Ruşen Eşref Ünaydın

“Bugün, hepinizin, hepimizin kalbindeki bu duyguyu büyük bir ölü, vaktiyle, oğluna şöyle anlatmıştı:

“Ümidimiz bu: Ölürsek de biz, yaşar mutlak”

“Vatan sizinle şu zindan karanlığından uzak..."

Şimdiki hür Türkiye halkının yarınki hür Türkiye halkına vasiyeti işte ancak budur!...”
― Ruşen Eşref Ünaydın, İstiklal Yolunda

“İçim bütün cüdalarla dolu bir diyardır ki uçsuz bucaksız hasreti, elemi, ziyanı, nikbeti* var... Fakat bu diyarı çok seviyorum; zira bu benimdir. “Keşke iyi günlerinde yaşasaydım” diye onun şimdiki hâlinden yılacak, ürkecek kadar zayıf değilim!... Ona ağlayabilmeyi dünkü kaygısız kahkahalardan daha doğru ve daha derin buluyorum!... Yarın benden sonrakilerin yüzü gülebileceğini ummak bugün dertlerime, tasarıya sığmaz bir tahammül, bir munislik** veriyor. Evet bu diyarın toprağını da, insanlarını da seviyorum. Hepsine birden:

“İyi olacaktır! Ümit kesmeyin, ümit kesmeyin! Neler çekseniz yorulmayın! Zira yorgunlukların akıbeti her fecaatten*** feci olur!... Ümidiniz varsa, ölseniz de ölmezsiniz... ”

* Talihsizlik, felaket.
** Cana yakın, uysal, sevimli olma durumu.
*** Çok acıklı, yürekler acısı durum.”
― Ruşen Eşref Ünaydın, İstiklal Yolunda