ما نویسنده ایم ما نویسنده ایم یعنی احساس و تخیل و اندیشه و تحقیق خود را به اشکال مختلف می نویسیم و منتشر می کنیم. حق طبیعی و اجتماعی و مدنی ماست که نوشته مان اعم از شعر یا داستان نمایشنامه فیلمنامه تحقیق یا نقد و نیز ترجمه آثار دیگر نویسندگان جهان آزادنه و بی هیچ مانعی به دست مخاطبان برسد.ایجاد مانع در راه نشر این آثار به هر بهانه ای در صلاحیت هیچ کس یا هیچ نهادی نیست.
سال 1373 این بیانیه مشهور به متن 134 نفر فقط و فقط در مجله تکاپو منتشر شد حتب آدینه هم نتوانست آن را منتشر کند بعد از یک هفته سکوت و سانسور مطلق یک باره هجوم حامیت با تمام وحشیت و سبعیت به امضا کنندگان و فعالان آن شروع دو سه نفری نتوانستند در مقابل فشار اطلاعاتی امنیتی دوام بیاورند و امضایشان را پس گرفتند و چند نفر هم سو استفاده ار آن را محکوم کردند ولی اکثریت قاطع امضا کنندگان بر درستی مواضع خود پای فشردند. الان که نام امضا کنندگان را در مجله می خوانم اندوهی سنگین جانم را می فشارد که دیگر برخی از نام ها در میان ما نیستند و ما نمی توانیم دیگر خواننده شعرهایشان داستان هایشان ترجمه هایشان و مقاله هایشان باشیم و دیگر غریو فریادشان را در دفاع از انسان و آزادی انسان را نخواهیم شنید چه نام هایی احمد شاملو اکبر رادی هوشنگ گلشیری احمد محمود مرتضی راوندی محمد قاضی منوچهر آتشی غزاله علیزاده هوشنگ حسامی عمران صلاحی امیرحسین آریان پور عباس زریاب خوئی نازنین نظام شهیدی ..... و شهیدانی که سر در راه آزادی دادند و تاوان نبرد با سانسور و تلاش برای آزادی بیان محمدپوینده محمد مختاری احمد میر علایی غفارحسینی .... دیگرانی که به غربت رفتند در میهن مان نیستند رضا براهنی چنگیز پهلوان فرچ سرکوهی مهرانگیز کار منصور کوشان ساناز صحتی منیرو روانی پور ..... مجله تکاپو هم به انتقام انتشار این بیانیه و دفاع از آن برای همیشه توقیف شد الته بهانه آن شعری بود از رضا براهنی شعر زیبای شکستن در چهارده قطعه نو برای رویا و عروسی و مرگ با چشم سرخ فیل که از روی برگ می گذرد با کودک آتش گرفته روی رود قدسی ....
ما نویسنده ایم یعنی احساس و تخیل و اندیشه و تحقیق خود را به اشکال مختلف می نویسیم و منتشر می کنیم. حق طبیعی و اجتماعی و مدنی ماست که نوشته مان اعم از شعر یا داستان نمایشنامه فیلمنامه تحقیق یا نقد و نیز ترجمه آثار دیگر نویسندگان جهان آزادنه و بی هیچ مانعی به دست مخاطبان برسد.ایجاد مانع در راه نشر این آثار به هر بهانه ای در صلاحیت هیچ کس یا هیچ نهادی نیست.
سال 1373 این بیانیه مشهور به متن 134 نفر فقط و فقط در مجله تکاپو منتشر شد حتب آدینه هم نتوانست آن را منتشر کند بعد از یک هفته سکوت و سانسور مطلق یک باره هجوم حامیت با تمام وحشیت و سبعیت به امضا کنندگان و فعالان آن شروع دو سه نفری نتوانستند در مقابل فشار اطلاعاتی امنیتی دوام بیاورند و امضایشان را پس گرفتند و چند نفر هم سو استفاده ار آن را محکوم کردند ولی اکثریت قاطع امضا کنندگان بر درستی مواضع خود پای فشردند. الان که نام امضا کنندگان را در مجله می خوانم اندوهی سنگین جانم را می فشارد که دیگر برخی از نام ها در میان ما نیستند و ما نمی توانیم دیگر خواننده شعرهایشان داستان هایشان ترجمه هایشان و مقاله هایشان باشیم و دیگر غریو فریادشان را در دفاع از انسان و آزادی انسان را نخواهیم شنید
چه نام هایی احمد شاملو اکبر رادی هوشنگ گلشیری احمد محمود مرتضی راوندی محمد قاضی منوچهر آتشی غزاله علیزاده هوشنگ حسامی عمران صلاحی امیرحسین آریان پور عباس زریاب خوئی نازنین نظام شهیدی .....
و شهیدانی که سر در راه آزادی دادند و تاوان نبرد با سانسور و تلاش برای آزادی بیان محمدپوینده محمد مختاری احمد میر علایی غفارحسینی ....
دیگرانی که به غربت رفتند در میهن مان نیستند رضا براهنی چنگیز پهلوان فرچ سرکوهی مهرانگیز کار منصور کوشان ساناز صحتی منیرو روانی پور .....
مجله تکاپو هم به انتقام انتشار این بیانیه و دفاع از آن برای همیشه توقیف شد الته بهانه آن شعری بود از رضا براهنی
شعر زیبای شکستن در چهارده قطعه نو برای رویا و عروسی و مرگ
با چشم سرخ فیل که از روی برگ می گذرد
با کودک آتش گرفته روی رود قدسی
....