به عدالتی که نیست

[Faranak]

به قضاوت ايستاده ام

مستحق تنهايي حجيمي

كه پوكم ميكند

به عدالتي كه اعدام شد

خلوت شلوغ افكار

روي خط بي پايان تداعي

وقتي كه خاطره ها نم ميكشند

مسموم زهري كه به سلامتيش نوش ميكني

به داوري خود نشسته ام

!اعدام نه

محكوم ابدي نظاره كردنم

[ویتگنشتاین]

خیلی قشنگ بود
تنها بودن و مهم تر اینکه کاری از دستت بر نمی یاد
و خیره ماندن
تا اینکه کم کمک احساس می کنی می پوسی
و نم وبران کننده
عدالتی
که نوشته می شود
وخواندنش در رویاها به گذر خیال میرسد
خاطره ها را می پوکاند
تازه می فهمی
که چه خاطره ی مسمومی بوده است
به سلامتی لحظه های بی ریا
در محکومیت ابدی تنهایی
می عدالت را خواهم نوشید

[ilya]

عدالت..... عدالت .... اکنون من می خواهم عدالت را تعریف کنم.... عدالت یعنی این که همیشه انسان هایی هستند که از فقر بمیرند تا دیگران زنده بمانند...(ژان پل سارتر نمایشنامه عنکبوت)

[Faranak]

... به سلامتی لحظه های بی ریا

[ilya]

به سلامتی قلب های بی صدا...