گل آقا

[خرس]

حیف که یک نشریه دیگر تعطیل شد . من البته از اولش گل آقا نمی گرفتم شاید حال خندیدن نداشتم برایم طنز و کاریکاتور با آهنگر و حاجی بابا در سال های اول انقلاب تمام شد شاید آن وقت ها حوصله خندیدن داشتم .

اما واقعا حیف که دوست داران گل آقا این نشریه خوب و محبوب شان را از دست دادند گل آقا بی شک بسیار تاثیر گذار بود و خواندنی .

در بالاترین قسمتی از نامه دختر گل آقا آمده که توضیحی بر این مسئله است :

پوپك صابري‌فومني مديرمسؤول هفته‌نامه گل‌آقا در آخرين شماره اين نشريه با عنوان سخن آخر با خوانندگان گل‌آقا دلايل اين تصميم را در ميان گذاشته است. در قسمتهايي از اين مطلب آمده: «ارديبهشت سال 1383 با شما عهد كردم تا توان دارم چراغ مؤسسه گل‌آقا را روشن نگه دارم و نشريات را سر موقع به دست شما برسانم و تا امروز به اين عهد وفادار بودم. انتشار مجلات گل‌آقا، برگزاري دو دوره جشنواره كمدي گل‌آقا، راه‌اندازي بخش انيميشن، سايت گل‌آقا، چاپ كتابهاي طنز و كاريكاتور، برگزاري كلاسهاي آموزشي و... بخشي از فعاليتهاي پنج سال گذشته بود. از شما خوانندگان وفادار مهربان گل‌آقا مي‌خواهم همين را از من بپذيريد كه ديگر نمي‌توانم، خسته‌ام. از دلايل خستگي چيزي نمي‌گويم... از من بپذيريد كه با خستگي نمي‌توان بر انتشار يك مجله طنز سياسي مديريت كرد. صابري در ادامه با اشاره به نيمه تعطيل شدن مؤسسه فرهنگي گل‌آقا بعد از توقف انتشار هفته‌نامه، برگزاري سومين جشنواره فيلم كمدي گل‌آقا و يا انتشار كتابهاي طنز صحبت در اين موارد را به فرصتي ديگر موكول كرد و افزود تنها راه ارتباطي با مخاطبان گل‌آقا در حال حاضر سايت گل‌آقا است. وي در پايان از همه كساني كه به هر دليلي از آثار گل‌آقا رنجيده‌اند پوزش خواسته و از كساني كه در اين راه سخت به مؤسسه گل‌آقا كمك كرده‌اند تشكر كرده است. و براي كساني هم كه در اين سالها كمكي نكردند و چوب لاي چرخ گل‌آقا گذاشته‌اند، راه راست را آرزو كرده است. دوره جديد هفته‌نامه گل‌آقا بعد از 6 سال 26 ارديبهشت 87 منتشر شد و با 20 شماره به انتشار خود پايان داد.

[خرس]

هادی حیدری
---------------

«گل آقا»، هفته نامه ای که برای دومین بار متوقف شد

«دیگر نمی توانم، خسته ام!»
لحظه ای که این کلمات را از قلم پوپک صابری در آخرین شماره دوره جدید هفته نامه «گل آقا» خواندم، بی اختیار مروری بر تمامی سال هایی کردم که امروز دیگر به خاطره ها می پیوندند.
آری؛ این سرانجام تمام مطبوعات مستقل در ایران است!
یادم هست روزهایی را که مرحوم کیومرث صابری در سال های پایانی دهه هفتاد به مناسبت های مختلف، صحبت از تعطیلی خودخواسته هفته نامه گل آقا می کرد تا آن جا که در واپسین سال های حیاتش، بر خلاف میل باطنی، تن به این تعطیلی داد. آن روزها هم «گل آقا» از خستگی سخن می گفت.
مرگ، مجال گفتن دلایل اصلی توقف هفته نامه گل آقا در دوره اول را به صابری نداد اما چه کسی نمی داند که فشار روزافزون سیاسی و اجتماعی بر این هفته نامه، راه را بر ادامه انتشار آن بست؟
گل آقا که در فضای سنگین سال های 1369 با رویکرد انتقادی و در قالب طنز و کاریکاتور قدم در عرصه مطبوعات ایران گذاشت، از تاثیرگذارترین مجلات پس از انقلاب شد به طوری که برخی شایعات طنزگونه در محاورات مردم به آن نشریه نسبت داده می شد!
روزهایی که انتشار کاریکاتور مسوولین ایران و نقد آنان به قلم طنز، به یک تابوی نفوذناپذیر تبدیل شده بود، کیومرث صابری با پشتوانه سال ها مسوولیت اجرایی در عرصه فرهنگ و سیاست و آشنایی با بسیاری از مسوولین جمهوری اسلامی، قدم در راه گذاشت و راهی را گشود که پیروان زیادی یافت.
سال های رونق مطبوعات ایران، پس از دوم خرداد 1376، آغاز کم رونقی گل آقا شد چرا که انتشار کم سابقه رونامه ها و مجلات منتقد و ظهور کاریکاتورهای روزانه و طنزهایی متفاوت از گذشته که ذائقه آن روز مردم ایران را تامین می کرد، طنز گل آقایی را از یکه تازی می انداخت.
از سال 1379 که فشار بر مطبوعات مستقل، روزافزون شد، گل آقا نیز با تمام حرمتی که بنیادگذار آن نزد مسوولین بلندپایه کشور داشت، تحت سخت گیری و فشار به سمت تعطیلی خودخواسته رفت و در سیزدهمین سال انتشار، از حرکت ایستاد!
پس از مرگ ناباورانه کیومرث صابری در بهار 1382، سخن از انتشار مجله ای متفاوت به میان آمد.
آن طور که پوپک صابری از اردیبهشت 1383 با مخاطبان گل آقا عهد کرده بود در این مدت چراغ موسسه را در قالب فعالیت های مختلف، حفظ کرد. با شعار انتشار «مجله ای که فرزند زمانه خویش است»، گل آقا در قالب دوهفته نامه ای با شکل و شمایل و تا حدودی محتوایی متفاوت در بیست و ششمین روز از اردیبهشت 1387 منتشر شد و نوید دمیدن روح تازه ای در فعالیت های موسسه گل آقا داد.
با آن که وزیر ارشاد دولت جدید در سال های ابتدایی تصدی این مقام، در پاسخ به سوالی مبنی بر موضع دولت در به تصویر کشیدن کاریکاتور رییس جمهور و وزرای کابینه و نقد طنزآمیز عملکرد دولت، با صراحت از آزاد بودن آن خبر داد، با آغاز مجدد فعالیت مجله گل آقا و انتشار کاریکاتورها و طنزهایی در نقد مسوولین، فشار مستقیم و غیر مستقیم بر این نشریه آغاز شد تا جایی که با تبدیل دوهفته نامه به هفته نامه در 14 آبان 1387 به اوج خود رسید. نه تنها اختصاص سوبسید کاغذ بر گل آقا متوقف شد بلکه از اختصاص آگهی های دولتی به این نشریه جلوگیری به عمل آمد!
نتیجه این فشار روزافزون، سردرگمی و خستگی گردانندگان گل آقا را در پی داشت تا آن جا که در اقدامی تلخ، هفته نامه «گل آقا» به دومین توقف انتشار، تن داد.
آن چه امروز به نظر می آید، طرح این نگرانی است که چرا حرکت های مستقل اجتماعی و سیاسی به سرانجامی چنین دچار می شود.
هراس از این موضوع که در جامعه ایران، بدون پشتوانه های محکم سیاسی و اقتصادی نمی توان حرکت های مستقل و مستمر اجتماعی را سامان داد در حال تبدیل به رویه ای فراگیر است.
امروز و پس از گذشت تنها 6 ماه از انتشار دوره جدید هفته نامه گل آقا، شعار گردانندگان آن مبنی بر انتشار مجله ای که «فرزند زمانه خویش باشد»، به حقیقت پیوسته است!
آری زمانه ای که در آن هستیم فرزندانی با عمر کوتاه می طلبد!