Αναστασια

“«Είσαι δική μου. Όχι επειδή μου ανήκεις, αλλά γιατί θέλω η μόνη σου σκέψη να είμαι εγώ. Θέλω ο κόσμος σου να περιστρέφεται γύρω μου. Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται αυτό, θέλω να είμαι τα πάντα για σένα, απλούστατα γιατί και εσύ είσαι τα πάντα για μένα. Δεν σε θέλω λοιπόν σαν τρόπαιο, σε θέλω ώστε όλα αυτά που νιώθω να βρουν ανταπόκριση. Δεν αντέχω στην ιδέα ότι κάποτε θα φύγεις μακριά μου, ότι κάποια στιγμή μπορεί να μην είμαι η επιλογή σου. Αν σε χάσω, φοβάμαι ότι θα χαθώ, το καταλαβαίνεις; Όταν βλέπω τα χέρια του πάνω σου, ζηλεύω. Θέλω η κάθε σου σκέψη, το κάθε σου βλέμμα και η κάθε σου ανάσα να είναι για μένα. Γιατί, γαμώτο μου η κάθε σκέψη, βλέμμα και ανάσα μου είναι για σένα. Μόνο για σένα»”
― Τατιάνα Τζινιώλη, Road Trip

“«-Εγώ την τρέλα μου την φοράω καπέλο, μεγάλε. Δεν την αφήνω να μου γίνει θηλιά. Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως πιάνει κοριούς, ανάβω ένα σπίρτο και την καίω. Δεν το ‘χω για τίποτα. ‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου. Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει. Παρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα…»”
― Alkyoni Papadaki

“«Ακόμη δεν λες να το καταλάβεις; Είναι αγάπη, Κρυσταλλία» της είπε, θυμίζοντάς της λόγια που της είχε πει η Μαρίνα κάποτε,σαν σε μια άλλη ζωή. «Μπορεί να μην είναι πάντα τέλεια, αλλά το σημαντικό είναι να τη βιώνεις. Η αγάπη είναι σαν το νερό. Μπορεί να σε ξεδιψάσει στις πιο απελπισμένες σου στιγμές.»
«Μπορεί, όμως, και να σε πνίξει» ψιθύρισε η Κρυσταλλία.
«Μπορεί» συμφώνησε ο Κωνσταντίνος και έφερε τα χέρια της στο στόμα του και τα φίλησε. «Αλλά είναι ένα ρίσκο που είμαι πρόθυμος να πάρω. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ άλλη μια μέρα μακριά σου. Δεν
μπορώ...»”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Μέχρι το τέλος του χρόνου

“Ξαφνικά έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή, όπου όλες σου οι βεβαιότητες ανατρέπονται, Απόψε, σίγουρα πρόκειται για μια τέτοια στιγμή".”
― Mary Eleftheriadou, Κάστρα χτισμένα στα κύματα