பின்தொடரும் நிழலின் குரல் [Pinthodarum Nizhalin Kural]

by Jeyamohan

ராணுவம்தான் உலகில் இன்றுவரை அரசியலாக இருந்துள்ளது. போரிடும் ராணுவம், பேசும் ராணுவம். அங்கு நுழையும் பெண்கள் தங்களையும் ஆண்களாக மாற்றிக் கொண்டவர்கள். ஆண்களின் சீருடைகளை அணிந்த பெண்சிப்பாய்கள். ஆண்குரலில் அடித்தொண்டையில் சொற்பெருக்காற்றும் மக்கள் பிரதிநிதிகள். அன்னையராக, தங்கள் இயல்பான மென்மையுடனும் கருணையுடனும், அவர்கள் அங்கு நுழைய முடிவதில்லை. பெண்களால் நடத்தப்பட்டால் புரட்சிகள் இவ்வாறு ரத்தவாடை வீசியிருக்குமா? கண்டிப்பாக இத்தனை குழந்தைகள் கொல்லப்பட்டிருக்காது. ஆண்களின் அமைப்புகளும் அரசுகளும் ஆண்களைப் போலவே இருக்கின்றன. வெளித்தோற்றத்தில் இரும்புக் கோட்டைகள். உள்ளே நெளிந்து உருகும் லாவா. ஆண்களால் நடத்தப்படும் புரட்சிகள் அவர்களுடைய உடலில் காமம் வெளிப்படும் விதத்தையே கொண்டுள்ளன. எழுச்சி, பின் படிப்படியாக உத்வேகம், உச்சகட்ட வெடிப்பு, பின்பு சோர்வு. பெண்களின் புரட்சி ஒரு முழுமையை நோக்கி நகரும் சிறிய அலைகளின் வட்டங்களாக இருக்கலாம். அவர்களுடைய அரசாங்கம் மென்மையான தசைகளாலும் உதிர நீரினாலும் கட்டப்பட்ட கருப்பை போலிருக்கலாம். எல்லா எதிர்மறைகளையும் செரித்துக் கொள்ளும் உயிர்த்துடிப்புடன், தன்னுள்ளிருந்து இன்னொன்றைப் பிறப்பித்து வளர்த்து முடிவின்றி நீண்டு பெருகுவதாக இருக்கலாம். அதை ஒருபோதும் ஆண்கள் புரிந்துகொண்டதில்லை.