I'm Okay, You're Okay

by Thomas A. Harris

1969 hardcover with dust jacket as shown. Tight spine, name on first blank page otherwise no writing, no tears, smokefree. Jacket has light edgewear in new archival jacket cover.

Genres: Psychology, Nonfiction, Self Help, Personal Development, Mental Health, Relationships, Philosophy

Hardcover

First published January 1, 1967

About the author

Thomas Anthony Harris (April 18, 1910 – May 4, 1995) was an American psychiatrist and author who became famous for his self-help manual I'm OK, You're OK (1967). The book was a bestseller and its name became a cliché during the 1970s.

During 1985, Harris published Staying OK, a sequel to I'm OK, You're OK, written with his wife, the journalist and lecturer Amy Bjork Harris (born 1929).

Reviews

[Arukiyomi · Rating 4 out of 5]

About fourteen billion years ago when I was a young child, I remember my mother had this book on my parents’ bookshelf. I remember three things about it. Firstly, it was one of the few titles on that memorable shelf that I could understand at that age. I also remember the strong vivid colours of the cover, so redolent of the 70s. The final thing I remember is that it was definitely my mother’s book and not my father’s. I think in later years, although my memory is scratched from my furious efforts to erase it, in one of her many drunken rages, she actually claimed that, for her, it was her Bible.

I avoided the book for decades not because of what it held inside it – I had no real idea – but rather because of who recommended it. If my mother claimed to live by it, I reasoned, then I might well end up something like the relational mess she represented to me.

That I did not read this book until my 43rd year is one of many tragic things about my childhood – albeit a minor tragedy in comparison to the ones that almost prevented me entering adulthood. I should have read this book very many years ago. In fact, along with Of Human Bondage by Somerset Maugham, it’s a book I will be buying for the next youth I know that reaches the age of 18.

Not that I think any of us will really understand it then. Anyone who understands it at that tender age is hardly in need of it, in fact. But it’s a book that should accompany you as you make your way through life, form relationships, meet people, encounter those you cannot fathom, those who fascinate and those who you really wish hadn’t been born. This book goes a long way to explaining why people behave as they do. Now that I’ve made it to my 5th decade, a lot of it makes sense.

This book is probably the most successful self-help book in history. It presents a very simple relational model and exemplifies it both through author created dialogue and illustrations from the author’s own patients.

The model is based on assuming that we can take one of three positions vis a vis another: Parent, Adult or Child. Ideally, we’d all be Adults. But, mainly because of our upbringing, we tend to default to either Parent or Child when we deal with others. And, because they are also defaulting to one of those, this can trigger certain responses in us too.

The Child tends to be paranoid, insecure, uncertain and emotionally volatile as it falls victim to circumstance and the manipulation of others. The Parent tends to be domineering, authoritative, holier than thou and an emotionally sealed box impervious to the situation of others.

Whenever someone is responding in the Adult position, they are communicating I’M OK – YOU’RE OK. There are no hidden messages, people act genuinely and there is no fear either generated or perceived. Whenever someone responds from the Child position, they assume the position of I’M NOT OK – YOU’RE OK. From the Parent position, the message is I’M OK – YOU’RE NOT OK.

Suffice to say that if you find someone hard to get on with and/or others find you hard to get on with, Harris’ book is for you. Pick it up and, shortly into the descriptive sections of each state, you’ll be calling the wife over and saying, ‘Listen. Who does this sound like?’ Just make sure it doesn’t sound like her or you’ll regret it!

There are sections that were less useful to me. I don’t have kids and so the two chapters that dealt with that were a bit pointless for me. And at the very end, he decides that his theories might hold the secret to solving all the world’s woes. Seemed a bit far-fetched to me but then it was the 1970s and even guitarists in skin-tight lycra were okay then.

Overall, I’m very glad I read this. I wish I’d read it about 20 years ago. Now that I have done, I feel OK though!

[Sara Kamjou · Rating 4 out of 5]

کتاب وضعیت آخر را برای دومین بار خواندمش و فکر می‌کنم هر کس چه روانشناس و چه غیر روانشناس در زندگی‌اش باید این کتاب را بخواند و با تحلیل رفتار متقابل آشنا شود. به عنوان یک روانشناس، نظریه‌ی اریک برن را تحسین می‌کنم و برای مراجعانم بسیار از آن بهره می‌گیرم. این کتاب توصیف و توضیح بسیار خوبی از نظریه‌ی برن است.
-----------------------
بخش‌های ماندگار کتاب:
سامرست موآم، نویسنده‌ی انگلیسی می‌گوید: لحظه‌هایی هست که من به جنبه‌های محتلف روح خودم با شگفتی نگاه می‌کنم. می‌بینم که من واقعا از چند آدم مختلف ساخته شده‌ام، و آن که در حال حاضر دست بالا را دارد بعد از مدتی عاقبت جای خود را به دیگری می‌دهد. اما کدام یک از این‌ها من واقعی است؟ تمام آن‌ها یا هیچکدام؟
...
مردم همه خود را برای پیشبرد جامعه می‌آرایند... ولی هیچکش پیش نمی‌رود.
امرسون
...
وقتی شک کردید، کاری نکنید... هیچکس به شما برای آنچه نگفته‌اید حمله نخواهد کرد..
...
چه حماقتی! ما از اینکه تمام زندگی‌مان به هدر برود وحشت داریم، اما هر روز از تکه تکه دور ریختن آن ابایی نداریم.
جان هاو
...
با امید عهد می‌بندیم و از ترس دست به عمل می‌زنیم.
روشفوکو
...
بهترین راه کمک به بچه‌ها، کمک به پدران و مادران است. اگر پدر و مادری بعضی از کارهایی را که بچه‌شان می‌کنند دوست ندارند، تنها بچه نیست که باید تغییر کند.
...
با خشونت محال است به کسی یاد داد که خشونت نکند.

[Fergus, Weaver of Autistic Webs · Rating 4 out of 5]

To us Boomers in the Seventies, this heartfelt book provided a bit of cautionary wisdom.

We believed mainly in Freedom. But Harris urged Discretion.

I was autistic, and Freedom of Expression was my motto. My first shrink thought me nuts, and had me sequestered. Banging my head against the wall repeatedly in there, my freewheeling mood was no fit life for man or beast.

I fought my captors tooth and nail.

But when this book appeared not long afterward, my fellow boomers ate it up.

And me? I thought it pablum. I mocked Harris’ disarming engagement with the outside world all the way to my many subsequent hospitalizations. Kids, like you perhaps, I was too cool for rules.

Rereading this again, I know now my contrary behaviour was in fact too uncool to dress up and take public. I was an egomaniac! That shrink was right.

But Harris started to guide me on the pleasant path back to my Childhood Eden…

Fellow Alpha GR Reviewers, do you too not long for that Eden in your exhausted attempts to reach the top of the heap? Fellow Low-Profilers in their settled lives of endless reading in their retirement know the answer:

I’m okay - you’re okay.

Just as we are…

And if, like me, you often fumble the balls life throws at you -

Who cares? At least you're HUMAN!

And that goes far for me, in this world of Droids.

[Aaron · Rating 1 out of 5]

It's rare that you come across a book that takes you six months to finish, with more or less weekly efforts to just get it over with. 274 pages later and I still can't identify Harris's thesis.

This book suffers from trying to be everything and ends up being nothing. Despite my bitter frustration from laboring through this insipid, disorganized mess, I still will give Harris the benefit of the doubt and assume this was all done in good faith and was a concerted effort to reach out to people in need. That being said, this one belonged on the clearance rack in 1969.

It astounds me that this book advertises itself of the cover as "Over 15 million copies in print" and "The classic bestseller that has changed the lives of millions." Of course this is typical self-promotion, but I'd like to remind everyone that the number of books sold says nothing of the their worth. Regarding psychotherapy and counseling, I never had to read a text by Carl Rogers in school, nor have I ever met someone who mentioned reading one of his; yet he is indisputably one of if not the most significant and influential figure in psychotherapy. By contrast, I never heard of Harris until I picked up this book, despite his millions sold.

The real shame of this book is that he does a disservice to psychotherapy as a whole and Transactional Analysis in particular. I have yet to read Eric Berne's original Games People Play, but what I have read by him is very clear, sensible, and meaningful. Berne uses clear everyday examples to illustrate his points. His writing is focused and generally tightly confined to the topic. Harris wanders way out into errant speculation as a matter of course. Blanket statements about society and moral decay, criticisms of organized religion, meandering discussions of philosophy, spirituality, and mystical experience, race relations in America, the nature of warfare, hippies and 1960s American counterculture (and the social forces that caused it), adolescent rebellion, violence in the media, rational basis for theories of ethics, proper use of time, prejudice in families and society, the state of marriage in America, international politics, the cause of the Vietnam war (in terms of "Parent" nations and "Child" nations trying to "grow up") etc. etc. etc. As you can see, Harris believes he can do it all in this book and that no topic is either outside the bounds of either the principles of TA or his own expertise. I personally believe that such difficult and involved topics should be left to the professionals, if only because you're liable to look like a jackass with your own ignorant, half-informed opinions. There's an old joke in psychology based on the idea that everyone can do it by virtue of the fact that everyone has a brain (and therefore is an expert); Harris turns the joke on its head by claiming experience in counseling sessions gives him say in all human affairs.

One last nail I'd like to drive in the coffin before I put this one to rest. Harris betrays himself with numerous examples of his own apparent fear of intimacy with other people or willingness to engage others on a meaningful and personal level. It's always strange and in some ways tragic to see a psychotherapist with no insight into his or her own identity and motivation trying to manage the affairs of other people. If you want an example of what not to do in treatment, simply refer to 1) pp. 157-8 - illustrates sophisticated use of P-A-C to make a threat while explicitly claiming not to ("If you keep doing that, you're going to hook my Parent and then we'll both feel bad." Harris labels this Adult and contrasts with "You do that again and I'll slap you silly!" which is, of course, the same message but not veiled in P-A-C doublespeak). 2) pp. 209-10 - Harris quotes long and strikingly clear explanation of group therapy processes by S.R. Slavson, then immediately follows with "In my own clinical experience, I have not been able to validate the above statement." Harris totally and obviously misses Slavson's gist, and then tries to tear down the reasoning. It's painful to watch, and brings to mind the old Chinese saying "Riding an ass and being unwilling to dismount."

In sum, don't waste your time. I finished this one so you won't have to. Put the word out on the wire and stick to the orginal Eric Berne.

[Dream.M · Rating 4 out of 5]

کتاب خوبیه
کمک میکنه خودتو بشناسی. اما برای اینکه بتونی کنترل رفتار رو به دست بگیری، کافی نیست؛ و باید کتاب بعدی رو بخونی 🤓
تا اینجا من میدونم کنترلم دست کودک درونمه...

[Arezu Wishka · Rating 5 out of 5]

در ادامه خودکاوی ها و مطالعاتم در مورد ساختار روانی ما آدم ها، این کتاب رو به پیشنهاد سارا در کنار گوش دادن به نسخه های صوتی صحبت های دکتر بابایی زاد خوندم.
به جرات می گم که این کتاب تاثیر شگرفی روی طرز فکرم و کنترلم روی خودم به وجود آورد و درکی از خودم و اطرافم بهم داد که می تونم به وضوح تغییرات رو درون خودم و آدم های اطرافم ببینم. اصولا خودکاوی مسیر سختیه و خوندن این کتاب هم زمان زیادی برای من برد اما از بخش به بخشی که خوندم استفاده کردم و با تمرین توی زندگیم به کارش بردم. روانشناسی عمیق و کاربردی... خودآگاهی ای که برای لحظاتی شوکه ات می کنه و ممکنه مقدار زیادی مقاومت توی وجودت نسبت بهش پیدا کنی که ناخودآگاه تو رو به سمت نخوندن و ادامه ندادن کتاب می بره اما در نهایت، وقتی این آگاهی ته نشین می شه اینکه قدرت حل مسئله پیدا کردی آرامشی بهت میده که سال ها در انتظارش بودی.
بعد از کتاب عصبیت و رشد آدمی این دومین کتابی بود که توی دو سال اخیر خوندم که واقعا احساس کردم زندگیم رو متحول کرد.
---
برداشت جالبی که از این کتاب داشتم این بود که ما در واقع به جای یک نفر سه نفر هستیم. سه نفری که یه نفر همیشه دیرتر می رسه و یه نفر از همه زودتر...اونی که از همه دیرتر می رسه کسیه که باید اوضاع رو توی کنترلش بگیره برای همین باید یاد بگیریم هر سه نفر رو همزمان دور میز شوالیه های آرتور بیاریم-البته زیاد داستان به شوالیه ها و آرتور ربطی نداره، فقط تصویرسازی قشنگی بود به نظرم. تفکیک جنس افکار و درک اینکه این افکار از کجا میان و کدوم یکی از این افکار خود اصیل ماست با الگویی که این کتاب ارائه میده بیشتر امکان پذیر می شه.
----
به نظر من این کتاب برای این نوشته نشده که شما رو متهم کنه و به احساس حقارتی که درون تمام ما هست اضافه کنه بلکه این کتاب اینجاست که بهمون بگه احساسات و منطق ها و افکار ما از کجا میاد و چرا این رفتارها رو با دیگران داریم. این کتاب برای اینه که از احساس عذاب ما کم بکنه چون می دونه یک نفر سومی درون ما هست که می دونه داره اشتباه می کنه و می دونه راه درست چیه اما به نحوی سرکوب شده و نمی دونه چطور خودش رو ابراز کنه و حضور داشته باشه. این جواب همون مسئله است که از خودتون می پرسید که چرا می دونستم باید چیکار کنم اما نتونستم جلوی خودم رو بگیرم یا خودم رو وادار کنم که اون کار رو انجام بدم.

[Fereshteh · Rating 2 out of 5]

اگه هدفتون از حوندن اين كتاب اشنايي با مفاهيم " والد، بالغ و كودك " و پياده كردنش در زندگي روزمره تون به اميد تغيير اوضاع و بهبود باشه ، خب بايد بگم كتاب تحلیل رفتار متقابل: روشهای نوین در روان شناسی با احتلاف زياد منبع خيلي مفيد و كارآمدتريه. چزا كه براي كسي كه با اين مفاهيم هيچ اشنايي قبلي نداره در فواصل جدا و به تفصيل توضيحات روشني داره

و اگه هدفتون از حوندن اين كتاب رسيدن به مرحله ي آخر تغييرات بر اساس تحليل رفتار متقابل، يعني " من خوبم، تو خوبي" ، همون طور كه روي جلد كتاب دكر شده و نويسنده در مقدمه ي كتاب به عنوان هدف نهاييش ذكر كرده، خب بايد بگم به من كه هيچ كمكي نكرد. يعني از اين گفته كه بايد بالغ رو ازاد كنيم و مراقب باشيم كه به كودك يا والد درونمون الوده نباشه و در تك تك تصميم گيري هامون حواسمون به بالغ باشه فراتر نرفت و بحث رو عملي و روشن نكرد.

تا فصل ششم و حدود صفحات 150 براي من خوب پيش رفت چرا كه مروري بر مفاهيم اوليه ي موضوع بود كه قبل تر از كتاب هاي ديگه و با توضيح و تمرينات بيشتر و بهتر باهاشون اشنا شده بودم. بعد از اون بعضي فصل ها بودند كه هيچ جدابيتي برام نداشتند. مثلا فصل نه " والد بالع كودك و بچه ها" يا فصل ده كتاب " والد بالغ كودك و دوره ي بلوغ" كه راجع به چه زماني و چطور مفاهيم تحليل رفتار متقابل رو ياد كودكان و نوجوانان دادن صحبت مي كنه كه براي من هيچ كاركردي نداشت.

علاوه بر اين ها نويسنده به كرات با پيش فرض اشنايي خواننده با "بازي ها" و بدون توضيحي راجع به اونها ، نام بازي هاي اشاره شده در كتاب اريك برن رو در نوشته هاش به كار مي بره كه در نتيجه مطالعه ي كتاب "بازی ها روان شناسی روابط انسانی" رو پيش نياز مطالعه ي اين كتاب قرار ميده

در مجموع نكته خاص و راهگشايي كه بتونه براي پياده كردن تحليل رفتار متقابل در زندگي روزمره م بهم كمك كنه در اين كتاب پيدا نكردم. كتاب به دفعات گرفتار روده درازي ميشه و بدتر اين كه اين روده درازي درباره ي مسايل و نكاتيه كه اصلا ربطي به موضوع اصلي ندارند. كتاب بيشتر از اينكه ي مرجع سلف هلپ باشه مبلغ و مروج كارگاه هاي اموزشي و درمانيه

[Miss Ravi · Rating 3 out of 5]

شاید نکته جالب درباره نظریه‌های روانشناسی این باشه که آدم از هر راهی که بره آخرش به یه نقطه می‌رسه. فروید، یونگ و حالا هم نظریه تحلیل رفتار متقابل برن انگار یه حرف رو به شکل‌های مختلف گفتن و اگر آدم واقعا قصدش تحول درونی و رسیدن به فردیت و بلوغ باشه باید توی یکی از همین راه‌ها به رستگاری برسه. تحلیل رفتار متقابل کمی قابل فهم‌تر و ساده‌تره و تعداد تلنگرهایی که در واحد زمان به روان آدم می‌زنه بيش‌تره. ضمن اینکه آدم رو طوری به والد، کودک، بالغ تقسیم می‌کنه که حس می‌کنی سه روح هستی در یک تن و حتی می‌تونی صداهاشون رو جداگونه تشخیص بدی. وحشتناک به نظر میاد اما عادت می‌کنی.

[Mohammad Hanifeh · Rating 5 out of 5]

مدت‌ها بود که قصد خواندن این کتاب را داشتم و کاش زودتر این کار را کرده بودم. اما به‌هرحال بسیار خوشحالم که حالا توانستم آن را بخوانم.

وضعیت آخر کتاب فوق‌العاده‌ای ایست که با ارائهٔ روشی تحت عنوان «تحلیل رفتار متقابل» و معرفی جنبه‌های مختلف شخصیتمان، به ما یاد می‌دهد چطور «والد»، «بالغ» و «کودک» خود را کنترل کنیم و تک‌تک رفتارهایمان را بر پایهٔ بالغمان انجام دهیم.

"تاریخ می‌تواند به ما بگوید چه‌ها گذشته است، ولی نمی‌تواند بگوید که چه باید کرد و چه نمی‌توان کرد. جهان، چرخ‌فلکی ولنگ و واز و گذران است و ما دربارهٔ این جهان به اندازهٔ کافی اطلاعات نداریم که بتوانیم بگوییم چه اتفاقی نخواهد افتاد. فقط «بالغ» است که در این‌جا می‌تواند دست‌به‌کار شود. تنها «بالغ» است که قوهٔ خلاق و ابتکار دارد."

این کتاب انگار زبان جدیدی برای رفتارها می‌آموزد که یقین دارم از خواننده‌اش آدم بهتری می‌سازد.
کاش همهٔ آدم‌ها «وضعیت آخر» را می‌خواندند که شاید دنیا جای بهتری می‌بود.

"یک جامعه نمی‌تواند بدون تغییر افرادش تغییر کند. تمام امید ما برای آینده بر پایهٔ این واقعیت است که شاهد تغییر افراد باشیم. این‌که عده‌ای چگونه این کار را کرده‌اند خبرهای خوب این کتاب است‌. ما امیدواریم که این کتاب یک نامهٔ امید، و صفحه‌ای مهم از دفتر بقاء بشر باشد."

[Kenneth · Rating 5 out of 5]

I had to read this book twice before I realised its significance. It would be a huge mistake to think that this is simply a 1960's psychobabble book, understanding transactional analysis can really help you understand what other people mean, not just what they say. It's a book that should be read by anyone who has to deal with people on a day-to-day basis... and that's most of us.

[Adam · Rating 5 out of 5]

My mom called me a hippy for reading this book, but it gave me a unique perspective on how to approach interpersonal relationships with everyone in my life. I learned lessons in the book that I use on a daily basis in parenting, being a husband, and working with others, nearly 15 years after reading it for the first time. If you half to ever talk to other humans, you should read it.

[Ali Karimnejad · Rating 4 out of 5]

4.5

خدا عمری بده برسیم برا اینا ریویو بنویسیم 🤦🏻‍♂️ا

[Mary Lou · Rating 3 out of 5]

Lots of good information my favorites:

When in doubt leave it out (restrain first impulse)
Blaming your faults on your nature does not change the nature of your faults
If you do not chart a course, you will fall back in the same spot
Love is not glazing at each other, but looking outward together in the same direction
Those who cannot remember the past are condemned to repeat it
If you baby a baby when he's a baby you won't have to baby him the rest of his life
People attract not that which they want, but that which they are
A man is what he thinks about all day long

[Nogol · Rating 3 out of 5]

کتاب جالبی بود. نویسنده اعتقاد داره بر اساس نظریه تحلیل رفتار متقابل از روانشناس کانادایی،اریک برن، هر فرد رفتار هاشو بر اساس سه جز درونی شکل میده؛ والد: کسی که باید و نباید ها رو امر و‌نهی میکند. کودک: مسئول احساسات ، و بالغ: کسی که والد رو نقد و کودک رو مهار میکنه. اما چیزی که اذیتم میکنه اینه که نویسنده تا حدی سکسیست عه. و گرایش های مذهبی و کمی تعصب در جای جای متون دیده میشه - در‌ وهله ی اول، اغلب مثال هایی که در ارتباط با دعوای زوجین میزنه، در ارتباط با ضعف خانه داری های خانمه. پیشنهاد میده به جای اینکه شوهر دعوا راه بندازه که دربازکن رو کجا گذاشتی یا میزو چرا تمیز نکردی یا هزار تا مثال دیگه، مسالمت آمیز تر- درواقع تحت تسلط بالغش- رفتار کنه‌. در اینصورت :

"نتیجه ی این رفتار این میتواند باشد که فردا او -زن- خانه را برق بیندازد و به محض اینکه مرد به خانه آمد، همان دم در، یک لیوان نوشیدنی خنک و دلخواه همسرش را تقدیم او کند و به او بفهماند که او شوهری مهربان و حساس است." - از متن کتاب-

یا در موقعیت دیگه ای که مردی در یک پارتی، تحت تاثیر کودک درون، به زنی دست درازی کند، واکنش «بالغانه» و درست زن این خواهد بود :
"مادرم همیشه میگفت که آن طرف صورتت را بگردان» [اشاره به سخن مسیح] چرا که این جمله پیام های زیادی را به مرد میدهد: ۱. مادری داشته ام که خیلی چیز ها به من گفته است. ۲. من کتاب مقدس را خوانده ام و از آنجور زن ها که تو فکر میکنی نیستم. ۳. لطافت طبعی که زن در گفته اش به کار میبرد نشان میدهد که میتوانم شوخی تو را تحمل کنم. "
- از متن کتاب-
اما اگر بخوایم علت این نگاه رو بررسی کنیم، این کتاب مال سال ۱۹۶۷ عه. بنابراین شاید چنین دیدگاه یا مثال هایی برای زمانه ی خودش، روشنفکرانه محسوب میشده. و علاوه بر این نظریه ی اصلی کتاب ، تحلیل رفتار متقابل�� به خودی خود نظریه ی بسیار جالبی بود. بنابراین اگر سنسورهای ضدتعصبتون خیلی حساس نیست میتونید از کتاب استفاده کنید :)

[George · Rating 3 out of 5]

History has not been kind to I'm Okay-You're Okay: Inter-racial marriages and pre-marital sex are not quite the taboo subjects they used to be and it's been a while since I saw the word "retards" used seriously. Indeed, the world Harris portrays seems straight out of Leave it to Beaver, which cements the whole feel of the book in the time and place it was written.

But there is much to learn here on the topic of transactional analysis and the P-A-C (parent, adult and child) within us all. Particularly as Harris moves from theory to practice with fluid ease giving the reader a fly-on-the-wall perspective of the interactions with his patients while reinforcing the conceptual tools. I found this the most appealing aspect of the book; just like Harris's patients, there were times when I felt as though I had had enough of P-A-C. But like he accomplished with his patients, Harris won me round, too, in the end.

Harris has a tendency to waffle on and go off on tangents, but I did find enough nuggets of wisdom to stick with him (though, the philosophical explorations did stretch my patience somewhat). While I'm not a convert to transactional analysis, I'm glad I got to know of it, and I just might start paying more attention to my own P-A-C.

[Mehdi Nabavi · Rating 4 out of 5]

کتاب مورد یه نظریه در روانشناسی به نام "تحلیل رفتار متقابل" یا Transactional analysis صحبت می کنه که این آقای توماس هریس از شارحینش هست. نظریه بسیار جالبی هست، فرای اینکه چقدر در پروسه درمان میتونه موثر باشه (که با سرچ دم دستی که کردم متوجه شدم مفهوم منقرض شده ای نیست و هنوزم کاربرد های خاص خودشو داره)، در زندگی شخصی می تونه کمک کننده باشه. کلی گویی چرا، واسه من که بود. این نظریه میاد ایگوی فروید رو به ۳ بخش تقسیم می کنه : والد، بالغ، کودک
والد همونطور که از اسمش پیداست، مجموعه فرامین و بکن‌‌نکن هایی هست که از والدین توی ایگوی ما طی سال های اول زندگی شکل میگیره.
کودک اون واکنش ها و احساسات‌ ما به فرامین و بکن‌نکن هاست.
و بالغ جلوتر در زندگی تشکیل میشه و به نوعی همون قوه تفکر ماست و اون چیزی هست که با بررسی عقلانی مسائل از کودکی داریم شکلش می دیم.
خلاصه که، ایگوی ما زمین ِ بازی این سه بخش هست و رفتار ما رو این سه بخش دارن تشکیل می دن.
کتاب از اول‌ میخواد که این نظریه رو توضیح بده و بعدش کاربردش رو در زندگی و روابط فردی نشون بده.
تلاش هایی هم آقای هریس داره واسه گسترش این نظریه به درمان "همه" بیماری های روان ! و حتی صلح جهانی ! که این بخش ها رو میشه به ذوق و شوقش از این نظریه جدید بخشید.
همچنین نگاه مسیحی و نسبتا ضدزن کتاب هم آزاردهنده است. شاید این رو هم بشه به زمانه‌اش بخشید.

نکته آخر اینکه این کتاب، یه کتاب ِ زرد دهه ۷۰ میلادی هست. واقعا آدم غصه اش میگیره که چطور از چنین زرد هایی رسیدیم به "هنر ظریف فلان" و قورباغه ات را قورت بده و ...

[Reza Qalandari · Rating 5 out of 5]

این کتاب، اگر نه بهترین اما قطعاً مفیدترین کتابیه که به‌عمرم خونده‌م و در رابطه با خودم، انسان‌ و اشخاص، جایی نیست که مطالبش به کارم نیان. کاش همه بخوننش تا بتونیم به زبانی که در این کتاب یاد داده می‌شه، صحبت کنیم.

[Hannibal · Rating 4 out of 5]

این کتاب به نوعی عصاره مشرب روانشناسی معاصر آمریکاست که در تقابل جدی با مکتب اروپایی لکان قرار دارد.
تامس هریس با محور قرار دادن علوم رفتاری به تحلیل رفتار آدمی دست می زند و تقسیم بندی او شامل کودک-بالغ -والد است که به زعم نویسنده، علی زغم شباهت به تقسیم بندی مشهور فروید (نهاد-من-فرا من) با آن متفاوت است.
از جمله برجستگی های این کتاب، کاربرد آن برای استفاده در ادبیات نمایشی است، چنانکه ابراهیم مکی در کتاب "شناخت عوامل نمایش" خواندن این کتاب را به عنوان پایه ای برای تحلیل رفتار های انسان و در نتیجه درام، توصیه کرده است.

[Saman]

من هیچ وقت دوست نداشتم و ندارم که کسی برایم معلم باشد و معلم‌بازی در بیاورد. همیشه از نصیحت متنفر بودم. به همین خاطر نه از کسی نصیحت می‌شنوم و نه به کسی نصیحت می‌کنم. دوره‌ی این حرف‌ها گذشته است دیگر

یادم می‌اید چند وقت پیش با یکی از دوستان صحبت می‌کردم. می‌گفت : من هر وقت به کسی کتاب هدیه می‌دهم برایش به عنوان تقدیم نامه یک جمله‌ی قصار یا تکان‌دهنده یا سنگین می‌نویسم. بهش گفتم من متنفرم از این که کسی کتابی به من هدیه بدهد که به عنوان تقدیم‌نامه برایم جمله‌ی قصار بنویسد و از این تیپ حرف‌ها. مثل بچه‌ادم یه تقدیم نامه قشنگ، شعری، احترامی و یا امضایی را به هزاران حرف و سخن فیلسوفانه و قصار

شما تصور کنید که من عاشق کتاب هستم و عاشق این که کتاب هدیه بگیرم و متاسفانه کم‌ترین چیزی که هدیه می‌گیرم کتاب است چون همه دوستان و آشنایان نمی‌دانند چه کتابی را برایم بگیرند که نداشته باشم و همیشه گفتم برایم کتاب هدیه بگیرید حتی اگر داشته باشم کتاب قبلی خودم را به دیگران هدیه می‌دهم تا انرژی‌اش بچرخد و بعد از مدت‌ها این کتاب خوب را هدیه می‌گیرم و به عنوان تقدیم‌نامه یک جمله از آن دست جملاتی که از آن متنفرم ابتدای کتاب برایم نوشته‌اند و کتابی به این خوبی و مفید را برایم تبدیل به کتابی می‌کند که حس خوبی نسبت به آن ندارم. چرا اکثر ما دوست داریم معلم‌بازی در بیاوریم و دیگران را شاگرد و بچه فرض کنیم؟ نمی‌دانم. شاید این یکی از خصایل انسان است. نمی‌دانم

[Hengameh · Rating 3 out of 5]

تعریف این کتاب رو بسیار شنیده بودم و خیلی خوشحالم که بالاخره خوندمش.
بنظرم درک مفاهیم والد،کودک و بالغ در هر فرد خیلی میتونه به خودش و روابطش با اطرافیانش کمک کنه
البته حس میکنم هممون یا با فکر و اراده خودمون یا به واسطه ی تعاریف مشابهی با این مفاهیم آشناییم ولی زبان "والد،کودک،بالغ" انقدر زبان ساده ای هست که در اکثر شرایط بشه استفاده ش کرد و با تعاریف سخت تر مسئله رو پیچیده نکرد.

اتفاقی که بعد از خوندن کتاب افتاد اینه که من تمام مکالمات اطرافم رو حالا با زبان جدیدی که یاد گرفتم تحلیل میکنم و صدای کودک ها و والد ها رو بیش از چیزی که انتظار داشتم دارم اطرافم می شنوم. طوری که حس میکنم بالغ اکثر اطرافیانمون یا خیلی کم فعالیت میکنه و قدم جلو میذاره یا کلا فعالیتت خاصی نمی کنه!!
مورد بدتر اینکه کودکی که در شخصیت ها بروز میکنه رو انتظار داشتم به صورت چهره های شاد و مکالمه های خوشحال ببینم ولی بیشترین فرم بروز کودک رو در خشم و ترس و گناه دیدم.

البته مشاهدات من چیزی نیست که بشه به عنوان داده آماری بهش رجوع کرد ولی شخصا برام عجیب بود که بیشتر حالت های بد و نامطلوب رو اطرافم پیدا کردم تا حالت های خوب

کتاب خوبیه و خوندنش رو توصیه میکنم. شاید در امتداد این کتاب دیگه ای به نام "بازی ها رو بخونم.

[Susanna - Censored by GoodReads · Rating 1 out of 5]

I'm still trying to figure out why a psychiatrist thought this was a good book to give a deeply depressed 12-year-old.

[Bren fall in love with the sea. · Rating 5 out of 5]

"Another thing that makes people want to change is a slow type of despair called ennui, or boredom. This is what the person has who goes through life saying, "So what?" until he finally asks the ultimate big "So What?" He is ready to change".
Thomas A. Harris, I'm OK - You're OK


It was really a terrific book. I read it a long time ago so details are fuzzy but I loved it. I still remember the four different modes and check myself sometimes. At times I think I have been in them all.

This is a book for people who like Psychology and like reading about it and reading about the human mind. Four modes:

"I'm OK, your not OK"

"I'm not OK, your OK"

"I'm not OK, Your not OK"

"I'm OK, Your OK".

The last one is what he attempts to get us to.

Well at least I remember that much! This book seriously needs a reread which I fully intend to do. Highly recommended but it's "OK" if the book is not for you!

[امیرمحمد حیدری · Rating 3 out of 5]

قطعاً و حتماً یکی از بهترین کتاب‌های روان‌شناسی‌ای بود که تا به‌حال خواندم. با توجه به‌عقیده‌ی وام‌گرفته‌شده‌ام از فروید مبنی بر زندانی انسان در کودکی خویش، خواندن کتاب‌ها و مقالاتی که به این موضوع خاص بپردازد، برایم جذاب و چالش برانگیز است. البته، شایان ذکر است که این کتاب نیز اندکی صبغه‌ی تحمیلیِ خاص کتب روانشناسی را داشت. اما به هر روی، پر از مطالب مفید بود و بیش از همه سعی داشت تا فقط نتایج تحقیقات و تجربیات خود را به‌اشتراک بگذارد. صد در صد مفید.

[Ellie · Rating 3 out of 5]

تامس هریس در این کتاب توضیح ساده و نسبتا جامعی از تئوری تحلیل رفتار متقابل آورده. هرچند نپسندیدم و که تحلیل رفتار متقابل رو مثل شاهکلیدی برای درمان همه مشکلات حتی مسائل اجتماعی و سیاسی نشون داده ولی در مجموع برای من کتاب مفیدی بود.

[Parnian · Rating 4 out of 5]

براى دست يافتن به ناشناخته هاى ذهن و رفتار، افراد مختلف در طول زمان، مسيرهاى مختلفى ارائه دادن. از "ايد-ايگو-سوپرايگو"ى فرويد و آركه تايپ هاى يونگ، تا طرحواره هاى روانى و ناخودآگاه كاوى هاى اروين يالوم.
فكر ميكنم از بين همه شون، اين تحليل رفتار متقابل ساده تر و ملموس تره. وقتى داشتم كتاب رو ميخوندم سعى ميكردم همزمان تو ارتباطات روزمره م ازش استفاده كنم و حيرتا كه جواب ميداد. ميديدم كه چه جورى ميتونم از بالغ ب�� كودك شيفت كنم و دراما بسازم، يا كه در والد خودم فرو برم و همه رو نصيحت كنم. به سادگى ميشه در كاربرد اين نظريه ماهر شد. يه جا نويسنده گزارش ميكنه كه با تمرين "والد-بالغ-كودك" تونسته حتى در رفتار كودكان عقب مانده ى ذهنى اصلاحاتى داشته باشه كه حقيقتاً كلاه از سر برميدارم براى اون لحظه. و اين باعث ميشه فكر كنم اگه همه ى جوانان ميخوندنش و مهارتش رو كسب ميكردن، جامعه ى كم تنش ترى داشتيم.
هرچند، خوش بين نيستم به اين كه اين نظريه بتونه مشكلات رو از ريشه حل كنه. نويسنده ميگه جلوى پرخاش كردن كودك رو بگير؛ ولى اين كه اصلاً چرا كودك پرخاشگر شده رو چى كار كنيم؟
نويسنده ميگه "هرجا شك كردى، نوازش كن"
گزاره ى قشنگيه؛ ولى آيا نوازش بر هر درد بى درمان دواست؟
نميدونم.

[Shoubhik Banerjee · Rating 5 out of 5]

When my friend introduced me to this book, I was pretty sceptic about it. I had never tried any book of this genre. But my love for psychology made me read this book. And the first few sentences got me riveted to this book. Although Transactional Analysis in psychiatry is as complicated as psychiatry itself, the way this book introduces the reader to the concept of Super-ego, Ego and Id, is amazingly simple. Some may say it has been oversimplified, but i think it does a good enough job to get started with. This book completely changed my life. Helped me to get in touch with myself and in turn able to recognize the personalities of others.

A must read for everybody to know how to live life to the fullest and how to deal with ups and downs of life. No wonder this book is a bestseller..

[Mostafa · Rating 5 out of 5]

کتاب بسیار خوبی هست به آدم خیلی کمک می کنه که بتونه کودک،بالغ و والد درونش رو تشخیص بده و بدونه با کدوم یکی از زیرشخصیت هاش داره کاری رو انجام میده یا حرفی رو میزنه.
این کتاب بسیار به من کمک کرد تا بتونم منطقی با افراد بحث کنم. در کل توانایی جر و بحث کردن و پیروزی آدم تو بحث کردن رو زیاد میکنه ولی آدم باید از این تواناییش در راه درست استفاده کنه...

[Jonathan Karmel · Rating 4 out of 5]

This book about transactional analysis is one of the best selling self-help books of all time, so I thought it was interesting just to learn about this popular theory of psychology from a generation ago.

Although this was presented as a novel theory of human behavior when it was written, it seems to be very much based on Freud's ideas about psychology. The basic idea is that as very young children, we all develop feelings of "not OK" from having bad behavior corrected by our parents, and we all learn how to mimic our parents' behavior. We carry the "not OK" feelings with us through life as our "Child," and our inclination to mimic our parents as our "Parent."

We spend most of the time throughout our lives on autopilot. Some of the time we are just daydreaming and not really connecting with others at all ("withdrawal"). When we are interacting with others, sometimes it's just a kind of mechanical, pre-programmed polite interaction ("ritual") or fairly meaningless small talk ("pastimes"). Much of our time is filled up by work and other practical chores that need to be accomplished to maintain our chosen lifestyle ("activities").

The time that we think is devoted to interacting with others is really mostly devoted to playing "games," and I think this is the most interesting aspect of transactional analysis. Another book, Games People Play, focuses on the games that are part of everyday life.

When we are playing "games," we are really mindlessly acting out our "Child" and "Parent" selves. The purpose of transactional analysis is to get people to stop playing "games," and instead act as "Adults." The "Adult" self is not just acting upon the "not OK" feelings from childhood or copying the way you perceived your parents to be acting when you were a small child. Rather, the adult self is like a "computer" that takes in new data from the real world and makes independant decisions about how to be. By acting this way, a person can spend more time with other people engaged in "intimacy" rather than just playing "games."

Here are two examples of "games." One is "Why don't you/Yes, but" in which one person A talks about why person A is unhappy because of some problem that is making person A unhappy. Person B offers solutions to the problem (Why don't you . . ."), but no matter how many solutions person B offers, person A always just comes up with some excuse why that solution won't possibly work ("Yes, but . . ."). I thought this was interesting because I think it's almost become a cliche that men don't understand that when a woman is describing some problem that is making her unhappy, men show a lack of empathy by trying to solve the problem, instead of just being "supportive." I can just imagine the author of this book telling his female patients to stop acting like a "child," and to start acting like an "adult" by acting in a way that would actually solve the problem.

Married couples also play "games," such as "Now I've got you, you son of a bitch." If the husband or wife is acting like a "Child" (needy/insecure) or a "Parent" (insisting what "should" be done without real justification), bickering often escalates into drawn out arguments that get nowhere. If both partners could cast aside the baggage from their own childhoods, they could achieve "intimacy" as two adults in a committed relationship. I think think there is some truth to this theory.

I think one big problem with trying to apply transactional analysis is that in many cases it's not at all obvious what the "Adult" way of acting is. You try to do the right thing, but how exactly would you know that you're acting out your "Parent," rather than being an "Adult." In some cases it may be obvious that you're just perpetuating some prejudice that you picked up as a child from your own parents, but in other cases it's not. Also, according to this book "a relationship in which the Adult in both persons is in charge . . . allows for the emergence of the Natural Child." I kind of get what the author is saying: Once you achieve intimacy, you can relax with another person and allow your natural, fun, creative self to emerge. But in every day life, how would you know if you were being an Adult and allowing your Natural Child to emerge, or if you were just acting as the "Adaptive Child" and playing "games"?

Anyway, I thought it was interesting to read what white, middle class Americans thought was the answer to their angst in the late 1960s/early 1970s. These days, therapists have to "treat" people for a "mental disorder" on a list of diagnoses in order to get reimbursed by an insurance company. It is interesting to me that when this book was written, the author was just trying to create a theory of human psychology in general and felt no need to identify any particular diagnosis.

My guess is that this book was popular because it was both politically liberal while at the same time strongly advocating that people should have traditional moral values. I imagine that it appealed to people who supported civil rights and opposed the Vietnam War but also opposed rioting and thought the hippies should settle down and get a job and get married. I think the "peace sign" on the front cover is definitely a sign of the times. I notice that it was eliminated in more recent editions.

[Dona's Books · Rating 3 out of 5]

Review to come.

[Vanessa Princessa · Rating 5 out of 5]

I read this book thanks to Blinkist.

The key message in this book:

Everybody comes into the world with the feeling that they are not okay, and that other people are okay. This is because birth is traumatic and babies are highly dependant on their caretakers. By discarding old patterns of behavior and making new positive experiences, people can arrive at a new position: I’m okay, you’re okay.

Actionable advice:

Listen to your thoughts.

Whenever you have a negative thought, try to assess how realistic it is. Use the concepts of the Parent, Child and Adult to help you.
For example, if you catch yourself thinking, “I am really lazy,” ask yourself if this isn’t, in fact, a judgment that you have gotten from a Parent or authority figure. Or perhaps it is a mechanism of the Child to hold you back and keep you in a safe, familiar place.
Gradually, give more space to your Adult, who can make a more realistic assessment of your abilities and their bearing on your life.

Suggested further reading:

Daring Greatly by Brené Brown

Daring Greatly explores how embracing one’s vulnerability and imperfection is necessary for achieving real engagement and social connection. Through explaining our deep-seated reasons for shame, and showing how to embrace our vulnerability, the author aims to provide guidance for a better private and professional life, and to initiate a fundamental transformation in our shame-based society which, according to the author, needs to adapt a new culture of vulnerability.