“وقتی که بامدادن،مهر سپهر جلوه گری را آغاز می کند وقتی که مهر،پلک گرانبارخواب را،با ناز و با کرشمه زهم باز می کند آنگاه ستاره ی سحری،در سپیده دم خاموش می شود آری من آن ستاره ام که فراموش گشته ام و بی طلوع گرم تو در زندگانیم خاموش گشته ام”
―
حمید مصدق
