பின்தொடரும் நிழலின் குரல் [Pinthodarum Nizhalin Kural]

by Jeyamohan

பகுத்தறிவு (அதாவது பௌதிக விதிகள் சார்ந்த புறவய உலகப்பார்வை) எங்கு தொடங்குகிறதோ அதுவே வரலாற்றின் தொடக்கப்புள்ளி என்று அது கருதியது. அதற்கு முந்தைய காலங்களை ஒட்டுமொத்தமாக ‘வரலாற்றுக்கு முந்தைய கால கட்டம்’ என்று உருவகித்தது. யோசித்துப் பார்த்தால் மனிதகுலம் புதை பொருளாய்வில் (வரலாற்றாய்விலேயேகூட) எப்போதும் பகுத்தறிவின் தடயங்களேயே. தேடி வந்துள்ளது என்பது தெரியவரும். பகுத்தறிவையும் கலாச்சாரத்தையும் ஒன்றெனக் கருதிய ஒரு காலகட்டத்தின் சிருஷ்டியே மார்க்ஸியம். லூயிஸ் மார்கனின் மானுடவியலின் ஆதாரவிதியே பகுத்தறிவின் அளவுகோலை வைத்து மானுட இனங்களைத் தரப்படுத்துவதுதான். அந்த அணுகுமுறையின் தொடர்ச்சியே எங்கல்சில் உள்ளது. ஆனால் இந்த ‘பகுத்தறிவுக் காலம்’ என்பது மானுடனின் பரிணாம வரலாற்றில் மிகமிகச் சிறிய ஒரு பகுதி மட்டுமே. வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலம் என்பதோ மிகப் பெரிய ஒரு வெளி. அதில்தான் இன்று மனிதனின் ஆதார இயல்புகள் என்று கூறப்படும் அனைத்து அம்சங்களும் பிறந்து பரிணாமம் கொண்டு வந்துள்ளன. அப்பகுதியைக் கணக்கில் கொள்ளாமல் மனித வரலாற்றைப் பற்றிப் பேசும் பேச்சுக்கள் பயனற்றவை. அப்பகுதியை அறிய இன்று நம்முன் உள்ள மிகச் சிறந்த ஆவணப்பதிவு மதமே.