What do you think?
Rate this book
The Challenge From Beyond
In 1935, Fantasy Magazine was coming up on its 3rd Anniversary and editor Julius Schwartz (later of DC Comics) wanted to do something special. He conceived of the idea of a “composite story” (round-robin story) to commemorate the event. Schwartz commissioned two such stories, both called “The Challenge from Beyond.” One story was in the Science Fiction genre and the other in the Weird Fiction genre.
The lineup of authors for the Weird Fiction story was: C.L. Moore (1911-1987), Abraham Merritt (1884-1943), H.P. Lovecraft (1890-1937), Robert E. Howard (1906-1936), and Frank Belknap Long (1901-1994).
The Science Fiction version of the story was authored by Stanley Weinbaum (1902-1935), Donald Wandrei (1908-1987), E. E. “Doc” Smith (1890-1965), Harl Vincent (1893-1968), and Murray Leinster (1896-1975).
The two stories were originally published in the September, 1935 issue of Fantasy Magazine.
The lineup of authors for the Weird Fiction story was: C.L. Moore (1911-1987), Abraham Merritt (1884-1943), H.P. Lovecraft (1890-1937), Robert E. Howard (1906-1936), and Frank Belknap Long (1901-1994).
The Science Fiction version of the story was authored by Stanley Weinbaum (1902-1935), Donald Wandrei (1908-1987), E. E. “Doc” Smith (1890-1965), Harl Vincent (1893-1968), and Murray Leinster (1896-1975).
The two stories were originally published in the September, 1935 issue of Fantasy Magazine.
ebook
First published September 1, 1935
9 people are currently reading
183 people want to read
About the author
C.L. Moore
310 books208 followersExcerpted from Wikipedia:
Catherine Lucille Moore was an American science fiction and fantasy writer, as C. L. Moore. She was one of the first women to write in the genre, and paved the way for many other female writers in speculative fiction.
Moore met Henry Kuttner, also a science fiction writer, in 1936 when he wrote her a fan letter (mistakenly thinking that "C. L. Moore" was a man), and they married in 1940.
Afterwards, almost all of their stories were written in collaboration under various pseudonyms, most commonly Lewis Padgett (another pseudonym, one Moore often employed for works that involved little or no collaboration, was Lawrence O'Donnell).
Catherine Lucille Moore was an American science fiction and fantasy writer, as C. L. Moore. She was one of the first women to write in the genre, and paved the way for many other female writers in speculative fiction.
Moore met Henry Kuttner, also a science fiction writer, in 1936 when he wrote her a fan letter (mistakenly thinking that "C. L. Moore" was a man), and they married in 1940.
Afterwards, almost all of their stories were written in collaboration under various pseudonyms, most commonly Lewis Padgett (another pseudonym, one Moore often employed for works that involved little or no collaboration, was Lawrence O'Donnell).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 67 reviews
September 29, 2021
Wow, this was a real treat, an obscure collaboration between several of the SFF greats of the time, including H.P. Lovecraft, Robert E. Howard, A. Merritt, C.L. Moore and Frank Belknap Long. Ostensibly commissioned as a fantasy story by the editor of Fantasy Magazine in 1935, it's really more of a sci-fi piece with overtones of cosmic horror and an epic scope. Each chapter, written by a different author, has its own distinct style, with apparently no effort made at achieving stylistic consistency. Yet each brings his/her own panache and creativity, admirably picking up the story line and moving it forward in some unexpected and shocking ways. Lovecraft wrote the middle and longest chapter, and unsurprisingly that's where things get really weird, fleshing out the whole backstory of an ancient race of worm like aliens from another galaxy with nefarious plans. Robert E. Howard adds some exhilarating action and gore in the penultimate chapter, setting the stage for an enormously ironic and amusing twist. All in all the result is a wild, terrifying and thoroughly amusing ride. Highly recommended!
March 8, 2023
This is so fascinating to read. This is a short story and each part is written by a different writer, forcing the writers to continue the story that’s been built up by a different author while still adding something of their own to it.
C.L. Moore starts the story by laying the groundwork. Merritt’s next and his biggest strength is the ability to suck a reader into a story. And once he’s got you, he hands it over to Lovecraft and Lovecraft just knocks it out of the park. Robert E. Howard manages to grab it in mid-air, runs with it and makes it his own. Frank Belknap Long gets it and fumbles with it a little bit but does manage to score at the end by wrapping the story up as best he could.
C.L. Moore starts the story by laying the groundwork. Merritt’s next and his biggest strength is the ability to suck a reader into a story. And once he’s got you, he hands it over to Lovecraft and Lovecraft just knocks it out of the park. Robert E. Howard manages to grab it in mid-air, runs with it and makes it his own. Frank Belknap Long gets it and fumbles with it a little bit but does manage to score at the end by wrapping the story up as best he could.
June 1, 2023
The first two segments are all right, but it's not until the ball is thrown at H.P. Lovecraft where this Round Robin rises to its full occasion and becomes a truly unique and hilarious thing. He proceeds on with his usual horror schtick, giving us a long and dense backstory about this cosmic cube and its body-swapping properties, finishing with horror and insanity, as is his wont.
And then Robert E. Howard comes in and completely tears it apart.
The contrast of the two is amazing - they both bring in their A-game, the things I like these authors for, the opposite sides of the same cosmic fantasy coin, that should not work at all when put back to back yet they make the best out of it. Probably had the time of their life, too.
Frank Belknap Long is put into the unenviable position of bringing their clusterfuck to a close, but he pulls it off fine and manages to neatly tie up all the loose ends.
Overall it's a worthy read. Won't be too long, either. Pick it up now if you haven't yet.
And then Robert E. Howard comes in and completely tears it apart.
The contrast of the two is amazing - they both bring in their A-game, the things I like these authors for, the opposite sides of the same cosmic fantasy coin, that should not work at all when put back to back yet they make the best out of it. Probably had the time of their life, too.
Frank Belknap Long is put into the unenviable position of bringing their clusterfuck to a close, but he pulls it off fine and manages to neatly tie up all the loose ends.
Overall it's a worthy read. Won't be too long, either. Pick it up now if you haven't yet.
May 2, 2017
The Challenge from BeyondThis is the first time I've come across a world called Yekub and its inhabitants, worm-like creatures.
By C.L. Moore, A. Merritt, H.P. Lovecraft,
Robert E.Howard, and Frank Belknap Long
The five-part weird story is collaboration between five authors. It was written for the third anniversary issue of Fantasy Magazine in 1935.
The plan was to work with whatever the previous one had left. Lovecraft's part works best.
C.L. Moore opens the story with George Campbell, a man who is on vacation, camping in the Canadian woods. He hears sounds and grabs the first thing that was lying near his tent. It turns out to be a cube, origins or nature unknown.
A. Merritt continues* the story with him not being able to sleep. The cube is too impressive to be left alone so he looks closely at it and gets drawn in.
Lovecraft has the best and the longest part of this story. We see what happens to Campbell after he gets sucked into the cube. Lovecraft already had a story with this particular theme (mind switching) and The Shadow Out of Time is much better.
Robert E. Howard makes the story a bit more violent (of course he does).
Frank Belknap Long ends it with a not-so-flattering look at human beings, although I can't say I am on the side of Yekubians either.
With the exception of a few, Lovecraft's stories kind of defy any attempt at meaningful rating, so I'll just leave this somewhere in the middle. On the one hand, I know it's not that good. On the other, though, it is Lovecraft (enough said, as far as I am concerned).
*There's an interesting titbit about all this. Long was supposed to be the second one and wrote that part, but Merritt couldn't build upon it and asked for Long's part to be removed.
You can read it here.
December 20, 2021
Moje pierwsze spotkanie z autorem jest takie, że... podobały mi się dwa pierwsze opowiadania, ale tylko do czasu, kiedy nie zostało mi to wszystko wyjaśnione, co właściwie całkowicie zepsuło efekt. Same pomysły jak najbardziej oceniam na plus! Ciekawe koncepcje, materiał na naprawdę fajne opowieści, ale niestety zawiodło wykonanie, bo wynudziłam się na maksa i męczyłam się, by ją skończyć, a przecież jest taka króciutka.
Jeszcze nie skreślam, by może po prostu krótka forma nie jest dla mnie (próżno szukać zbiorów opowiadań, które naprawdę mi się podobały, no ale nie będę wspominać tej pozycji z uśmiechem.
Jeszcze nie skreślam, by może po prostu krótka forma nie jest dla mnie (próżno szukać zbiorów opowiadań, które naprawdę mi się podobały, no ale nie będę wspominać tej pozycji z uśmiechem.
November 21, 2021
3.5 Stars
rounded up to 4 Stars.
August 8, 2020
Four stars. The first two parts get four stars for getting the ball rolling in satisfying fashion. The writing is solid if not that remarkable. I like the premise of cube as gateway to another world, though it's not particularly amazing or original.
Lovecraft's part, the longest, I have to give a generous two stars, three for the utilitarian writing craft, which I do think he toned down for this story to fit in with the other authors, one star for essentially the content in terms of plot of what he actually wrote. Lovecraft's section is comprised of three parts: part one, the descent into blackness and incorporeality, which was well enough done. However, the longest, the second (middle) part is what I really object to. It was a huge, completely unmotivated info dump by author to reader to explain in detail the origin, properties, and powers of the cube. Remove the entire, ill-conceived section from the story and not only do we not lose anything valuable, but mystery is added and pacing maintained. I can't believe a writer of Lovecraft's ability would fail to see how not only unnecessary but actually harmful his explanation of the cube was! The third part of Lovecraft's section at least advanced the plot after the info dump so that Howard would have something to work with.
Howard's section was fine, four stars. This was the first point at which the alien was introduced, but the plot development made perfect sense given what had transpired before.
If I had been Long given these four previous sections of story I would have had real trouble figuring out how to bring everything to a close. Long came up with an ingenious solution that not only brought the story to a satisfying conclusion, he established the theme of the story elegantly, drawing a contrast between human nature and any other natural alien beings' presumed natures. Humans don't fare well in the comparison, needless to say. The amazing thing was that Long wrote this on the verge of World War II, just before humanity plunged into its darkest abyss in history (so far). Long's section thus becomes really prescient. Five stars.
Bringing the story to an overall average of four stars for me.
Lovecraft's part, the longest, I have to give a generous two stars, three for the utilitarian writing craft, which I do think he toned down for this story to fit in with the other authors, one star for essentially the content in terms of plot of what he actually wrote. Lovecraft's section is comprised of three parts: part one, the descent into blackness and incorporeality, which was well enough done. However, the longest, the second (middle) part is what I really object to. It was a huge, completely unmotivated info dump by author to reader to explain in detail the origin, properties, and powers of the cube. Remove the entire, ill-conceived section from the story and not only do we not lose anything valuable, but mystery is added and pacing maintained. I can't believe a writer of Lovecraft's ability would fail to see how not only unnecessary but actually harmful his explanation of the cube was! The third part of Lovecraft's section at least advanced the plot after the info dump so that Howard would have something to work with.
Howard's section was fine, four stars. This was the first point at which the alien was introduced, but the plot development made perfect sense given what had transpired before.
If I had been Long given these four previous sections of story I would have had real trouble figuring out how to bring everything to a close. Long came up with an ingenious solution that not only brought the story to a satisfying conclusion, he established the theme of the story elegantly, drawing a contrast between human nature and any other natural alien beings' presumed natures. Humans don't fare well in the comparison, needless to say. The amazing thing was that Long wrote this on the verge of World War II, just before humanity plunged into its darkest abyss in history (so far). Long's section thus becomes really prescient. Five stars.
Bringing the story to an overall average of four stars for me.
August 1, 2022
Well, this is oddly fun.
What happens when take some of the finest writers of a specific genre of a generation and let them loose on a single story, each writing their own chapter? A disaster? That's what one would expect. Yet, this was an oddly effective little story. Each chapter clearly encapsulates that particular author's point of view and even aggressively pushes the others out of the way. The result is almost a multiple personality dysfunction, almost. While I'm sure many would disagree, but each contributor remolded the story into their own personal style. For instance: H.P. Lovecraft's section is otherworldly and unsettling and Robert E. Howard's is unashamedly adolescent wish-fulfillment. These two styles shouldn’t even be considered within the same narrative. It should be laughable. Actually it is all rather absurd, but that is part of the charm of the piece. This is not a masterpiece in any definition of the word, but it is a fascinating and creative experiment.
What happens when take some of the finest writers of a specific genre of a generation and let them loose on a single story, each writing their own chapter? A disaster? That's what one would expect. Yet, this was an oddly effective little story. Each chapter clearly encapsulates that particular author's point of view and even aggressively pushes the others out of the way. The result is almost a multiple personality dysfunction, almost. While I'm sure many would disagree, but each contributor remolded the story into their own personal style. For instance: H.P. Lovecraft's section is otherworldly and unsettling and Robert E. Howard's is unashamedly adolescent wish-fulfillment. These two styles shouldn’t even be considered within the same narrative. It should be laughable. Actually it is all rather absurd, but that is part of the charm of the piece. This is not a masterpiece in any definition of the word, but it is a fascinating and creative experiment.
November 12, 2021
Boring. Moore's opening sets an entertaining stage, and then the boys muck it up. Merritt's piece was simply ok, merely propelling Moore's plot start and character into the next hands. Lovecraft's contribution, on the other hand, was shared by a pompous jackass, a man full of himself and so overly in love with his own prose he couldn't shut it off. Howard's style shines through his bit, despite having to reign the story in. He gets to share barbaric beliefs and barbarous behavior before handing it off to Long, who does an admirable job bringing this mess of a ship into the pier with only the slightest of jarring. I'm least familiar with Long, but as for the others, each section feels of its respective author. So there is that.
September 5, 2020
A group effort among horror and science fiction writers. CL Moore begins the tale, HP Lovecraft continues it, Robert E Howard expands, and Frank Belknap Long gives us the conclusion. It's an interesting experiment in collaborative fiction, but the ending is unsurprising for the era.
May 23, 2022
1935, August: The Challenge from Beyond (with C. L. Moore, A. Merritt, Robert E. Howard, and Frank Belknap Long)
“...the ruling terrestrial species was a huge, cone-shaped race surpassing all others before or since in mentality and achievements. This race was so advanced that it had actually sent minds abroad in both space and time to explore the cosmos, hence recognised something of what had happened when the cube fell from the sky and certain individuals had suffered mental change after gazing at it.”
“The Challenge from Beyond” is something of a novelty that is more interesting as an historical artifact than as a story unto itself. It’s worthwhile for fans of science fiction and fantasy to check out, although the nature of the project necessarily resulted in an uneven work. It was written in August 1935 as a round-robin style project involving several different “weird fiction” authors.
According to Joshi & Schultz (2001), “The Challenge from Beyond” was commissioned by Julius Schwartz to celebrate the third anniversary of his periodical Fantasy Magazine, he arranged for each author to “write a section building upon what his or her predecessor had done” (p. 37). At the time, Abraham Merrit was by far the most famous and respected of all the authors although he is largely unknown today. HPL himself considered Merritt’s tale “The Moon Pool” to be “one of the ten best weird tales in literature” (p. 167). The two met in person in New York City on January 8, 1934, with “Merrit took HPL to dinner at the Players Club in Gramercy Park” (p. 167). Merritt revealed that he was familiar with Lovecraft’s stories and praised his work. Unfortunately, Merritt’s ego appears to have caused problems with the development of “The Challenge from Beyond,” balking at Frank Belknap Long’s original first segment, and providing his own lackluster second segment. HPL felt compelled “to take the story in hand and actually make it go somewhere” (p. 37). He ended up writing the third and best segment of the story, taking up “nearly half of the story” (p. 38).
Bobbie Derie (2018) provides a quote from the author who replaced Long’s first segment of “The Challenge from Beyond,” Catherine Lucille Moore (1911-1987), commenting on the project and Lovecraft’s contribution to it. The text comes from a letter she wrote to HPL on December 11, 1935:
According to Joshi & Schultz (2001), Lovecraft’s segment includes “an adaptation of the central conception of The Shadow Out of Time – mind exchange” (p. 38) and actually references the Great Race of Yith. In fact, since “The Challenge from Beyond” was published months before Lovecraft’s great novella, it provides the first published appearance of the Yithians.
While HPL’s contribution is the best, I do love the pulpy fourth segment by Robert E. Howard (1906-1936) that immediately follows. HPL’s version of the protagonist is paralyzed by fear. Howard has the character immediately flip and embrace the bizarre situation. The formerly passive weakling proceeds to Illogical? Hell, yes, but it sure is fun.
“The Challenge from Beyond” is arguably the 99th oldest extant story worked on by American weird fiction author Howard Philips Lovecraft (1890-1937). I am reading all of his fictional works in chronological order this year to see his development as a writer. This story was written after The Shadow Out of Time (1934-1935) and the unfinished “Collapsing Cosmoses” (1935, in collaboration with R.H. Barlow). Lovecraft died of cancer not long after in March 1937.
Title: “The Challenge from Beyond”
Author: H.P. Lovecraft with C. L. Moore, A. Merritt, Robert E. Howard, & Frank Belknap Long
Dates: August 1935 (written),
Genre: Fiction - Short story, science fiction, horror
Word count: 6,100 words (whole story), 2,640 words (HPL’s segment)
Date(s) read: 5/19/22-5/20/22
Reading journal entry #160 in 2022
Sources:
Link to the story: https://hplovecraft.com/writings/fict...
First publication citation: Fantasy Magazine vol. 5, no. 4 (September 1935): 221–229.
Joshi, S. T., & Schultz, D. E. (2001). An H.P. Lovecraft Encyclopedia. Greenwood Press.
Lovecraft, H. P. (Howard Phillips), "The Challenge from Beyond" Howard P. Lovecraft collection. Brown Digital Repository. Brown University Library. https://repository.library.brown.edu/...
Derie, B. (2018, July 14). “The Challenge From Beyond'' (1935) by C. L. Moore. Deep Cuts in a Lovecraftian Vein. https://deepcuts.blog/2018/07/14/the-...
Links to the images:
https://www.goodreads.com/book/show/8...
https://repository.library.brown.edu/...
Written on 5/23/22
“...the ruling terrestrial species was a huge, cone-shaped race surpassing all others before or since in mentality and achievements. This race was so advanced that it had actually sent minds abroad in both space and time to explore the cosmos, hence recognised something of what had happened when the cube fell from the sky and certain individuals had suffered mental change after gazing at it.”
[Cover for “The Challenge from Beyond,” found on Goodreads. I could not find the original source]
“The Challenge from Beyond” is something of a novelty that is more interesting as an historical artifact than as a story unto itself. It’s worthwhile for fans of science fiction and fantasy to check out, although the nature of the project necessarily resulted in an uneven work. It was written in August 1935 as a round-robin style project involving several different “weird fiction” authors.
According to Joshi & Schultz (2001), “The Challenge from Beyond” was commissioned by Julius Schwartz to celebrate the third anniversary of his periodical Fantasy Magazine, he arranged for each author to “write a section building upon what his or her predecessor had done” (p. 37). At the time, Abraham Merrit was by far the most famous and respected of all the authors although he is largely unknown today. HPL himself considered Merritt’s tale “The Moon Pool” to be “one of the ten best weird tales in literature” (p. 167). The two met in person in New York City on January 8, 1934, with “Merrit took HPL to dinner at the Players Club in Gramercy Park” (p. 167). Merritt revealed that he was familiar with Lovecraft’s stories and praised his work. Unfortunately, Merritt’s ego appears to have caused problems with the development of “The Challenge from Beyond,” balking at Frank Belknap Long’s original first segment, and providing his own lackluster second segment. HPL felt compelled “to take the story in hand and actually make it go somewhere” (p. 37). He ended up writing the third and best segment of the story, taking up “nearly half of the story” (p. 38).
Bobbie Derie (2018) provides a quote from the author who replaced Long’s first segment of “The Challenge from Beyond,” Catherine Lucille Moore (1911-1987), commenting on the project and Lovecraft’s contribution to it. The text comes from a letter she wrote to HPL on December 11, 1935:
Didn’t…“Challenge from Beyond” turn out well, considering? Yours was by far the best installment insofar as originality and workmanship are concerned. You had the hardest section, too—having to explain all the unconnected ramblings of your predecessors. Several of the installments, including mine, were carelessly written and loosely phrased, but yours, as usual, was a miracle of exact wording. And wasn’t it interesting to see how the personality of each writer colored his installment. (Derie, 2018, para. 1).
According to Joshi & Schultz (2001), Lovecraft’s segment includes “an adaptation of the central conception of The Shadow Out of Time – mind exchange” (p. 38) and actually references the Great Race of Yith. In fact, since “The Challenge from Beyond” was published months before Lovecraft’s great novella, it provides the first published appearance of the Yithians.
While HPL’s contribution is the best, I do love the pulpy fourth segment by Robert E. Howard (1906-1936) that immediately follows. HPL’s version of the protagonist is paralyzed by fear. Howard has the character immediately flip and embrace the bizarre situation. The formerly passive weakling proceeds to Illogical? Hell, yes, but it sure is fun.
“The Challenge from Beyond” is arguably the 99th oldest extant story worked on by American weird fiction author Howard Philips Lovecraft (1890-1937). I am reading all of his fictional works in chronological order this year to see his development as a writer. This story was written after The Shadow Out of Time (1934-1935) and the unfinished “Collapsing Cosmoses” (1935, in collaboration with R.H. Barlow). Lovecraft died of cancer not long after in March 1937.
“This manuscript portion of a round-robin story is headed: "3 - by H. P. Lovecraft". The Challenge from Beyond was written during August 1935, as part of a collaboration with Catherine L. Moore, Abraham Merritt, Robert E. Howard and Frank Belknap Long, Jr. (see HPL to DR, 1935 Aug 29). The complete story first appeared in Fantasy Magazine, 5, No. 40 (Sep 1935)”
Title: “The Challenge from Beyond”
Author: H.P. Lovecraft with C. L. Moore, A. Merritt, Robert E. Howard, & Frank Belknap Long
Dates: August 1935 (written),
Genre: Fiction - Short story, science fiction, horror
Word count: 6,100 words (whole story), 2,640 words (HPL’s segment)
Date(s) read: 5/19/22-5/20/22
Reading journal entry #160 in 2022
Sources:
Link to the story: https://hplovecraft.com/writings/fict...
First publication citation: Fantasy Magazine vol. 5, no. 4 (September 1935): 221–229.
Joshi, S. T., & Schultz, D. E. (2001). An H.P. Lovecraft Encyclopedia. Greenwood Press.
Lovecraft, H. P. (Howard Phillips), "The Challenge from Beyond" Howard P. Lovecraft collection. Brown Digital Repository. Brown University Library. https://repository.library.brown.edu/...
Derie, B. (2018, July 14). “The Challenge From Beyond'' (1935) by C. L. Moore. Deep Cuts in a Lovecraftian Vein. https://deepcuts.blog/2018/07/14/the-...
Links to the images:
https://www.goodreads.com/book/show/8...
https://repository.library.brown.edu/...
Written on 5/23/22
January 11, 2018
This round robin tale features five of the leading writers in the horror/fantasy field of the early 30's: C. L. Moore, Frank Belknap Long, H. P. Lovecraft, Abraham Merritt and Robert E. Howard.
Round robin stories generally are uneven and patchy, and this one is no exception, though I must say it is a good example of what round robins could be. Each author brought their strengths into this story of a found artifact, seeded here from someplace across the universe, that whisks the finder to a far off destination. Not bodily, however, it is more of an exchange. He discovers that he is now some grotesque worm like creature and his body back on Earth is taken over by a worm creature. Of course the Earthman makes the most of it, and his counterpart doesn't.
Round robin stories generally are uneven and patchy, and this one is no exception, though I must say it is a good example of what round robins could be. Each author brought their strengths into this story of a found artifact, seeded here from someplace across the universe, that whisks the finder to a far off destination. Not bodily, however, it is more of an exchange. He discovers that he is now some grotesque worm like creature and his body back on Earth is taken over by a worm creature. Of course the Earthman makes the most of it, and his counterpart doesn't.
July 10, 2009
A round-robin story, which means each author writes a section of the same story, following upon what the previous author did. It's not one of the greatest stories, because it's somewhat uneven, but it's fascinating to see the different authors at work here using the same concept.
December 11, 2014
H.P. Lovecraft and four others (including Robert E. Howard!) collaborated on this story; each writing a section before passing it off to the next author in true round-robin style. Fascinating to see the different styles of writing try to blend with one another.
September 6, 2020
Można odnieść wrażenie, że to właśnie HPL zaczyna wiele wątków, które ugruntują klasyczne toposy w horrorze i SF. Czyta się to wybornie. Język jest gęsty, wizualny i precyzyjny, historie tu opowiedziane w różnych trawestacjach funkcjonują w kulturze do dziś. Szczera rekomendacja.
February 2, 2025
The Challenge from Beyond ha sido una experiencia peculiar, casi como observar un experimento literario en el que distintas mentes se entrelazan para construir una historia que, si bien mantiene la esencia del horror cósmico de Lovecraft, también se ve marcada por la diversidad de estilos y enfoques de sus coautores. Me ha gustado, pero al mismo tiempo he sentido que la historia queda atrapada en su propia estructura, incapaz de desplegarse con la profundidad que hubiera deseado.
Este relato tiene una peculiaridad fascinante: no fue escrito por un solo autor, sino por un grupo de escritores que participaron en un "juego literario", en el que cada uno continuaba la historia desde donde el anterior la había dejado. La idea es seductora y plantea un desafío tanto para los autores como para las lectoras, porque el resultado no es una narración uniforme, sino un mosaico de voces, algunas más cohesivas que otras, algunas más afines al tono lovecraftiano y otras que lo desafían.
El relato comienza con una premisa intrigante: un hombre, en una situación aparentemente ordinaria, se encuentra con un objeto que no debería existir, algo tan extraño y fuera de toda lógica humana que su sola presencia despierta un horror indescriptible. Este inicio lleva el sello de Lovecraft, con su característico enfoque en la insignificancia del ser humano frente a lo desconocido. Hay una sensación de fatalidad desde las primeras líneas, un presentimiento de que la historia nos conducirá a lo inevitable: la revelación de un horror cósmico imposible de comprender.
Sin embargo, a medida que la narración avanza y otros autores toman las riendas, la historia comienza a cambiar de tono. Es aquí donde The Challenge from Beyond se convierte en un relato fragmentado, a ratos fascinante y a ratos frustrante. Algunas secciones se sienten completamente alineadas con la tradición lovecraftiana: la exploración de lo desconocido, la transformación del protagonista en algo más allá de lo humano, la sensación de vastedad aterradora que caracteriza los mitos de Cthulhu. Pero otras secciones parecen desviarse de ese camino, introduciendo elementos que diluyen el horror y acercan la historia a un tipo de ciencia ficción más aventurera y menos opresiva.
Uno de los aspectos que más me ha interesado es la manera en que cada autor imprime su propio sello en la narración. Se siente la tensión entre la necesidad de mantener una coherencia y el deseo de cada escritor de llevar la historia en su propia dirección. Este choque de estilos es a la vez el mayor atractivo y la mayor debilidad del relato. Como lectora, me ha resultado fascinante ver cómo un mismo argumento puede tomar giros inesperados dependiendo de quién lo escribe. Sin embargo, también he sentido que esta variabilidad afecta la inmersión: justo cuando comenzaba a conectar con una atmósfera específica, la historia daba un giro abrupto que rompía esa sensación.
En comparación con otras colaboraciones literarias dentro del círculo de Lovecraft, The Challenge from Beyond no logra alcanzar la maestría de relatos más cohesionados como En las montañas de la locura o El caso de Charles Dexter Ward, donde la construcción del horror es gradual y envolvente. Aquí, la fragmentación impide que la historia tenga el impacto emocional que uno esperaría de una obra de horror cósmico.
A pesar de esto, hay momentos en los que la narración logra capturar la esencia del terror lovecraftiano. Algunos pasajes están impregnados de esa desesperanza abrumadora, esa sensación de que el universo es vasto e indiferente, de que la mente humana es incapaz de procesar la realidad en su totalidad sin perder la cordura. Es en esos momentos donde realmente disfruté la lectura, donde sentí que el relato alcanzaba su verdadero potencial.
Cerré el libro con sentimientos encontrados: apreciando el experimento narrativo, disfrutando de ciertas secciones, pero al mismo tiempo deseando que la historia hubiera sido más uniforme, más consistente en su tono y en su construcción del horror. Es un relato que recomendaría a quienes disfrutan de las rarezas literarias y de los ejercicios de escritura colaborativa, pero no lo consideraría una obra imprescindible dentro del canon lovecraftiano.
Por su originalidad y por los destellos de horror genuino que logra alcanzar, pero también por su estructura fragmentada que impide una inmersión completa, le doy ⭐⭐⭐✦. Un relato interesante, pero no del todo satisfactorio.
Este relato tiene una peculiaridad fascinante: no fue escrito por un solo autor, sino por un grupo de escritores que participaron en un "juego literario", en el que cada uno continuaba la historia desde donde el anterior la había dejado. La idea es seductora y plantea un desafío tanto para los autores como para las lectoras, porque el resultado no es una narración uniforme, sino un mosaico de voces, algunas más cohesivas que otras, algunas más afines al tono lovecraftiano y otras que lo desafían.
El relato comienza con una premisa intrigante: un hombre, en una situación aparentemente ordinaria, se encuentra con un objeto que no debería existir, algo tan extraño y fuera de toda lógica humana que su sola presencia despierta un horror indescriptible. Este inicio lleva el sello de Lovecraft, con su característico enfoque en la insignificancia del ser humano frente a lo desconocido. Hay una sensación de fatalidad desde las primeras líneas, un presentimiento de que la historia nos conducirá a lo inevitable: la revelación de un horror cósmico imposible de comprender.
Sin embargo, a medida que la narración avanza y otros autores toman las riendas, la historia comienza a cambiar de tono. Es aquí donde The Challenge from Beyond se convierte en un relato fragmentado, a ratos fascinante y a ratos frustrante. Algunas secciones se sienten completamente alineadas con la tradición lovecraftiana: la exploración de lo desconocido, la transformación del protagonista en algo más allá de lo humano, la sensación de vastedad aterradora que caracteriza los mitos de Cthulhu. Pero otras secciones parecen desviarse de ese camino, introduciendo elementos que diluyen el horror y acercan la historia a un tipo de ciencia ficción más aventurera y menos opresiva.
Uno de los aspectos que más me ha interesado es la manera en que cada autor imprime su propio sello en la narración. Se siente la tensión entre la necesidad de mantener una coherencia y el deseo de cada escritor de llevar la historia en su propia dirección. Este choque de estilos es a la vez el mayor atractivo y la mayor debilidad del relato. Como lectora, me ha resultado fascinante ver cómo un mismo argumento puede tomar giros inesperados dependiendo de quién lo escribe. Sin embargo, también he sentido que esta variabilidad afecta la inmersión: justo cuando comenzaba a conectar con una atmósfera específica, la historia daba un giro abrupto que rompía esa sensación.
En comparación con otras colaboraciones literarias dentro del círculo de Lovecraft, The Challenge from Beyond no logra alcanzar la maestría de relatos más cohesionados como En las montañas de la locura o El caso de Charles Dexter Ward, donde la construcción del horror es gradual y envolvente. Aquí, la fragmentación impide que la historia tenga el impacto emocional que uno esperaría de una obra de horror cósmico.
A pesar de esto, hay momentos en los que la narración logra capturar la esencia del terror lovecraftiano. Algunos pasajes están impregnados de esa desesperanza abrumadora, esa sensación de que el universo es vasto e indiferente, de que la mente humana es incapaz de procesar la realidad en su totalidad sin perder la cordura. Es en esos momentos donde realmente disfruté la lectura, donde sentí que el relato alcanzaba su verdadero potencial.
Cerré el libro con sentimientos encontrados: apreciando el experimento narrativo, disfrutando de ciertas secciones, pero al mismo tiempo deseando que la historia hubiera sido más uniforme, más consistente en su tono y en su construcción del horror. Es un relato que recomendaría a quienes disfrutan de las rarezas literarias y de los ejercicios de escritura colaborativa, pero no lo consideraría una obra imprescindible dentro del canon lovecraftiano.
Por su originalidad y por los destellos de horror genuino que logra alcanzar, pero también por su estructura fragmentada que impide una inmersión completa, le doy ⭐⭐⭐✦. Un relato interesante, pero no del todo satisfactorio.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 23, 2024
Moore and Merritt wrote a mediocre intro, which they passed to Lovecraft, who promptly shoehorned it into a sequel to his own story, The Shadow Out of Time. Said sequel is mostly more of the same. Toward the end of his section, Lovecraft starts describing the protagonist's horror and revulsion at finding himself occupying an alien body, exactly as he did in "The Shadow out of Time". Do you think Lovecraft ever got tired of repeating himself? I think Howard got tired of Lovecraft repeating himself. He wrote the next section, which starts with a clear "Bro, can you not?" to Lovecraft:
He fought down an unreasoning horror. Judged from a cosmic standpoint, why should his metamorphosis horrify him? Life and consciousness were the only realities in the universe. Form was unimportant. His present body was hideous only according to terrestrial standards. Fear and revulsion were drowned in the excitement of titanic adventure.
E for effort, Howard, but the damage was done, and the sudden tone shift is jarring.
June 7, 2019
Спільна історія, написана п'ятьма письменниками (К. Л. Мур, А. Мерріт, Г. Ф. Лавкрафт, Роберт Говард і Френк Белкнеп Лонґ).
Джордж Кемпбелл відпочиває на природі. Він знаходить кристалічний куб, всередині якого щось світиться. Він відчув, наче його щось туди затягує. Його палатка зникає і він опиняється в тілі червоподібного інопланетянина.
Ці черви переселяли свої розуми в голови представників чужих рас за допомогою кубів. На такий гачок попався і Кемпбелл. Тепер в його тілі живе чужинець, який вивчає Землю. Сам Кемпбелл вирішує рятуватися. Червам невідомо про агрессію людей, тому він запросто звільняється і прямує до храму, в якому (як йому підказує пам'ять черва, в тілі якого він зараз живе) знаходиться осяйна сфера, яку на цій планеті вважають богом.
Тим часом черв, який перебуває в тілі Кемпбелла, бездумно заходить в озеро й топить себе. Справа в тому, що інопланетний розум не може контролювати людину. Людський інстинкт смерті сильніший за інстинкт життя. А на далекій планеті Джордж Кемпбелл править так мудро, як ніхто і ніколи не правив на Землі.
Джордж Кемпбелл відпочиває на природі. Він знаходить кристалічний куб, всередині якого щось світиться. Він відчув, наче його щось туди затягує. Його палатка зникає і він опиняється в тілі червоподібного інопланетянина.
Ці черви переселяли свої розуми в голови представників чужих рас за допомогою кубів. На такий гачок попався і Кемпбелл. Тепер в його тілі живе чужинець, який вивчає Землю. Сам Кемпбелл вирішує рятуватися. Червам невідомо про агрессію людей, тому він запросто звільняється і прямує до храму, в якому (як йому підказує пам'ять черва, в тілі якого він зараз живе) знаходиться осяйна сфера, яку на цій планеті вважають богом.
Тим часом черв, який перебуває в тілі Кемпбелла, бездумно заходить в озеро й топить себе. Справа в тому, що інопланетний розум не може контролювати людину. Людський інстинкт смерті сильніший за інстинкт життя. А на далекій планеті Джордж Кемпбелл править так мудро, як ніхто і ніколи не правив на Землі.
March 3, 2024
A fascinatingly unique method for writing a story, a group of American pulp/genre writers all take turns writing a chapter of a sci-fi horror story round-robin!
In this case the authors are H.P. Lovecraft, Robert E. Howard, A. Merritt, C.L. Moore, and Frank Belknap Long! That is one hell of a round table of pulp/genre weirdos all collaborating on one story! The craziest part is that its nowhere near the hot mess you would think it would be and it honestly rules once it gets going!
The chapter/part written by Robert E Howard of conan the cimmerian/barbarian fame is so fist pumping, great, and comes so far out of left field that its honestly a miracle that Frank Belknap Long manages to stick the landing for the most part on the final chapter which he was assigned!
This might not be the "best" of the H.P. Lovecraft collaborations/ghost written stories but it might be my current favorite of those that I have read so far!
In this case the authors are H.P. Lovecraft, Robert E. Howard, A. Merritt, C.L. Moore, and Frank Belknap Long! That is one hell of a round table of pulp/genre weirdos all collaborating on one story! The craziest part is that its nowhere near the hot mess you would think it would be and it honestly rules once it gets going!
The chapter/part written by Robert E Howard of conan the cimmerian/barbarian fame is so fist pumping, great, and comes so far out of left field that its honestly a miracle that Frank Belknap Long manages to stick the landing for the most part on the final chapter which he was assigned!
This might not be the "best" of the H.P. Lovecraft collaborations/ghost written stories but it might be my current favorite of those that I have read so far!
September 9, 2018
While I understand the circumstances for writing this story were not ideal, I cannot help but dislike it. It is a hotchpotch of ideas, being written by multiple authors, that end abruptly with each chapter as another was passed the torch. By the start of the final chapter one already knows the premise, ultimately ending with „[He], with all human desire purged away, sat on a throne and ruled an empire of worms more wisely, kindly, and benevolently than any man of earth had ever ruled an empire of men.“ Poorly executed. I believe that the last writer should not have steered the story into that direction, to again, vilify the human race and end on a patronising note. He completely disregarded the previous chapters to prove a point.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 3, 2020
Dzisiaj przychodzę do was z recenzją naprawdę niezwykłego zbioru opowiadań. Nazwisko autora jest marką samą w sobie. H.P. Lovecraft był mistrzem i stworzył wiele niezapomnianych dzieł, ale ta książka koncentruje się na tych mniej popularnych… ale równie świetnych utworach.
„Wyzwanie z innego świata” podzielono na „Opowiadania niesamowite”, gdzie znajdziemy teksty mające za zadanie budzić grozę, oraz „Utwory humorystyczne”, które (jak sama nazwa wskazuję) traktują o przedstawianej rzeczywistości z przymrużeniem oka.
Ja jestem ogromną fanką tych pierwszych, czyli „Opowiadań niesamowitych”. Pozwólcie, że opowiem wam nieco więcej o każdym z nich.
„Ekshumacja”, to budząca niepokój historia o człowieku, który wpadł w szpony szaleńca i sam oszalał. Jest to okrutna wizja, w której jeden z bohaterów bawi się w Boga, a drugi tej zabawy czuje nieodwracalne skutki. Dla mnie jednak jest to przede wszystkim opowieść o lęku przed śmiercią i cierpieniem. O wariackim biegu, w którym startujemy wszyscy, lecz niektórzy rozpaczliwie nie godzą się na jego ukończenie. Mimo to, wszystko ma swój kres…
„Pułapka” jest ciekawą wizją, która przypomina „Alicję w Krainie Czarów” tylko że w ciemnych barwach i bez bajkowych elementów. Autor przedstawił nam niezwykłą wariację na temat rządnych władzy ludzi, a posłużył się przy tym magicznym przedmiotem – lustrem. Czy ktoś ma ochotę przejść na drugą stronę? Czy naprawdę chcesz nieśmiertelności za wszelką cenę?
„Drzewo na wzgórzu” jest jednym z moich ulubionych opowiadań zawartych w tym zbiorze. Oczarował mnie mroczny klimat i spowijająca opisane wydarzenia tajemnica. Jest to obraz piekła, które otwiera swoje wrota i mami dziwnością, okrucieństwem i wszechobecnym cieniem.
„Pradawny lud” może nie skradł mojego serca, ale doceniam go za wykorzystanie historii, za podróż w czasie i użycie tajemnic lasu, który skrywa przerażającą prawdę i okrutnych mieszkańców.
„Zielona łąka” zabiera nas w podróż w nieznany zakątek kosmosu, gdzie trudno odróżnić prawdę od fikcji, a bohater gubi się w plątaninie własnych myśli i obrazów, które podszeptuje mu podświadomość.
„Wyzwanie z innego świata”, tytułowe opowiadanie, nie jest moim ulubionym, ale jest najbardziej w stylu Lovecrafta. Mamy tutaj kosmiczną przygodę, a jak kosmiczna przygoda, to również i kosmici, którzy wydają się okrutnikami, obrzydliwymi robakami gigantami, ale przecież nikt nie może być okrutniejszy od człowieka.
„Zabicie potwora”, to zdecydowanie mój nr1. Świetne, krótkie, dosadne, mądre. Minimum słów, maksimum treści. Obiecuję, że będziecie nim zachwyceni. O czym jest? O kłamstwie, o budowaniu pokracznych mitów i taplaniu się w fałszywej sławie… oraz o zagładzie, gdyż na kłamstwach, głupocie i wierze we wszystko, tylko nie w to, co się ma przed oczami - nie można daleko zajechać.
„Skarby czarnoksięskiej bestii” mają w sobie ten urok baśni o rycerzach, którzy odważnie ruszają ku jamie potwora, a jest o co walczyć, bo potwór skrywa skarby, a i może piękną niewiastę? Jednak czy ów rycerz oprze się świecidełkom? Czy może zachowa się jak - człowiek…? Tak naprawdę, to historia o zgubnym wpływie bogactwa na życie śmiertelnika, który o śmierci zdaje się zapomniał. No cóż, skarby każdego przeżyją.
„Nocny ocean” jest kolejnym opowiadaniem, które skradło mi serce i to może nie samą opowieścią, opisanymi w nim wydarzeniami, ale tym, jak to zostało napisane. Mamy tutaj niesamowity klimat, groźne morze, fale, które porywają, księżyc, który oświetla upiory nocy i bohatera, który już nie wie, czy to sen, czy jawa.
„Aż wyschną głębie mórz” jest świetnym tekstem dla wszystkich, którzy lubią postapo i osobiście skojarzył mi się z „Drogą” Cormaca McCarthy’ego. Jest to smutna pieśń o ludzkiej rasie, o jej kruchości i maleńkości. I o tym, że byle podmuch wiatru może nas zniszczyć.
„Popioły”, podobnie jak „Ekshumacja” mówią o problemie Frankensteina, ale w nieco inny sposób. Tutaj jest mniej strasznie, a czytelnik może doczekać się wreszcie dobrego zakończenia… tzn. „prawie” dobrego.
Tak oto przechodzimy do omówienia „Utworów humorystycznych”, które zdecydowanie mniej mnie ujęły, ale które traktuję raczej jako ciekawostkę. Mimo to, również polecam zapoznanie się z nimi.
„Ginące kosmosy” przenoszą czytelnika w odległą galaktykę, wprost w ramiona „rozwiniętych” jednokomórkowców.
„Starcie, które zwieńczyło stulecie” opowiada o niecodziennej walce bokserskiej, a Lovecraft bohaterami uczynił swoich znajomych, tylko trochę pozmieniał im nazwiska. Ciekawa wariacja, dla będących w temacie na pewno wyśmienita rozrywka.
„Reminiscencya Doktora Samuela Johnsona” została utrzymana w dawnym stylu, mówi nam trochę o pewnym literackim zgromadzeniu i jego skutkach.
„Stary Bugs” jest przestrogą dla wszystkich lubiących zaglądać do kieliszka.
„Ibid” to w moim mniemaniu złośliwy, acz inteligentny (nie mogło być inaczej) tekst o błędach językowych (a właściwie błędzie jednym, głównie polegającym na niedouczeniu i braku zdolności logicznego myślenia).
„Słodka Ermengarde” to najlepszy w mojej opinii utwór humorystyczny, który jednocześnie kończy ten zbiór. Mamy tutaj bohaterkę, które tylko pozornie wydaje się głupiutka… i słodziutka. Trzeba jej przyznać, że umie liczyć, pomimo, że uparcie twierdzi iż lat ma 16, a nie 30.
Muszę także zaznaczyć, że w tych opowiadaniach (głównie „Opowiadaniach niesamowitych”) jakby nieodłącznym elementem, który je spaja, jest samotność. Nie bez przyczyny więc Lovecrafta nazywa się Samotnikiem z Providence.
* Te opowiadanie Lovecraft pisał wraz ze swoimi przyjaciółmi pisarzami, oto oni: Robert E. Howard, Abraham Merritt, Henry S. Whitehead, C.L. Moore, Frank Belknap Long, Robert H. Barlow, Duane W. Rimel, Winifred V. Jackson, C.M. Eddy Jr.
8/10 POLECAM
„Wyzwanie z innego świata” podzielono na „Opowiadania niesamowite”, gdzie znajdziemy teksty mające za zadanie budzić grozę, oraz „Utwory humorystyczne”, które (jak sama nazwa wskazuję) traktują o przedstawianej rzeczywistości z przymrużeniem oka.
Ja jestem ogromną fanką tych pierwszych, czyli „Opowiadań niesamowitych”. Pozwólcie, że opowiem wam nieco więcej o każdym z nich.
„Ekshumacja”, to budząca niepokój historia o człowieku, który wpadł w szpony szaleńca i sam oszalał. Jest to okrutna wizja, w której jeden z bohaterów bawi się w Boga, a drugi tej zabawy czuje nieodwracalne skutki. Dla mnie jednak jest to przede wszystkim opowieść o lęku przed śmiercią i cierpieniem. O wariackim biegu, w którym startujemy wszyscy, lecz niektórzy rozpaczliwie nie godzą się na jego ukończenie. Mimo to, wszystko ma swój kres…
„Pułapka” jest ciekawą wizją, która przypomina „Alicję w Krainie Czarów” tylko że w ciemnych barwach i bez bajkowych elementów. Autor przedstawił nam niezwykłą wariację na temat rządnych władzy ludzi, a posłużył się przy tym magicznym przedmiotem – lustrem. Czy ktoś ma ochotę przejść na drugą stronę? Czy naprawdę chcesz nieśmiertelności za wszelką cenę?
„Drzewo na wzgórzu” jest jednym z moich ulubionych opowiadań zawartych w tym zbiorze. Oczarował mnie mroczny klimat i spowijająca opisane wydarzenia tajemnica. Jest to obraz piekła, które otwiera swoje wrota i mami dziwnością, okrucieństwem i wszechobecnym cieniem.
„Pradawny lud” może nie skradł mojego serca, ale doceniam go za wykorzystanie historii, za podróż w czasie i użycie tajemnic lasu, który skrywa przerażającą prawdę i okrutnych mieszkańców.
„Zielona łąka” zabiera nas w podróż w nieznany zakątek kosmosu, gdzie trudno odróżnić prawdę od fikcji, a bohater gubi się w plątaninie własnych myśli i obrazów, które podszeptuje mu podświadomość.
„Wyzwanie z innego świata”, tytułowe opowiadanie, nie jest moim ulubionym, ale jest najbardziej w stylu Lovecrafta. Mamy tutaj kosmiczną przygodę, a jak kosmiczna przygoda, to również i kosmici, którzy wydają się okrutnikami, obrzydliwymi robakami gigantami, ale przecież nikt nie może być okrutniejszy od człowieka.
„Zabicie potwora”, to zdecydowanie mój nr1. Świetne, krótkie, dosadne, mądre. Minimum słów, maksimum treści. Obiecuję, że będziecie nim zachwyceni. O czym jest? O kłamstwie, o budowaniu pokracznych mitów i taplaniu się w fałszywej sławie… oraz o zagładzie, gdyż na kłamstwach, głupocie i wierze we wszystko, tylko nie w to, co się ma przed oczami - nie można daleko zajechać.
„Skarby czarnoksięskiej bestii” mają w sobie ten urok baśni o rycerzach, którzy odważnie ruszają ku jamie potwora, a jest o co walczyć, bo potwór skrywa skarby, a i może piękną niewiastę? Jednak czy ów rycerz oprze się świecidełkom? Czy może zachowa się jak - człowiek…? Tak naprawdę, to historia o zgubnym wpływie bogactwa na życie śmiertelnika, który o śmierci zdaje się zapomniał. No cóż, skarby każdego przeżyją.
„Nocny ocean” jest kolejnym opowiadaniem, które skradło mi serce i to może nie samą opowieścią, opisanymi w nim wydarzeniami, ale tym, jak to zostało napisane. Mamy tutaj niesamowity klimat, groźne morze, fale, które porywają, księżyc, który oświetla upiory nocy i bohatera, który już nie wie, czy to sen, czy jawa.
„Aż wyschną głębie mórz” jest świetnym tekstem dla wszystkich, którzy lubią postapo i osobiście skojarzył mi się z „Drogą” Cormaca McCarthy’ego. Jest to smutna pieśń o ludzkiej rasie, o jej kruchości i maleńkości. I o tym, że byle podmuch wiatru może nas zniszczyć.
„Popioły”, podobnie jak „Ekshumacja” mówią o problemie Frankensteina, ale w nieco inny sposób. Tutaj jest mniej strasznie, a czytelnik może doczekać się wreszcie dobrego zakończenia… tzn. „prawie” dobrego.
Tak oto przechodzimy do omówienia „Utworów humorystycznych”, które zdecydowanie mniej mnie ujęły, ale które traktuję raczej jako ciekawostkę. Mimo to, również polecam zapoznanie się z nimi.
„Ginące kosmosy” przenoszą czytelnika w odległą galaktykę, wprost w ramiona „rozwiniętych” jednokomórkowców.
„Starcie, które zwieńczyło stulecie” opowiada o niecodziennej walce bokserskiej, a Lovecraft bohaterami uczynił swoich znajomych, tylko trochę pozmieniał im nazwiska. Ciekawa wariacja, dla będących w temacie na pewno wyśmienita rozrywka.
„Reminiscencya Doktora Samuela Johnsona” została utrzymana w dawnym stylu, mówi nam trochę o pewnym literackim zgromadzeniu i jego skutkach.
„Stary Bugs” jest przestrogą dla wszystkich lubiących zaglądać do kieliszka.
„Ibid” to w moim mniemaniu złośliwy, acz inteligentny (nie mogło być inaczej) tekst o błędach językowych (a właściwie błędzie jednym, głównie polegającym na niedouczeniu i braku zdolności logicznego myślenia).
„Słodka Ermengarde” to najlepszy w mojej opinii utwór humorystyczny, który jednocześnie kończy ten zbiór. Mamy tutaj bohaterkę, które tylko pozornie wydaje się głupiutka… i słodziutka. Trzeba jej przyznać, że umie liczyć, pomimo, że uparcie twierdzi iż lat ma 16, a nie 30.
Muszę także zaznaczyć, że w tych opowiadaniach (głównie „Opowiadaniach niesamowitych”) jakby nieodłącznym elementem, który je spaja, jest samotność. Nie bez przyczyny więc Lovecrafta nazywa się Samotnikiem z Providence.
* Te opowiadanie Lovecraft pisał wraz ze swoimi przyjaciółmi pisarzami, oto oni: Robert E. Howard, Abraham Merritt, Henry S. Whitehead, C.L. Moore, Frank Belknap Long, Robert H. Barlow, Duane W. Rimel, Winifred V. Jackson, C.M. Eddy Jr.
8/10 POLECAM
March 17, 2023
«La vida y la conciencia eran las únicas realidades existentes en el Universo. La forma, en cambio, sólo resultaba algo accesorio. Su cuerpo actual no era repugnante más que de acuerdo con los cánones terrestres. El temor y el desagrado se vieron ahogados por el absorbente interés de la aventura increíble.»
Catherine L. Moore, Abraham Merritt, H.P. Lovecraft, Robert E. Howard y Frank Belknap Long son, en ese orden, los autores de un relato que más que ejercicio debieron sentirlo como un buen juego. Se puede percibir los cambios de manos e incluso las voces de ciertos autores, y que sin ser un engranaje perfecto terminan por aportar otro mito más, con nuevos y conocidos seres, a los horrores incomprensibles del cosmos.
Catherine L. Moore, Abraham Merritt, H.P. Lovecraft, Robert E. Howard y Frank Belknap Long son, en ese orden, los autores de un relato que más que ejercicio debieron sentirlo como un buen juego. Se puede percibir los cambios de manos e incluso las voces de ciertos autores, y que sin ser un engranaje perfecto terminan por aportar otro mito más, con nuevos y conocidos seres, a los horrores incomprensibles del cosmos.
April 11, 2019
This is one of those cases where I wish I could give 3.5 stars because this is too interesting and historic to be only 3 stars, and I'm glad I read it, but I really just don't think I can give it 4.
It's an early SF story (probably novella length?) about an interesting artifact and its effect on the person who finds it. I recommend it to people who are interested in the history of SF more than for its own sake. I mean, it's really old and written by famous writers, but that's why there's not anything all us SF readers haven't read before.
It's an early SF story (probably novella length?) about an interesting artifact and its effect on the person who finds it. I recommend it to people who are interested in the history of SF more than for its own sake. I mean, it's really old and written by famous writers, but that's why there's not anything all us SF readers haven't read before.
February 16, 2018
The concept of this story has five authors write one chapter each. Each of the authors has their own distinctive style, and so the story is a little uneven, but a lot fun to read. Each of the authors were masters of their craft in their day and I just wonder what a book written in the same format by today’s authors (King, Rowling, etc) would be like.
July 21, 2023
Moore and Merritt kick it off with an intriguing and mysterious set-up. Then it gets super boring as HPL writes a too-long Wikipedia-worthy cosmic back story for the shard. Thankfully REH re-energizes the story by amping up the action and finally Long gives us a weirdly satisfying weird epilogue.
This is a super-fun collab by icons of the weird pulp genre. But man, HPL comes off as a bore.
This is a super-fun collab by icons of the weird pulp genre. But man, HPL comes off as a bore.
January 27, 2021
A book with too descriptive first part and gorgeously horror-ish second part. I don’t know who exactly written the plot, but the revelation and its climax are so satisfying. Love the creepy stuff like that.
February 3, 2021
There are two versions of this story:
1) A sci-fi version which is available on Blackstone audio.
2) A horror version which is available on Horrorbabble.
I recommend listening to/reading the sci-fi version first.
1) A sci-fi version which is available on Blackstone audio.
2) A horror version which is available on Horrorbabble.
I recommend listening to/reading the sci-fi version first.
July 14, 2023
Utwory bardziej horrorowe mi się wyjątkowo podobały, utwory humorystyczne nieco mniej, ale dobrze, że zostały przetłumaczone i są dostępne. Najlepsze moim zdaniem utwory to tytułowe "Wyzwanie z innego świata", "Popioły" oraz "Słoda Ermengarde".
Displaying 1 - 30 of 67 reviews