Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου

by Penelope Delta, Πηνελόπη Δέλτα, Δ.Λ. Κωνσταντινίδης (Illustrator)

Το γνωστότερο ίσως ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα διαδραματίζεται στη βυζαντινή Μακεδονία, στην αυγή της 2ης χιλιετίας μ.Χ. Ο Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος, Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, και ο Σαμουήλ, Τσάρος των Βουλγάρων, είναι οι δύο πρωταγωνιστές ενός σκληρού και μακροχρόνιου πολέμου, χωρίς σαφή σύνορα μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών.
Σε αυτό το σκηνικό, οι πρωταγωνιστές της Δέλτα, οι νεαροί Βυζαντινοί ευγενείς Μιχαήλ και Κωνσταντίνος, κατάσκοποι στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα και ερωτευμένοι και οι δύο με την Αλεξία, έρχονται αντιμέτωποι με αδυσώπητα ηθικά διλήμματα, καθώς καλούνται -θυμίζοντας ενίοτε τους ήρωες του Βίκτωρος Ουγκώ- να θυσιάσουν την προσωπική ευτυχία μπροστά στο χρέος τους έναντι της πατρίδας.

Κατασκοπεία, προδοσία, ίντριγκες και συνωμοσίες, περιπέτειες, ανατροπές, μοιραίοι και παράφοροι έρωτες, πίστη σε ιδανικά και αίσθηση του καθήκοντος, δοσμένα με την ευαισθησία και τον λυρισμό της Δέλτα, δημιουργούν ένα κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα που ανασυνθέτει με τρόπο γλαφυρό μια χρυσή εποχή του Βυζαντίου.

Genres: Historical Fiction, Classics, Fiction, Literature, Historical, Childrens, Young Adult

479 pages, Hardcover

First published January 1, 1911

About the author

Penelope Delta (Greek: Πηνελόπη Δέλτα) was a Greek author.

Reviews

[Νικολέττα · Rating 4 out of 5]

Δεν είναι από τα αγαπημένα μου κι επειδή με κουράζει η τόση αναφορά στα ιστορικά γεγονότα αλλά και το ερωτικό τρίγωνο που συναντάμε στην εξέλιξη της ιστορίας.
Όμως δεν πάυει να είναι ένα κλασσικό διήγημα.

[Eirini Robin · Rating 4 out of 5]

Πολύ καλογραμμένο βιβλίο, παραθέτει τα ιστορικά στοιχεία μέσω ανθρώπινων χαρακτήρων πραγματικών, γνησίων σε αισθήματα, πόνους και πάθη.Η αφοσίωση στην Πατρίδα, η οποία ανάγεται σε αξία ιερότερη όλων, μετά το Θεό. Οι θυσίες που καλείται να πραγματοποιήσει ένας άνθρωπος για χάρη της Πατρίδας, της φιλίας και της αμέριστης αγάπης. Η κατάληξη μιας αδελφικής φιλίας σε ένα ερωτικό τρίγωνο από το οποίο όλοι βγήκαν πιο πληγωμένοι παρά ποτέ....

[elche_dimmi · Rating 5 out of 5]

I read this book when I was in high school. I had to reread it again. The ending is tragic, but this time around I didn't cry. I knew what to expect, obviously. I enjoyed the character development, but the true reason I enjoyed it the most is because I liked the book when I was younger. Nostalgia was the main reason for me, but as an adult I still have the same feelings for it.

For me, this was a great read.

[Angela · Rating 1 out of 5]

...εχοντας μεγαλωσει στο εξωτερικο, δεν ειχα ποτέ την ευκαριια να διαβασω Δελτα στα σχολικα μου χρονια...επιχειρησα λοιπον να συμπληρωσω το λογοτεχνικο αυτο κενο..
...δυστυχως δεν μου αφησε τις καλλιτερες εντυπωσεις....πατριδολατρεια και μελοδραμα...απαπααπαπα !

[Evdoxia Kinali · Rating 4 out of 5]

Χριστουγεννιάτικο δώρο! Το διάβασα στα 10 μου και με απορρόφησε τόσο πολύ που δε μ ένοιαζε τί γινόταν γύρω μου. Η αίσθηση που μου άφησε με ακολουθεί ακόμη.

[Hermione · Rating 5 out of 5]

What can I fucking say
One of my favorite books of all time
It's so good, the plot, the story, set in one of the best historical periods ever, the romance, uhhhh
My poor heart can't take this
Michael and Constantine, two best friends, except they were more than best friends. Like, their friendship gives me life everyday, it is better than will and Jem's BECAUSE the love triangle that could've easily come and destroy this book didn't fucking happen because the chose each other over the girl
Like, that how love triangles between a girl and two best friends should be executed. The infernal devices, MY ASS!

It's so tragic and even though I have read this a couple of times by now, it still gets me every fucking time, I think until recently it was the only book that I had really cried while reading it, and it fucking deserves my tears cause this shit is PERFECT

I don't know what to say
I will forever stand by this book and these characters and protect them at all costs
I'm gonna go do something to recover now

[Maria Thomarey · Rating 4 out of 5]

4,5

[Antonis Giannoulis · Rating 4 out of 5]

Δεν περίμενα να με συνεπάρει γιατί γενικότερα η πηνελοπη δέλτα για εμένα πρεσβεύει κάποια στοιχεία που δεν θεωρώ ότι έχουν να μου πουν πολλά στο σήμερα . Η αγάπη για την πατρίδα μπορεί εύκολα στο κεφάλι που να ταυτιστεί με αρχές και αξίες που εγώ δεν συμφωνώ αλλά προσπερνώντας το κομμάτι αυτό και αναλογιζόμενος του ποτέ γράφτηκε δεν θα κρίνω το συγκεκριμένο μόνο από αυτό. Το βρήκα βαθιά προσωπικό και ειλικρινές , φλύαρο σε λίγα σημεία και με λιγότερες επαναλήψεις από ότι τα μυστικά του βάλτου που θεωρώ ότι κάποια μοτίβα επαναλαμβάνονταν περισσότερο, θα μπορούσε να υπάρχει μια μικρή συμπύκνωση σε κάποια σημεία αλλά ομολογουμένως δεν με κούρασε . Σε σημεία με συγκίνησε. Οι χαρακτήρες με κέρδισαν και τους βρήκα με μια έντονη ενέργεια αγάπης να τους οδηγεί που με κέρδισε .

[Nikolis Asimakis · Rating 4 out of 5]

Άκουσα την έκδοση του βιβλίου σε θεατρική εκδοχή του ραδιοφώνου. Αν και είμαι επιφυλακτικός για το κατά πόσο έχουν αλλάξει τη μορφή του βιβλίου, οι σχεδόν 8 ώρες διάρκειάς του με κάνουν να πιστεύω πως είναι αρκετά πιστό στο πρωτότυπο.

Οι περιγραφές είναι σχετικά άφαντες. Όποτε μιλάει ο αφηγητής είναι απλά ιστορικές πληροφορίες η μια μετά την άλλη, ίσως και μια μικρή ανάλυση τοποθεσίας. Τις ίδιες τις περιγραφές τις λένε οι χαρακτήρες σε μονολόγους τους, οι οποίοι σε γενικές γραμμές είναι αρκετά καλογραμμένοι. Η δράση είναι άφθονη και η πλοκή σε εθίζει να συνεχίσεις, και ας ξέρεις που καταλήγουν τα ιστορικά γεγονότα. Το μόνο ενοχλητικό σε όλη την πλοκή ήταν το ρομάντζο και επίσης ο χαρακτήρας της Αλεξίας που ενώ έκανε συνέχεια ηρωικές πράξεις, με το που έβλεπε τον Κωνσταντίνο σχεδόν συνέχεια λιποθυμούσε. Στην έκδοση του θεατρικού που άκουσα υπήρχαν και πολλοί γνωστοί ηθοποιοί όπως ο Σταύρος Ξενίδης, καθώς και ο Δημήτρης Καλυβωκάς στο ρόλο του Αυτοκράτορα Βασιλείου.

Πολύ ωραία εμπειρία και αξίζει αν σας αρέσει η Βυζαντινή εποχή!

[Kamil Goungor · Rating 3 out of 5]

Ως τα 3/4 του βιβλίου σκεφτόμουν να του βάλω ακόμα και 5*, αλλά ξαφνικά έγινε σαν μεξικάνικο σίριαλ (ερωτικά τρίγωνα, δράματα, δυστυχία κλπ - ακόμα και η ροή της πλοκής παρουσίασε προβλήματα) και τα χάλασε όλα. Κρίμα.

[Argiris Fakkas · Rating 4 out of 5]

Το ιστορικό αυτό μυθιστόρημα αποτελεί τη συνέχεια του Για την Πατρίδα, του άλλου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα. Τα περισσότερα γεγονότα και μάχες που περιγράφονται στο βιβλίο βασίζονται σε πραγματικά, ιστορικά περιστατικά τον καιρό του Βυζαντίου.

Είναι η ιστορία της κόρης του Αλέξιου και της Θέκλας, της Αλεξίας, του γιου του Κατεπάνω της Ανδριανούπολης, Κωνσταντίνου και του φίλου του Μιχαήλ. Στην αρχή περιγράφεται η ζωή τους σαν αιχμάλωτοι των Βουλγάρων, στη συνέχεια σαν κατασκόπων για λογαριασμό των Βυζαντινών. Η Αλεξία τους βοηθάει τον πρώτο καιρό, χωρίς να το ξέρουν, ως βουβή Βουλγάρα. Άλλοι χαρακτήρες είναι ο Παγράτης ο παππούς της Αλεξίας, ο Νικήτας ο προστάτης των δύο αγοριών, ο γιος του Παγράτη ο παπα-Γρηγόρης, ο στρατηγός Δαφνομήλης, η αδερφή του Μιχαήλ, Ευδοξία, ο Βούλγαρος Δραξάν και ο βουβός δούλος του.

Από τη μέση και μετά η δράση κυριαρχεί στο μυθιστόρημα με τη μία σκηνή να διαδέχεται την άλλη με κινηματογραφική ταχύτητα. Παράλληλα, καταφέρνει να συγκινήσει ιδιαίτερα στον θάνατο του Παγράτη, στη σκηνή με τον Βούλγαρο Δραξάν να προσεύχεται στη Θεοτόκο και τον Κωνσταντίνο να μην θέλει να τον διακόψει, και στο τέλος του, με τον θάνατο του Κωνσταντίνου.Τα μόνα αρνητικά είναι η μανιχαϊστική απεικόνιση Βυζαντινών και Βουλγάρων, με μόνη εξαίρεση τον χαρακτήρα του Δραξάν και ότι η αρχή είναι κάπως αργή όσον αφορά την εξέλιξη.

Α’: Ο Παγράτης ψάχνει τον Βασίλειο τον αυτοκράτορα και πηγαίνει στην Ανδριανούπολη με την κόρη της Θέκλας, την Αλεξία. Είναι Δεκαπενταύγουστος και με το πανηγύρι δεν υπάρχει ελεύθερος ξενώνας. Ο γέρος βρίσκει έναν παλιό γνώριμο του γιου του, του καλόγερου, τον Νικήτα. Πηγαίνει στο σπίτι του Κατεπάνω και εκεί η γυναίκα του φιλοξενεί τον γέρο και το παιδί. Ο Νικήτας λέει στον Κατεπάνω ότι θα πάει στη Βιδύνη για να δώσει γράμματα στον Βασίλειο και τον πληροφορεί ότι ο Βούλγαρος Δραξάν, που είναι παντρεμένος με την αδερφή του Κατεπάνω επιθυμεί ενδόμυχα να δραπετεύσει στα βουνά της πατρίδας του.

Β’: Η Αλεξία παίζ��ι με τον Κωνσταντίνο, που είναι γιος του Κατεπάνω και τον Μιχαήλ, που είναι συγγενής, υιοθετημένος. Έπειτα τα δυο παιδιά πηγαίνουν με τους γονείς τους στην πομπή του πανηγυριού. Η Αλεξία τους χαιρετάει και θέλει να κατέβει κάτω. Μόλις κατεβαίνουν ταραχή ξεσπά. Οι Βούλγαροι εισβάλλουν και λεηλατούν την πόλη. Ο Νικήτας συμβουλεύει τον Παγράτη να μπει στο παλάτι, σκοτώνει έναν στρατιώτη και ντύνεται τη φορεσιά του. Βρίσκει τον Κωνσταντίνο και τον Μιχαήλ να κοιτάζουν την δίκη του πατέρα τους. Εκείνος δεν ενδίδει στις πιέσεις και τον σκοτώνουν. Ο Νικήτας με τον λιπόθυμο Κωνσταντίνο και τον Μιχαήλ πηγαίνει στη σκηνή του Σαμουήλ.

Γ’ : Έξω από τη σκηνή του Σαμουήλ ο Νικήτας προσπαθεί να συνεφέρει τον Κωνσταντίνο. Τα καταφέρνει με λίγο νερό που του δίνει ο Παγράτης. Του λέει στα βουλγάρικα να πάρει τα παιδιά, κάποιος όμως κρυφακούει. Έρχονται στρατιώτες και παίρνουν τα παιδιά και τον Νικήτα, αφού αναγνωρίζουν το παιδί που λιποθύμησε όταν γινόταν η εκτέλεση. Ο Σαμουήλ και ο Ιβάντζης τους ανακρίνουν και τότε παρουσιάζεται ένας προδότης που κατάλαβε τη συνομιλία. Ο Νικήτας εξαφανίζεται και ψάχνουν τον Παγράτη. Τα χαρτιά του αποδεικνύουν ότι είναι όντως δεσμοφύλακας στη Σκάμπα. Ο Σαμουήλ δίνει εντολή να πάρουν για δούλους τα παιδιά και ο Ιβάντζης να φυλακίσουν τον Παγράτη μέχρι να βρεθεί ο Νικήτας.

Δ’: Ο Σαμουήλ είχε επιτεθεί στην Ανδριανούπολη για αντιπερισπασμό, για να απομακρύνει τον Βασίλειο από την πολιορκία της Βιδύνης. Μα η Βιδύνη είχε πέσει προ πολλού. Ένας κατάσκοπος, ο Ασάν, φέρνει την είδηση στον Τσάρο και του λέει ότι τον είχε βοηθήσει να δραπετεύσει μετά τη μάχη στον Σπερχειό. Ο Παγράτης βρίσκει τα δυο αγόρια και μιλάει μαζί τους. Η Αλεξία παραμένει βουβή μετά τα γεγονότα. Ο υπασπιστής που προσέχει τα αγόρια είναι ο Ασάν.

Ε’: Ο Σαμουήλ στρατοπεδεύει στον Αξιό, αντίκρυ έρχεται ο Βασίλειος. Ο Ασάν ρίχνει ένα μήλο στα παιδιά και ο Κωνσταντίνος βγάζει από μέσα ένα φύλλο που λέει αγρυπνείτε. Ο Ασάν βρίσκει μια ρηχοτοπιά και μπαίνει στη σκηνή του Βασίλειου. Ο αυτοκράτορας αναγνωρίζει δύσκολα τον Νικήτα. Αυτός του λέει πληροφορίες για την οχύρωση της Στρουμπίτζης και τον Ιωάννη Βλαδισλάβ, ανιψιό του Σαμουήλ. Ο Δαφνομήλης προτείνει στον Νικήτα να αναθρέψει τα παιδιά σαν κατασκόπους. Τα ξημερώματα περνά ο βυζαντινός στρατός απέναντι, μέσω της ρηχοτοπιάς, και τρέπει σε φυγή τους Βουλγάρους. Ο Νικήτας σώζει τον Μιχαήλ, ο Κωνσταντίνος αναγκάζεται να μαχαιρώσει έναν Βούλγαρο για να δραπετεύσει. Λέει στα αγόρια την εντολή του Δαφνομήλη και αυτά συμφωνούν.
ΣΤ: Το καλοκαίρι του 1014, ο Βασίλειος βρίσκει αντίσταση στο Κλειδί. Ο Νικηφόρος Ξιφίας ζητάει άδεια να πάει πίσω από το βουνό και να επιτεθεί από εκεί. Ένας νέος κατάσκοπος προειδοποιεί τον Βοτανειάτη για το σώμα του Νεστορίτση που βαδίζει για τη Θεσσαλονίκη. Ο Βασίλειος νικά στο Κλειδί και στέλνει πίσω στον Σαμουήλ 15.000 τυφλούς αιχμαλώτους. Ο Βοτανειάτης στέλνεται στον Αξιό να κάψει τα χαρακώματα. Τοξεύουν έναν που τον περνάνε για Βούλγαρο, είναι όμως ο ίδιος Βυζαντινός κατάσκοπος που λέει στον Βοτανειάτη ότι έρχεται ο Ιβάτζης. Κανείς Βυζαντινός δεν σώζεται στη μάχη.

Ζ: Ο κατάσκοπος είναι ο Κωνσταντίνος. Είναι άσχημα τραυματισμένος αλλά μια γυναίκα, τον σώζει, γράφοντας στα ελληνικά ένα μήνυμα στο μαντήλι του. Ο Νικήτας και ο Μιχαήλ τον πάνε σε ένα μοναστήρι για να αναρρώσει. Ο Μιχαήλ τον φροντίζει και του υποδεικνύει το λάθος του, να γράψει το μήνυμα στα ελληνικά. Ο Κωσταντίνος δεν ξέρει τίποτα για το μήνυμα. Η ίδια γυναίκα εμφανίζεται στην είσοδο του μοναστηριού, ρωτάει γι’ αυτούς και συνεννοείται με νοήματα με τον καλόγερο. Όταν αυτός της λέει ότι είναι άσχημα ο Κωνσταντίνος αυτή κλαίει γοερά.

Η': Ένας ξένος παπάς, ο παπά-Γρηγόριος αναλαμβάνει χωρίς να το πολυθέλει τη φροντίδα του Κωνσταντίνου, αφού τον νομίζει για Βούλγαρο. Όταν όμως ακούει το παραμιλητό του, καταλαβαίνει ότι είναι Έλληνες. Ο Κωνσταντίνος μέσα στη θέρμη του καταλαβαίνει ότι ο Ιβάτζης είναι στο μοναστήρι. Μαζί του είναι και ο Δραξάν, ο άντρας της αδερφής του Μιχαήλ, που έχει πάλι προδώσει τον αυτοκράτορα. Ο Ιβάτζης φεύγει την επόμενη μέρα και ο Μιχαήλ αποφασίζει να τον ακολουθήσει.

Θ’: Ο Μιχαήλ κρυφακούει μια συνομιλία μεταξύ Βλαδισλάβ και Δραξάν. Ο Βλαδισλάβ θέλει να βγάλει από τη μέση τον Ρωμανό, ο Δραξάν είναι αντίθετος. Ετοιμάζει επίσης μια παγίδα για τον Βασίλειο. Ο Μιχαήλ φεύγει και βρίσκει ένα μήνυμα στα ελληνικά, ότι ο Ιβάτζης και ο Νεστορίτσης πηγαίνουν στο Πετρίσκον. Ο Νικήτας δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτό το μήνυμα. Ο Μιχαήλ τον ενημερώνει ότι ο φίλος του ο Γρηγόρης προσέχει τον Κωνσταντίνο. Δεν υπάρχει όμως χρόνος να τον συναντήσει. Ο Μιχαήλ πηγαίνει με άλογο να ειδοποιήσει τον αυτοκράτορα για την παγίδα πέφτει σε μπλόκο Βουλγάρων και κουτρουβαλάει μια χαράδρα.

Ι': Ο Μιχαήλ έστω τραυματίας φτάνει στο στρατόπεδο του Βασιλείου. Αφού παίρνει λίγο τα πάνω του ενημερώνει τον αυτοκράτορα για το ύπουλο σχέδιο του Ιβάτζη. Ο Δαφνομήλης ήταν έτοιμος να πέσει στην βουλγαρική παγίδα, τελικά αποφασίζεται να λυθεί η πολιορκία της Στρουμπίτζης και να πολιορκηθεί το Μελένικο. Ο Νικήτας επισκέπτεται το στρατόπεδο, ενημερώνει τον Βασίλειο και συζητά με τον Μιχαήλ. Παρατηρεί ότι ο Κωνσταντίνος είναι πιο ανεξάρτητος. Ο Μιχαήλ θέλει να γυρίσει πίσω στη μονή της Ελεούσας μαζί με τον Νικήτα και ο Δαφνομήλης δίνει την άδεια.

ΙΑ’: Κωνσταντίνος και ο πάτερ Γρηγόριος βγαίνουν βόλτα έξω από το μοναστήρι. Ο Κωνσταντίνος έχει αναρρώσει. Λέει στον παπά για τη νύχτα που ο Ιβάτζης σκότωσε τον πατέρα του. Ο παπάς του λέει ότι ποτέ δεν κατάφερε να μάθει την τύχη του πατέρα του, του Παγράτη, ούτε της Αλεξίας. Πληροφορήθηκε ότι ήταν σε ένα βουλγάρικο χωριό αλλά όταν έφτασε είχαν πουληθεί όλοι σαν σκλάβοι. Η βουβή περνάει δίπλα τους και ο παπάς αναφέρει την ιστορίας της. Ο Κωνσταντίνος θυμάται το όνομα της Αλεξίας. Ο παπάς μαθαίνει ότι ο Δραξάν φεύγει από το μοναστήρι για τον Πρίλαπο.

ΙΒ’: Ο Μιχαήλ επιστρέφει στον μοναστήρι και λίγο έξω βρίσκει τη βουβή. Είναι δακρυσμένη και στεναχωρημένη. Περνάνε το ποτάμι από μια ρηχοτοπιά και του δείχνει την καλύβα της. Μπαίνει μέσα για να κοιμηθεί κι αυτός, μη θέλοντας να την αφήσει μόνη, κοιμάται στο χώμα. Το πρωί βρίσκει ένα σημείωμα με τη λέξη ευχαριστώ. Επιστρέφει στο μοναστήρι και βλέπει τον Κωνσταντίνο και τον πάτερ Γρηγόριο. Δεν λέει τίποτα στον φίλο του για τη συνάντηση με την κοπέλα.

ΙΓ’: Ο Κωνσταντίνος έχει αναρρώσει, βγαίνει για περπάτημα με τον Μιχαήλ. Συζητάνε για το τι θα κάνουν, ο Κωσταντίνος θέλει να συνεχίσει τη ζωή του κατασκόπου. Ο Μιχαήλ προτείνει να πάνε στον αυτοκράτορα κι αυτός θα τους δώσει τιμές, αξιώματα και θέσεις. Απεχθάνεται την άτιμη ζωή του κατασκόπου. Ο Κωνσταντίνος το βλέπει αλλιώς, το βλέπει ως πολύτιμη υπηρεσία στην πατρίδα. Ένας άντρας του Ιβάτζη ρωτάει για τον Κωνσταντίνο και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φύγουν. Ο Μιχαήλ θα ακολουθήσει τον φίλο του ενώ ο πάτερ Γρηγόριος θα επιστρέψει στην Πρέσπα.

ΙΔ’: Σε μια ταβέρνα ενός βουλγάρικου χωριού, κοντά στο Βουτέλιο, είναι ο Δραξάν. Βλέποντας φλόγες στο Βουτέλιο φεύγει. Ο ξενοδόχος προτείνει να πάει με το δούλο, αλλά διαπιστώνει μια ομοιότητα με μια γυναίκα που ξέρει και δεν τον παίρνει μαζί. Όταν φεύγει μαζί με τον ξενοδόχο, αποκαλύπτεται ότι ο δούλος είναι ο Μιχαήλ, ο καλόγερος ο πάτερ Γρηγόριος, ενώ αυτός που κάνει τον αδερφό του ξενοδόχου είναι ο Νικήτας. Ο Κωνσταντίνος φεύγει αμέσως. Ο Νικήτας έχει μάθει ότι ο Παγράτης είναι σε κάποιο χωριό δούλος αλλά δεν ξέρει την τύχη της Αλεξίας. Λαμβάνει μήνυμα να φύγει ανατολικά το πρωί.

ΙΕ’: Ο Κωνσταντίνος είναι καταπόδι του Δραξάν, που μπαίνει σε ένα παρεκκλήσι για να προσευχηθεί. Ο Κωνσταντίνος ακούει για κάποια προδοσία αλλά του φαίνεται ιεροσυλία να ακούει την προσευχή του εχθρού του και βγαίνει έξω. Φτάνει στο χωριό Δραχάνι και πάει σε ένα πανδοχείο. Έρχεται και η βουβή που γυρεύει κάποιον παπά. Ο Νικήτας μεταμφιεσμένος ζητιάνος μπαίνει στο πανδοχείο και λέει του Κωνσταντίνου να συναντηθούν στον λόφο. Εκεί του λέει να πάει στον Ρωμανό και να τον πληροφορήσει για την εκστρατεία του Βασίλειου.

ΙΣΤ’: Η Αλεξία πηγαίνει να δει τον Παγράτη, που είναι αλυσοδεμένος και περνάει πολύ άσχημα στην υπηρεσία ενός Βούλγαρου. Η κόρη κλαίει με αναφιλητά και θεωρεί τον Κωνσταντίνο προδότη, αφού δεν ξέρει ότι ο Ασάν είναι ο Νικήτας. Ο γέρος δεν το πιστεύει και της λέει να πάει στα Σέταινα να βεβαιωθεί ότι είναι έτσι, πριν τον παραδώσει στον Ιβάτζη όπως έχει αποφασίσει. Η Αλεξία του δίνει νερό αλλά ο γέρος δεν τρώει. Όταν φεύγει ο γέρος χάνεται σε οράματα, πριν ξεψυχήσει όμως προλαβαίνει να δει μια γνώριμη μορφή του και να την αποκαλέσει παιδάκι του.

ΙΖ’: Η Αλεξία βρίσκει τον πάτερ-Γρηγόρη και αποκαλύπτει την ταυτότητα της. Συγκινημένος ο καλόγερος δεν αποκαλύπτει το μυστικό της αφού όλοι την ξέρουν σαν βουβή Βουλγάρα. Του λέει να κάνουν γρήγορα για να προλάβουν ζωντανό τον πατέρα του, καβαλικεύουν ένα άλογο και φεύγουν. Τη ρωτάει πως αφού ήταν ελεύθερη παρέμεινε στους Βούλγαρους και απαντάει ότι ποτέ δεν θ’ άφηνε τον παππού της. Φτάνουν, όμως είναι αργά, παρότι ο γέρος πρόλαβε να τους δει. Ο καλόγερος σπάει τις αλ��σίδες και θάβει τον Παγράτη μακριά. Μαζί του παίρνει και την Αλεξία που τη θεωρεί αδερφή του.

ΙΗ’: Ο Γρηγόρης πηγαίνει στη Σέταινα με την Αλεξία που είναι εντελώς απαθής. Ένα βράδυ ο Γρηγόρης βρίσκει σε μια ταβέρνα τον Δραξάν μαζί με έναν κουλό, τον Ρωμαίο. Τους ρωτάει αν είδανε τον Ασάν, και η Αλεξία που έχει μπει κρυφά εκπλήσσεται που ακούει την ερώτησή του. Ξαφνικά μπαίνει ο Κωνσταντίνος και κατηγορεί τον Δραξάν για ολιγωρία. Τον ρωτάνε αν μπορεί να τους οδηγήσει στον Τσάρο Ρωμανό στην Αχρίδα και απαντά καταφατικά. Ο Ιβάτζης έχει στείλει δύο άντρες για να τον δολοφονήσουν, η Αλεξία τον κατηγορεί για προδότη, πριν λιποθυμήσει.

ΙΘ’: Ο Γρηγόρης συνεφέρνει την Αλεξία. Αυτή του αποκαλύπτει ότι νομίζει τον Κωνσταντίνο προδότη και κλαίει με λυγμούς. Ο καλ��γερος της απαντά ότι ο Κωνσταντίνος δεν είναι προδότης, είναι κατάσκοπος του αυτοκράτορα και ο Ασάν που βρισκόταν πάντα εμπόδιο στην Αλεξία, είναι ο Νικήτας. Η Αλεξία, αποχαυνωμένη, αργεί να καταλάβει. Αμέσως βγάζει μια φωνή και παρακινεί τον Γρηγόρη να τρέξουν στο σταυροδρόμι της Αχρίδας, στην παγίδα του Ιβάτζη. Όταν φτάνουν βρίσκουν δύο στρατιώτες σκοτωμένους και τον δολοφόνο. Ο καλόγερος υποπτεύεται ότι τον έχουν πιάσει αιχμάλωτο.

Κ’: Ο Κωνσταντίνος πορεύεται μαζί με τον Δραξάν και τον Ρωμαίο. Συνειδητοποιεί ότι η βουβή είναι η Αλεξία. Πέφτουν σε ενέδρα, ο Κωνσταντίνος με τον Δραξάν σκοτώνουν τον αρχηγό. Οι υπόλοιποι ομολογούν ότι είχαν εντολή να σκοτώσουν τον Έλληνα Κωνσταντίνο. Ο Δραξάν τον ανακρίνει και εκείνος το παραδέχεται. Δίνει εντολή στον Ρωμαίο να γυρέψει τον αδερφό του, τον Μιχαήλ, και να δέσουν τον Κωνσταντίνο, αν και είναι πληγωμένος. Στο δρόμο λιποθυμά, ενώ φτάνει ο Γρηγόρης με την Αλεξία. Ο Δραξάν τον διατάσσει να φροντίσει τον άρρωστο. Στην πορεία η Αλεξία εξαφανίζεται. Ο Γρηγόρης φτάνει στα Βοδενά και συνειδητοποιεί ότι η φωλιά όπου θα γίνει η προδοσία είναι τα Βοδενά.

ΚΑ’: Στη φυλακή ο Κωνσταντίνος σχεδιάζει να αποδράσει. Προσπαθεί να συνεννοηθεί με το δούλο που του φέρνει προμήθειες, είναι όμως κουφός. Με χτυπήματα στον τοίχο κατορθώνει να συνεννοηθεί με τον Γρηγόρη. Μέσα στο ψωμί βρίσκει μήνυμα, γράφει ότι ο αυτοκράτορας επιθεώρησε τη φρουρά, ενώ δεν ξέρει ότι επίκειται προδοσία. Άλλο μήνυμα γράφει να ρίξει το σκοινί τη νύχτα. Ο Δραξάν τον επισκέπτεται· ο Κωνσταντίνος παραδέχεται ότι δουλεύει για τον αυτοκράτορα, ο Βούλγαρος φαίνεται να τρέμει. Το βράδυ κάποιος βάζει ένα σκοινί κι ένα μαχαίρι στο κελί του.

ΚΒ’: Ο Δραξάν εξομολογείται στον παπά Γρηγόρη. Ο Γρηγόρης δεν θέλει να ακούσει λεπτομέρειες, ο Δραξάν όμως του λέει αναλυτικά το σχέδιο. Ο παπάς ζητά να ανακαλέσει το σχέδιό του. Ο Δραξάν λέει ότι όλα τα κάνει για τη δύσμοιρη πατρίδα του. Του ζητά συγχώρεση και αφήνει την πόρτα του κελιού του ξεκλείδωτη. Ο παπάς βγαίνει έξω έτοιμος να φωνάξει την προδοσία, το μυστήριο όμως της εξομολόγησης του απαγορεύει να μιλήσει. Προσεύχεται στο κελί του. Το πρωί, οι Βούλγραροι παίρνουν το φρούριο, σκοτώνοντας τους Έλληνες και τον Γρηγόρη. Ο Δραξάν τον βλέπει, πληγωμένο και ετοιμοθάνατο και ζητά ξανά συγχώρεση την οποία ο ετοιμοθάνατος ιερέας δίνει.

ΚΓ’: Ενώ το φρούριο αιχμαλωτίζεται, ο Κωνσταντίνος λιμάρει το παράθυρο και κατεβαίνει στις επάλξεις του πύργου. Εκεί τον περιμένει η Αλεξία και ο βουβός Έλληνας δούλος. Ο βουβός τους βοηθάει για λίγο, μετά συνεχίζουν μόνοι την κατάβαση. Η Αλεξία του εκμυστηρεύεται ότι έφτασε στο φρούριο κλέβοντας ένα γράμμα του Δραξάν για να του το πάει και να τους δει εκεί. Κλαίει που δεν μπόρεσε να βοηθήσει τον Γρηγόρη. Ο Κωνσταντίνος την θέλει για γυναίκα του, η ενθύμησή της τον ακολουθεί από παιδί. Σχεδιάζουν να μεταφέρουν την είδηση της πτώσης του φρουρίου και έπειτα στο Όστροβο να ρωτήσουν για τον Μιχαήλ.

ΚΔ’: Στο Όστροβο βρίσκουν τον Νικήτα και τον Μιχαήλ βαριά τραυματία. Ο Δραξάν προσπάθησε να τον σώσει, έστειλε γράμμα με τον βουβό δούλο, αλλά ο Ιβάτζης τον άφησε τραυματισμένο στο δρόμο, τάχα ότι δεν έλαβε το γράμμα. Ο Νικήτας μαθαίνει ότι η Αλεξία είναι η κόρη του Αργυρού και ότι ο Γρηγόρης σφαγιάστηκε στα Βοδενά. Πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη, ειδοποιεί τον αυτοκράτορα, που επιστρέφει στα Βοδενά και κυριεύει ξανά το κάστρο. Ο Δραξάν έχει συλληφθεί στο Όστροβο και για να αποφύγει το σούβλισμα, διατάζει τον βουβό δούλο του να τον μαχαιρώσει. Ο Κωνσταντίνος μαζί με την Αλεξία και τον παπά Ευθύμη γιατροπορεύουν τον άρρωστο Μιχαήλ, που πηγαίνει καλύτερα, αν και έχει απώλεια μνήμης. Ο Μιχαήλ εξομολογείται τον έρωτά του για την Αλεξία και ο Κωνσταντίνος, παρά τη σύγχυση και τον θυμό του, είναι έτοιμος να κάνει πίσω για χατίρι του. Η Αλεξία όμως θα κάνει το ίδιο, αφού ξέρει πως αγαπάει αυτόν και όχι τον Μιχαήλ;

ΚΕ’: Οι εκστρατείες του Βασίλειου συνεχίζονται, αρχηγός των Βουλγάρων γίνεται ο Βλαδισλάβ, που δολοφόνησε τον γιο του Σαμουήλ, Ρωμανό. Η Αλεξία είναι στη Θεσσαλονίκη με την καλή της φίλη, την Ευδοξία, τη χήρα του Δραξάν. Ο Μιχαήλ φτάνει εκεί, η Ευδοξία αγκαλιάζει τον αδερφό της θερμά. Η Αλεξία είναι συγκρατημένη. Της λέει ότι οι έρευνές του για τον Κωνσταντίνο είναι άκαρπες. Σκέφτεται να παραιτηθεί από τον στρατό, η κόρη όμως του αλλάζει γνώμη. Θα πάει να τον γυρέψει μαζί της στα μέρη του Γίνου Βούγα που πολεμά τους Βουλγάρους και έχει ένα μυστικό αγγελιαφόρο.

ΚΣΤ’: Ο Νικήτας μιλάει με την Αλεξία για τον Γίνο Βούγα. Ο Μιχαήλ απογοητευμένος από την άκαρπη αναζήτηση σκέφτεται να πάει σε μοναστήρι. Στη σκηνή του Βασιλείου ο Γίνος Βούγας ζητά ακρόαση και η Αλεξία, που είναι δίπλα, αναγνωρίζει τη φωνή του Κωνσταντίου. Μπαίνει κατάχλωμη στη σκηνή και μόλις συνέρχεται ο Βασίλειος της περνά το δαχτυλίδι του Κωνσταντίνου, αρραβωνιάζοντάς τους. Όταν μένουν μόνοι λέει στην Αλεξία ότι θυσιάστηκε για τον Μιχαήλ. Της ζητά να τον παντρευτεί, παρότι αυτή αγαπά αυτόν. Οι δυο τους είναι δυνατοί, ο Μιχαήλ όμως δεν είναι.

ΚΖ’: Ο Κωνσταντίνος ενώ ετοιμάζεται να φύγει συναντιέται με τον Μιχαήλ. Του λέει να ολοκληρώσει την τελετή του γάμου, αλλά εκείνος εξακολουθεί να μην θέλει. Έρχεται διαταγή του Δαφνομήλη για τον Μιχαήλ, να εμποδίσει την υποχώρηση του Βλαδισλάδ, στην προέλαση του Διογένη. Ο Κωνσταντίνος προτείνει να πάνε μαζί και όποιος επιζήσει να παντρευτεί την κόρη. Ο Μιχαήλ δέχεται, ο φίλος του δίνει στον Νικήτα ένα δεματάκι να το δώσει στην Αλεξία αν πεθάνει. Στο δρόμο καταλαβαίνει ότι ο Διογένης έχει πέσει σε ενέδρα και προσπαθεί να απωθήσει τους εχθρούς. Ένας στρατιώτης τρέχει να ειδοποιήσει τον αυτοκράτορα. Ο Ιβάτζης συλλαμβάνει τον Κωνσταντίνο και ετοιμάζεται να τον εκτελέσει όταν φτάνει ο Βασίλειος και σκορπίζουν οι Βούλγαροι. Πριν εξαφανιστεί όμως ο Ιβάτζης μπήγει το μαχαίρι του στη στήθος του Κωνσταντίνου. Ο Μιχαήλ δεν πρόλαβε να τον σώσει. Όλοι οι αξιωματικοί αποδίδουν φόρο τιμής στο σώμα του Κωνσταντίνου.

ΚΗ’: Ο Νικήτας δίνει το δέμα στην Αλεξία, μέσα στο γράμμα του γράφει να ενωθούν οι δυο αγάπες του, ο Μιχαήλ και η Αλεξία. Εκείνη θέλει να τον περιμένει, ο Νικήτας της λέει ότι δεν χρειάζεται πια. Φέρνουν το σώμα του στη σκηνή του αυτοκράτορα και τον ξαγρυπνούν οι δυο αγάπες της ζωής του. Ο Βασίλειος θλίβεται για την απώλεια του Γίνου Βούγα.

ΚΘ’: Με τη μάχη αυτή καταστράφηκε ο στρατός των Βουλγάρων. Μόνο ο Ιβάτζης και ο Νικουλιτσάς επιχείρησαν να αναδιοργανώσουν την αντίσταση. Στην Πρόνιτσα, ενώ γιόρταζε τον Δεκαπενταύγουστο, τον επισκέφθηκε ο Δαφνομήλης. Νομίζοντας ότι είναι προδότης, τον υποδέχθηκε εγκάρδια, όταν όμως απομονώθηκαν σε ένα άλσος, έπεσαν ο Νικήτας και ο Μιχαήλ, τυφλώνοντάς τον. Από το φρούριο δεν θα έφευγαν ζωντανοί, ο Δαφνομήλης όμως τονίζοντας την εκδίκηση του Βασίλειου, πέτυχε το ακατόρθωτο: κατάφεραν να φύγουν και οι τρεις με τον τυφλό Ιβάτζη αιχμάλωτο. Λίγο αργότερα παραδόθηκε και ο Νικουλιτσάς. Ο Μιχαήλ, γερασμένος και αποκαρδιωμένος, γράφει στην Αλεξία ότι παρότι τώρα μπορεί να έρθει κοντά της στη Θεσσαλονίκη, αυτό δεν του δίνει καμία χαρά.

[Elias Kreouzis · Rating 5 out of 5]

Το απόλυτο βιβλίο, αγωνία, τρομερή περιγραφή και σε μια εποχή δυσκολη. Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι οι στιγμές που εμφανίζεται ο αυτοκράτορας με το νεαρό ζευγάρι προς το τέλος του διηγήματος.

[Ellie · Rating 5 out of 5]

Ξεκίνησα και τελείωσα το βιβλίο μέσα σε δύο μέρες. Από ένα σημείο και μετά δεν μου επέτρεπε η πλοκή να το αφήσω από τα χέρια μου. Είναι ένα από τα λίγα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα, που παρά το γεγονός ότι θεωρείται κλασικό, δεν το είχα διαβάσει.
Ιστορικά, ενδιαφέροντα στοιχεία, δεμένα όμορφα με την πλοκή και δοσμένα τις περισσότερες φορές μέσα από τους διαλούγους των χαρακτήρων, σκιαγραφούν με ακρίβεια το πνεύμα και τις εξελίξεις της εποχής.
Η γραφή της Δέλτα γνωστή, σφιχτή, χωρίς υπερβολές και μελοδράματα αλλά και με μια εξαιρετική ικανότητα να μεταφέρει την ύψιστη συγκίνηση χωρίς μεγαλοστομίες.
Η πλοκή γρήγορη και γεμάτη, δεν σε αφήνει να βαρεθείς στιγμή, παρά ψάχνεις με αγωνία να δεις πως θα καταλήξει κάθε αποστολή που αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ, ο Νικήτας, ο Γρηγόρης, η Βουβή, ο Βουλγαροκτόνος.
Είχα καιρό να εμπνευστώ σε τόσο μεγάλο βαθμό από λογοτεχνικό ήρωα και ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης το κατάφερε αυτό και με το παραπάνω. Τι αγάπη, τι αφοσίωση στα ιδανικά... Μα και τι αγάπη στο Μιχαήλ και στην Αλεξία, ανιδιοτελής και παντοτινή.. Δύναμη ψυχής και απόλυτη αυτοσυγκράτηση απέναντι στα πάθη, φτάνοντας ορισμένες φορές σε σημείο υπερβολικό.

ΣΠΟΙΛΕΡ



Είναι αλήθεια πως περίμενα το τέλος κάπως διαφορετικό, ήθελα οπωσδήποτε ο Ιβάτζης να πέσει νεκρός, είτε από τον Κωνσταντίνο είτε από τον Μιχαήλ και σίγουρα δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος που δολοφονήθηκε ο Κωνσταντίνος, δεμένος χειροπόδαρα, αδύναμος να αμυνθεί, όχι όπως ταίριαζε στον αδάμαστο χαρακτήρα του. Κι έπειτα όμως, ούτε ο Μιχαήλ κατάφερε να τον σκοτώσει αφήνοντας την πληγή που αυτός ο άνθρωπος είχε ανοίξει στους δυο νέους αγιάτρευτη κατά κάποιον τρόπο.
Στο βιβλίο αυτό, εντόπισα μερικές από τις ελάχιστες περιπτώσεις που η Δέλτα επέλεξε να δείξει και την ανθρώπινη πλευρά των Βουλγάρων, να θυμίσει πως κι εκείνοι είχαν αισθήματα και ευαισθησίες και να μην τους παρουσιάσει εντελώς μονοδιάστατα, σαν απάνθρωπα κτήνη. Πιο χαρακτηριστική απ’ όλες η περίπτωση του Δραξάν, στην εκκλησία, στη συνομιλία του με τον Κωνσταντίνο όσο τον κρατά αιχμάλωτο και με αποκορύφωμα τη στιγμή της εξομολόγησής του στο Γρηγόρη..

[Vassilis Xanthakis · Rating 5 out of 5]

Ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία των παιδικών μου χρόνων από την υπέροχη Πηνελόπη Δέλτα. Είναι συνέχεια του ''Για την πατρίδα'' και αναφέρεται στους επικούς βυζαντινοβουλγαρικούς πολέμους με ιστορική ακρίβεια κι ενδιαφέρουσα πένα. Είναι από τα βιβλία που δεν πρέπει να λείπουν από καμία ελληνική βιβλιοθήκη!

[Jim πgr · Rating 4 out of 5]

Ένα καταπληκτικό ελληνικό βιβλίο. Η Πηνελόπη Δέλτα σε απλή μονοτονική γραφή εξιστορεί τους πολέμους, συγκρούσεις, κατασκοπείες ελλήνων και βουλγάρων. Σε ταξιδεύει με την πένα της σε άλλες εποχές. Ένα εξαίσιο βιβλίο για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.

[Rebeka · Rating 4 out of 5]

Φέτος το καλοκαίρι ξανά διάβασα μερικά από τα υπέροχα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα. Αυτή τη φορά τα διάβασα μαζί με το γιό μου και αν και πολύ μικρός φάνηκε να του αρέσουν. Εμένα πάντως με συγκίνησε όπως την πρώτη φορά που το διάβασα στην εφηβεία μου. Το συστήνω ανεπιφύλαχτα σε μικρούς και μεγάλους.

[Πέτρος Κράνιας · Rating 5 out of 5]

Κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα! Δημιουργεί ήρωες, δημιουργεί εχθρούς, εφυσεί ιδανικά. Ένα από τα βιβλία τα οποία θα έπρεπε να διαβάζει ένας νέος έφηβος ακόμα και αν για την εποχή μας μπορεί να θεωρηθεί λίγο "μπρουτάλ".

[Tasos Koutsovasilis · Rating 4 out of 5]

Είναι ιστορικό μυθιστόρημα για μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο που μιλά για την πίστη στην πατρίδα και την βαθιά φιλία.

[Maria · Rating 4 out of 5]

Δεν άρχισα με ενθουσιασμό το βιβλίο, κυρίως γιατί ασχολιόταν με μια ιστορική περίοδο για την οποία λίγα θυμάμαι από την σχολική περίοδο. Και πράγματι, σκεφτόμουν πολλές φορές να το παρατήσω και να ψάξω να βρω κάτι πιο ενδιαφέρον. Όμως πίεσα τον εαυτό μου να μείνει και δεν το μετάνιωσα!

Οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες (Κωνσταντίνος, Μιχαήλ, Αλεξία) είχαν ξεχωριστές προσωπικότητες, με τον Κωνσταντίνο να είναι γενναίος και αφοσιωμένος στην πατρίδα του (κλασσικός πρωταγωνιστής σε βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα), την περιπετειώδη και ερωτευμένη Αλεξία και τον κάπως συνεσταλμένο Μιχαήλ, που παρόλο που απεχθάνεται την δουλειά του ως κατάσκοπος, μένει αφοσιωμένος στον φίλο του.

Μου άρεσε πως οι Βούλγαροι δεν παρουσιάστηκαν ως οι συνηθισμένοι μονοδιάστατοι βάρβαροι, όπως συμβαίνει σε αρκετές ιστορίες της ΠΔ. Μπορεί να είχαν τον ρόλο του "κακού", αλλά περιγράφονταν το ίδιο γενναίοι και πατριώτες με τους Έλληνες, με τον Δραξαν να παίρνει τα πρωτεία ως ο πιο πολυδιάστατος από αυτούς (και ας πεθαίνει πριν το τέλος).

Η φιλία του Κωνσταντίνου και του Μιχαήλ ήταν πολύ γλυκιά και δεν θα πω ψέματα, με συνεπήρε περισσότερο από το ερωτικό τρίγωνο "Κωνσταντίνου - Μιχαήλ - Αλεξία". Σκηνές όπου ο Μιχαήλ παρέμενε στο προσκέφαλο του Κωνσταντίνου μέχρι αυτός να γιανει έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου και με κάνουν να αναστεναζω…

Κλασσικά σε βιβλίο της ΠΔ, θα αναφέρεται το θέμα της φιλοπατρίας, της γενναιότητας και της φιλαληθειας, που ευτυχώς εδώ δεν με ξινισαν, ίσως επειδή η συγκεκριμένη ιστορία στοχεύει σε μεγαλύτερο ηλικιακά αναγνωστικό κοινό, οπότε σε αυτές τις ι ιδέες δεν δόθηκε τόση έμφαση.

Είχα λίγα προβλήματα με τον τρόπο που παρουσιάστηκε ο Αυτοκράτορας, ο Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος. Μολονότι η αφήγηση δεν παρέλειπε να μας υπενθυμίζει πόσο δίκαιος αρχηγός και εξαιρετικός στρατηγός και πολιτικός ήταν, τον βρηκα αρκετά απόμακρο και ολίγον δύσκολο να τον συμπαθήσω, αν και δεν ξέρω αν θα ήταν προτιμότερο να εμφανιζόταν περισσότερο στην ιστορία.

Παρουσιάστηκαν ορισμένα κλισέ που ευτυχώς δεν με χάλασαν τόσο όσο χάλασαν κάποιους άλλους αναγνώστες, όπως διάβασα από κριτικές τους, συγκεκριμένα το προαναφερομενο ερωτικό τρίγωνο "Κωνσταντίνου - Μιχαήλ - Αλεξία" και ο σπαρακτικός θάνατος ενός πρωταγωνιστή.

Το τέλος μου άφησε μια γλυκόξινη γεύση, για λόγους που δεν αναφέρω…

Παρόλα αυτά, κατέληξα να απολαύσω το βιβλίο και το θεώρησα ένα ωραίο ταξίδι στην Βόρεια Ελλάδα την Βυζαντινή Εποχή. Ίσως διαβάσω και το "Για την πατρίδα".

[Dena · Rating 5 out of 5]

I remember reading this book in the original Greek as a child and it has remained with me ever since. In fact, I still have my copy of this book. I was glad to recently discover it in translation although I have not yet read this translation. The novel does not shy away from portraying the physical brutality of medieval war, but at its core it is a story of the people who are caught up in an era of warfare and whose love and loyalties are tested. There are the two young men who are very close friends, the mysterious Alexia who captivates them both, the monk guardian and the noble soldier whose lives intertwine. Love is expressed in many ways in the relationships of these characters during trying times. The characters must make tough moral and personal choices and decide what they are willing to sacrifice. It is both an intimate story and a grand sweeping epic during an empire at its peak. I recommend this historical adventure.

[Maria - Lemonia · Rating 5 out of 5]

Τι ευχάριστο εύρημα ήταν αυτό το βιβλίο, αφού αναζητούσα εδώ και καιρό κάτι να με συνεπάρει. Λατρεύω τη γραφή της Πηνελόπης Δέλτα, δεν με κούρασε, δεν υπήρχαν ασάφειες, ο λόγος έρρεε αβίαστα. Εθίστηκα τόσο στην πλοκή που το διάβασα ολόκληρο σε μια μέρα!
Οι περιγραφές είναι πολύ δυνατές. Όταν περιγράφει κάποιο φυσικό τοπίο, νιώθεις ότι βρίσκεσαι εκεί μαζί με τους ήρωες του μυθιστορήματος. Όταν περιγράφει μια σκηνή μάχης, ανατριχιάζεις, αγωνιάς, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι κρυμμένος/η κοντά στο πεδίο της σφαγής και παρακολουθείς ιδίοις όμμασι.
Η υπόθεση του ιστορικού αυτού διηγήματος δεν υστερεί σε τίποτα. Συνεχείς εξελίξεις, ανατροπές, θάνατος, έρωτας, μίσος, συμπόνια, προδοσία, όλα περιέχονται άπλετα. Η φιλία μεταξύ του Κωνσταντίνου και του Μιχαήλ είναι αδελφική, δεν διστάζουν να θυσιάσουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον ως την ύστατη στιγμή, ακόμα και τον μεγάλο τους έρωτα. Αν δεν είστε σκληρά καρύδια, προετοιμαστείτε για μεγάλες συγκινήσεις!

[Matina Politi · Rating 5 out of 5]

Αγαπημένο.

[George Natsios · Rating 3 out of 5]

Μου άρεσε το βιβλίο και η αντικειμενική παράθεση ιστορικών στοιχείων. Υπάρχουν καλογραμμένοι χαρακτήρες αλλά ίσως είναι λίγο παραπάνω μελοδραματικό από όσο θα έπρεπε

[Riza Lekas · Rating 5 out of 5]

Αριστούργημα.

[Leo · Rating 1 out of 5]

I mean it took me 2,5 months to finish this book. And I didn't even really finish it. It was difficult to pay attention because it was soooo boring. I would have stopped this book earlier. I lost two months of reading on this.

[Al · Rating 4 out of 5]

the actual rating is 3,75. ending mid as fuck

ACTUAL review coming soon

[George Vaskopulos · Rating 5 out of 5]

Delta proves that he can write a gripping, yet even slightly romantic tale in "In the Heroic Age of Basil II." His words are full of imagery and detail yet manages to not overdo the thoughts. The whole book is simultaneity read as such a movie is shown. The characters are ultimately as investing and likable as they should be.

There is a particular scene that I don't believe is truly mastered, and that is the whole first chapter. Not only is it sudden, but there is not much information to go on. Given the strange usage of words and random characters with thoughts the author doesn't tell us of, the whole sequence become very hard to follow. My advice? Skip the first chapter and dive in to the second, and after finishing the entirety of the book, the first chapter will be much more straightforward and understandable with a new knowledge of the characters.

The book is extremely neat and tidy in terms of the story. The story gives us enough to continue, and therefore, we enjoy it more. Same with a film. It would be hard to enjoy an art film because it's difficult to get what is going on, especially if there is no direct plot. But a story in E.T. or Raiders of the Lost Ark are enjoyable because the stories are explained well enough for the audience to follow through. Penelope Delta entrusts that the readers follow her story as the simple story it is.

But that is not to say the story is directly for children, though I'd still recommend it to such ages. Deaths are described deeply and with emphasis. Whether I was discomforted or not to read those sections is obvious; I was taken aback especially by some of the really dark moments: an old man dies in a prison, another wrongly accused man is still by spears, the whole city of Constantinople goes in ruins and hundreds are killed mercilessly, and of course, down goes one of the main characters. I won't tell you who, but if you read through the event with any surprise or sadness, you would need jumper cables.

Adding on, the story never reaches a bore. Delta fills our expectations with quickness and a fast pace. It is, on the lower frequencies, one of the most intelligent, educational, and daunting books ever written.

~GEORGE~

[Katerina · Rating 3 out of 5]

an historical novel i didnt enjoy it that much

[Sophia · Rating 2 out of 5]

This is some of the best Greek historical fiction but the translation was HORRIBLE!