The Glass Castle in Reading with Style

Aug 15, 2024 gam s (Haveyouread.bkk) rated it it was amazing

★★★★★ thanks, I hate it (I need more books like this)

อห มันเหมือนดูข่าวสามมิติแล้วเจอเรื่องลูกฆ่าพ่อ ลูกบีบคอแม่ แม่ฆ่าพ่ออะ 5555 (ขำแบบเศร้าๆ) คืออ่านเล่มนี้เราเข้าใจ 100000% เลยว่าทำไมบางคนเขาเลือกจะทำแบบนั้น เพราะอ่านไปแล้วก็อยากจะทะลุหนังสือเขาไปทำให้เอง ชีวิตสู้กลับแชมป์มวยเฮวี่เวทมาก อัดไม่ยับ อัดจนน่วม แล้วพอเป็นความสัมพันธ์แบบครอบครัวนี่มันเปราะบางและซับซ้อนไปอีก คนอ่านที่ไม่เกี่ยวไรกะอีบ้านนี้เลยคือช่วยแจกนิ้วกลางเปลืองมาก 5555

พูดเลยว่าเขียนดีมากๆ กระชับแล้วก็จับความสนใจของเราไว้ได้ตั้ ★★★★★ thanks, I hate it (I need more books like this)

อห มันเหมือนดูข่าวสามมิติแล้วเจอเรื่องลูกฆ่าพ่อ ลูกบีบคอแม่ แม่ฆ่าพ่ออะ 5555 (ขำแบบเศร้าๆ) คืออ่านเล่มนี้เราเข้าใจ 100000% เลยว่าทำไมบางคนเขาเลือกจะทำแบบนั้น เพราะอ่านไปแล้วก็อยากจะทะลุหนังสือเขาไปทำให้เอง ชีวิตสู้กลับแชมป์มวยเฮวี่เวทมาก อัดไม่ยับ อัดจนน่วม แล้วพอเป็นความสัมพันธ์แบบครอบครัวนี่มันเปราะบางและซับซ้อนไปอีก คนอ่านที่ไม่เกี่ยวไรกะอีบ้านนี้เลยคือช่วยแจกนิ้วกลางเปลืองมาก 5555

พูดเลยว่าเขียนดีมากๆ กระชับแล้วก็จับความสนใจของเราไว้ได้ตั้งแต่หน้าแรก เราอ่านละมองเห็นความสัมพันธ์ผุผังของครอบครัวที่ต้องใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตในการเดินหนีออกมา คำว่าเรื่องจริงยิ่งกว่านิยายนี่ใช้ได้ตลอดกาล โดยเฉพาะกับเล่มนี้อะนะ คือเด็กๆเจออะไรมาเยอะมาก แถมบางช่วงเรา reflect กับคนรอบตัวได้ด้วยในบางแง่มุมด้วยซ้ำ (พ่อแม่แย่ๆนี่ไร้พรมแดนจริงๆ จะไทยหรือเมกันก็ไม่ต่างหรอกจ่ะ) อ่านๆไปเลยดิ่งมาก ทั้งสงสาร สังเวช สกิบิดี้ทอยเล็ทมาก สัสหมา 🌚🤌

เล่มนี้เล่าจากมุมมองของ Jeannette ลูกสาวคนที่สองของบ้าน Walls (สมาชิก 6 คน) พ่อแม่นางเคลมว่าเป็นพวก nomadic/hippie/hobo (พูดแบบ non-pc คือฝรั่งเหม็น) คลั่งการผจญภัยมากมั้ง ไม่ชอบอยู่ติดที่ ย้ายบ้านเก่ง เอะอะย้ายบ้านแบบกระทันหัน ไม่บอกลูกก่อน บทจะไปก็สั่งทิ้งของละไปเลย คือผัวเมียคู่นี้แต่งงานมาสิบปีย้ายบ้านมาแล้วเกือบ 20+ครั้ง เหี้ยสุดคือมีลูกตั้งสี่คน! สภาพพพ ละชีแม่คืออยากเป็นศิลปินเลยพยายามสอนเลี้ยงลูกให้พอเพียง 55555 (มันใช้คำนี้จริง แบบ self-sufficiency) พอเพียงในมุมของมันก็คือ อยู่ไปวันๆให้รอดให้ได้ ยกตัวอย่างแบบฉากตอนเริ่มเลยคือ ชีสั่งให้ลูกทำกับข้าวกินเองตั้งแต่ 4-5ขวบ จนวันนึงจีนเน็ตต์โดนไฟคลอก พอหมอที่ รพ ทำท่าจะเรียกจนท. สังคมสงเคราะห์มาดู พวกนางก็หอบของหนีเอาลูกออกจาก รพ ทั้งๆยังมีผ้าพันแผลเต็มตัวนี่แหละ 555 สัส

วิเคราะห์ดูแม่น่าจะเป็น narcissist เพราะมีมุมตัดพ้อตลอดเวลาว่าต้องเสียสละความสามารถทางศิลปัของตัวเองมากแค่ไหนเพื่อครอบครัว (แม่คนแรกของโลก) มีมุมอิจฉาลูกในบางครั้ง เห็นแก่ตัว ไม่ยอมรับสวัสดิการรัฐเพราะรู้สึกมั่นหน้า (แต่บ้านเป็นเพิงหมาแหงนเล็กๆ และลูกๆต้องคุ้ยขยะในโรงเรียนเพื่อหาของกิน) ทุกครั้งที่ลูกๆบ่นหิว นางจะโต้กลับเสมอว่าคนอื่นยังมีลำบากกว่าเราอย่าบ่น (ใครเอ่ยอีเวร !?!) ไม่ยอมออกไปทำงานเพราะขี้เกียจ มีเหตุผลล้านแปดมาอ้างว่าทำไมถึงยอมอยู่สภาพชีวิตแบบนี้ (รักการผจญภัย) นี่ยังไม่นับว่าเด็กๆต้องโตมาในสภาพจิตใจแบบไหน เพราะไม่เคยเจอความมั่นคงในชีวิตอะไรที่ไหนได้เลย ทุกอย่างที่เคยมีสามารถเสียไปได้ง่ายๆเพราะแค่พ่อแม่คิดจะย้ายบ้าน มันเป็นแบบนั้นเลยจริงๆ ตอนอ่านคือกรรมการอึ้งมาก จิกตีนจนเล็บจะขบตาย

แต่เหตุใหญ่ๆของความล้มเหลวของสถาบันครอบครัวน่าจะอยู่ที่พ่อ นางคือลาสบอสร่างทองของแทร่ ติดเหล้า ตีเมีย เพ้อเจ้อ ติ๊งต๊องต๊ะติ๊งโหน่ง เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อมาก แต่มีสกิลปากหวานตาแป๋ว เลยเอาตัวรอดหลอกชาวบ้าน (หมายถึงคนในบ้าน) ไปได้ทุกครั้ง น่าสนใจเพราะจีนเน็ตต์รักและสนิทกับพ่อมากที่สุด ระหว่างทางเลยเหมือนเห็นกระบวนการ disillusionment (ตาสว่าง) การค่อยๆมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของพ่อไปเรื่อยๆ ผ่านความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับเรื่องเดิมๆ คนเราจะออกจากคสพ.ท็อกซิกได้มันต้องเจ็บแบบจะตายจริงๆ ไม่งั้นไม่เดินออก จีนเน็ตต์กับพี่ๆน้องๆก็พอกัน

แต่มันก็ซับซ้อนเพราะลึกๆแล้วพ่อแม่นางก็ฉลาดไง (หมายถึงฉลาดแบบมีความรู้ด้วยอะ ไม่ใช่แค่ฉลาดในเรื่องชั่วๆแบบ manipulate/gaslight คนในบ้านอย่างเดียว) แล้วเราก็คิดว่าที่ Jeannette ได้ดีมาถึงขึ้นนี้ได้ก็เพราะพ่อแม่ด้วยเหมือนกัน แล้วที่เขาเลี้ยงมาแบบนี้ก็ทำให้แข็งแกร่ง อึดถึกทน และมีความสามารถรอบด้าน จากการเลี้ยงดูแบบเหี้ยๆนี่แหละเหมือนกัน ก็เกลียดไม่ลงแหละ เป็นไดนามิกความสัมพันธ์ในครอบครัวที่เรียลมาก เพราะในทุกครอบครัวมันก็มีความท็อกซิกซ่อนอยู่ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าจะมากหรือน้อย จะรับมือกับมันยังไง จะใช้ชีวิตอยู่กับมันยังไง อะไรแบบนั้น

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นเรื่องชนชั้นทางสังคม เพราะพ่อแม่ของจีนเน็ตต์คือเป็นพวกบ้านนอก hillbillies จากแถบ Appalachian จน เครียด กินเหล้า แต่เชื่อมั้ยในพื้นที่ที่จนที่สุดในอเมริกา ความบ้งของพ่อแม่เลยทำให้บ้านของ Jeannette แม่งจนที่สุดไปอีก 555 จนมากถึงขั้นจนโดนคนอื่นบุลลีว่าเป็นบ้านกองขยะ คือสภาพมันสิ้นหวังมากกกกกกกกกก

คำถามที่น่าสนใจมันเลยชวนให้ส่องดูปัญหาเชิงโครงสร้างในสังคมแหละ ช่วงท้ายๆที่พ่อแม่มันเลือกจะเป็น homeless เราก็ถามละนะว่าสรุปคนเรามันโดนสวัสดิการรัฐทิ้งไว้เบื้องหลังจริงๆ หรือบางทีมันอาจจะชีวิตล้มเหลว by choice (?) คำว่าโอกาสสิ้นสุดที่ตรงไหน ศักยภาพพ่อแม่คือมีเต็มเปี่ยมที่เลือกจะทำความผิดเดิมซ้ำๆ มีโอกาสที่จะทำชีวิตให้ดีกว่านี้แบบร้อยล้านครั้ง แต่เลือกจะไม่ทำ วนไปซ้ำอยู่อย่างนั้น เพราะเหตุผลบ้งๆที่เขาเอาตัวเองเป็นหลักก่อนจะคิดถึงชีวิตของลูกๆ yedเข้มาก

แต่ใดๆ ทุกคำพูด ทุกตัวอักษร กลับไม่มีน้ำเสียงกล่าวโทษอยู่ขนาดนั้น แถมยังสัมผัสได้ว่าจีนเน็ตต์ก็ยังรักพ่อมากกว่าเหมือนเดิม 😅 ชอบที่เขาเล่าไปตามเหตุการณ์จริง (จากมุมตัวเอง) ละให้คนอ่านไปคิดเอาเองว่าทุกอย่างที่เกิดชึ้นนี่มันสมควรมั้ย เหี้ยมั้ย ดีมั้ย ไม่ชี้นำ อ๋อ แล้วคำกล่าวที่ว่าของขวัญที่ดีที่สุดที่พ่อแม่ให้ลูกได้คือพี่น้อง มันคือเล่มนี้เลย ถ้าไม่มีกันและกันไอ้สี่บักหำน้อยนี่ตายแน่ตั้งแต่ยังแบเบาะ บอกเลย

สรุปเลยคือดีมากๆๆจริงๆ แนะนำนะ อ่านง่ายด้วย มาในช่วงเวลาที่โตแล้ว หนังสือออกตั้งแต่ปี 2006 แต่ถ้าเราอ่านช่วงนั้นคงรับไม่ไหว เพราะยังจัดการความคิดบ้งๆของคนรอบตัวตัวเองไม่ได้ แม้แต่ตอนนี้ที่อ่านก็รู้สึกแย่มากๆไปเลยบางครั้ง คนบ้งแม่ง ไร้พรมแดน

ปล. อ่านพร้อมกับ Demon Copperhead แล้วก็ Empire of Pain ก็ทำให้เห็นภาพระบบระเบียบสังคมสงเคราะ การเข้าถึงสวัสดิการ สภาพสังคมบ้านนอกคอกนาไอ้กันชัดขึ้นอีก เข้าใจว่าทำไมเขาต่อต้านระบบกันคงบ้งระนาวขนาดนั้น เพราะรัฐกับนายทุนเชื่อไม่ได้ส่วนนึง แต่ก็ใช่ว่าความเชื่อของพวกมึงจะถูกค่ะ ก็ส่วนนึง 🌚 เป็นดินแดนที่มหัศจรรย์มาก 5555 ...more

12 likes · Like · see review

Mar 24, 2011 Jane Wilson rated it really liked it

Shelves: non-fiction

The Glass Castle is a story of an unorthodox family finding their way in a turbulent time in America. A mother afraid to give up her dreams and join the ��establishment��, a father hopelessly addicted to alcohol, children left to fend for themselves with few role models to help them along the way and a non-supportive extended family tripping them up from time to time.

I found myself empathizing with the characters in this family without fully able to relate to any of them. Hearing the story of ...more

Like · see review