Jump to ratings and reviews
Rate this book

Café Europa Revisited: How to Survive Post-Communism

Rate this book
An evocative and timely collection of essays that paints a portrait of Eastern Europe thirty years after the end of communism.

An immigrant with a parrot in Stockholm, a photo of a girl in Lviv, a sculpture of Alexander the Great in Skopje, a memorial ceremony for the 50th anniversary of the Soviet led army invasion of Prague: these are a few glimpses of life in Eastern Europe today. Three decades after the Velvet Revolution, Slavenka Drakulic, the author of Cafe Europa and A Guided Tour of the Museum Of Communism, takes a look at what has changed and what has remained the same in the region in her daring new essay collection.

Totalitarianism did not die overnight and democracy did not completely transform Eastern European societies. Looking closely at artefacts and day to day life, from the health insurance cards to national monuments, and popular films to cultural habits, alongside pieces of growing nationalism and Brexit, these pieces of political reportage dive into the reality of a Europe still deeply divided.

256 pages, Paperback

First published January 5, 2021

68 people are currently reading
1030 people want to read

About the author

Slavenka Drakulić

31 books681 followers
Slavenka Drakulić (1949) is a noted Croatian writer and publicist, whose books have been translated into many languages.

In her fiction Drakulić has touched on a variety of topics, such as dealing with illness and fear of death in Holograms of fear; the destructive power of sexual desire in Marble skin; an unconventional relationship in The taste of a man; cruelty of war and rape victims in S. A Novel About the Balkans (made into a feature film As If I Am Not There, directed by Juanita Wilson); a fictionalized life of Frida Kahlo in Frida's bed. In her novel Optužena (English translation forthcoming), Drakulić writes about the not often addressed topic of child abuse by her own mother. In her novel Dora i Minotaur Drakulic writes about Dora Maar and her turbulent relationship to Pablo Picasso, and how it affected Dora's intellectual identity. In her last novel Mileva Einstein, teorija tuge she writes about Einstein's wife Mileva Maric. The novel is written from Mileva's point of view, especially describing how motherhood and financial and emotional dependence on Einstein took her away from science and professional life.

Drakulić has also published eight non-fiction books. Her main interests in non-fiction include the political and ideological situation in post-communist countries, war crimes, nationalism, feminist issues, illness, and the female body. In How We Survived Communism; Balkan Express; Café Europa she deals with everyday life in communist and post-communist countries. In 2021, Drakulic wrote a sequel to Café Europa, Café Europa Revisited: How to Survive Post-Communism. Drakulic wrote the history of communism through the perspective of animals in A Guided Tour Through the Museum of Communism. She explores evil in ordinary people and choices they make in They Would Never Hurt a Fly War Criminals On Trial In The Hague, about the people who committed crimes during the Croatian Homeland war. On the other side, in Flesh of her flesh (available in English only as an e-book) Drakulić writes about the ultimate good – people who decide to donate their own kidney to a person they have never met. Her first book, Deadly sins of feminism (1984) is available in Croatian only: Smrtni grijesi feminizma.

Drakulić is a contributing editor in The Nation (USA) and a freelance author whose essays have appeared in The New Republic, The New York Times Magazine and The New York Review Of Books. She contributes to Süddeutsche Zeitung (Germany), Internazionale (Italy), Dagens Nyheter (Sweden), The Guardian (UK), Eurozine and other newspapers and magazines.

Slavenka Drakulić is the recipient of the 2004 Leipzig Book-fair ”Award for European Understanding.” At the Gathering of International Writers in Prague in 2010 she was proclaimed as one of the most influential European writers of our time.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
172 (25%)
4 stars
275 (41%)
3 stars
160 (24%)
2 stars
42 (6%)
1 star
13 (1%)
Displaying 1 - 30 of 91 reviews
Profile Image for Darka.
543 reviews423 followers
October 26, 2021
мені було дуже сумно читати цю книжку, бо я багато в чому не згодна зі світоглядом Славенки. більш того, після розділу про Україну я тепер ще й не вірю в її компетентність в питаннях інших країн. бідній Славенці так болить за російську меншину в Україні, яку позбавляють прав і культури. а ще дуже прикро, що під час декомунізації руйнуються комуністичні мозайки, бо при комунізмі було не тільки погане, а й хороше (і ця жінка написала "Як ми пережили комунізм")! і, звісно, Славенці видніше яких героїв українці мають вшановувати, а яких зась.

так само дивно мені було читати її есей про Північну Македонію, де національну ідентичність відроджують не так як хочеться Славенці, і взагалі Македонію придумав Тіто (югославський диктатор), а комунізм приніс їм урбанізацію та емансипацю (а вони невдячні довбні!); есей про Швецію, де є хороша мігрантка Славенка, бо вона з міста та освічена і є погані безкультурні мігранти-селюки; есей про Голокост, де хорвати відновили меморіальний центр на місці концтабора, який зруйнували під час окупації серби, але все одно зробили це не так.

і попередня "Кафе Європа" була сумнівною книгою, а ця так взагалі, краще б я її не читала
Profile Image for Maziyar Yf.
790 reviews601 followers
October 2, 2025
کتاب دیدار دوباره در کافه اروپا: چطور در زمانه پساکمونیسم بمانیم و حتی بخندیم را می‌توان به نوعی دنباله یا تکمیل‌کننده کتاب معروف کافه اروپا از اسلاونکا دراکولیچ ، نویسنده کروات دانست. در حالی که کافه اروپا به بررسی کلی اوضاع اجتماعی و سیاسی اروپا پس از سقوط کمونیسم می‌پرداخت، دیدار دوباره در کافه اروپا به طور خاص بر چالش‌ها و فرصت‌های زندگی در جوامع سالها پس از کمونیسم تمرکز می‌کند.
کتاب او با نگاهی طنزآمیز و در عین حال انتقادی، به بررسی تغییرات بنیادینی پرداخته که در جوامع سابقاً کمونیستی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی رخ داده است. به موضوعاتی مانند خصوصی‌سازی، بازار آزاد، نابرابری‌های اجتماعی ، چالش‌های گذار از اقتصاد دولتی به اقتصاد بازار آزاد ، فساد، ملی‌گرایی، بحران هویت ، تلاش برای ایجاد دموکراسی در جوامع جدید ، تغییرات در ارزش‌ها، باورها و سبک زندگی مردم ، چگونگی سازگاری آن‌ها با دنیای جدید و جستجو برای یافتن راه‌هایی برای مقابله با چالش‌های زندگی در جوامع پس از کمونیسم و ساختن آینده‌ای بهتر
دراکولیچ تنها به بررسی ابعاد سیاسی و اقتصادی تحولات پس از کمونیسم نپرداخته، بلکه به تجربه‌های شخصی افراد، احساسات و امیدهای آن‌ها نیز توجه کرده. او با روایت داستان‌های واقعی و مصاحبه با افراد مختلف، به خواننده کمک می‌کند تا با زندگی روزمره مردم در این جوامع بیشتر آشنا شود.
او نگاهی انتقادی به ساختارهای قدرت موجود در جوامع پس از کمونیسم دارد و نقش آن‌ها در ایجاد نابرابری‌ها و مشکلات اجتماعی را مهم می داند . دراکولیچ همچنین به بررسی نقش رسانه‌ها و ایدئولوژی‌ها در شکل‌دهی افکار عمومی می‌پردازد.
یکی از پیام‌های کلیدی که کتاب سعی در انتقال آن دارد، این است که با وجود گذشت سال‌ها از فروپاشی کمونیسم و تغییرات گسترده در جوامع پس از کمونیسم، بسیاری از چالش‌ها و مشکلات همچنان پابرجا هستند.
دراکولیچ نشان می‌دهد که اگرچه ظاهر چیزها تغییر کرده است و بسیاری از نمادهای کمونیستی از بین رفته‌اند، اما ساختارهای قدرت، نابرابری‌ها و بسیاری از تفکرات قدیمی همچنان به قوت خود باقی مانده‌اند.
دراکولیچ یکی از بزرگترین چالش‌ها را فساد گسترده در سطوح مختلف جامعه می داند. از نگاه او فساد نه تنها به اقتصاد آسیب زده، بلکه به اعتماد عمومی به نهادهای دولتی نیز لطمه رسانده. هم چنین با وجود خصوصی‌سازی و ادعای ایجاد بازار آزاد، نابرابری‌های اجتماعی در بسیاری از این کشورها افزایش یافته . ملی‌گرایی و قوم‌گرایی هم همچنان به عنوان یک نیروی قدرتمند در بسیاری از این کشورها عمل می‌کند و می‌تواند منجر به تنش و درگیری شود و از همه مهمتر نهادهای دموکراتیک در بسیاری از این کشورها هنوز به اندازه کافی قوی نیستند و به راحتی تحت تأثیر گروه‌های فشار و الیگارشی قرار می‌گیرند .
دراکولیچ با استفاده از طنز و داستان‌های شخصی، به خواننده نشان می‌دهد که چگونه این چالش‌ها بر زندگی روزمره مردم تأثیر می‌گذارند. او به جای ارائه یک تحلیل خشک و آکادمیک، سعی می‌کند تا با زبان ساده و قابل فهم، به مخاطب خود نزدیک شود و او را به تفکر وامی‌دارد.
گرچه کتاب دراکولیچ درباره اروپاست اما پیامی جهان شمول دارد . پیام اصلی کتاب او این است که گذار از کمونیسم یا دیکتاتوری یا هر رژیمی مخالف آزادی به دموکراسی یک فرایند طولانی و پیچیده است و راه بسیار زیادی تا رسیدن به یک جامعه عادلانه و برابر باقی مانده است.
Profile Image for Ksyu.
48 reviews16 followers
September 22, 2021
Краще б Дракуліч не писала про Україну.
Знов причепилася до декомунізації, яка означає, на її думку, стирання та переписування історії. Те, що в законі комуністичні символи йдуть в одному ряду з нацистськими, натякає, що це означає в контексті історії Україні, але ні. Таке враження, ніби тільки назви вулиць, пам’ятники лєніну та мозаїки бережуть історію та передають її наступним поколінням. Просто вивчення історії, музеї, книги, фільми, документальні свідчення, спогади - все ніщо, назви вулиць - сила!
Авторка експертно незадоволена тим же законом про декомунізацію за те, що він реабілітує “колишні колабораціоністські організації як сили, що змагалися за незалежність”. Тобто те, що росіянська пропаганда десятиліттями демонізувала образ Бандери та ОУН-УПА, - не варте згадки, а коли Україна намагається нагадати, що вони правда боролися за Україну та її незалежність і від совків, і від нацистів, - це “суперечливо”.
Далі мені має стати шкода російську меншину в Україні, бо їхні права, мова та культура пригнічуються дерусифікацією. “Попри наявність у країні 30% людей, які називають російську мову рідною, ця мова не є в Україні офіційною”. І на то є причина! А яка? Так Дракуліч нам буквально в наступному абзаці її пояснює, бо вона вже отримала відповідь від українських колежанок: “…більшість російськомовних тут є дітьми й онуками українських селян. У цій частині світу урбанізація означала русифікацію - як під час російського імперського панування, так і в радянські часи. Більшість селян починали говорити російською того ж дня, як прибували в місто. Ще геть недавно, якихось двадцять років тому, говорити українською в Києві та інших великих містах означало, що до вас ставитимуться як до селюків, громадян другого сорту…”
Книга написана після 2014 року. Вона знає, що відбувається. Вона називає анексію - анексією, і називає того, хто це зробив, - росію. Вона розуміє, що все це - прямі наслідки комуністичного режиму. І тут же жаліється на декомунізацію та дерусифікацію. Якась дуже сумна та прикра каша.
Після цього важко довіряти аналітиці про інші країні в її книжках.
Profile Image for Moshtagh hosein.
463 reviews33 followers
June 3, 2022
نسبت به سه کتاب دیگر خانم دراکولیچ،که از همین ناشر هست این اثر به نظرم ضعیفتر هست،اما بررسی ابعاد مهاجرت در اروپا بسیار ایده جالبی بود که هوشمندانه در این مجموعه گفتار بسط داده شده!
Profile Image for Rozhan Sadeghi.
310 reviews452 followers
February 23, 2023
۲.۵
خانم دراکولیچ عزیز شما به زعم من متاسفانه روایت کردن بلد نیستید. به خصوص روایتی بی‌طرفانه.
خلاصه‌ی پشت کتابتون از فصل‌های کش‌دار و بی‌سروتهش به مراتب جذاب‌تر بود و اگه با گروه بازگو عزیزم نمی‌خوندمش، یحتمل حتی زحمت تموم کردن کتاب رو به خودم نمی‌دادم.
خلاصه که نه با «کمونیسم رفت...» و نه با «دیدار دوباره...» نتونستید راویت‌های دست اول و شخصی از اروپای شرقی رو به من ارائه بدید. حتی به منی که حریصانه دنبال روایات شخصی در دل تاریخ جهان هستم.
Profile Image for Kiana Dayhim.
18 reviews7 followers
February 25, 2023
از نصفه رها کردن یک کتاب تا جای ممکن اجتناب می کنم.
این یکی امانم را برید.

از همان ابتدای کتاب که نویسنده شروع کرد به گفتن از دوران پسا کمونیسم، دریافتم وقتش است که پا به دنیای بزرگسالی بگذارم (...) و یکبار برای همیشه بفهمم داستان این کلمات/وقایع چیست: کمونیسم، امپریالیسم، حادثه چرنوبیل، یوگسلاوی سابق، اروپای شرقی، دیوار برلین، فاشسیم، اتحاد جماهیر شوروی، پوپولیسم، استعمار، استثمار و...

هر یک ویدیویی که در یوتیوب می دیدم یک سوال جدید برایم ایجاد می کرد. مثلن می خواستم با کمونیسم آشنا شوم، و اسم مارکسیسم وسط می آمد.
مارکسیسم را درک کردم (نسبتن) و سپس متوجه شدم هیچ تصویری از اروپای شرقی در ذهنم ندارم.
نقشه جهان را جلو رویم گذاشتم و دیدم چه تعداد کشور هایی هستند که حتا اسمشان را هم نشنیده ام.
(در تمام این مراحل شرم نیز در پس ذهنم می جنبید، که چرا وقتی برای اولین بار با کلمه ای رو به رو شدم که نمی دانستم چیست، دنبالش نرفتم)
البته در حین راه وقت هم تا توانستم تلف کردم. مثلن آن روز که نقشه اروپا را با مداد رنگی و با تمام جزئیات در یک برگه کشیدم می توانست صرف کار مفید تری شود.

در دل این سردرگمی، به گروه کتابخوانیمان (بازگو) دست آویز شدم. از دوستان طلب یک کتاب کردم که به زبان ساده به من بگوید بالاخره چه بلایی سر این اروپا آمد، و این خانم دراکولیچ چه از جان من می خواهد وقتی در هر خط از یک واقعه جدید حرف می زند.

کتاب تاریخ بلوک شرق از انتشارات ققنوس را معرفی کردند. (البته کتاب های تخصصی تری هم گفتند که راستش انگیزهٔ کافی برای خواندنشان نداشتم.)

از آن کتاب فهمیدم که رهبران کمونیستی هم یک کوفتی بوده اند مانند رهبران دیگر. البته که تاریخ بلوک شرق را هم یک مرد آمریکایی سفید پوست نوشته بود...

برگشتم به دیدار دوباره در کافه اروپا. اما باز انبوهی از وقایع روی سرم خراب شد که من هیچ نظری درباره شان نداشتم. یک دستم به کتاب بود و یک دستم به سرچ گوگل.

آخر دراکولیچ عزیز،
می مردی اگر در حد یک پانویس، برای منی که نه سفید پوست محسوب می شوم نه اروپایی و فقط از سر کنجکاوی (و کرم) کتابت را دستم گرفته ام، توضیح بدهی داستان این وقایع تاریخی که مربوط به جغرافیای تو بوده چیست؟


خلاصه دیگر خسته شدم. مهلت خواندنش هم در گروه کتابخوانی تمام شد.
از دستاورد هایم این بود که بالاخره می دانم کمونیسم چه بوده، چرا در ایده خوب بود ولی در عمل نه. لنین چه کرد و بعد استالین کدام خری بود. (مشخص است خسته شده ام؟)
(البته اگر صادق باشم جنبهٔ اقتصادی قضیه برایم خیلی جالب بود.)

از دستاورد خودم راضی ام، اما از عملکرد نویسنده نه. احساس نادیده گرفته شدن می کنم به عنوان مخاطب. (بله اصلن منت هم می گذارم که از نقطه راحتم خارج شدم و تاریخ سیاسی خواندم...)

و در آخر،
دستاورد بهتری داشتم. موفق شدم با رضایت کامل کتابی را نصفه کنار بگذارم.
Profile Image for Lada Moskalets.
402 reviews68 followers
June 12, 2021
Найновіша книжка Славенки Дракуліч - щось на кшталт фіксування проблем Східноєвропейських країн через тридцять років після розпаду соціалістичного блоку. Що сталося з рожевими очікуваннями світлого майбутнього, чому всередині ЄС досі панує нерівність, чому приходять до влади націоналістичні чи популістичні політики. Щось на кшталт переклички по ситуації в Східній Європі - мігранти, безробіття, meetoo, поділена історична пам’ять, охорона здоров’я, урегулювання приватної власності на землю - як Хорватія, Угорщина, Румунія, Польща і Україна реагують на них? Ось це обговорення глобальних речей на місцевих прикладах - часто з життя і досвіду самої авторки чи її родини видається найцікавішим. Книжка починається з розповіді про нерівність у їжі - коли для Румунії чи Сербії виготовляли Нутеллу, яка мала в собі більше маргарину і менше горіхів, аніж Нутелла для Австрії чи Німеччини. А на претензії виробники відповідали, що люди з постсоціалістичних країн люблять менш інтенсивний смак. Тут не знайдете відповіді на запитання, але зможете актуалізувати їх і побачити загальний контекст.
Досить песимістично і сумно - але допомагає зрозуміти, що у глобальному світі ми всі в одному човні і ігнорування чи забування проблем рано чи пізно вилізе боком. Бачити і розуміти проблеми сусідів допомагає не розпачати над унікальністю власних бід, але також шукати спільний вихід.
“The combination of corruption and unemployment led to a new word being coined in the Croatian language: uhljeb. There is no literal translation but it means to receive employment through a connection, even if the person is not qualified and the job is useless anyway, and sometimes even if the job is invented just for that person.”
***
“If today all jobs are insecure, those requiring language skills are more insecure than most. And not only in Eastern Europe, to be sure. The thirty-year-old son of my Italian friends in Milan has never been employed. As a journalist, he has only had assignments, and badly paid at that. He has decided to write for free and publish online—and to try to make money some other way. He belongs to the new “precariat” of educated but impoverished young people with an unpredictable and insecure future—the intellectual proletariat, in other words. It is impossible for them to plan their lives at all, and many of them live with their parents, on whom they often rely for financial support. They are not married; they have no children.”
Profile Image for HAMiD.
512 reviews
July 11, 2022
جُستارهای استاد دراکولیچ بی اندازه خواندنی هستند برای مایی که در شمایلی چون کشورهایی هستیم که هم سوسیالیست هستند و هم کمونیست و هم کاپیتالیست و هم نولیبرال و هم همه چی و هم هیچ چی، اگرچه که تحلیلی هستند بر وضعیت اورپای کنونی که به روایتی شده است اردوگاه مهاجران جنگی و فراریانِ از حکومت های خودکامه، که کاری هم نداریم که خیلی هاشان را خودشان برقرار و آباد نگاه داشتند و چوبش را هم خوردند. اینگونه می شود که هر جستار نقبی است بر حالت هایی که چه بسا از سر گذرانده ایم و چه بسا بگذرانیم. با قطعِ پالتویی و زیر بغل و ببر هرجا که دلت می خواهد، بخوان و کیف کن. بازگردانِ سحر مرعشی هم دستگیرِ خوشخوانی هر جُستار است که او هم شاد باد

نوزدهِ تیردادِ چهارده-دوصفر
Profile Image for Kamila Kunda.
421 reviews344 followers
May 27, 2022
First of all, reading Slavenka Drakulić I realised how refreshing it is to read essays on the whole region of countries which used to be communist written by an author who has experienced things first-hand. Secondly, how refreshing to read essays by an author who hasn’t been shaped by the Anglosaxon ideas of political correctness or - what Adichie recently called - American addiction to comfort, which these days permeates literature from the US.

As with every essay collection, some texts here were more interesting than others. In contrast to many other readers, I don’t need to agree with the author in various instances to appreciate her writing. Literature is a window, not a mirror. And so I was interested in Drakulić’s experience of immigration to Sweden and her observations and thoughts on other immigrants. I found her musings on food, cultural and historical amnesia, her recurring views on Croatian society and the whole Balkan region fascinating, even though all deeply subjective and incomplete - but this is a collection of personal essays and not an academic analysis. I appreciate what she said about communism at one point: “Not only in Macedonia, but in all of former communist Eastern Europe, it is difficult to mention the merits of communism, a system that, in a short time, brought modernisation and changed an agrarian society into an urbanised, industrial one. It meant greater education as well as the emancipation of women; this has to be recognised, even though such changes were accomplished by a totalitarian regime”. Indeed, when I was younger it was a shock to me to see women in many Western countries more bound by gender roles, less educated and less free than those in Poland.

I found Drakulić best when she reflects on the nature of war and conflict, nationalism and identity, as well as trauma. Her views go so much further than those of authors who talk only theoretically. “When do wars really end? It seems that wars continue to live on in property documents, in doubts, nightmares and fears for generations”. Drakulić beautifully weaves personal stories with greater themes and this, being the backbone of this collection, makes this collection so compelling.
Profile Image for Fatemeh Nazari.
199 reviews46 followers
October 21, 2022
یکی از تفاوت‌های مهم این کتاب با «کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم» و «کافه اروپا» اینه که اون دو تا کتاب بیشتر در بطن زندگی مردم بودن. زندگی روزمره، صحبت‌های آشپزخونه‌ای. این کتاب اما بیشتر از سیاست‌های کلان حرف می‌زد.با این حال من دوستش داشتم اما ممکنه خواننده با تصور کتاب‌های قبلی بیاد و حوصله‌ش سر بره. فکر می‌کنم برای این کتاب لازمه که قدری به سیاست و تاریخ علاقه‌مند باشین که اونطور که باید و شاید ازش لذت ببرین.

بحث پررنگ کتاب درباره ناسیونالیسم، هویت ملی، اتحادیه اروپا و پناه‌جوها بود. اصولا خانم دراکولیچ اِبایی از بیان نظرات شخصیش نداره. احتمالا عده‌ای بگن که دیدگاهش تا حدی نژادپرستانه‌ست. اینی که می‌گه حضور مهاجرها و پناهجوهای اروپای شرقی در اروپای غربی اوکیه ولی پناهجوهای خاورمیانه و آفریقا نه. به نظرم از جهتی حق داره. مسئله پناهجو واقعا الکی نیست. پناهجوها مهاجرانی نیستن که به واسطه تحصیل و کار اومده باشن. عموما انسان‌های جنگ‌زده‌ای هستن که در شرایط بدی زندگی کردن. مطمئنا حضور عده‌ زیادی از این‌ها، شرایط اقتصادی و فرهنگی اروپا رو تغییر می‌ده و مردم حق دارن نگران باشن. خصوصا مردم اروپای شرقی که هنوز که هنوزه اوضاع چندان دلچسبی ندارن.

کتاب برای من نکات جدیدی داشت که اصلا ازشون مطلع نبودم. مثلا فصل اول که درباره «آپارتاید غذا» حرف می‌زنه! اینی که برندهای بزرگ جهانی، از موادی با کیفیت کمتر برای اروپای شرقی استفاده می‌کردن و چه تحقیری از این بزرگ‌تر؟


همیشه باید موقع خوندن کتاب‌های دراکولیچ این رو در ذهن داشته باشیم که ما داریم جُستارهایی رو از وضعیت اروپا و کمونیسم با عینک دراکولیچ می‌بینیم. قطعا جاهاییش می‌تونه درست نباشه. شاید با این دید انتقادات به کتاب کمتر شه و بتونیم با فکر بازتری باهاش رو به رو شیم.


اما در نهایت، یه جای کتاب از زبان یه شهروند چکسلواکی نوشته بود که تمام سال‌های بد کمونیسم فکر می‌کردن که اونقدری زنده نمی‌مونن که پایان این قضایا رو ببینن. اما بالاخره اون روز فرارسید. این برای ما ایرانی‌ها، خصوصا در این روزهای تلخ می‌تونه روزنه امیدی باشه. که ما هم بالاخره روزهای بد ج.ا رو خواهیم دید.
Profile Image for Babak Radfar.
169 reviews6 followers
October 11, 2022
از آپارتاید مواد غذایی که در اروپا پیش آمده که گفت، شوکه شدم!
کتاب خوبیست حتما باید خوانده شود.
Profile Image for Rosenkavalier.
249 reviews111 followers
December 3, 2024
Caffè lungo (troppo)

Mi aspettavo un libro sui paesi dell'est del nostro continente e sulla loro traiettoria di "europeizzazione" (o meglio, ri-europeizzazione, essendo sempre stati paesi europei, temporaneamente russificati a forza dall'occupazione sovietica) negli ultimi due decenni.
Il tema è presente ma non preminente, perchè gli scritti raccolti nel volume parlano perlopiù di immigrazione in senso lato, inclusa l'immigrazione in Svezia (paese adottivo dell'autrice per via di matrimonio), in Italia e altrove. Onestamente, mi è parsa una raccolta di luoghi comuni vagamente woke-buonisti, di relativo interesse.

Molto meglio le parti dedicate alle realtà che la Drakulic conosce bene, la sua natia Croazia, i balcani occidentali e i loro dintorni, ma purtroppo sono annegate in 300 pagine di altre cose, come detto poco interessanti (per me).

Alcuni aneddoti sono impagabili, così come alcune storie (in specie, quella dedicata alla foto che sta nella copertina di altre edizioni, scattata a Berlino Est negli anni settanta a una ragazzina che partecipava a una manifestazione di partito per il primo maggio, che vale l'intero volume).

Mi procurerò il primo libro, che apparentemente avrei dovuto leggere al posto di questo epigono.
Profile Image for Elahe mozafari.
15 reviews
October 29, 2021
دراکولیچ بار دیگر به کافه اروپا سرک می‌کشد، اما حالا به زمان ما بسیار نزدیک است و به نظر از کمونیسم دیگر خبری نیست و امید به زندگی بهتر در مردم جان گرفته، ولی مشکلات دیگری پدید آمده‌اند. از سیل عظیم مهاجران به اروپا می‌گوید و پیامدهایش، از فساد، نابرابری، بیکاری، رکود، هویت ملی از دست رفته و فروکاستن آن به یک مذهب، مسائل نظام سلامت به ویژه در زمان همه‌گیری ویروس کرونا، از برگزیت و مشکلاتی دیگر؛ مشکلاتی که آن نور امید را به مرور خاموش کرد یا به تعبیر خودش «محو شدن تدریجی خیالات واهی».
مثل همیشه وسعت ظریف بینی‌اش خواننده را شگفت زده می‌کند.
Profile Image for emre.
418 reviews326 followers
August 22, 2022
keşke önce Cafe Europa: Life After Communism'i okusaymışım, internette bulamadım. bu 'revisit' versiyonu, eskiden çok sevdiğimiz bir yeri yeniden ziyaret ettiğimizde duyduğumuz eksiklik/olmamışlığa benzer şeyler hissettirdi bana. çok kişisel gözlemler, yer yer karıncayı karanfile bağlayıp konuyu doğu avrupalılığa getirmeler olsa da çoğunlukla keyif aldığım bir kitap oldu. yine de beklentilerimi karşıladığını söyleyemem.
Profile Image for Hootan Mohaghegh.
44 reviews1 follower
January 21, 2022
باز هم به کافه اروپا برگشتم و باز همان قرابت با فضای جامعه و کشور خودم را احساس کردم. انگار که گذشته و آینده خودمان را می بینم و همان گره هایی که به سادگی باز نمی شوند.
Profile Image for Dorin.
309 reviews100 followers
April 22, 2023
This is a collection of essays, and it lacks a unifying topic. Slavenka Drakulić doesn’t have a clear message to get across to her readers, or she has too many of them. The essays are nice and readable. Her words flow easily and seamlessly. You feel good reading, even if the topics are not meant to feel good. Drakulić draws from personal experiences and personal history, from anecdotes, from things that happened to her or to people she knows. She then tries to universalize these experiences, to insert them in the bigger picture, to tie them to an issue or trend with which she is concerned. It is a useful structure because it hooks the audience. You feel close to the author and you tend to listen to what she has to say about more important, general topics. This is good to a point because Drakulić does not really know how to end her essays. She doesn’t offer any solutions. She introduces one issue, then another, and so on, until there are too many to comprehensibly bring together into a single ending. This is disappointing because she writes well and because I can subscribe to her thinking, her disappointment, her frustration and her fear for the future of our Europe.

Her essays cover topics such as growing nationalism and populism, islamophobia, anti-migration sentiments and policies, corruption, sexual violence, gender roles, and more. Topics that are on the agenda in present-day Europe. Using these issues, she is bridging Western and Eastern Europe, sometimes through the differences, other times by highlighting the similarities. Her stories from one Eastern European country at a time seem all too familiar to the others. Eastern Europeans are not second-class citizens, she seems to shout. If we are different, that is to all our advantage, she wants to tell Europe.
Romania is in the EU, it is a democracy, there is capitalism—yet only on the surface. When you scratch it, the real Romania shows through and it doesn’t appear to be much different than it was twenty-five years ago, when party membership and VIP connections were the means of survival and the main currency of corruption. This goes for most other Eastern European societies, really. And it was my generation that couldn’t get rid of it. There is corruption in the West too, but there is a difference between the individual cases of corruption in the West and corruption as a system, the way society functions in the East.

My favourite essay was My Brexit. Although in the beginning I was trying to understand what does her adolescence in Yugoslavia listening to Western rock has in common with Brexit, in the end it was all tied up nicely: Britain was with us for a long time, and no Brexit would take it from us.

3.5 stars out of 5 because not all the essays have clear endings.

Simply love the cover.
Profile Image for Настасія Євдокимова.
109 reviews679 followers
May 27, 2022
Славенка Дракуліч «Кафе «Європа». Повернення. Як пережити посткомунзім» — перша книжка, яку я прочитала після 24-го лютого, і яка підштовхнула до думки про те, що потрібно вчитися читати заново.

Хорватська письменниця Славенка Дракуліч пропонує дуже класну метафору: уявімо собі кафе, яке називається «Європа», і у якому за горнятком, філіжанкою або чашкою кави збираються європейські країни. І тут значення має усе: як вони сидять, у що вбрані, про що говорять. У 1996 році Дракуліч уперше подивилася на таке кафе й намагалася зрозуміти, як оклигують та починають жити країни «після комунізму». У 2021-му повернулася у кафе з тим, щоби з більшої дистанції зафіксувати зміни.

Кожен есей — про інший посткомуністичний досвід та іншу країну (бо комунізм пішов, а досвіди залишилися). Авторка запитує про те, що відрізняє дві Європи — ту, яка переживала комунізм, і ту, яку він оминув (більш західну та більш східну), а ще це привід замислитися над тим, що Україна належить до певної «третьої» Європи, яку першим двом ще треба збагнути та відкрити для себе (ця крига скресла ще у 2014-му). У книжці є про біженців у Європі, про памʼять і свободу.

«[після комунізму] Ми повернулися до того, що було раніше, але радше уявляючи, аніж памʼятаючи, як воно було».

Дракуліч називає декомунізацію «боротьбою за минуле»: «В останні два десятиліття росіяни створили цілу масову індустрію «радянської ностальгії», яка витворює з СРСР образ втраченої «золотої доби».

«… розрив між «офіційною історією» та індивідуальною памʼяттю — розрив, який і далі обтяжує кожне посткомуністичне суспільство».

У есеї «Жінки, домагання, Схід, Захід» Дракуліч пише про те, що розуміння насильства «визначається суспільством», а суспільство Східної Європи схильне звинувачувати жертв.

Перша частина «Кафе «Європа» теж дуже цікава, але сьогодні оця дистанція, із якої авторка оцінює наслідки комунізму (зокрема), значно важливіша, ніж те, з чим країни виходили з комунізму, з якими ідеями, звичками і продуктовими наборами, бо це уже історія (важлива історія, потрібна, але не сьогодні).
Profile Image for Lacy.
538 reviews
January 29, 2021
These essays led me down so many different paths (other books, movies) and I'm all about that with my reading. I ordered this book when in came out because my knowledge about Eastern Europe is fairly limited.
Profile Image for Chequers.
590 reviews34 followers
January 1, 2025
Mi aspettavo un libro sul post comunismo, ed invece mi sono ritrovata con la beatificazione della Merkel ed altre personali menate varie.
Doppiamente delusa perche' era l'ultimo libro del 2024, volevo chiudere in bellezza. Pazienza!
Profile Image for Hamide meraj.
208 reviews149 followers
June 10, 2022
سقوط بهار پراگ نقطه پایانی بود بر آخرین تلاش اصلاح طلبان کمونیست بلوک شرق که میخواستند در نظام توتالیتر تغییراتی لیبرال صورت دهند. حمله به چکسلواکی همه آن خیال و سوداها را بر باد داد. احتمالا هجوم شوروی به شور و امید بهار پراگ آغازی بر پایان خود کمونیسم نیز بود. چرا که بعد از تصرف پراگ بر همگان روشن شد که هیچ اصلاحاتی در کار نیست. بهار پراگ اگر هیچ نتیجه ای نداشت دست کم نشان داد که کمونیسم مثل یک ژاکت پشمی است اگر یک نخ را بکشید کل آن از هم می گسلد. (صفحه 93 کتاب )
برای ما ایرانی ها یکم آشنا نیست؟

شاید بهترین راه برای فهم دست کم جنبه ای از این ماجرا تماشای فیلم مجارستانی 1945 به کارگردانی فرانس توروک در سال 2017 باشد. گاهی فیلم های خوب برای ما چنین فرصتی را فراهم میکنند. فیلم با دو غریبه آغاز می شود. دو یهودی ارتدوکس که در ایستگاه راه آهن کوچکی وسط ناکجاآباد از قطار پیاده می شوند. هر دو جعبه ی بزرگی تقریبا شبیه یک تابوت در دست دارند . کارگار راه آهن دوچرخه اش را برمی دارد و سراسیمه به سمت روستا رکاب میزند تا خبر رسیدن آنها را به دیگران برساند. روستاییان دارند برای جشن عروسی پسر تاجری آماده می شوند که بعد از تبعید فروشنده ی یهودی روستا به اردوگاه کار اجباری، فروشگاه او را غصب کرده است. همین که تازه واردها قدم زنان به روستا نزدیک می شوند خبر آمدنشان در کل محل میپیچد و لزره بر اندام روستاییان می اندازد. آنها میترسند این دو یهودی برگشته باشند تا مدعی ملک و املاک اقوامی شوند که یک یا دو سال پیش از آنجا تبعید شده اند. همان موقع روستایی ها همه چیز را بالا کشیده بودند از مغازه گرفته تا میکده ها و خانه هایشان . حالاچرا این دو نفر برگشته بودند؟ داخل صندوق های بزرگشان چه بود. همه در این غارت و چپاول دست داشتند و بنابراین همه از این دوغریبه که هر لحظه نزدیک و نزدیک تر می شدند میترسیدند.
این فیلم سیاه و سفید که به سبک و سیاقی شبیه فیلم های مستند ساخته شده است وحشت همگانی را از بازگشت صاحبان بر حق نشان میدهد و اینکه چطور این بازگشت اجتماعی را که بر دروغ و تهمت و دزدی بنا شده ویران میکند.
(صفحه 170 کتاب)
Profile Image for Olena Skolozdra.
41 reviews6 followers
June 2, 2023
Якщо у ревʼю була опція додавати картинки, я б вмістила сюди мем з GOT, який десь минулого року гуляв у м��режі Twitter (піднесена Daenerys AKA “western teens praising communism”, стурбований Snow AKA “ppl who know history and basic economics” and факед ап Arya AKA “Eastern Europeans”).
Кафе «Європа». Повернення- це про деконструкти і конструкти. Про знані події через мікроісторії. Про глибокі рефлексії авторки, дуже особисті.
Я почала читати цю книгу на початку травня, час який і досі має різні конотації для різних поколінь посткомуністичного простору(часто про це говорять як розрив між історією і памʼяттю).
Тут не потрібно мати особливого історичного бекграунду щоб прочитати, зрозуміти і отримати задоволення від книги. А оскільки я розпочала читання з, умовно, третьої частини, відчуваю, що попереду очікує ще не одна цікава читацька подорож.
Profile Image for dantelk.
211 reviews20 followers
August 6, 2022
İki ya da üç yıldız...

İşte doğu/batı Avrupa, göçmenlik falan bahsediyor... Derinlik yok pek, başlık içerikleri gazete makalesi ayarında. Yazar biraz 80'lerin sonunda kalmış sanki, o zamana has bir naiflik hissettim. Göçmenlik üzerine yazdıklarının pek azı ilgi çekiciydi; çoğu zaten hemen herkesin bildiği konular. Son bölüm olan "My Brexit" de mesela, çok nötr bir dile yazılmıştı ve yüzeysel buldum, Brexit'ten değil de İngiltere'lilikten, bu kültürden bahsetmiş.

Kötü bir kitap değil, ama non-fiction kitabı dediğin bana göre daha sonuç odaklı olmalı. Bu biraz lay lay lom bir eser.
Profile Image for Witoldzio.
349 reviews6 followers
June 7, 2021
This book is disappointing. It can be infuriating in so many ways. I list some of them here:
a) generalizations, half baked truths, half truths and occasional untruths, particularly about Eastern Europe
b) insufficient and shallow knowledge of the topics discussed, likely due to laziness or neglect
c) lack any specific strong convictions or opinions
d) lack of of interest in any solutions to the pressing issues at hand
e) overwhelming pessimism and negativity, particularly in regards to her fellow Slavs
f) disrespect for the American reader, for whom this book was written
This book's value consists of:
a) having to check all information online, even if it is just about an update about a topic
b) being forced to face the issues alone, since the author doesn't offer any help; it can stimulate your own thinking
c) training your eyes to see how spreading stereotypes works in print
d) training your eyes to see how one happily arranges facts and semi-truths to make a seemingly powerful statement
e) being forced to investigate how much of what you're reading is true and how much of what you read requires a more thorough commentary and proper understanding
f) being forced to see how the author's own heritage shaped the way she sees the world, and how much of that is perfectly justified and how much it is not
g) dealing with the question that perhaps someone not born in that region of the world could have written a much better book
Profile Image for Anastasiia Nekrasova.
66 reviews14 followers
December 9, 2021
Відверто засмутили есе про Україну, Північну Македонію (Дракуліч вперто намагається називати країну КЮРМ - Колишня Югославська Республіка Македонія) і Швецію в частині закону про добровільну згоду на секс, який виявляється занадто сильно лізе в спальню. Мені були цікаві есе про Чехію та про різні комеморативні практики. Читаєтьс легко. Але написано якось без любові.
Profile Image for Victoria Dembrovska.
198 reviews2 followers
February 19, 2022
Відчуття таке, ніби книжка втратила актуальність вже тоді, коли її видали. І ще таке, ніби одні і ті ж теми товчуться в ступі, бо багато чого перегукується з першим "кафе".
"Як ми пережили комунізм" без сумніву набагато інтимніший збір есе
Profile Image for Olia.
117 reviews22 followers
June 16, 2021
Славенка Дракуліч ніби привідкриває душу і серце, а не просто видає збірку есеїв
Profile Image for Bahareh Vahid.
58 reviews4 followers
February 4, 2022
در کتاب دیدار دوباره در کافه اروپا، اسلاونکا دراکولیچ سی سال بعد از فروپاشی کمونیسم، وضعیت اروپای شرقی را در مقاله هایی کلی نگر توصیف می کند. در اروپای شرقی امروز نه خبری از کمونیسم است، نه خبری از امید و اشتیاق دوران گذار از کمونیسم! این منطقه هنوز درگیر فساد، نابرابری، بیکارییست و به آن مشکل شدید پناهجو هم اضافه شده. ناامیدی از وضعیت جدید، باعث مهاجرت دسته دسته جوانان تحصیل کرده از اروپای شرقی به کشورهای مدرن شده و این کشورها را دچار بحران کمبود متخصص کرده. دراکولیچ همچنین از قدرت گرفتن راست گراها در اروپا، به دلیل بحران پناهجو در کل اروپا به خصوص اروپای غربی، ناموفق بودن برنامه ریزی کشورهای مدرن در مقابل کرونا و مشکلات پیش آمده از برگزیت هم می گوید . مطالب کتاب بسیار مفید است و اطلاعات ارزشمندی دارد، به خصوص که وضعیت اروپای شرقی امروز به شدت به وضعیت ایران شبیه است و نبود اپوزیسیون و امید به آینده و اقتصاد فاسد در هر دو منطقه عامل اصلی مشکلات است. این کتاب، نسبت به کافه اروپا کلی نگرتر و غیرداستانی تر و به نظر خیلی از منقدین ضعیف تر است اما من بسیار از خواندنش لذت بردم.
Profile Image for anela.
1 review
December 14, 2021
i had high hopes for this book but was sorely disappointed...a lot of the "points" made are tone deaf and don't contribute to anything. she also lost me the second she talked about the bosnian war and referred to it as ethnic cleansing but referred to what happened in srebrenica as genocide-it sucks when one of your own uses a phrase that was adopted as a way of diminishing the violence perpetuated against bosnians during the war. language is powerful and continuing to use ethnic cleansing is just not fair to victims of their war and their families. it's obvious she wasn't displaced or suffered at the hands of the war and it shows in her writing.
34 reviews
May 20, 2021
Fascinated and informative -- I learned more about numerous issues in Europe than several years of trying to make sense of news articles. Definitely depressing at times, but that's the new reality in Europe (and most of the world). Doesn't have quite the same magical imagery and description as the first book, Cafe Europa -- more history and current events -- but absolutely worth reading.
Displaying 1 - 30 of 91 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.