Sineklerin Tanrısı - Aralık 2018 Modern Klasik Okuması

[Ömer]

Grubumuzun Aralık ayında Modern Klasikler kategorisinde okuyacağı William Golding'in Sineklerin Tanrısı isimli kitabına ilişkin değerlendirme ve yorumlarınızı bu başlık altında paylaşabilirsiniz.

Herkese keyifli okumalar!

[Su]

Tamamen tarafli bir yorum olacak ama bu kitap bana “sembolizmden etkilenmeyen bir tek ben miyim acaba,” diye dusundurdu. Zennediyorum okudugum kitaplarda daha karmasik, daha derinlikli hikayeler, kisilikler ve fikirler aradigim icin bu kitabi sevemedim. Belki yazarin da amaci kendi agzindan “en büyük dusunceler en basit olanlaridir” seklinde basit ama ayni zamanda derin olmak olmustur yazarken, fakat yine de kitap bana yeterince doyurucu gelmedi.

[Özgür]

Bu kitabı lise yıllarında okumuştum, o zaman ne anladığımı hatırlamıyorum. Daha sonra tekrar okumaya niyetlendim ama şimdiye kadar fırsat olmamıştı. Grup sayesinde şimdi mümkün oldu.

[Özgür]

Çok zor gidiyor okuma. Konu güzel ve önemli ama bugünlerde okuduğum diğer romanlardan sonra biraz yavan kaldı.

[Firdevs]

Özgür wrote: "Çok zor gidiyor okuma. Konu güzel ve önemli ama bugünlerde okuduğum diğer romanlardan sonra biraz yavan kaldı."

Başlarda bende sıkıldım lakin, şimdi iyi gidiyor :-)

[Özgür]

Firdevs wrote: "Özgür wrote: "Çok zor gidiyor okuma. Konu güzel ve önemli ama bugünlerde okuduğum diğer romanlardan sonra biraz yavan kaldı."

Başlarda bende sıkıldım lakin, şimdi iyi gidiyor :-)"

Dün tamamladım okumayı. Konu çok etkileyici ve yazarın dile getirmek istediğine katılmamak (benim anladığım kadarıyla tabi) mümkün değil ama bir şeyler eksik. Belki daha önceden okuduğum ve ana fikri bildiğim için olabilir. Belki de tercümeden kaynaklanan bir durumdur. Bazı yorumlarda beğenilmiş ama açıkçası Mina Urgan'ın çevirisi çok hoşuma gitmedi. Mina Urgan'ın sonsözü romandan daha akıcı :) Keşke Orwell veya Burgess yazmış olsaydı diye düşündüm okurken.

[Seda]

Kitap şahaneydi. O kadar çok şey yazabilirim ki nerden başlayacağımı bilemiyorum. Edebiyatı günlük hayattan ayıran şey onun okuru yadırgatmasıdır roman teorilerine göre. Bu roman da bunu en etkileyici biçimde yapıyor. Satıhta çok basitmiş gibi görünen bir konunun insan varlığının en ilkel köklerine kadar inişini seyrediyor okur olay örgüsünde. Bu olaylar yetişkinler topluluğunun başından geçmiş olsaydı bu gerçeklerden belki bu kadar etkilenmeyecektik, ama yazar bunu “masum” çocuklar üzerinden vererek eserini sarsıcı kılmış. Canavar insanın içinde, siz onu dışarda mı sandınız?

[Özgür]

Kitaptakine çok benzer bir durum gerçek hayatta yaşanmış. Ama Golding'in çizdiği tablodan çok farklı sonuçlanmış. 13-16 yaşlarındaki 6 çocuk 15 ay boyunca bir adada mahsur kalmışlar. Golding'in hikayesindekinden farklı olarak kavga etmeyip işbirliği etmiş ve dost kalmışlar. Tüm hikayeyi https://amp.theguardian.com/books/202... bağlantısından okuyabilirsiniz.

Yazıda Golding hakkındaki şu ifadeler de ilgimi çekti: "I learned what an unhappy individual he had been: an alcoholic, prone to depression; a man who beat his kids. 'I have always understood the Nazis,' Golding confessed, 'because I am of that sort by nature.' And it was ’partly out of that sad self-knowledge' that he wrote Lord of the Flies."