In het jaar 2020, in een Nederland dat sterk lijkt op het onze, leeft Hava, een vijfentwintigjarige vrouw. Haar haren zijn grijs, haar huid is doorschijnend, haar ogen zijn diepzwart. Ze lijdt aan de mysterieuze ziekte kleurloosheid die de maatschappij steeds verder ontwricht: medicatie is onbetaalbaar voor particulieren en de overheid kan de kosten nauwelijks nog dragen. Hava raakt bevriend met een groep radicalen die voorspellen dat kleurlozen binnen een paar jaar in de meerderheid zijn – het einde van de Westerse wereld. Ze begint te twijfelen aan haar eigen bestaansrecht en besluit dat het tijd is voor actie.
Concept M is een frustrerend boek. Het gaat in beginsel over radicalisering, maar komt qua verklaring niet veel verder dan mommy issues -> bomaanslagen plegen. Het boek is gewoonweg te oppervlakkig om indruk te maken. Daar komt bij dat de vertelstructuur het verhaal een langzame, saaie feel geeft. Tot de laatste 3 pagina's. Dan wordt het verhaal ineens enorm interessant en openbaren zich een waslijst aan aanknopingspunten om een spannend en interessant verhaal over te schrijven. Beetje jammer dat dat nou juist het punt is waarop het boek eindigt. Ook is het boek wel heel erg okee met terroristische aanslagen. Ze worden nauwelijks in context geplaatst en lijken vooral een wel prima manier om je punt mee te maken. Ik kan me niet voorstellen dat dat Romeijn's bedoeling was, maar zo komt het wel over. Jammer.
Met Concept M heeft Aafke Romeijn een actuele Science Fiction roman geschreven met een politieke invalshoek. Het verhaal leest vlot, zit goed in elkaar en reflecteert op onze huidige maatschappij. Het grootste gedeelte van het verhaal wordt vertelt tijdens een autorit - hier vond ik de details over het wegennet persoonlijk wat minder interessant en het verhaal vertragen. Desalniettemin heb ik genoten van dit boek over een Nederland met 'kleurlozen', die zoveel voor- als tegenstanders hebben. Dat Hava, zelf een kleurloze, radicaliseert is erg interessant. De personages en hun overtuigingen krijgen een gedegen uitwerking zodat je begrijpt waarom ze tot bepaalde acties overgaan. Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
De delen waarin UFO samenkwam vond ik wat saai (ja ze roken, drinken thee en vinden de moeder van Hava stom), maar overall gezien een heerlijk boek om te lezen en het smaakt absoluut naar meer! De koppeling met het huidige nieuws en de discussies die daarbij horen is snel gemaakt en Aafke beschrijft dat huiveringwekkend herkenbaar.
In de eerste helft van het boek zit ik me te ergeren aan een paar onlogische aspecten van het verhaal. Ik vind dat vooral jammer, omdat de opzet van dit boek zo sterk is. Het werpt een ander licht op actuele discussies over zorgkosten en minderheden.
Nederlandse dystopische literatuur is in trek. Kennelijk wachten we tot er eindelijk een Atwood of Huxley van de Lage Landen opstaat of wellicht geeft het ons een fijn gevoel dat we er in deze werken toe doen op het wereldtoneel.
In Concept M lijdt Eva/Hava aan kleurloosheid, een veelvoorkomende ziekte die allerlei soorten druk op de maatschappij legt. Romeijn koppelt dit probleem keurig aan een karrenvracht sociale problemen waar het echte Nederland ook mee kampt. Dat maakt het boek zeer geschikt om over dergelijke zaken na te denken, maar bijster vindingrijk is het niet. Het is als lezer interessant om in de gedachten van Hava te kunnen kijken, wat ook haar soms aparte beslissingen verrassend geloofwaardig maakt. Het nadeel is dat je de onvermijdelijke twists ook vanuit haar perspectief meemaakt waardoor je steeds vragen voorgeschoteld krijgt die je bij het handje pakken om zaken uit te vogelen die toch al niet bijster complex waren.
Ik sluit niet uit dat dit subgenre me simpelweg niet ligt, maar ook de vrij kale schrijfstijl maakt de leeservaring wat taai. Zinnen als "Ze had een personage kunnen zijn uit een film, iemand die op de vlucht is voor een onzichtbare tegenstander," spreken niet bepaald tot de verbeelding. Ook bekroop me af en toe het gevoel dat bepaalde zaken op onnatuurlijke wijze toegevoegd waren omdat de verhaallijn daarom vroeg. Zo blijkt de hoofdpersoon opeens een computerexpert en wordt in een late flashback een huisje op Ameland uit de doeken gedaan dat niet veel later belangrijk blijkt te zijn. Wat wel sterk was, was de functionele vermenging van verhaallijn met brochures, radio- en tv-programma's en krantenartikelen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Aafke Romeijn schreef met Concept M haar debuutroman. In dit boek heeft in de jaren 1950 in Nederland de ziekte kleurloosheid toegeslagen: patiënten die hieraan lijden, hebben zwarte ogen, grijs haar en grijze nagels, en een doorschijnende huid. De eerste baby’s die ermee geboren worden, sterven eraan omdat uiteindelijk ook hun organen en hersenen erdoor worden aangetast. Er komt in de jaren daarna echter snel een geneesmiddel, ‘kleurstof’, op de markt om deze patiënten levensvatbaar te houden en die hen later zelfs een vrij goede levensstandaard kan garanderen, weliswaar onder continue toediening van de kleurstof in de vorm van ampullen in een bakje dat onder de kleren wordt aangebracht. Op deze manier doet deze ziekte bv wat denken aan Aids-patiënten en het stigma rond de (positieve) Hiv-status.
Het boek vangt aan met een brochure die opgemaakt is voor kleurlozen: zij mogen geen zware fysieke inspanningen doen en niet in de zon komen. Hava is de hoofdpersoon in dit boek, geboren als Eva. We volgen haar in 2020, terwijl ze op weg is naar het Radboud-ziekenhuis om vrijwillig af te zien van haar kleurstof, wat in feite ‘Concept M’ inhoudt. Tegelijkertijd gaan we met haar terug in de tijd dankzij haar herinneringen aan de gebeurtenissen die zich in de jaren ervoor afspeelden. Ze heeft gebroken met haar moeder, Marijke Gerritsen, die zich sinds de geboorte van Hava heeft ingezet voor menslievendheid en niet-discriminatie t.o.v. kleurlozen, voor wat betreft het aanbod van behuizing en jobs, en het solidair dragen van hun zorgkosten. Van de weeromstuit werd Marijke daardoor een bekende activiste en mediapersoonlijkheid die zowel door de pers uitgenodigd wordt als dat ze zich zelf uitnodigt wanneer ze wil reageren op thema’s in verband met deze ‘minderheid’. Hava heeft haar verhaal al teveel gehoord en voelt het zelfs aan als misbruik van haar ziekte door haar eigen moeder. Het zijn botsende karakters hoewel er wel steeds een aantrekking blijft door de onomkeerbare biologische band en een soort heimwee van Hava naar haar beschermde kindertijd. Het universele herkenbare moeder- en dochterverhaal dus.
Hava heeft echter nieuwe vrienden gemaakt die een volledig andere mening zijn toegedaan dan haar moeder, net als zijzelf al had trouwens. Ze is ervan overtuigd dat de problemen die kleurloosheid met zich meebrengen, het land zullen vernietigen, op economisch vlak dan vooral, als er niet iets tegen wordt gedaan. Kleurlozen die kinderen krijgen, brengen deze kleurloosheid namelijk ook over, waardoor er volgens haar een catastrofe zal plaats vinden in niet afzienbare tijd. De kost van de kleurstof die men nodig heeft voor de ‘kleurlozen’ en de macht van de farmaceutische bedrijven en de nationale zorgverzekering drukken namelijk erg op de welvaart van het land. Onder andere de eerste minister, Stork, zou belangen hebben in de grootste Nederlandse toeleverancier van deze middelen. In het Midden-Oosten zouden er oorlogen woeden om deze kleurstof te delven bovendien.
Als Concept M een concept is voor een science fiction-roman, heb ik al meer science fiction gelezen dan ik dacht. En science fiction? Dit is toch vooral een soort ‘what if’-roman met enkele serieuze politieke boodschappen achter. Neem dit toeval: vele reacties op kleurlozen doen erg denken aan het huidige discours over immigratie. Net enkele dagen geleden nog kwam een Belgische politicus op de proppen met zijn vraag aan de Nationale Bank om de kosten en baten van immigratie te berekenen, en dan vooral die van buiten de EU. Op dit vlak doet dit boek mij bijna als non-fictie aan! De val die gebruikt kan worden om kleurloosheid dan wel immigratie niet als een feit te bezien maar op zich als een voor/tegen-discussie, en dat daarbij echte samenlevingsproblemen kunnen ontstaan als er geen bijsturingen vanuit overheden komen, komt trouwens ook aan bod in de opinies van Hava.
Daarnaast is de macht van de farmaceutische industrie ook echt een thema in dit boek, en de verstrengeling ervan met de machthebbers, corruptie en nepotisme. Zit er misschien ook een zweem in het boek die neigt naar het geloof in complottheorieën? Het einde van het boek neigt er echt wel een beetje naar maar dit wordt ook wel geloofwaardig gehouden op de één of andere manier, en wordt niet te sensationeel aangezet.
Het verhaal is eenvoudig geschreven: zinnen worden over het algemeen kort gehouden en van omfloerst taalgebruik is geen sprake. Dialogen worden afgewisseld met herinneringen waardoor er telkens sprongen in perspectief en in de tijd voorkomen, zonder echter verwarrend te werken en eerder zorgen voor een gevarieerd verhaal. Ook knap om op te merken is hoe de schrijfstijl van bv de brochure in het begin of van de voorleesstijl van de neergeschreven radiostukjes is aangehouden. Hier komt de kennis van de journaliste in Romeijn zeker naar boven. Met een goede dosis humor en reflectie heeft Romeijn ons een sterk debuut over de huidige tijd voorgeschoteld!
3 sterren Interessant concept wat aanleiding kan zijn voor interessante discussies (wanneer sluit je iemand uit uit de samenleving, verbied je reproductie, stop je het recht op zorg etc, heel actueel). De schrijfstijl vond ik echter minder; op mij kwam het soms over als een reguliere thriller, dan weer probeerde het literair te zijn en die inconsistentie maakte dat ik er niet echt goed kon inkomen. Hierbij moet ik zeggen dat dit ook (deels) kan hebben gelegen aan de uiterst saaie manier van voorlezen door Aafke. Ook voelde het voor mij alsof Aafke veel meer uit dit verhaal had kunnen halen.
4,5. Ik kon deze roman niet meer neerleggen. Het is bijzonder hoe Aafke Romeijn haar personages in zo'n politiek verhaal alle nuances mee weet te geven en zelfs extreemrechtse gedachtengangen begrijpelijk kan maken, door zonder oordelen te schrijven en de beslissing over moraliteit aan de lezer te laten. Minpuntje: minister-president Stork is een karikatuur en na vijf beschrijvingen van zijn 'brede rug die bijna uit zijn enorme colbert knalt' weet ik ook wel: Stork is dik. Komt er een vervolg met dikke mensen met genuanceerde persoonlijkheden? Ik wil op de wachtlijst.
Hoewel ik de vorm van het verhaal niet heel inspirerend vind, was ik toch bijzonder gecharmeerd van de filosofie en de politieke kwesties in de roman. Het hield me bezig. Als iemand die ook afhankelijk is van medicatie, zet het je aan het denken. Helpt dit me eigenlijk wel? Zou ik zonder medicatie niet meer waard zijn?
Ik vond de roman op zich fijn weglezen, maar het boek heeft denk ik meer waarde als opening voor een goed gesprek onder het genot van een glas rode wijn, dan als literair meesterwerkje dat kapotgeanalyseerd moet worden. En dat is ook wel eens positief.
Ik twijfel nog tussen 2.5 en 3 sterren, omdat ik de set-up wel erg goed vond, maar ik nogal wat gaten in de executie vond waar ik niet overheen kon kijken.
Concept M gaat over Hava, die de chronische ziekte 'kleurloosheid' heeft, waarvoor ze veel, en dure, medicatie nodig heeft. Nu er steeds meer kleurlozen bijkomen in Nederland die ook die medicatie nodig hebben, maar niet in staat zijn om volledige banen te draaien vanwege hun ziekte, komt er druk te staan op de politiek, die dit alles moet zien te financieren. Hava raakt tijdens haar studie bevriend met Elf, Atte en Broer, die vinden dat er wat aan de kleurlozenepidemie moet worden gedaan, en langzaam wordt ze geradicaliseerd. Qua world-building zit het boek goed in elkaar. Er wordt erg veel politieke achtergrond gegeven over de invloed van de ziekte op de maatschappij, wat vrij realistisch overkwam. Vooral de plotlijn van Liefkind vond ik erg interessant om te lezen, omdat ze natuurlijk erg doet denken aan enkele politici van vandaag de dag. Misschien vond ik haar wel een interessanter 'duidelijker' personage dan Hava en haar vrienden, die ik soms lastig te peilen vond. Zien Elf, Atte en Broer Hava echt als hun vriendin, of gebruiken ze haar alleen maar voor hun propaganda? Ik heb 'bewijs' gezien voor beide kanten, al kwam Hava vaak zelf met plannen die niet goed waren voor haarzelf (zoals het omzetten van haar Concept). Ondanks dat het soms lastig was om hoogte van hen te krijgen, vond ik Hava's vrienden best interessante personages, omdat ze enerzijds kleurlozen haatten en anderzijds heel normaal met Hava omgingen. Dat wrong, maar ook wel weer op een goede manier; ze werden in ieder geval niet al te zwart-wit en eendimensionaal neergezet. Verder kon ik het wel waarderen dat er geen romantiek in het verhaal zit en leest Romeijns schrijfstijl best oké, ondanks de vele comma splices en de ietwat afstandelijke stijl met korte zinnen (waar ik doorgaans niet echt een fan van ben).
Ondanks dit alles weet ik niet goed of ik het uiteindelijk een goed boek vind, en dat komt voornamelijk door het einde. Als je niet van open eindes houdt, is dit geen boek voor jou. Eigenlijk is niets echt opgelost of afgerond of beantwoord aan het einde, wat ik nogal frustrerend vind. Op zich kan ik wel tegen open eindes, maar dit is wel héél open. En de beide verklaringen die het boek zelf aandraagt, vind ik allebei onlogisch: Wat ik me ook afvraag, is waar de politie is in dit alles. Hava komt er openlijk voor uit dat zij en haar vrienden bij de terroristische organisatie UFO horen en dat ze een aanslag hebben gepleegd, maar vervolgens wordt ze kalm geïnterviewd door een kamer vol journalisten. Die journalisten volgen haar naar haar huis, waar ze wil sterven in het bijzijn van haar UFO-vrienden - en ook dat weet iedereen. Moeten ze niet opgepakt worden? Er wordt gezegd dat Broer niet kon komen omdat hij moest onderduiken vanwege zijn betrokkenheid bij de aanslag, maar zijn ze niet allemaal betrokken? Tilman is er wel gewoon, terwijl hij al veel langer gezocht wordt... Hoe kwam hij dan binnen? Tegen het einde aan geeft Elf zelfs een kort interview waarin gezegd wordt dat ze bij UFO hoort... Ik volg echt niet waarom de politie niks deed terwijl ze precies wisten waar UFO zich twee dagen lang ophield! In een van de laatste hoofdstukken zegt Hava zelfs dat ze niets strafbaars heeft gedaan. Uhm, dat heb je wel?? En er zijn meer van dit soort gekkigheden. Zo zegt Hava eerst dat ze de politiek haat, terwijl er een paar hoofdstukken later wordt gezegd dat ze al vanaf haar achtste de politiek met grote interesse volgt en het als tiener leuk vond om naar debatten te kijken en politiek nieuws te volgen. Dit soort inconsequenties maakten het moeilijker om te begrijpen welke kant Romeijn op wilde met het verhaal. Moet ik iets voor Hava voelen, aan haar kant staan en haar vergeven voor haar terroristische acties omdat alle personages (zijzelf inclusief) het voor het gemak even vergeten zijn? Want deze gaten in het plot maken eerder dat het verhaal ongeloofwaardiger en verwarrender wordt...
Wow wat was dit een gaaf boek! Ik hou echt van goed geschreven Nederlandse boeken, maar vaak is het dan de keuze tussen of mooi taalgebruik of een 21-ste eeuws plot zonder incest. Concept M is en relevant en prachtig geschreven. Als arts moet ik er wel voor kiezen om me niet druk te maken over details, maar dat doe ik voor dit boek met liefde (maar leg je biologicals aub NIET!!! in de vriezer). Het was echt genieten. De onderliggende boodschap over validisme en nieuw rechts -- en wat je als maatschappij al dan niet over wilt hebben voor 'de zwakkeren' is vandaag de dag ontzettend relevant. En dan heeft Romeijn er bewust voor gekozen om er een 'own voice' verhaal van te maken, dus geen redder op het witte paard. Echt heel goed gedaan. Het gebeurt eigenlijk nooit dat Nederlandse literatuur me zo aan het denken zet dus dat is gaaf! Het kan wel heel erg triggerend zijn voor chronisch zieke mensen (mn de negatieve gedachtenspiraal van de hoofdpersoon), dus dat is misschien goed om te weten.
Aafke is vergeten het laatste hoofdstuk aan het boek toe te voegen, want het einde ontbrak. Of het eindigt heel abrupt en raar. Daardoor toch een heel onvoldaan gevoel aan dit boek overhouden. Jammer, want het was wel een leuk en onderhoudend verhaal.
Leuk om een Nederlandse fantasy te lezen. Het is een fantasy maar tegelijkertijd zijn er heel veel punten die nu ook spelen. Het gaat om de opkomst van extreemrechts en de vraag in hoeverre je zieke mensen moet beschermen ten koste van de economie. Vrij actueel onderwerp dus.
Het idee achter Concept M is origineel en toch ook weer niet. Verhalen als deze, waarbij een ziekte de mensheid beheerst zijn bekend. Dat het hier kleurloosheid betreft en het meer gericht is op de uitwerking die dit heeft op de hele bevolking is een interessant gegeven. Het feit dat het verhaal zich in Nederland afspeelt en veel bekende plaatsen worden beschreven had ook wel iets extra's voor dit verhaal. Het deed me qua opbouw sterk denken aan Weerwater van Renate Dorrestein, waarbij de hele wereld vergaat maar alleen Almere overblijft. De hele aanpak van het beschrijven van het verhaal vond ik minder geslaagd. Het was niet slecht en het boek pakte me ook wel redelijk snel, want het leest heel makkelijk weg, maar pas bij de tweede helft van het boek overstijgt de schrijfstijl het niveau van een jeugdroman. Het is allemaal nogal vlak, met weinig uitdieping van de personages en de daarbij behorende emoties. Ze komen wel aan bod, maar met meer aandacht voor de karakters en persoonlijkheden had Aafke Romeijn er meer van kunnen maken. Pas in de tweede helft van het boek kwam het niveau wat omhoog, werden de ontwikkelingen wat verder verdiept, en was de schrijfstijl ook meer volwassen. Als geheel 3 sterren, want het is niet slecht voor een debuut en ik had dit boek snel gelezen omdat ik 7B van haar wilde lezen, en dit een soort van voorloper daarop is. Na dit gelezen te hebben ben ik nog steeds wel nieuwsgierig naar dat boek, maar het heeft gelukkig ook mijn verwachting wat bijgesteld. Ik ben benieuwd hoe 7B hierop verder gaat.
Zeker vermakelijk! Dit waren de eerste woorden die bij het dichtslaan van het boek bij me opkwamen.
Hava heeft kleurloosheid. Is het een ziekte of is dit een verzinsel van de farmaceutische industrie? Vrij snel komt deze vraag bij je op als lezer. Het boek wisselt tussen heden en verleden en zo krijg je op een pakkende manier steeds meer informatie wie Hava is en in wat voor wereld zij leeft.
In de Nederlandse literatuur is weinig SF, dus is dit boek een must read! Als Hava Elf leert kennen en ze zelfs bij een radicale groep aansluiten, begin je als lezer ook echt na te denken over maatschappelijke onderwerpen. Een goede manier van de schrijfster om de lezer na te laten denken tijdens het lezen. Zeker als je de relatie tussen Hava en haar ouders leert kennen en tegelijkertijd het moment dat Hava zich aansluit bij UFO snijden elkaar. En dat is voor de lezer prettig en zorgt voor de open plekken die je aan het lezen houden.
Nouja, eindelijk vond ik een Nederlandse boek zonder seks en drugs, en dat is heel prima! Is ook een goed boek met actuele thema's en interessante perspectieven.
Ik denk dat het gewoon niet echt mijn ding was. Ik had ook al vrij snel door wat de plottwist zou zijn, waardoor de rest eigenlijk aanvoelde als onnodige filler
Ergens vorig jaar begin ik al eens in dit boek, toen op mijn ereader via Kobo Plus. De verhaallijn leek me wel interessant, maar op een of andere manier kwam ik er maar niet doorheen. Ik heb het boek toen weggelegd, en nadat ik mijn Kobo Plus abonnement had opgezegd, heb ik er nooit meer aan gedacht. Maar, nu ik weer een Storytel abonnement heb, zag ik weer dit boek staan. Ik besloot het nog eens te proberen. Het audioboek wordt voorgelezen door de auteur zelf, wat misschien wel een leuke toevoeging is.
Het verhaal zelf was voor de tweede keer iets beter te volgen. Ik was ongeveer tot de helft van het boek gekomen vorig jaar, dus het eerste gedeelte las ik mega snel. Misschien kwam ik er daardoor ook wel wat makkelijker in. Verder is het verhaal best verwarrend, omdat het zich op twee tijdlijnen afspeelt. In het audioboek wordt dat wel netjes aangegeven door een geluidje, maar ik denk dat ik dat tijdens het fysiek lezen vorig jaar niet doorhad, waardoor het megaverwarrend was. Het plot vond ik nog steeds heel tof, althans, het idee ervan. De uitwerking was ik iets minder fan van. En vooral het einde vond ik stom. Het is zo abrupt, dat ik dacht dat mijn app was vastgelopen. Heel vreemd. Anyway, twee sterren voor de moeite. Het is zeker geen slecht boek, maar ik zou het niet snel nog een keer lezen.
Blijkbaar is het mogelijk om een roman te schrijven over een maatschappelijk probleem zonder aandacht te besteden aan dat probleem. De hoofdpersoon heeft een ziekte, kleurloosheid. Die ziekte zou een groot maatschappelijk probleem moeten zijn waar het hele land aan ten onder gaat. Maar voor de hoofdpersoon lijken de klachten niet verder te gaan dan dat ze het soms koud heeft. De hoofdpersoon is het enige kleurloze personage in het hele boek. Ze zit in een speciaal studentenhuis voor kleurlozen, maar niemand van die andere kleurlozen zijn blijkbaar het vermelden waard.
De hoofdpersoon vindt het vreselijk om kleurloos te zijn en gaat gebukt onder de notie dat zij en haar medepatienten een te grote last vormen op de rijksbegroting (ja, echt). De hoofdpersoon gaat naar een demonstratie van neonazi's die vinden dat kleurlozen moeten worden uitgeroeid omdat ze te duur zijn en er gebeurt...niks. En dan zijn er allemaal politici die er een mening over hebben en eindeloos door blijven emmeren in debatten over de houdbaarheid van hun positie.
Ik dacht dat speculative fiction was dat je een idee hebt en dat je dat extrapoleert naar de realiteit om daar dan iets over te zeggen. Als dat zo is zegt Concept M ons dat maatschappelijke problemen alleen bestaan als substraat voor politici om zich te profileren.
Wat een fijn geschreven boek. Het neemt een paar duidelijke actuele problemen in de hand en portreteert die zonder droog te worden, schrijfstijl is los, makkelijk te doorgronden en vermoeid niet. Ik heb het boek dan ook in drie zuchten uitgelezen, nadat ik over de helft was kon ik niet meer stoppen. Voor mensen die het lastig vinden een boek te lezen heeft Aafke het ook ingesproken als audioboek op oa. Spotify wat ik een goede zet vind.
Vond t moeilijk in te komen, in het begin soms onduidelijk maar als het verhaal echt op gang komt maakt het veel goed! Het herkenbare van de studenten in Utrecht is leuk.
Wat een gaaf boek! Op dit soort boeken zit ik te wachten als docent Nederlands. Eindelijk weer eens wat anders dan een of andere grootse roman van een of andere de-wereld-draait-doorberoemde auteur.
Het beste boek wat ik in 2018 gelezen heb. De reflectie naar de werkelijkheid die net niet te logisch is. De hoofdpersoon is een ietwat unlikable character maar dat vond ik juist leuk. Ik heb normaal gesproken niet zoveel met Science fiction maar het vleugje sci-fi in dit boek vond ik wel leuk. Ik schrok wel even toen ik dit boek las. De minister-president heet Julien Stork en komt uit Reuver (hoofdstuk 11) ik heb een docent op mijn school die Jules Storken heet en mijn Nederlands docent die ik dit boek liet lezen omdat ik het op mijn lijst wilde zetten komt uit Reuver. Ik luisterde heel even naar het luisterboek en toen dat kwam schrok ik. Ik vond het leuk dat er verschillende lettertypes gebruikt waren. Het einde verwachtte ik wel een beetje. Hoe verder we kwamen hoe meer ik ging twijfelen of ze wel echt zou overlijden. Ik vond het maatschappelijke aspect heel erg interessant. Eigenlijk heb ik niets slechts over dit boek te zeggen. Ik las de laatste 150 pagina's in een zit. Mijn toetsweek was net voorbij en ik wilde ‘even’ lezen op school. Ik was zo in de war toen ik het boek uit had dat ik het boek met mijn Nederlands docent besproken had. (Nou ja het begin want hij had nog niet alles gelezen.) Ik heb een hele goede herinnering aan dit boek en ben erg benieuwd naar deel 2!
Tweede review geschreven voor mijn studie: Aafke Romeijn vertelt in Concept M het verhaal van de 25 jarige, kleurloze Hava Gerritsen. Het boek gaat over de radicalisering van Hava (de hoofdpersoon) en haar keuze tot een vorm van euthanasie. Het boek speelt zich af in een wereld die bijna identiek is aan de wereld waarin wij leven.Het enige verschil is dat er in de jaren 50 en 60 een vitaminepreparaat werd voorgeschreven aan zwangere vrouwen en dat veroorzaakte kleurloze kinderen. Dit zorgt voor grote gevolgen waardoor Nederland in 2020 nog maar één partij in het kabinet heeft en de‘normale’ mens lijdt onder de kosten van de kleurlozen. Het is wel een afspiegeling van de werkelijkheid, maar door één ding anders. De kleurlozecrisis is het enige wat de wereld anders maakt. In vergelijking met de wereld nu zijn er meer overeenkomsten, dan toen het boek geschreven werd. Aafke wist waarschijnlijk niet van het coronavirus af. Ik vind dat de sfeer in het boek positief beïnvloed wordt doordat het een soortparallel universum is. Doordat de wereld bijna hetzelfde is als de onze is het erg geloofwaardig ook al is het een Science fiction roman. De radicalisering van Hava en haar extreemrechtse gedachtegoed was ook erg realistisch. Het lijkt erg logisch, terwijl met rationeel nadenken je misschien tot andere conclusies zou komen. Ik vind het bijzonder dat Aafke de radicalisatie naar extreem rechts realistisch heeft beschreven, terwijl het niet erg dichtbij haar eigen gedachtegoed ligt. Concept M is het debuut van Aafke Romeijn en sinds de verschijning van Concept M is Leegstand uitgekomen. Leegstand is een dichtbundel die geschreven is voor het literaire festival Tilt. De schrijfstijl van Concept M komt overeen met de schrijfstijl in Leegstand, maar een roman vergelijken met poëzie is best wel lastig. Verder zijn er niet veel overeenkomsten tussen Concept M en Leegstand. Romeijn haar schrijfstijl is erg toegankelijk voor het bredere publiek. Concept M is een goede overgang van jeugdliteratuur naar literatuur voor volwassenen, maar ook voor mensen die vooral literatuur lezen kan Concept M iets nieuws brengen. In het boek wordt gebruik gemaakt van multimedia. Er zijn radioberichten en sms’jes, ook zit er een krantenartikel in het boek. Dit in combinatie met het ‘normale’ verhaal is erg toepasselijk. Dit komt wel vaker voor in Engelstalige Science fiction, maar ik zie het weinig in Nederlandse fictie. In het audioboek worden de radioberichten door andere stemmen voorgelezen, ik vind dat een mooie toevoeging. Er zijn verschillende tijdlijnen in het boek. Het wordt niet duidelijk aangegeven op welke plek en welk moment je bent, wanneer je een nieuw hoofdstuk begint, maar ik vond dat je snel wist waar een stuk verhaal op aansloot. De verschillende verhaallijnen waren een pluspunt. Door de wisseling van tijd wordt er spanning opgebouwd. Je leert over het verleden van Hava en haar radicalisering, terwijl je in een ander stuk leest over hoe ze haar leven gaat beëindigen, door te stoppen met haar medicatie. De eerste emotie die ik ervaarde na het lezen van Concept M was verwarring. Het einde van Concept M laat je achter met veel vragen en dat zorgde bij mij voor verwarring. Op het moment dat ik het boek begon te lezen, wist ik niet dat het een serie/duologie zou worden.Het vervolg op Concept M genaamd 7B komt uit op 31 augustus 2021. Ik vond het intrigerend om dit boek te lezen en ik bleef ook lezen, dit kwam door de opbouwende spanning en de toegankelijke schrijfstijl. Hava is niet echt een leuk of aardig personage, maar dat maakt het boek juist goed. Ze is geen verschrikkelijk persoon, maar ook niet een ideaal persoon. Radicalisme is een heftig onderwerp en de dingen die Hava soms denkt, worden niet geaccepteerd door het overgrote deel van de samenleving. Doordat juist zo’n radicaal persoon de hoofdrol krijgt, krijg je toch wel sympathie voor haar acties. Ik vind dat dit boek je laat nadenken over de politieke instituties in ons land en hoe een epidemie/pandemie een land kan beïnvloeden. Zeker in een tijd als deze kan het nieuwe ideeën meebrengen. We weten nog vrij weinig over de langdurige gevolgen van corona, maar misschien heeft het uiteindelijk toch overeenkomsten met kleurloosheid. Aafke probeert licht te schijnen op de solidariteit van onze samenleving en volgens mij slaagt ze daar in. In Nederland wordt weinig Science fiction geschreven. Literaire Science fiction komt al helemaal niet vaak voor, daarom is Concept M zo bijzonder. Ik denk dat er meer boeken zoals Concept M zullen uitkomen, maar in 2018 had Aafke natuurlijk niet kunnen denken dat we in 2020 echt in een pandemie zouden zitten. De combinatie van het boek Concept M en het album M is erg sterk. In 2019 heeft Aafke M uitgebracht, muziek gebaseerd op Concept M, maar toch een beetje anders. Ik ken niet veel schrijvers die muziek bij hun boek hebben gemaakt en het geeft een completer beeld van deze wereld. M is een mooie toevoeging aan Concept M, maar het boek is op zichzelf al fantastisch.Ik vind Concept M een sterk debuut en ik zal volgende werken van Aafke lezen.
This entire review has been hidden because of spoilers.