வாசிப்பின் வழிகள் [Vaasippin Vazhigal]

by Jeyamohan

சோற்றுக்கணக்கு கதை விடும் இடைவெளி கெத்தேல்சாகிப் அத்தனை பணம் கொண்டு போட்டும் தன்னை பார்க்கவேயில்லை, என் அன்னை இந்த கை மட்டுமே என கதைசொல்லி உணரும் இடத்துக்கும் ‘அடுத்தவாரமே ராமலட்சுமியை மணந்துகொண்டேன்’ என்று சொல்லப்படும் வரிக்கும் நடுவே உள்ளது. அங்கே பல விஷயங்கள் சொல்லப்படவில்லை. அவன் ஏன் அந்த முடிவை எடுத்தான் என. அதை ஊகிப்பதே வாசகனுக்கான சவால். அதைச் செய்யும்போதே வாசகன் கதையை அடைகிறான். அங்கே இப்படி சொல்லியிருக்கலாம். ‘நானும் ஒரு சோற்றுக்கணக்கில் அல்லவா இருக்கிறேன். நான் போடப்படாத சோற்றை கணக்கு வைத்துத்தானே மாமியை வெறுக்கிறேன். பிரியத்தை சோற்றுக்கணக்குக்கு அப்பால் சென்று பார்க்க எனக்கு ஏன் முடியவில்லை? நான் கெத்தேல் சாகிப்பை பார்த்தபோது என்னைப்பற்றி எண்ணி வெட்கினேன்.’ இந்த வரிகளை எழுதியிருந்தால் வாசகன் தாவ வேண்டிய இடம் இருக்காது. கதைசொல்லி மனதில் நிகழும் அந்த கொந்தளிப்பையும் கண்டடைதலையும் அங்கே நின்று தானும் உணர்பவனே இக்கதையின் சரியான வாசகன்.