Kindle Notes & Highlights
Die wyfie wás aan’t dans. Met haar vlerke oopgesprei en pluime al golwend, het sy om en om op haar tone oor die goudgeel klawersurings getrippel: hovaardig, sierlik, langnek. Die vreemde dans van blyheid soos alleen ’n volstruis kan dans. Die wyfie was óf gelukkig óf sy was kloeks.
Petrus het twaalf pond vir twee uitgegroeide kuikens op Oudtshoorn betaal. Dit was om van haastig te raak.
“Could you repeat that in English?” Sy het elke druppel moed uit haar geskrik. As sy Engels vir die kind moes praat, was sy in haar moer!
“Baas, ek staan voor jou en dit voel vir my jy het ’n vonnis oor my uitgespreek, maar dit vlam in my, want dit kan nie waar wees nie.”
Net so. Afgehandel. Verby. Soos afsterf sonder groet.
Jy bind ’n naelstring af voor jy hom knip, Here, jy ruk hom nie los nie!
God vergewe ons baie, maar God vergewe ons nie die kwaad wat ons ’n kind aandoen nie.
Knysna was ’n hond wat hom gebyt het, en jy loop nie weer by ’n bythond verby nie.
Die vrou wat my grootgemaak het, het altyd gesê: solank jou kop nie sak nie, sak jou hart ook nie.”
Laat ons hierdie ding lostorring en reg aanmekaarsit vandag.
