Kindle Notes & Highlights
Hoertjes stonden opvallend onzichtbaar in de steegjes.
De trappen zijn zo uitgesleten dat je er soep in zou kunnen koken.
‘Waarom lach je, Djiby?’ ‘Dat weet ik ook niet. Omdat ik het heb gehaald. Omdat ik de kust van Libië heb bereikt, waar ik keurig werd overgedragen aan sadisten die mijn geld hebben afgepakt en mij wekenlang hebben geschopt en geslagen omdat ze niet meer geld van mij konden afpakken. Omdat ik nu in het beloofde land ben en bier drink met jou, een schrijver, die geïnteresseerd is in mijn ellende. Daarom lach ik. Omdat ik te veel dorst heb om te huilen.’
Alsof er zoiets bestaat als jezelf zijn. Nog zoiets. Alsof er überhaupt iets bestaat als jezelf. Identiteit is altijd een verzinsel, een constructie die is gebaseerd op het beeld dat iemand heeft van wat anderen van hem denken. En dat is geen constante. Dat is zo veranderlijk als een wolkenpartij in de wind, die nu eens lijkt op Scandinavië, en het volgende moment op eenden, een dame, schapen met een herder. Wat
De overvloed aan heldere normaliteit werkte als tegengif tegen de zwarte stroop van waanzin die mijn gedachten steeds kleveriger maakte.
