‘Waarom lach je, Djiby?’ ‘Dat weet ik ook niet. Omdat ik het heb gehaald. Omdat ik de kust van Libië heb bereikt, waar ik keurig werd overgedragen aan sadisten die mijn geld hebben afgepakt en mij wekenlang hebben geschopt en geslagen omdat ze niet meer geld van mij konden afpakken. Omdat ik nu in het beloofde land ben en bier drink met jou, een schrijver, die geïnteresseerd is in mijn ellende. Daarom lach ik. Omdat ik te veel dorst heb om te huilen.’
