“Έκτοτε, έχω ανακαλύψει την ίδια ακριβώς λυτρωτική αίσθηση ελευθερίας απ' τα δεσμά των αντικειμένων στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή μου, όπου το κλισέ των ψυχικών απορριμμάτων που ανασύρονται στην επιφάνεια για να καταχωνιαστούν με υγειονομική ταφή όχι μόνο αληθεύει πέρα ως πέρα, αλλά θυμίζει επακριβώς την πράξη της εκκαθάρισης: το άνοιγμα μιας παλιάς ντουλάπας τίγκα στη σκοροφαγωμένη, δυσβάσταχτη μνήμη και την ευφορία του να μην παραχώνεις σε μια πλαστική σακούλα (κατά προτίμηση μαύρη, ως bodybag) και να μην ξεφορτώνεσαι μια για πάντα.”
―
Αύγουστος Κορτώ,
Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά
