Ամսվա գիրք` The Reader: Հղումներ ու ընդհանուր քննարկում

[Byurakn]

հա, դե տասնհինգը վաբշե էրեխա ա: Խոխմ ա. վերջերս էլ Դյուրասի «Սիրեկանն» էի կարդում, էնտեղ էլ աղջիկն ա տասնհինգ տարեկան, տղան՝ մեծ: Ու էլի էդ լողացնելու պահերը կային:

[Nelly]

ես արդեն չեմ հիշում, բայց կարծեմ հուշումներ կային, որոնցից Հաննան կարար կռահեր, որ Միքայելն ավելի փոքր ա: Ոնց որ չուզենար էլ իմանար:

[Sona]

Ակտուալ ա հա դառնում էտ պեդոֆիլիայի թեման?:ԴԴ


Դե հուշումը երևի տետրերի վրա գրվածն էր, որ Հաննան մեզ հասկանալի պատճառներով չնկատեց:Դ

[արմին]

կինոյում, օրինակ, ոչ մի ձև չէր կարևորվում կամ շեշտվում պեդոֆիլիան, մի տեսակ օքեյ էր ընդունվում, ոչ նշանակալի։ գրքում ուրիշ ձև՞ ա

[Sona]

չէ, գրքում էլ չի շեշտվում դա, ուղղակի նկարագրությունները հենց առաջին դեմքից ա/էս պարագայում Միքայելի/ ու մի տեսակ կարդալուց միտքդ էտ ուղղությամբ ա գնում :Դ թե չէ <<գեղեցիկ սիրո պատմություն ա>> :Դ

[արմին]

հմ, ես տենց 14֊րդ էջի վրա եմ ու իմ համար դեռ շատ հստակ հասունանալու պատմություն ա ։Ճ

[Nelly]

ֆիլմում էլ, գրքում էլ ավելի շուտ ուրիշնեւի տեսակետն ա շեշտում՝ որ մամայի տդղ են դնում, կամ նկատում են, որ Հաննան չի էլ փորձել պատասխանատվություն ընդունի դեռահասի կյանքը տակնուվրա անելու համար:

[Sona]

արմին wrote: "հմ, ես տենց 14֊րդ էջի վրա եմ ու իմ համար դեռ շատ հստակ հասունանալու պատմություն ա ։Ճ"

Միանշանակ, հասունացող պատմություն ա հասուն կուլմինացիայով :)

[Sona]

ըստ իս՝ Հաննան անգամ չհասկացավ էլ, որ դեռահասի կյանք խորտակեց:

[արմին]

ահամ, ոնց որ չէր հասկանում իր նախորդ արածները։ Հաննան, ընդհանրապես, շատ նեղ, տունելային մտածելու հակում ուներ ոնց որ, էդ նեղության մեջ կարար վեհը սիրեր, ոնց որ գրքերը, կամ հասկանար, ոնց որ կրթության արժեքը, բայց մնացած բաները շատ կարծր կերպով չէր «հասկանում»։

[արմին]

բայց մենք մոռանում ենք Հաննայի լավ կողմերի մասին ասել, որոնք էդքան գովում է հեղինակը սկզբում :} :P

[Byurakn]

արմին, էս պրծա՞ր:
Հաննան խորտակու՞մ ա դեռահասի կյանքը: :/
Հըմ... տենց էլ գիտեի, որ Հաննան «մութ» անցյալ ունի:

[Byurakn]

Լավ կողմը ո՞րն ա: Ես իրա նկատմամբ հենց սկզբից բացասաբար էի տրամադրված: Միակ դրական մասն էն ա, որ Միքայելին օգնում ա, որ հեպատիտը սկսվում ա:

[արմին]

չէ, ես կինոն եմ տեսել ։Դ

հիմա հենց տենց «լավ» կողմի նկարագրության վրա եմ, է
Հաննան մի տեսակ ինքնաբավ ա, Միշային իր մեջ հենց այստեղ ու հիմա լինելն ա գրավում, մի տեսակ «գեշտալտական» լինելը։ Հետո էլ էն, որ Հաննան էդքան գնահատում ա գրականությունը, ինձ համար արդեն էսթետիկայից ինչ֊որ բան հասկանալու մասին ա։ Այսինքն ինքը գեղեցիկը զգալու կարողություն ուներ։

Ինչ պատթետիկ ստացվեց։ Բայց կարծում եմ, որ Հաննայի կերպարի հետաքրքրությունը հենց էն ա, որ ինքը միանշանակ վատը կամ լավը չի, ինքը միանշանակ կյանք տապալող կամ փրկող չի։ Շատ մարդկային ա, կյանքային․ մի տեսակ միամիտ ու հիմար, որովհետև ինքը իսկապես չի հասկանում ինչ ա անում, մյուս կողմից բնազդային՝ լավ իմաստով, բնական, մի տեսակ շատ կանացի, էն իմաստով, որ գրեթե բոլոր մշակույթներում անգիտակցականը ու մութը, հողայինը հենց կինարմատի հետ են ասոցացվում։

[Byurakn]

Էս գիրքը, որ կարդում եմ, վերջում հարցեր ունի: Էդ հարցերից մեկը պատահաբար կարդացի, մեջը մի հատ եքա սփոյլեր կար: Հիմա ջոկում եմ, թե ինչու ա տարբեր մարդկանց կարդացնում իրա համար:

Հա, ոնց հասկանում եմ, հեղինակի ուզածը հենց էդ ա. Հաննային վեր ա հանում որպես սովորական մարդ՝ իրա ճշտերով ու սխալներով, միամտություններով ու զանազան այլ բաներով, բայց պատմական կոնկրետ կոնտեքստում կոնկրետ հիմար կամ սխալ քայլի հետևանքներն ավելի ողբերգական են լինում, քան խաղաղ ժամանակներում:

[արմին]

ուհում, ու էն մտքով, որ սովորական հիմար մարդը ինչքան վատ բան կարա անի, չգիտակցելու պատճառով

[Byurakn]

Ախ էս գիրքն ինչքան ենք դեռ քննարկելու աչքիս :D
Որ վերջացնեմ, կարամ գրքի վերջի հարցերը ստեղ էլ դնեմ: Սփոյլերոտ են, բայց լավ հարցեր են:

[արմին]

ահամ, դավայ դիր ։Ճ

[Byurakn]

Հասա էն մասին, որ խոստովանում ա, որ ռիփորթն ինքն ա գրել: Բայց սփոյլերն էլ իրա լավ մասերն ունի. որ չիմանայի որոշակի հանգամանքներ, էդքան չէի վատանա էդ նախադասությունից:

[Byurakn]

Ես վերջացրեցի... էս ինչ գիրք էր: Ահավոր-ահավոր-ահավոր լավն էր, վաղուց սենց լավ բան չէի կարդացել: Մերսի առաջարկողին էլ, քվեարկողներին էլ, քննարկողներին էլ:
Չգիտեմ ինչու եմ ես Երկրորդ համաշխարհայինի ու Հոլոքոսթի թեմաների վրա տարած, բայց որ էդ թեմաներով լիքը գերազանց գրքեր կան, էդ փաստ ա:
Մենակ մի հարց մնաց, կուզեի քննարկեինք, բայց սփոյլերոտ ա: Չգիտեմ՝ գրեմ, թե չէ:

[Nelly]

Բյու՜ր, ապրես ))

հա, շատ լավն էր, ու շատ կողմերից էր լավը: Կգրե՞ս հարցաշարը, հետաքրքիր ա:

ու կարծես ուրիշ չկարդացած մարդ չմնաց քննարկողների մեջ, նենց որ՝ ասա

[Byurakn]

Օկ, նավսյակի զգուշացում. էս գրառումը սփոյլեր ա պարունակում

Դե իրականում մի քիչ մտածեցի ու գտա հարցի պատասխանը, բայց գրեմ: Ինձ էս հարցն էր հուզում. ո՞նց էր ստացվել, որ Հաննան անգրագետ էր: Բայց որ մտածեցի, հասկացա, որ էական չի, էականը փաստն ա:

Հիմա գրքի առաջին հարցն եմ գրում, հետո կամաց-կամաց մնացածները կավելացնեմ:

Ձեր կարծիքով, ո՞վ է «Ընթերցողը»: Կարո՞ղ են նրանք լինել մեկից ավելի կերպարներ: Ո՞ր պահից հասկացաք, որ Հաննան անգրագետ է: Գրագիտությունը ինչո՞վ է կարևոր գրքում:

[Byurakn]

Սփոյլած ռիվյու. https://byurakn.wordpress.com/2015/06...

[Sona]

<<ընթերցողի>> կերպարներ մեկից ավելին կաին, այդ թվում հրեա աղջիկները: Որ պահից հասկացա Հաննայի անգրագիտությունը րեմ կարող նշել, որովհետև կինոն նայել էի ու սկզբից էլ գիտեի :Դ վերջին հարցը շատ լավն ա: Երևի թե ԱՄԵՆ ԻՆՉՈՎ: Եթե գրագետ լիներ, կհասկանար, որ Միշան անչափահաս ա, կհասկանար ինչ թղթերի, ինչ զեկույցների տակ ա ստորագրում, ու վերջապես եթե գրագետ լիներ ամենայն հավանականությամբ չէր դառնա համակարգի զոհը, չէր անի էն ինչ-որ իրեն հրամայել էին:

[Sona]

հ.գ. սփոյլված ռիվյուի հետ լիովին համաձայն եմ :)

[Sona]

բայց մի հատ կարևոր բան քննարկումից դուրս ա մնացել, էն պահը, որ Միքայելը դատարանում լռեց, ճիշտ էր? սխալ էր? ու արդյոք իր լռությամբ Հաննային դատապարտեց մահվան?
Էստեղ մի հատ էլ սյուժետային գիծ կա. հայր և որդի հարաբերությունները՝ ֆաշիստական և հետֆաշիստական սերունդների հարաբերությունները:
Մի խոսքով էս գիրքը կարելի ա անվերջ քննարկել ու քննարկել :Դ

[Byurakn]

Հա, էդ Միքայելի լռելու պահն էլ ա շատ հակասական զգացողություններ առաջացնում: Բայց մյուս կողմից, ասենք թե Հաննան չնստեր, ի՞նչ կյանքով էր ապրելու:

Իսկ էդ հայր-որդի հարաբերությունները վերջն էին, մոռացել եմ նշել ռիվյուի մեջ: Էն որ հոր հետ հանդիպում ու խոսում ա Հաննայի մասին, իմ ամենասիրած մասն ա: Էն որ կա ռացիոնալ լուծում, ու համաձայն ես դրա հետ, բայց ռացիոնալ լուծմանը լիքը էմոցիաներ են խառնված, ու չես կարում դա ընտրել:

[Sona]

եթե չնստեր, դուրս գար, էտ դեպքում երևի ավելի տանջալից կլիներ Միքայելի համար, էտ դեպքում Միքայելը ինչ կյանքով էր ապրելու...?
Ահամ, ու էտ երկխոսության միջոցով ցույց տվեց հոր և որդու էնքան հեռու գտնվելու փաստը, ու միևնույն ժամանակ իրար էնքան մոտ լինելու ցանկությունը:

[Byurakn]

Բայց եթե Միքայելն ասեր ճիշտը, ոչ թե չէր նստելու, այլ ուղղակի ցմահ չէին տալու, այսինքն՝ սենց թե նենց նստելու էր:

[Nelly]

Եթե Միքայելն ասեր ճիշտը ու դա ստուգվեր, ապացուցվեր, ապա էդ զեկույցն իրականում գրած մարդուն կկարողանային դատապարտել, ու թեկուզ Հաննային կնստացնեին, բայց իրական մեղավորը տենց հեշտ չէր պրծնի:

Հա, Հաննան եթե անգրագետ չլիներ, կարող ա ավելի մտածված որոշումներ կայացներ, բայց չեմ կարծում, որ պատկերը կտրուկ կփոխվեր: Մի ամբողջ սերունդ անգրագետ չէր, գրագետներն էլ են մեկ ա Հոլոքոստին մասնակցել ու հրահանգների հետևել: Սխալն ու ճիշտը նման իրավիճակում շատ ավելի մոխրագույն ու իրարից դժվար տարբերվող բաներ են, քան երբ հետո հետ ես նայում ու գնահատում: Դատը էդ հետ նայելն էր: Ու չնայած Հաննայի պատիժը թեթև կիլներ, իսկ մեկ ուրիշինը` միգուցե ցմահ, բայց ընդհանուր պատկերը մեկ ա չէր փոխվի: Ու մեղքի զգացողությունը բոլորի մոտ մեկա նույնը կլիներ: Հա, ոմանք հասկանալով էին մեղավոր, իսկ ոմանք, Հաննայի պես, միամիտ էին: Բայց փաստացիորեն դռներ չբացելը հա՛մ խուճապի հետևանք էր, համ էլ` վախի: Վախը շատ ավելի ռեալ ու վտանգավոր երևույթ ա, քան էդ անգրագիտությունը, ու Հաննան բոլորի պես վախեցած էր:

[Անի Կուռոյան]

Ես ավարտեցի գրքի ընթերցանությունը ժողովուրդ ջան,բայց այն ինձ համար այդպես էլ չսկսվեց ....Շլինկը մի քանի թեմա իրար խառնեց բայց չկար բոլորին միավորող մեկ ընդհանուր գիծ.....

[Byurakn]

Հա, համաձայն եմ, որ վախն ու խուճապն էր դռները չբացելու ժամանակ, բայց դա անուղղակիորեն կապ ունի Հաննայի անգրագիտության հետ. եթե ինքը գրագետ լիներ, Սիմենսի առաջարկը կընդուներ, պատերազմում չէր հայտնվի, հետևաբար դուռը փակ պահելու համար պատասխանատու չէր լինի:

Չնայած իրա միամտությանը, ինձ դուր ա գալիս էդ հարցը դատավորին, թե ինքը ինչ կաներ: Իրոք, ստեղծված պայմաններում ինչքան ուզում ես, հումանիզմից խոսա, ինչքան ուզում ես, գրագետ էղի, խառնվում ես իրար ու ոչ ռացիոնալ որոշումներ կայացնում:

Անի, բայց ինձ թվում ա՝ գիծը շատ հստակ ու հաստ էր, շատ լավ միացնում էր պատմությունը: Իսկ ի՞նչ թեմաներ են իրար խառնվում:

[Անի Կուռոյան]

Ես չտեսա այդ գիծը: Ինձ համար այն չդարձավ ամբողջական Դեռահասի սիրո ապրում, հոլոքոստ, սիրած կնոջ անկրթություն խելացիություն դաժանություն, դեռահասության փուլում լռվելը, իրեն գիտությանը նվիրելը ու մինչ վերջ առկա մեղքի զգացում....
Միակ լավ բանը որ Հաննան արեց Միքայելին կրթվելուն դրդելն էր:

[Byurakn]

Բայց էդ ամենը շատ սիրուն մի գծի մեջ տեղավորվում ա. Հոլոքոսթ իրականացրած և նրանցից հետո եկած սերունդների կռիվ:
Սիրո պատմություն, որովհետև Հոլոքոսթ իրականացնողն ունակ ա սիրելու ու սիրվելու, եթե հայտնվում ա ուրիշ իրավիճակում, անկրթություն, որ ցույց տա, որ դա կարա դաժանության պատճառ լինի, մեղքի զգացում, որովհետև հարց. արդյոք արժանի՞ ա էն մարդը, որը լիքը կյանքեր ա խլել, սիրվելու:

[Անի Կուռոյան]

Լավ կլիներ խոսել մեկ թեմայից ու խոսել հիմնավոր քան գործը վերածել կարկատանի Բյուրակն ջան

[Sona]

Անի ջան թույլ տուր չհամաձայնել քեզ հետ. գործը իրականում կարկատանի չի վերածվել, այլ հակառակը՝ շատ նուրբ ձևով, բայց միևնույն ժամանակ հիմնավոր շոշափվում են մի քանի սյուժետային գծեր:

[Mari]

նայում եմ էս քննարկումներին ու նախանձում :Ճ որ մի կես տարի առաջ կարդացած չլինեի, հավեսով կքննարկեի, հիշում եմ, որ լիքը ասելու բան ունեի, երբ որ կարդում էի
բայց հիմա էլ չեմ կարա, մանրամասներն աղոտ եմ հիշում

մենակ ասեմ, որ Հաննայի ագրեսիան էի շատ սիրում ու էդ հենց իր անգրագիտության հետ էր կապված, կարծեմ:

[Byurakn]

Կարծում եմ՝ էստեղ մենակ մի թեմա ա, էդ մի թեմայի տարբեր ասպեկտներն են:

Վոլտ, էն տեսարանը, որ գոտիով խփում ա է, անընդհատ մտածում եմ դրա մասին: Որ վերցնես, ավելորդ ագրեսիա ա թվում, բայց ամենասիրածս մասերից ա գրքում: Նենց պատկերավոր ա:

[Անի Կուռոյան]

Sona wrote: "Անի ջան թույլ տուր չհամաձայնել քեզ հետ. գործը իրականում կարկատանի չի վերածվել, այլ հակառակը՝ շատ նուրբ ձևով, բայց միևնույն ժամանակ հիմնավոր շոշափվում են մի քանի սյուժետային գծեր:"



ճճճճճճճճճճճճ այո Սոն ջան կարող ես չհամաձայնել: Մենք ընթերցողներս տարբեր կողմերի վրա ենք ուշադրություն դարձնում ֆիքսում կամ անտեսում: Ինձ համար մի բան հաստատ է . ես ոչ մի դրական բան չստացա այդ գրքից ու ափսոսացի այդ գրքին տրամադրված իմ ժամանակը: