Մայիսի գիրքը գտնենք ու քննարկենք

[Byurakn]

Ողջու՜յն բոլորին: Արդեն ընտրվել է մայիսի գիրքը՝ The Birthday Party (Harold Pinter)
Պուճուր բան է. մոտ 100 էջանոց պիես: Կխնդրեի, որ էստեղ մի երկու հղում դնեք գրքի էլեկտրոնային տարբերակը ճարելու համար:

[մառա]

ռուսերեն՝ http://www.litmir.info/bd/?b=150570
անգլերեն PDF՝ http://www.greenbookee.com/harold-pin...

[Byurakn]

Էս անգլերեն վերսիան չի բացվում: Ինչևէ, փորձեմ գրադարանից պատվիրել:

[Nelly]

Գտա պյեսների ժողովածու, որտեղ The Birthday Party-ն կա.

Անգլերեն (epub): https://infotomb.com/43g9s
Անգլերեն (mobi): https://infotomb.com/mfrg7

[Byurakn]

Մերսիներ :)
Քաշած ա, էսօրվանից սկսում եմ կարդալ:

[արմին]

ես էլ եմ սկսում ։Ճ
սկզբում քննարկումներին ակտիվ չեմ կարա լինեմ, բայց ամսվա երկրորդ կեսին կմիանամ

[Byurakn]

Սկսել եմ արդեն, առաջին արարը համարյա վերջացրել եմ: Մեգի կերպարն ա շատ տիպ՝ նենց միամիտ, մի քիչ էլ դեբիլոտ:

[Sona]

ես էս 2 օրը կմիանամ :))

[Byurakn]

Ժող, վերջը չեմ ջոկում՝ Սթենլի՞ն ա Մեգի ամուսինը, թե՞ Փիթին: Ուշադիր չե՞մ կարդում, թե՞ հատուկ ա էս ամեն ինչն աղավաղված:

[Bella]

Ինչքանով որ հասկանում եմ Փիթին ա, բայց Մեգի ու Սթենլիյի հարաբերությունները մի տեսակ խառն են ու անհասկանալի)

[Byurakn]

Հա, նոր վիքիում նայեցի, Մեգն ու Փիթին նույն ազգանունն ունեն:
Բայց Փիթին ա էն երկուսին բերում, չէ՞: Բա էդ դեպքում ինչու՞ ա զարմանում, որ իրանց տեսնում ա:
Չնայած ոնց ջոկում եմ, սա ոտից գլուխ աբսուրդ ա:

[Sona]

ինչ-որ խառն ա...դուռդօմ ոնց որ լինի :D

[Sona]

Մեգը Փիթիի կինն ա, բայց ինձ թվումա Մեգը ինչ-որ անտարբեր չի Սթենլիի հանդեպ, որոշակի զգացմունքներ ունի...բայց էտ երկուսի գալու վրա Փիթիի զարմանքը չզգացի, կամ էլ կարող ա ուշադիր չէի էտ մասում :)) Բայց էտ երկուսսը շատ ունիկալ կերպարներ են...

[Byurakn]

Էն մասը խոխմ էր շատ, որ երկուսը թռնում են Սթենլիի դեմքին: Հա, լրիվ աբսուրդ թատրոն ա:

[Byurakn]

Էս Լուլուն ո՞վ էր: Որտեղի՞ց հայտնվեց ու ինչի՞ համար:

[Sona]

ինչ-որ ,,իքս,, աղջիկ, որ օգնում ա Մեգին Սթենլիի համար նվերի հարցում, բայց երևի շատը հայտնվեց նրա համար, որ ավելի դրամատիկ դառնա ընդհանուր պատկերը.հետագայում ինչ-որ անհասկանալի իրավիճակում անհասկանալի դեր ա կատարում:ԴԴ

[Byurakn]

աաաաա, լավն էր՝ անհասկանալի իրավիճակում անհասկանալի դեր :D :D :D
Սոնա, աչքիս վերջացրել ես, տեսա հինգ աստղ ես դրել, մի քիչ կիսվի տպավորություններով:

[Sona]

Վերջացրել եմ, ասեցի մի քանի հոգի էլ կարդան, նոր կիսվեմ, բայց լավ...:))նախ ասեմ ինչի 5 աստղ, որովհետև ստեղծագործությունում ինձ ամեն ինչը դուր եկավ՝ դիալոգները, կերպարները, սյուժեն, կուլմինացիան, կարդացվում էր մի շնչի ու հետաքրքրությամբ ու կարդալու ընթացքում չէի դադարում զարմանալ թե՛ Մեգի, թե՛ Սթենլիի, թե՛ էն երկուսի անսովոր կերպարների վրա...Աբսուրդի թատրոն, աբսուրդիզմ, էտ ժանրերի մեծ սիրահար եմ, ժանր բացատրության կամ մեկնաբանության կարիք չունի, ժանր որ առողջ բանականությունից դուրս ա: Ինձ Փինթըրի ոճը մի քիչ Իոնեսկոյի ու Բեկկետի գործերը հիշացրեց, որոշակի նմանություններ կան:
Լավ կլիներ մեր մոտ էլ Հարըլդ Փինթըրի պիեսներից մի քանիսը բեմադրեին, հաճույքով կնայեի/կամ կարող ա՞ կա, ես տեղյակ չեմ:)/:

[Byurakn]

Հա, Բեկետին ինձ էլ հիշացրեց: Նենց Գոդոյոտ մոմենտներ կային:
Ես էլ եմ ուզում բեմադրությունը նայեմ: Փորփրեմ, տեսնեմ որտեղ են բեմադրել:
Ինձ քիչ մնաց, վերջին գործողությանն եմ հասել:

[Varser]

Ժողովուրդ, այս ամիս ես էլ եմ միացել ձեզ ու ընթերցում եմ:
Մի քիչ խառն ա:
Սթենլիին սկզբից հավանեցի, բայց հետո, երբ իրական դեմքը բացահայտում են, մի տեսակ հիասթափեցնող էր)))) Մեգը Սթենլիի ասած խելքը թռցրած կին ա: Թողես՝ մենակ հարցնի՝ is it nice?)))) Լուլուն էլ դեմք ա: Ոնց հասկացա, իրեն ով ասի՝ արի, գոգիս նստի, կնսի))))

Իսկ եթե ուշադիր եք եղել, պիեսի սկզբում բոլոր հերոսների տարիքները գրված են, դա ավելի ա օգնում հերոսների կերպարները ամբողջական պատկերացնելու հարցում: Հիմա սկսել եմ երրորդ արարը ու կանգ եմ առել: Էս քանի օրը ժամանակ գտնեմ՝ ավարտեմ, տեսնեմ՝ ինչ ա կատարվում ընդհանրապես:ՃՃՃ

Մինչև հիմա ինչ-որ խառն ա ամեն ինչ: Հլը որ չեմ հասկացել, թե ինչ կատարվեց երեկոյան լույսերը անջատվելուց հետո: Հետաքրքրասիրությամբ սպասում եմ, որ ժամանակ գտնեմ ու կարդամ ավարտը:

[Մարի]

Սթենլիին վերջը տարա՞ն: Ու ի՞նչ էին ուզում ընդհանրապես իրենից բոլորը :/
հա օքեյ, պիեսի տեսակն էր էդպիսին` մինչև վերջ անհասկանալի ու աբսուրդ: Բայց ինչի՞ էլի ախր, ում համար էդքան բան արեցին: Մի քիչ շատ ձևական էին բոլոր հերոսները: Էն երկուսն էին հավես , էն էլ ոչ միշտ, տեղ-տեղ:

[Byurakn]

Հա, տարիքների պահը ես էլ որ նորից նայեցի, ամեն ինչ տեղն ընկավ:
Փաստորեն մենակ ես չեմ, որ կորել եմ մեջը: Բայց դե աբսուրդն էլ աբսուրդ ա, ինչ անես :D Գրազ կգամ, որ էս գործի մասին էլ հատորներով վերլուծություններ կան, թե ինչի մասին ա, ոնց որ Գոդոյի դեպքում:

[Մարի]

ըհն, ինչքան շատ ա անհասկանալի լինում գործը, էդքան շատ են վերլուծում իրան: բայց մեկ ա Գոդոյին չէր հասնի սա

[Byurakn]

Դե Գոդոն շատ բացահայտ ղըժ ա, ու մի տեսակ բացում ա, որ դնում, լուրջ-լուրջ վերլուծում են: Իսկ էս մեկն էդքան էլ հասկանալի չի՝ ղըժ ա, թե ես չեմ հասկանում:

[Մարի]

չեմ կարծում թե ղըժ ա, բայց ինչ-որ լուրջ վերլուծության կարիք էլ չունի

[Sona]

Սա էլ ա ղըժ, ղըժ ա մարդկային ուղեղի վրա, թե ոնց ա հեշտ ու հանգիստ մանիպուլյացիայի ենթարկվում(ըստ իս), բայց դե աբսուրդը մնում ա աբսուրդ ու իրան վերլուծել չարժի :D

[Varser]

Վերջացրի: Եթե մեկ նշանով արտահայտեմ իմ հասկացածը այս գրքից, ապա կգրեմ` ?)))) էս ինչ խառն էր!!! լիքը անպատասխան հարցեր մնացին, էդպես էլ նորմալ չհասկացա, թե երեկոյան ինչ ա կատարվել, թե Փիթին ինչու նման ռեակցիա տվեց ու ասեց Սթենլիին, որ էդ երկուսի ասածները հանկարծ չանի....բան չհասկացա նորմալ...բոլոր կերպարները տարօրինակ էին, բացի Մեգից!!!)))) Անտեղյակ իր համար ապրում էր կինը` անհաղորդ իր շուրջը կատարվող դեպքերին:

Շատ կուզենամ մեկը բացատրի, թե իր հասկացածով երեկոյան ինչ ա եղել: ))))

[Մարի]

ինձ թվում ա Մեգն էլ էր տարօրինակ, ուղղակի ոնց որ իրան էր էշի տեղ դրել` նուրբ ասած :Ճ

[Varser]

Հնարավոր է)))))

[Byurakn]

Ես էլ վերջացրի: Ինձ թվում ա՝ ստեղ կրոնատերտերական բոցեր են: Մի հատ գնամ, ռիվյուներ կարդամ, տեսնեմ՝ ինչ են ասում:

[Bella]

Հա, մի տեսակ շատ խառն էր, ես էլ մի քանի օր ա ինչ վերջացրել եմ, բայց դեռ պահեր կա, որ հիշում եմ ու գլուխ չեմ հանում, թե ինչ էր կատարվում :D

[Varser]

Երևի ռիվյու կարդալը ամենաճիշտ ելքն ա մեր պարագայում))))

Բայց, կարծում եմ, ընդհանրապես ցանկացած ստեղծագործություն հասկանալի պիտի լինի առանց ռիվյուների ևս: Թե չէ, էլ ի՞նչ իմաստ գրելու մեջ, երբ ոչ ոք չի հասկանա առանց վերլուծության:

[Byurakn]

Հա, համաձայն եմ, ռիվյուն հեղինակի սուբյեկտիվ ընկալումն ա:
Մի երկու բան փորփրեցի, ինչ-որ քաղաքական դոմինանտություն, բան-ման, սենց բաներ էին գրած: Բայց մի տեսակ ուղեղիս մեջ չի մտնում էլի:

[Nelly]

ես լավ ուշացումով, բայց վերջը կարդացի: Հավես էր շատ, աբսուրդի գագաթնակետն էր, ու չնայած որ լիքը հարցեր առաջացրեց ու անհասկանալի բաներ կային, ընդհանուր առմամբ տենց խառը չէր մեկա: Հեղինակի նախաբանը կարդացել էի, ու պատրաստ էի, որ կարևոր ամեն ինչ մնալու ա տողերի արանքում, որ Փինթերը չի սիրում կերպարներին ստիպել նախապատմությունն ու մանրամասները ծամել, դնել ընթերցողի/հանդիսատեսի բերանը: Նենց որ կարդալուց փորձում էի պոդտեքստը ընկալել, բայց շատ չէի լարվում` եթե պարզ չդառնա էլ, թե ինչումն էր բանը, դրանից բուն էդ մի օրվա պատմությունը չի փոխվի:

Շատ փախած էին կերպարները: Մեգը ծերությունից մի քիչ խելքը թռցրած, բայց դեռ ակտիվ ու ժիր կին էր: Փորձում էր դատարկ կյանքը լցնել տարբեր բաներով: Իբր թե բիզնես էր վարում, բայց իրականում բիզնես չկար, ուղղակի առօրյա տնակյաց կյանք էր: Կամ օտար մարդու փորձում էր մամայություն անել, բայց դե ոչ Սթենլիին նորմալ ճանաչում էր, ոչ էլ իրական մտերմություն կար իրանց միջև: Հետո էլ ջահելությունն էր փորձում հետ բերել` խմելով ու ֆլիրտ անելով անտեղի տեղը կազմակերպված խնջույքին: Մի խոսքով, սուրոգատ կյանքով էր ապրում:

Փիթին դրա հակառակն էր լրիվ: Ոչ մի բանով չէր ապրում, ոչ մի բանի մեջ չէր խառնվում, ոնց որ սկի չլիներ էլ: Զարմանալի չի, որ բուն Birthday party-ին սկի չկար էլ, ու ոչ ոք բացակայությունը չնկատեց:

Սթենլին պարանոյայի վառ օրինակ էր: Հերիք չի ինքն էր ինչ-որ բաներից փախել, մեկուսացել ու մենակ ու դատարկ կյանքով էր ապրում, մի հատ էլ ուրիշներին էր փորձում վարակել իր մտավախություններով ու կասկածներով (Մեգի ու սայլակի դրվագը): Դեպրեսված, տխուր, հեշտ ճնշվող ու շոկի մեջ ընկնող մարդ էր: Կարևոր չի, ինչի էին իրա հետևից եկել, կարևոր ա, որ մի տարի սպասում էր, որ կգան, ու վերջը երբ եկան, չէր ուզում հավատալ, բայց մեկ ա վերջը հանձնվեց: Ես էլ երևի մի քիչ վերլուծություններ կարդամ, որ պարզեմ` վերջը էդ «դաշնակահար» լինելու մասին սուտը ինչ-որ սիմբոլիզմ ունե՞ր, թե՞ ոնց: Կարող ա ասենք ինչ-որ հանցագործ միջավայրում էր ապրում/աշխատում, եսիմ:

Լուլուն դե տենց կարևոր չէր, ուղղակի երևի Գոլդբերգի ուժեղ համոզիչ skill-ի օրինակէր ծառայում: Գոլդբերգենց մասին էլ երևի հետո կգրեմ:

[Byurakn]

Նել, էս ինչ կայֆ վերլուծություն էր :)

[Sona]

հնարավոր ա Գոլդբերգն ու Մաքքան էլ ժամանակին ինչ-որ գաղտնի լրտեսներ , գործակալներ կամ էտ կարգի զբաղմունք էին ունեցել ու հիմա էլ իրանց դերի մեջ էին, երևակայում էին, որ Սթենլին իրանց ,,թիրախն ա,, :)

[Nelly]

հա, ես էլ եմ հակված լրտեսների կողմ :D Գոլդբերգը ոնց որ տարբեր կյանքերով ապրող մարդ լինի` ծնողների համար մի մարդ էր, կնոջ համար` ուրիշ, գործընկերների` բոլորովին այլ: Էն աստիճան, որ անուններն էր անընդհատ փոխում ))

[արմին]

հեյ, ես էլ այսօր ավարտեցի ։Ճ մի տեսակ քննարկումից դուրս եմ ընկել, բայց տպավորությունս գրեմ․
հա, ինձ էլ Գոդոյին հիշացրեց, բայց մի տեսակ ոնց որ դրանից ոգեշնչցված լիներ, բայց ոչ շատ հասուն, հիմնական գաղափարի առումով։

բայց հավեսն էին կերպարները, մի տեսակ բոլորն էլ ինֆանտիլ էին։

[Sona]

հա, ու երբ որ Մաքքանը իրան ծնողների կոչած անունով էր դիմում, ,,փրփրում էր,,. երևի տխուր մանկություն ա ունեցել :D


Հիմա ես ուզում էի հասկանալ , թե որ կերպարն ա ինձ շատ դուր էկել, չկարողացա առանձնացնել. բոլորն էլ իրոք շատ հավեսն են ու շատ ունիկալ են:

[Byurakn]

Էրեկ գրադարանում մի գիրք աչքովս ընկավ: Կոչվում էր՝ Իշխանությունը Հարոլդ Փինթերի գրքերում: Մտածեցի՝ էս գործն էլ կարա իշխանության մասին լինի: Ի վերջո, գրեթե բոլոր կերպարները փորձում են իշխանություն բանեցնել մյուսների վրա, ամեն մեկն իրա ձևով:

[Nelly]

հա, կա տենց բան: Չվերցրեցի՞ր գիրքը, Բյուր

[Byurakn]

Չէ, մտածեցի՝ կարդացողը չեմ: Բայց էսօր էլի գնալու եմ գրադարան: Երևի ամեն դեպքում վերցնեմ, թերթեմ:

[Sona]

հետաքրքիր կլինի ծանոթանալ Փինթըրի մյուս գործերին: Ամենաշատ աղմուկ հանածը the dwarfs գիրքն ա, կարելիա կարդալ, ծավալով էլ մեծ չի, երևի մի 100 էջ:

[Byurakn]

Ահա, կարելի ա խմբում վերադառնալ մի օր կամ էլ լևի թեմատիկ կազմակերպել :D