نمره ی تاریخ : صفر

[مـحیا]

تا اونجا که یادم میاد

آخر ِتمومِ قصه های مادربزرگ،

دیوِ تنوره می کشید

پهلوون ِبا دختر ِشاپریون می رَف دَدَر!

اما تو کتاب ِتاریخ ِدبستان ِما،

حتا یه پهلوون نبود که به دیو ِ‌بگه:

خـَرِت به چند؟

تن ِپاره پاره ی این وطن ِننه مُرده

همه جور تیغی رُ به خودش دید!

از ساطور ِاسکندر گرفته تا قداره ی چنگیز،

از نیزه ی تیمور چُلاق گرفته تا هلالِ شمشیر ِبیابون گـَرد!

تاریخی که جهان گـُشاش

یه دیوونه ی نادر نام باشه و

سَردارش یه آقا محمدخان،

یه کفر ِابلیسم نمی اَرزه!

اما فکرشُ بکن :

اگه مادربزرگْ کتاب ِتاریخ ُنوشته بود
حالا رو فرش ِطلا کوب بهارستان نشسته بودیم

با چه کیفی اون می خوندیم!

فکرش ُبکن!