با سلام مجله آفتاب اوج کار مشترک عیسی سحر خیز و علیرضا علوی تبار بود با ویژگی هائی چون 1- در این مجله به طور وسیعی از یادداشت ها و نظرات افراد دگراندی شو خارج از حاکمیت اسفاده شد برای اولین بار از افرادی در خارج از کشور که حتی در تشکل هائی چون اتحاد جمهوریخواهان و سکولار شرکت داشتند استفاده و منتشر شد.افرادی چون مهرداد مشایخی رضا فانی علی حاج قاسمی ملیحه محمدی مهدی رجبی احمد فعال بابک امیر خسروی محمدرضا نیکفر محمدرفیع محمودیان خسرو ناقد .... البته قبلا این کار در نشریه نگاه نو عمدتا در مورد مسائل فرهنگی انجام شده بود ولی این باتر در مورد مسائل سیاسی گفتگو با همراهی نیروهای سیاسی داخل و خارج کشور انجام می گرفت. 2- از افراد مختلف با مواضع متفاوت در داخل استفاده می شد. خشار دیهیمی - احسان نراقی - مرتضی مردی ها پرویز پیران پیمان سحابی ورجاوند همراه با طیف وسیعی از اصلاح طلبان 3- همچنین از نظرات طیفی وسیح از روحانیان نو اندیش استفاده می گردید که به نوعی تساهل و مدارا در زمینه فکری دامن می زد که در پیش درآمد نوعی سکولاریسم نظری بود.چون مجتهد شبستری کدیور فاضل میبدی ابوالفضل موسوی ... 4- مجموعه مقالاتی از نصر حامد ابوزید متفکر نواندیش مسلمان در اکثر شماره های مجله منتشر می شد که همه آنها توسط روح الله فرج زاده ترجمه می شد این مقالات اکثرا به باز خوانی قران به عنوان یک متن و ارتباط آن با مدرنیته و حقوق بشر می پرداخت که بسیار مفید بود البته نظرات حامد ابو زید در نهایت به نوعی سکولاریسم منجر می شد که خود موضوعی خجسته برای جامعه بود.احتمالا روح اله فرج زاده از بچه های پلی تکنیک بود که وبلاگ هم داشت و از فعالان دانشجوئی بود که الان هم در خارج از کشور مشغول به ادامه تحصیل هست اگر او همان مترجم این مقالات باشد نشان از تلاش و دقت او در این مورد با توجه به جوان بودن اش دارد. 5- چند صفحه آخر مجله اختصاص به مقالات مخالفان داشت که اکثرا از طلاب و نوچه های مصباح یزدی بودند ولی نفس انتشار این مقالات حتی با وجود بی مایه گی ظرفیت دموکراتیک مجله را بالا می برد و البته مقایسه ای هم بین این دو تفکر ایجاد می شد 6- این دوره اوج کارهای فکری و شجاعانه و پیشرو علوی تبار بود که به طور مستقل در بحثی دیگر به آن خواهم پرداخت . او که بعدا نزول کرد واز مواضع خود کمی عقب نشست در آن روز ها بحث های بسیار خوبی مثل اتحاد اصلاح طلبان پیشرو با ملی مذهبی ها و جمهوری خواهان و ایجاد خندق بین اصلاح طلبان پیشرو و حاکمیت را مطرح کرد. ولی عیسی سحر خیز بر خلاف علوی تبار همچنان به عنوان یک اصلاح طلب پیشرو هر روز بیشتر به دموکراتی تمام عیار تبدیل می شود
مجله آفتاب اوج کار مشترک عیسی سحر خیز و علیرضا علوی تبار بود با ویژگی هائی چون
1- در این مجله به طور وسیعی از یادداشت ها و نظرات افراد دگراندی شو خارج از حاکمیت اسفاده شد برای اولین بار از افرادی در خارج از کشور که حتی در تشکل هائی چون اتحاد جمهوریخواهان و سکولار شرکت داشتند استفاده و منتشر شد.افرادی چون مهرداد مشایخی رضا فانی علی حاج قاسمی ملیحه محمدی مهدی رجبی احمد فعال بابک امیر خسروی محمدرضا نیکفر محمدرفیع محمودیان خسرو ناقد ....
البته قبلا این کار در نشریه نگاه نو عمدتا در مورد مسائل فرهنگی انجام شده بود ولی این باتر در مورد مسائل سیاسی گفتگو با همراهی نیروهای سیاسی داخل و خارج کشور انجام می گرفت.
2- از افراد مختلف با مواضع متفاوت در داخل استفاده می شد. خشار دیهیمی - احسان نراقی - مرتضی مردی ها پرویز پیران پیمان سحابی ورجاوند همراه با طیف وسیعی از اصلاح طلبان
3- همچنین از نظرات طیفی وسیح از روحانیان نو اندیش استفاده می گردید که به نوعی تساهل و مدارا در زمینه فکری دامن می زد که در پیش درآمد نوعی سکولاریسم نظری بود.چون مجتهد شبستری کدیور فاضل میبدی ابوالفضل موسوی ...
4- مجموعه مقالاتی از نصر حامد ابوزید متفکر نواندیش مسلمان در اکثر شماره های مجله منتشر می شد که همه آنها توسط روح الله فرج زاده ترجمه می شد این مقالات اکثرا به باز خوانی قران به عنوان یک متن و ارتباط آن با مدرنیته و حقوق بشر می پرداخت که بسیار مفید بود البته نظرات حامد ابو زید در نهایت به نوعی سکولاریسم منجر می شد که خود موضوعی خجسته برای جامعه بود.احتمالا روح اله فرج زاده از بچه های پلی تکنیک بود که وبلاگ هم داشت و از فعالان دانشجوئی بود که الان هم در خارج از کشور مشغول به ادامه تحصیل هست اگر او همان مترجم این مقالات باشد نشان از تلاش و دقت او در این مورد با توجه به جوان بودن اش دارد.
5- چند صفحه آخر مجله اختصاص به مقالات مخالفان داشت که اکثرا از طلاب و نوچه های مصباح یزدی بودند ولی نفس انتشار این مقالات حتی با وجود بی مایه گی ظرفیت دموکراتیک مجله را بالا می برد و البته مقایسه ای هم بین این دو تفکر ایجاد می شد
6- این دوره اوج کارهای فکری و شجاعانه و پیشرو علوی تبار بود که به طور مستقل در بحثی دیگر به آن خواهم پرداخت . او که بعدا نزول کرد واز مواضع خود کمی عقب نشست در آن روز ها بحث های بسیار خوبی مثل اتحاد اصلاح طلبان پیشرو با ملی مذهبی ها و جمهوری خواهان و ایجاد خندق بین اصلاح طلبان پیشرو و حاکمیت را مطرح کرد. ولی عیسی سحر خیز بر خلاف علوی تبار همچنان به عنوان یک اصلاح طلب پیشرو هر روز بیشتر به دموکراتی تمام عیار تبدیل می شود