Αναστασια

“«Είσαι δική μου. Όχι επειδή μου ανήκεις, αλλά γιατί θέλω η μόνη σου σκέψη να είμαι εγώ. Θέλω ο κόσμος σου να περιστρέφεται γύρω μου. Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται αυτό, θέλω να είμαι τα πάντα για σένα, απλούστατα γιατί και εσύ είσαι τα πάντα για μένα. Δεν σε θέλω λοιπόν σαν τρόπαιο, σε θέλω ώστε όλα αυτά που νιώθω να βρουν ανταπόκριση. Δεν αντέχω στην ιδέα ότι κάποτε θα φύγεις μακριά μου, ότι κάποια στιγμή μπορεί να μην είμαι η επιλογή σου. Αν σε χάσω, φοβάμαι ότι θα χαθώ, το καταλαβαίνεις; Όταν βλέπω τα χέρια του πάνω σου, ζηλεύω. Θέλω η κάθε σου σκέψη, το κάθε σου βλέμμα και η κάθε σου ανάσα να είναι για μένα. Γιατί, γαμώτο μου η κάθε σκέψη, βλέμμα και ανάσα μου είναι για σένα. Μόνο για σένα»”
― Τατιάνα Τζινιώλη, Road Trip

“Νιώθω ότι η ζωή μου προχωρά και οι άλλοι ορίζουν τις επιλογές μου και δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι. Ακόμη καλύτερα, δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.”
― Τατιάνα Τζινιώλη, Road Trip

“«Εύχομαι να μη σε είχα συναντήσει ποτέ!» του είπε με χαμηλή φωνή. «Έτσι δεν θα υπήρχε λόγος να θέλω να σ’ εντυπωσιάζω. Δεν θα υπήρχε λόγος να σε θέλω. Δεν θα υπήρχε λόγος να κλαίω για σένα μέχρι να με πάρει ο ύπνος, ούτε να πονάω. Δεν θα είχε ραγίσει η καρδιά μου. Δεν θα με πλήγωναν οι ξεχασμένες υποσχέσεις που κάποτε ανταλλάξαμε. Δεν θα χρειαζόταν να υποκρίνομαι πως δεν με νοιάζει. Δεν θα χρειαζόταν ν’ αντέξω όλα όσα μου έχεις κάνει και που με άδειασαν. Δεν θα χρειαζόταν να σ’ αγαπάω.»”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Μέχρι το τέλος του χρόνου

“Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ.”
― Alkyoni Papadaki