گروس عبدالملکیان > Quotes > Quote > Saba liked it

“کبریت می کشم

تاریک روشن است

قندیل ها ،انگشتهای زمستانند بر گلوی درختان

تاریک روشن است

و بوته ای لا به لای درخت ها یخ زده

بوته ای که حرف می زد ،راه می رفت ،تفنگ می کشید

و آنقدر پرنده در سر داشته

که جنگل صدایش می کردند...

کبریت می کشم ...”
― گروس عبدالملکیان, حفره‌ها