பின்தொடரும் நிழலின் குரல் [Pinthodarum Nizhalin Kural]

by Jeyamohan

கருத்தியலின் ஒரு தரப்பை பிறர்மீது வைத்து வெற்றிபெறும் பொருட்டு மட்டும் வன்முறை கையாளப்படுவதில்லை. அது ஓர் இறுதிச் செயல்பாடு மட்டுமே. முதலில் கருத்தியலின் தன் தரப்பை தனக்கே நிறுவிக்கொள்வதற்கு வன்முறை அவசியமாகிறது. ஏனெனில் சகஜநிலையில் எந்த மனித மனமும் எந்தக் கருத்தையும் பூரணமாக நம்பி ஏற்பதில்லை. மனித மனமெனும் பிரம்மாண்டமான விவாதக்களத்தில் வெறும் ஒரு தரப்பாக அது ஆகிவிடுகிறது. வலுவான நம்பிக்கையாக ஆகாதபோது எந்தக் கருத்தும் ஒரு பௌதிக சக்தியாக ஆவதில்லை. மரணத்தின் கீழ் மனித மனம் முனை கொள்ளும்போது அம்முனை அக்கருத்தாக இருக்கச் செய்ய ஆயுதத்தால் முடியும். ஆகவே ஒருவகையில் ஆயுதம் என்பது தூலம்கொண்ட கருத்தும்கூட. இதன் பொருட்டு நான் கொல்வேன், இதன் பொருட்டு நான் சாகவும் செய்வேன் என்று கூறும்போதுதான் அந்தக் கருத்துக்கு ஒரு பௌதிக சக்தியாக இயங்கும் வலிமை வருகிறது. ஆயுதமேந்திய கருத்தியலமைப்பு ஒன்று தன் உறுப்பினர்களுக்கு அளிக்கும் அழுத்தமான நம்பிக்கையையும், அதன் விளைவான முனைகொண்ட ஆளுமையையும் ஆயுதமேந்தாத ஓர் அமைப்பு ஒருபோதும் தரமுடியாது. அவ்வமைப்பு தனிமனித மனதின் விரிவாக்கமாக முடிவற்ற விவாதக்களமாக இருக்கும். ஒரு கட்டத்தில் விவாதத்திற்காக விவாதம் என்று அது ஆகும். விவாதத்தில் பயிற்சி உடைய ஒருவர் எதையும் நியாயப்படுத்திவிட முடியும். எதற்கும் ஒரு காரணத்தைக் கண்டுபிடித்துவிட முடியும். இப்பாதுகாப்பு கிடைக்கும்போது அற்பத்தனங்களும் சுயநலங்களும் கோழைத்தனங்களும் தருக்க முகமூடியுடன் அரங்குக்கு வந்து ஆட்டம் போடும். அந்த ஆபாசப் பெருநாடகம் ஏற்கனவே எங்கும் நடந்துகொண்டிருக்கும் வாழ்வின் ஒரு குறியீடோ பிரதிபலிப்போ ஆகவே இருக்கும். வாழ்வை இம்மிகூட அதனால் மாற்றியமைக்க முடியாது. காந்தியின்