شبانه

[مـحیا]

در نيست

راه نيست

شب نيست

ماه نيست

نه روز و

نه آفتاب

ما

بيرون زمان

ايستاده ايم

با دشنه ي تلخي

در گُرده هاي مان

هيچ کس

با هيچ کس

سخن نمي گويد

که خاموشي

به هزار زبان

در سخن است

در مرده گان خويش

نظر مي بنديم

با طرح خنده ئي

و نوبت خود را انتظار مي کشيم

بي هيچ

خنده ئي!