The Heresiarch and Co.

by Guillaume Apollinaire, Rémy Inglis Hall

A collection of outrageous short stories about heretics, provincial romantics, and adventurers in crime, The Heresiarch & Co. was Apollinaire's first book, and reportedly remained his favourite. Making full use of his encyclopedic knowledge of obscure historical, ecclesiastical, and geographical information, Apollinaire's stories rely neither on the dream, nor on juxtaposition, but nonetheless represent a technique that André Breton called a "formula" for Surrealism; its "music," he said, is "like gold pebbles rolled in a torrent." Apollinaire himself wrote about IThe Heresiarch Co.,/I "This is a book for those who love literature, powerful and disturbing, strange and logical. The author, amid so many fantastic, tragic, and sometimes sublime inventions, intoxicates himself with a charming erudition with which he also intoxicates his readers."

Genres: Short Stories, France, Fiction, Poetry, Literature, Classics, French Literature

168 pages, Paperback

First published January 1, 1910

About the author

Italian-French poet Guillaume Apollinaire, originally Wilhelm Apollinaris de Kostrowitzky, led figures in avant-garde literary and artistic circles.

A Polish mother bore Wilhelm Albert Włodzimierz Apolinary Kostrowicki, this known writer and critic.

People credit him among the foremost of the early 20th century with coining the word surrealism and with writing Les Mamelles de Tirésias (1917), the play of the earliest works, so described and later used as the basis for an opera in 1947.

https://en.wikipedia.org/wiki/Guillau...

Reviews

[Luís · Rating 4 out of 5]

These stories will based on the books that made Christianity, Judaism, and Jewish folklore from Eastern Europe.
The texts are concise, the term short stories is inappropriate, and the reading is delightful. Of course, what would seem light and inconsistent takes a beautiful turn with the talent of the storyteller and the writer.

[Makis Dionis · Rating 4 out of 5]

Ο Απολινερ, μποεμ, εικονοπλαστης κ λαογράφος μηρυκαζει τους φόβους κ τους μύθους των σύγχρονων του, στηλιτεύοντας κυρίως τη θρησκεία κ δευτερευώντος την αμάθεια
>>> Οι έρωτες της μιας στιγμής αξίζουν έρωτες ενός αιώνα και δεν υπάρχει χρόνος για ζήλεια >>>

[P.E. · Rating 2 out of 5]

Grand Guignol


Un recueil de nouvelles de facture assez grossière, qui jouent sur les tons les plus criards du sensationnel, de l'horrible et du sordide.

-----

Lectures voisines :

Le Vin des morts
Les Chants de Maldoror
Ubu Roi

[Teresa · Rating 1 out of 5]

Vários contos (fastidiosos) sobre o mesmo tema: Religião.
Li-os por alto, que não sou muito dada a martírios...

[Jena · Rating 4 out of 5]

No estoy muy segura, pero creo que el amigo Maximiliano, hace pocos días, terminó de leer esta obra de Apollinaire, y por una casualidad, en una librería de un centrito comercial la encontré de barata. Nunca en mi vida leí nada de este poeta, a quien se le reconoce más por su poesía que por su prosa, y hoy descubro su simpatía, su ironía y su burla hacia determinados sectores de la población.

El libro reúne una serie de cuentos cuyos temas se dividen en burlas y críticas a los curas y judíos; cuentos y leyendas poco conocidas (por lo menos para mí) de Serbia, Italia, Bélgica e Israel; y relatos de ciencia ficción conocidos a principios del siglo XX como narraciones fantásticas. Apollinaire visitó en su juventud los países mencionados, de donde obtuvo esas viejas leyendas costumbristas.
Del primer grupo destacan "El Heresiarca", que proporciona su nombre a este libro; "El Caminante de Praga", que no es otro que su versión de ¨el Judío Errante¨; y el que más me ha gustado es ¨Simón el Mago¨, cuya primera versión la leí en el estudio de Hans Jonas sobre el "Gnosticismo", religión herética según san Irineo, que se suscitó antes de la aparición del cristianismo, y luego, se sincretizó con él. Con "Simón el Mago", Apollinaire hace gala de una gran imaginación y creatividad al describirlo junto con Simón Pedro, el apóstol y santo.

Las historias costumbristas son crudas, machistas y feas, por lo tanto me remitiré a los cuentos de ciencia ficción. El tema de "La desaparición de Honoré Subrac" es la posibilidad de que un hombre pueda mimetizarse con las paredes, y es ingenioso y simpático a pesar de la muerte del personaje. Al final, viene "El Anfión, falso Mesías" dividido en 6 apartados. El 6o. "tacto a distancia", es como la avanzada de los hologramas de hoy día. En fin, que en esta época en donde el tiempo pasa a velocidades extremas, la lectura de Guillaume Apollinaire permite remontarnos a la lentitud de los siglos ya pasados, donde ni la tele, ni los kindle, ipads o celulares existían.

[Paradoxe · Rating 4 out of 5]

3,5

Οι κόσμοι του Απολλιναίρ, είναι κόσμοι λαγνείας, χυδαιότητας, τακτικισμών, ομορφιάς και κινήσεων που ξεφεύγουν από κάθε μέτρο, σε μια διαιωνισμένη στροφή, με άτακτα βαλμένες ρίμες, που φαίνονται να κυνηγούν η μια την άλλη, χωρίς καμιά συνέπεια. Κι όμως είναι συνεπής. Μαγεμένος απ’ το Νίτσε, παλεύει να τον ακολουθήσει, μα και να τον διώξει. Κυνηγά τον Αντιχριστιανό του, παλεύει μες στον κόσμο του Ζαρατούστρα του, ξεμπροστιάζει την αντινομία όπου τη συναντά, την εύρωστη πονηριά, τους κρυφούς υπαινιγμούς που μας αφήνουν ενεούς κι ας είναι κάλπικοι ουραγοί κάποιας τυφλής πίστης. Χρόνια μετά, θα έγραφε ο Βαλερύ, η ειρήνη είναι πόλεμος κι εδώ έχουμε την απόδειξη του κόσμου που Είναι και του κόσμου του Δεν Είναι. Νύχτες με βροχή ακολουθούνται από μέρες με βροχή, ώσπου κάποτε στερεύει το νερό.

Ο Φλωμπέρ έπαιζε με τα ύφη και τα ρεύματα, έβρισκε την ιστορία και την αντικατόπτριζε με ό,τι θα της ταίριζε. Ο Απολλιναίρ αρνείται στον εαυτό του, τη χαρά αυτού του παιχνιδιού. Η ιστορία πρέπει να ειπωθεί ως αποτέλεσμα όσων διαρκώς πρέπει να αποδεικνύονται, όσων οφείλουν ν’ αποκαλύπτονται, με τη συστηματικότητα που συνήθως κρύβονται, με την ίδια φοβερή τραχύτητα το μυθικό δίνει τη θέση του, στο καθημερινό. Στερούνται των υπαινιγμών, που δίνει στο ένα μαγικότητα και στο άλλο επιπεδότητα. Ό,τι είναι, Είναι. Ό,τι είναι, Δεν Είναι. Δυο καταστάσεις, δυο κόσμοι. Αυτός που φαίνεται πάντα κι εκείνος που για χάρη μιας αναγκαίας μαγικότητας δεν αποκαλύπτεται ποτέ. Γιατί, ίσως θα τρόμαζε, να είναι τα κτίρια, οι λέξεις, οι θεωρίες άτακτα βαλμένα τσουβάλια που κρύβουν τη θέα του απόλυτου κενού και μιας ανάγκης κάποιων να κρύβουν και να κρύβονται, να κατευθύνουν, αλλά να μην κατευθύνονται.

Κε βλο-βε;.

Η ωραιότητα δεν είναι παρά μια ασκήμια που εκτιμήθηκε.

[David · Rating 2 out of 5]

There's a lot of fat to trim off this collection. Pretty much all the religious/Catholicism Vs Judaism/heretics/sainthood claptrap should be skipped without regret. It's dry, self-serving (apparently Guillaume fancied himself some kind of King of the Heretics), and there's far too much of it.

Although, if you know which stories to cut (or just push on and chew your way through the fat) you'll find some really lean and well crafted tales. 'The Sailor from Amsterdam' is dark and haunting and reads like the best of Poe. 'The False Amphion' , the pick of the bunch, manages to successfully mix science fiction with Guillaume's favourite topic - faith - in a meandering, six-part mystery.

The problem with The Heresiarch and Co. isn't so much a lack of style or coherency of theme between the stories, it's that Apollinaire always seems to be proselytising. He's the guy alone in the corner of the room at parties who, when you approach with best intentions, manages only to talk about the one obscure subject that interests him. You nod and agree politely and drain your beer, leaving him to get another. In the morning all you remember is how much he looked like Proust without the sleepy-hypnotic eyes.

[Antonio Papadourakis · Rating 3 out of 5]

Ενδιαφέροντα διηγήματα που σε μεγάλο ποσοστό έχουν σαν θέμα την πίστη και το υπερφυσικό.
"Εν ολίγοις, ποιά είναι η διαφορά μεταξύ Εβραίων και Χριστιανών; Είναι ότι οι Εβραίοι περίμεναν έναν Μεσσία, ενώ οι Χριστιανοί τον θυμούνταν."
"Διότι η αλήθεια είναι η εξής: η Τριάς μετετράπη σε ανθρώπους. Υπήρξαν τρείς ενσαρκώσεις. Τα τρία πρόσωπα του μόνου Θεού υπέστησαν την ίδια ημέρα τα Θεία Πάθη που ήσαν αναγκαία για την εξαγορά της ανθρωπότητος. Ο εκ δεξιών ληστής ήταν ο Πατήρ.... Ο Χριστός, που απέθανε μεταξύ των Θείων Ληστών, ήταν ο Λόγος, και ως εκ τούτου υπήρξε επίσης ο Νομοθέτης...Ο εξ ευωνύμων ληστής ήταν το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος, η Αιωνία Αγάπη που, εξανθρωπισθείσα, θέλησε να μοιάσει στην ανθρώπινη αγάπη, που είναι μιαρή."

[Lance Grabmiller · Rating 3 out of 5]

Not as forward thinking as his poems, this 1910 collection of short stories sits in category somewhat like Rabelais, but not quite as fantastic. The few that do manage the fantastic (such as "The Poet's Napkin") harken back to Rabelais in a way that points forward to the later Surrealists that Apollinaire began to champion before his untimely death (he, in fact coined the term surrealism as he had coined the term cubism earlier).

[Eadweard · Rating 3 out of 5]

Reminded me of Marcel Schwob's Imaginary Lives and to a lesser extent Borges.

[Maximiliano Graneros · Rating 2 out of 5]

Nos encontramos con un compendio de cuentos, muchos tildan hacia lo religioso en absurdidad o darle caracter pristino. Con 21 relatos, entre los cuales hay sub relatos que dan menos cuantía, se nos dota de la facultad geográfica y media erudita de Apollinaire. La mayoría de los cuentos me resultaron fríos, exceptuando, en mi versión de edición, la última parte llamada La servilleta de los poetas y ''El anfión, falso mesias o gistorias y acenturas del barón d'Ormesan.
El primero un relato que desceibe lo variopinto de la vida bohemia y la dejadez de un pintor para con sus amigos poetas, cuatro en total.
El segundoson seis relatos donde destaco Un bello film y El tacto a distancia, ambos mórbidos y que relegan un poco.a los otros cuatro relatos a mi parecer.

[Johan · Rating 4 out of 5]

Bundel met fantasievolle verhalen van Appolinaire, dichter en populisator van surrealistische kunst. Borges en Cortazar liggen volgens de duider van deze bundel op de loer als vergelijkbare schrijvers. Maar het doet ook denken aan het werk van Geza Csath en Gustav Meyerink; verhalen vol vervreemding, surrealistsche mystiek en soms wreed geweld vermengd met erotiek. Een bijzondere bundeling.

[Joe Pitkin · Rating 5 out of 5]

I found these stories charming—hilarious, sweet-natured, wry, odd, just a bit surreal. Sometimes the plotting seemed a little artless, but there were other touches of language that seemed masterful, like the poet with “the gift of ubiquity” and the cigar with the plea for help written inside.

[John Pistelli · Rating 4 out of 5]

Surreal or magically real modernist short stories about religion and magic—and often insightful about their inextricable interrelation, particularly orthodoxy and heresy, Catholicism and Judaism—good for admirers of Kafka, Borges, and Schulz.

[Jerome Berglund · Rating 5 out of 5]

Magnificent!! Somewhere between Dostoevsky, Poe, Hugo and Leroux, strange, surreal, and delightfully profane fictions which will shock, scandalize and provoke readers young and old. A tragedy the author did not concentrate more on the short story and novel, what might have been...

[Juan Ocampo · Rating 3 out of 5]

No me encantó, pero algunos relatos se disfrutan. La pluma de Apollinaire es buena y su prosa es la que mantiene el libro.

[BookLovingLady (deceased Jan. 25, 2023...) · Rating 3 out of 5]

This edition of Ketterpaus & Cie contains curious but (very) interesting short stories. It's the first Dutch translation of Guillaume Apollinaire's prose, and the 15 stories in it are an anthology, as the stories are taken from both L'Hérésiarque et Cie. and Le poète assassiné. (The first ten stories are takes from L'Hérésiarque et Cie., while the last five stories are from Le poète assassiné). To me, these stories were the perfect way to experience some of Apollinaire's prose.

See also Foreign fiction translated into Dutch/Flemish

[Andres Olave · Rating 5 out of 5]

un libro de cuentos que te da una idea de libertad creativa que a la edad que lo leí (16,17 años) me era completamente insospechada. una obra feliz a la que siempre vuelvo, que me acompaña a todos los lugares donde he vivido desde entonces...

[csillagkohó · Rating 3 out of 5]

ik herinner mij er niet zoveel van. ik denk dat ik het goed vond, maar wel meer had verwacht, vooral omdat een random klant in de boekenwinkel waar ik het kocht mij het zag kopen en toen iets uitriep in de aard van "geniaal"

[S]

L'Hérèsiarque et Cie, 1910
New York: Doubleday & Co, 1965
Rémy Inglis Hall, trans.
fairy tales x victorian gothic x macabre