Η αθέατη ζωή της Άντι Λαρί in Λέσχη Βιβλίου Ηρακλείου

Jan 18, 2022 Vasilis Manias rated it really liked it

Και πάμε τώρα στα τζούσι, έπεσαν στη Λέσχη Ανάγνωσης Ηρακλείου ΜΠΟΥΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙ!
Η Άντι ΛαρΗ (ο τόνος στο Η) είναι μία γυναίκα με πάθος, εσείς; Όπως λοιπόν και στη διάσημη διαφήμιση των 80’s, έτσι και εδώ ή θυγατέρα Λαγουί (ούσα Γαλλίς αφού) είναι ένα βαθιά παθιασμένο κορίτσι, που δεν παύει ποτέ να αναζητά την ελευθερία της, αλλά πάνω στο μεγάλο ζόρε κάνει ένα τεράστιο λάθος. Παρά τις συμβουλές των συγχωριανών της, προσεύχεται άθελά τζης μετά τη δύση του ηλίου. «Ποτέ να μην ακούσουν τις προ Και πάμε τώρα στα τζούσι, έπεσαν στη Λέσχη Ανάγνωσης Ηρακλείου ΜΠΟΥΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙ!
Η Άντι ΛαρΗ (ο τόνος στο Η) είναι μία γυναίκα με πάθος, εσείς; Όπως λοιπόν και στη διάσημη διαφήμιση των 80’s, έτσι και εδώ ή θυγατέρα Λαγουί (ούσα Γαλλίς αφού) είναι ένα βαθιά παθιασμένο κορίτσι, που δεν παύει ποτέ να αναζητά την ελευθερία της, αλλά πάνω στο μεγάλο ζόρε κάνει ένα τεράστιο λάθος. Παρά τις συμβουλές των συγχωριανών της, προσεύχεται άθελά τζης μετά τη δύση του ηλίου. «Ποτέ να μην ακούσουν τις προσευχές σου οι Θεοί της Νύχτας, επειδή εκείνοι μπορεί και να απαντήσουν» της είχαν πει και εκείνη δεν πρόσεξε πως ο Ήλιος για λίγα μονάχα λεπτά είχε γείρει, και την Ευχή της την άκουσε ο πάντα καλοκάγαθος Λούσιφερ και φυσικά την έκανε πραγματικότητα με το κλασσικό Φαουστικό αντάλλαγμα, την έρμη την ψυχούλα της (τί μανία και αυτή με τις ψυχές ο Σατανάς, δεν την καταλαβαίνω, ας ζητούσε μια πάστα, εάν πλεηστέησιο, κάτι που να κάνει «τόσα λεφτάτσα» ξερωγω).
Και ναι, επιτέλους, θα ζούσε για πάντα Ελεύθερη και Ανεξάρτητη με τη διαφορά πως δεν θα τη θυμόταν ποτέ ξανά, κανείς.
Δεν θα την αναγνώριζαν οι γονείς της, δεν θα μπορούσε να ξανακάνει ποτέ φίλους, οι εραστές της θα ξυπνούσαν δίπλα της και δε θα θυμόταν καν το όνομά στης. Η ηρωίδα για μία ακόμη φορά δεν είχε διαβάσει τα ψιλά γράμματα (αλήθεια, ποιος ποτέ τα διαβάζει…) ο Θεός του Σκότους όμως δεν ψήνεται να ανοίξει κουβεντούλα.
Η γλυκούλα αντιδρά με κλάματα αλλά λα βίτα ε μπέλα, και κόζα ντελα βίτα που λέει και ο Ραμαζότι; και το κορίτσι μας μαθαίνει να ζει μόνη της, κλέβει τα ρούχα, το φαγητό, τα πάντα της, όταν όμως βαριεστημένα και ρουτινιάρικα προσπαθεί να τζουρνέψει μια ταπεινή Οδύσσεια γραμμένη μάλιστα στα Αρχαία Ελληνικά, ένας νεαρός της φωνάζει από το ταμείο «έηπειρατητοτόπιμου, σε θυμάμαι εσένα, για που το βαλες» και η ζωή της αλλάζει δραματικά.
Πλέον έχει ένα σημείο αναφοράς μέχρι την τελική ανατροπή, γιατί ναι, εννοείται υπάρχει cliffhanger, το οποίο επίσης εννοείται δε θα σας το πω, όπως επίσης δε θα σας πω πως το έργο της Σααμπ θα θεωρείται σε 100 χρόνια από σήμερα κλασσικό, εμένα όμως με κράτησε σε καθεμιά από τις 600πλας σελίδες του, με έπιασε από τα σημεία που έπρεπε, και μέχρι το τέλος ME ΤΑΞΙΔΕΨΕ (το γράφω κεφαλαία για τα μέλη της ΛΕΣΒΗΡ που θα φτάσουν μέχρι εδώ, έτσι για να βγάλουν ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ). Έχει αυτό το κακό που έχουν όλα τα βιβλία του καιρού μας, που έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού του όταν μεγαλώσουν να γίνουν ταινία στο Τίζνεη πλας, αλλά εμένα δε με πειράζει, καλύτερα να ονειρεύεσαι τα αστέρια, παρά να συμβιβάζεσαι με το απλά να κολυμπάς στα σκατά.
Επίσης, ναι, σοβαροί να μαστε, όταν πέφτει νύχτα, καλό θα ήτανε να μην κολλάμε τα χεράκια μας το ένα με το άλλο, δεν παίζουν με αυτά παιδιά, μια ολιά προσοχή δε βλάπτει.
Και κάτι ακόμα. Βιβλίο μεγαλύτερο ταινίας, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ και πέστε να με φάτε, ξέρω πως σας ανατινάζει τον εγκέφαλο η αυτοτελής κριτική χωρίς να επηρεάζεστε από μία παραπλήσια ταινία που έχετε δει, αλλά προσπαθήστε το. ...more

9 likes · Like · see review