Verbeelding Bookclub discussion

This topic is about
The Golden Notebook
2019: boek van de maand
>
Januariboek: The Golden Notebook
date
newest »


Dorien wrote: "Ik twijfelde om mee te doen, maar puntje 24 van de challenge 2019 trekt mij over de streep om het boek op zijn minst een kans te geven ;-)"
Haha, blij dat dat helpt! Wel grappig dat ik nog dacht dat dit het mogelijks enige boek van het jaar zou worden dat niet voor de challenge zou kunnen tellen, omdat ik gewoon nog niet wist wat de puntjes gingen zijn, maar het nu toch past :-)
Haha, blij dat dat helpt! Wel grappig dat ik nog dacht dat dit het mogelijks enige boek van het jaar zou worden dat niet voor de challenge zou kunnen tellen, omdat ik gewoon nog niet wist wat de puntjes gingen zijn, maar het nu toch past :-)
Ik ben tot bladzijde 107 geraakt en heb het aan de kant gelegd. Dit is geen boek voor mij (of niet het juiste op dit moment?), ik word er zelfs slecht gezind van.
Als het boek minder dik zou zijn, zou ik zeker een efforke doen om nog verder te lezen, maar bijna 600 bladzijden én in zo'n piepklein lettertype? Nee, dat is het recept voor een leesdip, vrees ik. Ik ben wel van plan om een ander boek van Doris Lessing te lezen (eentje dat minder dik is), want ik wil deze Nobelprijswinnares zeker een tweede kans geven.
Als het boek minder dik zou zijn, zou ik zeker een efforke doen om nog verder te lezen, maar bijna 600 bladzijden én in zo'n piepklein lettertype? Nee, dat is het recept voor een leesdip, vrees ik. Ik ben wel van plan om een ander boek van Doris Lessing te lezen (eentje dat minder dik is), want ik wil deze Nobelprijswinnares zeker een tweede kans geven.
Oei Becky, zo erg? Ik heb het net op mijn e-reader gezet, dus begin er een van deze dagen aan. Al hoop ik wel dat het bij mij een leukere leeservaring wordt...
Nu ja, erg... vooral irritant, eigenlijk. Ik ergerde mij aan bijna alle personages. Verwacht je aan uitspraken als:
Vrouw (over mannen): "Stelletje varkens, allemaal"
Man (over een vrouw): "Wat zij nodig heeft is een goed pak slaag. Vrouwen willen graag gekoeioneerd worden".
Niet het soort feminisme waardoor ik mij aangesproken voel, al kan ik me wel voorstellen dat het een schokgolf teweegbracht toen het uitkwam in 1962 en dat het daarom wel een belangrijk boek is.
Maar niet voor mij, en niet voor nu. Geef mij maar Chimamanda Ngozi Adichie, dat is een feministe naar mijn hart :)
Vrouw (over mannen): "Stelletje varkens, allemaal"
Man (over een vrouw): "Wat zij nodig heeft is een goed pak slaag. Vrouwen willen graag gekoeioneerd worden".
Niet het soort feminisme waardoor ik mij aangesproken voel, al kan ik me wel voorstellen dat het een schokgolf teweegbracht toen het uitkwam in 1962 en dat het daarom wel een belangrijk boek is.
Maar niet voor mij, en niet voor nu. Geef mij maar Chimamanda Ngozi Adichie, dat is een feministe naar mijn hart :)


Als het boek minder dik zou zijn,..."
Ik heb het boek vastgehad in de bibliotheek maar heb het uiteindelijk niet meegenomen omwille van de 600 pagina's in kleine druk en op basis van de paar pagina's die ik ter plaatse gelezen heb. Net als Becky ben ik wel van plan om iets anders te lezen van deze fascinerende schrijfster met een indrukwekkend en gevarieerd oeuvre.

Ik heb namelijk een ander gevoel dan Becky over dit boek. Akkoord, het is een boek van zijn tijd, al zit de gedateerdheid voor mij eerder in het communisme-thema dan in het man-vrouw-thema. Ja, het traditionele rollenpatroon komt er wel in voor, maar tegelijkertijd staan de vrouwelijke hoofdpersonages hier toch wel los van. Tegelijkertijd kun je je afvragen of ze wel gelukkig zijn (net zoals de vrouwen die wél in een traditionele relatie zitten). Kortom, het is allemaal wat flou, en ik erger me er in elk geval niet aan.
In het voorwoord door Doris Lessing staat dat ze dit nooit bedoeld heeft als feministisch boek, dat het gewoon zo geïnterpreteerd werd, dat het voor haar gewoon een soort van vanzelfsprekendheid was. En zo komt het ook op mij over, al kan ik me voorstellen dat de vrijheid waarmee over relaties, affaires en vrouwelijke orgasmes gesproken wordt, toch wel opvallend was toen.
Enige "nadeel" van dit boek is dat het erg lang is. Dus Cindy, als je in een leesdip zit, zou ik er niet aan beginnen. Anderzijds leest het wel vlot genoeg. Mensen die geïnteresseerd zijn en niet ontmoedigd zijn door de lengte, zou ik dus aanraden om er toch eens in te beginnen (en op zijn minst door te lezen tot je één keer alle notebooks gepasseerd bent)
Het knappe van dit boek lijkt mij (op 45% van het boek) het feit dat de inhoud van de verschillende notebooks zich vermengen, dat je als lezer zelf niet meer goed het onderscheid weet te maken, en dat Anna daardoor met vage contouren geschetst wordt. Het lijkt mij een boek dat gaat evolueren tot iets speciaals, dank ook aan Didier om deze hoop te versterken met zijn 5-sterren-rating.
Of zoals mijn man gisteren zei: "Lezen, lezen, lezen, jij leest alleen maar!" En inderdaad, ik ben dus helemaal in de ban van dit boek. :)
@ Laurence: dat maakt het weer boeiend, die verschillende meningen van ons :) Fijn dat jij dit boek wel met veel plezier aan het lezen bent!

Ik vond het een bijzonder boek. Hoewel mijn verwachtingen misschien toch nét iets te hoog bleken te liggen, moet ik toegeven dat het zeker indruk op me gemaakt heeft. Vooral dankzij de bijzondere structuur en hoe direct het boek soms is op emotioneel vlak. Ja, echt wel een uniek boek dit.
Fijn om jouw - positievere - mening ook te lezen Laurence! Het geeft alleszins moed om verder te lezen, want ik vrees dat ik momenteel nog niet verder ben dan de inleiding van Lessing (ofte een lange rechtvaardiging waarom ze het geschreven heeft). 't Is een boek dat ik op zich heel graag wil lezen, maar de combinatie met "zware" lectuur voor mijn thesis, maakt dat ik om te ontspannen naar heel luchtige boeken grijp (genre: BuJo-handleiding met veel tekeningetjes :-) ). Ik geef het dus zeker nog niet op, maar hou er tegelijk wel rekening mee dat ik het misschien beter in het najaar lees (beetje stom voor een boek dat ik zelf voorgesteld heb...).
Amai, ik ben er eindelijk door :-)
Hoewel ik ongeveer vanaf de helft van het boek wel het gevoel had echt te willen doorlezen, duurde dat - zeker bij zo'n dik boek - toch echt wel te lang om het echt een goed boek te vinden.
Neemt niet weg dat het wel interessant was, vooral dan het politieke (Wild Swans was eigenlijk het eerste boek dat mij echt veel leerde over communisme, dit was daar een - weliswaar afgezwakt - "vervolg" op over de situatie in landen die nooit communistisch geworden zijn, maar waar er wel een communistische partij was).
Op voorhand vroeg ik mij al af hoe je er in kan slagen om vier dagboeken bij te houden en je leven zo "onder te verdelen". Bleek dat natuurlijk helemaal niet te lukken, maar die manier van vertellen, met deels andere informatie, deels blikken op hetzelfde gebeurde vanuit een ander standpunt, vond ik wel heel origineel. In die zin vond ik het Golden notebook zelf wat tegenvallen: ik had daar meer van verwacht dat het de verhaallijnen beter bij elkaar zou brengen (view spoiler) .
Het feminisme zelf... mwa... Voor die tijd was dat misschien een feministisch boek, maar ik mag hopen dat we vandaag toch al wat verder staan dan enkel het feit dat vrouwen hun mond durven open doen. En dan nog niet eens zo heel hard, want Anna en haar mannen... ik zie daar weinig feministisch aan eigenlijk :-) (view spoiler)
Hoewel ik ongeveer vanaf de helft van het boek wel het gevoel had echt te willen doorlezen, duurde dat - zeker bij zo'n dik boek - toch echt wel te lang om het echt een goed boek te vinden.
Neemt niet weg dat het wel interessant was, vooral dan het politieke (Wild Swans was eigenlijk het eerste boek dat mij echt veel leerde over communisme, dit was daar een - weliswaar afgezwakt - "vervolg" op over de situatie in landen die nooit communistisch geworden zijn, maar waar er wel een communistische partij was).
Op voorhand vroeg ik mij al af hoe je er in kan slagen om vier dagboeken bij te houden en je leven zo "onder te verdelen". Bleek dat natuurlijk helemaal niet te lukken, maar die manier van vertellen, met deels andere informatie, deels blikken op hetzelfde gebeurde vanuit een ander standpunt, vond ik wel heel origineel. In die zin vond ik het Golden notebook zelf wat tegenvallen: ik had daar meer van verwacht dat het de verhaallijnen beter bij elkaar zou brengen (view spoiler) .
Het feminisme zelf... mwa... Voor die tijd was dat misschien een feministisch boek, maar ik mag hopen dat we vandaag toch al wat verder staan dan enkel het feit dat vrouwen hun mond durven open doen. En dan nog niet eens zo heel hard, want Anna en haar mannen... ik zie daar weinig feministisch aan eigenlijk :-) (view spoiler)
Veel leesplezier! Ik lees mee eens ik terug ben vanop reis :-)