وقتی هول تبدیل به اشک شد

[Amir]

- خونه شون ته کوچه س. خیلی ته کوچه‌س. می گه من دوچرخه سواری بلد نیستم. فوتبال بلد نیستم. نمی دونم ایفل کجاست. ایفل دیگه چیه؟ تو آسمون هاست؟
برای لحظه ای درد خفیفی پشت ابروهایم می پیچد اما فورن رهایم می کند. می گویم: "بقیه ی قصه رو نمی خوای بخونم؟"

[Jalal]

سه گزارش درباره نوید و نگار به نظرم یه جور ادای دین به سلینجر و فضایی بود که مستور سال هاست توش داره قلم میزنه
شخصیت هایی که تو کارای دیگه مستور دیده شدن.اینجا زنده میشن.به جورایی بهم ربط پیدا میکنن
انگار میخواد بگه همه همینجان
هستن.
زندن
همین دور و بر دارن نفس میکشن

برای من که کلا فضای کارای مستور رو دوست داره.خوندن این کارش هم جذاب بود.ولی مشخصا جزو کارای بیادموندنی مستور محسوب نمیشه