பின்தொடரும் நிழலின் குரல் [Pinthodarum Nizhalin Kural]

by Jeyamohan

“சமூகத்தை அதனுடைய ஒண்ணோ ரெண்டோ நூறோ ஆயிரமோ விதிகளை வச்சு ஒரு நாளைக்கும் முழுசா புரிஞ்சுகிட முடியாது. நமக்குத் தெரிஞ்சதும் தெரியாததும், தெரிஞ்சுக்கவே முடியாததுமான பல லட்சம் கோடி விதிகளினால அது உருவாகி இயங்கிட்டிருக்கு. அத நாம ஆராய்ச்சி பண்றப்ப நம்ம தேவை எதுவோ அதைத்தான் தேடறோம். நம்ம கற்பனை எவ்வளவு தூரம் விரியுமோ அதுக்குள்ளதான் ஊகங்களை உருவாக்கிக்கறோம். அந்த ஊகங்களில சிலதுதான் விதிமுறையா நிரூபிக்கப்படுது. இதனால் எப்பவுமே நாம பாக்கிறது ஒரு சில பக்கங்களை மட்டும்தான். அதனடிப்படையில நாம சமூகத்தை மாத்தியமைக்கப் போனா அது அழிவைத்தான் தரும். அந்த அழிவுதான் சர்வாதிகார நாடுகளில் உண்டான அழிவு ஒரு நாடுகூட இதுக்கு விதிவிலக்கில்லை. சோவியத் ரஷ்யாவுக்கும் போல்பாட்டுக்க கம்போடியாவுக்கும் அழிவுக்க அளவிலதான் வித்தியாசம்.” “அப்ப சமூகத்தை மாற்றக் கூடாதா?” “சமூகத்தை அந்த சமூகத்துக்க ஒரு பகுதியா இருந்துட்டு மாற்ற முயற்சி பண்ணலாம். எல்லா சமூகக் கூறும் அதிலதான் தொடர்ந்து ஈடுபட்டிருக்கு. பிற கூறுகள் அதை எதுக்கும். அப்ப இயல்பான போட்டி ஒண்ணு உருவாகுது. ஒரு சாலையை ஒரு வழிப்பாதையா ஆக்கினா வியாபாரிகள் எதுப்பாங்க. வண்டி ஓட்டறவங்க ஆதரிப்பாங்க. சில பாதசாரிகள் எதுப்பாங்க. கடைசியில உருவாகிறது ஒரு சமரசம். அந்த சமரசப் புள்ளிதான் எல்லாருக்கும் பொதுவானது. நல்ல சமூகம் அந்த மாதிரி சமரசப் புள்ளிகள் சேந்து உருவான ஒரு அமைப்பா இருக்கும்...”