یوسف اباذری's Blog, page 2

هزارگونه سخن در دهان و لب خاموش

این مطلب که از وبلاگ علی بزرگیان (فارغ التحصیل رشته علوم سیاسی از دانشگاه علامه طباطبایی) نقل می شوند (طبق ارجاع نقل کننده) در تاریخ 21 اردیبهشت 1389 در دوره تازه روزنامه شرق که انتشار آن از اواخر سال 1388 آغاز شد، منتشر شده است. مناسبت انتشار این مطلب مراسم نکوداشتی بوده که در تاریخ 19 اردیبهشت 1388 در تالار ابن خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برای یوسف اباذری ترتیب داده شده بود.

وقتی خبر آمد که قرار است برایاش مراسم نکوداشت برگزار شود، چندان جدی گرفته نشد چراکه در سالهای اخیر بارها تصمیم به برگزاری این مراسم شده بود، اما هربار به دلیلی برگزار نشد. که در این میان بیشتر خود او اصرار میورزید که چنین مراسمی انجام نشود. اما سرانجام این اتفاق عصر یکشنبه 19 اردیبهشت افتاد؛ که به قول مجری برنامه ترس برگزاری این مراسم ریخته شد.

مراسم نکوداشت دکتر یوسف اباذری جامعهشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در آستانه 60 سالگیاش، به همت اعضای انجمن اسلامی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در تالار ابن خلدون این دانشکده برگزار شد. مراسمی متفاوت که در آن دانشجویان به انتقاد از اباذری پرداختند، کاریکاتورش را به او هدیه دارند و با اجرای تئاتری وجوه فکری او را در قالبی طنز به تصویر کشیدند و نهایتا لوح تقدیری با مضمون کلیشههای گفتاری استاد به او هدیه کردند. مراسم بزرگداشت «روشنفکر» بیشتر از آنکه حالت رسمی داشته باشد، حالت روشنفکرانه و غیر رسمی داشت. استقبال از این مراسم تا حدی بود که از همان ابتدا سالن پر از جمعیت شده بود. دکتر جمشیدیها رئیس دانشکده علوم اجتماعی اولین کسی بود که در جایگاه سخنران جای گرفت. جمشیدیها با بیان اینکه با او هماهنگیهای لازم برای برگزاری این مراسم نشده گفت: «برگزاری این مراسم ممکن است برای من مسائلی به وجود بیاورد. شاید این سوال را از من بپرسند که چرا اول دکتر اباذری. بر چه اساسی او برای اولین نکوداشت انتخاب شده است.» همچین وی معتقد بود هماهنگی به موقع با او باعث میشد که برنامه با همکاری و کمک دانشکده انجام میشد. سخنران بعدی دکتر قانعیراد بود که به عنوان نماینده انجمن جامعهشناسی سخن میگفت. قانعیراد در ابتدا از دیر خبردار شدن خود از این مراسم انتقاد کرد و گفت: «دکتر باذری در جامعهشناسی تکلیف خود را با پارادایمها مشخص کرده است با این ویژگی است که به او برچسبی برای طرفداری از مکتب و گروه خاصی نمیچسبد. از تعلق به نحلهای و مکتبی خاص نترسیده است.» او یکی از نکات مهم در روش پژوهشی اباذری را تمرکز وی در یک موضوع و یک حوزه پژوهشی دانست؛ «شاید دکتر اباذری کمکار بوده باشد اما نکته با اهمیت این است که او تنها بر یک حوزه پژوهشی تمرکز داشته است. کتاب «خرد جامعهشناسی» اباذری الگویی برای این روش است.» دکتر قانعیراد سپس با اشاره به جایگاه اباذری در حوزه نظریه انتقادی گفت: «یکی از مشکلات نظریه انتقادی مشخص نبودن مرزهاست. مکتب انتقادی که اباذری در چارچوب آن کار میکند مکتب انتقادی هنجاری است که معیارهایی دارد و اینطور نیست که تنها رویکرد شالودهشکنانه داشته باشد.» وی دلیل برگزاری این نکوداشت را این دانست که اباذری یک برنامه پژوهشی را شروع کرده و میتواند برای فضای دانشگاهی و علمی مفید باشد. پس از سخنان دکتر قانعیراد، اساتید کنونی و شاگردان گذشته دکتر اباذری در جایگاه میآمدند و درباره او میگفتند. برخی خاطره و برخی دیگر از جایگاه او سخن گفتند. دکتر شهرام پرستش با بیاناینکه هیچگاه برای سخنرانی کردن در هیچ مکانی ترس و نگرانی نداشته است، اما برای حرف زدن از دکتر اباذری واقعا استرس داشته است. دکتر عباس کاظمی از نسلی در جامعهشناسی ایران سخن گفت که تحت تاثیر دکتر اباذری است. او به شاگردی دکتر اباذری افتخار کرد. پس از کاظمی، این خود یوسف اباذری بود که در میان تشویق ممتد حضار به روی سن آمد و با اشاره به شیطنت نهفته در الفاظی چون "نکوداشت" و "بزرگداشت" گفت : «آنچه از معنی این الفاظ بر می آید این است که شخص، خودش "بزرگ" و "نیکو" نیست، بلکه جمع او را بزرگ و نیکو می دارد و من نیز این شیطنت را می پذیرم.» این استاد جامعهشناسی پس از تشکر از برگزارکنندگان این مراسم، دلیل کمکاری خود در این سالها را چنین بیان کرد: «شاید کمکاری من به این دلیل بوده که توانایی انجام کارهای دیگر را در خودم نمیدیدم و ترجیح میدادم که تنها به شغل ساده معلمی قناعت کند. باید بگویم از صمیم قلبم هم همین شغل را به باقی کارها ترجیح میدهم.» قدر و منزلت اباذری در هیئت روشنفکر و اکادمیسن آنقدر بود که دو تن از اعضای شورای شهر تهران فارغ از گرایشهای سیاسی برای او دسته گل فرستادند. احمد مسجد جامعی بادداشتی نیز بهعنوان پاسداشت اباذری در ویژهنامه مراسم نوشته بود. اگرچه سابقه رفاقت احمد مسجد جامعی با اباذری به مجله ارغنون و ترجمههای ماندگار اباذری در آن مجله بازگردد، اما دستهگل حبیب کاشانی نشان داد که می توان در همین فضای سیاسی، سیاست را در نوردید و علم را پاس داشت. در پایان مراسم هدیهای از طرف انجمن اسلامی دانشکده علوم اجتماعی به دکتر اباذری تقدیم شد. در این مراسم دکتر جلاییپور، دکتر ضیا هاشمی، دکتر صدیق سروستانی، دکتر غلامرضا کاشی و عباس عبدی و تعدادی دیگر از اساتید برجسته دانشگاه تهران حضور داشتند.

منبع: http://alibozorgian.blogsky.com/1389/...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on June 29, 2010 08:04

��

�� ��  (�� ) �� 10 �� 1385 �� ��  (�� ��  - �� 84) �� ��  (�� ) �� ��  �� ��  �� . �� Document �� Back up �� .

�� !

��

��) �� «�� »�� «�� » �� . �� (�� ) �� .

�� «�� » �� .

��)«�� » ��«��»��. �� «�� » ��.

�� : �� «��» �� .

�� «��» �� «��»�� «�� » �� «�� » �� . �� .

��)�� «�� » �� :«�� ».

�� . �� .

�� :

«....�� . �� ....»��

�� . �� :

«..... �� . �� "�� " �� .

�� . �� "��" �� "��" �� ».

�� :

«�� ......�� "�� " .....».

��)�� «�� »��. �� .

�� : «...�� ...».

��: �� «�� » �� .

�� «�� » �� .

�� «�� » �� !

�� «�� » �� «�� » �� _�� _ �� !

�� :

«....�� ...».

��: �� . �� !

�� «�� » �� «�� »�� :

�� .

�� «�� »�� _�� _ �� . �� «�� » �� «�� » �� «�� » �� . �� .

�� «�� » �� ! �� ! (�� ).

�� :

«....�� ...».

��: �� «��» �� «��»�� .

�� «�� » �� _�� _ «�� »�� (�� )�� «�� » �� «�� ».

�� «�� » �� «��» �� !

�� :

«..... �� ....».

��: �� . �� .

�� . �� .

�� «�� » �� «�� »�� .

�� :

«....�� "�� "....».

��: ��) �� «�� » �� «�� » �� .

��)�� «�� » _�� _ �� !

�� !

��)��«�� » �� «�� » ��. �� «�� » �� .

�� «�� » �� (�� !).

�� «�� » �� «��» �� «�� » �� «��».

�� !

��)«�� » �� .

�� _�� _ �� «�� » �� «�� » �� !

�� «�� » �� _�� _ �� !

�� «��» ��! �� «�� » �� «�� » �� !

�� !

��)�� «�� !».

�� .

�� (�� «�� ») �� !

_�� «�� » ��!

_ �� «�� » �� «�� » �� !

_ �� (�� ) �� «�� » �� !

_ �� «�� »�� «�� » �� !

_ �� !

_ �� «�� » �� !

_ �� : �� «�� » �� «�� » �� !

_ �� «�� » �� !

�� (�� )�� «�� _��» ��.

«�� » �� ! �� «�� » �� «��» ��.

��

��: http://209.85.129.132/search?q=cache:...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on February 28, 2010 04:49

احتمالا گوش سالم حاکمان، آماده ی شنیدن شده است

این یادداشت که توسط فرهاد جعفری (فارغ التحصیل رشته حقوق قضایی و روزنامه نگار) در تاریخ 10 آبان 1385 در وبسایت شخصی وی منتشر شده، نقدی است بر یکی از نوشته های منتشر شده از دکتر یوسف اباذری (محتملاً متن پیاده شده سخنرانی وی در همایش گذار به دموکراسی - خرداد 84) که در روزنامه آینده نو (تاریخ نامعلوم) و با عنوان اصلی گذر از گذار به دموکراسی و عنوان فرعی نقدی بر مفهوم گذار به دموکراسی به چاپ رسیده است. متن حاضر از فایل Document موجود در Back up وبسایت شخصی آقای جعفری نقل می شود.

احتمالا گوش سالم حاکمان، آماده ی شنیدن شده است!

در حاشیه متنی از یوسف اباذری در آینده نو

۱) چند سالی ست که همچون «رای دادن»؛ «روزنامه خریدن» و خواندن اش را هم برای خود تحریم کرده ام. اما پیش می آید که به طریقی (و اغلب در نتیجه وبگردی) به یادداشت ها و نوشته هایی بر می خورم که در روزنامه ای، ماهنامه و یا هفته نامه ای منتشر شده اند.

از جمله ی این یادداشت ها نوشته ای ست منسوب به «یوسف اباذری» که در روزنامه آینده نو منتشر شده و بر اساس اطلاعی که صفحه اندیشه ی روزنامه می دهد؛ متن پیاده شده ی سخنرانی این استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران است.

۲)«یوسف اباذری» از«ما»ست. با این حال مطابق با حق بدیهی خود؛ دست کم در باره ی مشارکت یا عدم مشارکت در رای گیری ها، تحلیل و ارزیابی متفاوتی با بسیاری از «برخی دیگر از ما» دارد.

ناگفته روشن است که: حتی اگر از «ما» هم نمی بود، بازهم حق داشت تحلیل شخصی خود را از امور داشته باشد، آن را منتشر کند و به دست دیگران برساند.

اما چه از«ما» باشد چه از«آنها»؛ یوسف اباذری نیز همچون «همه ی ما» و «همه ی آنها» حق ندارد تمایل، سلیقه و تحلیل و ارزیابی خود از امور را، از طریق توسل به وسایلی به دیگران حقنه کند که وسایلی روشنفکری و از جنس استدلال و منطق و دودوتا چهارتا نیستند. هر چند که در چنین پوششی عرضه شوند.

۳)عنوان این نوشته ی او «گذر از گذار به دموکراسی ست» که در بالای عنوان، خود را چنین توضیح می دهد:«نقدی بر مفهوم گذار به دموکراسی».

به بخش نخست این یادداشت که نگاهی آکادمیک به دموکراسی و الزامات آن است، انتقادی وارد نیست. یا اگر انتقادی هم وارد است، دست کم من به آن معترض نیستم.

اما از همانجایی مشکل من با متن او آغاز می شود که می نویسد:

«....اگر به تاریخ غرب نگاه کنیم در می یابیم که مردم زمانی که اتحادیه و سندیکا و تشکل ساختند و دست به اعتصاب و اعتراض زدند؛در یک جاده فرش شده قدم نگذاشتند. آنها در زندگی روزمره شان تلاش کردند و سعی نمودند تا آزادی و عدالت را محقق سازند....»؛

نه به خودی خود و نه حتی به دلیل محتوا و مفاد این بند از نوشته اش؛ که کاملا به جا و درست و اصولی ست. بلکه وقتی که ادامه می دهد و می نویسد:

«..... هنوز چهار یا پنج یا هشت سالی از اصلاحات نگذشته که یکسری معتقدند اصلاحات شکست خورده است. کودک صفتی و قهر از اندک ناملایمات که با کمک شومن های لوس آنجلسی در عبارت "من رای نمی دهم" خود را نشان داد، در واقع ناشی از این است که افراد به گونه ای موثر برای خود حق دخالت قایل نیستند.

سازنده این باور، به عقیده بنده، همین ایدئولوژی گذار است که می گوید در آینده چیزی خواهد شد که ما را نجات می دهد. این ایدئولوژی باعث خواهد شد که ما در طول زندگی روزمره، برای بهبود وضع خود دست به کنش نزنیم و گناه بیکاری خود را به گردن "دموکراسی" بیندازیم؛ به گردن "تاریخ" که خواهد آمد بیندازیم و مرتب با حرفهایی رمانتیک توجیه نماییم».

و کمی بعد ادامه می دهد که:

«نومیدی که امروز برای رسیدن به دموکراسی ما را فرا گرفته است، بی شک ناشی از ایدئولوژی گذار و یوتوپیاگرایی هایی ست که ما را وادار میکند نومیدانه در زندگی خصوصی خودمان بخزیم و منفعل شویم......تنها در یک وضعیت مغشوش فرهنگی ست که ملتی در یک روز، با ۲۰ میلیون رای به یک ایده و باور روی می آورد و در فردای آن روز، با ناملایمات طبیعی از انتخاب آن باور، قهر می کند و لجبازانه می گوید "دیگر رای نمی دهم " .....».

۴)هرگز نمی توانم و مایل نیستم مدافع انفعال و بی عملی برخی از هواخواهان دموکراسی در ایران باشم؛ اما گزاره های بالا نیز به نوبه ی خود «واجد نادرستی هایی به شدت فاحش»اند. نادرستی هایی آنچنان فاحش، که نمی توان آنها را نادیده گرفت و اجازه داد تا بدون هیچ توضیحی منتشر شوند و چنین گمان شود که یکسره پذیرفته شده اند.

گزاره نادرست یک: «...یکسری معتقدند اصلاحات شکست خورده...».

توضیح: کمتر کسی از هواخواهان دموکراسی ست که معتقد باشد «اصلاحات به مثابه مطالبه حقوق دموکراتیک شهروندان» در ایران شکست خورده و فرجام امیدوار کننده ای برای آن متصور نیست.

گرچه؛ بسیارند آنهایی که معتقدند «اصلاحات به مثابه یک پروژه ی قابل رهبری و مدیریت توسط جریان دوم خردادی» شکست خورده و نباید برای آن، چنانچه همچنان تحت مدیریت آنان بخواهد پیش رود، فرجام خوشایندی متصور بود.

آقای «یوسف اباذری» درباره ی کدام یک از این دو طرز تلقی سخن می گویند؟!

به گمانم از «طرز تلقی دوم» سود می برند تا حکومت «طرز تلقی نخست» بر افکار عمومی را نتیجه بگیرند تا آنگاه، شهروندان دموکراسی خواه ایرانی _و به ویژه طیف تحریمی اش_ به اسانی و سهولت قابل توبیخ و سرزنش باشند!

گزاره نادرست دو:

«....در واقع ناشی از این است که افراد به گونه ای موثر برای خود حق دخالت قایل نیستند...».

توضیح: عدم شرکت در رای گیری ها، هرگز به منزله ی آن نیست که شهروندان منتقد حق دخالت در تعیین سرنوشت برای خود متصور نیستند. کاملا بر عکس!

آنها که «تا اطلاع ثانوی» و تا هنگام برگزاری یک «انتخابات به مثابه انتخابات»از شرکت در رای گیری ها خودداری می کنند، معتقدند که:

تاثیر عدم مشارکت شان بر وضعیت و آرایش نیروهای سیاسی موجود در جامعه ایرانی؛ به مراتب بیش از هنگامی ست که در رای گیری ها شرکت می کردند.

بدین ترتیب و در نتیجه ی فرایند«عدم مشارکت»؛ وزن اجتماعی ی واقعی و حقیقی هر یک از گرایش های سیاسی در جامعه ایرانی _اعم از حاکم و محکوم_ با وضوح هر چه بیشتری به نمایش درمی آید. همه را از «وضعیت مبهم و غلط انداز» خارج کرده و «اشراف حاکم» را واخواهد داشت تا دیر یا زود، بر سر کسب رضایت «پاره ی بزرگتر افکار عمومی» به رقابت با یکدیگر برخیزند. چرا که به خوبی بر این نکته واقف اند که هیچ نظام سیاسی معاصری قادر نیست بر ستون هایی بایستد و تکیه زند که فاقد بنیادهای گسترده اجتماعی ست.

آقای «یوسف اباذری» از کجا و بر اساس چه قراین و مدارکی چنین نتیجه ی عجیب و غریبی گرفته اند که ایرانیان برای خود حق دخالت قایل نیستند؟! چه مداخله ای از این جدی تر و موثرتر؟! (درباره ی جدی و موثر بودن این نحو از مداخله، البته می توانیم به بحث ادامه دهیم).

گزاره نادرست سه:

«....ایدئولوژی گذار باعث خواهد شد که ما در طول زندگی روزمره، برای بهبود وضع خود دست به کنش نزنیم...».

توضیح: منظور از «کنش» در تفسیر جناب اباذری، احتمالا محدود و مضیق به هر «فعل»ی ست که شهروندان در جهت بهبود شرایط زیست اجتماعی خود مرتکب می شوند.

و گرنه؛ اگر همانگونه که قانونگزار ایرانی و غیر ایرانی و شارحان علم حقوق بر «ترک فعل» نیز آنچنان تاثیری مترتب اند که _علاوه برفعل_ «ترک فعل»ی را نیز جرم بدانند (مثلا نرساندن مجروح صحنه تصادف به بیمارستان)؛ روشن می شود که «فعل و ترک فعل، گاه هردو به یک میزان تاثیر گذارند» و گاه «ترک فعل اثر بیشتری نسبت به فعل دارد».

چرا آقای «یوسف اباذری» اصرار دارند که کنش را در حد «فعل» تقلیل دهند؟!

گزاره نادرست چهار:

«..... نومیدی که امروز برای رسیدن به دموکراسی ما را فرا گرفته است....».

توضیح: اگر جناب اباذری نسبت به آینده ی دموکراسی در ایران احساس نومیدی می کنند، موضوعی و احساسی کاملا شخصی ست. چون، دست کم نگارنده درباره ی آینده ناامید نیست.

نه تنها ناامید نیست، بلکه بسیار هم امیدوار است و تردید ندارد که گشایش های دموکراتیک بسیاری در راهند. آنچنان که بارها در نوشته های خود رسیدن آنها را وعده داده، نشانه هایی از آن را بر شمرده و البته آرزو کرده است که این گشایش ها در نتیجه ی اراده و خواست حاکمان باشد.

گذاشتن «ناامیدی شهروندان دموکراسی خواه ایرانی از جریان چپ مذهبی ایرانی برای رسانیدن آنان به سرمنزل مقصود» هم به پای «ناامیدی ایرانیان از آینده ی دموکراتیک»؛ رفتاری نه چندان دوستانه و صادقانه است.

گزاره نادرست پنجم:

«....تنها در یک وضعیت مغشوش فرهنگی ست که ملتی در یک روز، با ۲۰ میلیون رای به یک ایده و باور روی می آورد و در فردای آن روز، با ناملایمات طبیعی از انتخاب آن باور، قهر می کند و لجبازانه می گوید "دیگر رای نمی دهم"....».

توضیح: اولا) فاصله ی زمانی دو موقعیت تصمیم گیری شهروندان که «دست کم چهار سال» است، تا حد ممکن کاهش و به «یک روز» تقلیل یافته است تا تعارض و تناقض رفتاری شهروندان نمود بیشتری بیابد.

ثانیا)اگر این عبارات آقای اباذری را به این شکل تغییر دهیم؛ یعنی نگارنده مدعی شود که «تنها در یک وضعیت فرهنگی مطلوب و در نتیجه ی رفتاری هوشمندانه است که ملتی امروز ۲۰ میلیون رای به یک ایده می دهد و چهار سال بعد با بروز و اثبات بی کفایتی ها و ناشایستگی ها و پیمان شکنی ها رای خود را پس می گیرد و در اعتراض به بی عدالتی های سیاسی حاکمان را از حمایت خود محروم می کند» _صرف نظر از آنکه کدام یک از این دو ارزیابی به حقیقت نزدیکتر است_ به راستی کدام یک از ما خواهیم توانست از گزاره ی ادعایی ی خود، مطلوبیت یا نامطلوبیت وضعیت فرهنگی جامعه را نتیجه بگیریم؟!

مگر آنکه معیار و ملاک مطلوبیت؛ هرکدام از ما باشیم!

۵)اینها«برخی از نادرستی ها» در متن آقای«یوسف اباذری» بود. اما متن مورد اشاره واجد «برخی زشتی ها» نیز هست.

زشتی هایی از قبیل«کودک صفت نامیدن» کسانی که از مشارکت در رای گیری های اخیر خودداری کرده اند و برخی از آنان، بارها و بارها و از هر حیث؛ بزرگتر و ریش سفیدتر و معتبرتر از ایشان اند(یعنی مهندس عباس امیرانتظام کودک صفت و ایشان ریش سفیدترند؟!).

و هم شان و هم جهت دانستن رفتار تحریم کنندگان با «شومن های لوس آنجلسی» و متهم کردن شان به«کودکی» و «قهر کودکانه» و «لجبازی».

آیا آقای اباذری توجه دارند که چنانچه برخی از ما بخواهند به همان ادبیاتی که ایشان از آن برای تخفیف و تحقیر دیگران سود جسته اند متوسل شوند؛ در مقام پاسخگویی از چه امکانات متقابل و چه بسا تحقیرآمیزتری برای مقابله به مثل برخوردارند؟!

۶)«از جهتی» حق با آقای اباذری ست.

در زمانه ای که روشنفکر خوشفکری چون او بر خلاف پرستیژ و پرنسیپ های روشنفکری و بی توجه به مرجعیت اجتماعی خود و تکالیفی که این دو بر دوش اش می گذارند؛ برای اثبات درستی تحلیل و ارزیابی اش از رفتار دیگران _که به گمان او نادرست بوده است_ به تحقیر و تخفیف آن دیگران می پردازد و آنان را «کودک صفت» می خواند، هنوز با «وضعیت مطلوب فرهنگی» فاصله ی بسیاری داریم!

آیا ایشان به راستی بر این باورند که پرهیز از مشارکت در رای گیری های اخیر توسط «پاره ی بزرگتر افکار عمومی» صرفا رفتاری احساسی، انفعالی و کودکانه بوده و هیچ تحلیل منسجم و راهبرد معطوف به هدفی _آگاهانه یا ناخودآگاه_ این رفتار را پشتیبانی نمی کرده است؟!

این همه «کودک» ؟! و «کودک صفتی» در سوم تیر هشتاد و چهار، بعد «بزرگ منشی» در مثلا دوم خرداد هفتاد وشش؟!

به گمانم قافیه ی یک مصرع این بیت، با قافیه ی آن دیگری نمی خواند!

۷)جمعه شب، پخش سریال مستندی از شبکه ی یک تلویزیون دولتی ایران شروع شد به اسم با مسما و جذاب «در گوش سالم ام زمزمه کن!».

عنوان اش آنقدر زیبا و جذاب بود که بدون آنکه از محتوایش باخبر باشم، طوری وقت ام را تنظیم کردم تا حتما نخستین قسمت اش را ببینم.

ببینم (و ظرف کمتر از چند روز و بعد دیدن سریال«آخرین گناه») بازهم شگفت زده شوم!

_از اینکه موضوع چنین برنامه ای«چیستی ی دموکراسی» ست!

_ از اینکه چنین برنامه ای نه از شبکه ی چهار یا مثلا شبکه ی تهران بلکه از «شبکه ی ملی» و «در بهترین ساعت پخش» بر روی آنتن می رود!

_ از اینکه برای نخستین بار در همه ی سال های اخیر پای روشنفکران سکولار نیز(و از جمله عزت الله فولادوند و برخی دیگر) به تلویزیون دولتی ایران باز می شود و کراهت و حرمت نشان دادن تصویر «غیرخودی ها» و از ان مهمتر، شنیدن آنچه می گویند با سرعت خیره کننده ای در حال کمرنگ شدن است!

_ از اینکه «خودی ها»ی طرف گفتگو؛ برای دموکراسی خنجر را از رو نمی بندند و حداکثر تعریض شان به دموکراسی در این بایستگی از دید آنان که «دموکراسی باید به اختصاصات فرهنگی ی جوامع نیز توجه داشته باشد» خلاصه می شود!

_ از اینکه نریشن برنامه ، دموکراسی غربی را یکسره و بی مهابا به باد انتقاد نمی گیرد!

_ از اینکه نریشن برنامه ، تاکید ویژه و قابل ملاحظه ای بر تعبیر «انتخابات آزاد» دارد و چندین و چند بار آن را به کار می برد!

_ از اینکه نریشن برنامه می گوید: حاکمیت «تلقی کاتولیکی از مسیحیت» بر مناسبات زندگی اجتماعی اروپائیان؛ موجب «تخریب جایگاه دین و روحانیت» در جوامع اروپایی شد و رنسانس فرهنگی را اجتناب ناپذیر کرد!

_ و از اینکه یک برنامه ساز تلویزیون دولتی از «غیرخودی ها» می خواهد تا در گوش سالم اش زمزمه کنند!

شاید که در بخش های بعدی این برنامه، آب سردی بر پیکره ی امیدواری هایم ریخته شود(که گمان نمی کنم)، اما حضور جدی و پر رنگ روشنفکران عرفی و سکولار در آن؛ دست کم نویدی و نشانه ای بر هر چه کمرنگ تر شدن «مکانیزم ظالمانه ی خودی_غیرخودی» ست.

«تغییرات پر شتاب آینده» را، از همین حالا می توانید در تلویزیون دولتی ایران رصد کنید! تغییراتی که می بایست نخست برای «توده ها» مطرح، معنا و رفته رفته «توجیه» شوند.

احتمالا گوش سالم حاکمان، آماده ی شنیدن شده است

منبع: http://209.85.129.132/search?q=cache:...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on February 28, 2010 04:49

��

[image error]

�� ��  �� ��  (�� �� - �� �� ��  �� ) �� ��  �� 23 �� 6 �� ��  (�� 1387) �� .

��:

�� ‌�� . �� ¬�� ‌��. �� ‌�� / �� ‌�� / �� . �� ‌�� ‌�� ‌�� ‌�� ‌�� / �� .

�� PDF �� Download �� �� �� .

��: http://journals.ut.ac.ir/page/issue-m...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on January 29, 2010 10:20

جامعه شناسی بدن و پاره ای مناقشات

[image error]

این مقاله یک دو نگاری از دکتر یوسف اباذری و دکتر نفیسه حمیدی (در زمان نگارش این مقاله خانم حمیدی، دانشجوی دکتری رشته جامعه شناسی نظری- فرهنگی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بوده اند) با عنوان جامعه شناسی بدن و پاره ای مناقشات است که در شماره 23 از دوره 6 فصلنامه پژوهش زنان (زمستان 1387) به چاپ رسیده است و از وبسایت پایگاه نشریات الکترونیکی دانشگاه تهران نقل می شود.

چکیده:

موضوع بدن مبحثی است که در ادبیات پیشامدرن در قالب‌هایی مختلف و خصوصاً در مباحث دینی و الهیات مسیحی بدان پرداخته شده است. در این ادبیات غالباً بدن به¬عنوان عنصری منفی با قابلیت گناه و کجروی و مانع تعالی روح دانسته می‌شود. پس از آن نیز این نگرش در اندیشه غربی در قالب تقابل‌های دوتایی ذهن/ بدن دنبال شد و این تقابل نیز به نوبه خود تقابل‌های مرد/ زن، بدن مردانه، بدن زنانه، لذت متعالی، لذت پست را در پی داشت و طرفداران و مخالفانی یافت. این مقاله می‌کوشد تا پیدایش شاخه‌ای از جامعه‌شناسی تحت عنوان جامعه‌شناسی بدن را تعقیب کرده و به طرح مناقشات نظری حول محورهای هستی‌شناسی بدن، تقابل ذهن/ بدن، مقوله نظارت بر بدن و ادبیات فمینیستی و موضوع بدن زنانه بپردازد.

برای دسترسی به فایل PDF به اینجا مراجعه کنید و سپس گزینه Download را انتخاب کنید و یا به اینجا مراجعه کنید و در بخش مربوطه به مقاله حاضر گزینه دریافت را انتخاب کنید.

منبع: http://journals.ut.ac.ir/page/issue-m...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on January 29, 2010 10:20

��

�� ��  �� 5 �� 1385 �� ��  �� . �� 13 �� 1385 �� ��  �� ��  �� .

�� – ��

�� : �� . �� . �� ...

�� PDF �� .

(�� ��  �� PDF �� )

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on January 19, 2010 02:01

پوپولیسم نفتی یا دولت آن است که بی خون دل آید به کنار

متن زیر سخنرانی است از دکتر یوسف اباذری که در تاریخ 5 دی 1385 در همایش پوپولیسم، عوامگرایی یا مردم باوری در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران ایراد شده است. متن پیاده شده این سخنرانی در تاریخ چهارشنبه 13 دی 1385 در روزنامه آینده نو به چاپ رسیده است که از فایل ارسالی خانم سماعی نژاد به پست الکترونیکی آرشیو نقل می شود.

گروه اندیشه – امین بزرگیان

یوسف اباذری، عضو هیأت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، به همراه تنی چند از دیگر اساتید جامعه شناسی این دانشگاه، سخنرانان همایشی بودند که به دعوت بسیج دانشجویی برگزار شده بود: پوپولیسم، عوام گرایی یا مردم باوری. پوستری که در دعوت برای شرکت در این همایش بر دیوارها نصب شده بود حکایت جالبی داشت. واژه پوپولیسم به همان بزرگی نوشته شده بود که واژه مردم باوری و در این میان عوام گرایی حقیر و باریک بود؛ ...

برای دسترسی به فایل PDF این مصاحبه از این لینک استفاده کنید.

(با سپاس از خانم سماعی نژاد که فایل PDF این سخنرانی را برای انتشار در آرشیو در اختیار ما قرار دادند)

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on January 19, 2010 02:01

��

�� ‌�� ��  �� ��  �� �� (�� 1381) �� . �� ��  �� 1383 �� .

�� . �� . �� ‌�� ‌��. �� ‌�� ‌�� ... �� ‌�� . �� . �� .

�� PDF �� .

(�� ��  �� PDF �� )

�� : ��

��: http://rapidshare.com/files/325990807...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on December 25, 2009 20:26

فروپاشی اجتماعی

متن زیر مصاحبه‌ای است با یوسف اباذری حول موضوع فروپاشی اجتماعی که در شماره نوزدهم ماهنامه آفتاب (مهرماه 1381) به چاپ رسیده است. اطلاعی درباره شخص مصاحبه کننده در دست نیست و ماهنامه آفتاب نیز که به مدیریت مسئولی عیسی سحرخیز به چاپ می رسید، دو سال بعد از انتشار این مقاله در خرداد ماه 1383 توقیف شد.

ضمن سپاس و تشکر از اینکه وقت خود را در اختیار ماهنامه آفتاب قرار دادید، می خواهیم باب بحثی را با شما بگشاییم که مدتی است مکرراً در سطح مطبوعات و یا در مواضع و اظهارنظرهای سیاسی مطرح می شود، یعنی بحث فروپاشی اجتماعی. به نظر می رسد دو دسته نظری در این حوزه مطرح شده است. البته در هیچ کدام از این دو دسته نظریه تأملات اساسی و عمیقی صورت نگرفته و بیشتر سعی در نوعی راه‌گشایی سطحی داشته‌اند. در یک دسته از این نظریات ناهنجاری های اجتماعی مثل افزایش طلاق، لفزایش اعتیاد، افزایش آمار فرار فرزندان، افزایش روند حاشیه‌نشینی، افزایش ناامنی، افزایش جرم و جنایت، افزایش بیکاری، افزایش بی‌اعتمادی عمومی و ... را مؤید نشانه وضعیتی گرفته‌اند که آنرا فروپاشی اجتماعی می نامند. به نظر می شرد مراد آنان از این موقعیت، وضعیتی بسیار وخیم و هرج و مرجی مطلق است. به گونه ای که هیچ نیرویی قدرت ابتکار عمل را در دست ندارد، هیچ برنامه ای قابل طراحی و اجرا نیست و نظم اجتماعی حتی در کوچکترین واحدهای اجتماعی نیز به کلی فرو می ریزد.

برای دسترسی به فایل PDF این مصاحبه از این لینک استفاده کنید.

(با سپاس از خانم سماعی نژاد که فایل PDF این مصاحبه را برای انتشار در آرشیو در اختیار ما قرار دادند)

لینک کمکی: اینجا

منبع: http://rapidshare.com/files/325990807...

View more on یوسف اباذری's website »

Like • 0 comments • flag

Published on December 25, 2009 20:26