پوچستان شعر discussion
برای قلب تپنده ای که خاکش کردند
date
newest »
newest »
Mod
کوچیدن چکاوک خوشبختی را
تقصیر برگهای ریخته ام
می دانید
ریشه ای که از جبر بوم شوم
به آهک
پیری بر خورده ست
تو پنداری که مرهمش
تبر
تبره تیره دل
است
پریدن آخرین امید خوسبختی
همچون ریختن
پل رسیدن است
تن خسته ام را به دم تبر ندهید
آخرین پرنده
آخرین حیات
یک نفس مدام
پر کشید و رفت
...
درخت پوسیده این سرزمین را
تبر لازم است؟