What do you think?
Rate this book
The Children of Sánchez
A pioneering work from a visionary anthropologist, The Children of Sánchez is hailed around the world as a watershed achievement in the study of poverty a uniquely intimate investigation, as poignant today as when it was first published.
It is the epic story of the Sánchez family, told entirely by its members Jesús, the 50-year-old patriarch, and his four adult children as their lives unfold in the México City slum they call home. Weaving together their extraordinary personal narratives, Oscar Lewis creates a sympathetic but ultimately tragic portrait that is at once harrowing and humane, mystifying and moving.
An invaluable document, full of verve and pathos, The Children of Sánchez reads like the best of fiction, with the added impact that it is all, undeniably, true.
544 pages, Paperback
First published January 1, 1961
119 people are currently reading
1788 people want to read
About the author
Oscar Lewis
262 books41 followersOscar Lewis was born in New York City in 1914, and grew up on a small farm in upstate New York. He received his PhD in anthropology from Columbia University in 1940, and taught at Brooklyn College and Washington University before helping to found the anthropology department at the University of Illinois, where he was a professor from 1948 until his death. From his first visit to Mexico in 1943, Mexican peasants and city dwellers were among his major interests. In addition to The Children of Sanchez, his other studies of Mexican life include Life in a Mexican Village, Five Families, Pedro Martinez, and A Death in the Sanchez Family. He is also the author of La Vida: A Puerto Rican Family in the Culture of Poverty—San Juan and New York, which won the National Book Award, and Living the Revolution: An Oral History of Contemporary Cuba, with his wife, Ruth Maslow Lewis, and Susan M. Rigdon. Lewis also published widely in both academic journals and popular periodicals such as Harper’s Magazine. Some of his best-known articles were collected in Anthropological Essays (1970). The recipient of many distinguished grants and fellowships, including two Guggenheims, Lewis was a Fellow of the American Academy of Arts and Sciences. He died in 1970.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 140 reviews
November 6, 2019
فرزندان سانچز نوشته جناب اسکار لوییس کتابی ایست خواندنی ، گیرا و اثرگذار . آقای لوییس در این اثر خواننده را با خود به محله های پایین شهر
مکزیکو سیتی می برد ، در این جا مانند فیلم روما ، اثری از طبقه متوسط شیک و تحصیل کرده مکزیک نیست ، آن چه با او طرفیم فقر است و فقر .
خطر فاش شدن داستان
داستان آقای خسوس پدر یک خانواده نسبتا شلوغ با چهار فرزند است . او همسر خود را از دست داده او باید چرخ لنگ این خانواده را بچرخاند . سپس تک تک افراد خانواده زندگی خود را روایت می کنند ، در سایه پدری که نان آور خانواده است ، خسوس نه تنها چهار فرزند خود را اداره می کند ، بلکه زندگی دیگر فرزندان خود را هم باید بگذراند ، خسوس بیچاره از مال دنیا خانه یا اتاقی دارد که علاوه بر فرزندان ، باید از همسران و بچه های آنها هم نگه داری کند ، گاهی وقتها در خانه او چهارده نفر زندگی می کنند و اوست که باید آنها را اداره کند .
اما بزرگترین فرزند آقای خسوس مانوئل است ، مانوئل یک هیچ کاره است ، او خیلی زود ازدواج کرده است و حالا مثلا در بیست و سه سالگی ، سه فرزند دارد و همسر خود را از دست داده و کاری هم ندارد ! زندگی فرصتهای خوبی در اختیار مانوئل گذاشته ، مثلا کارگاه کفش سازی که مانوئل آنرا اداره می کند اما پول خود را در قمار از دست می دهد ، یا رفتن به آمریکا و فرصت کار کردن در آنجا که مانوئل زود آنرا رها کرده و به خانه باز می گردد . مانوئل یه هیچ است ، یک هیچ بزرگ
فرزند دوم روبرتو ، او به مراتب از مانوئل بدتر است ، او چند بار به جرم دعوا و چاقو کشی به زندان می رود ، او که به اراده خود به ارتش پیوسته از آنجا هم فرار می کند و کلا وبال پدر خود می ماند .
فرزند سوم ودختر بزرگ آقای سانچز ،فرد متفاوت بین فرزندان اوست . او عزم خود را جزم کرده که مانند خواهر و برادران خود زندگی نکند ، با این که پدر برای او هزینه کرده و او را به مدرسه بازرگانی فرستاده است ، کنسوئلو از پدر خود متنفر است ، او از خانه فرار می کند و به شهری دیگر می رود ، با مشقت بسیار خود را پیدا می کند ، به مکزیکو سیتی بر می گردد ، بالاخره شغلی دفتری پیدا میکند و خانه خود را از خانواده جدا می کند .
اما دختر چهارم و فرزند کوچک خانواده ، کاملا شکست خورده است ، او هیچ آرزویی ندارد ، او مانند کلفت است و از فرزندان برادران خود و فرزندان خود (در کمتر از بیست سالگی چند بار باردار شده است ) هیچ کاری بلد نیست و از پدر بیچاره خود پول جیبی می گیرد .
این ماجرای آقای سانچز است و دیوانه خانه ای که به آن خانه می گویند ، در محله کاسا گرانده ( خانه بزرگ ) . از نظر من خود آقای سانچز قهرمان داستان است با این که فقط در پیشگفتار و پسگفتار از خود و زندگی خود می گوید ، اما حضورش در سرتاسر داستان حس می شود ، اوست که از بچه های خود حمایت می کند و شکم آنها را پر میکند ، اما از طرفی به آنها زخم زبان هم می زند و روح و جسم آنها را می آزرد ، هر از چند گاهی شیطنت هم می کند و با دختری جوان تر از خود رابطه برقرار میکند و از او هم بچه دار می شود ، اما بچه های خود را فراموش نمیکند . سانچز با معیارهای زندگی در مکزیک آن زمان آدم موفقی ایست و خانه او که غذا در آن فراهم است ، آرزوی دهها یا صدها خانواده مشابه ای ایست که آرزوی غذا ، جای خواب و سرپناه دارند . در طول داستان با کسانی آشنا می شویم که وضعیتی بسیار بدتر از خانواده سانچز دارند ، خانه هایی کوچک با دستشویی عمومی و حمامی که وجود ندارد !
آدمهایی که در همان کودکی با دزدی و چاقو کشی آشنا می شوند و معلوم نیست که در مکزیک طاقت فرسای آن دوران تا کی دوام میاورند .
شخصیت دیگری هم که در داستان وجود دارد و حکم ضد قهرمان را دارد ، فقر است . فقر یکی از قویترین کاراکترهای داستان است ، همه جا حضور دارد ، فقر تصمیم گیری های احمقانه فرزندان سانچز را می گیرد ( فقر احمق می کند ) . از دست او همه فرار می کنند وحتی خود کشی و مرگ را به زیستن با آن ترجیح می دهند .
اما در مکزیک امروزکه پانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان است و درآمد متوسط هر مکزیکی تقریبا ده هزار دلار در سال ،( تقریبا دوبرابر درآمد متوسط هر ایرانی .) احتمال زیاد کمتر نشانی از فقر شدید دهه شصت میلادی به چشم می خورد . یکی از بزرگترین طبقه متوسط های جهان را دارد و آینده برای مکزیکی ها روشن به نظر می آید .
قیمت پشت جلد کتاب ، 115 تومان را نشان می دهد (چاپ سال 1364) ، ولی من کتاب دست دوم را با افزایشی 600% به قیمت 70 هزار تومن خریدم که شاید مقایسه همین تورم بین ایران و مکزیک تفاوت راهی که دو کشور در پیش گرفته اند را کمی نشان دهد .
نکته آخر آنکه در سال 1978 از کتاب فرزندان سانچز فیلمی به همین نام ( محصول مشترک آمریکا و مکزیک ) با بازی آنتونی کویین ساخته شده که تماشای آن باید جالب باشد .
.
مکزیکو سیتی می برد ، در این جا مانند فیلم روما ، اثری از طبقه متوسط شیک و تحصیل کرده مکزیک نیست ، آن چه با او طرفیم فقر است و فقر .
خطر فاش شدن داستان
داستان آقای خسوس پدر یک خانواده نسبتا شلوغ با چهار فرزند است . او همسر خود را از دست داده او باید چرخ لنگ این خانواده را بچرخاند . سپس تک تک افراد خانواده زندگی خود را روایت می کنند ، در سایه پدری که نان آور خانواده است ، خسوس نه تنها چهار فرزند خود را اداره می کند ، بلکه زندگی دیگر فرزندان خود را هم باید بگذراند ، خسوس بیچاره از مال دنیا خانه یا اتاقی دارد که علاوه بر فرزندان ، باید از همسران و بچه های آنها هم نگه داری کند ، گاهی وقتها در خانه او چهارده نفر زندگی می کنند و اوست که باید آنها را اداره کند .
اما بزرگترین فرزند آقای خسوس مانوئل است ، مانوئل یک هیچ کاره است ، او خیلی زود ازدواج کرده است و حالا مثلا در بیست و سه سالگی ، سه فرزند دارد و همسر خود را از دست داده و کاری هم ندارد ! زندگی فرصتهای خوبی در اختیار مانوئل گذاشته ، مثلا کارگاه کفش سازی که مانوئل آنرا اداره می کند اما پول خود را در قمار از دست می دهد ، یا رفتن به آمریکا و فرصت کار کردن در آنجا که مانوئل زود آنرا رها کرده و به خانه باز می گردد . مانوئل یه هیچ است ، یک هیچ بزرگ
فرزند دوم روبرتو ، او به مراتب از مانوئل بدتر است ، او چند بار به جرم دعوا و چاقو کشی به زندان می رود ، او که به اراده خود به ارتش پیوسته از آنجا هم فرار می کند و کلا وبال پدر خود می ماند .
فرزند سوم ودختر بزرگ آقای سانچز ،فرد متفاوت بین فرزندان اوست . او عزم خود را جزم کرده که مانند خواهر و برادران خود زندگی نکند ، با این که پدر برای او هزینه کرده و او را به مدرسه بازرگانی فرستاده است ، کنسوئلو از پدر خود متنفر است ، او از خانه فرار می کند و به شهری دیگر می رود ، با مشقت بسیار خود را پیدا می کند ، به مکزیکو سیتی بر می گردد ، بالاخره شغلی دفتری پیدا میکند و خانه خود را از خانواده جدا می کند .
اما دختر چهارم و فرزند کوچک خانواده ، کاملا شکست خورده است ، او هیچ آرزویی ندارد ، او مانند کلفت است و از فرزندان برادران خود و فرزندان خود (در کمتر از بیست سالگی چند بار باردار شده است ) هیچ کاری بلد نیست و از پدر بیچاره خود پول جیبی می گیرد .
این ماجرای آقای سانچز است و دیوانه خانه ای که به آن خانه می گویند ، در محله کاسا گرانده ( خانه بزرگ ) . از نظر من خود آقای سانچز قهرمان داستان است با این که فقط در پیشگفتار و پسگفتار از خود و زندگی خود می گوید ، اما حضورش در سرتاسر داستان حس می شود ، اوست که از بچه های خود حمایت می کند و شکم آنها را پر میکند ، اما از طرفی به آنها زخم زبان هم می زند و روح و جسم آنها را می آزرد ، هر از چند گاهی شیطنت هم می کند و با دختری جوان تر از خود رابطه برقرار میکند و از او هم بچه دار می شود ، اما بچه های خود را فراموش نمیکند . سانچز با معیارهای زندگی در مکزیک آن زمان آدم موفقی ایست و خانه او که غذا در آن فراهم است ، آرزوی دهها یا صدها خانواده مشابه ای ایست که آرزوی غذا ، جای خواب و سرپناه دارند . در طول داستان با کسانی آشنا می شویم که وضعیتی بسیار بدتر از خانواده سانچز دارند ، خانه هایی کوچک با دستشویی عمومی و حمامی که وجود ندارد !
آدمهایی که در همان کودکی با دزدی و چاقو کشی آشنا می شوند و معلوم نیست که در مکزیک طاقت فرسای آن دوران تا کی دوام میاورند .
شخصیت دیگری هم که در داستان وجود دارد و حکم ضد قهرمان را دارد ، فقر است . فقر یکی از قویترین کاراکترهای داستان است ، همه جا حضور دارد ، فقر تصمیم گیری های احمقانه فرزندان سانچز را می گیرد ( فقر احمق می کند ) . از دست او همه فرار می کنند وحتی خود کشی و مرگ را به زیستن با آن ترجیح می دهند .
اما در مکزیک امروزکه پانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان است و درآمد متوسط هر مکزیکی تقریبا ده هزار دلار در سال ،( تقریبا دوبرابر درآمد متوسط هر ایرانی .) احتمال زیاد کمتر نشانی از فقر شدید دهه شصت میلادی به چشم می خورد . یکی از بزرگترین طبقه متوسط های جهان را دارد و آینده برای مکزیکی ها روشن به نظر می آید .
قیمت پشت جلد کتاب ، 115 تومان را نشان می دهد (چاپ سال 1364) ، ولی من کتاب دست دوم را با افزایشی 600% به قیمت 70 هزار تومن خریدم که شاید مقایسه همین تورم بین ایران و مکزیک تفاوت راهی که دو کشور در پیش گرفته اند را کمی نشان دهد .
نکته آخر آنکه در سال 1978 از کتاب فرزندان سانچز فیلمی به همین نام ( محصول مشترک آمریکا و مکزیک ) با بازی آنتونی کویین ساخته شده که تماشای آن باید جالب باشد .
.
March 1, 2020
An excellent work..some books affects us deeply..in the way we live nd the way we look at people,life nd poverty..i just loved this book..its the kinda books u feel to ur bones..moving,bitter but true..everyword crumbles ur safe world nd introduces u to a world of misery,pain,hunger,lust nd inconvineince inconvinience...its a story written by a group of people that have never been heard before..the voiceless mass..
August 20, 2022
این کتاب داستان نیست، بلکه زندگی یک خانواده مکزیکی هست که از زبان چهار فرزند یعنی مانوئل، روبرتو، کنسوئلو و مارتا تعریف میشه. در بعضی قسمتها خواننده نمیتونه بفهمه کدومشون دروغ میگه مثل مواقعی که یکی از پسرها میگه توی دعوا با خواهرش فقط با پشت دست زده ولی خواهر میگه با لگد کتک خورده. چیزی که برای من خیلی جالب بود نوع دینداری مکزیکیها بود! به چندین قدیس باور دارند و براشون نذر میکنند و بعضیها روی زانو تا زیارتگاه میرن و حتی استخون پاهاشون میزنه بیرون! در حالیکه مشروب میخورند و روابط جنسی زیادی خارج از ازدواج دارن. حتی با همون زنی که زندگی میکنند و مادر بچههاشون هم هست ازدواج نمیکنند و وقتی زنه داره میمیره سریع کشیش خبر میکنند تا عقدشون کنه و زنه ازدواج کرده بمیره!
December 22, 2021
Si alguien me preguntara cuál ha sido la lectura que más me ha marcado durante este 2020, sin duda diría ‘Los hijos de Sánchez’.
¿Y por qué? Bueno, básicamente porque sé que es un libro que no podré olvidar durante mucho tiempo.
En principio, quiero aclarar que no se trata de una novela; no hay trama, ni personajes, ni una historia a la cual seguir. Es un libro puramente de no ficción.
Aquí el autor nos introduce a través de los testimonios contados por los integrantes de una familia hacia la vida que cada uno de ellos ha tenido en particular. ¿Qué tiene esto de interesante? Bueno, que se trata de una familia de clase baja, que viven sumidos en la extrema pobreza, durante los años cincuenta en la ciudad de México.
El título de la obra de Óscar Lewis es dado por los cuatro hijos del señor Jesús Sánchez, quien da inicio y término al libro con su propio testimonio, pero cuyo mayor contenido recae en los cuatro antes mencionados: Manuel, Roberto, Consuelo y Marta, quienes tienen cada uno una vida más desgarradora y brutal que el otro, que al leer piensas “esto no podría ir peor”, pero ¡sorpresa!, definitivamente puede ir peor.
El libro, dividido en un prólogo, tres partes y un epílogo, muestra temas como la ‘cultura de la pobreza’ (un concepto que el autor define al inicio del libro), el alcoholismo, las pandillas, la delincuencia, la ignorancia y la pérdida de la esperanza.
Cada hijo tiene un tema particular que tratar (o varios), pero la vida que más me impactó fue la de Consuelo, una mujer que se encuentra en una época que no era la suya, viviendo en una sociedad muy machista como la que se describe en gran parte del libro. Aquí quiero agregar una de sus reflexiones que más me dejaron pensando cuando la leí:
“En la calle no puede caminar una mujer sola sin que cualquier hombre macho se sienta con el ‘derecho’ de ejercer su superioridad. Todos los hombres que conozco, mi padre, mis hermanos, mis novios y los compañeros de trabajo, se creen siempre en el papel de mandar y ser obedecidos.
Nunca voy a congeniar con un hombre dominante e imperioso. No me gusta la autoridad aplastante, no me gusta sentirme inferior. Los hombres son físicamente más fuertes que las mujeres, pero moralmente no. Y detrás de toda su superioridad está solo la fuerza. Esta es una razón por la cual no creo en el hombre latino y nunca voy a lograr congeniar con él. Yo he querido ser independiente, hacerme mi camino, encontrar el ambiente adecuado.”
En fin, creo que ya me extendí demasiado, y para finalizar, quiero recomendar totalmente este libro, no sin antes decir que lo que se lee aquí en algún punto puede llegar a parecer ficción, pero no dista mucho de la realidad que vivieron tantas personas en el pasado, aquellos que se vieron envueltos en un mundo despiadado y lleno de frustraciones y que algunos todavía viven en la actualidad.
P.D. Como dato adicional, este libro fue censurado a partir de su segunda edición en México, allá por el año de 1965 y estuvo prohibido por un periodo de tiempo mientras se llevaba a cabo un juicio, argumentando que su contenido denigraba al país y a su gente, denuncia hecha por un organismo del gobierno mexicano de ese momento.
¿Y por qué? Bueno, básicamente porque sé que es un libro que no podré olvidar durante mucho tiempo.
En principio, quiero aclarar que no se trata de una novela; no hay trama, ni personajes, ni una historia a la cual seguir. Es un libro puramente de no ficción.
Aquí el autor nos introduce a través de los testimonios contados por los integrantes de una familia hacia la vida que cada uno de ellos ha tenido en particular. ¿Qué tiene esto de interesante? Bueno, que se trata de una familia de clase baja, que viven sumidos en la extrema pobreza, durante los años cincuenta en la ciudad de México.
El título de la obra de Óscar Lewis es dado por los cuatro hijos del señor Jesús Sánchez, quien da inicio y término al libro con su propio testimonio, pero cuyo mayor contenido recae en los cuatro antes mencionados: Manuel, Roberto, Consuelo y Marta, quienes tienen cada uno una vida más desgarradora y brutal que el otro, que al leer piensas “esto no podría ir peor”, pero ¡sorpresa!, definitivamente puede ir peor.
El libro, dividido en un prólogo, tres partes y un epílogo, muestra temas como la ‘cultura de la pobreza’ (un concepto que el autor define al inicio del libro), el alcoholismo, las pandillas, la delincuencia, la ignorancia y la pérdida de la esperanza.
Cada hijo tiene un tema particular que tratar (o varios), pero la vida que más me impactó fue la de Consuelo, una mujer que se encuentra en una época que no era la suya, viviendo en una sociedad muy machista como la que se describe en gran parte del libro. Aquí quiero agregar una de sus reflexiones que más me dejaron pensando cuando la leí:
“En la calle no puede caminar una mujer sola sin que cualquier hombre macho se sienta con el ‘derecho’ de ejercer su superioridad. Todos los hombres que conozco, mi padre, mis hermanos, mis novios y los compañeros de trabajo, se creen siempre en el papel de mandar y ser obedecidos.
Nunca voy a congeniar con un hombre dominante e imperioso. No me gusta la autoridad aplastante, no me gusta sentirme inferior. Los hombres son físicamente más fuertes que las mujeres, pero moralmente no. Y detrás de toda su superioridad está solo la fuerza. Esta es una razón por la cual no creo en el hombre latino y nunca voy a lograr congeniar con él. Yo he querido ser independiente, hacerme mi camino, encontrar el ambiente adecuado.”
En fin, creo que ya me extendí demasiado, y para finalizar, quiero recomendar totalmente este libro, no sin antes decir que lo que se lee aquí en algún punto puede llegar a parecer ficción, pero no dista mucho de la realidad que vivieron tantas personas en el pasado, aquellos que se vieron envueltos en un mundo despiadado y lleno de frustraciones y que algunos todavía viven en la actualidad.
P.D. Como dato adicional, este libro fue censurado a partir de su segunda edición en México, allá por el año de 1965 y estuvo prohibido por un periodo de tiempo mientras se llevaba a cabo un juicio, argumentando que su contenido denigraba al país y a su gente, denuncia hecha por un organismo del gobierno mexicano de ese momento.
February 13, 2022
این کتاب سرگذشت یک پدر و چهار فرزندش(دو دختر و دو پسر) است که از زبان خودشان به روایت فراز و نشیب زندگی شان، فقر و بی پولی، شرایط اجتماعی و فرهنگی طبقه پایین مکزیک و... می پردازند.
با اینکه بیشتر کتاب، بیان سختی ها و لحظات تلخ این خانواده است، ولی داستان فوق العاده عالی و شیرینی بود و خیلی دوست داشتم.
بهمن 1400
با اینکه بیشتر کتاب، بیان سختی ها و لحظات تلخ این خانواده است، ولی داستان فوق العاده عالی و شیرینی بود و خیلی دوست داشتم.
بهمن 1400
February 16, 2023
اسکار لوئیس استاد آمریکایشمالی، مردمشناس و نویسنده کتاب به مطالعه عادات مردم میپرداخته و طی پژوهشهاش تو آمریکای لاتین سرگذشت خانواده سانچز رو بر اساس صداهای ضبطشده هر عضو خانواده مینویسه. یعنی داستان از زبان اعضای خانواده روایت میشه و یک داستان واقعیست.
خسوس سانچز که پدر مانوئل، کنسوئلو، روبرتو و مارتاست، سعی میکنه همه تلاشش رو در جهت رفاه و زندگی بچههاش انجام بده اما چندان موفق نیست.
چیزی که تو این کتاب توجه من رو جلب کرد اینه که روایت هر نفر از یک اتفاق رو که میخونی حق رو به همون روایتگر میدی. مثلا اگر اتفاق رو از زبون کنسوئلو میخونی، حق رو به کنسوئلو میدی.
این کتاب علیرغم سانسورهای خیلییی زیادی که داشت بازم ارزش خوندن و وقتگذاشتن داره. میتونین اون قسمتایی که سانسور داره رو به راحتی از روی نسخه انگلیسی از z.library پیدا کنین.
خسوس سانچز که پدر مانوئل، کنسوئلو، روبرتو و مارتاست، سعی میکنه همه تلاشش رو در جهت رفاه و زندگی بچههاش انجام بده اما چندان موفق نیست.
چیزی که تو این کتاب توجه من رو جلب کرد اینه که روایت هر نفر از یک اتفاق رو که میخونی حق رو به همون روایتگر میدی. مثلا اگر اتفاق رو از زبون کنسوئلو میخونی، حق رو به کنسوئلو میدی.
این کتاب علیرغم سانسورهای خیلییی زیادی که داشت بازم ارزش خوندن و وقتگذاشتن داره. میتونین اون قسمتایی که سانسور داره رو به راحتی از روی نسخه انگلیسی از z.library پیدا کنین.
December 5, 2011
El libro en español, solo fué editado 2 veces, una en octubre del 64, y la segunda en diciembre de ese año, pero en febrero del 65, la sociedad Mexicana de Geografía y estadistica demandó al libro por considerarlo denigrante, la procuraduría de la republica determinó que no habia delito qué perseguir, sin embargo el fondo de cultura economica, no volvió a editar el libro nunca mas, mi abuela lo leyó en los 60's y cuando le mencioné el libro me dijo que todavia se acordaba mucho de ese libro, que la habia afectado mucho.
El libro es muy interesante, porque nos permite conocer a la Familia Sanchez desde su perspectiva, Oscar Lewis, entrevisto a esta familia del centro de la ciudad de México durante muchos años, desde su infancia hasta ya muchos años despues, la familia se compone del Padre Jesus Sanchez, y sus hijos Manuel, Roberto, Consuelo y Marta.
Nos hablan de su vida cotidiana, de sus problemas, de sus relaciones principalmente, pero para mí lo importante es el contexto, lo que pasa a su alrededor, su visión de laa vida en general, lo que llama Oscar Lewis en la introducción "La Cultura de los Pobres", voy a citar algunos parrafos de la introducción:
"La Pobreza en las naciones modernas, no solo es un estado de privación economica, en el sentido de que tiene una estructura, una disposición razonada y mecanismos de defensa sin los cuales, los pobres, dificilmente podrian seguir adelante.
En Resumén, es un sistema de vida, notablemente estable y persistente, que ha pasado de generacion en generación a lo largo de lineas familiares. La cultura de la pobreza tienes sus modalidades propias y consecuencias distintivas de orden social y psicologico para sus miembros. Es un factor dinamico que afecta la participación en la cultura nacional más amplia y se convierte en una sub-cultura por si misma.
En México, la cultura de la pobreza incluye por lo menos la tercera parte, ubicada en la parte mas baja de la escala, de la población rural y urbana. Esta población se caracteriza por una tasa de mortalidad relativamente más alta, una expectativa de vida menor, una proporción mayor de individuos en los grupos de edad mas jovenes y, debido al trabajo infantil y femenil, por una proporción mas alta en la fuerza trabajadora. Algunos de esos indices son mas altos en las colonias pobres de la ciudad de México que en la parte rural.
En la ciudad de México, por ejemplo, la mayor parte de los pobres tienen un bajo nivel de educación, y hacen muy poco uso de los bancos, los hospitales, los grandes almacenes, los museos, las galerías artisticas y los aeropuertos de la ciudad."
A mi en lo personal me impactó la participación de la policia, que solo generaba desconfianza y problemas a las personas, quienes los veian sólo su corrupción, tambien que los sanchez creían en el hospital como el lugar al que se iba a morir, o sus creencias religiosas, que llamandose catolicos solo iban a las fiestas tradicionales o para pedir ayuda, y que cometían actos en contra de su religion, aun así era sagrado su peregrinaje a Chalma.
En general es un buen libro, muy interesante, mas especialmente para los mexicanos, que me afectó, en la forma de ver la pobreza, los problemas de la ciudad de México, y especialmente la cultura de la pobreza que se sigue manteniendo, y que como dice Oscar Lewis, ser pobre no es solo la falta de dinero, sino vivir en la cultura de la pobreza.
El libro es muy interesante, porque nos permite conocer a la Familia Sanchez desde su perspectiva, Oscar Lewis, entrevisto a esta familia del centro de la ciudad de México durante muchos años, desde su infancia hasta ya muchos años despues, la familia se compone del Padre Jesus Sanchez, y sus hijos Manuel, Roberto, Consuelo y Marta.
Nos hablan de su vida cotidiana, de sus problemas, de sus relaciones principalmente, pero para mí lo importante es el contexto, lo que pasa a su alrededor, su visión de laa vida en general, lo que llama Oscar Lewis en la introducción "La Cultura de los Pobres", voy a citar algunos parrafos de la introducción:
"La Pobreza en las naciones modernas, no solo es un estado de privación economica, en el sentido de que tiene una estructura, una disposición razonada y mecanismos de defensa sin los cuales, los pobres, dificilmente podrian seguir adelante.
En Resumén, es un sistema de vida, notablemente estable y persistente, que ha pasado de generacion en generación a lo largo de lineas familiares. La cultura de la pobreza tienes sus modalidades propias y consecuencias distintivas de orden social y psicologico para sus miembros. Es un factor dinamico que afecta la participación en la cultura nacional más amplia y se convierte en una sub-cultura por si misma.
En México, la cultura de la pobreza incluye por lo menos la tercera parte, ubicada en la parte mas baja de la escala, de la población rural y urbana. Esta población se caracteriza por una tasa de mortalidad relativamente más alta, una expectativa de vida menor, una proporción mayor de individuos en los grupos de edad mas jovenes y, debido al trabajo infantil y femenil, por una proporción mas alta en la fuerza trabajadora. Algunos de esos indices son mas altos en las colonias pobres de la ciudad de México que en la parte rural.
En la ciudad de México, por ejemplo, la mayor parte de los pobres tienen un bajo nivel de educación, y hacen muy poco uso de los bancos, los hospitales, los grandes almacenes, los museos, las galerías artisticas y los aeropuertos de la ciudad."
A mi en lo personal me impactó la participación de la policia, que solo generaba desconfianza y problemas a las personas, quienes los veian sólo su corrupción, tambien que los sanchez creían en el hospital como el lugar al que se iba a morir, o sus creencias religiosas, que llamandose catolicos solo iban a las fiestas tradicionales o para pedir ayuda, y que cometían actos en contra de su religion, aun así era sagrado su peregrinaje a Chalma.
En general es un buen libro, muy interesante, mas especialmente para los mexicanos, que me afectó, en la forma de ver la pobreza, los problemas de la ciudad de México, y especialmente la cultura de la pobreza que se sigue manteniendo, y que como dice Oscar Lewis, ser pobre no es solo la falta de dinero, sino vivir en la cultura de la pobreza.
August 3, 2016
This is not fiction, as some reviewers seem to believe. It is an anthropological case study of what Lewis termed "the culture of poverty" in 1950s Mexico City. So real was it, that Lewis was sued for defamation by the administration--they apparently didn't want people to know the reality of DF's poorest.
I first ran across this book in highschool back in the 1970s, and then a film was made based on the characters, with a soundtrack by Chuck Mangione which was very popular. (I later saw the film, and a "happy ending" was written into it that isn't there, but then that's Hollywood.) I bought a copy and read it several times. The lifestyle of the Sanchez family was very different to my own; the dysfunctional dynamic was not. Lately I decided to re-read it, after reading Rickshaw Boy and Untouchable.
It's a good study of dysfunctional families, poor or not; someone else is always to blame for your problems. The family members could be drawn from any telenovela: the self-pitying, immature sons, the cold, withdrawn father who sees himself as "meeting his responsibilities" (which doesn't stop him from having several common-law "wives" at the same time and many illegitimate children) but who constantly feeds all his kids on the message, "You're a bum, you're no good, you'll never do anything with your life, you'd be lost without me." Sexual responsibility? Not so much.
Marta is the mouthy goodtime girl, her father's favourite because she gives as good as she gets and accepts her lot as long as there's food on the table and clothes on her back--and her independence.
And then there's Consuelo, who tries so hard to better herself, only to find herself blocked at every turn by the machismo of 1950s Mexico. She first wants to be a nun, but is told that they only take girls who can prove their legitimacy...and none of "responsible" Jesús Sanchez' many kids are legitimate. From her youth, she is told (by doctors!) that she "needs a man" (ie, all her problems will be solved by having a good screw on a regular basis), she needs to bear a child etc. (Shoot, I was told the same thing in 1984 when I went to a doctor in Spain for migraines. "When you have a baby, it will all go away." Being translated, it means "Bored, idle, needs something to take her mind off herself.") Consuelo eventually hooks up with a common-law husband in a desperate attempt to set up her own home, but miscarries her only pregnancy. Consuelo's awareness of her situation doesn't really help--you could say it makes it worse for her. At one point she says, "Away from them, I realised that they formed a circle, or rather a net in which they were enmeshed together. I was the only one out of it. Being near them only made me feel more alone." I hear you, Consuelo.
This is an excellent study of a dysfunctional family; the same stories are often told from various viewpoints, and the unaware reader might think they were narrating different events. I have to say that this reading was a bit of a trudge, but that's because I have grown and changed as a person since I last read it--and distanced myself from my own highly dysfunctional birth family. This time I was struck by the extremely regionalistic attitudes of the boys Manuel and Roberto--"those guys from Jalisco are quick to use a knife"; at one point Manuel says "hey man, I'm from Tepito, we are thus and so, don't mess with me" and Roberto claims another regional background--and yet both boys are capitolinos born and bred.
The new edition has an Epilogue that tells what happened to each member of the Sanchez family, and how they all turned out. Not surprisingly, Marta made the most of her life, in spite of being single mother to 11 children.
I first ran across this book in highschool back in the 1970s, and then a film was made based on the characters, with a soundtrack by Chuck Mangione which was very popular. (I later saw the film, and a "happy ending" was written into it that isn't there, but then that's Hollywood.) I bought a copy and read it several times. The lifestyle of the Sanchez family was very different to my own; the dysfunctional dynamic was not. Lately I decided to re-read it, after reading Rickshaw Boy and Untouchable.
It's a good study of dysfunctional families, poor or not; someone else is always to blame for your problems. The family members could be drawn from any telenovela: the self-pitying, immature sons, the cold, withdrawn father who sees himself as "meeting his responsibilities" (which doesn't stop him from having several common-law "wives" at the same time and many illegitimate children) but who constantly feeds all his kids on the message, "You're a bum, you're no good, you'll never do anything with your life, you'd be lost without me." Sexual responsibility? Not so much.
Marta is the mouthy goodtime girl, her father's favourite because she gives as good as she gets and accepts her lot as long as there's food on the table and clothes on her back--and her independence.
And then there's Consuelo, who tries so hard to better herself, only to find herself blocked at every turn by the machismo of 1950s Mexico. She first wants to be a nun, but is told that they only take girls who can prove their legitimacy...and none of "responsible" Jesús Sanchez' many kids are legitimate. From her youth, she is told (by doctors!) that she "needs a man" (ie, all her problems will be solved by having a good screw on a regular basis), she needs to bear a child etc. (Shoot, I was told the same thing in 1984 when I went to a doctor in Spain for migraines. "When you have a baby, it will all go away." Being translated, it means "Bored, idle, needs something to take her mind off herself.") Consuelo eventually hooks up with a common-law husband in a desperate attempt to set up her own home, but miscarries her only pregnancy. Consuelo's awareness of her situation doesn't really help--you could say it makes it worse for her. At one point she says, "Away from them, I realised that they formed a circle, or rather a net in which they were enmeshed together. I was the only one out of it. Being near them only made me feel more alone." I hear you, Consuelo.
This is an excellent study of a dysfunctional family; the same stories are often told from various viewpoints, and the unaware reader might think they were narrating different events. I have to say that this reading was a bit of a trudge, but that's because I have grown and changed as a person since I last read it--and distanced myself from my own highly dysfunctional birth family. This time I was struck by the extremely regionalistic attitudes of the boys Manuel and Roberto--"those guys from Jalisco are quick to use a knife"; at one point Manuel says "hey man, I'm from Tepito, we are thus and so, don't mess with me" and Roberto claims another regional background--and yet both boys are capitolinos born and bred.
The new edition has an Epilogue that tells what happened to each member of the Sanchez family, and how they all turned out. Not surprisingly, Marta made the most of her life, in spite of being single mother to 11 children.
July 6, 2021
خیلی خوب بود، صوتیش رو گوش دادم❤️
June 10, 2020
متن خیلی روان و خوبی داره.خواننده با فرهنگ مکزیک در دهه ۱۹۵۰ آشنا میشه...چیزی که برام جالبه،اینه که با داستان روبرو نیستی،چیزی که میخونی زندگی واقعی ادم هاست و من عاشق شنیدن سرنوشت های مختلفم.حجم کتاب تقریبا زیاده ولی خسته کننده نیست.فصل اخر که خسوس داره حرف میزنه،یاد اوضاع خودمون افتادم .چیزی که مکزیکی ها دهه ی ۵۰ و ۶۰ میلادی تجربه کردن رو ما داریم الان زندگی میکنیم.اگر کتاب رو پیدا کردین بخونین.به عنوان رفرنس برای مطالعات زنان هم میتونه استفاده بشه
April 11, 2014
این جمله، جمله ای است بسیار معروف که:
So many books, so little time
که معنایش اینطور است که: آه که کتاب ها چه قدر زیادند و زمان چه اندازه کم.
این کتاب، در حالی توسط یکی از دوستان گودریدزی معرفی شد، که کتاب هایی همچون ژرمینال، شوایک، طبل حلبی و چندین کتاب دیگر از کتابخانه و کتاب هایی مثل دکتر ژیواگو و وداع با اسلحه و چند کتاب دیگر را از دوستان امانت گرفته بودم و دو کتاب گیلیاد و خانه را آماده داشتم... مشغول خواندن کتاب پوست انداختن (که راجع به دو زوج مکزیکی است) بودم و اولویت کتاب هایی که گفتم هم، همه بالا بود... اما دیدن دو فیلم مکزیکی، علاقه ام به کارگردان مکزیکی آلهاندرو ایناریتو و چندین عامل دیگر، مشتاقم کرده بود به خواندن کتاب ولی هنوز دو دل بودم بین انتخاب کتابِ بعد از رودین، تا اینکه روزهای آخر سال 92 به کتابفروشی مورد علاقه ام جلگه که یک دست دوم فروشی بسیار خوب و یک جورهایی کشکول کتابفروشی هاست، رفتم و اولین چیزی که دیدم، کتاب فرزندان سانچز بود، چاپ سالهای اوایل انقلاب که سانسور بسیار کمی دارد و قیمت بسیار خوبی داشت. (فکر کنم هشت هزار تومان.) خب، بنا به اصل پیگیری نشانه ها، سخت بود انتخاب نکردن این کتاب، برای خواندن.
کتاب را که باز کردم، بنا به عادتی که من و سایر دوستان همچون امیرحسین مجیری پیدا کرده ایم، از مقدمه و هرچه غیر از داستان اصلی است گذشتم، و شروع کردم به خواندن اصل "رمان"، آنجا که پیشگفتار خسوس سانچز است. بعد نوبت رسید به مانوئل، روبرتو، کنسوئلو، و مارتا. و تکرار این چرخه برای سه بار و در نهایت پسگفتار خسوس سانچز.
لحظه به لحظه با کتاب زندگی کردم. همه مسائل خودم، شادی یا ناراحتی، خبرهای بد یا خوش، فراموشم شده بود، و نه تنها در هنگام خواندن کتاب، که حتی در لحظه هایی که بالاجبار، به خاطر بودن در خیابان یا دید و بازدیدهای اجباری یا اختیاری عید، نمی توانستم کتاب را بخوانم هم دلم با کتاب بود. با این چهار خواهر و برادر، و با "داستان"ـشان. چه داستانی. گاهی انگشت به تعجب می ماندم از نبوغ نویسنده، که چنین داستان بکر و "رئال"ـی را روایت کرده و آن قدر احساسی می شدم که "فکر می کردم" اگر اینها شخصیت های خیالی نبودند و خودشان داستان خودشان را تعریف می کردند شاید اینقدر رئال نمی شد.
کتاب را با ولع می خواندم، خواب محله کاساگرانده را می دیدم، انگار که مانوئل را می شناسم، روبرتو را می شناسم، مارتا را می شناسم، و کنسوئلو را می فهمم. این شخصیت عجیب و دوست داشتنی را. چه قدر برایم زنده بودند، و چه قدر احساس می کردم، با وجود اینکه من مردم و کنسوئلو زن، که کنسوئلو را می فهمم و می دانم چه می گوید و خواسته هایش و رفتارهایش اصلا برایم عجیب نبود.
بارها و بارها در رابطه با خسوس سانچز، شخصیت مرکزی، و "پدر" دچار مشکل می شدم. بارها و بارها از خودم می پرسیدم دوستش دارم یا نه. گاهی او را می پرستیدم و عاشقش بودم و گاهی از او متنفر. و مگر تنفر روی دیگر عشق و دوست داشتن نیست؟ و هربار نگاه می کردم ببینم شخصیت همزاد من، کنسوئلو، چه می کند. حتی در داستان های مانوئل و روبرتو و مارتا، دنبال این بودم که کنسوئلو چه می کند و در داستان کنسوئلو اینکه ببینم پدر چه می کند.
و تنها این کنسوئلو نبود که مرا به خود می کشید. این چهار خواهر و برادر، پدرشان، مادرشان، خاله شان، زنباباهاشان و خواهر و برادرهای ناتنی شان، دوست دختران و دوست پسرهاشان و همسرانشان چنان زنده بودند انگار که سالهاست با آنها زندگی می کنم. در واقع، همان طور که گفتم، بعد از مدت ها این کتاب از زندگی واقعی من بسیار پررنگ تر شده بود.
این کتاب، بسیار از زندگی واقعی من پررنگ تر شده بود. و چه می گویم؟ شده است. الآن که دارم این یادداشت را می نویسم، چند روزی است که خواندنش تمام شده. چندین فیلم دیدم و چند کتاب خواندم برای اینکه از فضای کتاب دور شوم. به کویر رفتم، و به باغ... لحظاتی وسعت کویر یا سرسبزی باغ مشغولم می کرد و وقتی فکر می کردم از فکرشان بیرون آمده ام و سینه ام دارد باز می شود، ناگهان زندگی این آدم ها و به خصوص تنهایی کنسوئلو، یادم می آمد و سینه ام تنگ می شد و بغض یا گریه ام می گرفت و دوستان می گفتند چهت شد؟... فکر می کردند عاشق دختری شده ام، اما نمی دانستند که فضای کاساگرانده مکزیکوسیتی، فضای سینه ام را تنگ کرده. و شاید عاشق هم شده باشم، عاشق کنسوئلو، دخترک ناکام و تنها، تنهای تنها.
برگردم به وقتی که کتاب تمام شد. باز هم بنا به رسمی که پیدا کرده ایم، برگش��م سراغ مقدمه. از اولش، تا ببینم اطلاعاتی اگر هست بخوانم... باورم نمی شد: اینها واقعی بودند. همه اینها واقعی بود. همه اینها بوده اند. زندگی کرده اند، نفس سمی کاساگرانده را فروداده اند و خود مسموم شده اند... و گذشته از واقعی بودنشان، اینها روایت دست اول خودشان است. خاطراتشان که برای اسکار لوئیس آمریکایی تعریف کرده اند و او هم با کمترین تغییر ممکن، بر روی کاغذ آورده. لنوره، گوادالوپ، مارتا، پائولو و کنسوئلو و سایر زنها. مانوئل، روبروتو و سایر مردها... وای. دروغ نگفتم اگر بگویم چشمانم سیاهی رفت. یک دفعه هرچه خوانده بودم، هجوم آورد به سرم... و یک دفعه غم عالم سوارم شد.
شاید اگر نمی فهمیدم که این کتاب واقعی است، که این داستان ها واقعی اند، که این آدم ها نامردگی کرده اند (چون زنده بودنشان مسلما هیچ تشابهی با آنچه زنده بودن نام دادیم ندارد) شاید اگر نمی دانستم، این کتاب را هم می گذاشتم در ردیف سایر کتاب های خوبی که خوانده ام، و گاهگداری شاید یادم می افتاد که مارتایی هم بود، روبروتویی هم بود... کنسوئلویی هم بود. مثل آنچه در جان شیفته اتفاق افتاد، که کتاب را فراموش کرده ام، هرچند آنت را هرگز...
کتاب، مثل خوره دارد می خوردم و از آن روز بارها و بارها آرزو کرده ام که خدا کند کنسوئلو ها، مارتا ها، و کاساگرانده ای های کمتری رنج بکشند... و به قول معلم بزرگ شریعتی، مگر می شود آرزو کرد و قدمی برای تحقق آرزو برنداشت؟
حالا می فهمم که فرزندان سانچز را خدا (یا عقل طبیعت، عقل کل) سر راهم قرار داده تا آماده تر شوم برای تصمیمی که سالهاست در گرفتنش تاخیر کرده ام... فرزندان سانچز ضربه ای محکم برای اخذ این تصمیم زده اند و تا گرفتنش، فکر می کنم فقط ذره ای باقی مانده باشد، ذره ای که جرأت نام دارد و توکل.
این کتاب، از آن کتاب هایی است که خواندنش شاید زندگی را زیر و رو کند، و پیشنهاد دادنش، با توجه به تاثیری که می گذارد، شاید حتی از خواندنش هم جرأت بیشتری بخواهد و با اینحال، من از خانم معصومه که این کتاب را به من پیشنهاد دادند بسیار ممنونم.
So many books, so little time
که معنایش اینطور است که: آه که کتاب ها چه قدر زیادند و زمان چه اندازه کم.
این کتاب، در حالی توسط یکی از دوستان گودریدزی معرفی شد، که کتاب هایی همچون ژرمینال، شوایک، طبل حلبی و چندین کتاب دیگر از کتابخانه و کتاب هایی مثل دکتر ژیواگو و وداع با اسلحه و چند کتاب دیگر را از دوستان امانت گرفته بودم و دو کتاب گیلیاد و خانه را آماده داشتم... مشغول خواندن کتاب پوست انداختن (که راجع به دو زوج مکزیکی است) بودم و اولویت کتاب هایی که گفتم هم، همه بالا بود... اما دیدن دو فیلم مکزیکی، علاقه ام به کارگردان مکزیکی آلهاندرو ایناریتو و چندین عامل دیگر، مشتاقم کرده بود به خواندن کتاب ولی هنوز دو دل بودم بین انتخاب کتابِ بعد از رودین، تا اینکه روزهای آخر سال 92 به کتابفروشی مورد علاقه ام جلگه که یک دست دوم فروشی بسیار خوب و یک جورهایی کشکول کتابفروشی هاست، رفتم و اولین چیزی که دیدم، کتاب فرزندان سانچز بود، چاپ سالهای اوایل انقلاب که سانسور بسیار کمی دارد و قیمت بسیار خوبی داشت. (فکر کنم هشت هزار تومان.) خب، بنا به اصل پیگیری نشانه ها، سخت بود انتخاب نکردن این کتاب، برای خواندن.
کتاب را که باز کردم، بنا به عادتی که من و سایر دوستان همچون امیرحسین مجیری پیدا کرده ایم، از مقدمه و هرچه غیر از داستان اصلی است گذشتم، و شروع کردم به خواندن اصل "رمان"، آنجا که پیشگفتار خسوس سانچز است. بعد نوبت رسید به مانوئل، روبرتو، کنسوئلو، و مارتا. و تکرار این چرخه برای سه بار و در نهایت پسگفتار خسوس سانچز.
لحظه به لحظه با کتاب زندگی کردم. همه مسائل خودم، شادی یا ناراحتی، خبرهای بد یا خوش، فراموشم شده بود، و نه تنها در هنگام خواندن کتاب، که حتی در لحظه هایی که بالاجبار، به خاطر بودن در خیابان یا دید و بازدیدهای اجباری یا اختیاری عید، نمی توانستم کتاب را بخوانم هم دلم با کتاب بود. با این چهار خواهر و برادر، و با "داستان"ـشان. چه داستانی. گاهی انگشت به تعجب می ماندم از نبوغ نویسنده، که چنین داستان بکر و "رئال"ـی را روایت کرده و آن قدر احساسی می شدم که "فکر می کردم" اگر اینها شخصیت های خیالی نبودند و خودشان داستان خودشان را تعریف می کردند شاید اینقدر رئال نمی شد.
کتاب را با ولع می خواندم، خواب محله کاساگرانده را می دیدم، انگار که مانوئل را می شناسم، روبرتو را می شناسم، مارتا را می شناسم، و کنسوئلو را می فهمم. این شخصیت عجیب و دوست داشتنی را. چه قدر برایم زنده بودند، و چه قدر احساس می کردم، با وجود اینکه من مردم و کنسوئلو زن، که کنسوئلو را می فهمم و می دانم چه می گوید و خواسته هایش و رفتارهایش اصلا برایم عجیب نبود.
بارها و بارها در رابطه با خسوس سانچز، شخصیت مرکزی، و "پدر" دچار مشکل می شدم. بارها و بارها از خودم می پرسیدم دوستش دارم یا نه. گاهی او را می پرستیدم و عاشقش بودم و گاهی از او متنفر. و مگر تنفر روی دیگر عشق و دوست داشتن نیست؟ و هربار نگاه می کردم ببینم شخصیت همزاد من، کنسوئلو، چه می کند. حتی در داستان های مانوئل و روبرتو و مارتا، دنبال این بودم که کنسوئلو چه می کند و در داستان کنسوئلو اینکه ببینم پدر چه می کند.
و تنها این کنسوئلو نبود که مرا به خود می کشید. این چهار خواهر و برادر، پدرشان، مادرشان، خاله شان، زنباباهاشان و خواهر و برادرهای ناتنی شان، دوست دختران و دوست پسرهاشان و همسرانشان چنان زنده بودند انگار که سالهاست با آنها زندگی می کنم. در واقع، همان طور که گفتم، بعد از مدت ها این کتاب از زندگی واقعی من بسیار پررنگ تر شده بود.
این کتاب، بسیار از زندگی واقعی من پررنگ تر شده بود. و چه می گویم؟ شده است. الآن که دارم این یادداشت را می نویسم، چند روزی است که خواندنش تمام شده. چندین فیلم دیدم و چند کتاب خواندم برای اینکه از فضای کتاب دور شوم. به کویر رفتم، و به باغ... لحظاتی وسعت کویر یا سرسبزی باغ مشغولم می کرد و وقتی فکر می کردم از فکرشان بیرون آمده ام و سینه ام دارد باز می شود، ناگهان زندگی این آدم ها و به خصوص تنهایی کنسوئلو، یادم می آمد و سینه ام تنگ می شد و بغض یا گریه ام می گرفت و دوستان می گفتند چهت شد؟... فکر می کردند عاشق دختری شده ام، اما نمی دانستند که فضای کاساگرانده مکزیکوسیتی، فضای سینه ام را تنگ کرده. و شاید عاشق هم شده باشم، عاشق کنسوئلو، دخترک ناکام و تنها، تنهای تنها.
برگردم به وقتی که کتاب تمام شد. باز هم بنا به رسمی که پیدا کرده ایم، برگش��م سراغ مقدمه. از اولش، تا ببینم اطلاعاتی اگر هست بخوانم... باورم نمی شد: اینها واقعی بودند. همه اینها واقعی بود. همه اینها بوده اند. زندگی کرده اند، نفس سمی کاساگرانده را فروداده اند و خود مسموم شده اند... و گذشته از واقعی بودنشان، اینها روایت دست اول خودشان است. خاطراتشان که برای اسکار لوئیس آمریکایی تعریف کرده اند و او هم با کمترین تغییر ممکن، بر روی کاغذ آورده. لنوره، گوادالوپ، مارتا، پائولو و کنسوئلو و سایر زنها. مانوئل، روبروتو و سایر مردها... وای. دروغ نگفتم اگر بگویم چشمانم سیاهی رفت. یک دفعه هرچه خوانده بودم، هجوم آورد به سرم... و یک دفعه غم عالم سوارم شد.
شاید اگر نمی فهمیدم که این کتاب واقعی است، که این داستان ها واقعی اند، که این آدم ها نامردگی کرده اند (چون زنده بودنشان مسلما هیچ تشابهی با آنچه زنده بودن نام دادیم ندارد) شاید اگر نمی دانستم، این کتاب را هم می گذاشتم در ردیف سایر کتاب های خوبی که خوانده ام، و گاهگداری شاید یادم می افتاد که مارتایی هم بود، روبروتویی هم بود... کنسوئلویی هم بود. مثل آنچه در جان شیفته اتفاق افتاد، که کتاب را فراموش کرده ام، هرچند آنت را هرگز...
کتاب، مثل خوره دارد می خوردم و از آن روز بارها و بارها آرزو کرده ام که خدا کند کنسوئلو ها، مارتا ها، و کاساگرانده ای های کمتری رنج بکشند... و به قول معلم بزرگ شریعتی، مگر می شود آرزو کرد و قدمی برای تحقق آرزو برنداشت؟
حالا می فهمم که فرزندان سانچز را خدا (یا عقل طبیعت، عقل کل) سر راهم قرار داده تا آماده تر شوم برای تصمیمی که سالهاست در گرفتنش تاخیر کرده ام... فرزندان سانچز ضربه ای محکم برای اخذ این تصمیم زده اند و تا گرفتنش، فکر می کنم فقط ذره ای باقی مانده باشد، ذره ای که جرأت نام دارد و توکل.
این کتاب، از آن کتاب هایی است که خواندنش شاید زندگی را زیر و رو کند، و پیشنهاد دادنش، با توجه به تاثیری که می گذارد، شاید حتی از خواندنش هم جرأت بیشتری بخواهد و با اینحال، من از خانم معصومه که این کتاب را به من پیشنهاد دادند بسیار ممنونم.
February 21, 2014
در واقع این کتاب یک داستان نیست. یک روایت بی پرده و واضح از زندگی یک خانواده ی مکزیکی در دل سالهای 1952-1954 و البته همراه با واگویی خاطرات تک تک شخصیتها و بیان آمال و احساسات و افکارشون هست.نویسنده یک انسان شناس هست که تونسته به شکلی خوب واقعیت زندگی این افراد رو به شکل روایت بیان کند.راستش کتاب دردناکی است. پر از خشونت،فقر و حتی گاهی پوچی زندگی انسان.گاهی تحملش سخت می شود چون می دانی که اینها قصه نیست. از طرفی همین قصه نبودنش،همین روایت تلخ و شفاف از زندگی برای جذابیتش کافی است.زندگی زنان قصه پر از بدبختی است منتها چنان همه چیز تلخ و خشن است که مردان هم امتیازات ویژه ای ندارند.کل کتاب توصیف چرخه ای از بدبختی است که تمامی ندارد. چون تا آدمهای قصه بخواهند سر کلاف را پیدا کنند همه چیز از دستشان در رفته است.پدر خانواده خشن است و گاهی بیرحم منتها نماد شرف و درستکاری و قلب پاک هم هست. جالب است که روایت را از زبان هر یک از شخصیت ها می خوانی حق را به او می دهی.البته توی این همه سیاهی گاهی آدمهایی هم پیدا می شوند که در نوع خود خوشبختند چون توقع چندانی از زندگی ندارند و همیشه بساط کیفشان به راه است مثل خاله گوادالوپ و شوهرش. منتها کل داستان یک آینه است از زندگی در فقر که می تواند همه چیز را در خود ببلعد و به راستی از انسان متمدن،یک حیوان بسازد.توی این شرایط می بینی هر چه بیشتر بفهمی بدبختری. آگاهی دردی است که همان خوشی های کوچک زندگی را هم از تو می دزدد و باعث
میشود هم چون کنسوئلو در بیست و هفت سالگی خود را از دست رفته بدانی.
در ضمن ترجمه کتاب بسیار روان و خواندنی است.
بر اساس این کتاب فیلمی ساخته شده با بازی آنتونی کوئین در نقش پدر خانواده که وسوسه دیدنش رهایم نمی کند و برایم جالب است که ممکن است بچه های همین آدمها بنشینند و زندگی خانواده شان را در سینما ببیند!
اسفند 92
میشود هم چون کنسوئلو در بیست و هفت سالگی خود را از دست رفته بدانی.
در ضمن ترجمه کتاب بسیار روان و خواندنی است.
بر اساس این کتاب فیلمی ساخته شده با بازی آنتونی کوئین در نقش پدر خانواده که وسوسه دیدنش رهایم نمی کند و برایم جالب است که ممکن است بچه های همین آدمها بنشینند و زندگی خانواده شان را در سینما ببیند!
اسفند 92
November 13, 2024
Es un duro golpe ver la miseria en la que se vivía en las vecindades del DF en los cincuenta, pero más duro es darse cuenta de que las cosas no han cambiado en setenta años. Las carencias, los dolores y los lamentos siguen siendo los mismos.
Los relatos de cada integrante de la familia Sánchez son difíciles de leer. Es inevitable sentirse indignado en ocasiones y conmovido en otras tantas. Ver que el pobre en ocasiones se sabe pobre y en otras no le da ni tiempo de saberse nada. Ver cómo puede encontrar belleza en pequeños detalles después de despertar en un cartón en el piso rodeado de ocho personas más; de no saber si tendrá dos, una o ninguna comida ese día.
“La cultura de la pobreza”, un término que menciona Lewis y que me parece sumamente interesante, debería escribirse mucho más sobre eso.
Lo único negativo es que es un libro sumamente largo, en ocasiones las crónicas son simplemente más de lo mismo. Me encantaría que existiera su versión setenta años después.
Los relatos de cada integrante de la familia Sánchez son difíciles de leer. Es inevitable sentirse indignado en ocasiones y conmovido en otras tantas. Ver que el pobre en ocasiones se sabe pobre y en otras no le da ni tiempo de saberse nada. Ver cómo puede encontrar belleza en pequeños detalles después de despertar en un cartón en el piso rodeado de ocho personas más; de no saber si tendrá dos, una o ninguna comida ese día.
“La cultura de la pobreza”, un término que menciona Lewis y que me parece sumamente interesante, debería escribirse mucho más sobre eso.
Lo único negativo es que es un libro sumamente largo, en ocasiones las crónicas son simplemente más de lo mismo. Me encantaría que existiera su versión setenta años después.
February 9, 2013
This is a difficult story to read because it follows a family through the cycle of life where the children can't quite rise above the poverty and ignorance of their time and situation. It struck me as the embodiment of why the macho culture of men having mistresses who produce second, third or fourth families to feed hinders the children. It robs them of a better life when their father can't live with them and support them all. A very sad but deeply moving book. It sticks with the reader for years.
March 26, 2015
No existe mexicano que sea incapaz de sentirse relacionado con alguno de los personajes.
No existe mexicano incapaz de desconocer su dolor o su origen
No existe mexicano incapaz de entender las situaciones
No existe mexicano que no sea parte de este libro.
No existe mexicano incapaz de desconocer su dolor o su origen
No existe mexicano incapaz de entender las situaciones
No existe mexicano que no sea parte de este libro.
April 6, 2019
می شه گفت یکی از بهترین کتاب هایی که تو اواخر اسفند 97 خوندم
یه کتاب که داستان شامل : سه شخصیت با اصالت مکزیکی با دیدگاه های متفاوت
که هر کدوم زندگی وجریان خودشونو بیان می کنن که توام با فقر و سختی و پوچی ه
واقعا لذت بخش بود
یه کتاب که داستان شامل : سه شخصیت با اصالت مکزیکی با دیدگاه های متفاوت
که هر کدوم زندگی وجریان خودشونو بیان می کنن که توام با فقر و سختی و پوچی ه
واقعا لذت بخش بود
Read
August 25, 2011El mejor analisis antropologico de la cultura de la pobreza, un libro que debe ser leido por cualquier profesional si se quiere entender las condiciones extremas de la humanidad.
November 16, 2024
کتاب فرزندان سانچر یککتاب عالی هست که خواننده رو با زندگی افراد فقیر نشین به طور ملموسی آشنا میکنه .
این کتاب در مورد یک خانواده فقیر مکزیکی هست که متشکل از پنج عضو اصلی خانواده شامل پدر ، دو دختر و دو پسرش هست که هر کدوم از دریچه جهان بینی خودشون به توصیف زندگی شون می پردازند که بازگو کننده شخصیت ذاتی خود و نگاه قضاوت گونه به اعضای خانواده شون هست . از دردها و رنج ها، کم و کاست ها، غم و شادی، گرسنگی ، حقیر شدن ها، خشم و حسادت ، آمال و آرزوهای بر باد رفته ، انحرافات ، خرافات ، از دست دادن فرصت ها و بسیاری دیگر می گویند که با تک تک سلول هامون درک می کنیم .« زندگی اینجا خشن و روراست تر از زندگی پولدارهاست »
هر جا سایه فقر هست زندگی خیلی زود شروع میشه بدون هیچ پایه و اساس محکم، و خیلی زود رو به خاموشی میره .
این کتاب در سال ۱۹۶۱ منتشر شده و می بینیم ، هنوزم که هنوزه زندگی های فقیر نشین با این مشکلات در حال دست و پنجه نرم کردن هستند. و با اینکه این کتاب بسیار قدیمی هست ولی چقدر ذهن اعضای خانواده باز هست و اگه درست هدایت می شدند چقدر جای پیشرفت داشتن ،طوری که خیلی از این صحبت ها رو در کتاب های توسعه فردی می تونیم پیدا کنیم.
کتاب صوتیش و با صدای راویان عزیز و گرامی مون « آرمان سلطان زاده» ، « مهبد قناعت پیشه » ، « سحر بیرانوند »، « مریم پاک ذات »، « مهدی صفری » گوش دادم و بسیار لذت بردم .
این کتاب در مورد یک خانواده فقیر مکزیکی هست که متشکل از پنج عضو اصلی خانواده شامل پدر ، دو دختر و دو پسرش هست که هر کدوم از دریچه جهان بینی خودشون به توصیف زندگی شون می پردازند که بازگو کننده شخصیت ذاتی خود و نگاه قضاوت گونه به اعضای خانواده شون هست . از دردها و رنج ها، کم و کاست ها، غم و شادی، گرسنگی ، حقیر شدن ها، خشم و حسادت ، آمال و آرزوهای بر باد رفته ، انحرافات ، خرافات ، از دست دادن فرصت ها و بسیاری دیگر می گویند که با تک تک سلول هامون درک می کنیم .« زندگی اینجا خشن و روراست تر از زندگی پولدارهاست »
هر جا سایه فقر هست زندگی خیلی زود شروع میشه بدون هیچ پایه و اساس محکم، و خیلی زود رو به خاموشی میره .
این کتاب در سال ۱۹۶۱ منتشر شده و می بینیم ، هنوزم که هنوزه زندگی های فقیر نشین با این مشکلات در حال دست و پنجه نرم کردن هستند. و با اینکه این کتاب بسیار قدیمی هست ولی چقدر ذهن اعضای خانواده باز هست و اگه درست هدایت می شدند چقدر جای پیشرفت داشتن ،طوری که خیلی از این صحبت ها رو در کتاب های توسعه فردی می تونیم پیدا کنیم.
کتاب صوتیش و با صدای راویان عزیز و گرامی مون « آرمان سلطان زاده» ، « مهبد قناعت پیشه » ، « سحر بیرانوند »، « مریم پاک ذات »، « مهدی صفری » گوش دادم و بسیار لذت بردم .
July 13, 2020
ماجراي زندگي تك تك فرزندان سانچز تلخ تر از تلخ بود!
و تماما حكايت از فقر به تمامي معنا و در تمامي وجوه داشت
...
و تماما حكايت از فقر به تمامي معنا و در تمامي وجوه داشت
...
November 17, 2009
Biography of the Sanchez family of Mexico City between 1940's and 1950's. I read this when I was 16 and a junior in high school and it was an eye opening experience. I learned that 2 or more people experiencing the same event do not view it the same way or react to it the same. I decided to read it again and see what I got this time. This time it made me mad that the 4 children could not see what would change their lives and get them out of the poverty and hard lives they were living. Tradition ruled their lives and lack of education and good, positive parental guidance didn't help! And it made me glad that I was born of goodly parents!!!!
Violence, bad language are a part of their stories.
Violence, bad language are a part of their stories.
August 11, 2021
The Children of Sanchez is a book I’d probably recommend to anyone. It was a riveting, and seemingly honest, glimpse into the lives of a struggling Mexico City family. Each child’s account takes the reader on long, uncertain detours through the impoverished streets of Mexico City’s Casa Grande vecindad. They struggle with jealousy, laziness, pride, bad luck, poor choices and of course intense poverty. As each tells their own interpretation of major family events you can see how easily different perspectives and small miscommunications are able to build up and become poisonous. Simply put, their story is frustrating. Each character has their own faults, but it is hard to assign blame to any individual. I’m not sure who would have done better in their place. Though, if there is any blame to go around, it would lay on the shoulders of their governments and of the strong cultural sense of machismo. The men in this book are infuriatingly difficult and reckless, which probably doesn’t surprise many as it seems to be a common thread through history.
“It seems to me that the material in this book has important implications for our thinking and our policy in regard to the underdeveloped countries of the world and particularly Latin America. It highlights the social, economic, and psychological complexities which have to be faced in any effort to transform and eliminate the culture of poverty from the world. It suggests that basic changes in the attitude and value systems of the poor must go hand in hand with improvements in the material conditions of living.”
“Here, people have too much self-interest. Of course, there are good people too, but in Mexico one does not progress. We have freedom to do and undo as we please and we don’t exactly die of hunger, but it is like being in a stagnant pond … there is no way out, one cannot get ahead.”
“Was it bad luck or bad faith that was my undoing? Not a day goes by when I do not have some filthy proposition, nor a powerful reason to accept it. But now nothing matters to me, not morality, nor principles, nor my love for my family. I try to quiet the pain and anxiety I feel in my breast and look with indifference on the four children I have loved so much.”
“....that’s my ambition; to build that little house, one or two rooms or three so that each child will have a home and so they can live there together. But they don’t want to help me … Just a modest place that they can’t be thrown out of. I’ll put a fence around it and no one will bother them. It will be a protection for them when I fall down and don’t get up again.”
“It seems to me that the material in this book has important implications for our thinking and our policy in regard to the underdeveloped countries of the world and particularly Latin America. It highlights the social, economic, and psychological complexities which have to be faced in any effort to transform and eliminate the culture of poverty from the world. It suggests that basic changes in the attitude and value systems of the poor must go hand in hand with improvements in the material conditions of living.”
“Here, people have too much self-interest. Of course, there are good people too, but in Mexico one does not progress. We have freedom to do and undo as we please and we don’t exactly die of hunger, but it is like being in a stagnant pond … there is no way out, one cannot get ahead.”
“Was it bad luck or bad faith that was my undoing? Not a day goes by when I do not have some filthy proposition, nor a powerful reason to accept it. But now nothing matters to me, not morality, nor principles, nor my love for my family. I try to quiet the pain and anxiety I feel in my breast and look with indifference on the four children I have loved so much.”
“....that’s my ambition; to build that little house, one or two rooms or three so that each child will have a home and so they can live there together. But they don’t want to help me … Just a modest place that they can’t be thrown out of. I’ll put a fence around it and no one will bother them. It will be a protection for them when I fall down and don’t get up again.”
November 12, 2025
3.5
خیلی ژانر حماسه خانوادگی رو دوست دارم اما این کتاب بیشتر زندگینامه و زاویه دید اعضای خانواده از یکسری موضوعات و بازههای زمانی خاص بود. اگه یه چیزم یاد گرفته باشم هرکس دلایل خودش رو داره و سر آخر زندگی پر از سوءتفاهمه😑
خیلی ژانر حماسه خانوادگی رو دوست دارم اما این کتاب بیشتر زندگینامه و زاویه دید اعضای خانواده از یکسری موضوعات و بازههای زمانی خاص بود. اگه یه چیزم یاد گرفته باشم هرکس دلایل خودش رو داره و سر آخر زندگی پر از سوءتفاهمه😑
August 10, 2019
فایل صوتی
کتاب شب
بهروز رضوی
کتاب شب
بهروز رضوی
September 28, 2018
نمیدونم این کتاب رو کی معرفی کرد یا از کجا شنیدم.خیلی شانسی رفتم کمتر از یک ماه پیش خریدمش و تو همین بازه وقت شد بخونمش.
یکی از اون جاهایی بود که واقعا می شد دید "تاریخ داستانیست واقعی و رمان داستانیست که میتوانست تحقق یابد" .یعنی اگر ندونیم که کتاب یک داستان واقعی رو داره روایت میکنه ،انگار که داریم یک رمان میخونیم که کلی اتفاق رو خود نویسنده ردیف کرده برامون!
خب مقدمه کتاب واقعا یک کلاس جامعه شناسی بود.خیلی از بخش هاش رو برای خودم یادداشت کردم و به دانسته هام اضافه کرد.دانسته هایی که باعث میشه برای خیلی از کارها در این حوزه نیاز به تجربه کردن نباشه.
خب کتاب خیلی ساختار جالبی داشت.از زبان ۵ عضو یک خانواده در ۳ بخش داستان زندگیشون رو روایت میکنهدر واقع خودشون روایت میکنن
به نظرم همچین کتابهایی برای شناخت صحیح مردم خیلی لازمه.این مقدمه ای هست برای تصمیم گیری های کلان ساختاری برای طبقه فقیر و البته امداد رسانی ان جی او ها به همچین مناطقی.اگر وجود نداشته باشن این رمان ها،یا محکومیم که از روی دیتاهای دست چندمی تصمیم گیری کنیم یا زمان زیادی رو بذاریم تا خودمون فرد به فرد و سازمان به سازمان بریم و تجربه کنیم و بشناسیمشون.
از این مساله که بگذریم باز نکته قابل توجه بحث مِم و محیط روی رفتارهای ماست.خیلی از اتفاق ها و انتخاب های ما درواقع انتخاب نیستن و محیط این هارو به ما تحمیل کرده.
ازدواج در سنین پایین،کلی بچه آوردن ناخواسته،جنگ و نزاع،روابط خارج از ازدواج،اوارگی ...
این ها چیزهاییه که شخصیت های مختلف کتاب درگیرش میشن .درحالی که طرز فکرهای متفاوتی دارن اما راه دیگه ای ندارن.
اینکه داستان هارو از دید آدم های مختلف ببینی هم موضوع جالبیه.گذر زمان باعث میشه بخش هایی از ماجراها فراموش بشه و هرکسی اون قسمت هایی رو یادش باشه که به نفع خودشه.یا حتی ممکنه تو اون لحظه هرکدوم دانسته های متفاوتی داشته باشن اما هیچوقت به همدیگه نگفته باشن و فقط وقتی داستان رو روایت میکنن اینا مشخص بشه.
شاید از یه جایی به بعد دوست داشتم کتاب حجمش کمتر باشه و کمتر از ۶۱۵ صفحه باشه.اما جالب بود که بدبختی اون آدم ها هم همینقدر کش داشت و بعد از ۶۰۰ صفحه هم همچنان ادامه داره.یکم از یه جایی به بعد شباهت داستان ها و زیاد شدن اسما کار رو برام سخت کرد اما کتاب واقعا خوندنی بود و آموزنده
دید آدم های مختلف و خطوط قرمز اخلاقیشون،شیوه ی روایتشون،جهان بینیشون و از همه ی اینا مهمتر دیدِ بقیه نسبت به همه ی این ها واقعا جالب بود.کنسوئلو که زبان شیوایی داشت و با استعاره حرف میزد و هدفش این بود که از کثافت خارج بشه ولی به نظر بقیه آدم حسود و خودخواه و با فیس و افاده ای میومد...یا مانوئل که با همه ی خشونت و دعواهاش دوست داشت شاعر بشه
جایگاه دین هم در زندگیشون برام جالب بود.این جایگاه خیلی شبیه جایگاه دین در زندگی آدم های حاشیه نشین بود که میشناختم.یکجور اعتقاد در بی اعتقادی.یک جور راه فرار که پایبندی بهش هم اونقدری که حاکمیت ها میخوان نشون بدن بالا نیست همیشه
جایگاه خرافات و جادو و غیره هم جالب بود.و چیزهایی که آدم ها واقعا دیده بودن و خیلی قابل انکار نبود...
کتاب بازهم کلی غلط نگارشی و املایی داشت.سانسور. زیاد هم تو کتابی که نویسنده ش میگه شخصیت هاش ابایی نداشتن بددهن باشن،کار رو سخت میکرد.یه جاهایی هم انقد سه نقطه بود که متوجه نمیشدم بالاخره طرف کارش رو کرد یا نکرد و انتخابش چی بود.
فعلا همینا یادمه هرچند ساعت ها میشه ازش حرف زد
یکی از اون جاهایی بود که واقعا می شد دید "تاریخ داستانیست واقعی و رمان داستانیست که میتوانست تحقق یابد" .یعنی اگر ندونیم که کتاب یک داستان واقعی رو داره روایت میکنه ،انگار که داریم یک رمان میخونیم که کلی اتفاق رو خود نویسنده ردیف کرده برامون!
خب مقدمه کتاب واقعا یک کلاس جامعه شناسی بود.خیلی از بخش هاش رو برای خودم یادداشت کردم و به دانسته هام اضافه کرد.دانسته هایی که باعث میشه برای خیلی از کارها در این حوزه نیاز به تجربه کردن نباشه.
خب کتاب خیلی ساختار جالبی داشت.از زبان ۵ عضو یک خانواده در ۳ بخش داستان زندگیشون رو روایت میکنهدر واقع خودشون روایت میکنن
به نظرم همچین کتابهایی برای شناخت صحیح مردم خیلی لازمه.این مقدمه ای هست برای تصمیم گیری های کلان ساختاری برای طبقه فقیر و البته امداد رسانی ان جی او ها به همچین مناطقی.اگر وجود نداشته باشن این رمان ها،یا محکومیم که از روی دیتاهای دست چندمی تصمیم گیری کنیم یا زمان زیادی رو بذاریم تا خودمون فرد به فرد و سازمان به سازمان بریم و تجربه کنیم و بشناسیمشون.
از این مساله که بگذریم باز نکته قابل توجه بحث مِم و محیط روی رفتارهای ماست.خیلی از اتفاق ها و انتخاب های ما درواقع انتخاب نیستن و محیط این هارو به ما تحمیل کرده.
ازدواج در سنین پایین،کلی بچه آوردن ناخواسته،جنگ و نزاع،روابط خارج از ازدواج،اوارگی ...
این ها چیزهاییه که شخصیت های مختلف کتاب درگیرش میشن .درحالی که طرز فکرهای متفاوتی دارن اما راه دیگه ای ندارن.
اینکه داستان هارو از دید آدم های مختلف ببینی هم موضوع جالبیه.گذر زمان باعث میشه بخش هایی از ماجراها فراموش بشه و هرکسی اون قسمت هایی رو یادش باشه که به نفع خودشه.یا حتی ممکنه تو اون لحظه هرکدوم دانسته های متفاوتی داشته باشن اما هیچوقت به همدیگه نگفته باشن و فقط وقتی داستان رو روایت میکنن اینا مشخص بشه.
شاید از یه جایی به بعد دوست داشتم کتاب حجمش کمتر باشه و کمتر از ۶۱۵ صفحه باشه.اما جالب بود که بدبختی اون آدم ها هم همینقدر کش داشت و بعد از ۶۰۰ صفحه هم همچنان ادامه داره.یکم از یه جایی به بعد شباهت داستان ها و زیاد شدن اسما کار رو برام سخت کرد اما کتاب واقعا خوندنی بود و آموزنده
دید آدم های مختلف و خطوط قرمز اخلاقیشون،شیوه ی روایتشون،جهان بینیشون و از همه ی اینا مهمتر دیدِ بقیه نسبت به همه ی این ها واقعا جالب بود.کنسوئلو که زبان شیوایی داشت و با استعاره حرف میزد و هدفش این بود که از کثافت خارج بشه ولی به نظر بقیه آدم حسود و خودخواه و با فیس و افاده ای میومد...یا مانوئل که با همه ی خشونت و دعواهاش دوست داشت شاعر بشه
جایگاه دین هم در زندگیشون برام جالب بود.این جایگاه خیلی شبیه جایگاه دین در زندگی آدم های حاشیه نشین بود که میشناختم.یکجور اعتقاد در بی اعتقادی.یک جور راه فرار که پایبندی بهش هم اونقدری که حاکمیت ها میخوان نشون بدن بالا نیست همیشه
جایگاه خرافات و جادو و غیره هم جالب بود.و چیزهایی که آدم ها واقعا دیده بودن و خیلی قابل انکار نبود...
کتاب بازهم کلی غلط نگارشی و املایی داشت.سانسور. زیاد هم تو کتابی که نویسنده ش میگه شخصیت هاش ابایی نداشتن بددهن باشن،کار رو سخت میکرد.یه جاهایی هم انقد سه نقطه بود که متوجه نمیشدم بالاخره طرف کارش رو کرد یا نکرد و انتخابش چی بود.
فعلا همینا یادمه هرچند ساعت ها میشه ازش حرف زد
March 17, 2022
Llegué a este libro porque en la universidad me lo nombraron muchas veces y cuando tomé una especialidad en métodos cualitativos también lo citaron ampliamente. Es un estudio etnográfico sobre una familia mejicana de los barrios marginales de la Ciudad de México, no es la más pobre pero sí representativa de amplios sectores de la sociedad mexicana que se enfrentan a carencias extremas y que comparten lo que el autor denomina la "cultura de la pobreza". Esto quiere decir formas de relacionarse de la sociedad mexicana que se caracteriza por reproducir flagel0s como la discriminación , corrupción, violencia machista, desresponsabilización por los hijos, descrédito de la figura paterna, desconfianza en el connacional, descrédito de todo tipo de autoridad, racismo, etc Todos estas males no sólo se manifiestan en las familias y en los individuos que la componen sino también en las instituciones y autoridades de la sociedad mexicana. Es un ciclo difícil de romper porque las instituciones sociales corrompen al individuo y lo socializan en la cultura de la pobreza y el individuo a su vez las corrompe una vez que llega a forma de esas instituciones.
Toda esta cultura de la pobreza como bien lo dice el autor ni siquiera es exclusivo de la pobreza mexicana sino que es compartido por muchos países pero especialmente en los países latinoamericanos que viven lastrados por la pobreza, la exclusión , la desigualdad , la corrupción o la violencia.
Me ha encantado la forma en la que está escrita, parece una novela más que un estudio etnográfico. Realmente llegas a empatizar con los narraciones biográficas de la familia Sánchez. Está escrito de tal modo que en ningún momento aprecias "la mano" de Lewis, que dicho sea de paso es un autor norteamericano. Esto último fue especialmente problemático en el momento de su publicación pues la Sociedad Mexicana de Geografía y Estadística intentó censurarlo alegando que denigraba la imagen de México y sus instituciones. Finalmente la obra se publicó sin censuras, pues más que un objetivo político o malintencionado de Lewis, lo que hizo fue etnografiar a través de los relatos de una familia méxicana cómo era y es su vida, ni más ni menos, y evidentemente fue chocante la descripción de las condiciones físicas y sociales con las que tenía que lidiar y habitar esta familia.
Recomiendo este libro, es conmovedor y tragicómico al mismo, me he reí varias veces.
Toda esta cultura de la pobreza como bien lo dice el autor ni siquiera es exclusivo de la pobreza mexicana sino que es compartido por muchos países pero especialmente en los países latinoamericanos que viven lastrados por la pobreza, la exclusión , la desigualdad , la corrupción o la violencia.
Me ha encantado la forma en la que está escrita, parece una novela más que un estudio etnográfico. Realmente llegas a empatizar con los narraciones biográficas de la familia Sánchez. Está escrito de tal modo que en ningún momento aprecias "la mano" de Lewis, que dicho sea de paso es un autor norteamericano. Esto último fue especialmente problemático en el momento de su publicación pues la Sociedad Mexicana de Geografía y Estadística intentó censurarlo alegando que denigraba la imagen de México y sus instituciones. Finalmente la obra se publicó sin censuras, pues más que un objetivo político o malintencionado de Lewis, lo que hizo fue etnografiar a través de los relatos de una familia méxicana cómo era y es su vida, ni más ni menos, y evidentemente fue chocante la descripción de las condiciones físicas y sociales con las que tenía que lidiar y habitar esta familia.
Recomiendo este libro, es conmovedor y tragicómico al mismo, me he reí varias veces.
June 12, 2020
A unique book in that it was written by an anthropologist who interviewed Mr. Sanchez and four of his children but presented their story as an autobiography.
The reader gets an intimate look of what daily life is like in tenement housing in Mexico City. The culture and societal rules that govern this poor class is eye-opening and educational, for example: the routine physical violence, the propensity of alcoholism and drug abuse, the lack of meaningful relationships and love, the scarcity of role models, the absence of education, and habitually having to go without basic means such as food, make it virtually impossible for anyone to improve their situation. As one of the daughters stated, “We have the freedom to do and undo as we please and we don’t exactly die of hunger, but it is like being in a stagnant pond. There is no way out; one cannot get ahead.”
I'd certainly recommend this book to anyone!
The reader gets an intimate look of what daily life is like in tenement housing in Mexico City. The culture and societal rules that govern this poor class is eye-opening and educational, for example: the routine physical violence, the propensity of alcoholism and drug abuse, the lack of meaningful relationships and love, the scarcity of role models, the absence of education, and habitually having to go without basic means such as food, make it virtually impossible for anyone to improve their situation. As one of the daughters stated, “We have the freedom to do and undo as we please and we don’t exactly die of hunger, but it is like being in a stagnant pond. There is no way out; one cannot get ahead.”
I'd certainly recommend this book to anyone!
September 27, 2024
Sadly this book didn’t fulfill my expectations… particularly because it is advertised as a jewel of anthropology and the better understanding of the lower class Mexican family. But all I could see in this book was a constant recollection of awful experiences that do reveal the situation experienced by the family. But it definitely missed that anthropological side of studying the causes and effects of living in such conditions.
I don’t want to be posh and say that I don’t like to read about macho men and violence against women. But unfortunately for me that is all that I could get from this book. If you want to read a sad story about the constant abuse in a family this might be the book for you. But if you want to study poverty and the effects on families I might suggest some other books that will accomplish such expectations.
I don’t want to be posh and say that I don’t like to read about macho men and violence against women. But unfortunately for me that is all that I could get from this book. If you want to read a sad story about the constant abuse in a family this might be the book for you. But if you want to study poverty and the effects on families I might suggest some other books that will accomplish such expectations.
December 30, 2017
در طول خوندن کتاب بارها میپرسیدم اسکار لوئیس چطور این همه اعتماد آدمها را جلب کرده که این طور جزئیات را براش تعریف کردند؟ میفهمم که تکرار قرار است به ما در فهم وضعیت کمک کند اما تکرار شدن یک ماجرا از زبان سه چهار نفر خستهکننده میشد. دوست داشتم تفاوت ادبیات آدمها در ترجمه پیداتر باشه، شاید همین خستگی را هم کم میکرد
December 13, 2012
حس نزدیکی با روایت های آدم هایی از طبقه ای دیگر...کشوری دیگری...جهانی دیگر...نزدیکی با تمام حس های انسانی انگار که خودت باشی
April 1, 2023
Handsome description of third-world situation and mentality. Beautiful illustration of Oral History. Situated in Mexico.
Displaying 1 - 30 of 140 reviews