Fees van die Ongenooides

by P.G. du Plessis

Dié dames was meer op omset as op gehalte ingestel, want die meeste was afdraand-gevalle van kwynende aantreklikheid en stygende ouderdom.

“Hoe meer godsvrug in die aangesig, hoe vinniger kom die kruisbande los.”

Vir ’n rukkie het nie een van die twee iets gesê nie. Net gekyk, en geweet wat kom. Want Petrus was op die vry uit, kon Dorothea sien.

Maar in die kamer het haar ma vir die gewonde Danie geskree: “Kan jy nie hóór hoe jou dogter soos ’n bronstige teef agter die bliksem aantjank nie? Het jy doof geword? Waar’s my seun tog vanaand? Waar ís my seun tog!”

Op ’n keer het Nellie gevra: “Hoekom gee Tante skielik alles vir my?” Gertruida het haar woorde ver en versigtig gaan soek, en ’n rukkie in Nellie se helder jong oë gekyk voordat sy antwoord: “Oor ek gehoor het hoe jy sy naam roep – bo-oor alles in julle pad, en by al die hindernisse verby. Oor jy sy naam die nag in gesê het. Daarom.”

For-what-we-are-about-to-receive is niks anders as môreoggend se vlamme en verdelging nie. En die maaifoeidie dank die Here daarvoor! En hulle gee hom kos! Pa, hulle kuier saam met daardie Engelsman of hulle geen sout of water weet oor wat hy aan hulle gaan doen nie!

hy was nie ’n oormatig eerlike man met geld nie.”

een kis se kant oopgebreek voor hy homself geskiet het. Hy het die een lyk se half ontbinde hand in syne gehou toe hy dit doen.”