What do you think?
Rate this book
Obiteljska sreća
Deveta knjiga izabranih dijela L. N. Tolstoja
-Obiteljska sreća
-Polikuška
-Smrt Ivana Iljiča
-Vlast tame
-Plodovi prosvjete
-Živi leš
-Uspomene
-Obiteljska sreća
-Polikuška
-Smrt Ivana Iljiča
-Vlast tame
-Plodovi prosvjete
-Živi leš
-Uspomene
Hardcover
First published January 1, 1859
495 people are currently reading
16083 people want to read
About the author
Leo Tolstoy
8,027 books28k followersLev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.
His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.
His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,637 reviews
December 7, 2024
I Adore this novella, but as great writing it just doesn’t cut it. Why not?
Well, because Tolstoy is trying his darnedest here to admonish the youth of Russia to avoid the way of all flesh.
And that’s dangerous.
For many kids, it’s like trying to build a dam on the raging Mississippi at its springtime peak. Don’t go there.
And that’s why I envisage Tolstoy in this novella as trying to paint a nice picture of coming of age, from the genteel POV of the Old Folks at Home...
And I see kids sneering at that image!
The bottom line is that youth must learn its own lessons. Late or soon.
And the moment a brighter day begins to dawn is the moment to lay down the brass tacks of life:
And the Hope that comes out of accepting them realistically.
NOT from a fleece-gloved vantage point of comforting bourgeois values as this book tries to do -
But from words that kill.
And in consequence, RESTORE Life and Value to their lives.
No, Lev Tolstoy said it so much BETTER with A Confession, for giving kids the straight facts about his OWN rough ride over the steep speed bumps of middle class shibboleths won him Far more lasting credit.
So, Family Happiness doesn’t make the grade -
But it reads like a late post impressionist fantasy of the vivid sunset hues at the close of a faded day -
And the possible, though never here realized, rebirth from its ashes of a Brand New one, brimming with boundless energy and fire.
For Tolstoy, THAT was his Real Calling.
Well, because Tolstoy is trying his darnedest here to admonish the youth of Russia to avoid the way of all flesh.
And that’s dangerous.
For many kids, it’s like trying to build a dam on the raging Mississippi at its springtime peak. Don’t go there.
And that’s why I envisage Tolstoy in this novella as trying to paint a nice picture of coming of age, from the genteel POV of the Old Folks at Home...
And I see kids sneering at that image!
The bottom line is that youth must learn its own lessons. Late or soon.
And the moment a brighter day begins to dawn is the moment to lay down the brass tacks of life:
And the Hope that comes out of accepting them realistically.
NOT from a fleece-gloved vantage point of comforting bourgeois values as this book tries to do -
But from words that kill.
And in consequence, RESTORE Life and Value to their lives.
No, Lev Tolstoy said it so much BETTER with A Confession, for giving kids the straight facts about his OWN rough ride over the steep speed bumps of middle class shibboleths won him Far more lasting credit.
So, Family Happiness doesn’t make the grade -
But it reads like a late post impressionist fantasy of the vivid sunset hues at the close of a faded day -
And the possible, though never here realized, rebirth from its ashes of a Brand New one, brimming with boundless energy and fire.
For Tolstoy, THAT was his Real Calling.
May 14, 2018
This early novella by the famous Russian author won’t strike the reader as provocative or subversive like some of his later works. “Family happiness” explores the predictable conflicts of marriage within the frame of convention, leaving little space for questioning the social conditions of Russia in Tolstoy’s days.
After her widowed mother dies, Masha, a young noblewoman of seventeen, starts looking at the family friend and land owner of thirty-six, Sergey Mikhlaylych, in a romantic way. The difference in age prevents Sergey from expressing his reciprocal love, but after several years of tentative courting they finally get married.
What ensues is ritualistic dance of two people joined at first with the blinding passion of first love but with essentially different expectations that will eventually puncture the bliss of the newly married couple.
The story might be simple in its plot developement, but Tolstoy’s narrative skill shines as bright as ever. The characters are incredibly human because of their complex and often inconsistent natures, making their emotions easily universalizable and therefore, recognizable to the reader. Masha’s need for excitement after the thrill of the first months of marriage embodies the common disatisfaction that affects most humans at some point in life. Sergey’s patient understanding of Masha’s evolution is fatherly but also condescending, which somehow speaks of Tolstoy’s rather traditional outlook on the role of men and women in the family unit.
“Family Happiness” is far from the exultant ode to love that Turgenev professed in “First Love” but a cautionary tale about the fleeting effects of young infatuation, where gratitude for the mundane and tolerance towards disillusionment bespeak of maturity and acquired wisdom. Maybe unimaginative, but also a compassionate tale on marriage, a recognition to those who walk side by side, in spite of everything, surviving the hard edges of time.
After her widowed mother dies, Masha, a young noblewoman of seventeen, starts looking at the family friend and land owner of thirty-six, Sergey Mikhlaylych, in a romantic way. The difference in age prevents Sergey from expressing his reciprocal love, but after several years of tentative courting they finally get married.
What ensues is ritualistic dance of two people joined at first with the blinding passion of first love but with essentially different expectations that will eventually puncture the bliss of the newly married couple.
The story might be simple in its plot developement, but Tolstoy’s narrative skill shines as bright as ever. The characters are incredibly human because of their complex and often inconsistent natures, making their emotions easily universalizable and therefore, recognizable to the reader. Masha’s need for excitement after the thrill of the first months of marriage embodies the common disatisfaction that affects most humans at some point in life. Sergey’s patient understanding of Masha’s evolution is fatherly but also condescending, which somehow speaks of Tolstoy’s rather traditional outlook on the role of men and women in the family unit.
“Family Happiness” is far from the exultant ode to love that Turgenev professed in “First Love” but a cautionary tale about the fleeting effects of young infatuation, where gratitude for the mundane and tolerance towards disillusionment bespeak of maturity and acquired wisdom. Maybe unimaginative, but also a compassionate tale on marriage, a recognition to those who walk side by side, in spite of everything, surviving the hard edges of time.
March 29, 2020
واقعا چطور ممکنه یک فرد متنی رو بنویسه که لازمه ش تنها زندگی کردنشه؟چطور تولستوی از دریچه چشم صد ها شخصیتش تونسته به این دقت و زیبایی دنیا رو متناسب با هر شخص ببینه..دیوانه کننده س تصورش..
سعادت زناشویی همونطور که از عنوانش مشخصه..به زندگی یه زوج میپردازه..و گذر زمان..و مسائل شون..چیزیه که شاید بی نهایت در اطراف ما و حتی در ما رخ میده..خوندن این کتاب مثل دیدن یه اینده خاکستری اما حقیقی میمونه..این حسی که حتی برای خود ما هم راه فراری نداره..خداس و در عین حال ازاردهنده..مثل یه اسپرسو ی خیلی خوب..
سعادت زناشویی همونطور که از عنوانش مشخصه..به زندگی یه زوج میپردازه..و گذر زمان..و مسائل شون..چیزیه که شاید بی نهایت در اطراف ما و حتی در ما رخ میده..خوندن این کتاب مثل دیدن یه اینده خاکستری اما حقیقی میمونه..این حسی که حتی برای خود ما هم راه فراری نداره..خداس و در عین حال ازاردهنده..مثل یه اسپرسو ی خیلی خوب..
August 5, 2023
كتاب نقدى است از زبان تولستوى كبير در نكوهش و انكار اين تصور وخيال دروغين كه عشق و دلدادگى در زندگى مشترك هيچوقت دچار افول و نقصان نمى شود و همچنين به اهميت وتاثير نقش تجربه در زندگى زناشويي اشاره مى كند.
نويسنده بزرگ روسيه با قرار دادن شور وعشقى ميان دخترى جوان ومردى ميانسال كه منجر به آغاز زندگى زناشويي مى شود از دو دربچه متفاوت به اين موضوع نگاه مى كند.در سويي از ميدان جوانى هست و آرزو واميال وآمال سراب گونه زندگى كه مقتضى اين دوره است ودر سويي ديگر پختگى و تجربه و آسايشى كه از دورى از اين هوا وهوس ها كسب شده است.و اين اميال وآرزوها وشور جوانى است كه باعث مى شود تا خطا نكنيم ومتنبه نشويم ،حرف به گوش نگيريم و تا به بيراهه نرفته ايم به راه بر نگرديم،راهى كه اگر قابل بازگشت باشد،بعد از برگشتن مثل اول صاف وهموار نيست و غمبار ومه ى هميشگى آن را فرا مى گيرد.
پ.ن:همه چى فقط اولش خوبه،بعدش ديگه هيچوقت مثل اولش نميشه.
از متن كتاب؛
{…گفت:((بله،ما همه،وخاصه شما زن ها،بايد كشاكش زشت وبى معناى رندگى را تنها طى كنيم تا به اصل پاكيزه ى آن برسيم.كسى تجربه هاى ديگرى را باور نمى كند و نمى پذيرد. …}
نويسنده بزرگ روسيه با قرار دادن شور وعشقى ميان دخترى جوان ومردى ميانسال كه منجر به آغاز زندگى زناشويي مى شود از دو دربچه متفاوت به اين موضوع نگاه مى كند.در سويي از ميدان جوانى هست و آرزو واميال وآمال سراب گونه زندگى كه مقتضى اين دوره است ودر سويي ديگر پختگى و تجربه و آسايشى كه از دورى از اين هوا وهوس ها كسب شده است.و اين اميال وآرزوها وشور جوانى است كه باعث مى شود تا خطا نكنيم ومتنبه نشويم ،حرف به گوش نگيريم و تا به بيراهه نرفته ايم به راه بر نگرديم،راهى كه اگر قابل بازگشت باشد،بعد از برگشتن مثل اول صاف وهموار نيست و غمبار ومه ى هميشگى آن را فرا مى گيرد.
پ.ن:همه چى فقط اولش خوبه،بعدش ديگه هيچوقت مثل اولش نميشه.
از متن كتاب؛
{…گفت:((بله،ما همه،وخاصه شما زن ها،بايد كشاكش زشت وبى معناى رندگى را تنها طى كنيم تا به اصل پاكيزه ى آن برسيم.كسى تجربه هاى ديگرى را باور نمى كند و نمى پذيرد. …}
June 10, 2019
Above all — le mieux est l’ennemi du bien.
'Our garden and woods and fields which I had known so long, became suddenly new and beautiful to me. He was right in saying that the only certain happiness in life is to live for others. At the time his words seemed to me strange, and I did not understand them; but by degrees this became a conviction with me, without thinking about it. He revealed to me a whole new world of joys in the present, without changing anything in my life, without adding anything except himself to each impression in my mind. All that had surrounded me from childhood without saying anything to me, suddenly came to life. The mere sight of him made everything begin to speak and press for admittance to my heart, filling it with happiness.'
"Yes, my dear, it is little to give you,” he continued; “you have youth and beauty. I often lie awake at night from happiness, and all the time I think of our future life together. I have lived through much, and now I think I have found what is needed for happiness. A quiet secluded life in the country, with the possibility of being useful to people to whom it is easy to do good, and who are not accustomed to have it done to them; then work which one hopes may be of some use; then rest, nature, books, music, love for one’s neighbour — such is my idea of happiness. And then, on the top of all that, you for a mate, and children perhaps — what more can the heart of man desire?”
(***1/2 - review under construction)
'Our garden and woods and fields which I had known so long, became suddenly new and beautiful to me. He was right in saying that the only certain happiness in life is to live for others. At the time his words seemed to me strange, and I did not understand them; but by degrees this became a conviction with me, without thinking about it. He revealed to me a whole new world of joys in the present, without changing anything in my life, without adding anything except himself to each impression in my mind. All that had surrounded me from childhood without saying anything to me, suddenly came to life. The mere sight of him made everything begin to speak and press for admittance to my heart, filling it with happiness.'
"Yes, my dear, it is little to give you,” he continued; “you have youth and beauty. I often lie awake at night from happiness, and all the time I think of our future life together. I have lived through much, and now I think I have found what is needed for happiness. A quiet secluded life in the country, with the possibility of being useful to people to whom it is easy to do good, and who are not accustomed to have it done to them; then work which one hopes may be of some use; then rest, nature, books, music, love for one’s neighbour — such is my idea of happiness. And then, on the top of all that, you for a mate, and children perhaps — what more can the heart of man desire?”
(***1/2 - review under construction)
August 22, 2025
تولستوی در سعادت زناشویی با مهارت خاص خودش، مسیر عشق از شور و هیجان اولیه تا آرامش و حتی سردیهای بعد از ازدواج رو به تصویر میکشه.
این کتاب یه جورایی مثل وقتییه که اولش یه عشق خیلی شیرین و رویایی داری، همهچی گل و بلبله، بعد کمکم میفهمی زندگی واقعی با سریالای عاشقانه فرق داره! سعادت زناشویی یه داستان کوتاه و راحتخون از تولستویه که قشنگ نشون میده عشق فقط اون هیجان اول نیست، یه عالمه بالا و پایین داره.
چیزی که این کتاب رو جذاب میکنه، واقعگرایی تولستوی در به تصویر کشیدن رابطه است؛ یعنی عشقِ آتشین اول راه به مرور تبدیل به نوعی آرامش، گاهی یکنواختی، و حتی فاصله میشود. انگار تولستوی میخواد بگه ازدواج فقط به عشق اولیه خلاصه نمیشه، بلکه نیاز به شناخت، رشد فردی و کنار آمدن با تغییرات داره.
این کتاب یه جورایی مثل وقتییه که اولش یه عشق خیلی شیرین و رویایی داری، همهچی گل و بلبله، بعد کمکم میفهمی زندگی واقعی با سریالای عاشقانه فرق داره! سعادت زناشویی یه داستان کوتاه و راحتخون از تولستویه که قشنگ نشون میده عشق فقط اون هیجان اول نیست، یه عالمه بالا و پایین داره.
چیزی که این کتاب رو جذاب میکنه، واقعگرایی تولستوی در به تصویر کشیدن رابطه است؛ یعنی عشقِ آتشین اول راه به مرور تبدیل به نوعی آرامش، گاهی یکنواختی، و حتی فاصله میشود. انگار تولستوی میخواد بگه ازدواج فقط به عشق اولیه خلاصه نمیشه، بلکه نیاز به شناخت، رشد فردی و کنار آمدن با تغییرات داره.
August 3, 2019
عنوان ترجمه فارسی این کتاب سعادت زناشوییه.
من بسیار به ادبیات روسیه علاقمندم. این داستان هم مثل همه کارهای تولستوی عالی بود . از ازدواجهایی نوشته که با عشق زیاد شروع میشه و زوج بعد چند سال فکر میکنند روزمرگی زندگی عشق آنها را کمرنگ کرده. بسیار زیبا نوشته که این فکر غلطه و تعبیر بهترش اینه که عشق به رفاقتی عجیب تبدیل میشه که این باعث ادامه ازدواج میشه. پیامش اینه که آن عشق سوزان قبل از ازدواج قرار نیست تا ابد بمونه و زوج باید از رفاقت و احترام بعدش لذت ببرند
من بسیار به ادبیات روسیه علاقمندم. این داستان هم مثل همه کارهای تولستوی عالی بود . از ازدواجهایی نوشته که با عشق زیاد شروع میشه و زوج بعد چند سال فکر میکنند روزمرگی زندگی عشق آنها را کمرنگ کرده. بسیار زیبا نوشته که این فکر غلطه و تعبیر بهترش اینه که عشق به رفاقتی عجیب تبدیل میشه که این باعث ادامه ازدواج میشه. پیامش اینه که آن عشق سوزان قبل از ازدواج قرار نیست تا ابد بمونه و زوج باید از رفاقت و احترام بعدش لذت ببرند
July 19, 2010
Impressive. This tale has almost one hundred pages and they only exist to pave way to the last few lines where a moral conclusion is reached. Feelings and ideas have their own life-cycle. They don't last forever and people need to learn to deal with it. Human beings constantly need to reinvent their perspectives since they can't help but learn, change and evolve. Let what has come to pass become history for you cannot get it back. It's an elegant concept. The book portrays this in a powerful fashion. It is pretty traumatic to notice that your lover, that once utterly understood and completed you, can't relate to you anymore and vice-versa. Time has worked its magic.
On a completely different note, this book would be a feast for a scholar of Existentialism. Existentialism is all about that one defining experience that is so powerful that shapes your very existence. Not rarely, it's a love affair as such the one described in the book. However, all things must come to an end. What's a person to do when its defining experience suddenly is no more? Will he give in to a feeling of desperation or will he find resignation?
On a completely different note, this book would be a feast for a scholar of Existentialism. Existentialism is all about that one defining experience that is so powerful that shapes your very existence. Not rarely, it's a love affair as such the one described in the book. However, all things must come to an end. What's a person to do when its defining experience suddenly is no more? Will he give in to a feeling of desperation or will he find resignation?
August 1, 2023
4 star
داستانِ کوتاه " سعادت زناشویی" در 1859 و در ۳۱ سالگی تولستوی منتشر شد ، او در این داستان به دو مفهوم اشاره می کند
اول اینکه : وقتی می دانیم همسر یا فرزندمان مسیر اشتباهی را در پیش گرفته ، نقش ما به عنوان افرادی با تجربه تر و آگاه تر نسبت به روابط حاکم بر دنیا چیست؟؟ تولستوی با اینکه روانشناسی نمی داند اما بهترین و امروزی ترین پاسخ را به این سوال می دهد.... او به مسئله مسئولیت و پذیرش نتایج ناشی از رفتار اشاره می کند.... ضمن تذکر به آن فرد که مسیر اشتباهی را انتخاب کرده به او آزادی در انتخاب و تصمیم گیری می دهد( تمایل ماریا به زندگی شهری و شرکت در مجالس رقص و آشنایی و نمایش زیبایی اش به مردان و توسعه روابطش با آنها) به او اجازه می دهد که با خطر مواجه شود، و مسئولیت برخورد با آن را هم بپذیرد.... اگرچه ماریا بعد از یک رابطه دوستانه با جوانی ایتالیایی از کرده خود پشیمان است و همسرش را سرزنش میکند که چرا به او اینقدر ��زادی داده است که مرتکب گناه یا اشتباهی شود که بنیان زندگی اش را در معرض فروپاشی قرار دهد، همسرش صحبت از رودرویی با چالش های زندگی و پذیرش مسئولیت اعمال و رفتار می کند.. او اگر همسرش را منع از رفتن به شهر یا مجالس رقص می کرد، ماریا او را به عنوان همسری که مانع پیشرفت اجتماعی اوست می دانست اما همینکه ماریای جوان به این مجالس پا می گذارد و می فهمد که چه خطراتی در کمین اوست و حتی در لحظاتی هم تا لبه پرتگاه پیش رفت، ( خودش) فهمید که
علت مخالفت اولیه همسرش چه بود. همسرش( سرگئی) به او ازادی می دهد و در شهر او را تنها می گذارد تا او به تنهایی با خطرات ناشی از خودنمایی هایش رودرو شود از نظر سرگئی او باید متوجه شود که چگونه باید پاسخگوی اعمال و رفتار خود باشد
دوم اینکه : تولستوی سردی روابط عاشقانه بین زن و مرد را در طی مسیر زندگی،، طبیعی می داند،، او محمل دوست داشتن را در ابتدا عشق بین دو نفر عنوان می کند اما در جریان زندگی و تولد فرزندان، نوع دوست داشتن تعییر می کند... همسر دیگر معشوق نیست و دیگر خبری از عشق غزل گونه نخواهد بود .. بلکه دوست داشتن او به سبب حامی بودن و وفادار بودن اوست در موقعیت ها و مصائب زندگی
داستانِ کوتاه " سعادت زناشویی" در 1859 و در ۳۱ سالگی تولستوی منتشر شد ، او در این داستان به دو مفهوم اشاره می کند
اول اینکه : وقتی می دانیم همسر یا فرزندمان مسیر اشتباهی را در پیش گرفته ، نقش ما به عنوان افرادی با تجربه تر و آگاه تر نسبت به روابط حاکم بر دنیا چیست؟؟ تولستوی با اینکه روانشناسی نمی داند اما بهترین و امروزی ترین پاسخ را به این سوال می دهد.... او به مسئله مسئولیت و پذیرش نتایج ناشی از رفتار اشاره می کند.... ضمن تذکر به آن فرد که مسیر اشتباهی را انتخاب کرده به او آزادی در انتخاب و تصمیم گیری می دهد( تمایل ماریا به زندگی شهری و شرکت در مجالس رقص و آشنایی و نمایش زیبایی اش به مردان و توسعه روابطش با آنها) به او اجازه می دهد که با خطر مواجه شود، و مسئولیت برخورد با آن را هم بپذیرد.... اگرچه ماریا بعد از یک رابطه دوستانه با جوانی ایتالیایی از کرده خود پشیمان است و همسرش را سرزنش میکند که چرا به او اینقدر ��زادی داده است که مرتکب گناه یا اشتباهی شود که بنیان زندگی اش را در معرض فروپاشی قرار دهد، همسرش صحبت از رودرویی با چالش های زندگی و پذیرش مسئولیت اعمال و رفتار می کند.. او اگر همسرش را منع از رفتن به شهر یا مجالس رقص می کرد، ماریا او را به عنوان همسری که مانع پیشرفت اجتماعی اوست می دانست اما همینکه ماریای جوان به این مجالس پا می گذارد و می فهمد که چه خطراتی در کمین اوست و حتی در لحظاتی هم تا لبه پرتگاه پیش رفت، ( خودش) فهمید که
علت مخالفت اولیه همسرش چه بود. همسرش( سرگئی) به او ازادی می دهد و در شهر او را تنها می گذارد تا او به تنهایی با خطرات ناشی از خودنمایی هایش رودرو شود از نظر سرگئی او باید متوجه شود که چگونه باید پاسخگوی اعمال و رفتار خود باشد
دوم اینکه : تولستوی سردی روابط عاشقانه بین زن و مرد را در طی مسیر زندگی،، طبیعی می داند،، او محمل دوست داشتن را در ابتدا عشق بین دو نفر عنوان می کند اما در جریان زندگی و تولد فرزندان، نوع دوست داشتن تعییر می کند... همسر دیگر معشوق نیست و دیگر خبری از عشق غزل گونه نخواهد بود .. بلکه دوست داشتن او به سبب حامی بودن و وفادار بودن اوست در موقعیت ها و مصائب زندگی
August 4, 2023
" شک " در پس زمینه میرقصه، و " یقین " استوار و شکیبا در پیش زمینه امتداد داره، چقدر فاصله ی این دو کوتاهه...!
August 1, 2025
#lerosclássicos
Então como pode uma mulher vir a saber que a amam se lho não disserem? – perguntou Kátia.
- Não sei – respondeu Serguei Mikailovitch. – Cada um tem a sua maneira de exprimir o amor. Se esse sentimento existir, ele se exteriorizará.
“Felicidade Conjugal” retrata um casamento em que há uma grande diferença de idades entre marido e mulher, e isso é desde logo registado e visto como um potencial problema, como eu esperava que “Effi Brieste” fizesse em algum ponto. Também aqui o homem é um velho amigo da família, mas a forma como ele se relaciona com a jovem é muito mais intensa, porque o afecto é recíproco, e por isso, qualquer avanço que os aproxime é seguido de um afastamento, porque Serguei tem noção de que Machenka é imatura e ainda tem muito para viver e conhecer. “Felicidade Conjugal” surge, pois, como uma profecia autorrealizada que me entristeceu quando, no final, vi um casamento desgastado como se fosse a união entre dois anciãos que tivessem passado por muito. É também uma história de amadurecimento da jovem Machenka, que cresce com os seus próprios erros, mas em que Tolstoi parece insinuar que demasiada liberdade traz consequências perniciosas.
- Não sentes um misto de prazer e de saudade ao contemplares a natureza, como se desejasses coisas impossíveis e sentisses saudades de qualquer coisa que já lá vai?
Tirou a mão da minha cabeça e ficou por momentos calado.
- A mim também isso me acontecia antigamente, sobretudo na Primavera – disse, como que recordando-se. - Passava noites inteiras sem dormir, desejando e esperando alguma coisa. Que noites, meu Deus!... Mas então tudo estava diante de mim; agora, pelo contrário, tudo ficou para trás.
Então como pode uma mulher vir a saber que a amam se lho não disserem? – perguntou Kátia.
- Não sei – respondeu Serguei Mikailovitch. – Cada um tem a sua maneira de exprimir o amor. Se esse sentimento existir, ele se exteriorizará.
“Felicidade Conjugal” retrata um casamento em que há uma grande diferença de idades entre marido e mulher, e isso é desde logo registado e visto como um potencial problema, como eu esperava que “Effi Brieste” fizesse em algum ponto. Também aqui o homem é um velho amigo da família, mas a forma como ele se relaciona com a jovem é muito mais intensa, porque o afecto é recíproco, e por isso, qualquer avanço que os aproxime é seguido de um afastamento, porque Serguei tem noção de que Machenka é imatura e ainda tem muito para viver e conhecer. “Felicidade Conjugal” surge, pois, como uma profecia autorrealizada que me entristeceu quando, no final, vi um casamento desgastado como se fosse a união entre dois anciãos que tivessem passado por muito. É também uma história de amadurecimento da jovem Machenka, que cresce com os seus próprios erros, mas em que Tolstoi parece insinuar que demasiada liberdade traz consequências perniciosas.
- Não sentes um misto de prazer e de saudade ao contemplares a natureza, como se desejasses coisas impossíveis e sentisses saudades de qualquer coisa que já lá vai?
Tirou a mão da minha cabeça e ficou por momentos calado.
- A mim também isso me acontecia antigamente, sobretudo na Primavera – disse, como que recordando-se. - Passava noites inteiras sem dormir, desejando e esperando alguma coisa. Que noites, meu Deus!... Mas então tudo estava diante de mim; agora, pelo contrário, tudo ficou para trás.
April 6, 2021
“Ahora no sería capaz de entender eso que antes me parecía tan claro y tan justo: la felicidad de vivir para el otro. ¿Qué sentido tiene vivir para el otro cuando no se tienen ganas de vivir para uno mismo?”
Esta novela corta de Lev Tolstói sinceramente me ha dejado reflexionando sobre los temas que trata.
La historia de María Alexándrovna se divide en dos partes muy bien diferenciadas. Por un lado, su vida antes del matrimonio y sus comienzos al descubrir el amor en un antiguo amigo de su padre, Serguéi Mijáilich. En segundo lugar, se profundiza en su vida durante el matrimonio, mostrando a flote sus reflexiones, pensamientos y sentimientos, principalmente la idea de felicidad conyugal que mantiene desde un principio y cómo esta irá sufriendo cambios a lo largo de la obra.
Sin duda, fue una buena experiencia leer acerca de cómo se concebía el matrimonio en la Rusia decimonónica, los papeles que cada uno desempeñaba, los hijos, la vida en sociedad, en fin, todo un proyecto de vida compartido. Y claro, imagino que probablemente la idea de la felicidad dentro del matrimonio en nuestros días tendría una similitud con lo que se ve reflejado en esta obra. Al final, no lo sé, son solo conjeturas mías.
¡Muy recomendable!
Esta novela corta de Lev Tolstói sinceramente me ha dejado reflexionando sobre los temas que trata.
La historia de María Alexándrovna se divide en dos partes muy bien diferenciadas. Por un lado, su vida antes del matrimonio y sus comienzos al descubrir el amor en un antiguo amigo de su padre, Serguéi Mijáilich. En segundo lugar, se profundiza en su vida durante el matrimonio, mostrando a flote sus reflexiones, pensamientos y sentimientos, principalmente la idea de felicidad conyugal que mantiene desde un principio y cómo esta irá sufriendo cambios a lo largo de la obra.
Sin duda, fue una buena experiencia leer acerca de cómo se concebía el matrimonio en la Rusia decimonónica, los papeles que cada uno desempeñaba, los hijos, la vida en sociedad, en fin, todo un proyecto de vida compartido. Y claro, imagino que probablemente la idea de la felicidad dentro del matrimonio en nuestros días tendría una similitud con lo que se ve reflejado en esta obra. Al final, no lo sé, son solo conjeturas mías.
¡Muy recomendable!
July 9, 2025
مثلما أبدع تولستوي في تقمص شخصية المرأة في "آنا كارنينا". نجح هنا بامتياز في تجسيد شخصية كاتيا. جاء السرد مشبعًا بمشاعر أنثوية دقيقة ومقنعة. حيث استطاع أن يرسم بمهارة مشاعر المرأة منذ مرحلة المراهقة الأولى. مرورًا بالتعلق العاطفي والحب. وصولًا إلى الزواج. يضع تولستوي هذه الأحداث ضمن متوالية حياتية مألوفة. لكنها لا تخلو من عمق إنساني مؤثر.
ثم يظهر تأثير الثقافة الروسية بقوة على تطور الأحداث. حيث نلمس صراع كاتيا الداخلي بعد انتقالها من بساطة الريف وهدوئه إلى حياة المدينة الصاخبة وأضواء المجتمع الراقي. يجد القارئ نفسه متورطًا في أجواء الصراع النفسي. إذ تتحول كاتيا تدريجيًا إلى شخصية مختلفة. ممزقة بين مكانتها الاجتماعية العالية وتدهور علاقتها بزوجها الذي يشعر بأنها تتسلل من بين يديه. مستسلمة لتيارات الحياة دون مقاومة.
يتجلى إبداع تولستوي أيضًا في تصوير العلاقة المتوترة بين الزوجين. حتى مع إنجاب طفلين. حيث يعرض بدقة مذهلة كل تعقيدات المشاعر الأنثوية المرتبطة بالحب. الأمومة. والاغتراب. الرواية القصيرة تحمل طابعًا إنسانيًا عميقًا وتذكّرنا بأسلوب الكاتب العبقري استيفان زفايج. الذي تميز بقدرته الفريدة على استكشاف دواخل النفس البشرية.
رواية تستحق القراءة والتأمل. تُبرز عبقرية تولستوي في استكشاف الأنوثة بكل أبعادها وتعقيداتها.
ثم يظهر تأثير الثقافة الروسية بقوة على تطور الأحداث. حيث نلمس صراع كاتيا الداخلي بعد انتقالها من بساطة الريف وهدوئه إلى حياة المدينة الصاخبة وأضواء المجتمع الراقي. يجد القارئ نفسه متورطًا في أجواء الصراع النفسي. إذ تتحول كاتيا تدريجيًا إلى شخصية مختلفة. ممزقة بين مكانتها الاجتماعية العالية وتدهور علاقتها بزوجها الذي يشعر بأنها تتسلل من بين يديه. مستسلمة لتيارات الحياة دون مقاومة.
يتجلى إبداع تولستوي أيضًا في تصوير العلاقة المتوترة بين الزوجين. حتى مع إنجاب طفلين. حيث يعرض بدقة مذهلة كل تعقيدات المشاعر الأنثوية المرتبطة بالحب. الأمومة. والاغتراب. الرواية القصيرة تحمل طابعًا إنسانيًا عميقًا وتذكّرنا بأسلوب الكاتب العبقري استيفان زفايج. الذي تميز بقدرته الفريدة على استكشاف دواخل النفس البشرية.
رواية تستحق القراءة والتأمل. تُبرز عبقرية تولستوي في استكشاف الأنوثة بكل أبعادها وتعقيداتها.
May 30, 2021
Tolstoy, I believe, came to me at just the right point of my life - a year which has been, by far, the most turbulent one in my entire life. After reading War & Peace earlier this year, I was convinced that there is no better guidebook to 'better living' than Tolstoy's words. He, seemingly, has advise for everything under the sun.
Family Happiness begins at a lonely country house somewhere in Russia. We meet our protagonist, the seventeen year old Masha, just after her mother's death living a secluded life with her younger sister and governess. We follow Masha's story through 2 crucial periods of her life,both of which lead to an awakening of sorts or a sort of maturity. She is what you can imagine any teenager to be - longing for stimulation and city life, repressed by the isolation of the country. Yet this changes as she meets her late father's friend, the middle aged Sergey Mikhaylych, which is the first crucial period. Sergey's presence and company changes her teenage daydreams dramatically - her dreams change from one of want of stimulation to those of a desire for quiet domesticity and a life that's more giving. As they get married, the initial months are blissful ones. That changes as she slowly tires of the quiet country living that she she had so desired. That's when we see her enter the second crucial stage of her life - the one where her marriage begins to fail, and the love which had seemed so strong and ideal seems to fade.
From what I have read of Tolstoy, there seems to be some common themes running through his novels. One of those themes seem to be a search for happiness. What is happiness to Masha? At first, happiness for her is Sergey alone. Then, as she encounters the society at St. Petersburg and experiences the flattery, fame and the stimulation that it offers, that becomes happiness to her. Finally, when she leaves society behind, disillusioned and with a failed marriage, she finds herself miserable as she tries to regain back the former marital happiness to no avail.
Tolstoy suggests that there's no point in pining away for or attempting to resurrect what can't be brought back, but to instead find newer avenues of happiness. Things change and so do people. Once gone, these cannot revert back to the former state. So, there's no point in mourning for a past that won't come back.
At the same time, he seems to stress on how momentary joys are not real and are mere illusions.
It's interesting - this whole notion of evolving happiness, for it's human tendency to mourn for what will not come back, reminisce about what seems like the spotlessly beautiful past in hindsight. Either one can spend one's life being miserable about what is lost or one can make an effort to move forward into the future. The choice, in the end, is what decides happiness.
Visit my Bookstagram for more book reviews:
Literarianism
Family Happiness begins at a lonely country house somewhere in Russia. We meet our protagonist, the seventeen year old Masha, just after her mother's death living a secluded life with her younger sister and governess. We follow Masha's story through 2 crucial periods of her life,both of which lead to an awakening of sorts or a sort of maturity. She is what you can imagine any teenager to be - longing for stimulation and city life, repressed by the isolation of the country. Yet this changes as she meets her late father's friend, the middle aged Sergey Mikhaylych, which is the first crucial period. Sergey's presence and company changes her teenage daydreams dramatically - her dreams change from one of want of stimulation to those of a desire for quiet domesticity and a life that's more giving. As they get married, the initial months are blissful ones. That changes as she slowly tires of the quiet country living that she she had so desired. That's when we see her enter the second crucial stage of her life - the one where her marriage begins to fail, and the love which had seemed so strong and ideal seems to fade.
From what I have read of Tolstoy, there seems to be some common themes running through his novels. One of those themes seem to be a search for happiness. What is happiness to Masha? At first, happiness for her is Sergey alone. Then, as she encounters the society at St. Petersburg and experiences the flattery, fame and the stimulation that it offers, that becomes happiness to her. Finally, when she leaves society behind, disillusioned and with a failed marriage, she finds herself miserable as she tries to regain back the former marital happiness to no avail.
Tolstoy suggests that there's no point in pining away for or attempting to resurrect what can't be brought back, but to instead find newer avenues of happiness. Things change and so do people. Once gone, these cannot revert back to the former state. So, there's no point in mourning for a past that won't come back.
At the same time, he seems to stress on how momentary joys are not real and are mere illusions.
It's interesting - this whole notion of evolving happiness, for it's human tendency to mourn for what will not come back, reminisce about what seems like the spotlessly beautiful past in hindsight. Either one can spend one's life being miserable about what is lost or one can make an effort to move forward into the future. The choice, in the end, is what decides happiness.
Visit my Bookstagram for more book reviews:
Literarianism
January 31, 2020
- دوشیزه دردانه ای که فقط به تحسین دیگران دلخوش باشد و همین که با خودش تنها شد دل به یاس بسپارد و از همه چیز بیزار شود هیچ خوب نیست. این از خودنمایی است! برای خودتان ارزشی ندارید؟
January 23, 2019
Wenn es nicht auf dem Buchcover stehen würde, ich könnte es kaum glauben, dass diese Erzählung von Tolstoi ist. Ohne Wissen über den Autor hätte ich vielleicht noch wohlwollend einen Stern mehr gegeben für die schöne Sprache. Aber wenn ich mir überlege, unter welchen Absichten Tolstoi dieses Buch geschrieben hat, dann bleibt mir nichts anderes übrig, als es rundherum abzulehnen.
Tolstoi war noch gar nicht so alt, als er es schrieb, gerade mal 30 Jahre. Familienglück zählt noch zu den frühen Erzählungen. Aber Mitte des 19. Jahrhunderts galt man da wohl schon als alter Junggeselle, wenn man über 10 Saisons vorüber streichen ließ, ohne eine passende Frau gefunden zu haben. Tolstoi wollte sich um sein Gut kümmern, den Bauern helfen und auch eine Familie gründen. Die jungen Frauen in seinem Leben boten ihm nicht die entsprechende moralische Beständigkeit, die er erwartete. Zu einer ansehnliche Dame kappte er die Beziehung, weil er sie als zu oberflächig und lustorientiert sah. Dagegen schwärmte er von einer 10 Jahre älteren Freundin, die bezogen auf Intelligenz und Redlichkeit genau seinem Geschmack entsprach, aber halt zu alt zum Heiraten. Unter diesen persönlichen Voraussetzungen setzte er sich nun an diese Erzählung, um zu zeigen, was für ihn Familienglück, oder genauer Eheglück bedeutet:
Mascha, die Ich-Erzählerin, beginnt ihre Rückschau auf ihr Eheleben als sie 17 Jahre alt ist und sich in den überaus sympathischen Freund Sergei ihres verstorbenen Vaters verliebt. Der ist (wie ungefähr Tolstoi) Anfang 30 und hat auch mit der Hoffnung auf eine Ehe abschlossen (wie Tolstoi). Das hinsichtlich des Alters ungleiche Paar kommt sich nach vielen Jo-Jo-Spielchen dann doch näher, er glaubt nicht an ihre Liebe an einen alten Mann, sie verzweifelt an seiner Ungläubigkeit und will nur ihn. Da greift der Realist Tolstoi aber ganz tief in die Romantikkiste. Als sie nach der Hochzeit eines Tages nach St. Petersburg reisen, erregt die hübsche Mascha die Aufmerksamkeit der Gesellschaft und wird zum Blickfang auf den Bällen. Doch ihr ach so treuer und guter Ehemann findet diese Eitelkeit nur abstoßend. Eine letzte Einladung zu einem Ball mit dem Prinzen bringt dann das endgültige Zerwürfnis. Sie will ihre Teilnahme für ihn und seine Ansichten "opfern", und er kann sich gar nicht genug über ihre Jugend und Unerfahrenheit aufregen, wenn sie von einer Opferbereitschaft spricht.
Die Beiden leben sich auseinander (sie bekommen aber nebenbei zwei Söhne, was wohl trotz der Distanz offensichtlich körperlich nach wie vor möglich ist). Nach einer Fast-Affäre beim Kuraufenthalt in Baden-Baden erkennt Mascha ihre Fehler und kehrt reuig zu ihrem Mann zurück. Sie hält ihm vor, dass er sie nicht ausreichend vor den Gefahren des gesellschaftlichen Lebens bewahrt hat. Sie erkennt nun erst ihr Glück, welches vollständig im Muttersein liegt. Die Liebe zum Ehemann bleibt aber (für immer) gekühlt, wenn auch nicht erkaltet. Nichts wird mehr wie früher sein.
Fazit:
So sieht also Tolstoi das Familienglück. Eine selbstbewusste, eigenständige Ehefrau ist nicht Teil seines Gemäldes. Vielmehr gehört die Frau ins heimische Haus, Sexualität spielt nur noch eine nachgelagerte Rolle, sie soll den Mann als eine moralische "Gottheit" (dieses Wort benutzt Tolstoi wirklich) ansehen, der ihr das wahre und selbstlose Leben lehrt, frei von jeden Eitelkeiten ist. Das ist ein absolut entsetzliches Frauenbild, welches Tolstoi hier aufzeigt. Wenn man seine Biografie liest, dann erkennt man, dass er diese Bild umgesetzt hat. Seine Frau, die er tatsächlich noch fand, litt unter diesem Liebesentzug und dem Patriarchat sehr, hielt aber immer zu ihm.
Tolstoi Frauen sind eigentlich immer schwache Personen in seinen Büchern. Er ist der personifizierte Antifeminist. Anna Karenina ist die einzige starke, selbstbewusste Frau (dafür lässt er sie auch besonders leiden), die ich aus seinen Werken kenne. Ich mag Tolstoi trotzdem, aber mehr für seine Beobachtungsgabe, seinen Glauben (den ich nicht immer teile) und seiner Sozialkritik. All dies kommt in diesem Buch aber nicht vor. Nach diesem Buch schrieb er in einem Brief: „Das Leben ist zu kurz, als das es ein Erwachsener mit [dem Schreiben solcher Romane] verbringen sollte. Das ist beschämend. Ich will, muss und kann etwas Anständiges tun.“ Wenn der Autor schon so über sein Werk spricht, was soll ich dann noch mehr dazu sagen...
Tolstoi war noch gar nicht so alt, als er es schrieb, gerade mal 30 Jahre. Familienglück zählt noch zu den frühen Erzählungen. Aber Mitte des 19. Jahrhunderts galt man da wohl schon als alter Junggeselle, wenn man über 10 Saisons vorüber streichen ließ, ohne eine passende Frau gefunden zu haben. Tolstoi wollte sich um sein Gut kümmern, den Bauern helfen und auch eine Familie gründen. Die jungen Frauen in seinem Leben boten ihm nicht die entsprechende moralische Beständigkeit, die er erwartete. Zu einer ansehnliche Dame kappte er die Beziehung, weil er sie als zu oberflächig und lustorientiert sah. Dagegen schwärmte er von einer 10 Jahre älteren Freundin, die bezogen auf Intelligenz und Redlichkeit genau seinem Geschmack entsprach, aber halt zu alt zum Heiraten. Unter diesen persönlichen Voraussetzungen setzte er sich nun an diese Erzählung, um zu zeigen, was für ihn Familienglück, oder genauer Eheglück bedeutet:
Mascha, die Ich-Erzählerin, beginnt ihre Rückschau auf ihr Eheleben als sie 17 Jahre alt ist und sich in den überaus sympathischen Freund Sergei ihres verstorbenen Vaters verliebt. Der ist (wie ungefähr Tolstoi) Anfang 30 und hat auch mit der Hoffnung auf eine Ehe abschlossen (wie Tolstoi). Das hinsichtlich des Alters ungleiche Paar kommt sich nach vielen Jo-Jo-Spielchen dann doch näher, er glaubt nicht an ihre Liebe an einen alten Mann, sie verzweifelt an seiner Ungläubigkeit und will nur ihn. Da greift der Realist Tolstoi aber ganz tief in die Romantikkiste. Als sie nach der Hochzeit eines Tages nach St. Petersburg reisen, erregt die hübsche Mascha die Aufmerksamkeit der Gesellschaft und wird zum Blickfang auf den Bällen. Doch ihr ach so treuer und guter Ehemann findet diese Eitelkeit nur abstoßend. Eine letzte Einladung zu einem Ball mit dem Prinzen bringt dann das endgültige Zerwürfnis. Sie will ihre Teilnahme für ihn und seine Ansichten "opfern", und er kann sich gar nicht genug über ihre Jugend und Unerfahrenheit aufregen, wenn sie von einer Opferbereitschaft spricht.
Die Beiden leben sich auseinander (sie bekommen aber nebenbei zwei Söhne, was wohl trotz der Distanz offensichtlich körperlich nach wie vor möglich ist). Nach einer Fast-Affäre beim Kuraufenthalt in Baden-Baden erkennt Mascha ihre Fehler und kehrt reuig zu ihrem Mann zurück. Sie hält ihm vor, dass er sie nicht ausreichend vor den Gefahren des gesellschaftlichen Lebens bewahrt hat. Sie erkennt nun erst ihr Glück, welches vollständig im Muttersein liegt. Die Liebe zum Ehemann bleibt aber (für immer) gekühlt, wenn auch nicht erkaltet. Nichts wird mehr wie früher sein.
Fazit:
So sieht also Tolstoi das Familienglück. Eine selbstbewusste, eigenständige Ehefrau ist nicht Teil seines Gemäldes. Vielmehr gehört die Frau ins heimische Haus, Sexualität spielt nur noch eine nachgelagerte Rolle, sie soll den Mann als eine moralische "Gottheit" (dieses Wort benutzt Tolstoi wirklich) ansehen, der ihr das wahre und selbstlose Leben lehrt, frei von jeden Eitelkeiten ist. Das ist ein absolut entsetzliches Frauenbild, welches Tolstoi hier aufzeigt. Wenn man seine Biografie liest, dann erkennt man, dass er diese Bild umgesetzt hat. Seine Frau, die er tatsächlich noch fand, litt unter diesem Liebesentzug und dem Patriarchat sehr, hielt aber immer zu ihm.
Tolstoi Frauen sind eigentlich immer schwache Personen in seinen Büchern. Er ist der personifizierte Antifeminist. Anna Karenina ist die einzige starke, selbstbewusste Frau (dafür lässt er sie auch besonders leiden), die ich aus seinen Werken kenne. Ich mag Tolstoi trotzdem, aber mehr für seine Beobachtungsgabe, seinen Glauben (den ich nicht immer teile) und seiner Sozialkritik. All dies kommt in diesem Buch aber nicht vor. Nach diesem Buch schrieb er in einem Brief: „Das Leben ist zu kurz, als das es ein Erwachsener mit [dem Schreiben solcher Romane] verbringen sollte. Das ist beschämend. Ich will, muss und kann etwas Anständiges tun.“ Wenn der Autor schon so über sein Werk spricht, was soll ich dann noch mehr dazu sagen...
January 21, 2021
Me encanta la literatura rusa, más si son clásicos, pero Tolstoi es uno de esos enormes placeres que me gusta dame, ¡cómo lo disfruto!, su hermosa prosa, fácil, sencilla pero tan profunda.
Con una inteligencia y con una facilidad impresionante Tolstoi nos pone en la mesa la realidad de lo que significa vivir en matrimonio.
Para Masha, quien es la que nos relata su vida en primera persona, conocer el amor, lo que significa amar tan profundamente a alguien, sentir el amor de esa otra persona, depender tanto de su marido en el buen sentido de la palabra, para luego encontrarse con cosas que ella no comprende.
Me ha parecido a mi que esa lucha de Masha por madurar, por ver su amor madurar es una manera tan clara y realista de presentar lo que les sucede en la realidad a los matrimonios, pero es que al final cuando Serguéi le hace ver a Masha la realidad de la situación, como ella tiene que madurar entender que también su amor ha cambiado y madurado, que no es desamor si no la plenitud del mismo, que la pasión que ella cree que falta y la convierte en desamor es en realidad la mutación de un amor más grande, es que, me ha parecido hermoso.
Es un libro precioso y uno puede ir pasando las páginas y es inevitable juzgar a Masha con sus actitudes, su modo equivocado de comportarse, su egoísmo, su vanidad y su orgullo o juzgar a Serguéi por su orgullo, su alejamiento, su frialdad o tal vez su indiferencia, para al final recibir una enorme lección de parte del autor, nadie podemos juzgar lo que sucede dentro de un matrimonio hasta conocer realmente las motivaciones o vivir dentro del corazón y la cabeza de ese matrimonio.
Un libro precioso, maravilloso y por supuesto super recomendable
Con una inteligencia y con una facilidad impresionante Tolstoi nos pone en la mesa la realidad de lo que significa vivir en matrimonio.
Para Masha, quien es la que nos relata su vida en primera persona, conocer el amor, lo que significa amar tan profundamente a alguien, sentir el amor de esa otra persona, depender tanto de su marido en el buen sentido de la palabra, para luego encontrarse con cosas que ella no comprende.
Me ha parecido a mi que esa lucha de Masha por madurar, por ver su amor madurar es una manera tan clara y realista de presentar lo que les sucede en la realidad a los matrimonios, pero es que al final cuando Serguéi le hace ver a Masha la realidad de la situación, como ella tiene que madurar entender que también su amor ha cambiado y madurado, que no es desamor si no la plenitud del mismo, que la pasión que ella cree que falta y la convierte en desamor es en realidad la mutación de un amor más grande, es que, me ha parecido hermoso.
Es un libro precioso y uno puede ir pasando las páginas y es inevitable juzgar a Masha con sus actitudes, su modo equivocado de comportarse, su egoísmo, su vanidad y su orgullo o juzgar a Serguéi por su orgullo, su alejamiento, su frialdad o tal vez su indiferencia, para al final recibir una enorme lección de parte del autor, nadie podemos juzgar lo que sucede dentro de un matrimonio hasta conocer realmente las motivaciones o vivir dentro del corazón y la cabeza de ese matrimonio.
Un libro precioso, maravilloso y por supuesto super recomendable
February 16, 2025
آقای تولستوی دوباره یه حقیقت دیگه رو کوبوند تو صورتمون!
September 24, 2025
نسبت به رمانهای کوتاه دیگهی تولستوی کمتر دوستش داشتم چون یه جاهایی برام کند میشد و توصیفاتش برام حوصلهسربر بود ولی خب از طرف دیگه یه سری از این توصیفات لازمهی داستان بود و برای اینکه خوب شرایط رو به تصویر بکشه مجبور بوده که توصیف کنه.
شاید واقعیت خیلی از ازدواجها به همین صورت هستش، در ابتدا که دو نفر تازه متوجه میشن عاشق شدن همه چیز در دنیا قشنگتر هستش، آسمون و زمین و انسانها، کارهای روتین معنی دیگهای پیدا میکنن و جذاب میشن. داستان سعادت زناشویی هم همینطور پیش میره و تولستوی در اوایل کتاب صفحات زیادی رو به توصیف گلها و طبیعت و آب و هوا اختصاص میده و همه چیز قشنگ پیش میره. و مثل واقعیت هرچی میریم جلوتر یه سری مسائل کسلکنندهتر میشه و جذابیت خودش رو از دست میده. تازه اینجاست که زندگی اسیر یه سری روتینها میشه و عشق آتشین اولیه کمرنگتر میشه و دو نفر شخصیت واقعی همدیگه رو میبینن، کسی که باید شبانهروز در کنارش زندگی کنن. دو نفری که فکر میکردن تا ابد با عشق در کنار همدیگه زندگی خواهند کرد الان با یه سری جزئیات ریز روبهرو میشن که براشون غیرقابل تحمل هستش. اینجا همون نقطهی مهم و حیاتی تو رابطه هستش که با صحبت و تغییر نگرش میشه به یه رابطه ایدهآل رسید که بر پایه احترام و درک متقابل هستش، شاید عشق آتشین اولیه دیگه وجود نداشته باشه ولی به جاش یه جنس دیگه از دوست داشتن به وجود میاد.
تولستوی تونسته خیلی قشنگ و هنرمندانه این روند رو توضیح بده. هنرمندانه به این دلیل که این داستان رو از زبان شخصیت زن داستان روایت کرده و خب به نظرم خیلی باجزئیات دغدغهها و نگرانیهای ماریا رو توضیح میده
شاید واقعیت خیلی از ازدواجها به همین صورت هستش، در ابتدا که دو نفر تازه متوجه میشن عاشق شدن همه چیز در دنیا قشنگتر هستش، آسمون و زمین و انسانها، کارهای روتین معنی دیگهای پیدا میکنن و جذاب میشن. داستان سعادت زناشویی هم همینطور پیش میره و تولستوی در اوایل کتاب صفحات زیادی رو به توصیف گلها و طبیعت و آب و هوا اختصاص میده و همه چیز قشنگ پیش میره. و مثل واقعیت هرچی میریم جلوتر یه سری مسائل کسلکنندهتر میشه و جذابیت خودش رو از دست میده. تازه اینجاست که زندگی اسیر یه سری روتینها میشه و عشق آتشین اولیه کمرنگتر میشه و دو نفر شخصیت واقعی همدیگه رو میبینن، کسی که باید شبانهروز در کنارش زندگی کنن. دو نفری که فکر میکردن تا ابد با عشق در کنار همدیگه زندگی خواهند کرد الان با یه سری جزئیات ریز روبهرو میشن که براشون غیرقابل تحمل هستش. اینجا همون نقطهی مهم و حیاتی تو رابطه هستش که با صحبت و تغییر نگرش میشه به یه رابطه ایدهآل رسید که بر پایه احترام و درک متقابل هستش، شاید عشق آتشین اولیه دیگه وجود نداشته باشه ولی به جاش یه جنس دیگه از دوست داشتن به وجود میاد.
تولستوی تونسته خیلی قشنگ و هنرمندانه این روند رو توضیح بده. هنرمندانه به این دلیل که این داستان رو از زبان شخصیت زن داستان روایت کرده و خب به نظرم خیلی باجزئیات دغدغهها و نگرانیهای ماریا رو توضیح میده
January 15, 2022
8th book of 2022
I really enjoyed this. It's an incredibly quick read, coming in at just a little over one hundred pages.
I will be thinking on this today, and will write my full and proper review later on.
I really enjoyed this. It's an incredibly quick read, coming in at just a little over one hundred pages.
I will be thinking on this today, and will write my full and proper review later on.
May 20, 2020
توصیفات زیبا و واقع گرایانهی تولستوی از شروع رابطهای با عشق آتشین و روند تغییرات آن در گذر زمان در طول زندگی زناشویی...
September 10, 2025
داستان خوبی بود و ریتم تندی هم داشت.
همینطور بنظرم پایانش خیلی خوب بود.
تولستوی قلم گیرا و جذابی داره که ترجمه جناب سروش حبیبی اون رو برای ما شیرین تر میکنه.
همینطور بنظرم پایانش خیلی خوب بود.
تولستوی قلم گیرا و جذابی داره که ترجمه جناب سروش حبیبی اون رو برای ما شیرین تر میکنه.
February 6, 2023
4,5/5
Es de sobras sabido que Tolstói es uno de mis escritores favoritos, quizá con el que más conecto por su estilo narrativo, su sensibilidad y la maravillosa capacidad de hacernos partícipes de las emociones y relaciones humanas en todas sus variantes. En esta ocasión y tras haber leído dos de sus obras magnas, “Anna Karénina” y “Guerra y paz”, decidí que “La felicidad conyugal”, sería la nouvelle escogida para finalizar el 2022 y comenzar el nuevo año. Os haré un pequeño spoiler: no pude escoger mejor.
Esta historia, podríamos decir que es un recorrido por la vida de Masha y Serguéi. Ella, una niña que queda huérfana y él, el mejor amigo de su respectivo reciente fallecido padre; dos personajes separados por una significativa diferencia de edad, un impedimento que no logrará distanciarlos a pesar de las adversidades. Un idílico enamoramiento, un
Estamos ante un relato precioso a la par que breve, donde conoceremos una historia de amor realista, de un matrimonio donde se crean lazos difícilmente quebrantables, capaces de perdurar eternamente. La realidad es dolorosa, nos muestra la evolución que sufren las relaciones conyugales, sus desavenencias y los cambios, progresos, etapas y variaciones que nacen de momentos clave y que nos ofrecen la visión de la marca del pasado que sobrevive en el presente.
Obviamente, el mayor deleite con el que nos encontramos en esta lectura es la magnífica prosa del autor que es tan hermosa que no solo deslumbra cuando nos describe los sentimientos que unen a nuestros protagonistas, sino también nos brinda una serie de descripciones de los lugares en los que se sitúa la acción, de una manera tan pulcra, estilísticamente perfecta y delicada que es imposible no deleitarse con la belleza de una narrativa notablemente superior.
En conclusión, volver a reencontrarme con Tolstói ha vuelto a suponer un fascinante placer literario. Yo que esperaba hallar entre sus páginas un texto de una calidad menor a sus otras obras, he encontrado un pequeño pero gran tesoro que os animo a leer. Dejaos arrastrar por esta vorágine de sentimientos, de una vida, de una profunda unión, en definitiva de una convivencia matrimonial que te dejará sin palabras.
Es de sobras sabido que Tolstói es uno de mis escritores favoritos, quizá con el que más conecto por su estilo narrativo, su sensibilidad y la maravillosa capacidad de hacernos partícipes de las emociones y relaciones humanas en todas sus variantes. En esta ocasión y tras haber leído dos de sus obras magnas, “Anna Karénina” y “Guerra y paz”, decidí que “La felicidad conyugal”, sería la nouvelle escogida para finalizar el 2022 y comenzar el nuevo año. Os haré un pequeño spoiler: no pude escoger mejor.
Esta historia, podríamos decir que es un recorrido por la vida de Masha y Serguéi. Ella, una niña que queda huérfana y él, el mejor amigo de su respectivo reciente fallecido padre; dos personajes separados por una significativa diferencia de edad, un impedimento que no logrará distanciarlos a pesar de las adversidades. Un idílico enamoramiento, un
Estamos ante un relato precioso a la par que breve, donde conoceremos una historia de amor realista, de un matrimonio donde se crean lazos difícilmente quebrantables, capaces de perdurar eternamente. La realidad es dolorosa, nos muestra la evolución que sufren las relaciones conyugales, sus desavenencias y los cambios, progresos, etapas y variaciones que nacen de momentos clave y que nos ofrecen la visión de la marca del pasado que sobrevive en el presente.
Obviamente, el mayor deleite con el que nos encontramos en esta lectura es la magnífica prosa del autor que es tan hermosa que no solo deslumbra cuando nos describe los sentimientos que unen a nuestros protagonistas, sino también nos brinda una serie de descripciones de los lugares en los que se sitúa la acción, de una manera tan pulcra, estilísticamente perfecta y delicada que es imposible no deleitarse con la belleza de una narrativa notablemente superior.
En conclusión, volver a reencontrarme con Tolstói ha vuelto a suponer un fascinante placer literario. Yo que esperaba hallar entre sus páginas un texto de una calidad menor a sus otras obras, he encontrado un pequeño pero gran tesoro que os animo a leer. Dejaos arrastrar por esta vorágine de sentimientos, de una vida, de una profunda unión, en definitiva de una convivencia matrimonial que te dejará sin palabras.
May 30, 2023
الكونت تولستوي ترك هذه الرواية أثناء حياته ولم يقم بنشرها، وهي أحد الروايات المجهولة التي تم اكتشافها ونشرها بعد وفاته.
وكعادته في الغوص في أعماق النفس البشرية وتحليلها حسب الهدف والمغزى من الحياة وطريقة معايشتها، يُطلعنا في هذه الرواية العميقة نفسياً على أحد حالات الزواج التي يمر بها البشر.
يروي سيرة كاتيا الشابة الجميلة المفعمة بالأنوثة والغنية التي تعيش في الريف، توفي والداها وبقيت مع أختها والعاملين بمنزلهم.
تقع في غرام صديق والدها "سيرج" الذي يكبرها بثلاثين عاماً، يروي تفاصيل الغرام في مده وجزره إلى أن يتزوج الحبيبان ويعيشان في الريف.
بعد مرور فترة من الزواج تشعر كاتيا بالملل والضجر من الحياة الريفية والروتينية برتابتها، فيسافران إلى مدينة بطرسبرج حيث الحياة المدنية وحياة الليل والسهرات والطبقات المخمليّة، تنغمس كاتيا في هذه الحياة، وتنسى زوجها الذي يرافقها على مضض ولا يحرمها من أيّ شيء.
ثم تضعف العلاقة ويتأثر الحب فالحياة المدنية أخذت كاتيا من زوجها وطفلها، وحين تتوتر العلاقة بينهما إلى درجة الانفصال، يعودان إلى منزلهما في الريف وتحاول كاتيا أن تحافظ على زوجها وأطفالها وبيتها وحياتها، لكن المشاعر تتغيّر.
يُبدع تولستوي في وصف مشاعر الزوجين، في كل مرحلة من مراحل زواجهما، يتفنّن في تصوير المشاعر بدقة شديدة ثم يحلّلها ببراعة فائقة وكأنه يطلع على دواخلهما.
روح تولستوي لم تكن كاملة في هذه الرواية كان هناك شيء ينقصها.
وكعادته في الغوص في أعماق النفس البشرية وتحليلها حسب الهدف والمغزى من الحياة وطريقة معايشتها، يُطلعنا في هذه الرواية العميقة نفسياً على أحد حالات الزواج التي يمر بها البشر.
يروي سيرة كاتيا الشابة الجميلة المفعمة بالأنوثة والغنية التي تعيش في الريف، توفي والداها وبقيت مع أختها والعاملين بمنزلهم.
تقع في غرام صديق والدها "سيرج" الذي يكبرها بثلاثين عاماً، يروي تفاصيل الغرام في مده وجزره إلى أن يتزوج الحبيبان ويعيشان في الريف.
بعد مرور فترة من الزواج تشعر كاتيا بالملل والضجر من الحياة الريفية والروتينية برتابتها، فيسافران إلى مدينة بطرسبرج حيث الحياة المدنية وحياة الليل والسهرات والطبقات المخمليّة، تنغمس كاتيا في هذه الحياة، وتنسى زوجها الذي يرافقها على مضض ولا يحرمها من أيّ شيء.
ثم تضعف العلاقة ويتأثر الحب فالحياة المدنية أخذت كاتيا من زوجها وطفلها، وحين تتوتر العلاقة بينهما إلى درجة الانفصال، يعودان إلى منزلهما في الريف وتحاول كاتيا أن تحافظ على زوجها وأطفالها وبيتها وحياتها، لكن المشاعر تتغيّر.
يُبدع تولستوي في وصف مشاعر الزوجين، في كل مرحلة من مراحل زواجهما، يتفنّن في تصوير المشاعر بدقة شديدة ثم يحلّلها ببراعة فائقة وكأنه يطلع على دواخلهما.
روح تولستوي لم تكن كاملة في هذه الرواية كان هناك شيء ينقصها.
August 16, 2022
A longer novella (80 pages) in two parts, written early on in the career of Tolstoy (1859). The first part describes the life of a 16-year-old girl, left in a sorry state after the death of her parents. She gets attracted to her much older uncle, and the feeling is mutual. They both struggle with their relationship, but all ends well. Tolstoy portrays them as the happiest couple in the world.
Part 2 sketches a quite different evolution. After the marital bliss, distance grows between them, even more so when they move to Saint-Petersburg and society life absorbs all of the young woman’s attention. It comes to a mental break-up, but she comes to her senses and after some deep conversations in which they expose their heart and soul, they find happiness again.
Does this sound too sweet-romantic to today's taste? Anyway, Tolstoy claims he has written it from personal experience. It’s a beautiful, intimate story, though it has some structural flaws, and carries a traditional view on gender (it’s mainly the woman that is to blame). But I’ve got to admit that it testifies to the enormous psychological empathy of the writer and to his refined writing skills.
Part 2 sketches a quite different evolution. After the marital bliss, distance grows between them, even more so when they move to Saint-Petersburg and society life absorbs all of the young woman’s attention. It comes to a mental break-up, but she comes to her senses and after some deep conversations in which they expose their heart and soul, they find happiness again.
Does this sound too sweet-romantic to today's taste? Anyway, Tolstoy claims he has written it from personal experience. It’s a beautiful, intimate story, though it has some structural flaws, and carries a traditional view on gender (it’s mainly the woman that is to blame). But I’ve got to admit that it testifies to the enormous psychological empathy of the writer and to his refined writing skills.
June 30, 2020
ادبیات روسیه را تا به امروز دوست داشته ام.
برایم صمیمیت خاصی دارد و غالباً حس همذات پنداری را در من بیدار می کند.
این بار نیز تولستوی با قدرت و ظرافتی بی نظیر چنان در قالب نقشش فرو رفته که تو گویی به تمامی این دختر جوان را زیسته است!
در این رمان کوتاه و جمع و جور، از هرچیزی به قدر کفایت هست؛ احساسات هست، منطق هم هست. شور زندگی هست، ملال هم هست. شادی و بی پروایی جوانی هست، منطق و پختگی پیری هم هست... و به گمانم همین ترکیبهای درست، آن را ملموس و باورپذیر کرده است.
قصه ی این کتاب ساده است؛ روایتیست از تغییر تدریجی ماهیت احساسات آدمی در گذر ماهها و سالها؛ و شاید یکی از تلنگرهایش برای ما این باشد که گذر زمان و آثار طبیعی اش را به رسمیت بشناسیم و تغییر ماهیت احساساتی چون شور و هیجان روزهای اول آشنایی را به مرگ عشق تعبیر نکنیم. و همچنین آگاه باشیم که هیچ عشقی بدون تلاش و مراقبت، به خودی خود نمی پاید.
به قول دوستی، “رابطه مراقبت می خواهد” و من اضافه می کنم که گاهی حتی قربانیهایی نیز می طلبد.
برایم صمیمیت خاصی دارد و غالباً حس همذات پنداری را در من بیدار می کند.
این بار نیز تولستوی با قدرت و ظرافتی بی نظیر چنان در قالب نقشش فرو رفته که تو گویی به تمامی این دختر جوان را زیسته است!
در این رمان کوتاه و جمع و جور، از هرچیزی به قدر کفایت هست؛ احساسات هست، منطق هم هست. شور زندگی هست، ملال هم هست. شادی و بی پروایی جوانی هست، منطق و پختگی پیری هم هست... و به گمانم همین ترکیبهای درست، آن را ملموس و باورپذیر کرده است.
قصه ی این کتاب ساده است؛ روایتیست از تغییر تدریجی ماهیت احساسات آدمی در گذر ماهها و سالها؛ و شاید یکی از تلنگرهایش برای ما این باشد که گذر زمان و آثار طبیعی اش را به رسمیت بشناسیم و تغییر ماهیت احساساتی چون شور و هیجان روزهای اول آشنایی را به مرگ عشق تعبیر نکنیم. و همچنین آگاه باشیم که هیچ عشقی بدون تلاش و مراقبت، به خودی خود نمی پاید.
به قول دوستی، “رابطه مراقبت می خواهد” و من اضافه می کنم که گاهی حتی قربانیهایی نیز می طلبد.
October 19, 2024
فکر میکنم تو سن خیلی خوبی این رمان رو خوندم. اینطور که الان درکش کردم شاید بعدا نتونم درک کنم. داستان در مورد عشق متقابل دختر 16-17 ساله به یک مرده سی ساله هستش. فراز و نشیب این عشق قبل و بعد ازدواج رو تولستوی به خوبی به تصویر کشیده بود. عشقی که قبل از ازدواج بسیار آتشین هست ولی بعد از ازدواج تبدیل به یک وظیفه و جز کارهای عادی زندگی میشه. یک ویژگی داستان رو که خیلی دوست داشتم: نیومده بود توجیه کنه که چرا اینطور میشه. فقط اومده بود این رابطه رو نشون داده بود. دلیل اصلیش شاید هنوز هم برام مبهم باشه ولی اینکه میتونم ببینمش و درکش کنم بدون اینکه تجربه کنم برام کافیه.
بعد از ارباب و بنده-پدر سرگی و شیطان این کتاب رو خوندم و احساس میکنم تو یه ترتیب درستی دارم پیش میرم. چون رفته رفته دارم بیشتر از تولستوی لذت میبرم
بعد از ارباب و بنده-پدر سرگی و شیطان این کتاب رو خوندم و احساس میکنم تو یه ترتیب درستی دارم پیش میرم. چون رفته رفته دارم بیشتر از تولستوی لذت میبرم
December 20, 2024
اولین ریویویی که مینویسم و احساس میکنم قراره مضحک باشه...
داستان راجب یه زوج با اختلاف سنی تقریبا ۲۰ ساله که با شوق و حرارت خاصی شروع شده این به اصطلاح "عشق"شون در حدی که هر دو فک میکنند خوشبخت ترین آدم های روی زمینن و به حال بقیه افسوس میخورن چون به اندازه این دو سعادتمند نیستند(زهی خیال باطل)هست.
با پیش رفتن داستان این عشق اتوپیایی و عجیب غریبشون آبش از آسیاب میوفته و اینا (مخصوصا دختره که پختگی کمتری به بخاطر سنش داره) میفهمه چه غلطی کرده و این چیزی که بهش میگن ازدواج صرفا یه بازی بچگونه نیست که بخاطر یه چیز موقت و بی ثباتی مثل عشق تن بهش بدی مرد جونیاشو کرده و الان میخواد یه زندگی آسوده داشته باشه ولی دخترم تازه اول جونیشه و فهمیده خیلی چیزا هست که امتحان نکرده و شور جوانی زده به کمرش .
حالا که کار از کار گذشته و بین اینا یسری فاصله افتاده و هر دو حس میکنن که اونطوری که اوایل شیدا و مجنون هم نبودن نیستن دنبال اینن که اون حس اولیه رو بر گردونن ولی احساسی که رفته مثل زمانی که گذشته برنمیگرده و نمیتونیم انتظار داشته باشیم ۵۰ ۶۰ سال بکوب و بی وقفه در حد جنون عاشق کسی باشیم
مرد (احتمالا بخاطر سن و تجربه زیادی که داره) این موضوع رو خودش به تنهایی حل و فصل کرده و با این قضیه که اون جنون اولیه رابطه اش یه حس موقت بوده و الان برای ادامه لازمه نوع جدیدی از محبت و علاقه که بیشتر شکل وفاداری و احترام داره داشته باشه کنار اومده و خیلی منطقی و در بهترین حالت ممکن وضعیت خودشو کنترل کرده
این طرف دخترک خودشو به خاک و خون میکشه و دنبال مقصر برای احساسات از دست رفته است و معتقده میتونه برش گردونه و همش یه اشتباه مسخره بوده و میتونست جور دیگه ای باشه اما خب در نهایت اون هم واقعیت نسبتا غمناک قضیه رو میفهمه
حتی با اینکه هیچوقت قبل از این به اون جنون عاشقی ابدی اعتقاد نداشت تا آخرین لحظات منتظر یه معجزه تو روند داستان بودم تا این دوتا دوباره مثل روز اول همو دوس داشته باشن ولی خب کتاب یه حقیقت خیلی منطقی ولی تلخو کوبید تو صورتم 🎀
(تولستوی با اینکه مرده چطور تونسته انقددد احساسات یه زنو دقیق بنویسه تو شیک شک شوکم)
*این بوسه دیگر بوسه دلباخته ای نیست.بوسه یک دوست وفادار است*
داستان راجب یه زوج با اختلاف سنی تقریبا ۲۰ ساله که با شوق و حرارت خاصی شروع شده این به اصطلاح "عشق"شون در حدی که هر دو فک میکنند خوشبخت ترین آدم های روی زمینن و به حال بقیه افسوس میخورن چون به اندازه این دو سعادتمند نیستند(زهی خیال باطل)هست.
با پیش رفتن داستان این عشق اتوپیایی و عجیب غریبشون آبش از آسیاب میوفته و اینا (مخصوصا دختره که پختگی کمتری به بخاطر سنش داره) میفهمه چه غلطی کرده و این چیزی که بهش میگن ازدواج صرفا یه بازی بچگونه نیست که بخاطر یه چیز موقت و بی ثباتی مثل عشق تن بهش بدی مرد جونیاشو کرده و الان میخواد یه زندگی آسوده داشته باشه ولی دخترم تازه اول جونیشه و فهمیده خیلی چیزا هست که امتحان نکرده و شور جوانی زده به کمرش .
حالا که کار از کار گذشته و بین اینا یسری فاصله افتاده و هر دو حس میکنن که اونطوری که اوایل شیدا و مجنون هم نبودن نیستن دنبال اینن که اون حس اولیه رو بر گردونن ولی احساسی که رفته مثل زمانی که گذشته برنمیگرده و نمیتونیم انتظار داشته باشیم ۵۰ ۶۰ سال بکوب و بی وقفه در حد جنون عاشق کسی باشیم
مرد (احتمالا بخاطر سن و تجربه زیادی که داره) این موضوع رو خودش به تنهایی حل و فصل کرده و با این قضیه که اون جنون اولیه رابطه اش یه حس موقت بوده و الان برای ادامه لازمه نوع جدیدی از محبت و علاقه که بیشتر شکل وفاداری و احترام داره داشته باشه کنار اومده و خیلی منطقی و در بهترین حالت ممکن وضعیت خودشو کنترل کرده
این طرف دخترک خودشو به خاک و خون میکشه و دنبال مقصر برای احساسات از دست رفته است و معتقده میتونه برش گردونه و همش یه اشتباه مسخره بوده و میتونست جور دیگه ای باشه اما خب در نهایت اون هم واقعیت نسبتا غمناک قضیه رو میفهمه
حتی با اینکه هیچوقت قبل از این به اون جنون عاشقی ابدی اعتقاد نداشت تا آخرین لحظات منتظر یه معجزه تو روند داستان بودم تا این دوتا دوباره مثل روز اول همو دوس داشته باشن ولی خب کتاب یه حقیقت خیلی منطقی ولی تلخو کوبید تو صورتم 🎀
(تولستوی با اینکه مرده چطور تونسته انقددد احساسات یه زنو دقیق بنویسه تو شیک شک شوکم)
*این بوسه دیگر بوسه دلباخته ای نیست.بوسه یک دوست وفادار است*
January 4, 2020
"رسالت هنر در این امر نفته است که در صدد فهماندن و احساس کردن مفاهیمی برآید که از طریق استدلال و مباحثه غیر قابل درک و غیر قابل دسترسی باشد."
لئو تولستوی، هنر چیست
با این تعاریف، این کتاب یک اثر هنر خالص و تولستوی یک هنرمند بی بدیله. و هنرمند کسیه که بتونه موقعیتی که حتی خودشم ذره ای ازش تجربه نداشته رو به نحوی بیان کنه که خواننده نفهمه، اون کسی که داره داستان رو روایت میکنه، نه شخصیت اصلی داستان بلکه نویسنده این اثره. جناب تولستوی احساسات و زندگی پر فراز و نشیب یک دختر (نو)جوان رو به حدی صاف و دقیق توصیف میکنه که لحظه ای نمیشه اون پیرمرد پشمالوی عبوس رو پشت این نوشته ها تصور کرد.
در همین رابطه پیشنهاد میکنم این ویدیو رو هم ببینید.
https://www.youtube.com/watch?v=Lr6DY...
لئو تولستوی، هنر چیست
با این تعاریف، این کتاب یک اثر هنر خالص و تولستوی یک هنرمند بی بدیله. و هنرمند کسیه که بتونه موقعیتی که حتی خودشم ذره ای ازش تجربه نداشته رو به نحوی بیان کنه که خواننده نفهمه، اون کسی که داره داستان رو روایت میکنه، نه شخصیت اصلی داستان بلکه نویسنده این اثره. جناب تولستوی احساسات و زندگی پر فراز و نشیب یک دختر (نو)جوان رو به حدی صاف و دقیق توصیف میکنه که لحظه ای نمیشه اون پیرمرد پشمالوی عبوس رو پشت این نوشته ها تصور کرد.
در همین رابطه پیشنهاد میکنم این ویدیو رو هم ببینید.
https://www.youtube.com/watch?v=Lr6DY...
May 31, 2019
بیشتر از چیزی که از یک روانشناس میتوانید یاد بگیرید از این کتاب یاد خواهید گرفت. فهم تالستوی از انسان و روابط عاطفی تکاندهنده است و البته استادیاش در نمایش این روابط و بیان حدیث نفسهای یک دختر جوان.
همهچیزش به نظرم درست و بهاندازه و شسته و رفته میآید. از ریتم و فراز و فرود و توصیفها بگیرید تا دیالوگنویسی.
ترجمه هم که جای حرف ندارد و همان چیزی است که باید باشد.
همهچیزش به نظرم درست و بهاندازه و شسته و رفته میآید. از ریتم و فراز و فرود و توصیفها بگیرید تا دیالوگنویسی.
ترجمه هم که جای حرف ندارد و همان چیزی است که باید باشد.
Displaying 1 - 30 of 1,637 reviews