அசுரன்: வீழ்த்தப்பட்டவர்களின் வீர காவியம், ராவணன் மற்றும் அவனது இனத்தாரின் கதை

by Anand Neelakantan

தான் மிகவும் நேசித்த இரண்டு உயிர்களை ராமன் தனது தர்மத்திற்காகத் தியாகம் செய்திருந்தான். அவன் மேலும் மேலும் வருத்தமும் மனச்சோர்வும் கொண்டான், எல்லாவற்றிலிருந்தும் விலகி இருந்தான். இறுதியில், சரயு நதியின் இருண்ட நீரில் அவன் நிரந்தரமாக அடைக்கலம் புகுந்தான். வரலாற்றிலேயே மிக அதிகப் புகழ்பெற்ற ஒரு பேரரசனைத் தோற்கடித்திருந்த ஓர் அரசனுக்கு இது ஓர் இழிவான முடிவு. ராமன் தனது ஆகம நூல்களை வார்த்தைக்கு வார்த்தை அப்படியே பின்பற்றி நடந்தான். அந்த தர்மத்திற்காக, அவன் ஒரு மகிழ்ச்சியற்ற வாழ்க்கையை வாழ்ந்தான். தனது மனைவியையும் தனது சகோதரனையும் தனது மனசாட்சியையும்கூட அவன் தியாகம் செய்தான். என் பேரன் சம்புகனைக் கொல்வதற்காக அவன் தனது வாளை உயர்த்தியபோது, அவனது கண்களில் தென்பட்ட நிராதரவை என்னால் ஒருபோதும் மறக்க முடியாது. அவனுடைய தோற்றம், அவனால் வீழ்த்தப்பட்டிருந்த பேரரசனின் தோற்றத்திற்கு முற்றிலும் முரணனானதாக இருந்தது. ராவணன், துறவிகள் எழுதி வைத்த எதையும் கண்டுகொள்ளாமல், தனக்குச் சரி என்று தோன்றிய விஷயங்களைச் செய்து கொண்டு, தன் சொந்த விதிமுறைகளின்படி வாழ்ந்த ஒருவர். ஒரு முழுமையான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து ஒரு மாவீரனாக மடிந்தவர் அவர். அவர்கள் இருவரின் வாழ்க்கையும் நம்பிக்கைகளும் மதிப்பீடுகளும் தர்மத்தின் வரையறைகளும் மாறுபட்டிருந்ததைப்போலவே, அவர்களது மரணங்களும் முற்றிலும் முரண்பட்டிருந்தன. ஆனால், அவர்கள் இருவருமே ஒரு பிரம்மாண்டமான கேலிக்கூத்து நாடகத்தின் இரண்டு கதாபாத்திரங்களாக இருந்தனர் என்பதும், இவர்களில் யார் வெற்றி பெற்றார்கள் என்ற மிகச் சிறிய விபரம்தான், அவர்களுடைய இதிகாச வாழ்க்கைக் கதைகளில் யார் கதாநாயகன் என்பதையும் யார் வில்லன் என்பதையும் தீர்மானித்தது என்பதும்தான் இறுதி உண்மை.