Αναστασια

“Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ.”
― Alkyoni Papadaki

“«Εύχομαι να μη σε είχα συναντήσει ποτέ!» του είπε με χαμηλή φωνή. «Έτσι δεν θα υπήρχε λόγος να θέλω να σ’ εντυπωσιάζω. Δεν θα υπήρχε λόγος να σε θέλω. Δεν θα υπήρχε λόγος να κλαίω για σένα μέχρι να με πάρει ο ύπνος, ούτε να πονάω. Δεν θα είχε ραγίσει η καρδιά μου. Δεν θα με πλήγωναν οι ξεχασμένες υποσχέσεις που κάποτε ανταλλάξαμε. Δεν θα χρειαζόταν να υποκρίνομαι πως δεν με νοιάζει. Δεν θα χρειαζόταν ν’ αντέξω όλα όσα μου έχεις κάνει και που με άδειασαν. Δεν θα χρειαζόταν να σ’ αγαπάω.»”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Μέχρι το τέλος του χρόνου

“Ξαφνικά έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή, όπου όλες σου οι βεβαιότητες ανατρέπονται, Απόψε, σίγουρα πρόκειται για μια τέτοια στιγμή".”
― Mary Eleftheriadou, Κάστρα χτισμένα στα κύματα

“Because becoming suns to enlighten other people's faded suns is really worth it”
― Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη