Een cabaretier met een depressie, je zou bijna denken dat het een grap is. Maar de depressie die Mike Boddé begin jaren negentig overviel, was beslist niet om te lachen. De allesverlammende ziekte dwong hem zijn samenwerking met Thomas van Luyn stop te zetten en zijn hele leven kwam in het teken te staan van de wat gebeurt er in godsnaam met me, en hoe word ik weer beter?
In Pil doet Boddé op zijn volstrekt authentieke manier verslag van deze gitzwarte periode in zijn leven, waarin ook nog eens zijn broer stierf aan kanker. Een boek over een totaal verlies van zelfcontrole, maar uiteindelijk ook over de helende kracht van humor en de farmaceutische industrie. Een verhaal dat Boddé móést vertellen, voor mensen met een depressie en hun `Als ik destijds zon boek had gehad, zou ik eerder uit die depressie zijn gekomen.
Het boek geeft een goede inkijk in het leven van iemand met een depressie en hoe hij daar weer bovenop komt. Het geeft zeker goede inzichten. Echter, is de schrijfstijl en de humor van het boek niet helemaal mijn ding.
Boek waarin Boddé openhartig spreekt over zijn twintiger jaren, de tijd waarin een heftige depressie opspeelde. Boddé geeft inzicht in zijn gedachtespinsels en lijkt een brug te willen slaan naar acceptatie en minder taboevorming op de depressie in het algeheel. Wat mij betreft, gelukt!
Voor iemand die zo van zwartgallige humor houdt als ik, is dit een heerlijk boek om te lezen. Hoewel het doormaken van een zware depressie verre van grappig is, valt er heel wat te lachen in dit boek, maar het is ook vaak aangrijpend en ontroerend. De uitgave die ik las is een heruitgave uit 2024 van het originele boek uit 2010 compleet met een bijsluiter. Daaruit blijkt dat de inhoud van het boek niet langer het volledige verhaal is daar inmiddels duidelijk is geworden dat Mike Boddé eigenlijk bipolair is (type 2), waardoor hij naast zware depressies ook hypomane periodes doormaakt. Daar heeft hij recentelijk het boek Poolreiziger over geschreven.
Ik heb toch besloten het boek niet uit te lezen. Het kon me niet voldoende boeien. Dan besteed ik mijn tijd liever aan een boek dat me wel aanspreekt. Ik ben dit jaar een stuk makkelijker geworden in het niet uitlezen van boeken. Voorheen las ik bijna elk boek uit, ook al was dat soms een struggle. Dit jaar heb ik een paar boeken toch uitgelezen. Alleen heb ik gemerkt dat ik dan minder plezier aan lezen krijg. Daar heb ik geen zin in. Lezen is voor mij een hobby. Dat wil niet zeggen dat de boeken die ik niet uitlees per se slechte boeken zijn. Alleen zijn ze niets voor mij.
Dit boek is nodig en raad ik iedereen aan. Het geeft een goed beeld van het leven met een depressie, ook wilt hij de taboe rondom depressie verbreken. Verder maakt hij duidelijk dat het slikken van pillen geen schande of gemakzucht is, maar vaak gewoon de laatste en enige optie is. Met humor zich zo bloot geven en zo'n zwaar onderwerp bespreken, heerlijk.
"Iets met kapot zijn Iets met geen zin Iets met veel einde en weinig begin Iets met van alles en ook met veel niet Iets met een eeuwenoud knagend verdriet"
Helaas heel herkenbaar. Bepaalde frasen konden uit mijn hoofd komen... Sommige stukken vond ik langdradig, maar wat een taal frivool! Leuk hoe Boddé met taal speelt en daarmee de rot situatie beschrijft. Een hulpverlener heeft me dit boekje aangeraden, maar het heeft nog twee jaar geduurd eer ik het eens op heb gepakt.
Hoewel het een zwaar onderwerp is, is het over het algemeen geen zwaar boek. Zelfs als hij schrijft over zijn zwaarste periodes en over het overlijden van zijn broer blijft het redelijk luchtig. Prettig om te lezen!
Daarbij zorgt Mike Boddé ervoor dat ik weer naar Katie Melua durf te luisteren ....
Best aardig, maar niet fantastisch. Er waren momenten die me aangrepen, maar overwegend is het veel zenden zenden zenden, en ik ik ik. Mijn verwachting was dat het meer in zou gaan op waarom bepaalde dingen wel of niet werkten. Nu bekruipt me een beetje het gevoel dat de uiteindelijke oplossing echt geen vijf jaar op zich had hoeven laten wachten. Als de enige boodschap is "slik pillen en alles komt goed", dan hoeven daar geen 234 bladzijden aan gewijd te worden. Daardoor lijkt het boek primair een uitlaatklep voor Boddé om zijn ei kwijt kunnen, niet omdat hij daadwerkelijk iets nieuws of opzienbarends te vertellen heeft.
Die opsommingen van boeken en cd's aan het begin van elk hoofdstuk laten me volledig koud. Tjonge jonge wat ben jij belezen en wat luister/speel jij knappe intellectuele muziek! Heb je dat nou van Kluun gejat, Boddé?
Ik vond het verwoorden van de depressie, zoals die voor de auteur gewaarwerd, wel erg mooi en inzichtelijk. Geboren met alle ingrediënten voor succes, en dat het dan toch niet lukt. En dan de Pil en wat daar op volgt. Dat deed me denken aan hoe mijn pillen in mijn leven voelen. Een hoopvol boek.
Ik kende Mike Boddé, zoals velen denk ik, voornamelijk van de Mike & Thomas Show en zijn cabaretshows samen met Thomas van Luyn. In een later stadium hoorde ik dat hij lange tijd heeft geleden aan depressie. In dit boek geeft Boddé op een redelijk luchtige, maar heldere en ook serieuze manier een inkijk in de geest van een depressief persoon (hijzelf). Daarbij maakt hij duidelijk de kanttekening dat het persoonlijk is en slechts één van de vele vormen van depressie. Het boek leest prettig door de schrijfstijl, waarin ook de nodige relativerende humor verwerkt zit. Zeker een aanrader!
Een bijzonder luchtig en af en toe grappig boek over een ontzettend zwaar onderwerp. Het boek las snel door. Met name de gedachte over de geest en het lichaam vond ik erg interessant. Persoonlijk had het daar van mij langer over mogen gaan, net zoals meer diepgang over depressies en het traject van genezing.
Een droevig onderwerp, maar meteen op de eerste pagina treft Boddé de juiste toon. Ik heb toch regelmatig (zachtjes, want in bed) moeten lachen. En tegelijkertijd maakt hij zijn depressie, voor zover mogelijk, heel erg invoelbaar. Knap.
De anderhalve pagina aan windvaan deed het 'm. Leest sneller en luchtiger dan depressie doet vermoeden. En tja, die Rhodes - ik snap wel dat Heavy Weather en Mysterious Traveller bij de positievere hoofdstukken vermeld staan.
Heel vlot en eerlijk geschreven verslag van wat het is om depressie te ondervinden en hoe het is dankzij pillen om de wereld anders te gaan zien. Dit boek gaf me echt een inkijkje wat het kan voelen om ernstig depressief te zijn. Aan te raden.
Moest het lezen van een vriendin. Is geen onderwerp voor mij. Heb met Mike te doen en hij heeft het echt goed opgeschreven, maar ik lees véél liever andere boeken!
Begon best goed, had een aantal hele sterke hoofdstukken, maar ook een aantal zeer matige hoofdstukken. De laatste hoofdstukken voelde meer alsof ik iemands's scrapbook door keek dan iets anders