وقتی هول تبدیل به اشک شد

[Jalal]

سه گزارش درباره نوید و نگار به نظرم یه جور ادای دین به سلینجر و فضایی بود که مستور سال هاست توش داره قلم میزنه
شخصیت هایی که تو کارای دیگه مستور دیده شدن.اینجا زنده میشن.به جورایی بهم ربط پیدا میکنن
انگار میخواد بگه همه همینجان
هستن.
زندن
همین دور و بر دارن نفس میکشن

برای من که کلا فضای کارای مستور رو دوست داره.خوندن این کارش هم جذاب بود.ولی مشخصا جزو کارای بیادموندنی مستور محسوب نمیشه