The Insanity of Normality: Toward Understanding Human Destructiveness

by Arno Gruen

THE INSANITY OF TOWARD UNDERSTANDING HUMAN DESTRUCTIVENESS by ARNO GRUEN According to Sigmund Freud, man is born with an innate tendency to destruction and violence; in THE INSANITY OF NORMALITY, the psychoanalyst Arno Gruen challenges that assumption, arguing instead that at the root of evil lies self-hatred, a rage originating in a self-betrayal that begins in childhood, when autonomy is surrendered in exchange for the "love" of those who wield power over us. To share in that subjugating power, we create a false self, an image of ourselves that springs from a powerful and deep-seated sense of fear. Gruen traces this pattern of adaptation and smoldering rebellion through a number of case studies, sociological phenomena - from Nazism to Reaganomics - and literary works. The insanity this attitude produces, unfortunately, goes widely unrecognized precisely because it has become the "realism" that modern society inculcates into its members. Gruen warns, however, that escape from this pattern lies not simply in rebellion, for the rebel remains emotionally tied to the object of his rebellion, but in the development of a personal autonomy. His elegant and far-reaching conclusion is that while autonomy is not easily attained, its absence proves catastrophic to both individual and society. "With compassion and conviction Dr. Gruen carefully exposes the undiagnosed and undisclosed insanity unwittingly accepted as normality... This is a text for leaders and followers, for conformists and rebels alike, for members of the healing professions who seek to repair the destructive fallout from our pursuit of normality and for all who strive for a more compassionate and saner social order." -Montague Ullman, M.D. DR. ARNO GRUEN was born in Germany and emigrated to the United States as a child in 1936. After completing his graduate studies in psychology at New York University, he trained in psychoanalysis under Theodor Reik. Dr. Gruen has held many teaching posts in this country, including seventeen years as professor of psychology at Rutgers University. Since 1979 he has lived and practiced in Switzerland. His groundbreaking first book, THE BETRAYAL OF THE SELF, was published by in 1988. THE INSANITY OF NORMALITY was first published in Germany by Kösel Verlag under the title Der Wahnsinn der Normalität-Realismus als eine grundlegende Theorie zur menschlichen Destruktivität. The book was first published in English in 1992.

Genres: Psychology, Nonfiction, Philosophy, Sociology, German Literature

244 pages, Paperback

First published January 1, 1987

About the author

Dr. Arno Gruen was born in Berlin in 1923 and emigrated to the United States as a child in 1936. After completing his graduate studies in psychology at New York University, he trained in psychoanalysis under Theodor Reik. Dr. Gruen has held many teaching posts, including seventeen years as professor of psychology at Rutgers University. Since 1979 he has lived and practiced in Switzerland. Widely published in German, his groundbreaking first book to be released in English, The Betrayal of the Self, was published by Grove Press in 1988.

Reviews

[Kaplumbağa Felsefecisi · Rating 5 out of 5]

- Hastalık olarak gerçeklik; İnsanda yıkıcılık üzerine bir kuram
-Yaşam tarzı ve protesto olarak delilik
Nasıl oluyor da "normal" insan bu kadar çok yıkıcılığa neden oluyor? Gözümüzü ister insanlık tarihine çevirelim, ister bugün, burada çevremize şöyle bir göz atalım; tanık olacağımız yıkıcılık, canlılar arasında yıkmak için yıkan tek canlı insana aittir.
Çok sevdiğim Psikanalizci Arno Gruen, insandaki yıkıcı ve ölümcül edimin kişinin, yanıltıcı bir iktidardan pay alma uğruna kendisine ihanet etmesinden kaynaklandığını savunur.

[Marta Xambre · Rating 5 out of 5]

4,5⭐
👁️ Quem ler "A Loucura da Normalidade" do psicólogo e psicanalista alemão,Arno Gruen, falecido em 2015 , irá deparar-se com questões que, a meu ver, são fundamentais para o entendimento de muitos comportamentos e sentimentos do ser Humano.
📜 O conteúdo deste livro foca, sobretudo, a importância de darmos voz ao nosso Eu interior , tomarmos consciência e estarmos em permanente contacto com Ele, caso contrário o ser humano entra num mundo de auto traição, cuja personalidade fica à mercê dos outros, das falsas imagens que cria para satisfazer as vontades, os caprichos do outro, da sociedade. 👄 Dito isto, quero salientar que a destrutividade humana a que o autor se refere acaba por ser um tiro que o ser humano dá no seu próprio pé, causando graves consequências para si e para os outros, estas considerações são muito bem analisadas no livro.
💀 A Loucura da Normalidade aborda e explora, deste modo, aspetos muito pertinentes,a saber: o Eu falsificado, o dever e a obediência, definição de loucura, o poder estabelecido sobre outras pessoas, obsessão pela morte, problemática da identidade, o conformismo e a rebelião, a psicopatia e a esquizofrenia, as ramificações da loucura,...
🤎 Gostei muito de ler este livro, na medida em que me permitiu, em certos momentos, fazer um regresso ao passado na minha vida e uma introspeção de certas atitudes e tomadas de decisão da minha pessoa. Também me possibilitou aprofundar questões relacionadas com a mente e o comportamento humanos. Outro aspeto que considerei interessante e que, de certa forma, enriqueceu a temática abordada, tornando-a mais elucidativa e cativante, foi o recurso a exemplos de comportamentos humanos e a alusão a várias personalidades que fizeram parte de acontecimentos importantes da história, nomeadamente da Segunda Guerra Mundial, Guerra do Vietname, e outros não tão conhecidos, mas que não deixaram de ser menos impactantes/chocantes aquando da sua leitura.
👌Para terminar, escrevo, em baixo, a primeira frase que li de Arno Gruen e que me deixou logo com muita curiosidade....
"Escrevi este livro na esperança de que as minhas vivências e observações possam ajudar outras pessoas a defender-se melhor com as suas próprias verdades. Este trabalho é a resposta à minha experiência pessoal e profissional com a loucura da realidade que, em nome do amor, produz morte e destruição."

[Rosa Ramôa · Rating 5 out of 5]

Livro de leitura obrigatória!

[Tamás · Rating 5 out of 5]

When I read the first page of this book, I thought it is impossible that all the book will be so interesting and thought-provoking, yet luckily it is. I still have to digest its content, but it surely contains some important and relieving insights. It is a book that helps you to understand the causes of egoism and conformity, in yourself and in society in general.

[Sirpalli · Rating 4 out of 5]

Bir cocuk yanlis yetistirildiginde nasil bir psikopata donuserek tum dunyayi etkileyecek, sayisiz insanin olumune sebep olucak kararlari gozunu kirpmadan verebilir gibi bugunlerde surekli sorguladigimiz davranislari aciklayan super kitap. Orneklere cok yer verildigi icin kokayca okunuyor, dedigim gibi cocuk yetistiriyorum diyen herkesin kendine alacagi en az bir cumle vardir bu kitapta.

[Ferda Nihat Koksoy · Rating 5 out of 5]

-Çocuğun büyümesinde en önemli 3 unsur:
1) Sadece kendisi olduğu için değerli olduğu duygusu,
2) Sorumluluk alabilme,
3) Canlılık.
Bunlar sağlanmadığı takdirde nefretin büyüdüğü kısır döngü sürer gider.

Bir başkasının SEVGİSİYLE kendini ONAYLANMIŞ hissetmek, insanî gelişimin temel koşuludur:
*Gözlerinin içinde öyle bir mucize var ki,
Orada oluştuğumu görüyorum (F. Hebbel).

-Bir insanın "gerçekle ilişkisi", ruh sağlığının tek ölçütü değildir; aksine çaresizlik gibi İNSANİ DUYGULARIN, empati gibi insani ALGILAMALARIN ve coşku gibi insani KATILIŞLARIN ne ölçüde yaşandığını veya ayıklanmış olduğunu sormak gerekir.

-Sevgisiz/onaysız büyümenin, anne veya babanın kendi iradelerine boyun eğmeye zorlayarak yarattığı ÇOCUKLUKTAN BAŞLAYAN İKTİDARA BOYUN EĞME ve ÖZERKLİĞİNDEN VAZGEÇME KOLAYCILIĞI ve bundan doğan KENDİNDEN NEFRET arasındaki bölünme, insan ruhundaki en temel YARILMAdır ve tüm yaşamın ESASI haline gelir.

Toplumsal ideoloji tarafından da desteklenerek İTAAT, inisitatif/sorumluluk almak yerine GÖREVLERİ YERİNE GETİRME ALIŞKANLIĞI (tipik haline, Nazilerin "Ben emirleri yerine getirdim" sözünde varır ve bugün aynısını "İŞ BAŞARISI"nda, sadece RAKAMLARI dikkate alan, mekanik ruhlarda izlemekteyiz), BAŞKASININ İRADESİNE TESLİM OLMA ve İKTİDARLA İŞBİRLİĞİNE dönüşür.

Sorumluluktan kaçılmakta, gerçek sevgiden ise nefret edilmektedir artık.

Uygarlığın itaat isteyen normları, kendinden nefretin belirleyici nedenleridir. Mutsuzluğun ve hoşnutsuzluğun nedeni bu itaate dayalı iktidar kültürüdür ve giderek yaygınlaşan İNTİKAMCI ve SUÇLAYICI TAVRIN zeminidir; bu anlaşılmadıkça mutsuzluk sürekli bir durum haline gelecektir.

Özgür olmak ise itaatsizliktir ve hoşnutsuzluk yaratarak iktidardan pay alma şansını azaltır.

-Psikanaliz yalnızca ÇOCUKLUKTAN BAŞLAYAN İKTİDARA BOYUN EĞME ve ÖZERKLĞİNDEN VAZGEÇME KOLAYCILIĞININ SORUMLULUĞUNU üstlenildiğinde işe yarayabilir; aksi takdirde terapistin göstereceği "anlayış"la müşfik anne rolünü alması ve bireyin anlayışın aynasında keyif çatmasıyla, iktidar ve bağımlılık halinin sonsuz oyunu sürdürülür.

-Şizofren, dışındaki dünyanın, "gerçek" dünyanın ikiyüzlülüğüne katlanamadığı için kendi iç dünyasında kalmaya çalışır.

İktidara boyun eğmiş "normal" insanlar ise özerkliklerini devretmiş olmanın dengesizliklerini bastırarak güçlü görünmek için, zayıflık saydıkları duygularından, iç yaşamlarından koparak rol yapan, GERÇEKLİĞİ AZALTMIŞ, kendilerini yıkıcı ve intikamcı düşüncelere teslim etmişlerdir.
Bana göre gerçek DELİLER bunlardır ve iç çelişkilerine karşı yapabilecekleri tek şey İKTİDAR peşinde koşmaktır.
Boşluğun kendi iç boşlukları olduğunu kabul etmek zorunda kalmamak için çevrelerinde BOŞLUK ve YIKIM yaratırlar.
Lyon Gestapo Şefi Klaus Barbie'nin, "direniş savaşçısı Jean Moulin'i sorguya çekerken, onda kendimi gördüm" sözü, Moulin'de KENDİ REDDEDİLMİŞ BENLİĞİNİ gördüğünün anlatısıdır; bu benlikten kaçmak, reddi sürdürmek, nefret etmek ve öldürmek zorundaydı.

-Kötülüğün kökleri, Arendt'in dediği bayağılıktan çok, insani olanakların rezilleşmesinde, insanların GERÇEK BİR KENDİLİĞE sahip olmamalarında ve sanki DUYGULARI VARMIŞ GİBİ davranmalarındadır.

-YÜREĞİN dili, insanın hem vermek hem de almak istediği SEVGİ ve SICAKLIĞA duyulan derin ihtiyaçtan seslenir. "GERÇEKLİK"in dili, insanlığı doğal ihtiyaçlarının "yük"ünden kurtarmayı vaat ederek, bizi artık kendi algılamalarımıza güvenemeyecek hale getiriyor; uygarlığımız bizi KORKAKLAŞTIRIP, eksikliklerimiz için UTANCA boğuyor.
Tek kurtuluşumuz YÜREĞİN DİLİ'dir. Yarılmalarımızı, acıyı ve sevinci paylaşarak yaşama yetimizde ISRAR ederek aşabiliriz.

-Gerçek insanlık, AHLÂK ve sorumluluk, sadece ve sadece, iç ve dış dünyayı bütünleyen, BAĞIMSIZ BİR KENDİLİK TEMELİNDE mümkündür ve umudumuz buradadır; bu tanımı taşımayan ahlâk önerileri, mücadele ettiğini söylediği kötülüğün kaynağı haline gelir.

[Sofia Vilhena Ferreira · Rating 5 out of 5]

Há livros que merecem ser lidos por todos nós, este é um deles. Escrito pelo psicanalista Arno Gruen, em 1995, a brilhante análise e reflexão que faz sobre diversos temas (recorre frequentemente a dados e personagens históricas para contextualizar o seu pensamento) servem como base para compreendermos o funcionamento do indivíduo, das relações e da sociedade. É, sem dúvida, uma leitura intemporal, podia muito bem ter sido escrita em 2021. Um livro simplesmente magnífico.

[Zuhal Aksulu · Rating 5 out of 5]

"Çelişik bir biçimde, insanın canlı olabilmesi için, ölümün korkusunun içinden geçmesi gerekir. Buna hiçbir zaman cesaret edememiş olanlar, yaşamadıkları bir hayattan sürekli ürkeceklerdir. " (s. 215)

[Andrew · Rating 1 out of 5]

Wow, what a disappointment. I now forget how I came across it; it was almost certainly cited or recommended in another book I read. Perhaps I just deceived myself with my expectations. Somehow I supposed it would be an examination of the sickness of reality and society, and an argument for rejecting those things in pursuit of your own personal happiness. I was way off.

The thing is, I don't always mind being off in my expectations. Many times I've been expecting one thing and the book ended up being another. And I can appreciate good writing and interesting arguments outside of my wheelhouse. Sadly, this book is neither of those things.

First off, it's one of the worst-argued books I've ever read. The man proposes something that is somewhat intuitive but also in large part radical. I assume he does it in the name of psychology, since he is a professor of that subject. Yet he then proceeds to eschew all remnants of scientific method and even logic from his argument.

I'm not exaggerating; the book is 100% anecdotal. His "argument" is using certain historical and literary figures to "prove" that destructive behavior is the result of people (mostly males) being subjugated by their mothers and thus hating themselves for submitting and then transferring that hatred onto others. The unfortunate part for his argument is that literally every single example he gives can be just as easily explained without his theory. Thus not only does he fail to support his theory, he fails to even show why it's necessary.

Gruen anticipates this rebuttal in the introduction. Take a moment to read his defense and decide if it's convincing (I'll offer my thoughts after the quote):

It may strike the reader that I quite often refer to literature. In my opinion, literary works are closer to human reality than is, for instance, psychological research, which is much too strongly oriented toward the myth of realism and the power structures resulting from it. . .

In order to illustrate my views with empirical cases, I sometimes turn to examples that may seem to represent extremes of human behavior. Perhaps some people will not find these examples significant, because their internal structure will not allow them to see the continuum running through the great diversity of human behavior. Such an attitude, however, simply mirrors the widespread denial of the ties that link us all together. xi-xii

So literary figures are better than psychological research because, um, he thinks so (WTF?!). And anyone who criticizes his use of extreme anecdotes is just one of the self-hating fuckwads he's talking about anyway.

So I knew I was in trouble pretty quickly, but you know, I still held out hope. Because I thought, Okay, so he'll use some anecdotes, but surely he's going to like, support his argument still. Yeah no. The rest of the book is just him making assertions and doing little to nothing to back them up.

Some of them are trivial, like on p.11 when he cavalierly solves the enigma of why we dream in one line, without any explanation and as if it's been obvious for decades (". . .the underlying mechanism of dreaming revolves around the retrieval of emotionally significant losses. . ."); or on p.5 when in one fell swoop he uses his theory to explain failure-to-thrive, sudden infant death, and autism (due to the pain of not being accepted by mother); or on p.33 when he tells us how bad Albert Speer is but doesn't in any way give examples.

Or on p.18:

. . . people who previously have seemed normal suddenly exhibit surprising psychopathic reactions accompanied by blind and destructive rage precisely when they have been wounded in their self-esteem. There have been countless examples of this in war and in cases of business failure.

Yes, so many cases that he will not describe even one.

These comments are passing and beside the point, but at least in that second example they are also insulting, both to parents of the children and to thousands of researchers desperately trying to solve those problems.

Another trivial one that's also insulting because it's close to my heart (I've read more about it than most thirty-somethings and I care about it passionately) is on p.139 when he sums up JFK's thoughts on Vietnam, a topic disputed by hundreds of people in dozens of books. He does it in one paragraph and gets it wrong.

Gruen takes JFK's comment about how he had to wait until after his reelection to draw down in Vietnam and concludes that, "Power meant more to him than human life." Several other authors have looked at the same comment and concluded pretty much the opposite: that JFK knew that he was the only man who could possibly end the Vietnam War (all the people around him in DC were hawks and fiercely opposed him), but in order to do it he had to first win reelection, since there wasn't time before the campaign. Thus it was not psychopathic posturing but deeply humanistic strategizing.

I, for one, believe this argument, and the fact that Gruen gets it exactly backwards is not only offensive, it also demonstrates his profoundly specious train of thought in which everything is automatically painted with his self-hatred brush.

At other times Gruen is just nonsensical: "The interior world of these power-obsessed men is filled with both self-hatred and emptiness.(133)" Really? How does that work? "Filled with emptiness?" You mean just empty? If it's empty, then how does it also have self-hatred?

So yeah. I did not like this book. It is the least scientific work presenting itself as a serious academic argument that I've ever seen. It's actually an embarrassment given Gruen's position at Rutgers. Not only is it poorly supported, with no scientific rigor nor even a basic definition of terms, but it's also repetitive and amazingly thin on substance.

I admit my bias toward rational argumentation, but I can appreciate inspirational mysticism as well (Alan Wilson Watts and Robert Pirsig are two of my favorite authors). This does neither well (e.g., Gruen spends 200 pages describing ad nauseum this gi-normous societal problem and only gives the barest suggestion of a solution. Seriously?).

But despite himself Gruen could be onto something. He says some good things about faking feelings (p. 14-15) and has decent insights into the tyrannical mind (especially in the passage concerning Nigerian Wole Soyinka). And overall it's an important discussion to have. It's just not one that should be led by him.

Perhaps the most helpful comparison I can give is with another disappointing book, Lewis Hyde's The Gift. Any book that uses literature as proof of its arguments will forever remind me of this book. And Gruen's was just as disappointing.

Not Bad Reviews

@pointblaek

[Sergio Pedro · Rating 2 out of 5]

Fiquei indeciso entre dar uma ou duas estrelas. Dei duas pela originalidade da teoria. O livro resume-se facilmente: o autor considera que a relação mãe-filho na primeira infância é fundamental na estruturação do eu interior. Se não for possível uma harmonização com o exterior o indivíduo corre o risco de ao longo da sua vida cair num espectro, desde a esquizofrenia a uma psicopatia social sem empatia pelo próximo. O problema é que esta ideia é massivamente explorada no livro com exemplos sucessivas sem contribuir para um desenvolvimento estimulante desta teoria. O autor faz inúmeras alusões e interpretações discutíveis com relação aos órgãos de poder. Acho mesmo impossível ao leitor não questionar a sua própria saúde mental se concordar com o autor. A maior falha do livro é não propor soluções principalmente na educação das crianças. É uma teoria interessante mas não recomendo este livro demasiado aborrecido ao bom estilo americano das ciências quase ocultas.

[Peter Rulon-Miller · Rating 5 out of 5]

This text, along with its precursor "Betrayal of The Self," are essentially the culmination of 20th century psychoanalysis:

can one have enough trust, reverence, and love for their own self and their own mind to remain a self in the world?- or, does the responsibility of being a self give way to the crushing realities of life eventuating in mere submission or participation in power?

As inadequate of a binary as it may be, as binaries go, this may be the best distillation to be chosen as a foundation for human development. The essential human crisis of how to live in this world has been answered many ways, and Gruen's pronouncements, although hard and clear, leave a strong remainder for the reader to take as their own responsibility. This is to say this work is not a fundamentalism.

Gruen's work has served as somewhat of a capstone in my own study of philosophy, psychology, and the western magical tradition. Although mentioned explicitly early on, my main issue is the lack of emphasis on the human body's role in misrelation to both the self and the world. This, along with what are now somewhat dated historical and literary references to back his claims make it difficult for me to recommend it to a complete stranger in 2023.

However, anyone who has spent truly substantial time in any strain of human development will find this text clarifying for their own thought, and useful in coming to dialogue with those outside their own specialization. God forbid, it may make you think again!

[Mustafa Doğru · Rating 4 out of 5]

Dolu dolu bir kitap. Kitapta bahsedilen konuları, konu başlıklarını ayrı ayrı ele alıp defalarca okuma gerekli. Gerçeklik ardına sığınmış davranışların aslında altında yatanlara dair derinlemesine incelemeler ve örnekler barındıran bir kitap. Özellikle neredeyse her bölümde verilen örnekler bahsi geçen konu için oldukça açıklayıcı ve pekiştirici olmuş. Dili alabildiğine sade ve psikoloji okumaları için ilk tercihlerimden biri olacaktır.

It's a full book. It is necessary to read the topics mentioned in the book separately and read it over and over again. It is a book that contains in-depth examinations and examples of what actually lies behind the behaviors that hide behind reality. In particular, the examples given in almost every chapter have been very explanatory and reinforcing for the aforementioned subject. The language is as simple as possible and it will be one of my first choices for psychology studies.

[Yoktakiva · Rating 5 out of 5]

Kendim yazmışım gibi okudum. Linguistik mantığın doğa sağlamasındaki tutarsızlığının asıl gerçekle dikte edilen gerçek arasında yarattığı uçurumun bir sonucu olan davranış bozukluklarını ve kültürel indoktrinasyon vasıtasıyle içine hapsedildiğimiz çerçevenin patolojisini uzun zamandır kendi kendime analiz ediyordum. Bir diğer insan evladının da bunları düşünmüş, yazmış olması yalnızlığımı azalttı. Özellikle sorumluluk ve görev/itaat gibi birlikte anmaya alıştığımız fakat birbirine taban tabana zır olan kavramları yeniden konumlandırması kafa açtı. Zorbalığın ve narsizmin yüceltildiği günümüz kültürünün psikolojik kökenini merak edenler için kaçırılmaması gereken bir kitap.

(Çevirmenin yazarın sözlerini tam olarak idrak ettiğinden şüpheliyim. Eğer kitaptaki söylemleri halihazırda kendi kendime düşünmüş olmasaydım çeviri sebebiyle anlamakta güçlük çekebilirdim diye düşünüyorum.)

[Gralha · Rating 4 out of 5]

"A questão central do desenvolvimento humano é a de como lida com a sua vulnerabilidade (...) Paradoxalmente temos de passar pelo terror da morte para estarmos vivos. Quem nunca ousou isso, sempre terá medo da vida que não viveu" devia vir na bula do medicamento que tanta falta faz à doença dos nossos dias. Pena a linguagem hermética e a generalização desnecessária, este é um livro que deveria ser mais acessível, por ser fundamental.

[Beyza · Rating 3 out of 5]

This book made me question what society considers “normal.” It explores how people deemed deviant view these so-called normal traits, making me rethink what “normal” even means. A thought-provoking read that challenges our assumptions.

[Yld Slr · Rating 5 out of 5]

normalin deliliği harika bir kitap. Toplumsal bakış

[Cobramor · Rating 3 out of 5]

Kind of technical for my taste, but some parts are awsome.

[Sonja · Rating 5 out of 5]

A book for all times. Brilliant!!

[Talya Krupnick · Rating 5 out of 5]

Started off strong but then convinced me I was what he was describing in a horrible self paranoid way and didn’t know where to go from there

[bunuokuyalim · Rating 5 out of 5]

Normalliğin Deliliği temelde kendi içinde köklenememe halinin nasıl oluştuğuna ve nelere yol açtığına odaklansa da okurken kendinizi hayata dair pek çok konu üzerine sorgulamalar yaparken bulacaksınız. Sevgi, ilişkiler, anne-baba olmak, başarı, mutluluk gibi konular bunlardan bazıları.

Arno Gruen, kitaplarda yer alan karakterler üzerinden yaptığı analizlerin yanı sıra hayatın içinden verdiği örnekler ile hem edebi hem de psikoloji anlamında oldukça tatmin edici bir okuma süreci oluşturuyor. Ayakları yere sağlam basan cümleler sizi kitaba bağlıyor.

Farklı konular üzerinde düşünmeye sevk eden, başka bir açıdan bakmanızı sağlayan kitapların kalbinizi genişleten bir etki bıraktıklarını düşünüyorum. Normalliğin Deliliği kesinlikle onlardan biri.

Yolunuz kesişirse keyifle okuyacağınıza eminim 🌱

[Anisa · Rating 4 out of 5]

Brilliant!