Arvingen

Sagaen om Isfolket #4

by Margit Sandemo

Yrja Matiasdatter var ung, klumpet og misdannet af
sygdom. Folk lo af den fattige pige og kaldte hende
onde navne. Men Yrja bar på en stor sorg: Hun var
ulykkelig forelsket i den rige Tarald, søn af baron Dag
Meiden og Liv af Isfolket.

Men Tarald havde et godt øje
til sin kusine Sunniva og på grund af den onde arv kunne
forholdet mellem dem blive skæbnesvangert.



Serien Isfolket er en gribende krønike om kærlighed og overnaturlige kræfter og ikke mindst om kampen mellem det gode og det onde.

Genres: Fantasy, Romance, Historical Fiction, Audiobook, Fiction, Historical, Paranormal

272 pages, Hardcover

First published January 1, 1982

About the author

Margit Sandemo was a Norwegian-Swedish historical fantasy author. She has been the best-selling author in the Nordic Countries since the 1980s, when her novel series of 47 books, The Legend of the Ice People, was published. She has also written many other book series such as Häxmästaren and Legenden om Ljusets rike.

Reviews

[Szaman · Rating 4 out of 5]

a to bylo nawet fajne

[Seltella · Rating 3 out of 5]

3,5

[Miku · Rating 2 out of 5]

W czwartym tomie Sagi o Ludziach Lodu przechodzimy do następnego pokolenia. Tym razem akcja skupi się na Taraldzie, Cecylii i Sunnivie (dzieci Daga i Liv oraz córka Sol) oraz pewnej dziewczynce o imieniu Irja. Ona jest trochę odizolowana od swojej rodziny, niezdarna, zahukana, niedowartościowana przez rodziców oraz nieszczególnie ładna. Dzieci bawią się ze sobą, a jakiś czas później Irja zaczyna pracować w domu Silje i Tengela. Mijają lata, jest 1620 rok. Irja ma 19 lat i poczuła, że zakochała się w Taraldzie. Jednak dosyć intensywnie iskrzy pomiędzy Taraldem, a Sunnivą.

Ten tom już nie podobał mi się tak bardzo jak poprzedni. Tutaj było za dużo takiego użalania się nad sobą po stronie Irji. Bo Tarald mnie nie chce, chlip, chlip, co ja w życiu osiągnęłam, kto będzie mnie opłakiwał, śmierć to najlepsze co może mnie spotkać, chlip, chlip. Z drugiej strony pada głupota od strony Silje do Sunnivy - możecie się pocałować, pochodzić za rękę, ale nie przekraczajcie granicy. Gdyby takie rady były na co dzień stosowane to byśmy nie mieli obecnie niżu demograficznego. Bardzo naiwne podejście doświadczonej przez życie kobiety. Sunniva - słoneczko rodziny, jeśli nie jest w centrum uwagi i nie zrobi histerii to można uznać dzień za stracony. W zasadzie z ulgą przyjęłam jej los. Dopiero potem się coś w fabule poprawiło, ale pierwsza połowa była trochę wymęczona przeze mnie.

[Teleseparatist · Rating 3 out of 5]

Takie niemądre, ale wciągające. Najgorsze są cliffhangery: chcę się dowiedzieć, które wnuczę ma żółte oczy, i co wyrośnie ze złego dziecka. Mimo wykrzykników narracji.

Jako nastolatka, totalnie fanowałabym Irje.

(Choć błędy ortograficzne w tym tomie trochę bolały i prawie mnie pokonały.)

[Adam P · Rating 3 out of 5]

Naprawdę uwielbiam świat wykreowany przez Margit Sandemo, pełen jest jasno określonego dobra i zła, chociaż i tutaj trafi się czasem niespodzianka, do tego bohaterowie są zazwyczaj chodzącymi archetypami, także przez strony każdego domu dosłownie się przelatuje.
Mimo to, zgodnie z przeczytanymi opiniami, słusznie spodziewałem się, że historia przedstawiona w "Tęsknocie" nie przypadnie mi w całości do gustu. Chociaż miejscami trafiały się ciekawe wydarzenia, np. krótki powrót zarazy, wstęp do rozterek sercowych Cecylii i pożegnanie z pierwszym pokoleniem, to patrząc całościowo, tomik był niesamowicie niezbalansowany, więc często trafiało się na nudne wątki fabularne. Irja jest cudowną bohaterką, ale historia jej i Taralda (i Sunnivy) dłużyła się i nie angażowała, a służalczość dziewczyny wobec wszystkich dookoła była zwyczajnie przykra. Chociaż zgaduję, że to akurat wina epoki, w jakiej osadzono historię (~1625 rok).

Summa summarum, najsłabszy dotąd tom Sagi o Ludziach Lodu, jednak zapowiada wątek Cecylii i Alexandra, więc już zacieram ręce przed czytaniem.

[Isabel · Rating 4 out of 5]

Tarald and Sunniva of the Ice people and Yrja Mattiasdaughter are all born within days of each other and along with Tarald's little sister Cecilie they grow up as best friends and compete everything they possibly can.
Sunniva is beautiful, vain and completely self centered.
Yrja is deformed, plain, dutiful and good hearted.
Tarald is handsome, young and stupid.
Despite everyone's warnings and objections too intermarriage between the Ice people, Tarald gets Sunniva with child and the curse strikes them, which leaves Yrja to raise Kolgrim.

[Kasia (kasikowykurz) · Rating 2 out of 5]

Nie podobał mi się ten tom ><. Pierwszy raz, odkąd zaczęłam tą serię totalnie się w trakcie pogubiłam, a do tego nie polubiłam w ogóle bohaterów z nowego pokolenia. Przyznaję, że poza tym momentem, kiedy oficjalnie żegnamy Tengela i Silje (mocna rzecz, kompletnie się nie spodziewałam!) książka niesamowicie mi się ciągnęła i dłużyła, a przecież to jest takie cieniutkie..

[Malin Rehn · Rating 5 out of 5]

Audio book🥲 The best story this far in the serie🤠

[Anna · Rating 4 out of 5]

Yearning
Irja Mattiasdatter was heavy and deformated by illness. People laughed at her and called her names mostly "teasel". Irja had much serious problem: she unhappily loved rich and reckless Tarald, son of baron Dag Meiden and Liv of Ice People. Tarald was interested only in his beautiful cousin Sunniva. But their relationship was threatened by serious consequences because of curse laid on the family.

[Zuzia · Rating 3 out of 5]

Bez Sol to już nie to samo :((

[Annika · Rating 4 out of 5]

Den fjärde boken i Serien om Isfolket. Längtan som den heter på Svenska.
Hinner inte alltid klicka in de böcker jag hör under tiden jag jobbar, och sen glömmer jag det när jag kommer hem.

Nåja Över till det jag egentligen skulle skriva.

I denna har jag fått stifta bekantskap med Yrja Mattiasdotter kallad Tisteln.

[Silje]

❤

[Winter · Rating 5 out of 5]

5 Stars

[ElaF · Rating 4 out of 5]

⭐⭐⭐⭐

[Ligia · Rating 3 out of 5]

tempo fabuły mnie pokonało, nawet jako osoba czytająca uważnie miałam na początku problem z pojmowaniem kto jest kim. Ciągle jeszcze nie pogodziłam się ze stratą ulubionych bohaterów 👎👎👎

[Tatyana Naumova · Rating 4 out of 5]

Ну блин, что-то становится все мрачнее(Мне это не по душе!

[Sofie Vedel · Rating 3 out of 5]

3.5 i think

[Frida Hultgren · Rating 4 out of 5]

Den här serien blir bara bättre och bättre ju länge in i den jag kommer.

[alka · Rating 3 out of 5]

3,25⭐️
nie spodziewałam się że aż tak mi się spodoba

[Kajsa Johansson · Rating 3 out of 5]

ursäkta mig va, boken som aldrig tog slut men aldrig slutade förvåna

[Regitze Xenia · Rating 5 out of 5]

Arvingen ('The Heir') is the 4th book in the Legend of the Ice People and it is a whirlwind of emotions. The story is both so sad, so happy, so life affirming and so utterly heartbreaking in many places in many ways.

Yrja is the daughter of a nearby farmer, and hopelessly in love with her childhood friend Tarald, the son of Liv and Dag of the ice People. Despite her physcial handicap and her emotional turmoil, she's such a warm character. She's loving and caring, she wears her heart on her sleeve and yet she can't see most of her own worth. I don't know if it is possible to read this book and not feel for her, it isn't for me at least.

This book follows Yrja and her life as she gradually becomes more and more intertwined with the Ice People family, but it also has chapters detaling the lives of some of the other of Silje and Tengel's grandchildren, particularly Tarald's sister Cecilie. It's also a book that is sort of the end of an era, something that will make sense to you when you've read it.

Unlike the first three books, there's not a whole lot of setting-development in this book, which is probably because it takes place almost exclusively in the same place as the previous book, namely at the family's two homes; Lindealléen and Gråstensholm. This also means that the narrative's biggest weakness, the tendency to tell and not show, is more obvious, though not so much that it bothered me. The historical aspects of the book are getting very important now though, since the family have started to spread itself across Scandinavia - okay, for now it is only from Norway to Denmark - and even to Germany, even the family's steady everyday lives on their farms will eventually get tangled up in what's going on in the big, big world. And I love it. I don't know if the historical points are all 100% accurate, but they work nevertheless. And you can tell that Sandemo has done her research. It helps the book, and the series, that this long family saga intertwines the fantastical elements with a sort of spooky serenity and established historical events. This is one of my favourite things about the series and it is quite prominent in this book.

A lot of things happen in this book, some always make me smile and some always make tears well up in my eyes. Mostly this book fills me with a sort of happiness in my chest, the kind of warmth that seems to coexist with the need for a good cry. It's diffcult for me to explain it right.

The book will likely make you want to cry and little and then laugh a little immediately afterwards. So why aren't you reading it yet?

[Overlady · Rating 4 out of 5]

After the tragic ending from the last book, the series began to focus on the 3rd generation. Grandchildren of Tengel and Silij. Plus a new character Irja who's the same age as Tarald and Cecylia. Now I began to see that fallowing the family bloodline won't be so easy! I felt a need to start noting down names, now that all the significant older characters have children.
The beginning of the story is being told from the perspective of Irja, which was a good way to get to know the new set of characters. The perspective will then switch now and then to other people. The old characters still get some love as well.
I really hated Suvinna, she took after her father. Also Tarald is my 2nd least favourite.
Luckily I enjoyed this book thanks to other great characters. Cecylia and Kolgrim kept up my interest.

As always the ending made me want more. Can't stop reading!

[Daramegan · Rating 5 out of 5]

Ty jo, naprosta bajecnost :) a oni jako nejsou prelozeny dalsi dily? To je hanebnost! Nechat mne takto v ocekavani a pritom zklamanou.. Kazdopadne vyborna cetba, doufam, ze brzo narazim na dalsi paradicku! :)

[Terez Pešková · Rating 5 out of 5]

A proč kurňa není další díl? :D

[Thegroke · Rating 1 out of 5]

This is the last book I read. the first three books where the most entertaining.

[Майя Ставитская · Rating 4 out of 5]

The Satanic Child

The Fourth book of Margit Sandemu's almost endless saga about the Ice People. This means that it is time for the continuation of the evil and adventures of the children of Silje and Tengel the Good, in whose gene code the curse of the ancestor, Tengel the Evil, is sewn. He sold his soul to the devil and in each generation of his descendants, one is born, marked with a satanic seal: bestial or, on the contrary, beautiful, but with cat's eyes, the pupil of which sometimes becomes vertical, and with a special ability to witchcraft.

So, Norway, the seventeenth century, since the death of the witch Sul, who was supposed to be burned at the stake, but Tengel managed to pass the poison to her - two decades have passed, a generation of grandchildren has grown up. All are very different, marked by a generic curse is not among them (it only seems). Sul Sunniva's grown-up daughter, who inherited her mother's beauty, but not her determination, strength of character and abilities, falls in love with a cousin of Tarald's age. The warnings of the older generation about the inadmissibility of marriages within the clan, the youth, as usual, shrugs off. Everything ends with the announcement of pregnancy - marry us. Tengel is furious and demands to etch the fetus, the granddaughter sobs and threatens suicide. In the end, the family goes along with the couple and they will all pay dearly for it. Colgrim will truly embody the soul of an evil ancestor.

Сатанинское дитя
Да, дедушка. Я видел его взгляд. И если бы он не выглядел так ужасно, все это могло бы быть весьма интересным с точки зрения науки.
Дом историй порадовал еще тремя книгами почти бесконечной саги Маргит Сандему о Людях Льда. А значит: время продолжения зло- и приключений детей Силье и Тенгеля Доброго, в чей генокод зашито проклятие предка, Тенгеля Злого. Тот продал душу дьяволу и в каждом поколении его потомков рождается один, отмеченный сатанинской печатью: звероподобный или напротив прекрасный, но с кошачьими глазами, зрачок которых порой становится вертикальным, и с особой способностью к ведовству.

Итак, Норвегия, семнадцатый век, со времени смерти ведьмочки Суль, которую должны были сжечь на костре, но Тенгель сумел передать ей яд - прошло два десятка лет, подросло поколение внуков. Все очень разные, отмеченного родовым проклятием нет среди них (это только кажется). Подросшая дочь Суль Суннива, которая унаследовала материнскую красоту, но не решительность, силу характера и способности, влюбляется в кузена-ровесника Таральда. От предостережений старшего поколения о недопустимости браков внутри клана, молодежь, как водится, отмахивается. Заканчивается все объявлением о беременности - пожените нас. Тенгель в ярости и требует вытравить плод, внучка рыдает и грозит самоубийством. В конце концов семья идет у парочки на поводу и все они дорого заплатят за это. В Кольгриме, поистине, воплотится душа злого предка.

Параллельно развивается история другой внучки, милой Сесилии, приглашенной гувернанткой августейших детей, в память о том. как замечательно, хотя и недолго справлялась с этой ролью Суль. Девушка вскоре обнаруживает, что при дворе вовсе не так хорошо, как казалось из дому. Мать девочек невзлюбила ее, друзей у датского двора норвежке не из самых родовитых отыскать оказалось трудно, а с приходом известия о смерти от чумы бабушки Шарлотты и ее мужа, которого любила как родного деда, малышка и вовсе загрустила. Тут-то и встретился ей блестящий придворный маркиз Александр Палладин, который выслушивает и сочувствует. Конечно, Сесилия влюбилась, а вы бы не влюбились? Она просто не понимает шепотков и ухмылок.

Чуть раньше, дома, Тенгель с помощью еще одного внука, будущего гения медицины Тарьяя и девушки из бедной семьи Ирьи, которую семья пригрела у себя, борется со вспышкой чумы в округе. Самоотверженными усилиями ее удается подавить малой кровью. Позже, влюбленная в Таральда неказистая Ирья станет няней демоническому дитяти Кольгриму и заменит ему мать, а бедняжка Сесилия, которой брат-медик Тарьяй объяснит, что не так с ее избранником, наделает на рождественских каникулах глупостей с местным пастором (да к тому же женатым, ужас-ужас). Но тс-сс! Продолжение следует

[Helga Ingimundardóttir · Rating 2 out of 5]

Aðvörun: Ísfólkið er létterótískur bókabálkur og þ.a.l. er stundum rætt hispurslaust um kynlíf og önnur viðkvæm málefni í þáttunum. En verið hjartanlega velboðin í þetta ruglingslega ferðalag með okkur!

Vonin I

Lífið heldur áfram hjá Ísfólkinu og ættin tekur að stækka. Nú eru barnabörn Þengils og Sunnu í sviðsljósinu ásamt Yrju, leikfélaga þeirra af Eikarbæ. Meta, stúlkan sem var sköpuð til þess að gleymast, kynnist ástinni og konungsfólkið í Danmörku leitar til Ísfólksins til að hemja krakkaskarann sinn.

Eru staurar góðar barnfóstrur? Er Yrja falleg, gróf en með mikið rótarkerfi? Eru afmælisveislur réttur vettvangur til vals á ættarnafni? Hversu eðlilegt er að ræða við ömmu um ást á frænda sínum? Er í lagi að frændsystkini stingi saman nefjum svo lengi sem þau kyssast bara? Skiptir útlit mestu máli við val á kennara? Hvernig fara fjölskylduráðstefnur fram?

Kisa vikunnar er „handicat“ högninn Rexie.
ÍSKISUR - með geggjuð rótarkerfi

Vonin I

Ævi Sunnivu tekur snöggan enda þegar hún fæðir son sinn, Kolgrím Óskabarn. Sorgin heltekur Tarald sem á erfitt með að sætta sig við að barn þeirra fallegu Sunnivu beri illa arfinn og líti jafn illa út og vera ber. Á meðan bíður vanskapaða Yrja eftir því að ástin hennar taki eftir henni. Cesilja er flutt til Danmerkur og eyðir dögum sínum við að ala upp krakka konungs á meðan kvöldin hennar fara í að vingast við Alexander Paladin.

Hvernig getur bókin haldið áfram þegar allir og amma þeirra eru dánir? Hversu húmorslaus geta ungabörn verið? Er leiðin að hjarta mannsins í gegnum klósettsögur? Er hægt að elska barn með þríhyrningslaga axlir? Hvort er verra, landráð eða samkynhneigð? Hvernig á kona að átta sig á að hún eigi ekki vonbiðil heldur samkynhneigðan besta vin? Eru öll börn fædd á jólanótt heilög?

Kisa vikunnar er kisu-meme’ið „Sorry I’m busy.“
ÍSKISUR - trúa ekki á kynlíf innan hjónabands

---

Ískisur er skemmtiþáttur um bókmenntir og dýralíf á Alvarpi Nútímans. Vinkonurnar Birna, Helga og Kristín ræða vikulega um tvo kafla úr erótíska og sýrða bókabálknum Ísfólkið. Í lok hvers þáttar er rædd Net-kisa vikunnar.

Ískisur 30 – Bók 4 – Kaflar 1-2 – Kisuvín
Þátturinn byrjar á hressu spjalli um gagnagrunna. Stelpurnar fá nýja von með nýrri bók. Að gefnu tilefni vilja stelpurnar vara hlustendur við að umgangast krypplinga á meðgöngu. En á Yrja einhvern séns? Er í lagi að binda börn við staur ef það er ekki hægt að redda pössun? Hver er maðurinn í viðskiptablaðinu? Er Helga góða fólkið? Hvernig fallbeygist Tarald/ur? Ískisur — Koma ALLTAF með eigin gagnagrunn!

Ískisur 31 – Bók 4 – Kaflar 3-4 - Kettlingurinn Graham
Stelpurnar eru óvenju söngglaðar í þætti vikunnar og reyna að tala um allt annað en efni bókarinnar. Barnauppeldi er t.d. rætt í þaula þar sem niðurstaða er m.a. að froskar eru meðfærilegri en börn og ekki sé alltaf ljóst hvað muni gerast í 5. En getur Bílastæðaguð uppfyllt óskir allra? Er alltaf ávinningur með trúboði? Má setja börn í búr? Hversu langrækin er Silja? Er Sísí viðeigandi gælunafn fyrir Cesilju/Sesselju? Ískisur — Einn, tveir Selfoss!

Ískisur 32 – bók 4 – kaflar 5-6 – H4CK3R C47
Stelpurnar hefja þáttinn á líklega mest vandræðalegu fótboltasamræðum sem hafa farið fram og Birna reynir að stöðva ítrekað. Fjölskylduráðstefna er boðuð um frændsystkinaást. Það er allt að gerast í bókinni þessa vikuna, 3 aðalpersónur deyja og afskræmt óskabarn fæðist. Yrja elskar Tarald, Taraldur elskar Sunnivu og Sunniva og Taraldur nota Yrju sem þræl. En elskar einhver Yrju krippling? Hver er með illa arfinn? Ætli Lúkas sé ennþá á lífi? Af hverju ætti maður að sparka í tóma tösku? Ískisur — allt annað en snobbaðar!

Ískisur 33 – bók 4 – kaflar 7-8 – Garfi
Ískisuskammtur vikunnar hefst sjóðheitur. Helgu sárnar að fólk í sambandi fái að fara á hraðstefnumót. Birna og Helga ræða sára reynslu af vanmetnum bröndurum sem Kristín kann ekki að meta í beinni. Vandræðalegar klósettferðir frá plágunni eru rifjaðar upp. En er aumkunarbónorð betra en ekkert bónorð? Er hægt að finna konu þegar þú átt þríhyrningslaga barn? Hversu slæmt er að eiga barn án skopskyns? Hata allir appelsínugulir kettir mánudaga? Ískisur — Bæj og blokk!

Ískisur 34 – kaflar 9-10 – Keanu
Þema þáttarins er rifrildi Helgu og Kristínar. Stelpurnar ræða um hagkvæmni þess að sameina fangelsisvist og nám. Kristín skammar stelpurnar fyrir að mæta ólesnar en það er nóg af sushi. Söfnun fyrir hraðlestrarnámskeiði fyrir Helgu er sett í gang. Hver er dýrslegi maðurinn núna? Af hverju er Ástralía ekki minni? Hvort er opið eða lokað til Kolgríms? Er hægt að blekkja augað fyrir líkamslýtum? Ískisur — Við elskum ykkur eins og þið væruð læs.

Ískisur 35 – Kaflar 11-12 – Risakisa
Stelpurnar ákveða að framleiða hasarútgáfu af myndinni um dr. Kevorkian með Keanu Reeves, Birnu og Helgu í aðalhlutverkum. Þrællinn, Helga, býður sig fram að líknardrápa (já það er sögn) fyrrum, Birnu, og núverandi, Kristínu, kvalara sína. Helga treystir ekki veggjum lengur sökum vináttu sinnar við mafíuforingjann Birnu. Er það ofmetið að nudda salti í sár? Þarf maður að muna nafnið á tengdaforeldrum sínum ? Er Helga George Costanza Ískisa? Geta nýfætt börn sýnt skilning, verið lítillát og gott fólk? Eru öll börn sem fæðast á jólanótt Jesús? Er í lagi að vera vondur svo lengi sem maður er fallegur? Er Jesús-getnaðarpartý gott partý? Hvernig eru fylgjur á bragðið? Hvernig er best að matreiða þær? Er fylgjuát mannát? Má fólk sem er vegan bora í nefið ?

Ískisur 36 – Kaflar 13-14 – A Street Cat Named Bob
Stelpurnar fullyrða, með óyggjandi hætti, að Margit Sandemo sé hin eina sanna klikkaða kattarkona. Vísanir í óupptekna þætti bera á góma eins og svo oft áður. Birna býður upp á ráðleggingar fyrir hljóðupptökur milli landshluta. Síminn er opinn núna!
Helga veit VÍST betur en bókin, því hún hefur horft á Downton Abbey! En hver á alla peningana (lesist: bönsj af monnís)? Hvað dóu margir í bók 4? Fjölskylda Kristínar heldur henni á jörðinni, því hún er góð en ekki slæm stelpa. Þú veist að þú ert ofsa trúa þegar þú neitar að sofa hjá INNAN hjónabands! Besta og frumlegasta tilbúningsnafn sögunar er kynnt til leiks! Strákar fara í stríð, stelpur verða B.O.B.U.R. Stelpurnar fræða hlustendur um hvernig skal segja skilið við fíkniefnadjöfulinn með ketti vikunnar. Ískisur — standa við gefin loforð (að lokum)

[Booklover · Rating 2 out of 5]

Neeej, inte Tengel och Silje. De två som gjorde att jag ville fortsätta läsa den här serien. De två som jag alltid har älskat. Det var sorgligt att dem dog. Men det var också hjärtevärmande att de dog tillsammans, i varandras armar.

Jag gillade INTE Sunniva. Hon var självupptagen, tyckte mest synd om sig själv och spelade alltid offer. Jag menar sättet som hon ofta skrattade åt Yrja och sa taskiga kommentarer. När pesten kom tillbaka så ville hon hellre vara med Tarald än med Silje, som då blev helt själv nere på Lindallén. Och förlåt, men tjejen påriktigt trodde att Silje inte visste något om kärlek. Like girl, please shut the fuck up. Hon hotade också att döda sig själv om hon inte fick vara med Tarald. Liksom var lite mer dramatiskt. Men guuud, vad arg jag blev när Sunniva sa att det var Siljes fel för att hon nästan dött båda gångerna hon fött barn. Att Silje inte var tillräckligt stark. Jag kan inte säga att jag blev ledsen över att Sunniva dog!

Och alltså Tarald? Vilken tönt han var i första halvan av boken. Dock så började jag gilla honom lite mera när han väl uttryckte sin kärlek för Yrja, och jag antar att han nu är helt okej ändå.

Vad brydde han sig nu om, hur hon såg ut? Hon var Yrja, hans kära, och till Yrja hörde ett par deformerade ben, en oformlig kropp och ett tungt, rörande vänligt ansikte, och allt detta älskade han.

[Booka · Rating 3 out of 5]

CYKL: "SAGA O LUDZIACH LODU" (TOM 4)

Czwary tom "Sagi o Ludziach Lodu" opowiada historię kolejnych pokoleń rodu. W tej części poznajemy nowe osoby. Pojawia się między innymi Irja, Aleksander Paladin, Albrekt Strahlenhelm, pastor Martinius i jego żona - pastorowa Julia. W tej części przygód Daga, Liv i Arego poznajemy kolejne pokolenie rodu, czyli wnuki Tengela i Silje, do których należą: Cecylia, Tarald, Sunniva oraz trzej bracia Tarjei, Trond i Brand.
Tom czwarty obfituje w sporo nowych wydarzeń od nowych zawiązków, przez rodzinne tragedie i smutki, po pogrzeby. Kogo przyjdzie nam pożegnać na zawsze? Kto odnajdzie szczęście, a kogo ogarnie tytułowa tęsknota? Tego należy dowiedzieć się z lektury tej książki.
"Tęsknotę" czyta się dobrze, jej fabuła jest interesująca, a wydarzenia płynnie następują po sobie, ukazując losy bohaterów na tle nadchodzących wojennych zawirowań. Podobnie jak poprzednie tomy, tak i ten trzyma poziom i oczywiście swoim zakończeniem rozbudza zainteresowanie następną, piątą częścią.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogsp...