What do you think?
Rate this book
Stapleton-Downes #5
วีรสตรีจอมเปิ่น
มิสคอร่า ดาวนส์เป็นเพียงบุตรีของพ่อค้า แต่เมื่อหล่อนช่วยชีวิตหลานชายของดยุคจากการจมน้ำ รางวัลของหล่อนคือบัตรผ่านเข้าสู่สังคมชั้นสูงในลอนดอน
เมื่อลอร์ดฟรานซิส เนลเลอร์ได้เห็นคอร่า ดาวนส์เป็นครั้งแรก หล่อนกำลังสะดุดขาตัวเองวี้ดว้าย และหัวเราะเสียงดังเกินงาม เขาสรุปเอาว่าหล่อนเป็นหญิงสาวที่น่าขนลุกขนพองคนหนึ่ง ส่วนคอร่านั้น เมื่อได้เห็นลอร์ดฟรานซิสเป็นครั้งแรก เขาอยู่ในชุดเสื้อนอกผ้าซาตินสีฟ้าไข่นกการเวก เสื้อกั๊กลายทางสีฟ้าสลับเงิน กางเกงสีเงิน และประดับลูกไม้เป็นกุรุส หล่อนคิดถึงนกยูงขึ้นมาทันที คอร่ามีนิสัยทำให้ตัวเองต้องตกที่นั่งลำบากอยู่เป็นประจำ และลอร์ดฟรานซิสก็ดูจะอยู่ใกล้พอที่จะดึงหล่อนให้พ้นภัยเสมอ เมื่อทั้งสองตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อความเสื่อมเสีย จึงไม่มีอะไรจะช่วยหล่อนให้พ้นจากการเข้าพิธีแต่งงานกับชายที่มีแต่จะเดียดฉันท์ภรรยาอย่างหล่อน ไม่มีอะไรจะสามารถช่วยหล่อนให้พ้นจากการหัวใจสลาย ไม่มีเลย...นอกจากความรัก...ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างที่สุด...
เมื่อลอร์ดฟรานซิส เนลเลอร์ได้เห็นคอร่า ดาวนส์เป็นครั้งแรก หล่อนกำลังสะดุดขาตัวเองวี้ดว้าย และหัวเราะเสียงดังเกินงาม เขาสรุปเอาว่าหล่อนเป็นหญิงสาวที่น่าขนลุกขนพองคนหนึ่ง ส่วนคอร่านั้น เมื่อได้เห็นลอร์ดฟรานซิสเป็นครั้งแรก เขาอยู่ในชุดเสื้อนอกผ้าซาตินสีฟ้าไข่นกการเวก เสื้อกั๊กลายทางสีฟ้าสลับเงิน กางเกงสีเงิน และประดับลูกไม้เป็นกุรุส หล่อนคิดถึงนกยูงขึ้นมาทันที คอร่ามีนิสัยทำให้ตัวเองต้องตกที่นั่งลำบากอยู่เป็นประจำ และลอร์ดฟรานซิสก็ดูจะอยู่ใกล้พอที่จะดึงหล่อนให้พ้นภัยเสมอ เมื่อทั้งสองตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อความเสื่อมเสีย จึงไม่มีอะไรจะช่วยหล่อนให้พ้นจากการเข้าพิธีแต่งงานกับชายที่มีแต่จะเดียดฉันท์ภรรยาอย่างหล่อน ไม่มีอะไรจะสามารถช่วยหล่อนให้พ้นจากการหัวใจสลาย ไม่มีเลย...นอกจากความรัก...ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างที่สุด...
256 pages, Paperback
First published February 1, 1996
13 people are currently reading
1012 people want to read
About the author
Mary Balogh
196 books6,276 followersMary Jenkins was born in 1944 in Swansea, Wales, UK. After graduating from university, moved to Saskatchewan, Canada, to teach high school English, on a two-year teaching contract in 1967. She married her Canadian husband, Robert Balogh, and had three children, Jacqueline, Christopher and Sian. When she's not writing, she enjoys reading, music and knitting. She also enjoys watching tennis and curling.
Mary Balogh started writing in the evenings as a hobby. Her first book, a Regency love story, was published in 1985 as A Masked Deception under her married name. In 1988, she retired from teaching after 20 years to pursue her dream to write full-time. She has written more than seventy novels and almost thirty novellas since then, including the New York Times bestselling 'Slightly' sextet and 'Simply' quartet. She has won numerous awards, including Bestselling Historical of the Year from the Borders Group, and her novel Simply Magic was a finalist in the Quill Awards. She has won seven Waldenbooks Awards and two B. Dalton Awards for her bestselling novels, as well as a Romantic Times Lifetime Achievement Award.
Mary Balogh started writing in the evenings as a hobby. Her first book, a Regency love story, was published in 1985 as A Masked Deception under her married name. In 1988, she retired from teaching after 20 years to pursue her dream to write full-time. She has written more than seventy novels and almost thirty novellas since then, including the New York Times bestselling 'Slightly' sextet and 'Simply' quartet. She has won numerous awards, including Bestselling Historical of the Year from the Borders Group, and her novel Simply Magic was a finalist in the Quill Awards. She has won seven Waldenbooks Awards and two B. Dalton Awards for her bestselling novels, as well as a Romantic Times Lifetime Achievement Award.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 138 reviews
August 24, 2011
Ms. Balogh herself says this book is a farce, so I knew beforehand I couldn't take it seriously if I intended to enjoy it.
I did have fun reading it and even laughed out loud a couple of times, but there was something missing... and it was the fact that I couldn't believe that the hero and the heroine were truly in love with each other. I didn't doubt they loved each other - as friends, not as lovers. I just couldn't shake the feeling that their marriage was more like a "friends with benefits" relationship than a "love match". The fact that Francis spent the whole - and I mean, the whole - book pining for Samantha, his former love interest, didn't help matters. He only realized that he had fallen "in love" with Cora in the last chapter of the book! Sorry, but I didn't buy it.
Regardless of that, I did loved Ms. Balogh's writing. She's got a knack for "transporting" me to Regency England and bringing her characters to life and, in this particular book, she kept me hooked even though I wanted to smack Francis for his constant mooning over Samantha. All things considered, Ms. Balogh's writing saved the book for me and made reading it a very enjoyable experience, despite the lack of a strong romance to support the plot. Good stuff! :)
I did have fun reading it and even laughed out loud a couple of times, but there was something missing... and it was the fact that I couldn't believe that the hero and the heroine were truly in love with each other. I didn't doubt they loved each other - as friends, not as lovers. I just couldn't shake the feeling that their marriage was more like a "friends with benefits" relationship than a "love match". The fact that Francis spent the whole - and I mean, the whole - book pining for Samantha, his former love interest, didn't help matters. He only realized that he had fallen "in love" with Cora in the last chapter of the book! Sorry, but I didn't buy it.
Regardless of that, I did loved Ms. Balogh's writing. She's got a knack for "transporting" me to Regency England and bringing her characters to life and, in this particular book, she kept me hooked even though I wanted to smack Francis for his constant mooning over Samantha. All things considered, Ms. Balogh's writing saved the book for me and made reading it a very enjoyable experience, despite the lack of a strong romance to support the plot. Good stuff! :)
January 19, 2025
Cringey, badly dated, tedious, repetitive and unfunny Qui Pro Quo between a heroine who thinks for almost the entire duration of the story that the hero is gay (because he wears a lot of turquoise and pink and frilly lace sleeves) and the hero thinks for slightly longer that he is still in love with the One that got away (heroine of Lord Carew's Bride). It didn't help that the heroine was such a Debbie Downer she actually wailed out loud how ugly she is and unworthy of the handsome hero and the much prettier blonde OW. BLECH.
March 19, 2025
3 Estrellitas. Aunque ha estado bien, los anteriores me pusieron los dientes largos y fueron de lo mejorcito de la señora Balogh. "The Famous Heroine" es un libro más normalucho, para pasar el rato, y porque creo que Mary Balogh pensó que Francis necesitaba su historia.
Francis Kneller es ése caballero amigo de Gabriel, conde de Thornhill y protagonista del tercer libro, "Dark Angel". Francis estuvo muchos años enamoradísimo de Samantha, la prima de Jennifer, que encontró su historia de amor con el marqués de Carew en el anterior libro. Pero justo lo que pensaba, Samantha solo era un ideal para Francis, y perderla no le supuso mucho.
Hace pocas semanas que Samantha se casó y la Temporada sigue en Londres. Es casi verano, pero a la capital siguen llegando jóvenes casaderas. Entre ellas se encuentra Cora Downes, una advenediza hija del comercio, con una fama admirable.
Cora Downes es de Bristol y la hija de un rico y próspero comerciante. En otras circunstancias no habría disfrutado de las diversiones de la Temporada londinense, pero hace unas semanas en Bath, rescató al sobrino y heredero del duque de Bridgwater de ahogarse en Bath. Recordemos que el duque era amigo del marqués de Carew y también de Francis. Así que, a modo de gratitud, la duquesa viuda invita a Cora a pasar con ella y sus hijas la Temporada en Londres y todo su afán será encontrarle un buen partido entre los aristócratas, pero no alguien con mucho abolengo.
Bridgwater le pide a su amigo Francis que saque a bailar a Cora para que la Sociedad se fije en ella. Francis es el hijo menor de un duque, y aunque tiene una herencia sustanciosa, se dedica a ir por la vida como un pavo real vistiendo como un auténtico dandy. Francis es un hombre que está a la moda y es notorio entre la aristocracia, de modo que tener su visto bueno puede suponer que algún buen partido se fije en Cora.
Así es como Cora empieza a debutar. Pero si de algo se fija la gente respecto a ella, es que siempre está en el lugar adecuado en el momento adecuado. Será por las circunstancias, pero siempre y sin querer, Cora tiene alma de heroína, y no hay criatura viva a la que no salve de algún accidente.
Y Francis también se fijará en ella, pero no como heroína, si no como una joven simpática, que le atrae, le hace reír y con la que empieza una bonita amistad. El problema es que alguna de las torpezas de Cora provoca que su unión sea irrevocable y no saben si están destinados a estar juntos.
En el fondo está bien porque es un libro cortito, se lee rápido y aparecen personajes de libros anteriores y ello lo hace muy atractivo. Pero la historia no me ha llamado tanto, no me ha enganchado igual, y aunque los protagonistas no están mal, no me han parecido tan atractivos.
De todos modos seguiré leyendo la serie y me he quedado con ganas de conocer la historia del duque de Bridgwater.
Francis Kneller es ése caballero amigo de Gabriel, conde de Thornhill y protagonista del tercer libro, "Dark Angel". Francis estuvo muchos años enamoradísimo de Samantha, la prima de Jennifer, que encontró su historia de amor con el marqués de Carew en el anterior libro. Pero justo lo que pensaba, Samantha solo era un ideal para Francis, y perderla no le supuso mucho.
Hace pocas semanas que Samantha se casó y la Temporada sigue en Londres. Es casi verano, pero a la capital siguen llegando jóvenes casaderas. Entre ellas se encuentra Cora Downes, una advenediza hija del comercio, con una fama admirable.
Cora Downes es de Bristol y la hija de un rico y próspero comerciante. En otras circunstancias no habría disfrutado de las diversiones de la Temporada londinense, pero hace unas semanas en Bath, rescató al sobrino y heredero del duque de Bridgwater de ahogarse en Bath. Recordemos que el duque era amigo del marqués de Carew y también de Francis. Así que, a modo de gratitud, la duquesa viuda invita a Cora a pasar con ella y sus hijas la Temporada en Londres y todo su afán será encontrarle un buen partido entre los aristócratas, pero no alguien con mucho abolengo.
Bridgwater le pide a su amigo Francis que saque a bailar a Cora para que la Sociedad se fije en ella. Francis es el hijo menor de un duque, y aunque tiene una herencia sustanciosa, se dedica a ir por la vida como un pavo real vistiendo como un auténtico dandy. Francis es un hombre que está a la moda y es notorio entre la aristocracia, de modo que tener su visto bueno puede suponer que algún buen partido se fije en Cora.
Así es como Cora empieza a debutar. Pero si de algo se fija la gente respecto a ella, es que siempre está en el lugar adecuado en el momento adecuado. Será por las circunstancias, pero siempre y sin querer, Cora tiene alma de heroína, y no hay criatura viva a la que no salve de algún accidente.
Y Francis también se fijará en ella, pero no como heroína, si no como una joven simpática, que le atrae, le hace reír y con la que empieza una bonita amistad. El problema es que alguna de las torpezas de Cora provoca que su unión sea irrevocable y no saben si están destinados a estar juntos.
En el fondo está bien porque es un libro cortito, se lee rápido y aparecen personajes de libros anteriores y ello lo hace muy atractivo. Pero la historia no me ha llamado tanto, no me ha enganchado igual, y aunque los protagonistas no están mal, no me han parecido tan atractivos.
De todos modos seguiré leyendo la serie y me he quedado con ganas de conocer la historia del duque de Bridgwater.
December 22, 2014
THE FAMOUS HEROINE was the fifth romance in the Stapleton-Downes series and was Lord Francis Kneller's story. At the beginning, Kneller was still having a hard time getting over his one true love, Samantha, from LORD CAREW'S BRIDE. He had proposed to her numerous times but she had always turned him down even though she dearly loved him. As. A. Friend. Instead, she happily married landscaper-extraordinaire Lord Carew.
Kneller had returned to London and had been approached by the Duke of Bridgwater, another secondary character from LC'sB. He wanted Kneller to partner Miss Cora Downes on her first dance at a ball that all of them were to attend. The Duke's mother was sponsoring the young woman; she had saved her great-nephew's life. Cora, extremely rich but a tradesman's daughter, had become the lady's protégée. Her Grace was determined to find Cora a husband.
Cora was Amazonian in height with large feet, attractive but not beautiful and had a habit of saying and doing things that, for lack of a better word, was non-plussed. Kneller was fascinated by Cora's common sense, her laughter and easy-going personality. Still somewhat depressed over Samantha, when he was in Miss Downes' presence his moodiness cleared.
In turn, Cora had never met anyone like Lord Francis. Simply put, Kneller loved color in his wardrobe. The ton kept a careful eye on what he wore and he was emulated. The best words to describe him would be a clotheshorse, fashion plate, and a macaroni: a dandy. But not in the way you would typically think. He was also very much a man: he practiced at Gentleman Jackson's gym and had several mistresses in past years. Of course Cora did not know any of this; she innocently thought of protecting him.
As I have said in some of my other reviews with this series, I highly recommend you read the books in order of sequence. Various characters are introduced and I believe most everyone would enjoy the stories if they are read in order. THE FAMOUS HEROINE was a tale of opposite's attract. I thoroughly enjoyed seeing these two good people suffer through quirky moments and eventually surrender to love.
Kneller had returned to London and had been approached by the Duke of Bridgwater, another secondary character from LC'sB. He wanted Kneller to partner Miss Cora Downes on her first dance at a ball that all of them were to attend. The Duke's mother was sponsoring the young woman; she had saved her great-nephew's life. Cora, extremely rich but a tradesman's daughter, had become the lady's protégée. Her Grace was determined to find Cora a husband.
Cora was Amazonian in height with large feet, attractive but not beautiful and had a habit of saying and doing things that, for lack of a better word, was non-plussed. Kneller was fascinated by Cora's common sense, her laughter and easy-going personality. Still somewhat depressed over Samantha, when he was in Miss Downes' presence his moodiness cleared.
In turn, Cora had never met anyone like Lord Francis. Simply put, Kneller loved color in his wardrobe. The ton kept a careful eye on what he wore and he was emulated. The best words to describe him would be a clotheshorse, fashion plate, and a macaroni: a dandy. But not in the way you would typically think. He was also very much a man: he practiced at Gentleman Jackson's gym and had several mistresses in past years. Of course Cora did not know any of this; she innocently thought of protecting him.
As I have said in some of my other reviews with this series, I highly recommend you read the books in order of sequence. Various characters are introduced and I believe most everyone would enjoy the stories if they are read in order. THE FAMOUS HEROINE was a tale of opposite's attract. I thoroughly enjoyed seeing these two good people suffer through quirky moments and eventually surrender to love.
September 10, 2016
This was a lot of fun, kept me up late finishing, but had enough drawback to seriously compromise the central romance. Yes, Cora is fun and Francis is excellent and I really liked that they establish a solid grounding in friendship. I particularly liked Cora's fish-out-of-water experiences and her impulsive need to act when she perceives danger. And I even liked how she often found herself with social compromise as a result. Balogh does a good job making this flow naturally from her character without making her seem brash or stupid or manipulated or slapstick.
But the central conceit in their relationship, that Cora thinks Francis is gay, is so horridly done that it kept pushing me out of the story. Cora jumps to this conclusion when she first sees him because he dresses rather flamboyantly (in a time when men's fashion trended towards sober). This has two major problems. First, Cora maintains that conclusion despite regular and pervasive evidence otherwise. So Balogh has to maintain her blindness to his sexual interest in other women, including Cora herself. Indeed, he has many very masculine pursuits that contradict her initial assumption and yet never bothers to revisit her conclusion. This takes obliviousness to the next level and there's nothing else in Cora's character to believe she's that impervious to external evidence. Indeed, she's remarkably rational in all other aspects of her character.
Second, and this is far worse authorial intrusion, there are maybe a dozen times when Cora says something about Francis based on her homosexual assumption and nobody ever, ever bothers to ask her, "eh what?!?" (including Francis himself the handful of times he's the one she's talking to!!!) I might have bought once or twice, but she intimates his lack of interest in women at the drop of a hat and every single time nobody bothers to ask her for clarification. Homosexuality was a big deal at this time and deeply shameful so she was essentially lobbing great big conversational bombs and nobody even flinched. This was so unreasonable I almost want to reread it just to keep count.
This weakness aside, I loved the characters and the romance. I loved seeing them develop feelings for each other that start with respect and admiration and graduate to love and trust over time. This was awesome and kept me going through the authorial intrusion idiocy.
A note about Steamy: There are two or three explicit sex scenes, so the middle of my steam tolerance. That Cora's homosexual assumption survives even past the first sexy times is only further proof of how very stupidly unreasonable this idiocy persists.
But the central conceit in their relationship, that Cora thinks Francis is gay, is so horridly done that it kept pushing me out of the story. Cora jumps to this conclusion when she first sees him because he dresses rather flamboyantly (in a time when men's fashion trended towards sober). This has two major problems. First, Cora maintains that conclusion despite regular and pervasive evidence otherwise. So Balogh has to maintain her blindness to his sexual interest in other women, including Cora herself. Indeed, he has many very masculine pursuits that contradict her initial assumption and yet never bothers to revisit her conclusion. This takes obliviousness to the next level and there's nothing else in Cora's character to believe she's that impervious to external evidence. Indeed, she's remarkably rational in all other aspects of her character.
Second, and this is far worse authorial intrusion, there are maybe a dozen times when Cora says something about Francis based on her homosexual assumption and nobody ever, ever bothers to ask her, "eh what?!?" (including Francis himself the handful of times he's the one she's talking to!!!) I might have bought once or twice, but she intimates his lack of interest in women at the drop of a hat and every single time nobody bothers to ask her for clarification. Homosexuality was a big deal at this time and deeply shameful so she was essentially lobbing great big conversational bombs and nobody even flinched. This was so unreasonable I almost want to reread it just to keep count.
This weakness aside, I loved the characters and the romance. I loved seeing them develop feelings for each other that start with respect and admiration and graduate to love and trust over time. This was awesome and kept me going through the authorial intrusion idiocy.
A note about Steamy: There are two or three explicit sex scenes, so the middle of my steam tolerance. That Cora's homosexual assumption survives even past the first sexy times is only further proof of how very stupidly unreasonable this idiocy persists.
September 5, 2014
Francis is the son of a duke! The brother of a duke! Cora is a mess! He dances with her at a ball and they strike up a friendship! That gets rocked by ~scandal when they're caught in compromising situations that aren't actually compromising!
1. I will give this book mad props for portraying a relationship that isn't angst-ridden or entirely erotic or guilty or any of those things: it's a relationship built solidly on laughter and silliness and that was so great!
2. ...except that there's a subplot about how Cora thinks Francis is gay? And so she has zero sexual thoughts for him for 75% of the book? And then she falls in love with him like immediately?
And while it did allow the text to challenge the "dandy = homosexual" trope that abounds, it also definitely made the relationship feel very much one of a deep and true friendship, but not necessarily one of romance or everlasting sexual devotion. There's so little physical awareness between the two of them that I was really disconcerted by what was in the text; it felt ham-fisted into the middle of things.
3. I wanted so much more of Cora's lack-of-self-confidence subplot! ESPECIALLY BECAUSE SHE SPENDS THE WHOLE BOOK LAUGHING OFF EACH AND EVERY ONE OF FRANCIS'S COMPLIMENTS, ONLY TO HAVE HIM END THE BOOK SAYING "OH, I DID NOT KNOW YOU THOUGHT YOURSELF UGLY!! SHOCKER!!" And just. If you'd actually been paying attention: NOT. A. SHOCKER. AT. ALL.
3.5. I have a lot of feelings about heroines who lack self-confidence.
4. Repeating the word 'farce' or variations thereof does not a farcical novel make.
1. I will give this book mad props for portraying a relationship that isn't angst-ridden or entirely erotic or guilty or any of those things: it's a relationship built solidly on laughter and silliness and that was so great!
2. ...except that there's a subplot about how Cora thinks Francis is gay? And so she has zero sexual thoughts for him for 75% of the book? And then she falls in love with him like immediately?
And while it did allow the text to challenge the "dandy = homosexual" trope that abounds, it also definitely made the relationship feel very much one of a deep and true friendship, but not necessarily one of romance or everlasting sexual devotion. There's so little physical awareness between the two of them that I was really disconcerted by what was in the text; it felt ham-fisted into the middle of things.
3. I wanted so much more of Cora's lack-of-self-confidence subplot! ESPECIALLY BECAUSE SHE SPENDS THE WHOLE BOOK LAUGHING OFF EACH AND EVERY ONE OF FRANCIS'S COMPLIMENTS, ONLY TO HAVE HIM END THE BOOK SAYING "OH, I DID NOT KNOW YOU THOUGHT YOURSELF UGLY!! SHOCKER!!" And just. If you'd actually been paying attention: NOT. A. SHOCKER. AT. ALL.
3.5. I have a lot of feelings about heroines who lack self-confidence.
4. Repeating the word 'farce' or variations thereof does not a farcical novel make.
September 14, 2010
I really liked this book and thought that it was very funny. The writing was absolutely superb and having this been the first Mary Balogh book that I've ever read, I can't wait to read her entire backlist...(those that I can get my hands on!)
I loved this heroine. She the kind of person that I'd want for a friend. She is sweet, kind, down to earth, and "calls a spade a spade". She is not a member of the ton, although her father is extremely wealthy. She saves a child from drowning and, for a reward, gets entrance to the elite society of the "titled" in order to snag a husband. She is somewhat clutsy and has a bad habit of having her mind wonder when she's supposed to be listening. I thought she was delightful and loved how she spent the greater part of the book believing her good "friend" Francis was gay!
Francis dresses in flamboyant colors, is "effeminent", and very easy to talk to. He is also in love with the heroine from "Lord Carew's Bride". It's Francis who makes me not give this book a 5 star. Although I really liked how different he is from the stereotypical alpha male, he spends all his time dreaming about another woman, never really convinces me that he loves Cora, and is a lousy lover. Tell me why anyone would voluntarily like to read about disappointing sexual experiences? I just never really liked him or thought him good enough for Cora, the true gem of this story.
If not for the witty, clever, and easy writing style of this talented writer, I might not have viewed this book in the favorable light that I do. I laughed and laughed and loved Cora Downes...I think you will too!
I loved this heroine. She the kind of person that I'd want for a friend. She is sweet, kind, down to earth, and "calls a spade a spade". She is not a member of the ton, although her father is extremely wealthy. She saves a child from drowning and, for a reward, gets entrance to the elite society of the "titled" in order to snag a husband. She is somewhat clutsy and has a bad habit of having her mind wonder when she's supposed to be listening. I thought she was delightful and loved how she spent the greater part of the book believing her good "friend" Francis was gay!
Francis dresses in flamboyant colors, is "effeminent", and very easy to talk to. He is also in love with the heroine from "Lord Carew's Bride". It's Francis who makes me not give this book a 5 star. Although I really liked how different he is from the stereotypical alpha male, he spends all his time dreaming about another woman, never really convinces me that he loves Cora, and is a lousy lover. Tell me why anyone would voluntarily like to read about disappointing sexual experiences? I just never really liked him or thought him good enough for Cora, the true gem of this story.
If not for the witty, clever, and easy writing style of this talented writer, I might not have viewed this book in the favorable light that I do. I laughed and laughed and loved Cora Downes...I think you will too!
August 2, 2019
3.5 stars
October 25, 2014
Is it ethical to just copy and paste Kris's review?
Specifically, this part:
...except that there's a subplot about how Cora thinks Francis is gay? And so she has zero sexual thoughts for him for 75% of the book? And then she falls in love with him like immediately?
And while it did allow the text to challenge the "dandy = homosexual" trope that abounds, it also definitely made the relationship feel very much one of a deep and true friendship, but not necessarily one of romance or everlasting sexual devotion. There's so little physical awareness between the two of them that I was really disconcerted by what was in the text; it felt ham-fisted into the middle of things.
I think it could've worked if she only thought that for, say, 25% of the book. But it was waaaay too long. And while I don't think sexual attraction is the most important part of a romantic relationship, I DO think it's important. And Cora had so thoroughly dismissed Francis as a romantic prospect that her falling in love with him felt REALLY false.
Francis's side didn't really work for me either. I do believe he was always charmed by her, but I didn't feel it go much deeper. (I guess I do at least believe they could've gotten there eventually. I just think it would've taken more time.)
Anyway, done with this Balogh "series" for now, I think, though I have some interest in reading Cora's brother's book.
Specifically, this part:
...except that there's a subplot about how Cora thinks Francis is gay? And so she has zero sexual thoughts for him for 75% of the book? And then she falls in love with him like immediately?
And while it did allow the text to challenge the "dandy = homosexual" trope that abounds, it also definitely made the relationship feel very much one of a deep and true friendship, but not necessarily one of romance or everlasting sexual devotion. There's so little physical awareness between the two of them that I was really disconcerted by what was in the text; it felt ham-fisted into the middle of things.
I think it could've worked if she only thought that for, say, 25% of the book. But it was waaaay too long. And while I don't think sexual attraction is the most important part of a romantic relationship, I DO think it's important. And Cora had so thoroughly dismissed Francis as a romantic prospect that her falling in love with him felt REALLY false.
Francis's side didn't really work for me either. I do believe he was always charmed by her, but I didn't feel it go much deeper. (I guess I do at least believe they could've gotten there eventually. I just think it would've taken more time.)
Anyway, done with this Balogh "series" for now, I think, though I have some interest in reading Cora's brother's book.
November 27, 2022
I appreciate the choice of two main characters. It was an enjoyable journey (their romance), up to the wedding. Then it lost something. Repetitions started to annoy me and the building-up to the moment when they realized they love each other - lost a bit of the believability of the character. I don't know how to put it better in the words.
[4 stars going down to 3]
[4 stars going down to 3]
May 12, 2013
Read as part of an ebook set: The Famous Heroine / The Plumed Bonnet.
Early Balogh is not as good as later, but even so these are sweet, enjoyable stories. As I understand it, the Dark Angel series (no idea what that name is supposed to imply) is about four friends who embark upon forced, or nearly forced, marriages to women they don't love, or who don't love them. Naturally, they all end up happy.
In The Famous Heroine, Cora Downes rescues a duke's young nephew from drowning in Bath and is brought to London by the grateful grandmother. Since Cora is a wealthy Bristol merchant's daughter, she is clearly out of her element, but the ton, is intrigued by her heroism (and her dowry) and is rather accepting of her anyway. Lord Francis Kneller, a friend of the duke's, agrees to help squire her about to meet an eligible husband, and they become good friends. Because Lord Francis dresses in lace and bright colors, like a dandy (a macaroni, perhaps?), while all the other gentlemen have adopted Beau Brummel's austere look, Cora assumes that he is probably a man who does not perfer women. (It's rather odd that Cora even knows about such things and that she's so accepting of him, but hey it's Romancelandia.) Purely by accident, he compromises her in public, twice, and feels honor-bound to offer for her. Why she accepts is never entirely clear, except that she likes him and enjoys his company. They hie off to the country; misunderstandings ensue; happiness results.
Early Balogh is not as good as later, but even so these are sweet, enjoyable stories. As I understand it, the Dark Angel series (no idea what that name is supposed to imply) is about four friends who embark upon forced, or nearly forced, marriages to women they don't love, or who don't love them. Naturally, they all end up happy.
In The Famous Heroine, Cora Downes rescues a duke's young nephew from drowning in Bath and is brought to London by the grateful grandmother. Since Cora is a wealthy Bristol merchant's daughter, she is clearly out of her element, but the ton, is intrigued by her heroism (and her dowry) and is rather accepting of her anyway. Lord Francis Kneller, a friend of the duke's, agrees to help squire her about to meet an eligible husband, and they become good friends. Because Lord Francis dresses in lace and bright colors, like a dandy (a macaroni, perhaps?), while all the other gentlemen have adopted Beau Brummel's austere look, Cora assumes that he is probably a man who does not perfer women. (It's rather odd that Cora even knows about such things and that she's so accepting of him, but hey it's Romancelandia.) Purely by accident, he compromises her in public, twice, and feels honor-bound to offer for her. Why she accepts is never entirely clear, except that she likes him and enjoys his company. They hie off to the country; misunderstandings ensue; happiness results.
July 14, 2012
After reading reviews I saw that this book was intended to be a little ridiculous so I took that into consideration. There are two things that slightly bothered me. The first is the "way" Cora laughed. Every time she laughed she "threw her head back". I understand it was meant to be ridiculous but JEEZ! "She threw her head back & laughed" <----you can only read this so much before you get the impression of a cackling hen. The second thing that bothered me was the fact that I really don't feel love between the characters. There COULD have been but I think Balogh gave enough time for me to believe it. Francis realized he loved her in the last few pages. He was walking with Samantha, the girl who had his heart for years, & he kept watching Cora. Good start, but I wish there would have been at least one more chapter so that he could prove, & I could believe, that he was no longer in love with Samantha & was head over heels for Cora. Heck, even in the next book when Cora is describing her marriage she says "But Francis & I are now the dearest of friends & hold each other in the deepest affection." It would have been nice for some mention of LOVE, some snap, crackle, pop...SOMETHING. Otherwise it is a slightly ridiculous, easy read.
February 7, 2017
It's hard for a Regency writer to make a fop into a hero. (You know, the guy who wears yellow pantaloons with matching quizzing glasses.) To my knowledge only Balogh and Heyer have managed it and both times the stories were more funny than romantic. Well Orczy does it too but there she's using it for a cover. Anyway, read this book as a farce and you'll be all right.
I liked the MCs and the fact that they first became friends. They saw they good in each other that society missed and they could laugh together, which I think is important. It made sense to me that Cora wasn't intimidated by Francis, so she let him see the real her. In fact her attitude toward society was refreshing. She was nervous but at the same time she didn't see these people as better than her.
The book does depend on some silly coincidences and a very quick HEA, but I still thoroughly enjoyed this quick read. It might be best to read Lord Carew first, though it's not essential.
I liked the MCs and the fact that they first became friends. They saw they good in each other that society missed and they could laugh together, which I think is important. It made sense to me that Cora wasn't intimidated by Francis, so she let him see the real her. In fact her attitude toward society was refreshing. She was nervous but at the same time she didn't see these people as better than her.
The book does depend on some silly coincidences and a very quick HEA, but I still thoroughly enjoyed this quick read. It might be best to read Lord Carew first, though it's not essential.
July 26, 2013
Other than Lord Carew's Bride, my favorite light regency by Mary Balogh.
September 3, 2021
Really enjoyed the two characters. Lots of fun
December 29, 2024
The reason why I stopped reading fiction for two weeks 😭
December 20, 2020
มาถึงเล่มที่โอชอบมากแล้วค่ะ เป็นเรื่องของพระเอกผู้สวมชุดฉูดฉาดตลอดกาลกับนางเอกแสนโก๊ะ เหตุการณ์ในเล่มนี้ห่างจากเล่มที่แล้วไม่กี่เดือนค่ะ
เรื่องของเรื่องคือ นางเอก คอร่า ดาวส์ เป็นลูกสาวพ่อค้า (ที่รวยมาก) นางไปช่วยชีวิตหลานของดัชเชสแห่งบริดจ์วอเตอร์จากการจมน้ำ เพื่อตอบแทนบุญคุณ ดัชเชสก็เลยตั้งใจพาคอร่ามาลอนดอนเพื่อหาสามีที่เหมาะสมให้นาง ลูกชายของดัชเชสคือดยุคแห่งบริดจ์วอเตอร์ที่เป็นเพื่อนกับมาควิสแห่งคาริวและภายหลังก็มาสมาคมกับลอร์ดฟรานซิสด้วย (ที่มาอยู่ในเล่มที่แล้ว) ในฐานะผู้นำตระกูลและบุตรชาย ท่านดยุคก็เลยต้องทำตามความต้องการของแม่ โดยการพยายามหาสามีที่เหมาะสมให้คอร่า เขาก็เลยมาขอให้พระเอก ลอร์ดฟรานซิส เนลเลอร์ช่วยเหลืออีกทีหนึ่ง เพราะลอร์ดฟรานซิสเป็นผู้ที่วงสังคมเชื่อถือรสนิยม ประมาณว่าเป็นผู้นำเทรนด์ (แต่งตัว?) อะไรที่เขาคิดว่าดี สังคมก็พร้อมจะเชื่อว่าดี แถมเขายังมีเพื่อนเยอะ น่าจะทำให้คอร่าเป็นที่รู้จักและสนใจในหมู่สุภาพบุรุษมากขึ้น
ประเด็นคือนางเอกเนี่ยแหละคือตัวปัญหาเลย มองผาดแรก นางตัวใหญ่...หมายถึงสูงน่ะ เกินมาตรฐานสุภาพสตรีในสมัยนิยมไปไกล แถมหน้าอกใหญ่บึ้ม หน้าตาก็ไม่ได้สะสวย...เขาใช้คำว่าโดดเด่นเกินกว่าจะเรียกว่าประณีตอ่อนช้อย มองยังไงก็ไม่ใช่สุภาพสตรีในฝัน นางเหมือนนางละครที่แสนจะยั่วยวนมากกว่า ท่านดยุคปวดเฮด ฟรานซิสเห็นก็ปวดเฮด จะให้หาสามีที่เป็นสุภาพบุรุษให้นางนี่งานยากละคราวนี้
นี่แค่มุมมองภายนอกอย่างเดียวนะ ยังไม่ได้พูดถึงบุคลิกลักษณะนิสัยนางเลย ...ซึ่งเป็นปัญหาสำคัญยิ่งกว่า
คือนางรั่วค่ะ
หนึ่ง คือ นางพร้อมจะพล่ามสิ่งที่อยู่ในความคิดตัวเองออกมาตลอดเวลาแบบไม่มีจริตของกุลสตรีแม้แต่น้อย
สอง คือ นางซุ่มซ่ามสุด ๆ ฉากแรกที่พบพระเอก นางก็ล้มถลาให้พระเอกรับ ตอนพระเอกบรรรยายว่านางสะดุดฝุ่นที่มองไม่เห็นนี่ฮามาก
สาม คือ นางเป็นวีรสตรีที่ชอบช่วยเหลือผู้คน ซึ่งทุกครั้งคือการช่วยให้เรื่องมันยากขึ้นกว่าเดิม ข้อนี้คือจุดขายของเรื่องเลย ตลกมาก
ซึ่งสามข้อนี้ ถ้าเขียนผิดองศาไปหน่อย นางเอกจะกลายเป็นว่าน่ารำคาญเลย แต่เรื่องนี้เขาเขียนได้ถูกจังหวะ ถูกลักษณะ มันเลยออกมาฮาและน่ารักมาก
นางเอกถึงจะดูเปิ่น กะเปิ๊บกะป๊าบ แต่นางไม่ได้โง่นะคะ เพียงแต่เป็นคนที่ทำอะไรรวดเร็ว หลังจากทำไปแล้วถึงมาเห็น��วามพลาดของตัวเอง นางมาจากครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อและพี่ชายที่รักมาก และที่สำคัญคือนางเป็นคนจิตใจดี
มุมมองความคิดของนางเรียบง่ายมาก ทำตอนนี้ให้เต็มที่ ใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุข ไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์ ใครอยู่ใกล้ก็อดยิ้ม อดรักนางไม่ได้ โอจำประโยคในหนังสือไม่ได้เป๊ะ ๆ แต่ประมาณว่าพระเอกพูดถึงคอร่าในแบบที่ว่า นางจะเป็นคุณหนูบนหอคอย ใช้ชีวิตแบบหรูหราฟุ้งเฟ้อไปเลยก็ได้ เพราะมีทั้งพ่อและพี่ชายพร้อมที่จะตามใจทุกอย่าง แต่นางก็ยังสบาย ๆ และโอบอ้อมอารี โอว่านางเป็นคนที่เห็นคุณค่าของทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต เป็นคนที่น่าคบหามาก ๆ เลย
เป็นนางเอกที่ไม่ค่อยจะพบบ่อยนัก เช่นเดียวกับพระเอก
ลอร์ดฟรานซิส เนลเลอร์ เป็นคนที่แต่งตัวประณีตตั้งแต่หัวจรดเท้า เป๊ะ โก้เก๋ หรูหรา เสื้อด้านในมีลูกไม้กรุยกราย เสื้อนอกสีฉูดฉาดค่ะ สีที่ใส่บ่อย ๆ จะเป็นสีม่วง ชมพู ในเฉดที่สดสุด ๆ ในเรื่องเขาอธิบายว่าเบื่อที่ต้องใส่เสื้อผ้าสีที่สุภาพบุรุษใส่ตามสมัยนิยมอย่างสีดำหรือสีขาว เขาเลยเลือกใส่สีสด ๆ และสีที่เขาใส่ในวันที่พบนางเอกครั้งแรกคือสีฟ้าไข่นกการเวก (ถ้าเข้าใจไม่ผิด น่าจะเป็นสีเทอควอยซ์ ใช่มั้ย)
นางเอกเห็นพระเอกแวบแรก
อุ๊ย นกยูง
แล้วนางก็เข้าใจไปว่าพระเอกเป็นเกย์เลยค่ะ
พระเอกมาโค้งขอนางเอกเต้นรำในงานเพื่อเปิดตัวนางสู่วงสังคม นางเอกดีใจที่พระเอกเป็นคนที่มาขอนางเต้นรำ ถึงนางจะรู้ด้วยว่าต้องเป็นท่านดยุคที่มาขอร้อง แต่ก็ดีใจอยู่ดี เพราะเข้าใจว่าพระเอกเป็นเกย์ ตัวเองเลยไม่ต้องประหม่ามาก อีกทั้งพระเอกก็เป็นสุภาพบุรุษ อัธยาศัยดี และมีอารมณ์ขัน
จบท้ายงานวันนั้นด้วยการที่นางเอกเจ็บเท้า พระเอกเลยต้องอุ้มนางไปส่งที่รถม้า โอขำตอนที่นางเอกร้องว่าตัวนางหนักแน่ ๆ คุณอุ้มฉันไม่ไหวหรอก พระเอกบอกตัวคุณเบาเหมือนขนนก แต่มีคำบรรยายตามมาว่า ตอนพูดก็หายใจขัด และสักพักก็หอบ คือนางเอกถึงนางไม่อ้วน แต่นางก็ตัวใหญ่ เป็นคนโครงร่างใหญ่ ก็นั่นแหละค่ะ ตามสภาพ
ฮาทั้งเรื่องค่ะ นางเอกกรี๊ดทีก็ฮาที พระเอกเจอเรื่องซวยเพราะนางเอกตลอด นางเป็นคนที่ขยันดึงดูดเรื่องราววุ่น ๆ เข้ามา จริง ๆ พระเอกกำลังอยู่ในช่วงอกหักอยู่ แต่พอมีนางเอก ก็ทำให้เขาลืมเรื่องไม่ดีไป นางขยันสร้างความป่วนและชวนหัวเราะตลอด
ฉากเข้าหอยังฮาเลย
มีสีสันตลอดทั้งเรื่อง โอชอบการเลือกใช้คำด้วย โอว่ามันทำให้เห็นภาพความชุลมุนเปิ่นฮาของนางชัดมากและตลกมาก อย่าง นางเอกถลา ร่อน ล้มแอ้ก หรือนอนแบ็บ
อ่านแล้วมีความสุขค่ะเรื่องนี้
ชอบอะ 4.5 ดาว
.
.
.
“คุณอุ้มฉันไม่ได้หรอก” คอร่าร้อง รู้สึกลนลานอย่างหนักจนมือไม้ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนนอกจากสถานที่เดียวคือบนบ่าของเขา “ฉันหนักเป็นตันเลยนะคะ”
เสียงของเขาเมื่อกล่าวออกมาแอบเปิดเผยความจริงในคำพูดของหล่อน...เขากำลังหายใจขัด “เบาอย่างกับขนนกแน่ะครับ มิสดาวนส์” เขาพูด “ผมยืนยันได้”
หน้า 45-46 บทที่ 3
.
.
.
เรื่องของเรื่องคือ นางเอก คอร่า ดาวส์ เป็นลูกสาวพ่อค้า (ที่รวยมาก) นางไปช่วยชีวิตหลานของดัชเชสแห่งบริดจ์วอเตอร์จากการจมน้ำ เพื่อตอบแทนบุญคุณ ดัชเชสก็เลยตั้งใจพาคอร่ามาลอนดอนเพื่อหาสามีที่เหมาะสมให้นาง ลูกชายของดัชเชสคือดยุคแห่งบริดจ์วอเตอร์ที่เป็นเพื่อนกับมาควิสแห่งคาริวและภายหลังก็มาสมาคมกับลอร์ดฟรานซิสด้วย (ที่มาอยู่ในเล่มที่แล้ว) ในฐานะผู้นำตระกูลและบุตรชาย ท่านดยุคก็เลยต้องทำตามความต้องการของแม่ โดยการพยายามหาสามีที่เหมาะสมให้คอร่า เขาก็เลยมาขอให้พระเอก ลอร์ดฟรานซิส เนลเลอร์ช่วยเหลืออีกทีหนึ่ง เพราะลอร์ดฟรานซิสเป็นผู้ที่วงสังคมเชื่อถือรสนิยม ประมาณว่าเป็นผู้นำเทรนด์ (แต่งตัว?) อะไรที่เขาคิดว่าดี สังคมก็พร้อมจะเชื่อว่าดี แถมเขายังมีเพื่อนเยอะ น่าจะทำให้คอร่าเป็นที่รู้จักและสนใจในหมู่สุภาพบุรุษมากขึ้น
ประเด็นคือนางเอกเนี่ยแหละคือตัวปัญหาเลย มองผาดแรก นางตัวใหญ่...หมายถึงสูงน่ะ เกินมาตรฐานสุภาพสตรีในสมัยนิยมไปไกล แถมหน้าอกใหญ่บึ้ม หน้าตาก็ไม่ได้สะสวย...เขาใช้คำว่าโดดเด่นเกินกว่าจะเรียกว่าประณีตอ่อนช้อย มองยังไงก็ไม่ใช่สุภาพสตรีในฝัน นางเหมือนนางละครที่แสนจะยั่วยวนมากกว่า ท่านดยุคปวดเฮด ฟรานซิสเห็นก็ปวดเฮด จะให้หาสามีที่เป็นสุภาพบุรุษให้นางนี่งานยากละคราวนี้
นี่แค่มุมมองภายนอกอย่างเดียวนะ ยังไม่ได้พูดถึงบุคลิกลักษณะนิสัยนางเลย ...ซึ่งเป็นปัญหาสำคัญยิ่งกว่า
คือนางรั่วค่ะ
หนึ่ง คือ นางพร้อมจะพล่ามสิ่งที่อยู่ในความคิดตัวเองออกมาตลอดเวลาแบบไม่มีจริตของกุลสตรีแม้แต่น้อย
สอง คือ นางซุ่มซ่ามสุด ๆ ฉากแรกที่พบพระเอก นางก็ล้มถลาให้พระเอกรับ ตอนพระเอกบรรรยายว่านางสะดุดฝุ่นที่มองไม่เห็นนี่ฮามาก
สาม คือ นางเป็นวีรสตรีที่ชอบช่วยเหลือผู้คน ซึ่งทุกครั้งคือการช่วยให้เรื่องมันยากขึ้นกว่าเดิม ข้อนี้คือจุดขายของเรื่องเลย ตลกมาก
ซึ่งสามข้อนี้ ถ้าเขียนผิดองศาไปหน่อย นางเอกจะกลายเป็นว่าน่ารำคาญเลย แต่เรื่องนี้เขาเขียนได้ถูกจังหวะ ถูกลักษณะ มันเลยออกมาฮาและน่ารักมาก
นางเอกถึงจะดูเปิ่น กะเปิ๊บกะป๊าบ แต่นางไม่ได้โง่นะคะ เพียงแต่เป็นคนที่ทำอะไรรวดเร็ว หลังจากทำไปแล้วถึงมาเห็น��วามพลาดของตัวเอง นางมาจากครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อและพี่ชายที่รักมาก และที่สำคัญคือนางเป็นคนจิตใจดี
มุมมองความคิดของนางเรียบง่ายมาก ทำตอนนี้ให้เต็มที่ ใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุข ไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์ ใครอยู่ใกล้ก็อดยิ้ม อดรักนางไม่ได้ โอจำประโยคในหนังสือไม่ได้เป๊ะ ๆ แต่ประมาณว่าพระเอกพูดถึงคอร่าในแบบที่ว่า นางจะเป็นคุณหนูบนหอคอย ใช้ชีวิตแบบหรูหราฟุ้งเฟ้อไปเลยก็ได้ เพราะมีทั้งพ่อและพี่ชายพร้อมที่จะตามใจทุกอย่าง แต่นางก็ยังสบาย ๆ และโอบอ้อมอารี โอว่านางเป็นคนที่เห็นคุณค่าของทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต เป็นคนที่น่าคบหามาก ๆ เลย
เป็นนางเอกที่ไม่ค่อยจะพบบ่อยนัก เช่นเดียวกับพระเอก
ลอร์ดฟรานซิส เนลเลอร์ เป็นคนที่แต่งตัวประณีตตั้งแต่หัวจรดเท้า เป๊ะ โก้เก๋ หรูหรา เสื้อด้านในมีลูกไม้กรุยกราย เสื้อนอกสีฉูดฉาดค่ะ สีที่ใส่บ่อย ๆ จะเป็นสีม่วง ชมพู ในเฉดที่สดสุด ๆ ในเรื่องเขาอธิบายว่าเบื่อที่ต้องใส่เสื้อผ้าสีที่สุภาพบุรุษใส่ตามสมัยนิยมอย่างสีดำหรือสีขาว เขาเลยเลือกใส่สีสด ๆ และสีที่เขาใส่ในวันที่พบนางเอกครั้งแรกคือสีฟ้าไข่นกการเวก (ถ้าเข้าใจไม่ผิด น่าจะเป็นสีเทอควอยซ์ ใช่มั้ย)
นางเอกเห็นพระเอกแวบแรก
อุ๊ย นกยูง
แล้วนางก็เข้าใจไปว่าพระเอกเป็นเกย์เลยค่ะ
พระเอกมาโค้งขอนางเอกเต้นรำในงานเพื่อเปิดตัวนางสู่วงสังคม นางเอกดีใจที่พระเอกเป็นคนที่มาขอนางเต้นรำ ถึงนางจะรู้ด้วยว่าต้องเป็นท่านดยุคที่มาขอร้อง แต่ก็ดีใจอยู่ดี เพราะเข้าใจว่าพระเอกเป็นเกย์ ตัวเองเลยไม่ต้องประหม่ามาก อีกทั้งพระเอกก็เป็นสุภาพบุรุษ อัธยาศัยดี และมีอารมณ์ขัน
จบท้ายงานวันนั้นด้วยการที่นางเอกเจ็บเท้า พระเอกเลยต้องอุ้มนางไปส่งที่รถม้า โอขำตอนที่นางเอกร้องว่าตัวนางหนักแน่ ๆ คุณอุ้มฉันไม่ไหวหรอก พระเอกบอกตัวคุณเบาเหมือนขนนก แต่มีคำบรรยายตามมาว่า ตอนพูดก็หายใจขัด และสักพักก็หอบ คือนางเอกถึงนางไม่อ้วน แต่นางก็ตัวใหญ่ เป็นคนโครงร่างใหญ่ ก็นั่นแหละค่ะ ตามสภาพ
ฮาทั้งเรื่องค่ะ นางเอกกรี๊ดทีก็ฮาที พระเอกเจอเรื่องซวยเพราะนางเอกตลอด นางเป็นคนที่ขยันดึงดูดเรื่องราววุ่น ๆ เข้ามา จริง ๆ พระเอกกำลังอยู่ในช่วงอกหักอยู่ แต่พอมีนางเอก ก็ทำให้เขาลืมเรื่องไม่ดีไป นางขยันสร้างความป่วนและชวนหัวเราะตลอด
ฉากเข้าหอยังฮาเลย
มีสีสันตลอดทั้งเรื่อง โอชอบการเลือกใช้คำด้วย โอว่ามันทำให้เห็นภาพความชุลมุนเปิ่นฮาของนางชัดมากและตลกมาก อย่าง นางเอกถลา ร่อน ล้มแอ้ก หรือนอนแบ็บ
อ่านแล้วมีความสุขค่ะเรื่องนี้
ชอบอะ 4.5 ดาว
.
.
.
“คุณอุ้มฉันไม่ได้หรอก” คอร่าร้อง รู้สึกลนลานอย่างหนักจนมือไม้ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนนอกจากสถานที่เดียวคือบนบ่าของเขา “ฉันหนักเป็นตันเลยนะคะ”
เสียงของเขาเมื่อกล่าวออกมาแอบเปิดเผยความจริงในคำพูดของหล่อน...เขากำลังหายใจขัด “เบาอย่างกับขนนกแน่ะครับ มิสดาวนส์” เขาพูด “ผมยืนยันได้”
หน้า 45-46 บทที่ 3
.
.
.
November 13, 2023
J’avais cette romance historique qui trainait dans ma PAL depuis un moment et comme je désirais une lecture légère, mon choix s’est arrêté dessus. C’est du Mary Balogh alors forcément, je savais que j’allais passer une bonne soirée.
Petite chose à savoir tout de même, c’est que je n’ai pas lu les tomes précédents, mais ça ne m’a pas posé de problèmes. Enfin si ! J’ai très envie de lire les histoires des couples antérieurs que nos héros rencontrent ici.
Le deuxième point, et non des moindres, c’est que ce roman est sorti en VO en 1996. Malgré tout, je vous jure qu’on ne le ressent pas du tout ! C’est du Mary Balogh, après tout… Comment ça, je me répète ?
Concernant ce titre, je l’ai lu d’une traite. J’ai trouvé les personnages drôles et très attachants. Cora est une roturière, fille d’un commerçant qui a fait fortune. Sa vie se voit bouleversée suite à un acte héroïque de sa part, car Cora a sauvé le jeune neveu d’un duc de la noyade. En remerciement, la jeune femme est dument présentée à la bonne société londonienne, et pour ne pas qu’elle fasse tapisserie, le duc en question demande à un noble gentleman de lui proposer une dance.
Lord Francis n’est pas le héros ultra austère et viril auquel on peut s’attendre. Cora elle-même ne le trouve pas particulièrement masculin même s’il reste séduisant à sa manière. Il faut dire, notre héros adore les tenues très colorées. À tel point que les quiproquos entre Cora et lui ne tardent pas. Mais, en plus d’avoir des tenues tape-à-l’œil, Lord Francis vient d’avoir le cœur brisé et voit en Cora un excellent divertissement pour lui faire oublier la femme de ses rêves.
J’ai adoré la complicité qui se noue très vite entre Cora et lui. Ils sont pourtant très différents, mais chacun apprécie l’autre à sa manière. Cora trouve Lord Francis charmant et gentil et arrive à rester elle-même avec lui et Lord Francis admet que Cora est une jeune femme étonnante avec laquelle on ne s’ennuie jamais. Trop enferré dans leurs échecs personnels, aucun des deux ne voit ce qu’il a en face de l’autre.
Dans l’ensemble, j’ai passé un excellent moment avec ces deux personnages qui savent rirent ensemble sans juger l’autre… enfin presque, mais jamais de manière négative. Quand ils se retrouvent mêlés à un scandale, ils n’ont d’autre choix que d’assumer et jusqu’au bout, j’ai espéré qu’ils voient enfin l’évidence même de leurs sentiments respectifs.
J’ai vraiment aimé ce roman et sans doute, mon seul bémol va aux quelques scènes pimentées qui pour le coup sont des plus sages ! Nos héros sont très terre à terre et réalistes.
La fulgurante ascension de Miss Downes est une belle surprise qui m’a donné envie de lire les précédents romans de la série sortie chez J’ai Lu Pour elle. C’est de la bonne comédie historico-romantique, assez simple dans son intrigue, mais qui se lit d’une traite, et avec laquelle on passe un bon moment. Je recommande du coup.
Petite chose à savoir tout de même, c’est que je n’ai pas lu les tomes précédents, mais ça ne m’a pas posé de problèmes. Enfin si ! J’ai très envie de lire les histoires des couples antérieurs que nos héros rencontrent ici.
Le deuxième point, et non des moindres, c’est que ce roman est sorti en VO en 1996. Malgré tout, je vous jure qu’on ne le ressent pas du tout ! C’est du Mary Balogh, après tout… Comment ça, je me répète ?
Concernant ce titre, je l’ai lu d’une traite. J’ai trouvé les personnages drôles et très attachants. Cora est une roturière, fille d’un commerçant qui a fait fortune. Sa vie se voit bouleversée suite à un acte héroïque de sa part, car Cora a sauvé le jeune neveu d’un duc de la noyade. En remerciement, la jeune femme est dument présentée à la bonne société londonienne, et pour ne pas qu’elle fasse tapisserie, le duc en question demande à un noble gentleman de lui proposer une dance.
Lord Francis n’est pas le héros ultra austère et viril auquel on peut s’attendre. Cora elle-même ne le trouve pas particulièrement masculin même s’il reste séduisant à sa manière. Il faut dire, notre héros adore les tenues très colorées. À tel point que les quiproquos entre Cora et lui ne tardent pas. Mais, en plus d’avoir des tenues tape-à-l’œil, Lord Francis vient d’avoir le cœur brisé et voit en Cora un excellent divertissement pour lui faire oublier la femme de ses rêves.
J’ai adoré la complicité qui se noue très vite entre Cora et lui. Ils sont pourtant très différents, mais chacun apprécie l’autre à sa manière. Cora trouve Lord Francis charmant et gentil et arrive à rester elle-même avec lui et Lord Francis admet que Cora est une jeune femme étonnante avec laquelle on ne s’ennuie jamais. Trop enferré dans leurs échecs personnels, aucun des deux ne voit ce qu’il a en face de l’autre.
Dans l’ensemble, j’ai passé un excellent moment avec ces deux personnages qui savent rirent ensemble sans juger l’autre… enfin presque, mais jamais de manière négative. Quand ils se retrouvent mêlés à un scandale, ils n’ont d’autre choix que d’assumer et jusqu’au bout, j’ai espéré qu’ils voient enfin l’évidence même de leurs sentiments respectifs.
J’ai vraiment aimé ce roman et sans doute, mon seul bémol va aux quelques scènes pimentées qui pour le coup sont des plus sages ! Nos héros sont très terre à terre et réalistes.
La fulgurante ascension de Miss Downes est une belle surprise qui m’a donné envie de lire les précédents romans de la série sortie chez J’ai Lu Pour elle. C’est de la bonne comédie historico-romantique, assez simple dans son intrigue, mais qui se lit d’une traite, et avec laquelle on passe un bon moment. Je recommande du coup.
June 15, 2025
คือได้ยินชื่อเสียงเรียงนามเรื่องนี้มานานมากกก แล้วฉันก็เคยอ่านเรื่อง เจ้าสาวของท่านลอร์ด มา ซึ่งเรื่องนี้ได้คะแนนพิศวาสจากฉันไปพอสมควร เลยพอจะรู้จักและชอบใจในตัวละครฟรานซิส พ่อนกยูงสุดเริ่ด แต่กลายเป็นว่าพอมาในเล่มตัวเอง เหมือนเสน่ห์พี่แกมันหายไปอ่า คาร์เขาก็กลายเป็นสุภาพบุรุษธรรมดา ๆ ไม่ได้มีเอกลักษณ์อะไรมากมายนอกจากการแต่งตัว
แต่ฉันว่าป้าแมรี่เขาน่าจะเขียนคสพ.คู่รักที่เริ่มจากเป็นเพื่อนแล้วเลื่อนเป็นแฟนไม่เก่งง่ะ คือฉันไม่รู้สึกถึงความสนิทสนมของคู่นี้เลยยย ไม่รู้สึกถึงเคมีอะไรทั้งนั้น คาร์ฟรานซิสก็ดูธรรมดา ๆ ทั้งที่ในเล่มเจ้าสาวฯ เราชอบเขามาก ๆ เลยแท้ ๆ นอยอ่าา แต่นางเอกน่ารักดี แต่มันก็แค่นั้นอะ ไม่ได้อินไม่ได้ฟิน คาร์นิสัยดีแล้วไง ในเมื่อไม่มีอะไรจูงใจให้ฉันยิ้มเขิน ฟิน หรือฮาเลยสักอย่าง
เลยได้อ่านให้จบ ๆ ไปค่ะ ฮือ
แต่ฉันว่าป้าแมรี่เขาน่าจะเขียนคสพ.คู่รักที่เริ่มจากเป็นเพื่อนแล้วเลื่อนเป็นแฟนไม่เก่งง่ะ คือฉันไม่รู้สึกถึงความสนิทสนมของคู่นี้เลยยย ไม่รู้สึกถึงเคมีอะไรทั้งนั้น คาร์ฟรานซิสก็ดูธรรมดา ๆ ทั้งที่ในเล่มเจ้าสาวฯ เราชอบเขามาก ๆ เลยแท้ ๆ นอยอ่าา แต่นางเอกน่ารักดี แต่มันก็แค่นั้นอะ ไม่ได้อินไม่ได้ฟิน คาร์นิสัยดีแล้วไง ในเมื่อไม่มีอะไรจูงใจให้ฉันยิ้มเขิน ฟิน หรือฮาเลยสักอย่าง
เลยได้อ่านให้จบ ๆ ไปค่ะ ฮือ
September 28, 2020
I love Mary Balogh's writing. I enjoyed the characters, especially the heroine. She was a lot of fun. However, I thought one of the conflicts went on too long and became annoying. Overall, good time spend with this book.
March 7, 2010
Delightful. I always enjoy books that feature an outsider as the protagonist. The person who isn't part of the norm or establishment and whose wry observations often can be used to hold a mirror up to people who are part of the establishment.
This is Cora in a nutshell. She isn't part of the ton but she is embraced as one of them because she has been reared gently and saved the life of one of their own. And although she is often perplexed by the rules of polite society she learns the hard way that they must be abided. Through the course of the story, Cora comes to understand that appearances are more truth and reality. And that is a theme that underscores this story throughout.
But Cora is a wonderful heroine. I always like it when Balogh gives us a fun, natural heroine, like Chris in Slightly Dangerous. Cora reminds me quite a bit of Chris.
Francis Kneller, who was a fixture in the previous two books Dark Angel and Lord Carew's Bride, is the hero in this one. And I was happy to see that he was. He is a great character, a dandy with a bored drawl and a propensity for bright colors, he had fallen in love with Samantha from the previous book and didn't react to well at her rejection of him.
I wondered how Balogh would deal with Francis' love for Samantha and was gratified that she didn't downplay it but allowed it to follow it's logical conclusion.
i am really enjoying my foray into Balogh's backlist!
This is Cora in a nutshell. She isn't part of the ton but she is embraced as one of them because she has been reared gently and saved the life of one of their own. And although she is often perplexed by the rules of polite society she learns the hard way that they must be abided. Through the course of the story, Cora comes to understand that appearances are more truth and reality. And that is a theme that underscores this story throughout.
But Cora is a wonderful heroine. I always like it when Balogh gives us a fun, natural heroine, like Chris in Slightly Dangerous. Cora reminds me quite a bit of Chris.
Francis Kneller, who was a fixture in the previous two books Dark Angel and Lord Carew's Bride, is the hero in this one. And I was happy to see that he was. He is a great character, a dandy with a bored drawl and a propensity for bright colors, he had fallen in love with Samantha from the previous book and didn't react to well at her rejection of him.
I wondered how Balogh would deal with Francis' love for Samantha and was gratified that she didn't downplay it but allowed it to follow it's logical conclusion.
i am really enjoying my foray into Balogh's backlist!
May 20, 2013
Meet Ms Cora Downes and Lord Francis Kneller in a gently amusing regency tale.
Cora is the daughter of a rich merchant who has just joined the landed classes and who having allegedly saved the duke of Bridgewater's nephew from drowning, finds herself launched into society by the Dowager Duchess, without further ado.
Cora is a well intentioned and engaging character - she is enthusiastic about life and has an amusing tendency to run idea doing into scrapes in order to protect other people. She is well mannered and likeable but just a little more exuberant than what would be expected of a standard ton lady and farce tends to be close of her heels...
Lord Francis for his part (who had previously featured in Lord Carew's Bride) is a bit of a Pink of the Ton and is all the rage. Alas but he is suffering from an alleged broken heart as a result of events in the previous book.
Cora's first glimpse of him involves tourquoise, then lavender, pink etc and whilst she warms to him quickly and is extremely comfortable with him, all the bling and dandyism lead her to a rather unfortunate conclusion about his preferences....
They find themselves in a compromising position which is not at all what it seems and are forced to marry.
We then have an amusing comedy of errors whereby Francis is struggling to control his desire for his wife whereas she is informing him that it doesn't matter that he can never want her in that way.
Everything works out well in the end and following a visit to Yorkshire to see the couples from the previous 2 books, Francis recognises the strength of his feelings for his own wife and we have a sweet happy ever after.
Amusing light entertainment.
Cora is the daughter of a rich merchant who has just joined the landed classes and who having allegedly saved the duke of Bridgewater's nephew from drowning, finds herself launched into society by the Dowager Duchess, without further ado.
Cora is a well intentioned and engaging character - she is enthusiastic about life and has an amusing tendency to run idea doing into scrapes in order to protect other people. She is well mannered and likeable but just a little more exuberant than what would be expected of a standard ton lady and farce tends to be close of her heels...
Lord Francis for his part (who had previously featured in Lord Carew's Bride) is a bit of a Pink of the Ton and is all the rage. Alas but he is suffering from an alleged broken heart as a result of events in the previous book.
Cora's first glimpse of him involves tourquoise, then lavender, pink etc and whilst she warms to him quickly and is extremely comfortable with him, all the bling and dandyism lead her to a rather unfortunate conclusion about his preferences....
They find themselves in a compromising position which is not at all what it seems and are forced to marry.
We then have an amusing comedy of errors whereby Francis is struggling to control his desire for his wife whereas she is informing him that it doesn't matter that he can never want her in that way.
Everything works out well in the end and following a visit to Yorkshire to see the couples from the previous 2 books, Francis recognises the strength of his feelings for his own wife and we have a sweet happy ever after.
Amusing light entertainment.
August 23, 2017
The Famous Heroine - 4 stars. This was an enjoyable story! It takes place a few weeks after "Lord Carew". Francis is depressed that Samantha has married Hartley. He agrees to help out a mutual friend by ensuring the heroine who saved his nephew is brought out in society. Cora is the daughter of a merchant & is sure her place isn't in the haut ton. Francis likes her though & spends some time getting to know her. After a couple of indiscretions that were brought about by accident, they are compelled to marry. I like both Francis & Cora. Her assumption about Francis' sexual orientation was typical of her & very funny. At least Francis has a sense of humor!
October 3, 2010
Aww, so cute! This was like reading Georgette Heyer, only with sex scenes. I really liked it, and liked that (unlike with Heyer) the romantic interest was not creepily paternalistic with the naive but charming heroine. And that the naive but charming heroine was so fond of sex. Comfort reading to the max -- will be seeking out more of her books.
August 21, 2012
A bit short, especially at the end.
But nice and fun; one of the only romance by Mary Balogh that definitely is a comedy.
I really liked both main characters : Cora the non-Lady brought in the middle of the Ton for bad reasons and Lord Francis, although his epiphany about his real feelings both for the heroine and for his former love, Samantha, could have been more striking.
But nice and fun; one of the only romance by Mary Balogh that definitely is a comedy.
I really liked both main characters : Cora the non-Lady brought in the middle of the Ton for bad reasons and Lord Francis, although his epiphany about his real feelings both for the heroine and for his former love, Samantha, could have been more striking.
June 16, 2013
Like all Mary Balogh's novels this whole series is an enjoyable read but after 3books with the same theme- the trapped into marriage theme, it become tiresome. I like The Famous Heroine better than the others though because it's closest to my favorite Balogh's work though it still has it's dark moments. I realize I liked the farce better than serious and dark.
June 21, 2020
Adored everything about this other than the love story itself if that makes sense. You can’t have a hero literally mooning over his old love interest in the LAST chapter, and then spring a declaration of love to the heroine on the next page. Not really sure what MB was thinking on that one.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 24, 2015
Enjoyable novel especially because of all the farcical scenes. I wish the heroine did stand by her decision not to marry the hero. But maybe that's just me and my love of wooing.
July 23, 2019
I'm always partial to men who act foolish but are super manly. I loved this story because Lord Francis was so human in his emotions in regard to Samantha.
Displaying 1 - 30 of 138 reviews