J. Slauerhoff > Quotes

“In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om ‘t krijschen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.

In Nederland wil ik niet sterven,
En in de natte grond bederven
Waarop men nimmer heeft geleefd.
Dan blijf ik liever hunkrend zwerven
En kom terecht bij de nomaden.
Mijn landgenooten smaden mij: "Hij is mislukt."
Ja, dat ik hen niet meer kon schaden,
Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt.

In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er altijd naar iets streven,
Om ‘t welzijn van zijn medemenschen denken.
In het geniep slechts mag men krenken,
Maar niet een facie ranslen dat het knalt,
Alleen omdat die trek mij niet bevalt.
Iemand mishandlen zonder reden
Getuigt van tuchtelooze zeden.

Ik wil niet in die smalle huizen wonen,
Die leelijkheid in steden en in dorpen
Bij duizendtallen heeft geworpen...
Daar loopen allen met een stijve boord
- Uit stijlgevoel niet, om te toonen
Dat men wel weet hoe het behoort -
Des Zondags om elkaar te groeten
De straten door in zwarte stoeten.

In Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.”
― J. Slauerhoff

“De Hollandse beschaving is roggebrood: substantieel, degelijk, maar niet gracieus.”
― J. Slauerhoff, Een varend eiland: brieven

“Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.”
― J. Slauerhoff, Verzamelde Gedichten

“Menschen als jij moeten eerst doodgaan voordat ze gelooven dat er niets is en dan zien ze 't niet meer, omdat ze zelf niets meer zijn.”
― J. Slauerhoff, Schuim en Asch

“Wie vond ooit door te zoeken?”
― J. Slauerhoff, Schuim en Asch

“Dicht ik het leven of leeft het gedicht?
Was het toen nu, of is het nu toen?”
― J. Slauerhoff, Verzamelde Gedichten

“Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.”
― J. Slauerhoff

“Voor de zachtmoedigen, verdrukten,
Tot geregelde arbeid onwilligen,
Voor de met moedwil mislukten
En de grootsch onverschilligen,

De reine roekeloozen,
Door het kalm leven verworpen,
Die boven steden en dorpen
De woestenijen verkozen,

Die zonder een zegekrans
Streden verloren slagen
En ‘t liefst met hun fiere lans
De wankelste tronen schragen;

Voor allen, omgekomen
Door hun dédain voor profijt,
Slechts beheerscht door hun droomen
De spot der bezitters ten spijt,

Neem ik bezit van dit eiland,
Plant ik de zwarte vlag,
Neem iedere natie tot vijand,
Erken slechts ‘t azuur als gezag.

Wie nadert met goede bedoeling:
Handel, lust of bekeering,
Wordt geweerd aan ‘t rif door bezwering
Of in ‘t atol door onderspoeling.

Oovral op aarde heerscht orde,
Men late mijn eiland met rust;
‘t Blijft woest, zal niet anders worden
Zoolang ik kampeer op zijn kust.”
― J. Slauerhoff, Verzamelde Gedichten

“Dit leven ging zoo jaren voort, ik kwam zelden meer aan wal; ik raakte los van de aarde, zooals zoovelen die varen.”
― J. Slauerhoff, Het verboden rijk

“Vervloekt ieder die het onbekende zoekt, vervloekt Prometheus, vervloekt Odysseus.”
― J. Slauerhoff, Het verboden rijk

“Een sterk wederzijds verlangen kan harten duizend mijl van elkaar samenbinden.”
― J. Slauerhoff, Het lente eiland en andere verhalen

“Waarom liet ik haar gaan? Om haar te zoeken - dan wist ik wat ik zocht.”
― J. Slauerhoff, Schuim en Asch

“Er zijn Godzoekers, er zijn volkzoekers, meestal zoeken beiden levenslang vergeefs.”
― J. Slauerhoff, De opstand van Guadalajara

“Rijkdom zonder waardigheid is monsterlijk, is een vloek.”
― J. Slauerhoff, Schuim en Asch