Fun Home: Unha familia traxicómica in Clube de lectura en galego (Ler en galego 2.0)

Jan 24, 2020 Gonzalo rated it it was amazing

Shelves: american, comic-book

Sabendo que podo ser tremendamente impopular, vouvos confesar que eu non quería ler este libro. Primeiro, quería ler algo galego, non unha tradución do inglés. Segundo, quería ler un libro, non unha banda deseñada. Non é que non guste do medio, e simplemente que preferiría algo máis longo. Terceiro, cando vin en Goodreads que estaba etiquetado como LGTBQ entroume medo de que ía ser unha panfletada, ben demasiado sisuda para min, ou terribelmente obvia. Chamádeme parvo, pero antes de ver o orixin Sabendo que podo ser tremendamente impopular, vouvos confesar que eu non quería ler este libro. Primeiro, quería ler algo galego, non unha tradución do inglés. Segundo, quería ler un libro, non unha banda deseñada. Non é que non guste do medio, e simplemente que preferiría algo máis longo. Terceiro, cando vin en Goodreads que estaba etiquetado como LGTBQ entroume medo de que ía ser unha panfletada, ben demasiado sisuda para min, ou terribelmente obvia. Chamádeme parvo, pero antes de ver o orixinal pensei que se trataba de unha memoria trans. Cuarto, ao ler a contracapa do libro no que se menciona ao seu pai, pensei que me estragaran o cómic.
Alédame dicir que estaba moi trabucado, e agradézovos a tod*s os que votachedes por este libro. Seguindo a numeración anterior. Primeiro, gustei non só do libro en si, senón da tradución. Nalgún momento quedeime pensando como sería no orixinal, pero dubido que perdamos moito na versión en galego. Segundo: está ben ler algunha BD sen superpoderes, e é bo ler un libro curto, seguro que así é máis doado que a xente participe nun grupo de lectura. Terceiro, sempre é bo ler algo que se afasta das nosas lecturas comúns. Cuarto, como di a miña muller, non é spoiler se ocorre nas primeiras 50 páxinas.
Así que vou dicir “Todo ben.” O feito de que o debuxo sexa sinxelo, efectista se o preferides axuda a meterse na historia de contado¹. Este libro vai de xente normal, non de tipos con calzóns sobre os pantalón, ou sucesos paranormais en Xapón. Por algunha razón, tanto o estilo do debuxo como o da historia lembráronme ás partes de “Maus” que transcorren en América. Igual é porque cobren períodos similares, ou porque ambos os dous van dun pai un tanto particular.
A pesares de non compartir xénero, orientación sexual ou xeración, resultoume doado empatizar con Alison. Por unha banda, coido que condensa marabillosamente o que significa pasar de ser nena a ser adulta. Aínda que nunca fun quen de escribir un diario, houbo un momento da miña vida no que todo eran “creos.” En realidade ese período nunca rematou, pero creo que agora non o digo tanto :) Logo está falsa nostalxia, para min, dunha América que igual non foi. E os libros. Xa alguén dixo que resulta interesante ver como pai e filla conectan a través dos libros, case ata o punto de manter un diálogo mediante o seu intercambio. Seica é un pouco libresco de máis para min, ou simplemente é indicativo de que teño que ler máis. Abofé que hai máis dunha referencia que da que non sabía nada, sobre todo as que teñen que ver co teatro.
Os libros tamén son unha parte importante para Alison sair do armario. Desculpade, pero resultoume simpático (e perfectamente razoabel) o de ser lesbiana teórica. Resultoume moi curioso, entendendo que Bechdel é una figura importante dentro do movemento LGTBQ, como o presenta dun xeito un tanto humorístico, ou canto menos cunha certa ironía: Si, quero ter moza. Non, non quero ir repartir pasquíns todo o día.
Xa dixen noutro sitio que non penso que se trate dun suicidio. Aínda que igual non foi o accidente da serpe, imaxino que un suicida tiraríase fronte o camión, e entendo que non foi o caso. Entre os moitos libros que se mencionan non está Anna Karenina, pero imaxino que un home tan literario coma Bruce que lera o libro e decidira rematar coa súa vida non podería deixar de pensar en imitar unha das adúlteras por excelencia da literatura.
Aínda así, si pode ser que el se sentira responsábel de “causar” a homosexualidade de Alison. Non sei se pensa no libro que lle deu, ou se considera que é algo transmisíbel—como non nos coñecemos, non é o que eu penso, pero igual si é algo que pasou pola súa cabeza. De todos os xeitos, de ser suicido, eu pensaría máis no divorcio que noutra cousa.
O libro pode ser a busca de Alison dunha conexión co seu pai máis forte da que tiveron en realidade, xa que non temos demasiadas oportunidades de saber o que pensa Bruce, sobre si mesmo ou sobre case calquera outra cousa. E igual é alí onde está a parte positiva e/ou educativa da historia: vidas paralelas de dúas persoas homosexuais de diferentes xeracións. Agardo que non queden moitos Bruces no mundo, porque é unha persoa á que o cualificativo “gay” certamente non se aplica. É unha persoa atormentada e atormentadora , cunha visión negativa de si mesmo e dos que son coma el—pensade na escena de NYC. Alison pola contra semella saír do armario nun mundo—coa excepción da súa nai—na que iso non é un problema. Non é tan simple, pero eu penso que hai un antes e un despois entre eles dous, e darnos a entender esa diferencia pode ser a mellor homenaxe que ela lle puidera facer a Bruce, quen por outra banda non semella fóra o mellor pai/persoa do mundo.

¹As que dicides que gustáchedes do azul do libro, tedes razón, non o pensara. O certo é que semella algo moi sinxelo, pero dálle un aspecto moi agradábel ao cómic. ...more

1 like · Like · see review