What do you think?
Rate this book
Bodenstein & Kirchhoff #8
Het woud (Bodenstein & Kirchhoff Book 8)
Midden in de nacht gaat in het bos in de buurt van Ruppertshain een caravan in vlammen op. Oliver von Bodenstein en Pia Sander van de recherche worden opgeroepen om onderzoek te doen naar brandstichting. Dat wordt al snel ook onderzoek naar moord – in de uitgebrande resten van de caravan wordt een stoffelijk overschot aangetroffen.
Kort daarna wordt een doodzieke oude vrouw vermoord in een hospice. Bodenstein is ontzet; hij kende de vrouw al zijn hele leven. Het onderzoek leidt hem en Pia terug naar de zomer van 1972, toen Bodensteins beste vriend Artur spoorloos verdween. Een trauma dat hij nooit los heeft kunnen laten – en voor velen uit Ruppertshain te pijnlijk is om te willen bespreken. Het blijft niet bij twee doden. Rust er een vloek op het dorp?
Kort daarna wordt een doodzieke oude vrouw vermoord in een hospice. Bodenstein is ontzet; hij kende de vrouw al zijn hele leven. Het onderzoek leidt hem en Pia terug naar de zomer van 1972, toen Bodensteins beste vriend Artur spoorloos verdween. Een trauma dat hij nooit los heeft kunnen laten – en voor velen uit Ruppertshain te pijnlijk is om te willen bespreken. Het blijft niet bij twee doden. Rust er een vloek op het dorp?
535 pages, Kindle Edition
First published October 14, 2016
61 people are currently reading
968 people want to read
About the author
Nele Neuhaus
63 books751 followers... geboren in Münster / Westfalen und aufgewachsen in Paderborn, lebt seit ihrer Kindheit im Taunus und schreibt bereits ebenso lange. Sie arbeitete in einer Werbeagentur, studierte einige Semester Jura, Geschichte und Germanistik, bis sie nach ihrer Heirat ihren Mann im familieneigenen Betrieb unterstützte.
Ihre im Vordertaunus angesiedelte Krimiserie mit den Ermittlern Oliver von Bodenstein und Pia Kirchhoff, die Nele Neuhaus zunächst im Selbstverlag veröffentlichte bevor der Berliner Ullstein-Verlag sie 2008 entdeckte und unter Vertrag nahm, machte sie zu einer der meistgelesenen Krimiautorinnen im deutschsprachigen Raum. Ihre Taunuskrimis erreichten bisher eine Gesamtauflage von einer Million, die Rechte wurden in 20 Länder verkauft, unter anderem nach Italien, Frankreich, Spanien, Holland, Korea, Russland, Brasilien und in die USA.
Ihr Krimi "Schneewittchen muss sterben" gelangte bereits drei Tage nach Erscheinen im Juni 2010 unter die TOP20 der SPIEGEL-Bestsellerliste und steht seitdem auch bei Internetbuchhändler Amazon auf den vordersten Verkaufsrängen. Seit Anfang 2011 stehen alle vier Krimis von Nele Neuhaus unter den TOP50 der SPIEGEL-Bestsellerliste.
Im Frühjahr 2011 erschien im Thienemann-Verlag der erste Band der Jugendbuchreihe "Elena - Ein Leben für Pferde" mit dem Titel "Gegen alle Hindernisse". Band 2 folgte bereits im Juli 2011.
Der fünfte Fall für ihr Ermittlerduo Oliver von Bodenstein und Pia Kirchhoff mit dem Titel "Wer Wind sät" erschien am 13. Mai 2011 und schoss direkt auf Platz 1 der Spiegel-Bestsellerliste. Im September 2011 stehen alle 5 Krimis unter den 15 meistverkauften Taschenbüchern in der Bestsellerliste von Spiegel Online, "Tiefe Wunden" ist in Frankreich erschienen und "Schneewittchen muss sterben" in Holland.
Die Autorin lebt im Vordertaunus.
(Source: www.neleneuhaus.de)
Ihre im Vordertaunus angesiedelte Krimiserie mit den Ermittlern Oliver von Bodenstein und Pia Kirchhoff, die Nele Neuhaus zunächst im Selbstverlag veröffentlichte bevor der Berliner Ullstein-Verlag sie 2008 entdeckte und unter Vertrag nahm, machte sie zu einer der meistgelesenen Krimiautorinnen im deutschsprachigen Raum. Ihre Taunuskrimis erreichten bisher eine Gesamtauflage von einer Million, die Rechte wurden in 20 Länder verkauft, unter anderem nach Italien, Frankreich, Spanien, Holland, Korea, Russland, Brasilien und in die USA.
Ihr Krimi "Schneewittchen muss sterben" gelangte bereits drei Tage nach Erscheinen im Juni 2010 unter die TOP20 der SPIEGEL-Bestsellerliste und steht seitdem auch bei Internetbuchhändler Amazon auf den vordersten Verkaufsrängen. Seit Anfang 2011 stehen alle vier Krimis von Nele Neuhaus unter den TOP50 der SPIEGEL-Bestsellerliste.
Im Frühjahr 2011 erschien im Thienemann-Verlag der erste Band der Jugendbuchreihe "Elena - Ein Leben für Pferde" mit dem Titel "Gegen alle Hindernisse". Band 2 folgte bereits im Juli 2011.
Der fünfte Fall für ihr Ermittlerduo Oliver von Bodenstein und Pia Kirchhoff mit dem Titel "Wer Wind sät" erschien am 13. Mai 2011 und schoss direkt auf Platz 1 der Spiegel-Bestsellerliste. Im September 2011 stehen alle 5 Krimis unter den 15 meistverkauften Taschenbüchern in der Bestsellerliste von Spiegel Online, "Tiefe Wunden" ist in Frankreich erschienen und "Schneewittchen muss sterben" in Holland.
Die Autorin lebt im Vordertaunus.
(Source: www.neleneuhaus.de)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 170 reviews
May 15, 2019
«Ο θάνατος της αλεπούς» της Nele Neuhaus είναι η πέμπτη περιπέτεια του αστυνομικού διδύμου Όλιβερ φον Μπόντενσταϊν και Πία Ζάντερ που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Όταν ξεσπάει φωτιά σε ένα κάμπινγκ με τροχόσπιτα, όλοι πιστεύουν πως πρόκειται για εμπρησμό. Όμως το πτώμα ενός άντρα ανακαλύπτεται ανάμεσα στα αποκαΐδια και η υπόθεση παίρνει άλλη τροπή. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ακολουθεί ένας δεύτερος θάνατος. Αυτή τη φορά πρόκειται για μια ηλικιωμένη γυναίκα, που περνούσε τους τελευταίους μήνες της ζωής της σε ένα άσυλο ανιάτων. Οι αστυνόμοι Μπόντενσταϊν και Ζάντερ αναζητούν τώρα τον συνδετικό κρίκο που θα μπορούσε να ενώνει τα δύο θύματα, καθώς και τον λόγο που κάποιος θα ήθελε να τους δολοφονήσει.
Τα στοιχεία που έρχονται στο φως οδηγούν την αστυνομία στο παρελθόν, στα τέλη του καλοκαιριού του 1972. Τότε εξαφανίστηκε ένα μικρό αγόρι, ο καλύτερος φίλος του Μπόντενσταϊν, αλλά και το αγαπημένο του κατοικίδιο, μια αλεπού. Εκείνη η υπόθεση δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, κάτι που στοιχειώνει ακόμα τον αστυνόμο, που εν μέρει θεωρεί τον εαυτό του ένοχο επειδή δεν προστάτευσε τον φίλο του. Τώρα, όσο τα στοιχεία δείχνουν πως οι δολοφονίες πιθανόν να σχετίζονται με εκείνη την παλιά υπόθεση, νιώθει αποφασισμένος να φτάσει στην άκρη του γρίφου και να αποδώσει δικαιοσύνη στη μνήμη του φίλου του. Από την άλλη, οι κάτοικοι του χωριού δείχνουν απρόθυμοι να σκαλίσουν μια θλιβερή ιστορία που ανήκει στο παρελθόν.
Η αστυνομία δεν αργεί να καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο δράστης είναι κάποιος που ζει εδώ και χρόνια στην περιοχή. Κάποιος που γνωρίζει τους πάντες, κινείται απαρατήρητος ανάμεσά τους, παρακολουθεί τις κινήσεις τους και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει. Οι πιθανοί ύποπτοι αυξάνονται και οι πιο πολλοί από αυτούς φαίνεται πως έχουν παλιά μυστικά και κρυμμένες ενοχές, που είναι αποφασισμένοι να μη φέρουν ποτέ στο φως. Το ίδιο αποφασισμένοι είναι όμως και ο Μπόντεσταϊν και οι συνεργάτες του να λύσουν την υπόθεση, πριν η μακάβρια λίστα των νεκρών μεγαλώσει ακόμα περισσότερο…
Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να θεωρηθεί επιτυχημένο στο είδος του. Καλογραμμένο και αγωνιώδες, με πλοκή σφιχτοδουλεμένη και προσεγμένη, που κλιμακώνεται σταθερά και έχει να προσφέρει κάτι καινούριο σε κάθε σελίδα, σε κάθε κεφάλαιο – είτε αυτό αφορά την αστυνομική δράση, είτε τις σχέσεις ανάμεσα στους ήρωες. Εξαιρετικές ισορροπίες ανάμεσα στις «σκληρές» σκηνές που σχετίζονται με το αμείλικτο πρόσωπο του θανάτου και σε «ανθρώπινες» σκηνές που καλύπτουν όλο το φάσμα των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη μιας μικρής κοινότητας και την καθημερινότητά τους.
Είναι πράγματι εξαιρετικά όλα ανεξαιρέτως τα ψυχογραφήματα των ηρώων, που με τόση προσοχή και επιμέλεια έχει πλάσει η Neuhaus. Όλοι τους είναι τρομερά ενδιαφέροντες, με προσωπικότητες που ο αναγνώστης επιθυμεί να ανακαλύψει. Να διεισδύσει στο μυαλό τους και να μάθει το πώς σκέφτονται, γιατί κάνουν όσα κάνουν, πόσο αθώοι είναι και αν οι πράξεις τους μπορούν τελικά να δικαιολογηθούν ή όχι. Πρόκειται για μια πληθώρα εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων, με τα καλά και τα κακά στοιχεία τους· και αν τα δεύτερα υπερτερούν, δεν έχει σημασία. Έτσι, η συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να τους πλάσει κατά πώς εκείνη επιθυμεί, ώστε να εκπληρώσουν απόλυτα τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν εξαρχής: να εμπλουτίσουν την αφήγηση με αναπάντεχα περιστατικά, πιπεράτες αποκαλύψεις και ένα «βαρύ» -με διαφορετικό για τον καθένα τρόπο- παρελθόν.
Το παρόν συνδέεται με το παρελθόν ρεαλιστικά και ισορροπημένα, με τη συγκίνηση να παίρνει τα ηνία αρκετές φορές. Η συγγραφέας θίγει διάφορα κοινωνικά θέματα που μαστίζουν διαχρονικά τον κόσμο μας: το bullying που υφίσταται ένα μικρό παιδί, μόνο και μόνο επειδή διαφέρει από τους άλλους· την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει ο κόσμος οτιδήποτε ξένο και την αδιαφορία ή τη σκληρότητα που επιδεικνύει όταν το «κακό» χτυπά τον οποιονδήποτε εκτός από αυτούς· τον τρόπο που συσπειρώνεται μια ολόκληρη κοινότητα προκειμένου να διατηρήσει τα προσχήματα και τα μυστικά της, να καλύψει όλα τα επικίνδυνα συναισθήματα που κοχλάζουν κάτω από την επιφανειακή προσποίηση και αλληλεγγύη· το πού μπορεί να οδηγήσει μια ασυλλόγιστη πράξη, μια σκληρότητα που θεωρείται «παιχνίδι», και το πώς αυτό είναι πιθανόν να επηρεάσει το υπόλοιπο της ζωής πολλών ανθρώπων... Αυτά κι άλλα πολλά ξεδιπλώνονται στις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου από τη χαρισματική και πλούσια σε λέξεις και ύφος πένα της Nele Neuhaus, κάνοντας τον αναγνώστη από τη μία να αδημονεί για τις εξελίξεις που αφορούν το έγκλημα και από την άλλη να βουτά κάθε τόσο στη συνείδησή του και να σκέφτεται τις δικές του πράξεις, τη συμπεριφορά του απέναντι στους συνανθρώπους του, τις αδυναμίες και τα λάθη του…
Το μόνο «αρνητικό» του βιβλίου αφορά τους νέους αναγνώστες, όπως εμένα, που διαβάζουν για πρώτη φορά τη συγκεκριμένη συγγραφέα. Οι ήρωες του βιβλίου είναι πάρα πολλοί και όλοι σχετίζονται με κάποιον τρόπο μεταξύ τους – τυπικό «σύμπτωμα» ενός χωριού. Είναι λοιπόν αρκετές οι φορές που ο αναγνώστης μπορεί να μπερδευτεί για το ποιος είναι ποιος και κάνει τι. Τότε θα αναγκαστεί να ανατρέξει στην ονομαστική λίστα που βρίσκεται στην αρχή του βιβλίου ή να ξαναδιαβάσει ένα ορισμένο σημείο του, ώστε να βγάλει άκρη. Πέραν τούτου, συστήνω το συγκεκριμένο βιβλίο σε λάτρεις -και μη- της αστυνομικής λογοτεχνίας, ανεπιφύλακτα!
H κριτική για το βιβλίο στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Ο θάνατος της αλεπούς
Όταν ξεσπάει φωτιά σε ένα κάμπινγκ με τροχόσπιτα, όλοι πιστεύουν πως πρόκειται για εμπρησμό. Όμως το πτώμα ενός άντρα ανακαλύπτεται ανάμεσα στα αποκαΐδια και η υπόθεση παίρνει άλλη τροπή. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ακολουθεί ένας δεύτερος θάνατος. Αυτή τη φορά πρόκειται για μια ηλικιωμένη γυναίκα, που περνούσε τους τελευταίους μήνες της ζωής της σε ένα άσυλο ανιάτων. Οι αστυνόμοι Μπόντενσταϊν και Ζάντερ αναζητούν τώρα τον συνδετικό κρίκο που θα μπορούσε να ενώνει τα δύο θύματα, καθώς και τον λόγο που κάποιος θα ήθελε να τους δολοφονήσει.
Τα στοιχεία που έρχονται στο φως οδηγούν την αστυνομία στο παρελθόν, στα τέλη του καλοκαιριού του 1972. Τότε εξαφανίστηκε ένα μικρό αγόρι, ο καλύτερος φίλος του Μπόντενσταϊν, αλλά και το αγαπημένο του κατοικίδιο, μια αλεπού. Εκείνη η υπόθεση δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, κάτι που στοιχειώνει ακόμα τον αστυνόμο, που εν μέρει θεωρεί τον εαυτό του ένοχο επειδή δεν προστάτευσε τον φίλο του. Τώρα, όσο τα στοιχεία δείχνουν πως οι δολοφονίες πιθανόν να σχετίζονται με εκείνη την παλιά υπόθεση, νιώθει αποφασισμένος να φτάσει στην άκρη του γρίφου και να αποδώσει δικαιοσύνη στη μνήμη του φίλου του. Από την άλλη, οι κάτοικοι του χωριού δείχνουν απρόθυμοι να σκαλίσουν μια θλιβερή ιστορία που ανήκει στο παρελθόν.
Η αστυνομία δεν αργεί να καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο δράστης είναι κάποιος που ζει εδώ και χρόνια στην περιοχή. Κάποιος που γνωρίζει τους πάντες, κινείται απαρατήρητος ανάμεσά τους, παρακολουθεί τις κινήσεις τους και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να χτυπήσει. Οι πιθανοί ύποπτοι αυξάνονται και οι πιο πολλοί από αυτούς φαίνεται πως έχουν παλιά μυστικά και κρυμμένες ενοχές, που είναι αποφασισμένοι να μη φέρουν ποτέ στο φως. Το ίδιο αποφασισμένοι είναι όμως και ο Μπόντεσταϊν και οι συνεργάτες του να λύσουν την υπόθεση, πριν η μακάβρια λίστα των νεκρών μεγαλώσει ακόμα περισσότερο…
Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να θεωρηθεί επιτυχημένο στο είδος του. Καλογραμμένο και αγωνιώδες, με πλοκή σφιχτοδουλεμένη και προσεγμένη, που κλιμακώνεται σταθερά και έχει να προσφέρει κάτι καινούριο σε κάθε σελίδα, σε κάθε κεφάλαιο – είτε αυτό αφορά την αστυνομική δράση, είτε τις σχέσεις ανάμεσα στους ήρωες. Εξαιρετικές ισορροπίες ανάμεσα στις «σκληρές» σκηνές που σχετίζονται με το αμείλικτο πρόσωπο του θανάτου και σε «ανθρώπινες» σκηνές που καλύπτουν όλο το φάσμα των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη μιας μικρής κοινότητας και την καθημερινότητά τους.
Είναι πράγματι εξαιρετικά όλα ανεξαιρέτως τα ψυχογραφήματα των ηρώων, που με τόση προσοχή και επιμέλεια έχει πλάσει η Neuhaus. Όλοι τους είναι τρομερά ενδιαφέροντες, με προσωπικότητες που ο αναγνώστης επιθυμεί να ανακαλύψει. Να διεισδύσει στο μυαλό τους και να μάθει το πώς σκέφτονται, γιατί κάνουν όσα κάνουν, πόσο αθώοι είναι και αν οι πράξεις τους μπορούν τελικά να δικαιολογηθούν ή όχι. Πρόκειται για μια πληθώρα εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων, με τα καλά και τα κακά στοιχεία τους· και αν τα δεύτερα υπερτερούν, δεν έχει σημασία. Έτσι, η συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να τους πλάσει κατά πώς εκείνη επιθυμεί, ώστε να εκπληρώσουν απόλυτα τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν εξαρχής: να εμπλουτίσουν την αφήγηση με αναπάντεχα περιστατικά, πιπεράτες αποκαλύψεις και ένα «βαρύ» -με διαφορετικό για τον καθένα τρόπο- παρελθόν.
Το παρόν συνδέεται με το παρελθόν ρεαλιστικά και ισορροπημένα, με τη συγκίνηση να παίρνει τα ηνία αρκετές φορές. Η συγγραφέας θίγει διάφορα κοινωνικά θέματα που μαστίζουν διαχρονικά τον κόσμο μας: το bullying που υφίσταται ένα μικρό παιδί, μόνο και μόνο επειδή διαφέρει από τους άλλους· την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει ο κόσμος οτιδήποτε ξένο και την αδιαφορία ή τη σκληρότητα που επιδεικνύει όταν το «κακό» χτυπά τον οποιονδήποτε εκτός από αυτούς· τον τρόπο που συσπειρώνεται μια ολόκληρη κοινότητα προκειμένου να διατηρήσει τα προσχήματα και τα μυστικά της, να καλύψει όλα τα επικίνδυνα συναισθήματα που κοχλάζουν κάτω από την επιφανειακή προσποίηση και αλληλεγγύη· το πού μπορεί να οδηγήσει μια ασυλλόγιστη πράξη, μια σκληρότητα που θεωρείται «παιχνίδι», και το πώς αυτό είναι πιθανόν να επηρεάσει το υπόλοιπο της ζωής πολλών ανθρώπων... Αυτά κι άλλα πολλά ξεδιπλώνονται στις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου από τη χαρισματική και πλούσια σε λέξεις και ύφος πένα της Nele Neuhaus, κάνοντας τον αναγνώστη από τη μία να αδημονεί για τις εξελίξεις που αφορούν το έγκλημα και από την άλλη να βουτά κάθε τόσο στη συνείδησή του και να σκέφτεται τις δικές του πράξεις, τη συμπεριφορά του απέναντι στους συνανθρώπους του, τις αδυναμίες και τα λάθη του…
Το μόνο «αρνητικό» του βιβλίου αφορά τους νέους αναγνώστες, όπως εμένα, που διαβάζουν για πρώτη φορά τη συγκεκριμένη συγγραφέα. Οι ήρωες του βιβλίου είναι πάρα πολλοί και όλοι σχετίζονται με κάποιον τρόπο μεταξύ τους – τυπικό «σύμπτωμα» ενός χωριού. Είναι λοιπόν αρκετές οι φορές που ο αναγνώστης μπορεί να μπερδευτεί για το ποιος είναι ποιος και κάνει τι. Τότε θα αναγκαστεί να ανατρέξει στην ονομαστική λίστα που βρίσκεται στην αρχή του βιβλίου ή να ξαναδιαβάσει ένα ορισμένο σημείο του, ώστε να βγάλει άκρη. Πέραν τούτου, συστήνω το συγκεκριμένο βιβλίο σε λάτρεις -και μη- της αστυνομικής λογοτεχνίας, ανεπιφύλακτα!
H κριτική για το βιβλίο στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Ο θάνατος της αλεπούς
March 17, 2025
Bardzo dobry kryminał. Małomiasteczkowy, duszny klimat i zmowa milczenia odnośnie wydarzeń sprzed lat. Historia jest ciekawa, autorka wodzi czytelnika za nos a zakończenie jest satysfakcjonujace.
May 17, 2023
Nachdem ich Anfang des Jahres noch mit Begeisterung meinen ersten Krimi von Nele Neuhaus gelesen habe, muss ich leider sagen, dass sich die erste Euphorie bedauerlicherweise in fast nichts aufgelöst hat. In "Die Lebenden und die Toten" konnte ich Ermittlungspannen noch verzeihen, bei "Wer Wind säht" sah das schon ganz anders aus. Nun halten sich die Pannen in Grenzen, die Spannung allerdings auch. Dies mag zum einen daran liegen, dass meine Vorfreude auf dieses Buch nach "Wer Wind säht" deutlich abgeschwächt war. Aber auch der sehr unübersichtliche Personenkreis machte mir zu schaffen, genauso wie die vielen Sprünge zwischen den (oft sehr kurzen) Szenen. All dies nahm der Geschichte etwas den Wind aus den Segeln und machte das Buch zu einem etwas langatmigen Lesevergnügen (was sich auch an meiner sehr langen Lesedauer zeigt). Ich denke, dass ich Nele Neuhaus noch eine Chance geben werde, aber erst nach einigem Abstand.
(Vielen Dank an Netgalley/den Ullstein Verlag für die Bereitstellung eines kostenlosen digitalen Leseexemplars!)
(Vielen Dank an Netgalley/den Ullstein Verlag für die Bereitstellung eines kostenlosen digitalen Leseexemplars!)
May 16, 2019
Μια πολύ μπερδεμένη ιστορία μετά κόπων και βασάνων ξεμπερδεύτηκε,πολύς κόσμος-σχεδόν ένα ολόκληρο χωριό-πέρασε και ξαναπέρασε και ματαξαναπέρασε από τις 662 σελίδες του.Ένα απελπιστικό "αυτός το έκανε"-"όχι αυτός το έκανε",που παραλίγο να με τρελάνει και μια αργή γενικά εξέλιξη μέχρι αρκετά μετά τη μέση,ήταν τα μόνα ελαφρώς αρνητικά στοιχεία του.Κατά τα άλλα,είναι ένα καλογραμμένο καθαρά αστυνομικό βιβλίο αξιώσεων,μου αρέσει η ψύχραιμη γραφή της Neuhaus,και είναι από τους λίγους συγγραφείς που καταφέρνει να με μπερδεύει μέχρι τέλους με τον ύποπτο!4,5⭐
ΥΓ:Αν γενικά σας ενοχλεί η πολυκοσμία στα βιβλία,τούτο δω είναι η επιτομή του είδους!😂
ΥΓ:Αν γενικά σας ενοχλεί η πολυκοσμία στα βιβλία,τούτο δω είναι η επιτομή του είδους!😂
April 19, 2017
A body is discovered during an arson and quickly two more deaths follow - a terminally ill woman and an old pastor. It turns out that the cases are connected to the 42 year old disappearance of Bodenstein's best friend Artur and pet fox Maxi. For Bodenstein this is an unusually personal case and he knows the whole village - and it is clear that many know more than they know, but refuse to speak.
This is unusually gruesome. Quite typical Nele Neuhaus, in other words. Bodenstein expresses that his grief for the lost fox was greater than for his friend. In a sense I can relate. Grief for lost pets is under-valued and almost a little taboo. I also found the fate of the fox just as bad as for poor Artur.
I am glad that my German is still at a level where I can read in the original language, even if it's slow going. It's quite recent that this series started to be translated, starting with "Snow White must die" - book number 4.
This is unusually gruesome. Quite typical Nele Neuhaus, in other words. Bodenstein expresses that his grief for the lost fox was greater than for his friend. In a sense I can relate. Grief for lost pets is under-valued and almost a little taboo. I also found the fate of the fox just as bad as for poor Artur.
I am glad that my German is still at a level where I can read in the original language, even if it's slow going. It's quite recent that this series started to be translated, starting with "Snow White must die" - book number 4.
November 7, 2017
In einem Dorf im Taunus wird eine Leiche aus einem abgebrannten Wohnwagen geborgen, kurze Zeit später wird eine todkranke Frau ermordet. Hängen diese Ereignisse zusammen? Die Ermittlungen führen Bodenstein in seine eigene Vergangenheit und es dauert nicht lange bis sich die Ereignisse noch weiter zuspitzen.
‚Im Wald‘ war mein erster Kriminalroman von Nele Neuhaus, die auch nach und nach verfilmt werden. Zwar ist es bereits Band 8 der Reihe, jedoch kann man die Teile prima unabhängig voneinander lesen. Lediglich ab und zu gab es Anspielungen auf bereits vergangene Ereignisse, was aber den Lesefluss nicht gestört hat.
Die Story nimmt recht langsam an Fahrt auf, da sich die Ermittlungsarbeiten sehr hinziehen, bis endlich etwas Schwung in die Sache kommt. Ich glaube, die dazugehörige Verfilmung muss ich mir unbedingt anschauen, wenn sie erschienen ist, denn gefühlt hätte diese Verfilmung bei mir 4 Stunden. Nele Neuhaus‘ Schreibstil hat mir jedoch sehr gut gefallen, denn dadurch konnte ich auch trotz der gelegentlichen Langatmigkeit an der Story dranbleiben.
Neben unseren beiden Ermittlern haben wir es hier mit einer Vielzahl an Nebencharakteren zu tun. Mir schwante es bereits, als zu Beginn des Buches 3 Seiten die Charaktere zusammenfassten. An sich ist das ganz hilfreich, jedoch blättere ich in einem E-Book selten zurück, sodass ich mich doch auf mein Gedächtnis verlassen musste. Da Nele Neuhaus hier ein ganzes Dorf mit Leben gefüllt hat, sind manche Figuren eben weniger wichtig als andere, jedoch muss man schon ganz schön am Ball bleiben, um sich alle halbwegs zu merken. Manche Figuren konnte man sich dabei besser merken als andere, die eher ein wenig blass blieben. Auch die Verstrickungen im Ort, wer mit wem, wer ist mit wem verwandt etc. waren sehr komplex.
Insgesamt war ‚Im Wald‘ für mich ein solider Krimi, der einige Längen hatte, aber insbesondere im letzten Drittel an Fahrt aufnahm.
‚Im Wald‘ war mein erster Kriminalroman von Nele Neuhaus, die auch nach und nach verfilmt werden. Zwar ist es bereits Band 8 der Reihe, jedoch kann man die Teile prima unabhängig voneinander lesen. Lediglich ab und zu gab es Anspielungen auf bereits vergangene Ereignisse, was aber den Lesefluss nicht gestört hat.
Die Story nimmt recht langsam an Fahrt auf, da sich die Ermittlungsarbeiten sehr hinziehen, bis endlich etwas Schwung in die Sache kommt. Ich glaube, die dazugehörige Verfilmung muss ich mir unbedingt anschauen, wenn sie erschienen ist, denn gefühlt hätte diese Verfilmung bei mir 4 Stunden. Nele Neuhaus‘ Schreibstil hat mir jedoch sehr gut gefallen, denn dadurch konnte ich auch trotz der gelegentlichen Langatmigkeit an der Story dranbleiben.
Neben unseren beiden Ermittlern haben wir es hier mit einer Vielzahl an Nebencharakteren zu tun. Mir schwante es bereits, als zu Beginn des Buches 3 Seiten die Charaktere zusammenfassten. An sich ist das ganz hilfreich, jedoch blättere ich in einem E-Book selten zurück, sodass ich mich doch auf mein Gedächtnis verlassen musste. Da Nele Neuhaus hier ein ganzes Dorf mit Leben gefüllt hat, sind manche Figuren eben weniger wichtig als andere, jedoch muss man schon ganz schön am Ball bleiben, um sich alle halbwegs zu merken. Manche Figuren konnte man sich dabei besser merken als andere, die eher ein wenig blass blieben. Auch die Verstrickungen im Ort, wer mit wem, wer ist mit wem verwandt etc. waren sehr komplex.
Insgesamt war ‚Im Wald‘ für mich ein solider Krimi, der einige Längen hatte, aber insbesondere im letzten Drittel an Fahrt aufnahm.
December 6, 2018
Η Nele Neuhaus είναι μία συγγραφέας στην οποία έχουν προσδώσει δεκάδες χαρακτηρισμούς και άλλους τόσους "τίτλους" και ομολογουμένως, κάθε ένας από αυτούς τής ταιριάζει γάντι. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που θεωρείται μία από τις κορυφαίες σύγχρονες μυθιστοριογράφους του είδους της, που κάθε φορά καταφέρνει να μας προσφέρει κάτι νέο, που δεν στερείται δυναμικής και έμπνευσης, ακόμα κι αυτό υπάγεται σε μία σειρά που κρατάει χρόνια η κολόνια, ωστόσο, χωρίς αυτή να ξεθυμαίνει. Ο λόγος στην προκειμένη περίπτωση για το "Ο θάνατος της αλεπούς", το όγδοο βιβλίο της σειράς της με γενικό τίτλο "Bodenstein & Kirchhoff", βασισμένη στα ονόματα του λογοτεχνικού, αστυνομικού δίδυμου που επέστρεψε για μία ακόμα φορά ανανεωμένο, γεμάτο ενέργεια και όρεξη για δράση.
Μία φωτιά που ξεσπάει κάποιο βράδυ σε ένα κάμπινγκ. Μία φωτιά που κατά πως φαίνεται είναι αποτέλεσμα εμπρησμού. Μία φωτιά που άφησε πίσω της θύματα. Αρχικά, στο φως θα έρθει το απανθρακωμένο πτώμα ενός άντρα, αλλά σύντομα θα τον ακολουθήσουν ακόμα δύο άψυχα σώματα, με την λίστα των θυμάτων να μην είναι βέβαιο πως έχει ολοκληρωθεί. Οι έρευνες των Όλιβερ και Πία θα τους ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο και πιο συγκεκριμένα στο 1972, τη χρονιά που ο καλύτερος φίλος του Όλιβερ εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, όπως και το ιδιότυπο κατοικίδιό του που δεν ήταν άλλο από μία αλεπού. Μία χρονιά κι ένα συμβάν που ο Όλιβερ δεν ξεπέρασε ποτέ και που ένα ολόκληρο χωριό, παρά που γνωρίζει περισσότερα απ' όσα τολμάει να πει, προτιμά να υποκρίνεται πως τίποτα απ' αυτά δεν συνέβησαν ποτέ. Άραγε, υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα κι αν ναι, ποιος και γιατί κινεί τα νήματα με τέτοιον τρόπο ώστε να σπείρει τον θάνατο;
Αν και το έχω ξαναπεί, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο δίδυμο των Όλιβερ και Πία. Πραγματικά, από τα πλέον γήινα αστυνομικά, λογοτεχνικά ζευγάρια και ίσως το πλέον συμπαθές όλων. Παρά που διαθέτουν αρκετά στοιχεία που θα μπορούσαν να τους καταστήσουν αντιπαθείς στα μάτια μας, τελικά υπερτερούν τα στοιχεία εκείνα που μας κάνουν, αν όχι να ταυτιζόμαστε μαζί τους, να τους αντιμετωπίζουμε ως κάτι οικείο για εμάς. Διαθέτουν τρομερή χημεία μεταξύ τους, ως προσωπικότητες χαρακτηρίζονται από μία ιδιότυπη οξυδέρκεια και μια υποβόσκουσα δυναμική που δεν φαίνεται με μια πρώτη ματιά αλλά, ωστόσο, υπάρχει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκφραστεί, ενώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις κωμικές, μεταξύ τους, στιγμές, που ακροβατούν ανάμεσα στον κυνισμό και στο προσωπικό παιχνίδι -που αν κάποιος τους έχει ακολουθήσει από τα πρώτα τους κοινά βήματα, μπορεί να καταλάβει που αυτό πηγαίνει σε κάθε περίπτωση.
Σε ότι αφορά, τώρα, την υπόθεση αυτή καθ' αυτή, μπορώ να πω πως διαθέτει αρκετά πρωτότυπα στοιχεία, μα ακόμα και αυτά που βασίζονται σε δοκιμασμένες πεπατημένες είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένα, μα κι άριστα εναρμονισμένα με τα πρώτα, έτσι ώστε να έχουμε ένα περιπετειώδες κράμα θρίλερ, αγωνίας κι αστυνομικού στοιχείου, σε μία ιστορία που απευθύνεται σε όλους και μπορεί να κερδίσει τους πάντες. Ίσως η ταυτότητα του δράστη -ή των δραστών, ποιος ξέρει- να μην είναι τόσο καλά συγκαλυμμένη, αλλά από την άλλη έχω και μια υπόνοια πως αυτό μπορεί να έχει γίνει και επίτηδες επειδή, τελικά, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το ποιος, αλλά το γιατί, ποια είναι τα κίνητρα που οδήγησαν σε συγκεκριμένες πράξεις κι αν αυτά δικαιολογούνται με κάποιον σεβαστό τρόπο ή όχι. Παράλληλα, το "ταξίδι" στο παρελθόν γίνεται με τρόπο απόλυτα ισορροπημένο, ενώ δένει με το παρόν χωρίς κανενός είδους "εκβιασμό", ούτε καν με υπέρμετρη προσπάθεια, επειδή όλα τα στοιχεία είναι συμμετρικά τοποθετημένα ώστε να συνθέτουν έναν περίπλοκο ιστό μεν, εύκολο στην αποδόμησή του δε.
Ειλικρινά, δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί θεωρώ πως θα είναι αρκετά φλύαρο από μέρους μου. Νομίζω πως το όνομα της Nele Neuhays αποτελεί από μόνο του εγγύηση, αφού ακόμα και τις φορές εκείνες που δεν έχει καταφέρει να μας ενθουσιάσει στον μέγιστο βαθμό, αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό, μας έχει προσφέρει ιστορίες άρτιες, ολοκληρωμένες, με σφιχτοδουλεμένη πλοκή που διατήρησε αμείωτο το ενδιαφέρον μας από την αρχή μέχρι το τέλος, κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. "Ο θάνατος της αλεπούς" μπορεί να μην είναι το καλύτερο βιβλίο της σειράς, είναι, όμως, ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, με στρωτή αφήγηση, με αρκετή αγωνία, και παρά την όποια προβλεψιμότητα ως προς την ταυτότητα του δολοφόνου, ανατρεπτικό εκεί που δεν το περιμένεις, προσφέροντάς σου αυτό το κάτι παραπάνω που κάνει τελικά τη διαφορά. Ένα ακόμα "must read", λοιπόν, για τους fans της Neuhaus και όχι μόνο.
Μία φωτιά που ξεσπάει κάποιο βράδυ σε ένα κάμπινγκ. Μία φωτιά που κατά πως φαίνεται είναι αποτέλεσμα εμπρησμού. Μία φωτιά που άφησε πίσω της θύματα. Αρχικά, στο φως θα έρθει το απανθρακωμένο πτώμα ενός άντρα, αλλά σύντομα θα τον ακολουθήσουν ακόμα δύο άψυχα σώματα, με την λίστα των θυμάτων να μην είναι βέβαιο πως έχει ολοκληρωθεί. Οι έρευνες των Όλιβερ και Πία θα τους ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο και πιο συγκεκριμένα στο 1972, τη χρονιά που ο καλύτερος φίλος του Όλιβερ εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, όπως και το ιδιότυπο κατοικίδιό του που δεν ήταν άλλο από μία αλεπού. Μία χρονιά κι ένα συμβάν που ο Όλιβερ δεν ξεπέρασε ποτέ και που ένα ολόκληρο χωριό, παρά που γνωρίζει περισσότερα απ' όσα τολμάει να πει, προτιμά να υποκρίνεται πως τίποτα απ' αυτά δεν συνέβησαν ποτέ. Άραγε, υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα κι αν ναι, ποιος και γιατί κινεί τα νήματα με τέτοιον τρόπο ώστε να σπείρει τον θάνατο;
Αν και το έχω ξαναπεί, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο δίδυμο των Όλιβερ και Πία. Πραγματικά, από τα πλέον γήινα αστυνομικά, λογοτεχνικά ζευγάρια και ίσως το πλέον συμπαθές όλων. Παρά που διαθέτουν αρκετά στοιχεία που θα μπορούσαν να τους καταστήσουν αντιπαθείς στα μάτια μας, τελικά υπερτερούν τα στοιχεία εκείνα που μας κάνουν, αν όχι να ταυτιζόμαστε μαζί τους, να τους αντιμετωπίζουμε ως κάτι οικείο για εμάς. Διαθέτουν τρομερή χημεία μεταξύ τους, ως προσωπικότητες χαρακτηρίζονται από μία ιδιότυπη οξυδέρκεια και μια υποβόσκουσα δυναμική που δεν φαίνεται με μια πρώτη ματιά αλλά, ωστόσο, υπάρχει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκφραστεί, ενώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις κωμικές, μεταξύ τους, στιγμές, που ακροβατούν ανάμεσα στον κυνισμό και στο προσωπικό παιχνίδι -που αν κάποιος τους έχει ακολουθήσει από τα πρώτα τους κοινά βήματα, μπορεί να καταλάβει που αυτό πηγαίνει σε κάθε περίπτωση.
Σε ότι αφορά, τώρα, την υπόθεση αυτή καθ' αυτή, μπορώ να πω πως διαθέτει αρκετά πρωτότυπα στοιχεία, μα ακόμα και αυτά που βασίζονται σε δοκιμασμένες πεπατημένες είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένα, μα κι άριστα εναρμονισμένα με τα πρώτα, έτσι ώστε να έχουμε ένα περιπετειώδες κράμα θρίλερ, αγωνίας κι αστυνομικού στοιχείου, σε μία ιστορία που απευθύνεται σε όλους και μπορεί να κερδίσει τους πάντες. Ίσως η ταυτότητα του δράστη -ή των δραστών, ποιος ξέρει- να μην είναι τόσο καλά συγκαλυμμένη, αλλά από την άλλη έχω και μια υπόνοια πως αυτό μπορεί να έχει γίνει και επίτηδες επειδή, τελικά, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το ποιος, αλλά το γιατί, ποια είναι τα κίνητρα που οδήγησαν σε συγκεκριμένες πράξεις κι αν αυτά δικαιολογούνται με κάποιον σεβαστό τρόπο ή όχι. Παράλληλα, το "ταξίδι" στο παρελθόν γίνεται με τρόπο απόλυτα ισορροπημένο, ενώ δένει με το παρόν χωρίς κανενός είδους "εκβιασμό", ούτε καν με υπέρμετρη προσπάθεια, επειδή όλα τα στοιχεία είναι συμμετρικά τοποθετημένα ώστε να συνθέτουν έναν περίπλοκο ιστό μεν, εύκολο στην αποδόμησή του δε.
Ειλικρινά, δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί θεωρώ πως θα είναι αρκετά φλύαρο από μέρους μου. Νομίζω πως το όνομα της Nele Neuhays αποτελεί από μόνο του εγγύηση, αφού ακόμα και τις φορές εκείνες που δεν έχει καταφέρει να μας ενθουσιάσει στον μέγιστο βαθμό, αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό, μας έχει προσφέρει ιστορίες άρτιες, ολοκληρωμένες, με σφιχτοδουλεμένη πλοκή που διατήρησε αμείωτο το ενδιαφέρον μας από την αρχή μέχρι το τέλος, κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. "Ο θάνατος της αλεπούς" μπορεί να μην είναι το καλύτερο βιβλίο της σειράς, είναι, όμως, ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, με στρωτή αφήγηση, με αρκετή αγωνία, και παρά την όποια προβλεψιμότητα ως προς την ταυτότητα του δολοφόνου, ανατρεπτικό εκεί που δεν το περιμένεις, προσφέροντάς σου αυτό το κάτι παραπάνω που κάνει τελικά τη διαφορά. Ένα ακόμα "must read", λοιπόν, για τους fans της Neuhaus και όχι μόνο.
April 6, 2021
Jā, esmu sadraudzējusies ar Noihausas gramatām un vācisko pieeju lietām un notikumiem, šajā konkrētajā grāmatā - kā redzams, 8-tā sērijas grāmata - autore, manuprāt, ierakstījusies un tā nav tik samocīta kā pirmā latviski izdotā. Pirmā - jo nu jau vairs nevar izsekot izdevniecību dīvainajai kārtībai - Mežā ir 8-tā grāmata (ASTOTĀ, KARL!!), bet latviešu valodā izdotas tikai 5 Noihausas grāmatas.. kur pārējās? :)
September 11, 2019
liktu visas piecas zvaigznes, ja vien tēlu sistēma nebūtu tik sazarota, ka līdzi sekošanai prasītos izveidot atsevišķu personvārdu glosāriju. bet citādāk - detektīva sižets un intriga te atkal ir meistarstiķis.
May 25, 2020
Nu jau iemīļotās vācu rakstnieces Nele Neuhaus ( man kaut kā derdzās latviskotais variants) astotais romāns sērijā par Oliveru Bodenšteinu un Piu Zanderi ex Kirhofu. Latviski tulkots tikai kā ceturtais, tāpēc izmeklētāju personīgās dzīves atsevišķas līnijas ir palikušas neiztulkotajās daļās.
Sižets spraigs, kādā nelielā Vācijas ciematiņā notiek vairākas slepkavības, drīz vien rodas aizdomas, ka tam ir saistība ar pirms 40 gadiem pazuduša puisēna mistēriju. Mazais miestiņš liekas pilns ar noslēpumiem, kur iedzīvotāji neļauj tiem izplūst uz ārpusi. Visi it kā saistīti vienām saitēm un svešiniekam šeit ir grūti iedzīvoties. Situācijas sarežģītībai vēl izrādās, ka šis ciemats ir Olivera dzimtā puse un pazudušais puisēns ir viņa bērnības draugs. Kas gūs virsroku: Bodenšteina emocijas un atmiņas vai viņa profesionalitāte?
Sižets ir spraigs, kas neļauj lasītājam apstāties. Taču ciemata iedzīvotāju intrigas, reģistrētie un nereģistrētie sakari ir pārāk sapiņķerēti, kādā brīdī jau gribas pāršķirstīt izlasīto, lai saprastu, kurš kuram ir brālis un kura kuram ir sieva, meita utt. Vienbrīd pat izmekētāji pauž apjukumu ciemata radu rakstos.
Nedaudz pietrūka citos rakstnieces romānos iztirzātās blakustēmas. Beigās slepkava arī tiek izvilkts no nekurienes kā trusis no burvju cepures. Lasītāja vilšanās.
Grāmatas noslēgums tāds, ka lasītājam rodas jautājums, vai sekos turpinājums? Tad jau redzēs, vai rakstniecei neaptrūklsies idejas un iedvesmas.
Citāti:
Piai bija nācies saskartiesar vispārzināmu kaušļu, dedzinātāju, izvarotāju un slepkavu mātēm, kuras negribēja ticēt, uz ko spējīgi viņu auklējumi, viņu miesa un asinis.
Viņam bija tikai vienpadsmit. Šodien Arturam būtu piecdesmit četri, tikpat, cik man. Viņš bija dzīvespriecīgs, tik uzticības pilns. Viņam viss vēl bija priekšā, bet tad atnāca kāds un atņēma bērnam iespēju kļūt pieaugušam.
Kurš gan zina, kas risinās aiz maza ciema miermīlīgās ārējās fasādes.
Sižets spraigs, kādā nelielā Vācijas ciematiņā notiek vairākas slepkavības, drīz vien rodas aizdomas, ka tam ir saistība ar pirms 40 gadiem pazuduša puisēna mistēriju. Mazais miestiņš liekas pilns ar noslēpumiem, kur iedzīvotāji neļauj tiem izplūst uz ārpusi. Visi it kā saistīti vienām saitēm un svešiniekam šeit ir grūti iedzīvoties. Situācijas sarežģītībai vēl izrādās, ka šis ciemats ir Olivera dzimtā puse un pazudušais puisēns ir viņa bērnības draugs. Kas gūs virsroku: Bodenšteina emocijas un atmiņas vai viņa profesionalitāte?
Sižets ir spraigs, kas neļauj lasītājam apstāties. Taču ciemata iedzīvotāju intrigas, reģistrētie un nereģistrētie sakari ir pārāk sapiņķerēti, kādā brīdī jau gribas pāršķirstīt izlasīto, lai saprastu, kurš kuram ir brālis un kura kuram ir sieva, meita utt. Vienbrīd pat izmekētāji pauž apjukumu ciemata radu rakstos.
Nedaudz pietrūka citos rakstnieces romānos iztirzātās blakustēmas. Beigās slepkava arī tiek izvilkts no nekurienes kā trusis no burvju cepures. Lasītāja vilšanās.
Grāmatas noslēgums tāds, ka lasītājam rodas jautājums, vai sekos turpinājums? Tad jau redzēs, vai rakstniecei neaptrūklsies idejas un iedvesmas.
Citāti:
Piai bija nācies saskartiesar vispārzināmu kaušļu, dedzinātāju, izvarotāju un slepkavu mātēm, kuras negribēja ticēt, uz ko spējīgi viņu auklējumi, viņu miesa un asinis.
Viņam bija tikai vienpadsmit. Šodien Arturam būtu piecdesmit četri, tikpat, cik man. Viņš bija dzīvespriecīgs, tik uzticības pilns. Viņam viss vēl bija priekšā, bet tad atnāca kāds un atņēma bērnam iespēju kļūt pieaugušam.
Kurš gan zina, kas risinās aiz maza ciema miermīlīgās ārējās fasādes.
November 13, 2019
Nele Neuhausa, noteikti, māk radīt aizraujošu trilleri. Šī ir ceturtā grāmata sērijā par izmeklētājiem Piu un Oliveru.
Bija interesanti ko vairāk uzzināt par Olivera pagātni, pēc šīm atmiņām Olivers man iepatikās vēl vairāk.
Kā jau Neuhausas darbos viss notiek mazpilsētā, kur visu visus pazīst un savējos nenodod un aizstāv, kā mīnuss gan jāmin atkal jau personāžu pārbagātība, to ir tik daudz, ka dažbrīd ir grūti izsekot līdzi stāstam, kā arī slepkavu man neizdevās atklāt, jo biju par tādu personāžu aizmirsusi!
Visā visumā lasāms un baudāms kriminālromāns!
Bija interesanti ko vairāk uzzināt par Olivera pagātni, pēc šīm atmiņām Olivers man iepatikās vēl vairāk.
Kā jau Neuhausas darbos viss notiek mazpilsētā, kur visu visus pazīst un savējos nenodod un aizstāv, kā mīnuss gan jāmin atkal jau personāžu pārbagātība, to ir tik daudz, ka dažbrīd ir grūti izsekot līdzi stāstam, kā arī slepkavu man neizdevās atklāt, jo biju par tādu personāžu aizmirsusi!
Visā visumā lasāms un baudāms kriminālromāns!
October 25, 2018
📕 Η άποψη μου 📕
Τίτλος : Ο θάνατος της αλεπούς
Όπως ήταν αναμενόμενο περίμενα με λαχτάρα το βιβλίο,γιατί έχω έρωτα με την Neuhaus Nele και φυσικά για μια ακόμα φορά το λάτρεψα!
Ξεκινάει γνωρίζοντας μας τους πρωταγωνιστες που θα ήθελα να σας τονίσω ότι είναι αρκετοί! Ίσως όσοι δεν μπορείτε τα πολλά ονόματα να σας ενοχλήσει λίγο αυτό, εμένα προσωπικά δεν με μπέρδεψε πολύ,γιατί αναφέρει και την ιδιότητα του καθενός,όπως επίσης στις πρώτες σελιδες αναφέρει αναλυτικά τα ονόματα και αν χρειαστεί να θυμηθούμε κάποιον ανατρέχουμε στις πρώτες σελιδες. Τώρα όσο αναφορά την πλοκή ξεκινάει μετά από 100 σελιδες και με αυξανόμενη κλιμάκωση φτάνει μέχρι το τέλος όπου μας κρατάει με κομμένη την ανάσα.Η ανάλυση του κάθε χαρακτήρα με άφησε ικανοποιημένη χωρίς πολλά περιττά στοιχεία. Η υπόθεση πατάει δυναμικά χωρίς να αφήνει καμία εκκρεμότητα για την υπαιτιότητα και την εκτέλεση των δολοφονιών. Εδώ να σας πω ότι βρήκα τον ένοχο μόνο στο ένα σκέλος της υπόθεσης οπότε έμεινα ικανοποιημένη που ναι μεν βρήκα κάτι αλλά σύγχρονος αιφνιδιάστηκα για το δεύτερο σκέλος. Τα μηνύματα που μας περνάει είναι αρκετά δίνοντας μας τροφή για σκέψη όταν το τελειώσουμε. Όπως καταλαβαίνετε εγώ το λάτρεψα, έχασε ένα βαθμό μόνο για την μικρή δυσκολία που είχα στην αρχή μέχρι να μάθω τα ονόματα.
Οι φόνοι πολλοί όπως και οι ένοχοι... θα καταφέρεις να λύσεις το μυστήριο ..;!
Του βάζω 4/5
⭐️⭐️��️⭐️💋
Σύνοψη του βιβλίου "Ο θάνατος της αλεπούς"
Μέσα στην άγρια νύχτα παίρνει φωτιά ένα από τα τροχόσπιτα στο κάμπινγκ του Ρούπερτσχαϊν.
Ο Όλιβερ φον Μπόντενσταϊν και η Πία Ζάντερ (πρώην Κίρχοφ) πιστεύουν αρχικά πως πρόκειται για εμπρησμό. Οι έρευνές τους όμως παίρνουν άλλη τροπή όταν μέσα από τα αποκαΐδια ανασύρεται το απανθρακωμένο πτώμα ενός άντρα. Η μακάβρια λίστα των θυμάτων αρχίζει να μεγαλώνει και οι έρευνες οδηγούν τους δύο αστυνομικούς στο καλοκαίρι του 1972, τότε που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ο καλύτερος φίλος του Μπόντενσταϊν και η πολυαγαπημένη του αλεπού. Για τον αστυνόμο, αυτό είναι ένα παιδικό τραύμα που δεν ξεπέρασε ποτέ –για τους κατοίκους της περιοχής, μια παλιά ιστορία που κανείς δεν θέλει να σκαλίσει…
Ένα τείχος σιωπής, ένας όρκος αίματος, μια παλιά συμμορία που παίρνει πάλι σάρκα και οστά...
Κριτικές
«Όπως πάντα, η Νόιχαους γράφει αστυνομική λογοτεχνία υψηλού επιπέδου. Το νέο της best seller θα σας κόψει την ανάσα.» –Kriminetz
«Από την πρώτη κιόλας σελίδα θα σας φάει η αγωνία.» –Detlef Knut, huffingtonpost.com
Συγγραφέας: Neuhaus Nele
Κατηγορία: αστυνομική λογοτεχνία
Ημερ/νία έκδοσης: 17/10/2018
Εκδότης: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 672
Γλώσσα πρωτοτύπου: Γερμανικά
Συντελεστές: Αναστασία Ντούγια (Μετάφραση)
Τίτλος : Ο θάνατος της αλεπούς
Όπως ήταν αναμενόμενο περίμενα με λαχτάρα το βιβλίο,γιατί έχω έρωτα με την Neuhaus Nele και φυσικά για μια ακόμα φορά το λάτρεψα!
Ξεκινάει γνωρίζοντας μας τους πρωταγωνιστες που θα ήθελα να σας τονίσω ότι είναι αρκετοί! Ίσως όσοι δεν μπορείτε τα πολλά ονόματα να σας ενοχλήσει λίγο αυτό, εμένα προσωπικά δεν με μπέρδεψε πολύ,γιατί αναφέρει και την ιδιότητα του καθενός,όπως επίσης στις πρώτες σελιδες αναφέρει αναλυτικά τα ονόματα και αν χρειαστεί να θυμηθούμε κάποιον ανατρέχουμε στις πρώτες σελιδες. Τώρα όσο αναφορά την πλοκή ξεκινάει μετά από 100 σελιδες και με αυξανόμενη κλιμάκωση φτάνει μέχρι το τέλος όπου μας κρατάει με κομμένη την ανάσα.Η ανάλυση του κάθε χαρακτήρα με άφησε ικανοποιημένη χωρίς πολλά περιττά στοιχεία. Η υπόθεση πατάει δυναμικά χωρίς να αφήνει καμία εκκρεμότητα για την υπαιτιότητα και την εκτέλεση των δολοφονιών. Εδώ να σας πω ότι βρήκα τον ένοχο μόνο στο ένα σκέλος της υπόθεσης οπότε έμεινα ικανοποιημένη που ναι μεν βρήκα κάτι αλλά σύγχρονος αιφνιδιάστηκα για το δεύτερο σκέλος. Τα μηνύματα που μας περνάει είναι αρκετά δίνοντας μας τροφή για σκέψη όταν το τελειώσουμε. Όπως καταλαβαίνετε εγώ το λάτρεψα, έχασε ένα βαθμό μόνο για την μικρή δυσκολία που είχα στην αρχή μέχρι να μάθω τα ονόματα.
Οι φόνοι πολλοί όπως και οι ένοχοι... θα καταφέρεις να λύσεις το μυστήριο ..;!
Του βάζω 4/5
⭐️⭐️��️⭐️💋
Σύνοψη του βιβλίου "Ο θάνατος της αλεπούς"
Μέσα στην άγρια νύχτα παίρνει φωτιά ένα από τα τροχόσπιτα στο κάμπινγκ του Ρούπερτσχαϊν.
Ο Όλιβερ φον Μπόντενσταϊν και η Πία Ζάντερ (πρώην Κίρχοφ) πιστεύουν αρχικά πως πρόκειται για εμπρησμό. Οι έρευνές τους όμως παίρνουν άλλη τροπή όταν μέσα από τα αποκαΐδια ανασύρεται το απανθρακωμένο πτώμα ενός άντρα. Η μακάβρια λίστα των θυμάτων αρχίζει να μεγαλώνει και οι έρευνες οδηγούν τους δύο αστυνομικούς στο καλοκαίρι του 1972, τότε που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ο καλύτερος φίλος του Μπόντενσταϊν και η πολυαγαπημένη του αλεπού. Για τον αστυνόμο, αυτό είναι ένα παιδικό τραύμα που δεν ξεπέρασε ποτέ –για τους κατοίκους της περιοχής, μια παλιά ιστορία που κανείς δεν θέλει να σκαλίσει…
Ένα τείχος σιωπής, ένας όρκος αίματος, μια παλιά συμμορία που παίρνει πάλι σάρκα και οστά...
Κριτικές
«Όπως πάντα, η Νόιχαους γράφει αστυνομική λογοτεχνία υψηλού επιπέδου. Το νέο της best seller θα σας κόψει την ανάσα.» –Kriminetz
«Από την πρώτη κιόλας σελίδα θα σας φάει η αγωνία.» –Detlef Knut, huffingtonpost.com
Συγγραφέας: Neuhaus Nele
Κατηγορία: αστυνομική λογοτεχνία
Ημερ/νία έκδοσης: 17/10/2018
Εκδότης: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 672
Γλώσσα πρωτοτύπου: Γερμανικά
Συντελεστές: Αναστασία Ντούγια (Μετάφραση)
January 30, 2017
Mitten in der Nacht geht auf einem Campingplatz mitten im Wald von Ruppertshain in Wohnwagen in Flammen auf. In den Trümmern wird eine Leiche entdeckt und so wird das K11 im Hofheim unter Oliver von Bodenstein und Pia Sander mit den Ermittlungen betraut. Erst scheint alles auf Brandstiftung hinzudeuten, aber schnell wird klar das es sich um Mord handelt. Kurz darauf wird im Hospiz eine todkranke alte Frau ermordet. Bodenstein ist erschüttert, den die Frau kennt er seit seiner Kindheit. Die Ermittlungen führen Pia Sander und Oliver von Bodenstein in die Vergangenheit, in den Sommer von 1972 als Bodensteins bester Freund Arthur spurlos verschwand. Bodenstein wird mit seinem Kindheitstrauma konfrontiert, das er nie bewältigt sondern nur verdrängt hat. Für die Ruppertshainer ist es eine alte Geschichte, an der man nicht zu rühren hat. Und es bleibt nicht bei den zwei Toten…
Im Wald ist der 8. Teil der Bodenstein-Kirchhoff-Reihe aus der Feder der Autorin Nele Neuhaus.
Die neuste Geschichte mit Oliver von Bodenstein und Pia Sander, ehemals Kirchhoff, beginnt spannend und auch die Verstrickungen in die Vergangenheit haben mich wirklich neugierig gemacht. Leider konnte für mich die Spannung im weiteren Verlauf der Geschichte nicht gehalten werden. Auch wenn mir die eigentliche Geschichte gut gefällt, waren es einfach zu viele Personen die mein Leseerlebnis wahnsinnig getrübt haben. Auch wenn es ein Personenregister am Anfang des Buches gibt, nervte es mich bald die vielen Personen, mit ihren unterschiedlichen Verwandtschaftsgraden auseinander zu halten. Ein flüssiges lesen war durch das Blättern, wer denn nun wer ist und wie sie zueinander gehören, für mich stellenweise kaum möglich. Neben den beiden Fällen lag das Augenmerk bei den Ermittlern diesmal ganz deutlich bei Oliver von Bodenstein. Die persönliche Entwicklung die Bodenstein erfährt ist zwar interessant und gut nachzuvollziehen, nahm mir aber manchmal neben seinen Erinnerungen zur Vergangenheit einfach viel zu viel Raum ein. Hier hätte ich mir manchmal ein wenig mehr Konzentration auf den Fall, bzw. die Fälle gewünscht.
Mein Fazit:
Eine Geschichte die mich unterhalten konnte, die aber leider auch für mich deutliche Schwächen hatte.
Im Wald ist der 8. Teil der Bodenstein-Kirchhoff-Reihe aus der Feder der Autorin Nele Neuhaus.
Die neuste Geschichte mit Oliver von Bodenstein und Pia Sander, ehemals Kirchhoff, beginnt spannend und auch die Verstrickungen in die Vergangenheit haben mich wirklich neugierig gemacht. Leider konnte für mich die Spannung im weiteren Verlauf der Geschichte nicht gehalten werden. Auch wenn mir die eigentliche Geschichte gut gefällt, waren es einfach zu viele Personen die mein Leseerlebnis wahnsinnig getrübt haben. Auch wenn es ein Personenregister am Anfang des Buches gibt, nervte es mich bald die vielen Personen, mit ihren unterschiedlichen Verwandtschaftsgraden auseinander zu halten. Ein flüssiges lesen war durch das Blättern, wer denn nun wer ist und wie sie zueinander gehören, für mich stellenweise kaum möglich. Neben den beiden Fällen lag das Augenmerk bei den Ermittlern diesmal ganz deutlich bei Oliver von Bodenstein. Die persönliche Entwicklung die Bodenstein erfährt ist zwar interessant und gut nachzuvollziehen, nahm mir aber manchmal neben seinen Erinnerungen zur Vergangenheit einfach viel zu viel Raum ein. Hier hätte ich mir manchmal ein wenig mehr Konzentration auf den Fall, bzw. die Fälle gewünscht.
Mein Fazit:
Eine Geschichte die mich unterhalten konnte, die aber leider auch für mich deutliche Schwächen hatte.
March 4, 2021
Nu tā...
Šis ir mazāk detektīvs, jo izmeklētāji ilgstoši tikai konstatē faktus un emocionāli reflektē par tiem. Vairāk - rietumvācu bagātā gala miestiņa šķērsgriezums no tā neglītās puses. Notikumi vienu pēc otras atklāj tos pašus neglaimojošākos vaibstus - nepieņemšanu un izstumšanu, bērnu cietsirdību, vienaldzību pret citu ciešanām, fizisku un emocionālu vardarbību kā ģimenē, tā savstarpēji, šantāžu, nomelnošanu, krāpšanu un - visbeidzot - virkni slepkavību.
Lasījās nebūt ne raiti un fabula beigās tika tiktāl samudžināta, ka ar grūtībām saprotams, kurš un kādēļ vainīgs.
Šis ir mazāk detektīvs, jo izmeklētāji ilgstoši tikai konstatē faktus un emocionāli reflektē par tiem. Vairāk - rietumvācu bagātā gala miestiņa šķērsgriezums no tā neglītās puses. Notikumi vienu pēc otras atklāj tos pašus neglaimojošākos vaibstus - nepieņemšanu un izstumšanu, bērnu cietsirdību, vienaldzību pret citu ciešanām, fizisku un emocionālu vardarbību kā ģimenē, tā savstarpēji, šantāžu, nomelnošanu, krāpšanu un - visbeidzot - virkni slepkavību.
Lasījās nebūt ne raiti un fabula beigās tika tiktāl samudžināta, ka ar grūtībām saprotams, kurš un kādēļ vainīgs.
October 26, 2016
Das Buch hat für mich recht vielversprechend begonnen. Der Fall machte einen spannenden und interessanten Eindruck und durch den angenehmen Schreibstil kommt man recht schnell voran.
Leider ist für mich die Spannung relativ schnell auf der Strecke geblieben. Der Leser wird von unzähligen Namen, Erlebnissen aus der Vergangenheit und Verwandschaftsbeziehungen erschlagen. Es gibt zwar ein Glossar über die einzelnen Personen, aber für mich muss ein Buch auch ohne dies funktionieren und das hat es hier nun leider nicht. Ich bewundere ja wie die Autoren hier selbst den Überblick behalten. Ich fand es wirklich schwierig zu überblicken welche Person zu wem gehörte und was getan hat, dies hat meine Lesefreude dann ziemlich schnell gebremst.
Auch die Handlung konnte mich immer weniger überzeugen und größtenteils fehlte mir einfach die Spannung. Die Geschichte wird sehr langatmig erzählt und die Personengeschichten werden auf über 500 Seiten ausgeschlachtet, hier hätten 100 Seiten weniger auch gereicht.
Das Buch war nun nicht generell schlecht, es gab auch einiges was mich unterhalten konnte, aber als Gesamtwerk fehlte mir dann leider etwas und ich war am Ende einfach nur froh fertig zu sein.
Leider ist für mich die Spannung relativ schnell auf der Strecke geblieben. Der Leser wird von unzähligen Namen, Erlebnissen aus der Vergangenheit und Verwandschaftsbeziehungen erschlagen. Es gibt zwar ein Glossar über die einzelnen Personen, aber für mich muss ein Buch auch ohne dies funktionieren und das hat es hier nun leider nicht. Ich bewundere ja wie die Autoren hier selbst den Überblick behalten. Ich fand es wirklich schwierig zu überblicken welche Person zu wem gehörte und was getan hat, dies hat meine Lesefreude dann ziemlich schnell gebremst.
Auch die Handlung konnte mich immer weniger überzeugen und größtenteils fehlte mir einfach die Spannung. Die Geschichte wird sehr langatmig erzählt und die Personengeschichten werden auf über 500 Seiten ausgeschlachtet, hier hätten 100 Seiten weniger auch gereicht.
Das Buch war nun nicht generell schlecht, es gab auch einiges was mich unterhalten konnte, aber als Gesamtwerk fehlte mir dann leider etwas und ich war am Ende einfach nur froh fertig zu sein.
August 19, 2018
The eighth book in the series around Bodenstein and Kirchhoff deals with a series of murders in a small town. Again, like in many of the books in the series, the investigators are somehow connected to the case. This case is very complex. So I found it hard to remember all the characters in the book, how they are connected, what generation they belong to etc. . The list of characters at the beginning of the book is of help, but I didn't like having to consult it so often. I also think, like with many novels today, the book was too long. The plot didn't need all the twists, and it could have been condensed a little more.
That said, I do think it is a good crime novel with a complex case (I didn't know who did it until the very end).
Part of my Problem in remembering who is who might have resulted from two facts that are absolutely personal: It took me a week to read the book and it had been a few years since I read the last Bodenstein and Kirchhoff novel. If you read faster and the last book in the series is more present in your mind, you might find it easier to remember all the different characters.
That said, I do think it is a good crime novel with a complex case (I didn't know who did it until the very end).
Part of my Problem in remembering who is who might have resulted from two facts that are absolutely personal: It took me a week to read the book and it had been a few years since I read the last Bodenstein and Kirchhoff novel. If you read faster and the last book in the series is more present in your mind, you might find it easier to remember all the different characters.
April 17, 2019
Domāju, ka kriminālromānu cienītājiem patiks. Noihausa neliek vilties!
Vairāk šeit https://lililasa.wordpress.com/2019/0...
Vairāk šeit https://lililasa.wordpress.com/2019/0...
July 26, 2021
Ich hab das Buch auf der Straße gefunden. Fand es an manchen Stellen etwas ausschweifend aber ingesamt war die Geschichte okay.
May 21, 2018
3,5 Sterne
Wäre die Geschichte etwas kürzer hätte es durchaus 4 Sterne geben können.
Die Charaktere haben mir gut gefallen, die Geschichte war fesselnd und der Schreibstil sehr angenehm. Aber mir persönlich hat sich das ganze etwas zu sehr in die Länge gezogen und Dinge wurden mehrfach wiederholt.
Ich fand den Einblick in dieses Dorf und seine Geheimnisse spannend, und auch zu sehen wie viele Geheimnisse tief vergraben sein können ohne das Außenstehen eine Change haben einen Überblick zu bekommen. Gerade das Zusammenspiel der Dorfbewohner war spannend zu lesen und erst ganz langsam fügt sich Puzzleteil zu Puzzleteil man man beginnt zumindest zu ahnen dass da noch mehr im Busch sein muss.
Ich habe das ungekürzte Hörbuch angehört, und bin mir nicht sicher ob ich beim Buch bis zum Ende durchgehalten hätte. Wie gedagt, für mich haben auch einige Stellen gezogen und langatmig angefühlt.
Alles in allem aber trotzdem ein spannendes Buch, vor allem wenn es einem mehr um die Hintergründe und Menschen geht als um Action pur.
Wäre die Geschichte etwas kürzer hätte es durchaus 4 Sterne geben können.
Die Charaktere haben mir gut gefallen, die Geschichte war fesselnd und der Schreibstil sehr angenehm. Aber mir persönlich hat sich das ganze etwas zu sehr in die Länge gezogen und Dinge wurden mehrfach wiederholt.
Ich fand den Einblick in dieses Dorf und seine Geheimnisse spannend, und auch zu sehen wie viele Geheimnisse tief vergraben sein können ohne das Außenstehen eine Change haben einen Überblick zu bekommen. Gerade das Zusammenspiel der Dorfbewohner war spannend zu lesen und erst ganz langsam fügt sich Puzzleteil zu Puzzleteil man man beginnt zumindest zu ahnen dass da noch mehr im Busch sein muss.
Ich habe das ungekürzte Hörbuch angehört, und bin mir nicht sicher ob ich beim Buch bis zum Ende durchgehalten hätte. Wie gedagt, für mich haben auch einige Stellen gezogen und langatmig angefühlt.
Alles in allem aber trotzdem ein spannendes Buch, vor allem wenn es einem mehr um die Hintergründe und Menschen geht als um Action pur.
May 12, 2019
Μετά τον Κακό Λύκο, ήρθε η σειρά της αλεπούς που μας άφησε χρόνους!
Το πιο συμπαθητικό δίδυμο αστυνομικών της λογοτεχνίας είναι πάλι εδώ και προσπαθώντας να λύσει μια σειρά φόνων, θα ακολουθήσει ίχνη που θα μας οδηγήσουν στο μακρινό 1972 και πάλι πίσω! Μυστικά και ψέματα θα αποκαλυφθούν και τίποτα δεν είναι τελικά όπως φαινόταν!
Αγαπημένη Nele, αγαπημένο δίδυμο αστυνομικών, αχώνευτοι Γερμανοί 😁 και μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, που σε κρατάει σε αγωνία για το ποιος θα είναι ο επόμενος στη λίστα του/της δολοφόνου αλλά και τους λόγους πίσω από όλα αυτά!
Στα αρνητικά του βιβλίου οι πάρα πολλοί εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, σε σημείο που να αναρωτιέσαι ποιος είναι ποιος και η άθλια επιμέλεια των εκδόσεων! Ενώ αγαπάω τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, στο συγκεκριμένο βιβλίο ή δεν υπήρξε επιμελητής ή απλά κοιμόταν και έβαλε τον ανιψιό του να το κοιτάξει!
9/10***
Το πιο συμπαθητικό δίδυμο αστυνομικών της λογοτεχνίας είναι πάλι εδώ και προσπαθώντας να λύσει μια σειρά φόνων, θα ακολουθήσει ίχνη που θα μας οδηγήσουν στο μακρινό 1972 και πάλι πίσω! Μυστικά και ψέματα θα αποκαλυφθούν και τίποτα δεν είναι τελικά όπως φαινόταν!
Αγαπημένη Nele, αγαπημένο δίδυμο αστυνομικών, αχώνευτοι Γερμανοί 😁 και μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, που σε κρατάει σε αγωνία για το ποιος θα είναι ο επόμενος στη λίστα του/της δολοφόνου αλλά και τους λόγους πίσω από όλα αυτά!
Στα αρνητικά του βιβλίου οι πάρα πολλοί εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, σε σημείο που να αναρωτιέσαι ποιος είναι ποιος και η άθλια επιμέλεια των εκδόσεων! Ενώ αγαπάω τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, στο συγκεκριμένο βιβλίο ή δεν υπήρξε επιμελητής ή απλά κοιμόταν και έβαλε τον ανιψιό του να το κοιτάξει!
9/10***
February 28, 2018
Eigentlich eher 3,5 Sterne, denn ich mag die Ermittler und auch die Geschichte ansich. Allerdings dreht es sich hier um ein ganzes Dorf und ich hatte teilweise etwas Schwierigkeiten die einzelnen Personen auseinander zu halten. Ein Personenregister am Anfang ist zwar hilfreich, aber öfter nachschauen zu müssen, fand ich etwas mühsam. Außerdem hatte das Buch für mich ein paar Längen.
Dennoch ein gutes Buch und ich freue mich, wie es grundsätzlich weiter geht.
Dennoch ein gutes Buch und ich freue mich, wie es grundsätzlich weiter geht.
February 11, 2018
Altijd wel weer knap hoe er uit zo'n spinnenweb van personages een vloeiend verhaal voortkomt.
October 31, 2016
Mitten im Taunus brennt ein Wohnwagen ab, in dem man nach dem Löschen des Brandes eine völlig verkohlte Männerleiche findet. Ein Unfall? Nachdem kurz danach die Besitzerin des Wohnwagens ermordet aufgefunden wird, die auch die Mutter des Toten ist, ist klar, dass zwischen den beiden Todesfällen ein Zusammenhang besteht. Pia Sander und Oliver von Bodenstein, der im nahegelegenen Ruppertsheim aufgewachsen ist und mittlerweile dort wieder lebt, beginnen zu ermitteln. Für ihn werden es Begegnungen mit Menschen aus seiner Vergangenheit, an die er nicht nur die besten Erinnerungen hat...
Obwohl es in diesem Buch mehr als genug Tote und Schwerverletzte gibt, spielt das Privatleben von Bodenstein eine mindestens ebenso große Rolle wie der Krimi. Was auch daran liegt, dass sich in der Vergangenheit in Ruppertsheim etwas ereignete, über das niemand sprechen möchte, aber wohl mit den Verbrechen in Verbindung steht. Eigentlich könnte das Alles einen schönen Hintergrund für einen spannenden Krimi darstellen, aber dieses Dorf mit seinen BewohnerInnen nimmt leider etwas überhand. 35 Personen sind es dort, die eine mehr oder weniger gewichtige Rolle spielen und zudem auch alle irgendwie miteinander verbandelt sind: Schwager, Schwester, Tochter, FreundIn, Schwarm.... Es gibt zwar zu Beginn des Buches eine Übersicht, die aber bedauerlicherweise nur bedingt hilfreich ist. Denn viele der Figuren bleiben ziemlich blass, sodass ich an manche schon jetzt keine Erinnerung mehr habe. Dazu kommen noch 14 KollegInnen des Morddezernats und neun weitere, die zur Verwandschaft gehören - 58 Personen (!).
Womit ich ebenfalls etwas Probleme hatte, war die Darstellung des Dorfes. In Schneewittchen muss sterben war es Sulzbach, in dem sich die BewohnerInnen gegenseitig an Heuchelei und Bösartigkeiten kaum überbieten konnten; jetzt in Ruppertsbach ist es noch schlimmer. Während nach außen die Fassaden der glücklichen Familien aufrecht gehalten werden, sind die einzelnen Mitglieder größtenteils zerfressen vor Neid, Wut und Zorn und geben dies als Eltern durch entsprechende Erziehungsmaßnahmen 1:1 an den eigenen Nachwuchs weiter - wer diese Scheinheiligkeit nicht ertragen kann und die Möglichkeit hat, zieht weg. Bodenstein, der die meisten BewohnerInnen noch aus seiner Kindheit kennt, ist mit seiner aufrichtigen und ehrlichen Art tief erschüttert und getroffen - so viel Bosheit und er hat nichts geahnt. Richtig glaubwürdig wirkt das Alles nicht...
Die Lösung des Falles kam für mein Gefühl dann ziemlich hopplahopp. Zwar gab es weder logische Brüche noch blieben Sachverhalte ungeklärt (bei der Menge an Personal eine Leistung), aber so richtig einleuchtend empfand ich die Aufklärung nicht. War zu wenig Zeit ;-) ?
Was ich aber wirklich schon beinahe peinlich empfand, ist das offenbar miserable Lektorat des Ullstein-Verlages. Zum Beispiel:
1. Die Kapitelüberschriften sind Datumsangaben und lauten beispielsweise Montag, 13. Oktober 2014 (S. 316) und Dienstag, 15. Oktober 2014 (S. 415).
2. Auf Seite 404 werden zwei Menschen gefangengenommen, eine Seite später sind es plötzlich drei. Aufgeklärt wird das Ganze in einem lapidaren Halbsatz 10 oder 20 Seiten später.
3. Auf Seite 223 steht "Drei Leute sind tot, die wir alle kennen! Und der alte Pfarrer Maurer soll sich angeblich in der Kirche aufgehängt haben." Es gab aber nur drei Tote und eine Schwerverletzte.
Das sind nicht die einzigen 'Fehler', die durch ein aufmerksames Lektorat sicherlich hätten vermieden werden können. Ullstein - Nachsitzen! Nacharbeiten! ;-)
Obwohl es in diesem Buch mehr als genug Tote und Schwerverletzte gibt, spielt das Privatleben von Bodenstein eine mindestens ebenso große Rolle wie der Krimi. Was auch daran liegt, dass sich in der Vergangenheit in Ruppertsheim etwas ereignete, über das niemand sprechen möchte, aber wohl mit den Verbrechen in Verbindung steht. Eigentlich könnte das Alles einen schönen Hintergrund für einen spannenden Krimi darstellen, aber dieses Dorf mit seinen BewohnerInnen nimmt leider etwas überhand. 35 Personen sind es dort, die eine mehr oder weniger gewichtige Rolle spielen und zudem auch alle irgendwie miteinander verbandelt sind: Schwager, Schwester, Tochter, FreundIn, Schwarm.... Es gibt zwar zu Beginn des Buches eine Übersicht, die aber bedauerlicherweise nur bedingt hilfreich ist. Denn viele der Figuren bleiben ziemlich blass, sodass ich an manche schon jetzt keine Erinnerung mehr habe. Dazu kommen noch 14 KollegInnen des Morddezernats und neun weitere, die zur Verwandschaft gehören - 58 Personen (!).
Womit ich ebenfalls etwas Probleme hatte, war die Darstellung des Dorfes. In Schneewittchen muss sterben war es Sulzbach, in dem sich die BewohnerInnen gegenseitig an Heuchelei und Bösartigkeiten kaum überbieten konnten; jetzt in Ruppertsbach ist es noch schlimmer. Während nach außen die Fassaden der glücklichen Familien aufrecht gehalten werden, sind die einzelnen Mitglieder größtenteils zerfressen vor Neid, Wut und Zorn und geben dies als Eltern durch entsprechende Erziehungsmaßnahmen 1:1 an den eigenen Nachwuchs weiter - wer diese Scheinheiligkeit nicht ertragen kann und die Möglichkeit hat, zieht weg. Bodenstein, der die meisten BewohnerInnen noch aus seiner Kindheit kennt, ist mit seiner aufrichtigen und ehrlichen Art tief erschüttert und getroffen - so viel Bosheit und er hat nichts geahnt. Richtig glaubwürdig wirkt das Alles nicht...
Die Lösung des Falles kam für mein Gefühl dann ziemlich hopplahopp. Zwar gab es weder logische Brüche noch blieben Sachverhalte ungeklärt (bei der Menge an Personal eine Leistung), aber so richtig einleuchtend empfand ich die Aufklärung nicht. War zu wenig Zeit ;-) ?
Was ich aber wirklich schon beinahe peinlich empfand, ist das offenbar miserable Lektorat des Ullstein-Verlages. Zum Beispiel:
1. Die Kapitelüberschriften sind Datumsangaben und lauten beispielsweise Montag, 13. Oktober 2014 (S. 316) und Dienstag, 15. Oktober 2014 (S. 415).
2. Auf Seite 404 werden zwei Menschen gefangengenommen, eine Seite später sind es plötzlich drei. Aufgeklärt wird das Ganze in einem lapidaren Halbsatz 10 oder 20 Seiten später.
3. Auf Seite 223 steht "Drei Leute sind tot, die wir alle kennen! Und der alte Pfarrer Maurer soll sich angeblich in der Kirche aufgehängt haben." Es gab aber nur drei Tote und eine Schwerverletzte.
Das sind nicht die einzigen 'Fehler', die durch ein aufmerksames Lektorat sicherlich hätten vermieden werden können. Ullstein - Nachsitzen! Nacharbeiten! ;-)
January 10, 2018
Eindelijk is daar een gloednieuw deel in de serie Bodenstein en Kirchhoff en wel deel acht, Het woud. Op een nacht gaat er een caravan in vlammen op, wat eerst een noodlottig ongeval lijkt, blijkt al snel een moord. Hier blijft het echter niet bij en Olivier Bodenstein wordt geconfronteerd met een traumatische gebeurtenis uit zijn jeugd in 1972. Kan hij onafhankelijk blijven of is hij teveel persoonlijk betrokken.
Het woud is een 'dorpsthriller', de onderlinge relaties, familiebanden en geheimen zijn de drijfveren van het plot. Het speelt allemaal in Ruppertshain, het dorp in de Taunus regio, waar Bodenstein is opgegroeid en nog steeds woonachtig is. Een wirwar van sporen en verdenkingen, die het voor het K11 team lastig maken om hoofdzaken van bijzaken te scheiden. Ze hebben de taak om het juiste spoor te vinden en tegenstrijdige theorieën te elimineren.
Zoals het Nele Neuhaus kenmerkt, passeren veel karakters de revue. Er is nu zelfs een lijst aan het begin van het boek samen met kaartjes van Ruppershain en de omgeving. Laat dit je echter niet afschrikken, want de hoeveelheid personages is geen moment een belemmering voor de spanning, het drijft juist het plot en de spanning tot grote hoogte.
Tijdens het lezen voelt het vertrouwd, je bent weer even samen met 'oude bekenden' en leest hoe het nu met hun gaat. Zeker omdat de boeken van Nele Neuhaus in zo'n beetje in omgekeerde volgorde zijn uitgegeven. Eerst Sneeuwwitje moet sterven en de twee boeken erna en daarna alsnog de eerste delen.
De Taunus en vooral het natuurschoon wordt uitgebreid beschreven door Nele Neuhaus, zelfs als de laatste aanwijzingen de dader onthullen en ze deze achtervolgen door het bos. Dat is wel een beetje lachwekkend, maar gelijk ook de charme van haar boeken.
Het was een fijn en spannend boek om te lezen, een dikke klepper welke geen minuut verveelt.
Het woud is een 'dorpsthriller', de onderlinge relaties, familiebanden en geheimen zijn de drijfveren van het plot. Het speelt allemaal in Ruppertshain, het dorp in de Taunus regio, waar Bodenstein is opgegroeid en nog steeds woonachtig is. Een wirwar van sporen en verdenkingen, die het voor het K11 team lastig maken om hoofdzaken van bijzaken te scheiden. Ze hebben de taak om het juiste spoor te vinden en tegenstrijdige theorieën te elimineren.
Zoals het Nele Neuhaus kenmerkt, passeren veel karakters de revue. Er is nu zelfs een lijst aan het begin van het boek samen met kaartjes van Ruppershain en de omgeving. Laat dit je echter niet afschrikken, want de hoeveelheid personages is geen moment een belemmering voor de spanning, het drijft juist het plot en de spanning tot grote hoogte.
Tijdens het lezen voelt het vertrouwd, je bent weer even samen met 'oude bekenden' en leest hoe het nu met hun gaat. Zeker omdat de boeken van Nele Neuhaus in zo'n beetje in omgekeerde volgorde zijn uitgegeven. Eerst Sneeuwwitje moet sterven en de twee boeken erna en daarna alsnog de eerste delen.
De Taunus en vooral het natuurschoon wordt uitgebreid beschreven door Nele Neuhaus, zelfs als de laatste aanwijzingen de dader onthullen en ze deze achtervolgen door het bos. Dat is wel een beetje lachwekkend, maar gelijk ook de charme van haar boeken.
Het was een fijn en spannend boek om te lezen, een dikke klepper welke geen minuut verveelt.
June 28, 2020
Manchmal können 560 Seiten wirklich lang werden. Für diesen Krimi waren sie zu lang. Leider. Oliver von Bodenstein und Pia Sander (geb. Kirchhoff) hatten es diesmal mit mehreren Morden zu tun. Sie stocherten eine ganze Weile im Dunkeln bis sie auf eine Spur kamen, die jedoch tief in die Vergangenheit von Oliver von Bodenstein vordrang.
Ich hatte schon beim letzten Fall meine Probleme mit der Glaubwürdigkeit und den vielen Handlungssträngen. Diesmal ist es leider nicht viel anders. Es werden viele Handlungsstränge parallel beschrieben und dies auch sehr ausführlich. Manchmal verliert sich die Autorin in Details, die nicht wirklich für die Geschichte von Bedeutung sind (oder ich habe es nicht erkannt). Dadurch zieht sich aber die Geschichte und zwischendurch verliert sie sogar an Spannung. Die langatmigen Passagen tauchten immer wieder auf und so musste ich manchmal kämpfen, um bei der Geschichte zu bleiben. Ab und an wurde das Tempo jedoch angezogen und auf einmal war man in einem Sog und die Spannung stieg wieder. Dann blitzte die "alte" Nele Neuhaus hervor und ich wurde an die ersten Fälle erinnert, die mich damals gefesselt haben. In diesem Buch hielt diese Spannung leider nicht lang und man sackte wieder in die langsame Erzählweise ab.
Es gibt noch den "Muttertag" von Nele Neuhaus und auch diesen habe ich auf meinen 20für2020 Stapel liegen. Ich werde ihn noch lesen, aber danach ist für mich mit Oliver von Bodenstein und Pia Sander Schluss. Manchmal ist eine Geschichte, ein Kriminalduo auch auserzählt und sollte in "Rente" gehen dürfen.
Ich hatte schon beim letzten Fall meine Probleme mit der Glaubwürdigkeit und den vielen Handlungssträngen. Diesmal ist es leider nicht viel anders. Es werden viele Handlungsstränge parallel beschrieben und dies auch sehr ausführlich. Manchmal verliert sich die Autorin in Details, die nicht wirklich für die Geschichte von Bedeutung sind (oder ich habe es nicht erkannt). Dadurch zieht sich aber die Geschichte und zwischendurch verliert sie sogar an Spannung. Die langatmigen Passagen tauchten immer wieder auf und so musste ich manchmal kämpfen, um bei der Geschichte zu bleiben. Ab und an wurde das Tempo jedoch angezogen und auf einmal war man in einem Sog und die Spannung stieg wieder. Dann blitzte die "alte" Nele Neuhaus hervor und ich wurde an die ersten Fälle erinnert, die mich damals gefesselt haben. In diesem Buch hielt diese Spannung leider nicht lang und man sackte wieder in die langsame Erzählweise ab.
Es gibt noch den "Muttertag" von Nele Neuhaus und auch diesen habe ich auf meinen 20für2020 Stapel liegen. Ich werde ihn noch lesen, aber danach ist für mich mit Oliver von Bodenstein und Pia Sander Schluss. Manchmal ist eine Geschichte, ein Kriminalduo auch auserzählt und sollte in "Rente" gehen dürfen.
June 30, 2019
Zoals steeds weer een superspannend boek van Nele Neuhaus, al moet ik er ditmaal wel aan toevoegen dat je bij de les moet blijven omwille van het grote aantal verschillende karakters, maar voor de rest niets dan lof. Het verhaal zit zoals altijd weer heel goed in elkaar, de interactie tussen de verschillende personages is zeer realistisch en je waant je zo in het Taunus gebergte. Voor de fans van Neuhaus een waardevolle nummer 8 in de reeks Bodenstein &Kirckhof.
September 19, 2018
Vielleicht lag es daran, dass ich keines der Vorgänger Büchern gelesen habe ... aber ich mochte es garnicht. Die Story an sich war interessant - hallo, eine Leiche und keiner weiß wer es ist?! - aber es waren einfach zu viele Charaktere, Menschen und Namen die ich nach 2 Seiten schon wieder vergessen hatte. Das Glossar am Anfang hilft da auch nicht viel. Schade.
February 18, 2019
Man verliert, ähnlich wie die Kommissare im Buch, manches Mal den Überblick über die vielen Personen, aber gerade das macht es für mich spannend zu lesen!
Die Auflösung hätte für meinen Geschmack noch etwas mehr "ausgeschmückt" sein können, aber alles in allem fand ich Im Wald wirklich gut!
Die Auflösung hätte für meinen Geschmack noch etwas mehr "ausgeschmückt" sein können, aber alles in allem fand ich Im Wald wirklich gut!
September 29, 2024
Die Bücher von Nele Neuhaus tun für mich genau das, was ich ab und zu möchte: bisschen Spannung dies das – nicht nachdenken und einfach schön auf der Couch wegschmökern. So war es auch bei diesem Teil wieder! 🤝
July 29, 2019
Neles Neuhasas detektīvi man ir atklājums- ievelk, aizrauj, šķetina cilvēka prātus, attiecības... Gaidu nākošo Pias un Bodenšteina iznācienu
Displaying 1 - 30 of 170 reviews