Status Updates From A Time to Love and a Time t...
A Time to Love and a Time to Die by
Status Updates Showing 2,761-2,790 of 5,440
Najada Zylyftari
is on page 260 of 432
- Kur dashuron dikë, ka shumë lloje të reja frike, të cilat më parë nuk i ke njohur fare.
— Nov 06, 2022 02:50PM
Add a comment
Najada Zylyftari
is on page 244 of 432
Ai kishte mësuar se vetëm gjërat e thjeshta nuk zhgënjejnë: të ngrohtit, ujët, një çati, buka, qetësia dhe besimi në trupin e vet.
— Nov 06, 2022 01:36PM
Add a comment
Najada Zylyftari
is on page 198 of 432
Lufta kthen përmbys gjithçka. Ajo që më pare ka qenë simbol i sigurisë së plotë dhe i një qytetarie bajate, sot është kthyer në një aventurë të madhe.
— Nov 06, 2022 03:38AM
Add a comment
Najada Zylyftari
is on page 195 of 432
- Ju buzëqeshni, - tha ai. – Dhe jeni kaq i qetë. Përse nuk bërtisni?
- Po bërtas, - ia ktheu Greberi. – Veçse ju nuk e dëgjoni.
— Nov 06, 2022 03:36AM
Add a comment
- Po bërtas, - ia ktheu Greberi. – Veçse ju nuk e dëgjoni.
Najada Zylyftari
is on page 145 of 432
- A nuk duhet që gjithmonë të jetë dicka e vërtetë? - pyeti ajo më pas.
- Mbase jo. Përse?
- Nuk e di. Po ndoshta do të kishim më pak luftëra, nëse gjithsecili nuk do të përpiqej gjithmonë që ta bindte se s’bën tjetrin për të vërtetën e vet.
— Nov 02, 2022 05:41AM
Add a comment
- Mbase jo. Përse?
- Nuk e di. Po ndoshta do të kishim më pak luftëra, nëse gjithsecili nuk do të përpiqej gjithmonë që ta bindte se s’bën tjetrin për të vërtetën e vet.
Luís
is on page 392 of 429
Graeber deu-lhe uma pancada por detrás dos joelhos e carregou-lhe nos ombros com força. Mas Heinrich não desarmou. Acenava com a mão. Com a outra e com o cotovelo mantinha-se preso à janela. O comboio fez uma curva. Por cima da cabeça de Heinrich Graeber viu Elizabeth. Estava já muito longe, sozinha debaixo do alpendre. Graeber acenou por cima da cabeça de Heinrich, que, em vez de cabelos, parecia ter cerdas.
(...)
— Oct 10, 2022 07:31AM
Add a comment
(...)
Luís
is on page 358 of 429
Deitaram-se. Estavam quase isolados, rente ao muro. Somente, a cada canto, montes escuros assinalavam os locais onde os outros dormiam. A Lua escondera-se por detrás da torre truncada por uma bomba, iluminando somente as campas dos maiores da igreja. Algumas estavam abertas, mas não parecia estragos de bombas; os caixões tinham-se desfeito. No meio do jardim elevava-se uma cruz envolvida por uma roseira brava.
(...)
— Oct 10, 2022 06:34AM
Add a comment
(...)
Luís
is on page 302 of 429
Caminharam em silêncio, lado a lado, até perderem de vista a fila de prisioneiros. Como um bando de flamingos, uma carreira de nuvens madrepérola e rosa voava pelo céu, que aclarara.
— Oct 09, 2022 02:06PM
Add a comment
Luís
is on page 253 of 429
Ela chegou-se mais a ele e tornou a adormecer. Ele ficou acordado ainda por muito tempo, ouvindo a chuva. E descobriu de repente uma quantidade de coisas que poderia ter-lhe dito.
— Oct 09, 2022 10:14AM
Add a comment
Luís
is on page 204 of 429
Levantou-se e ultrapassou a tília, entre as ruínas e as casas. Percebeu de repente que estava à espera. Tudo nele estava à espera. Esperava pela noite como por um armistício.
— Oct 09, 2022 07:23AM
Add a comment
Luís
is on page 144 of 429
Passou por um cinema e entrou. Estava menos escuro dentro da sala do que na rua. Sempre era melhor descansar ali do que continuar a vaguear pela cidade às escuras ou acabar por ir embriagar-se numa taberna.
— Oct 08, 2022 02:35PM
Add a comment
Luís
is on page 100 of 429
O silêncio cresceu. Afastaram-se as últimas macas. A Lua subia cada vez mais, iluminando, na sua impiedosa forma de foice, a cidade arrasada. O gato tornou a aparecer, fitando Graeber com insistência. Os olhos luziam-lhe, verdes, no meio daquela luz irreal. Aproximou-se a medo, dando várias voltas à roda dele. Aproximou-se mais, roçando-se contra os sapatos, arqueando o dorso e rosnando baixinho.
(...)
— Oct 08, 2022 11:53AM
Add a comment
(...)
Luís
is on page 51 of 429
Dirigiu-se à adega onde acampava o seu regimento. Os restos de um pálido pôr do Sol desvaneciam-se por detrás das ruínas. Perto da igreja jaziam os mortos. Na neve a derreter-se tinham sido achados mais três, relativos a Outubro. Estavam moles, parecendo já meio feitos de terra. Ao lado deles deitavam-se os que tinham morrido somente essa tarde. Estavam ainda pálidos, e hostis, e estranhos, e ainda não resignados.
— Oct 08, 2022 08:04AM
Add a comment











