‘पांडवांनी मनोरंजनासाठी उभारलेली मयसभा करमणुकीसाठी होती. यज्ञाचा शीण घालवण्यासाठी ती उभारली होती. ती मयसभा खरोखरीच अलौकिक होती. ज्यांवर मानवाचा संपूर्ण विश्वास, ते कान, नाक व डोळे किती फसवे आहेत, हे ती मयसभा दाखवून देत होती; पण ही तोरणस्फटिका म्हणजे विश्वासघाताचं मूर्तिमंत प्रतीक. या द्यूतगृहाला नरकातसुद्धा जागा नाही. एका रजस्वलेच्या दर्शनानं रक्तलांछित झालेली ती तोरणस्फटिका कसली, ती तर साक्षात रौरववर्तिका! आपल्या क्षुद्र, हीन, दुर्बल मनोवृत्तीचं तोरण आपल्याच हातानं त्या यज्ञवेदीवर चढवताना लाज कशी वाटली नाही?’
So starting the book I was on Karna's side.
Then starting this scene,I did realize how Karna - Duryodhan did wrong by letting their emotions take over. They had won but did not need to go insult everyone so much.
But at the same time I hate Draupadi's ego, Krushna being biased.
Communication is the key, why couldn't Krushna change Karna, Duryodhan or more than that Draupadi. Maybe I am missing the whole Mahabharat point that this all needed to cleanse stuff but that will just prove that many people had to just take the loss
