Middlemarch - Part II

Middlemarch (2 volumes) #2

by George Eliot

George Eliot' was the pseudonym used by Mary Ann Evans. She was one of the most important writers of the Victorian era, renowned for her deep psychological insight and sophisticated character portraits. Her most famous work, Middlemarch, is a turning point in the history of the novel. Making masterful use of a counterpointed plot, Eliot presents the stories of a number of denizens of a small English town on the eve of the Reform Bill of 1832.

Genres: Classics, Fiction, Novels, Audiobook, Historical Fiction, British Literature, 19th Century

500 pages, Paperback

First published January 1, 1831

About the author

Mary Ann Evans, known by her pen name George Eliot, was an English novelist, poet, journalist, translator, and one of the leading writers of the Victorian era. She wrote seven novels: Adam Bede (1859), The Mill on the Floss (1860), Silas Marner (1861), Romola (1862–1863), Felix Holt, the Radical (1866), Middlemarch (1871–1872) and Daniel Deronda (1876). Like Charles Dickens and Thomas Hardy, she emerged from provincial England; most of her works are set there. Her works are known for their realism, psychological insight, sense of place and detailed depiction of the countryside.
Middlemarch was described by the novelist Virginia Woolf as "one of the few English novels written for grown-up people" and by Martin Amis and Julian Barnes as the greatest novel in the English language.

Reviews

[MaSuMeH · Rating 5 out of 5]

میدل مارچ مثل غالب کلاسیک ها کش دار و ملال انگیز شروع میشود. در ابتدا کور سویی از امید می دهد اما به اوج نرسیده خاموش میشود. باز ملال و کسالت قصه را در بر میگیرد. توصیفات ریز و کش دار ادامه می یابند تا اینکه از جایی به بعد معجزه رخ می دهد وچنان همه چیز ملموس و زنده میشود که شوق خواندنش هوش از سرت می رباید و مدام عطشت برای تماشای تابلویی از زندگی که در پیش رویت هست فزونی میابد. چنانکه کتاب دوم سراسر هیجان و تازگی است. بطوری که با ولع کلمات را می بلعی و ناگهان حس میکنی اگر یک کلمه دیگر بخوانی قلبت از جا کنده خواهد شد. کتاب را می بندی و خوانده ها را از سر مرور میکنی.همین که ذهن کمی آرام یافت باز به سیر داستان باز میگردی و تا آنجا که نفس داری به تماشا می نشینی. برای "دروتا" و قلب پاکش درود می فرستی . "مری گارت" را تحسین میکنی . نام "لادیزلا" را با عشق تلفظ میکنی . برای "لایدگیت" دل میسوزانی و از" رزاموندها" و دنیای کوچکشان متنفر میشوی. و این چنین است که ادبیات تو را به لذت می رساند و تو مسرور میشوی که داستان میخوانی و اینگونه بی هیچ منتی می توانی زندگی را /این بزرگترین نعمت را/ با کلمات لمس کنی.

بهمن ماه 94/ژانویه 2016

[Margarita Garova · Rating 5 out of 5]

Макар че романът излиза в разгара на викторианската епоха, действието се развива в първите десетилетия на 19 век, така че героите са по-скоро протовикторианци – онези типични за викторианството прояви на морализаторство и скованост ще се появят по-късно, заедно с по-важните социално-политически реформи. Но никаква древност или полъх от далечни времена не лъха от страниците, обратното – струва ми се, че отдавна не съм преживявала такава конкретност и познатост на ситуациите и характеровите особености в роман. Не мога да си представя какво означава тази книга за англичаните днес (наскоро попаднах на сериал, в който героят истински се измъчи с нея), но на мен ми изглежда колкото представителна за времето си, толкова и съвременна, нужна и релевантна за днешната нарцистична култура, където ни мързи да се ровим и занимаваме с други характери, извън нашите собствени.

„Мидълмарч“ засяга няколко много невралгични за английското общество теми, които са също толкова типични и за литературата от Острова.

Наследяването – в един добре разгърнат английски роман героите неизбежно са в очакване някой противен богат чичо да умре. От това зависи щастието или краха на твърде широк кръг хора, което действа като двигател на историята и усилвател на напрежението. В конкретния случай разминаването с готовите пари изиграва изцяло положителна роля.

Бракът – дори днес, когато сякаш умеем да живеем по-добре сами, отколкото с друг човек, от успеха или провала на един брак зависи много. Брачният въпрос в широк смисъл (като тук следва да се включи и липсата на такъв, както и вдовството) далеч надхвърля преките замесени лица. Той се превръща в общороднински и дори общоградски проблем, и жалко за тези, които престъпват неписаните правила в социалните йерархии. Прибързан брак закопава напълно потенциала на един от героите – и да, противно на утвърдената традиция, закопаният не е жена. Error in judgment – грях, което никой англичанин не прощава лесно.

Общественото мнение - по този пункт Елиът се развихря както по никой друг с хумор и прецизност. Много си проличава, че авторката си е изпатила жестоко от най-лошия съдник – хорските уста. Почти всеки герой присъства в два плана – веднъж като себе си и втори път, чрез пространните одумки и критики на тези около него. В това е чара, но и проклятието на провинциалния живот.

„Мидълмарч“ е триумф. Характери, социални нрави, психологизъм - Джордж Елиът е създала не просто история от съдбите на няколко семейства, а цялостна жива картина на онова време и всички онези причудливи особености, които дават облика на една епоха и я отличават от всяка друга преди и след нея. И ако махнем от героите кринолина и бонето, и ги свалим от седлата, ако изчистим от речта им засуканите любезности, ще получим едни съвсем модерни хора, наши съвременници. Не знам защо в българското издание отсъства подзаглавието “A study of provincial life”, а то е ключово – провинциалният живот, с цялата му притеснителна интимност между хората, с дребнавите търкания, но и взаимопомощ и човещина, е пресъздаден естествено и непосредствено, и е глътка свеж въздух от лондонските сюжети, бордеите и мъглите при съвременниците на Елиът.

[Edzia · Rating 5 out of 5]

Zakończenie jest nieco rozczarowujące, ale nie mogłabym dać innej oceny po tym, ile zachwytów nad nią przeżyłam.

[Emiliya Bozhilova · Rating 4 out of 5]

Блатото на Мидълмарч все така бълбука в ежедневните си вълнения през 1832 г. и кротко сподавя всеки опит за избистряне на водата или за завъждане на неендемични видове на блатиста почва. Добрите хорица на Мидълмарч са нетърпими, но пък толкова трогателно искрени дори в лицемерието, и до болка познати. Техните дъщери, сестри, съпруги и майки на свой ред все така покорно кретат в страховито тесен и безизходен коловоз, от който единственото леко разнообразие са клюките, тихият семеен инат, глупавата религиозна патетика и изборът на подходящ сервиз за масата.

“Добрите” герои, които Елиът се опитва да открои, са най-досадната част. Доротея почти докрая е подплашено невежа и безмозъчна, чак на последните двайсетина страници живна. Фред е въздух под налягане и глупак - изобщо не е ясно защо Мери дотолкова му се прехласна. Малко по-търпими са Лидгейт (трагедията на едно грешно решение обезмисля цял един живот) и Ладисло (с изключение на сантименталните сценки за последния).

Най-качествената част е обзорът на типичната блатна фауна, начело с Розамонд, която вероятно по нашите ширини би била несекващо вдъхновение за всевъзможни вицове за криви съпруги, гонещи с точилка, метла и хурка благоверния. Не че благовъзпитаната Розамонд е зървала отблизо което и да е от изброените пособия - тя е твърде изтънчена егоистка, за да падне до такова примитивно ниво. Но пък каква бизнесдама би излязла от нея през 21-ви век! Булстроуд, Брук и останалите са също незабравима компания.

Е, Мидълмарч си е тук и днес (включително с фалшивите новини, разчепквани от мидълмарччани в кръчмата), няма какво да се лъжем. Затова и вторият том от това тлъсто писание все още е интересен, въпреки досадно многото усуквания и умувания на Елиът.

3,5⭐️

———
▶️ Цитати:

🪴”Там [сред простолюдието] всеки предпочиташе да предполага как стоят нещата, вместо да ги знае със сигурност […]”

🪴“…всичко ние сме доста склонни да намираме дадена постъпка за погрешна, когато тя е неприятна за нас.”

🪴“Тук става дума за случай, когато човек е обвинен поради самия си характер…”

🪴“…религията, събудена единствено от вътрешен страх, остава на нивото на дивака.”

🪴“Той просто бе човек, чиито желания са по-силни от теоретичните му възгледи […]”

🪴“За нея най-правилното нещо бе да направи това, което желае […]”

🪴“…за повечето простосмъртни съществува непоносима глупост, но и приемлива глупост - в противен случай какво би станало със социалните контакти?”

🪴“Беше се докарала до неприятното положение да я подканят да каже това, което наистина чувства…”

🪴“Поради липса на каквато и да е представа какво точно представлява железницата общественото мнение във Фрик бе против нея.”

🪴“…най-непочтеният номер, на какъвто е способен човек, е да тръсне пред собствените си колеги нововъведения, които позорят една уважавана стара практика.”

🪴“В този нелеп свят повечето хора не могат да разберат, че едно нещо наистина си струва, ако се постигне от самите тях.”

[spillingthematcha · Rating 2 out of 5]

Z wielkim żalem oceniam ten tom tak nisko, jednak nawet wspaniały język nie mógł go uratować. Mimo wszystko jestem ogromnie szczęśliwa, że w końcu przeczytałam coś pióra Eliot!

[Zena · Rating 5 out of 5]

Drugi tom zdecydowanie ciekawszy. Taka angielska wersja naszej "Lalki" 😉 Zachwyciła mnie nieśpieszna akcja oraz narracja, ktora często oddaje głos bohaterom. Klimatyczna prowincjonalna Anglia, do tego wątek romantyczny a nawet kryminalny, a w tle nadchodzące przemiany spoleczno-ekonomiczne. Znakomicie spędziłam czas.

[Mohade$eh · Rating 5 out of 5]

چه سفر دلچسب و آرامش‌بخشی. اول بار که دو جلد قطور را دیدم، فکر کردم از کجا حوصله خواندن نزدیک به هزار و دویست صفحه کلاسیک را بیاورم؟! ولی امشب دلتنگ ادامه قصه میدل‌مارچی‌ها شدم و بیشتر می‌خواهم! در طول خوانش حتی یک بار کسل نشدم. و نکته مهم ماجرا برای من این بود که الیوت تمام و کمال قصه را به پایان برد، دور از بازی‌های ادبیات مدرن که یک پایان مبهم یا باز را به پایانی مشخص و روشن ترجیح می‌دهند. ولی این چیزیست که منِ مخاطب می‌خواهم؛ داستانی با ابتدا و انتهای روشن و جزئیات فراوان.

[Alba Turunen · Rating 3 out of 5]

3'5 Estrellas. Por fin puedo decir que lo he terminado, y no es que el libro no me haya gustado, ni mucho menos. Es que se me ha hecho demasiado denso y pesado. Claro, que es un libro de casi 1.000 páginas, que he leído en dos tomos.

Si no hubiese sido por la magnífica colección Novelas Eternas de RBA, quizás habrían sido varios los clásicos que no hubiese leído, pero la edición tan cuidada y preciosista me hizo comprar algunos de los títulos de cierto renombre.

Hace unos cuántos años vi la serie de la BBC de "Middlemarch". En su momento me gustó, pero admito que casi había olvidado las historias hasta que me dio por leer el libro.

"Middlemarch" es lo primero que leo de George Eliot y he quedado satisfecha con la historia, pese a lo larga que se me ha hecho. La autora narra con una gran psicología los hechos y decisiones de varios personajes que ocurren en Middlemarch, una ciudad de provincias.

La novela no se centra sólo en las vivencias de unos pocos, si no que tiene varios protagonistas a los que va dedicando algunos capítulos, como por ejemplo los de Dorothea Brooke y su malhadado primer matrimonio, y posterior acercamiento a Will Ladislaw, el joven primo de su esposo. También sabremos de la llegada del ambicioso doctor Lydgate, y su encaprichamiento con la frívola Rosamund Vincy, y del pícaro hermano de ésta, Fred, con la vulgar pero hermosa Mary Garth.

No serán estos los únicos personajes, si no que la sociedad de Middlemarch es diversa dentro de todo lo que puede ser la vida en una pequeña ciudad de provincias entre 1829 y 1832, años en que se centra ésta novela.

Admito que me ha sorprendido la amplia riqueza y cultura que he encontrado en las páginas de éste libro, algo que no solía inculcarse en la educación de una mujer, pero George Eliot no fue una mujer común y éste libro habla por si solo.

También es verdad que éste libro está alejado de los tópicos románticos de otras autoras clásicas como Jane Austen o las hermanas Brontë, mas acercadas en su época al romanticismo, mientras que los escritos de George Eliot pertenecen al realismo. Sí, sin duda ésta novela es realista, pero sin esos matices tan tristes o miserables que nos enseñaban en la escuela.

He disfrutado de la novela lo mismo que podría haber disfrutado cualquier clásico, y tratándose de una novela tan larga sabía a lo que me exponía. Aunque está muy bien escrita y el ritmo se lleva bien, admito que tiene algunas partes más densas o pesadas, o ¿por qué no decirlo, aburridas? Sí, los capítulos del doctor Lydgate son los que más me han aburrido. Pero las últimas 100 páginas me han enganchado lo que no había conseguido todo el libro, pues la autora se saca un giro o desenlace de la trama al final, que acaba conectándolo todo, dando a la novela un final "bueno" y en cierta manera "feliz".

No sé si más adelante me apetecerá volver a leer a George Eliot, quizás ésta fue su mejor novela, pero si alguna vez vuelvo a leerla procuraré que sea una novela más corta.

[Arezoo · Rating 5 out of 5]

غرق شدن در دنیای میدل مارچی ها هم تمام شد. داستانی جذاب و گیرا بود

[M&A Ed · Rating 5 out of 5]

جامعه. آرزو. اخلاق
میدل مارچ" (Middlemarch) رمانی معروف از جورج الیوت (George Eliot)، نویسندهٔ انگلیسی قرن نوزدهم، است. این کتاب با عنوان کامل "میدل مارچ: مطالعه‌ای از زندگیِ روستایی" (Middlemarch: A Study of Provincial Life) در سال ۱۸۷۱–۱۸۷۲ به‌صورت پاورقی منتشر شد و سپس در سال ۱۸۷۴ به شکل کامل چاپ گردید.
رمان به زندگی مردم شهر خیالی "میدل مارچ" در انگلستان می‌پردازد و داستان‌های متعددی را با شخصیت‌های پیچیده در هم می‌تند.
درباره‌ی نویسنده‌ی کتاب نیز باید بگویم که نام واقعی او "ماری آن اوانز" (Mary Ann Evans) بود، اما برای اینکه آثارش جدی گرفته شوند، نام مردانهٔ "جورج الیوت" را انتخاب کرد.
- او از مهمترین نویسندگان "عصر ویکتوریا" است و رمان‌هایش به دلیل تحلیل عمیق روانشناسی شخصیت‌ها و نقد اجتماعی مشهورند؛ اما سه درون‌مایه‌ی مشهود رمان را می‌توان چنین نامید:
۱. جامعه‌نگاری (Provincial Life)
- تمرکز رمان بر زندگی مردم شهر خیالی میدل مارچ و بررسی روابط پیچیدهٔ اجتماعی، طبقاتی و سیاسی در یک جامعهٔ کوچک.
- نقدِ تحولات انگلستان قرن نوزدهم (اصلاحات، پزشکی، ازدواج، و موقعیت زنان).
۲. آرزوهای شکست‌خورده (Failed Ambitions)
- شخصیت‌هایی مثل "دوروتیا" (ایده‌آلیسمِ سرکوب‌شده)، "لیدگیت"(بلندپروازی علمیِ ناکام) و "رزموند" (توقعات مادیِ ویرانگر) همگی مصداقِ تضاد بین آرزوها و واقعیت‌های زندگی هستند.
- نمایشِ «تراژدیِ معمولی» انسان‌هایی که در دام محدودیت‌های زمانه اسیر می‌شوند.
۳. اخلاق و مسئولیت (Moral Choices)
- تقابلِ فردیت و تعهدات اجتماعی. تصمیم‌گیری‌های شخصیت‌ها (مثل ازدواج دوروتیا با کازابون یا انتخاب‌های لیدگیت) همگی پیامدهای اخلاقی دارند.
به گمان مهمترین پرسش رمان این است که چگونه با وجود ناکامی‌ها، زندگیِ معناداری بسازیم؟

[Roya · Rating 5 out of 5]

بیش از هزار صفحه نوشتن، بدون این که خواننده لحظه ای خمیازه بکشد یا حتی به فکر خمیازه کشیدن بیفتد، هنر می خواهد، هنر واقعی

[Sheyda Dehghan · Rating 3 out of 5]

بالاخره تموم شد. خوبیش اینه که داستان، روایت سلیسی داشت، از کتاب اول جالب توجه تر بود

وای که از شخصیت احمقانه ی روزاموند دل پیچه گرفتم، نویسنده بطرز ماهرانه ای چنین شخصیتهای پوچ و سطحی رو معرفی کرد. بارها تو اجتماع بهشون برخوردم. فوق العاده بی مسئولیت و نالایقند

کازوبن موجود حقیر و قابل ترحمی بود، قابل ترحم اما بشدت حقیر. به عقیده من حتی بخاطر صلاح چنین آدمهایی باید روشون پا گذاشت و زیرپا لهشون کرد

لایدگیت آدمو یاد اشتباهاتی میندازه که جبران ناپذیرند. داشتم فکر میکردم کاشکی امکان جبران همه ی تصمیمات اشتباه وجود داشت

فیربرادر رو باید نماد "انسانیت" درنظر بگیریم

جورج الیوت برخلاف نویسنده هایی مثل دیکنز و تواین زندگی مرفهی داشته، بهمین علت تصور نمیکردم کتابش حرف خاصی برای گفتن داشته باشه. البته تولستوی هم زندگی اشرافی داشته اما بیشتر کنار مردم معمولی بود و با دغدغه هاشون آشنایی بیشتری داشت. با این وجود برخلاف تصورم این کتاب تا اندازه ای تونست به بعضی از خصایص نامحسوس و درعین حال تاثیرگذار سرشت بشری بپردازه و این جنبه ش واسم ارزشمنده.



بگذارید به دانایان هشدار بدهیم که از توضیح مفصل حذر کنند: به امکان اشتباه می افزاید، و سبب می شود کسانی که در حساب دچار خطا می شوند با رقم بزرگی سروکار داشته باشند


شاید بنظرت بیاید از روی احساسات شخصیم این حرف را می زنم- و این مسئله تا اندازه زیادی درست است- اما احساسات شخصی هم چکیده برداشت ها هستند و همیشه هم غلط از آب در نمی آیند

توقع خردمندی و وجدان داشتن از سیاستمداران احمقانه است. تنها وجدانی که می توانیم به آن اعتماد کنیم احساس بی عدالتی عمومی در یک طبقه است، و تنها خردمندی موثر خردمندی درخواستهای متعادل کننده است.

متقاعد ساختن این روستاییان عصر تاریکی بدون کمک معجزه دشوار بود، روستاییانی که سختیهای روزگار حقیقت انکارناپذیری به آنان آموخته بود و می توانستند آن را همچون چماقی بر سر استدلال های شسته و رفته ای که به طرفداری از کاری به صلاح جامعه می آوردید و آنها به هیچ رو احساسش نمی کردند فرود آورند

چنانچه خوی غمخواری با انسان های دیگر در ما ریشه ندوانده باشد، هر اصل اعتقادی می تواند رفته رفته ما را به فساد اخلاقی بکشاند

شخصیت چیزی نیست که در سنگ مرمر کنده باشند، چیز بیجان و تغییرناپذیری نیست. جان دارد و تغییر می کند و امکان دارد مثل بدنمان بیمار بشود

مردان و زنان درباره احساسات خود دچار اشتباهات اسف باری می شوند، و آرزوهای مبهم و درهم خود را گاه نبوغ، گاه مذهب، و بیشتر اوقات عشقی بزرگ می پندارند
-------------------------------------------------------------
یکی از جملات کتاب "مردی که می خندد" از ویکتور هوگو که توی همین کتاب آورده شده بود:

قلب خود را از عشق اشباع می سازد و عشق بسان نمک از فساد بازش می دارد؛ از اینروست وفاداری پایان ناپذیر قلبهایی که از سحرگاه زندگی یکدیگر را دوست داشته اند، و از اینروست طراوت عشق های قدیمی که دوام یافته اند

[Mia · Rating 2 out of 5]

شده فکر کنی که چطور بقیه به زندگی کسالت‌بار تو شهرت عادت کردن ولی تو نمیتونی فقط یه راه رو دنبال کنی و دنبال تجربه‌های بیشتر نسبت به سن خودتی؟
.
ماجراهای این کتاب در شهری به اسم میدل مارچ اتفاق میافته! کتاب در مورد آدم‌های این شهر هست و با خواهری بزرگ‌تر به اسم داروتیا و خواهر کوچک‌ترش، سلیا، شروع میشه که بعد مرگ پدر و مادرشون با عموی مجردشون زندگی می‌کنند. داروتیا که با همه‌ی هم‌سن‌های خودش فرق داره و همیشه دنباه بیشتر یاد گرفتن هست عاشق مردی، کازابن، خیلی بزرگ‌تر از خودش میشه و با هم ازدواج می‌کنن ولی بعد از مدتی...

یکی از کتاب‌های کلاسیک ویکتوریایی هست و تصویری از جامعه‌ سیاسی، اشرافی، مذهبی و عشق‌های کورکورانه و نافرجام به خواننده میده.

روابط عاشقانه رو با تعریف‌های مختلفی به خواننده نشون میده ولی این نویسنده مثل نویسنده رمان‌های جین آستین داستان عاشقانه‌ای رو خلق نکرده!

کتاب شخصیت‌های زیادی داره و نویسنده سعی کرد تمام شخصیت‌ها رو با جزئیات تعریف کنه که شاید برای بعضی خواننده‌ها، مثل من، حوصله‌سر باشه!
شخصیت اصلی دخترکی،‌ داروتیا، هست که از زندگی خسته‌کننده از شهرش خسته شده و به دنبال تجربه‌های بزرگ‌تر هست.

.
.
قسمتی از کتاب:
سر دارند و خود نمی‌دانند، دروغ های خودشان را مات و ناپیدا و دروغ‌های دیگران را شفاف تصور می‌کنند، خودشان را تافته‌ی جدا بافته می‌دانند، خیال می‌کنند صورت‌های همه زیر نور چراغ زرد است اما مال خودشان گل...
.
.
امتیاز من از پنج: ۲.۵
امتیاز Goodreads از پنج: ۴.۱

مشخصات کتاب من:
مترجم: رضا رضایی
نشر نی
چاپ سوم، سال ۱۴۰۰

[Dorsa Ehya · Rating 5 out of 5]

میدل مارچ، برای من حکم انقلابی در ادبیات انگلیس از ابتدای خوانش تاریخی‌مون رو داشت؛ توصیفات زیبا و جامع، شخصیت‌پردازی‌های متعدد و نزدیک به واقعیت، با شک و تردید‌هاشون، انگیزه‌های زشت و زیباشون و اتفاقات بسیار زیاد و فراتر از مثلث‌های عشقی رمان‌های پیشین انگلستان در این کتاب بسیار ستودنیه. نثر زیبا و پخته‌ی الیوت در کنار پرداختن به موضوعات سیاسی و اجتماعی و روابط پس از ازدواج تحول عظیمی بین این کتاب با رمان‌های قبلی‌ انگلستان ایجاد می‌کنه که احساس ورود به ادبیات به معنای واقعی و هنری رو در خواننده ایجاد می‌کنه

[Laura Pelayo Padilla ♡ · Rating 4 out of 5]

La obra en sí misma es el reflejo de la sociedad en una ciudad de provincias inglesa en el SXIX y aunque a veces me resultaba repetitivo, entiendo que es algo que forma parte de la obra. Es necesario dedicar muchas páginas al estudio de la sociedad, de los caracteres y de los problemas que envuelven a los personajes.

Lo mejor es que tengo frases memorables subrayadas que casan bastante bien con lo que podemos entender como realismo (que tanto me gusta) y es que «[…] ninguna criatura tiene tanta fuerza interior suficiente para no verse en gran medida determinada por lo que encuentra a su alrededor».

[Anna · Rating 4 out of 5]

Po II tomie nadal uważam, że to jedna z najpiękniej napisanych książek, jakie czytałam, co sprawia, że pomimo momentami mało wciągającej fabuły, nie miałam ochoty odłożyć książki na półkę. Zakończenie, jak i cała książka - mądre, nieprzekoloryzowane, 'życiowe' - wskazujące na blaski i cienie dalszego życia bohaterów. Osobiście jednak myślałam, że wątek kryminalny będzie lepiej zarysowany i że do niektórych wątków z I tomu autorka jeszcze powróci, lecz, niestety, pozostały trochę urwane. Niemniej całość zrobiła na mnie pozytywne wrażenie.

3,75/5

[Faezeh · Rating 4 out of 5]

بالاخره غرق شدن در دنیای میدل مارچی ها تمام شد، جلد دوم رو بیشتر از جلد اول دوست داشتم چون روانتر و جذاب تر بود. درکل میدل مارچ جزو کتاب های دوست داشتنی من بود. داستان در مورد عشق ها و ازدواج ها، تصمیمات درست و اشتباه شخصیت های آن بود. یکی از شخصیت ها دورتا دختری مهربان، خوش فکر و نوع دوست بود که عاشق پیرمردی فضل فروش و حقیر (البته به زعم دورتا دانشمند و فاضل) به نام کازوبن میشود با او ازدواج میکند و در ادامه به اشتباه خود پی میبرد و پس از مرگ کازوبن در نهایت با پسر خاله هنرمند (اما فقیر)او ازدواج میکند و قید ثروت کازوبن را میزند . شخصیت مهم دیگر پزشکی نو اندیش بنام لایدگیت است که با تصمیمی اشتباه با دختری خودشیفته و خودخواه به نام روزاموند ازدواج کرده و او نیز ضررهای زیادی از این ازدواج میبرد. در این میان هم کلی شخصیت های فرعی دیگر با روابط پیچیده و داستان جذاب علیرغم توصیفات طولانی و خسته کننده من رو به تمام کردن کتاب ترغیب کرد.

[Josefina Wagner · Rating 4 out of 5]

Yazardan okuduğum ikinci eser. İlki ''Düşürülen Maske '' adında gayet ince ve bir o kadar dolu anlamlı bir klasikti. Aslında o dönemin kadın yazarlarına olan hayranlığım oldukça fazla çünkü o zamanlar erkek egemenliğinin otoritesinin daha üst seviyede olduğu bir dönemmiş.İngiltere'nin 18. yüzyıl kadın yazarlarından olan Eliot o dönemdeki, edebiyatın güzelliklerini ayrıcalıklı bir duyarlıkla ele alan diğer kadın yazarlar gibi toplumsal sorunları kadın gözüyle biraz daha duyarlı ve netlikle görerek anlatması bambaşka bir şey gerçekten.İsterseniz Viktorya döneminin.....



https://serserikuslar.blogspot.com/20...

[pegah · Rating 4 out of 5]

جلد دوم کتاب جذابتر از جلد اول بود

[Bookygirls Magda · Rating 4 out of 5]

3,75

[ZaRi]

دورتا سخت ميل داشت چيزي بگويد، اما سخن گفتن را دشوار مي يافت. همه ذهنش را انديشه اي به خود مشغول داشته بود، در ان لحظه هيچ ترديدي نداشت. از ان كه نمي توانست آنچه را در دل دارد بگويد سخت ناراحت بود. ويل خشمناك از پنجره به بيرون مي نگريست. دورتا انديشيد، " اگر از پهلويم بلند نشده بود، اگر فقط نگاهم ميكرد، مي توانستم حرف بزنم." سرانجام ويل سربرگرداند، هنوز به پشت صندلي تكيه داده بود، همچنانكه دستش را به طرف كلاهش دراز مي كرد، با لحني تند گفت، "خداحافظ."
دورتا از جابرخاست، طوفان احساسات تندش همه سدهايي را كه از سخن گفتن بازش مي داشت در هم شكست. "اه ديگر تحملش را ندارم، قلبم مي شكند." اشك از چشمهايش جوشيد و به گونه هايش غلطيد. "فقر برايم مهم نيست-ازداراييم متنفرم."
ويل در دم خود را به او رساند و در آغوشش گرفت، اما دورتا سرش را به عقب برد تا به سخن گفتن ادامه دهد، چشمان پر از اشكش را به ويل دوخت و با لحني گريان و كودكانه گفت، "با پول خودم راحت مي توانيم زندگي كنيم-پول كمي نيست-سالي هفتصد پوند-به چيزي احتياج ندارم، لباس نو نمي خواهم و ياد مي گيرم چطور در زندگي صرفه جويي كنم."

[Gamal Hasan · Rating 4 out of 5]

ن وجهة نظري تستحق اربع درجات وربما اقل قليلاً، انها احد الاعمال الكبيرة التي تحيك احداثها وسط مجتمع، وهكذا يتنوع الأبطال بخبراتهم ونزوعهم المختلف، واكثر مالفت نظري الشخصيتين المتناقضتين دوروثيا وروزاموند ذاتي الجمال الآخاذ، فكل شخصية منهما تتصرف بإندفاع يفتقر لفهم الحياة لكن بنزوع مختلف شديد التناقض عن بعضهما. الاولى بتفاني من اجل الآخرين بينما الاخرى مسلوبة من اجل دعتها الشخصية، لهذا تكون اكثر هشاشة.
انها احد الاعمال الكلاسيكية الكبيرة، ذات التصرف الكلي من الكاتب والتي تفتش في النوازع السيكولوجية لشخوصها دون اسراف، لكن باستطراد تأملي يبث يتضمنه متن النص.

[yoursavagegoodboy Toàn · Rating 5 out of 5]

Quá vĩ đại, quá hoành tráng, và quá choáng ngợp. "Middlemarch" dẫu có thể hơi "khó nhai" đối với đại đa số người đọc do phần dịch (theo tôi còn hơi khoa trương quá) nhưng theo tôi vẫn đem đến cho tôi một trải nghiệm quá xuất sắc.

Cuốn sách là một sản phẩm kết tinh từ những gì nổi bật nhất từ dòng văn Lãng Mạn của Anh hồi cuối thế kỷ 18 đến giữa thế kỷ 19, song được thay đổi một số cấu trúc nhất định và được phủ một lớp ngoài không thông thường - tất cả đã khiến nó dẫu tuân thủ khuôn khổ nó được liệt kê vào nhưng không đơn giản như cách người ta nhìn thấy nó.

Nó không chỉ dừng lại là bàn luận về tình yêu, vị trí của đàn ông và phụ nữ trong xã hội lúc bấy giờ, và địa vị xã hội hay nguồn gốc sâu xa mà con người mang trong và trên người; hơn tất cả thế, George Eliot nhồi nhét bên trong đó là những vấn đề và những bàn luận về bản chất con người, về sự đồng cảm, về câu chuyện hôn nhân, về sự hỗn loạn cùng xung đột trong những tư tưởng mới-cũ, về sức mạnh tôn giáo, và VỀ NỮ QUYỀN cực kỳ sâu sắc mà khó có cuốn sách nào có thể đặt cạnh mà so sánh.

[Monika · Rating 5 out of 5]

Jestem zachwycona! Doskonała powieść psychologiczna, opisująca motywacje zachowań i tok myślenia bohaterów. Świetnie pokazuje kilka warstw 19-wiecznego społeczeństwa w Anglii i ich problemy i sposób życia.
Mamy tu dwie osoby w centrum uwagi - Dorotheę Brooke i Tertiusa Lyndgate'a. Śledzimy ich losy i postępowanie na przestrzeni kilku lat: czy poślubią tych, z którymi ich poznajemy na początku historii, czy spełnią swoje ambicje?
Bardzo polecam!

[Jassi Ci · Rating 3 out of 5]

La prima metà del libro introduce i personaggi e le situazioni sociali di middlemarch, nella seconda troviamo un susseguirsi di eventi che mostrano la natura delle persone e le complicazioni che si possono incontrare. La seconda parte sicuramente più interessante, ho molto apprezzato alla fine un capitolo dove l’autore riassume quello che va a succedere a tutti i protagonisti dopo il tempo di narrazione. Da una buona conclusione. Non uno dei miei classici preferiti ma pensavo molto peggio

[Karolina | bookyinstyle · Rating 3 out of 5]

3,5/5

[Książkoty · Rating 3 out of 5]

3,5
Pięknie napisana, ciekawsza niż pierwsza część, ale niestety - oceniam jako całość.

[Anne · Rating 5 out of 5]

If there has ever been a novel with such an overwhelming happy-end (or rather so many happy-ends), I have neither ever read it nor heard of it. Though "Middlemarch" is a story combining a few intertwined ones, each of them has a start and an end - the latter one is something I've missed on so many stories I've read in my whole life. When I started entertaining myself with books, I often came across tales that ended only because of the end of pages, not due to the end of the story. I guess this one's the first I couldn't just only follow quite well and laugh, sigh, sympathise, hope and almost live with the persons in the story - but also find them considered from the start to their seperate ends. This is really something special!

[AbdEl-Rahman · Rating 3 out of 5]

"فمعظم الفضل يرجع لهؤلاء الذين عاشوا بإخلاص حياة خفية ورقدوا في قبور لا يزورها أحد"
بهذه الكلمات تنهي إليوت ملحمتها ذات الألف صفحة ملحمة واقعية درامية.
علي الرغم اني ليس من عشاق هذا النوع من الروايات لكنها - إليوت- بحق أثرت فيّ.
هذه الروايه بعيدا عن الحبكة ولكنها وصفت المجتمع الأوربي بوجه عام والإنجليزي بوجه خاص بدقه كبيره متناوله أسلوبهم - المتكبر - في الحياة في تربية الأولاد وحتي في أختيار الأزواج.
ملحمة واقعية دراميه تستحق أن تقرأ ولكن تحتاج صبر وليس بسبب طول الروايه ولكن بسبب طابعها الكلاسيكي شابها بضع من الملل

[Mohanna · Rating 5 out of 5]

یک لحظه هم از خوندن این کتاب حجیم دچار ملال نشدم. همین یعنی شاهکار. هیچ توضیح و توصیفی رو اضافه و غیرضروری ندیدم. نویسنده به خوبی وقایع رو توصیف می‌کنه و از نقطه نظر هرکسی هم شرحش می‌ده. کاراکترها به یادموندنی‌اند و علاوه بر اون برخی از لحظه‌های حساس کتاب هم فراموش‌ نشدنی‌اند.
همه‌ی کاراکترها بسیار انسانی خلق می‌شن. شاید با اینکه تلاش شده شخصیت داروتیا بروک یا همون خانم کازابن، سفید و نه خاکستری توصیف بشه، باز هم می‌شه به افکار تاریک داروتیا پی برد. هیچ کاراکتری هاله‌ی نورانی روی صورتش نداره و همچنان هیچ‌کدومشون نفرت انگیز هم نیست؛ لااقل به دیده‌ی من. اینکه تو بتونی از زاویه‌ دید هرکدوم از این آدم‌ها شرایط رو ببینی و یکمی شماتتشون کنی و هم‌زمان همدردی کنی و رنجشون رو احساس کنی باعث می‌شه صفحه‌ صفحه‌ی این کتاب امیخته به هیجان و لذت باشه و با کنجکاوی ادامه به خوندن بدی. طوری‌ که حتی بتونی با بالتسرود همدلی کنی، شگفت‌انگیزه.
واقعا برام تعجب‌برانگیزه که می‌بینم برخی ریویوهای منفی نوشتن و این کتاب رو جذاب ندیدن. اینقدر این کتاب رو قله‌ای در ادبیات می‌دونم که واقعا فکر می‌کنم کسی از این کتاب لذت نبره امیدی بهش نیست. یکم دگم‌اندیشانه است اما واقعا وقتی می‌بینم کسی این داستان رو جذاب ندونسته دیگه چه کتابی قراره شگفت‌زده‌ش کنه؟
برای من لذت محض بود فکر نکنم به این زودی‌ها بتونم تجربه‌ی مشابهی از لذت رو هم‌تراز با این کتاب ببرم. دلم برای داستان زندگی آدم‌های کتاب و فضای میدل‌مارچ تنگ می‌شه.