அறம் (Aram)

by Jeyamohan

“எல்லா புழுவும் கைக்குழந்தைதான். நடக்க முடியாது. பறக்க முடியாது. அதுபாட்டுக்கு தவழ்ந்துண்டு இருக்கறது. அதுக்கு தெரிஞ்சது ஒண்ணே ஒண்ணுதான், சாப்புடறது. தின்னுண்டே இருக்கும். சின்னப்புள்ளைங்ககூட அப்டித்தான்... ஒரு கைக்குழந்தை சாப்பிடற சாப்பாட்டை அதோட எடையோட கம்பேர் பண்ணினா நீங்க தினம் முப்பது லிட்டர் பால்குடிக்கணும்...” என்றார் டாக்டர் கே. “அதுக்கு அப்டி ஆர்டர். சட்டுபுட்டுன்னு அகப்பட்டத தின்னு பெரிசாகிற வழியப்பாருன்னு...” புன்னகைத்து “கிறுக்கு ஃபிலாசபின்னு தோணறதா?” என்றார். “இல்லை” என்றேன். “வெல்.” அன்று முழுக்க அவரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அவரைப்போன்ற உரையாடல் நிபுணர் ஒருவரை நான் பார்த்ததே இல்லை. வேடிக்கை, தத்துவம், இலக்கியம், அறிவியல் என்று அவரது பேச்சு தாவிக்கொண்டே இருக்கும். ஜேம்ஸ்பாண்ட் போல காரில் இருந்து ஹெலிகாப்டருக்குத் தாவி, பறந்து போட்டில் குதித்து, கரையில் ஏரி பைக்கில் ஆரோகணித்து விரைவது போல எனக்கு பிரமை எழும். அன்று முதல் வாரத்தில் மூன்றுநாட்களாவது அவரைப்பார்க்கச் செல்வேன். புத்தகங்கள் கொடுப்பார். புத்தகங்களைப்பற்றி விவாதிப்பார்.