What do you think?
Rate this book
Inter Ice Age 4
s/t: A Novel of the Future
This is yet another of Mr. Abe's ominous configurations (Woman in the Dunes etc.) this time staking out its uncertain ideological imperatives in a grave new world submerged under water. In the beginning, however, Professor Katsumi who has a computer capable of making predictions, has no idea of the work undertaken in a still more dehumanized laboratory. But a double murder, an analysis of one of the bodies & some anonymous phone calls (this is all quite exciting) alert him to a traffic in human fetuses corroborated by his wife's enforced curettage. Witnessing the works in progress--growing rooms for human submarine colonies which will make human survival possible--he is also threatened with his own extinction betrayed by his own machine & he's made to consider various ethical conjectures & priorities: should one deny one's self--should the present be expendable in the interest of the future? While not everybody's book, Abe's conceptual startler has a chilly precision which makes the unthinkable only too threateningly possible.--Kirkus
This is yet another of Mr. Abe's ominous configurations (Woman in the Dunes etc.) this time staking out its uncertain ideological imperatives in a grave new world submerged under water. In the beginning, however, Professor Katsumi who has a computer capable of making predictions, has no idea of the work undertaken in a still more dehumanized laboratory. But a double murder, an analysis of one of the bodies & some anonymous phone calls (this is all quite exciting) alert him to a traffic in human fetuses corroborated by his wife's enforced curettage. Witnessing the works in progress--growing rooms for human submarine colonies which will make human survival possible--he is also threatened with his own extinction betrayed by his own machine & he's made to consider various ethical conjectures & priorities: should one deny one's self--should the present be expendable in the interest of the future? While not everybody's book, Abe's conceptual startler has a chilly precision which makes the unthinkable only too threateningly possible.--Kirkus
228 pages, Hardcover
First published January 1, 1959
41 people are currently reading
2115 people want to read
About the author
Kōbō Abe
216 books2,039 followersKōbō Abe (安部 公房 Abe Kōbō), pseudonym of Kimifusa Abe, was a Japanese writer, playwright, photographer, and inventor.
He was the son of a doctor and studied medicine at Tokyo University. He never practised however, giving it up to join a literary group that aimed to apply surrealist techniques to Marxist ideology.
Abe has been often compared to Franz Kafka and Alberto Moravia for his surreal, often nightmarish explorations of individuals in contemporary society and his modernist sensibilities.
He was first published as a poet in 1947 with Mumei shishu ("Poems of an unknown poet") and as a novelist the following year with Owarishi michi no shirube ni ("The Road Sign at the End of the Street"), which established his reputation. Though he did much work as an avant-garde novelist and playwright, it was not until the publication of The Woman in the Dunes in 1962 that he won widespread international acclaim.
In the 1960s, he collaborated with Japanese director Hiroshi Teshigahara in the film adaptations of The Pitfall, Woman in the Dunes, The Face of Another and The Ruined Map. In 1973, he founded an acting studio in Tokyo, where he trained performers and directed plays. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1977.
He was the son of a doctor and studied medicine at Tokyo University. He never practised however, giving it up to join a literary group that aimed to apply surrealist techniques to Marxist ideology.
Abe has been often compared to Franz Kafka and Alberto Moravia for his surreal, often nightmarish explorations of individuals in contemporary society and his modernist sensibilities.
He was first published as a poet in 1947 with Mumei shishu ("Poems of an unknown poet") and as a novelist the following year with Owarishi michi no shirube ni ("The Road Sign at the End of the Street"), which established his reputation. Though he did much work as an avant-garde novelist and playwright, it was not until the publication of The Woman in the Dunes in 1962 that he won widespread international acclaim.
In the 1960s, he collaborated with Japanese director Hiroshi Teshigahara in the film adaptations of The Pitfall, Woman in the Dunes, The Face of Another and The Ruined Map. In 1973, he founded an acting studio in Tokyo, where he trained performers and directed plays. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1977.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 141 reviews
May 3, 2019
An absolutely unhinged delight - worth tracking down for sci-fi fans or admirers of Abe. The book is a string of surprising plot twists (it was published serially so I think this was not Abe's fault), veering from intellectual conversations of communism to a quite decent Raymond Chandler pastiche to a Philip K Dick Minority Report vibe to grotesque horror in the Dr. Moreau vein, to finally, future fiction. It leans heavily on similes and the characterizations are lean (Abe admits this in the postscript), but it's really quite a romp.
May 16, 2023
در آدم ماهی چندتا قتل مرموز و یک ابر کامپیوتر ،جنین های سرقت شده و این پرسش آینده چه اتفاقی میفته وجود داره، خب من به نسبت کتاب زن در ریگ روان کمتر این کتاب رو دوست داشتم و اوایل کتاب یکم کند پیش میره و بعد سرعت بیشتری پیدا میکنه و اتفاقات هیجان انگیز تری میفته ،داستان تبدیل جنین ها به آبزیان و اینکه اون ها آینده این جهان رو به دست میگیرن و ما به عنوان موجودات خاکی فقط اسمی ازمون باقی میمونه و اونها برای دیدن ما به موزه میان خیلی برام جذاب بود،یه جورایی مشابه کاری هست که ما الان با دنیا انجام میدیم،داستان توی ژانر علمی تخیلی هست و خب برای من که زیاد با داستان های تخیلی میونه ای ندارم چندان جالب نبود،ایده داستان خیلی عالی بود و واقعا نبوغ کوبه آبه رو نشون میده،اون آوانگارد بودن و درگیری با مفاهیم بشری،اما من پرداخت داستان رو دوست نداشتم و خب فکر میکنم پرداخت گاهی از ایده داستان مهمتره ،نویسنده ممکنه با یه چیز سطحی یک داستان خیلی قوی بسازه اما با یک ایده خفن داستان ضعیف...داستان رو میشه جز طبقه بندی داستان های جنایی هم گذاشت.
July 2, 2021
Inter Ice Age 4 is a sci-fi novel about a future Japan threatened by the melting polar ice caps, and it's primarily known for being a visionary work. Written in the late 1950s, it accurately predicted: climate change caused by greenhouse gas emissions and the melting of glaciers and the polar ice caps as the result of climate change, supercomputers, genetic modification, and more. Unfortunately, this is all a bit forgotten for large parts of the book because the book is incredibly clunky.
Some of the dialogue is just bizarre, and some doesn't even make sense. There are sentences seeming to reference something that happened but you have no idea what event is being referenced. There are also words that seem out of place, but you're not quite sure if they really are. I assume much of this is due to the translation, which I've seen complaints about in other reviews. In spite of this, however, I feel some of it may just be that Japanese works have a different tone or type of dialogue than I'm used to. It's hard to tell.
The story is dreamlike and mostly interesting, but there are long periods where evolutionary theory or biology will be discussed and these can be incredibly confusing and boring at times. The ending and the "Postscript" section (which is commentary by Abe) are excellent and very thought-provoking, and for me these saved this from being a three star book and catapulted it into four star territory. I was left thinking about them after I finished reading the book and they had quite an impact on me. In the end, what more can you ask for from literature?
Recommended.
Some of the dialogue is just bizarre, and some doesn't even make sense. There are sentences seeming to reference something that happened but you have no idea what event is being referenced. There are also words that seem out of place, but you're not quite sure if they really are. I assume much of this is due to the translation, which I've seen complaints about in other reviews. In spite of this, however, I feel some of it may just be that Japanese works have a different tone or type of dialogue than I'm used to. It's hard to tell.
The story is dreamlike and mostly interesting, but there are long periods where evolutionary theory or biology will be discussed and these can be incredibly confusing and boring at times. The ending and the "Postscript" section (which is commentary by Abe) are excellent and very thought-provoking, and for me these saved this from being a three star book and catapulted it into four star territory. I was left thinking about them after I finished reading the book and they had quite an impact on me. In the end, what more can you ask for from literature?
Recommended.
December 2, 2022
ورود به عصر یخبندان چهارم یا آدم ماهی، نوشته‌ی نویسنده‌ی فقید ژاپنی، کوبو آبه و یکی از پیشروترین آثار علمی-تخیلی و مطمئنا یکی از بهترین آثار ادبی شرق توی این ژانر با... کمتر از هزارتا نمره توی گودریدز؟ یه جای کار می‌لنگه. من حتی نمی‌تونستم تصور کنم چرا این کتاب توی بیشتر لیست‌های علمی تخیلی نیست، کسی در مورد نبوغ و ایده‌های کوبو آبه توی این کتاب صحبت نمی‌کنه و توی ایران هم همه به عنوان یک اثر جریان اصلی ادبیات می‌شناسنش.
مهم‌ترین چیز در مورد این کتاب سالِ چاپ شدنشه، 1959 میلادی، خیلی زودتر از آثاری که ما توی ادبیات علمی تخیلی به عنوان آوانگارد بودن می‌شناسیم، تقریبا همزمان با آثار شخصی مثل هاین لاین. کوبو آبه پیش از اینکه دستگاهی مثل کامپیوتر عمومیت پیدا کنه (یا حتی شکلی نزدیک به شکل امروزی داشته باشه) داره در مورد پیشگویی‌های این دستگاه صحبت میکنه و با دید متفاوتی سراغ جنگ سرد رفته. کل کتاب درگیر کشمکش‌های اخلاقی شخصیت‌هاست، در اصل جز چند درگیری ساده هیچ بخشی از این داستان شخصیت‌ها قصد آسیب زدن به هم دیگه رو ندارن، حتی تمام سعیشون رو هم می‌کنین که دشمنشون رو نجات بدن چون به مفهوم انسان و آینده‌ی انسان اعتقاد کاملی دارن. این چیزیه که توی ادبیات غرب کمتر میبینیم، انگار که حیاتِ انسان‌ها توی شرق...اهمیت بیشتری داره، حتی توی داستان‌هاشون.
اگه بخوام هر چیزی از داستان این کتاب توی ریویوم بگم، اسپویل کردم. تمام گره‌گشایی‌ها هیجان خودشون رو داشتن و حتی یکسری از اونها رو می‌شد حدس زد، اما پایان کتاب کاملا متفاوت از هر تصوریه که می‌تونین داشته باشین. فضای داستان به شدت شبیه آثار دهه‌ی چهل و پنجاه سینمای ژاپن، مخصوصا فیلم‌های جنایی. با توجه به سالی که منتشر شده تکنولوژی رو خوب حدس زده و حتی به راحتی میشه تصور کرد که توی زمان حال میگذره. داستان به حدی خوب بود که دلم نمیومد تموم بشه، تصور میکنم برای خیلی‌های دیگه هم همینقدر لذت بخشه.
ترجمه خوبه، جز اینکه اسمِ زیبای کتاب رو تغییر دادن و راستش... احمقانه‌ست، حتی اسم خوبی هم نیست.
مهم‌ترین چیز در مورد این کتاب سالِ چاپ شدنشه، 1959 میلادی، خیلی زودتر از آثاری که ما توی ادبیات علمی تخیلی به عنوان آوانگارد بودن می‌شناسیم، تقریبا همزمان با آثار شخصی مثل هاین لاین. کوبو آبه پیش از اینکه دستگاهی مثل کامپیوتر عمومیت پیدا کنه (یا حتی شکلی نزدیک به شکل امروزی داشته باشه) داره در مورد پیشگویی‌های این دستگاه صحبت میکنه و با دید متفاوتی سراغ جنگ سرد رفته. کل کتاب درگیر کشمکش‌های اخلاقی شخصیت‌هاست، در اصل جز چند درگیری ساده هیچ بخشی از این داستان شخصیت‌ها قصد آسیب زدن به هم دیگه رو ندارن، حتی تمام سعیشون رو هم می‌کنین که دشمنشون رو نجات بدن چون به مفهوم انسان و آینده‌ی انسان اعتقاد کاملی دارن. این چیزیه که توی ادبیات غرب کمتر میبینیم، انگار که حیاتِ انسان‌ها توی شرق...اهمیت بیشتری داره، حتی توی داستان‌هاشون.
اگه بخوام هر چیزی از داستان این کتاب توی ریویوم بگم، اسپویل کردم. تمام گره‌گشایی‌ها هیجان خودشون رو داشتن و حتی یکسری از اونها رو می‌شد حدس زد، اما پایان کتاب کاملا متفاوت از هر تصوریه که می‌تونین داشته باشین. فضای داستان به شدت شبیه آثار دهه‌ی چهل و پنجاه سینمای ژاپن، مخصوصا فیلم‌های جنایی. با توجه به سالی که منتشر شده تکنولوژی رو خوب حدس زده و حتی به راحتی میشه تصور کرد که توی زمان حال میگذره. داستان به حدی خوب بود که دلم نمیومد تموم بشه، تصور میکنم برای خیلی‌های دیگه هم همینقدر لذت بخشه.
ترجمه خوبه، جز اینکه اسمِ زیبای کتاب رو تغییر دادن و راستش... احمقانه‌ست، حتی اسم خوبی هم نیست.
January 1, 2023
"The future is forever a projection of the present."
.
From INTER ICE AGE 4 by Kōbō Abe, tr. from the Japanese by E. Dale Saunders, 1958/1970.
#JanuaryinJapan
Originally published in serialized form in SEKAI journal in 1958 -1959, Abe's early science fiction tale is psycho-ecological science fantasy & horror. Katsumi is a scientist creating a future forecasting machine. In searching for his first test subject, he uncovers a murder plot, AND a cabal of scientists harvesting bodies, and genetically engineering creatures to live in a post-flood underwater Japan.
There's a lot going on here in just 220 pages. There is an episodic nature to the story, no doubt due to its serialized origin.
The early part of the book was hard to grasp, but I am glad I stuck with it, as I was rewarded by a superb level of surrealist weirdness, and some intriguing philosophical thought experiments; an ontological question that comes up a few times, posed by the scientists: Is murder wrong because it ends a life or because it denies a future?
▪️Some comparisons / name dropping:
Abe's varied themes in INTER ICE AGE 4 reminded me of "future crimes" in Philip K. Dick's "Minority Report", the surveillance of Orwell's 1984, the slipstream weird + esoteric horror of Anna Kavan's ICE, refractions of Adolfo Bioy Casares' INVENTION of Morel, and H.G. Wells' body horror in THE ISLAND of Dr. Moreau.
While the pacing & flow were a little off, the concepts and questions here really interested me, and I'm eager to read more Abe after this first foray... Several of his others are in my stacks.
📝 From Abe's postscript:
" . . . I shall have fulfilled one of the purposes of this novel if I have been able to make the reader confront the cruelty of the future . . ."
.
From INTER ICE AGE 4 by Kōbō Abe, tr. from the Japanese by E. Dale Saunders, 1958/1970.
#JanuaryinJapan
Originally published in serialized form in SEKAI journal in 1958 -1959, Abe's early science fiction tale is psycho-ecological science fantasy & horror. Katsumi is a scientist creating a future forecasting machine. In searching for his first test subject, he uncovers a murder plot, AND a cabal of scientists harvesting bodies, and genetically engineering creatures to live in a post-flood underwater Japan.
There's a lot going on here in just 220 pages. There is an episodic nature to the story, no doubt due to its serialized origin.
The early part of the book was hard to grasp, but I am glad I stuck with it, as I was rewarded by a superb level of surrealist weirdness, and some intriguing philosophical thought experiments; an ontological question that comes up a few times, posed by the scientists: Is murder wrong because it ends a life or because it denies a future?
▪️Some comparisons / name dropping:
Abe's varied themes in INTER ICE AGE 4 reminded me of "future crimes" in Philip K. Dick's "Minority Report", the surveillance of Orwell's 1984, the slipstream weird + esoteric horror of Anna Kavan's ICE, refractions of Adolfo Bioy Casares' INVENTION of Morel, and H.G. Wells' body horror in THE ISLAND of Dr. Moreau.
While the pacing & flow were a little off, the concepts and questions here really interested me, and I'm eager to read more Abe after this first foray... Several of his others are in my stacks.
📝 From Abe's postscript:
" . . . I shall have fulfilled one of the purposes of this novel if I have been able to make the reader confront the cruelty of the future . . ."
January 8, 2025
فرض کنید دستگاهی وجود داشته باشه که بشه باهاش آینده‌رو پیش‌بینی کرد؛ حتی آینده‌ی افراد. در این صورت زندگی شکل عجیبی به خودش میگیره و مسیر زندگی افراد نه بر اساس انتخاب و اراده، بلکه طبق چیزی که از قبل مشخص شده پیش میره و این میتونه آینده‌ی بشر رو تحت تاثیر قرار بده.
شخصیت اصلی این داستان به خاطر وجود چنین دستگاهی که در واقع خودش سازنده‌ی اون بوده درگیر داستان یک قتل میشه و فهمیدن اینکه قاتل چه کسیه اولین موضوعیه که شبیه یه آهن‌ربا مخاطب‌رو جذب کتاب میکنه. دلیل بعدی که باعث میشه خواننده‌ی اثر، تا آخرین کلمه داستان‌رو با اشتیاق دنبال کنه انگیزه‌ی انجام این قتله.
بخونید و لذت ببرید.
شخصیت اصلی این داستان به خاطر وجود چنین دستگاهی که در واقع خودش سازنده‌ی اون بوده درگیر داستان یک قتل میشه و فهمیدن اینکه قاتل چه کسیه اولین موضوعیه که شبیه یه آهن‌ربا مخاطب‌رو جذب کتاب میکنه. دلیل بعدی که باعث میشه خواننده‌ی اثر، تا آخرین کلمه داستان‌رو با اشتیاق دنبال کنه انگیزه‌ی انجام این قتله.
بخونید و لذت ببرید.
October 4, 2025
همکارم که کارش مهندسی دیتاست یه سیستم پیش‌بینی درست کرده که میتونه وضعیت بیزینس رو تا سه روز آینده پیش‌بینی کنه؛ اما برای اینکه خطای این سیستم تا حد پنج صدم درصد کم بشه لازمه که دیتای ورودی به سیستم آپدیت شه تا بتونه با تغییر وضعیت هر روز تِرین بشه. این سیستم با این جزئیات توی کمتر بیزینسی وجود داره و وابسته به شاخص‌های زیادیه و دیتاهای متفاوت رو از سورس‌های مختلف میگیره که نمی‌شه برای جای دیگه‌ای کپی کردش. ترکیب خلاقیت و ماشین‌لرنینگ الان به این نقطه رسیده ولی برای من جالبه که تخیل همیشه اینقدر جلوتر از زمانه‌ست. البته اگه بدونیم که علم اغلب وقت‌ها حاصل یه تخیل مهندسی‌شده‌ست دیگه خیلی تعجب نمی‌کنیم. آدم‌ها همیشه خیالاتشون رو تبدیل به چیزی می‌کنن، گاهی هنر و گاهی هم علم. از این نظر واقعاً به هوش و خیالبافی کوبو آبه غبطه خوردم.
*در ضمن اسم کتاب هم اینتر آیس‌ایج چهاره. مترجم صلاح دیده اسمش رو عوض کنه. :|
*در ضمن اسم کتاب هم اینتر آیس‌ایج چهاره. مترجم صلاح دیده اسمش رو عوض کنه. :|
May 17, 2017
Կոբո Աբեն ծանր գրող ա։ Սա երկրորդ գործն էր, որ կարդացի, բայց երկար կարդացի։ Աբեն տեքստով չի գրավում, գիշերներն էլ չես լուսացնի այս գրողի գործերը կարդալով։ Բայց նրա բարձրացրած թեմաները կարեւոր ու հետաքրքիր են։ Միայն ավարտելուց հետո, երբ պետք ա նստես կարդացածդ մարսես, սկսում ես հասկանալ, որ Աբեն մտածելու տեղ ա տվել։ Այս գործում օրինակ աբորտների մասին ու ինչ կարող է լինել, եթե մարդիկ իմանան իրենց ապագան։
August 21, 2024
The back cover blurb promises a tale of a future predicting machine and in a strange way it is, but Inter Ice Age 4 is a nautilus shell of detective story, Japanese bureaucracy, existential ponderance of guilt and duty to the idea of a possible future, and proto-computer programming with the neural imprint of a dead guy (or is it?). Beautifully written and poses more questions than it answers. Abe’s postscript cements the fact that he wants the reader to wonder forever.
This edition’s cover may be the brightest Powers painting I’ve seen.
This edition’s cover may be the brightest Powers painting I’ve seen.
January 11, 2025
خیلی تجربه ملال آوری بود خوندن این کتاب. شاید کوبو آبه خوانی رو با کتاب درستی شروع نکردم ولی به هر دلیلی بود این کتاب اصلا کششی که باید رو برای من نداشت. شاید بعد ها دوباره از کوبو آبه بخونم. وقتی که علم لازم رو برای درک آثارش داشته باشم...
November 30, 2020
*Score: 7.5/10*
Summary: This is a very difficult one to describe without spoiling. Generally deals with two storylines that come together in truly disturbing ways: A machine that projects the future based on specific inputs, and a lab dealing with genetic modifications. Amidst all this is a murder mystery, sci fi, psychological thriller, philosophy, biology, and a family drama 😅
Pros:
- Utterly unique concept
- Deeply disturbing
- Thematically rich and complex
- Way ahead of its time, seriousely this was written in 1958?!
- The antagonist is horrifyingly memorable
- Last chapter needs to be framed and taught as ideal way to close a novel
Cons:
- Very chaotic structure that can make it a bot difficult to follow sometimes
- The author discloses that while writing this he was very confused about certain aspects of life, and hence you will feel also a bit confused as directionally its not well defined
- I would have personally preferred less focus on biology and more focus on main character's psychological state
Overall: While the Woman in the Dunes remains imo to be Abe's complete masterpiece, there are some genuinely strong moments in this novel that truely stays in the mind. It seems he had perfected his style in Woman in the Dunes as it was written after this book. Nontheless, this is a deeply satisfying book, and if you are a fan of Kobo Abe, Disturbing Sci Fi, Psychological analysis, and / or genetics then this is a book I would recommend. Avoid only if you absolutely must read a coherent and organized work, as this can be sometimes frustrating due to its loose structure, and sudden variations in pace and narration style. There are some very twisted ideas here but all very thought provoking.
Summary: This is a very difficult one to describe without spoiling. Generally deals with two storylines that come together in truly disturbing ways: A machine that projects the future based on specific inputs, and a lab dealing with genetic modifications. Amidst all this is a murder mystery, sci fi, psychological thriller, philosophy, biology, and a family drama 😅
Pros:
- Utterly unique concept
- Deeply disturbing
- Thematically rich and complex
- Way ahead of its time, seriousely this was written in 1958?!
- The antagonist is horrifyingly memorable
- Last chapter needs to be framed and taught as ideal way to close a novel
Cons:
- Very chaotic structure that can make it a bot difficult to follow sometimes
- The author discloses that while writing this he was very confused about certain aspects of life, and hence you will feel also a bit confused as directionally its not well defined
- I would have personally preferred less focus on biology and more focus on main character's psychological state
Overall: While the Woman in the Dunes remains imo to be Abe's complete masterpiece, there are some genuinely strong moments in this novel that truely stays in the mind. It seems he had perfected his style in Woman in the Dunes as it was written after this book. Nontheless, this is a deeply satisfying book, and if you are a fan of Kobo Abe, Disturbing Sci Fi, Psychological analysis, and / or genetics then this is a book I would recommend. Avoid only if you absolutely must read a coherent and organized work, as this can be sometimes frustrating due to its loose structure, and sudden variations in pace and narration style. There are some very twisted ideas here but all very thought provoking.
December 20, 2020
OCENA ★★★✫ 3.5
* Radnja ★★★★ 4/5
* Okruženje ★★★ 4/5
* Stil ★★★ 3/5
* Likovi ★★★ 3/5
Odličan roman koji predviđa kraj kopnene civilizacije i sledeći korak ljudske evolucije. Pomalo mračno i depresivno, ali u skladu sa današnjom situacijom, iako pisano pre 50 godina.
* Radnja ★★★★ 4/5
* Okruženje ★★★ 4/5
* Stil ★★★ 3/5
* Likovi ★★★ 3/5
Odličan roman koji predviđa kraj kopnene civilizacije i sledeći korak ljudske evolucije. Pomalo mračno i depresivno, ali u skladu sa današnjom situacijom, iako pisano pre 50 godina.
Read
November 19, 2022ترسناک ترین چیز در دنیا این است که ببینیم نزدیک ترین هایمان عوض شده اند
March 8, 2010
Kobo Abe is one weird dude. This much I knew from having read The Woman in the Dunes and Friends. Those were both dark, strange, slightly paranoid, present-day psychological dramas with a strong dose of Kafka Flavor (tm) thrown into the stew. And Inter Ice Age 4 is all those things, with a startling science fictional premise to boot.
One of the joys (or discomforts, depending) of reading Abe is having almost no idea where he is going with a story. So, whereas the first third of Inter Ice Age is given over to the story of a team of scientists who develop a computer that can predict the future, and the strange, nightmarish murder-mystery that results from their experiments with its abilities, it soon modulates into a very strange, threatening, far-ranging conspiracy story. Some large entity, it turns out, is master-planning the human race's next leap along the evolutionary ladder by creating a sub-species of human that can live under the ocean.
My only problem with Abe the science fiction writer: he clearly does not give a fuck about infodumps. There are several "as you know bobs" stuffed hamfistedly into the story, most of which read like Abe's own hasty notes on marine life and human anatomy and other odd topics necessary for the plot to make sense.
But this was a small price to pay. There is a healthy dose of WTF every few pages, and the conclusion of the story - a vignette of one of an unnamed inhabitant of the far future underwater world exploring the ancient remains of a city - is one of the finest science fictional set pieces I've read.
One of the joys (or discomforts, depending) of reading Abe is having almost no idea where he is going with a story. So, whereas the first third of Inter Ice Age is given over to the story of a team of scientists who develop a computer that can predict the future, and the strange, nightmarish murder-mystery that results from their experiments with its abilities, it soon modulates into a very strange, threatening, far-ranging conspiracy story. Some large entity, it turns out, is master-planning the human race's next leap along the evolutionary ladder by creating a sub-species of human that can live under the ocean.
My only problem with Abe the science fiction writer: he clearly does not give a fuck about infodumps. There are several "as you know bobs" stuffed hamfistedly into the story, most of which read like Abe's own hasty notes on marine life and human anatomy and other odd topics necessary for the plot to make sense.
But this was a small price to pay. There is a healthy dose of WTF every few pages, and the conclusion of the story - a vignette of one of an unnamed inhabitant of the far future underwater world exploring the ancient remains of a city - is one of the finest science fictional set pieces I've read.
February 22, 2014
Program cards covering the following: the difficulties of judging the future based on a limited current frame of reference, the politics of clairvoyance, ontogeny recapitulating phylogeny, fetus dealers, the memory and personality encased in the body, climate change, a murder mystery. However, despite the extremely serpentine plotting these disparate topics nessecitate, after about the first 1/3 I knew pretty much exactly where this was going given the synopsis on the back. On the other hand, seeing the evidence presented in the ext itself, it's very likely that I and any other reader would have anticipated the endpoint far before the protagonist even without such tips. Still: just don't read anything about this before you read it, through yourself at the mercy of its plotting. A lot of interesting ground covered here, but ground that could be much more mysterious and urgent if I wasn't able to anticipate its course quite so well.
Incidentally, I think that Abe -- as the author of Women in the Dunes -- also wrote three other Teshigara films of the 60s, of which I've seen only The Face of Another. If this is any indication, the written version of that movie was probably far crazier...
Incidentally, I think that Abe -- as the author of Women in the Dunes -- also wrote three other Teshigara films of the 60s, of which I've seen only The Face of Another. If this is any indication, the written version of that movie was probably far crazier...
March 11, 2017
Šo grāmatu nekad vēl nebiju lasījis un ķēros tai klāt ar prieku. Mani uzmundrināja arī goodreads atrodamais citu lasītāju reitings trīs ar kapeikām zvaigznes, tas nozīmē, ka grāmata ir lasāma. Arī nosaukums ir diezgan labi izvēlēts, lai raisītu interesi. Taču šoreiz man sanāca pamatīgs “aplauziens”.
Salīdzinoši netālā nākotnē PSRS uzbūvē pareģošanas mašīnu MASKAVA-I, tā dod lielu atspērienu tautsaimniecībai un liek kapitālistiskajām valstīm satrūkties. Skaidra lieta, ka imperiālisms gribētu plūkt šāda agregāta dotos augļus, taču tos baida nākotne. Nākotne, kas noteikti privātajam kapitālam nesolīs neko labu. Japāna kā ASV satelīts nolemj uzbūvēt savu pareģošanas mašīnu profesora Katsumi vadībā. Taču pēc tās uzbūvēšanas un rodas problēma, speciālā darbu pārraudzīšanas komisija negrib simulēt nevienu nākotnes scenāriju, kas būtu saistīts ar politiku. Lai mašīna nebūtu jādemontē Katsumi piedāvā kompromisu, simulēt atsevišķa indivīda nākotni, Tagad tikai jāatrod īstais indivīds.
NO viens puses kārtējais fatālistiskais japāņu gabals, kur viss ir slikti un galveno varoni velk uz suicīdu Taču atšķirībā no Murakami šim autoram trūkst idejas plašuma (varbūt netrūkst, bet viņš neprot izteikties) un spējas strukturēti uzrakstīt savas pārdomas. Stāsts iesākas kā zinātniskā fantastika, ar skaitļotājiem, kas spēj sniegt precīzas prognozes. Prognožu sniegšanas veids gan bija diezgan smieklīgi aprakstīts un pat mūsdienās rūdītam meteoroloģijas prognožu patērētājam nākas iesring lasot TV simulācijas aprakstus, bet nekas bija interesanti. Tad autors pārslēdzas uz detektīvu, ļoti draņķīgu detektīvu, kas liek aizdomās turēt visus un vēl vairāk lasītājam pēc būtības ir pie kājas, kas tur īsti un kāpēc nogalināja. Tam seko aiz matiem pievilkta konspirāciju teorija, par embriju zagļiem un viņu globāliem plāmiem. Nenoliegšu šī stāsta daļa būut interesanta, ja vien būtu tikusi tālāk par Beļajeva Ihtindra līmeni, tajā vismaz bija piedzīvojumu elements. Te vienkārši zemūdens govju slaukšana un sivēni ar žaunām. Pēc tam seko nākotnes frrs, kurā atklājas, ka vispasaules ūdens līmeņa celšanās gadījumā visā pasaulē neapplūstu vienīgi PSRS, no kurienes autors rāvis šādus faktus nezinu, iespējams tulkotājs no sevis pielicis klāt. Viss kopumā ir tik samocīts, ka atliek vien piekrist galvenā varoņa palīgiem, šādā gadījumā vislabākais ir piespiedu iemidzināšana.
Es jau saprotu kādēļ padomju laikā šī grāmata bija laba, tajā kritizēja imperiālismu, parādīja PSRS pārākumu. Galu galā MASKAVA-III prognozēja komunisma iestāšanos. Vienīgais interesantais filozofiskais pārspriedums, kurš bija vērā ņemams bija par prognozes ietekmi uz realitāti. Ja lietus vai nu ir vai nav, tad sociālie procesi ir daudz piņķerīgāka lieta un zinot iespējamo nākotni, cilvēks var to izmainīt vai piepildīt. Lai no tā izvairītos, mašīnas procesus prognozē iterējot zināšanu par nākotni līmeņus. Uztaisa bāzes prognozi un tad simulē indivīdu, kurš jau zina prognozi un skatās jauno prognozi. Kas interesanti, latviešu valodā acīmredzot vārdu prognoze tik plaši vēl nelietoja un 1966. gada izdotajā grāmatā visu tiek lietots vārds pareģojums, kas mūsdienās vairāk saistās ar nezinātnisko sfēru.
Grāmatai varu likt 4 no 10 ballēm, varu saprast kādēļ cilvēki nekaunas ielikt maksimālo vērtējumu, klasiķis un citi saka, ka dikti laba. Man šis darbs, šķita visnotaļ nevienmērīgi sarakstīt, kur autora kopumā interesantā ideja pazūd fatālismā un negaidītajos sižeta pavērsienos. Šī nu nebūtu no tām grāmatām, kuru es kādam rekomendētu.
Salīdzinoši netālā nākotnē PSRS uzbūvē pareģošanas mašīnu MASKAVA-I, tā dod lielu atspērienu tautsaimniecībai un liek kapitālistiskajām valstīm satrūkties. Skaidra lieta, ka imperiālisms gribētu plūkt šāda agregāta dotos augļus, taču tos baida nākotne. Nākotne, kas noteikti privātajam kapitālam nesolīs neko labu. Japāna kā ASV satelīts nolemj uzbūvēt savu pareģošanas mašīnu profesora Katsumi vadībā. Taču pēc tās uzbūvēšanas un rodas problēma, speciālā darbu pārraudzīšanas komisija negrib simulēt nevienu nākotnes scenāriju, kas būtu saistīts ar politiku. Lai mašīna nebūtu jādemontē Katsumi piedāvā kompromisu, simulēt atsevišķa indivīda nākotni, Tagad tikai jāatrod īstais indivīds.
NO viens puses kārtējais fatālistiskais japāņu gabals, kur viss ir slikti un galveno varoni velk uz suicīdu Taču atšķirībā no Murakami šim autoram trūkst idejas plašuma (varbūt netrūkst, bet viņš neprot izteikties) un spējas strukturēti uzrakstīt savas pārdomas. Stāsts iesākas kā zinātniskā fantastika, ar skaitļotājiem, kas spēj sniegt precīzas prognozes. Prognožu sniegšanas veids gan bija diezgan smieklīgi aprakstīts un pat mūsdienās rūdītam meteoroloģijas prognožu patērētājam nākas iesring lasot TV simulācijas aprakstus, bet nekas bija interesanti. Tad autors pārslēdzas uz detektīvu, ļoti draņķīgu detektīvu, kas liek aizdomās turēt visus un vēl vairāk lasītājam pēc būtības ir pie kājas, kas tur īsti un kāpēc nogalināja. Tam seko aiz matiem pievilkta konspirāciju teorija, par embriju zagļiem un viņu globāliem plāmiem. Nenoliegšu šī stāsta daļa būut interesanta, ja vien būtu tikusi tālāk par Beļajeva Ihtindra līmeni, tajā vismaz bija piedzīvojumu elements. Te vienkārši zemūdens govju slaukšana un sivēni ar žaunām. Pēc tam seko nākotnes frrs, kurā atklājas, ka vispasaules ūdens līmeņa celšanās gadījumā visā pasaulē neapplūstu vienīgi PSRS, no kurienes autors rāvis šādus faktus nezinu, iespējams tulkotājs no sevis pielicis klāt. Viss kopumā ir tik samocīts, ka atliek vien piekrist galvenā varoņa palīgiem, šādā gadījumā vislabākais ir piespiedu iemidzināšana.
Es jau saprotu kādēļ padomju laikā šī grāmata bija laba, tajā kritizēja imperiālismu, parādīja PSRS pārākumu. Galu galā MASKAVA-III prognozēja komunisma iestāšanos. Vienīgais interesantais filozofiskais pārspriedums, kurš bija vērā ņemams bija par prognozes ietekmi uz realitāti. Ja lietus vai nu ir vai nav, tad sociālie procesi ir daudz piņķerīgāka lieta un zinot iespējamo nākotni, cilvēks var to izmainīt vai piepildīt. Lai no tā izvairītos, mašīnas procesus prognozē iterējot zināšanu par nākotni līmeņus. Uztaisa bāzes prognozi un tad simulē indivīdu, kurš jau zina prognozi un skatās jauno prognozi. Kas interesanti, latviešu valodā acīmredzot vārdu prognoze tik plaši vēl nelietoja un 1966. gada izdotajā grāmatā visu tiek lietots vārds pareģojums, kas mūsdienās vairāk saistās ar nezinātnisko sfēru.
Grāmatai varu likt 4 no 10 ballēm, varu saprast kādēļ cilvēki nekaunas ielikt maksimālo vērtējumu, klasiķis un citi saka, ka dikti laba. Man šis darbs, šķita visnotaļ nevienmērīgi sarakstīt, kur autora kopumā interesantā ideja pazūd fatālismā un negaidītajos sižeta pavērsienos. Šī nu nebūtu no tām grāmatām, kuru es kādam rekomendētu.
February 25, 2025
کوبو آبه ، در واقع با نوشتن این کتاب در تلفیق ژانر های علمی تخیلی و جریان سیال ذهنی خودش بیشتر مخاطبش رو در راستای این عمق فلسفی مخاطب رو بازی میده و در نهایت شما می مانید و کوبو آبه
همینقدر عجیب که ۲۶۰ صفحه میگذره و تموم میشه میگی خوب چی شد ؟
همینقدر عجیب که ۲۶۰ صفحه میگذره و تموم میشه میگی خوب چی شد ؟
June 4, 2022
3.5 nie lubię science fiction, ale handel płodami caught me off guard
June 19, 2025
Mega ciekawe spojrzenie na przyszłość jako coś niewyobrażalnego z pkt widzenia teraźniejszości.
September 12, 2025
از آخرین کتابی که به بررسی اش پرداختم چند مدت طولانی می گذرد. شاید هم من اینطور گمان می کنم. اما به هر جهت در نوشتن بررسی این کتاب خیلی به خود سخت گرفتم. پیش از این درباره‌ی کتاب "زن در ریگ روان" کوبوآبه هم موفق نشدم نظر خود را تحریر کنم.
به هرحال با تمام کمی و کاستی ها این بررسی را شروع می کنیم:
چهارمین عصر بینایخ...من با عنوان آدم ماهی موافق تر هستم.نه اینکه سلیقه ی نویسنده را زیر سوال برده باشم.ابداً. اما اگر خودِ شخص کوبوآبه هم چنین اسمی را می شنید مطمئنم رای به پسندیدن می گذاشت. از دید بنده "آدم ماهی" انتخاب هوشمندانه و دلچسبی برای نام کتاب است.
همیشه سخن مترجم برایم دارای اهمیت بوده و هست. مقدمه ی شیوا مقانلو بسیار مفید، به جا، بدون زیاده‌گویی های معمول و حتی می توان گفت پیش از شروع کتاب خواندن مقدمه اش بسیار لازم است.
همانطور که شاید برای خیلی‌هایمان پیش آمده باشد( و پیش می آید؛) زمان هایی هست که تنها با در دست گرفتن یک کتاب نجواهایی در سرمان می پیچد:«حتم دارم بهترین کتابی می شود که تا به حال خواندم»،«برخلاف طرح جلدش باید داستان گیرایی داشته باشد»،« مطمئنم قرار است امواج واژگان تازه‌ی بی شماری از سوی کتاب به سمت من روانه شوند» و ...
پیش از شروع این کتاب حس می کردم خواندنش چندان ساده نیست. و بله! در جریانِ کتاب قرارگرفتن و با آن همسو شدن بسیار سخت بود، امّا این سختی دشوار نبود؛ بلکه چون با عنصر تحریک کننده کنجکاوی همدست شده بود شیرین هم می نمود. البته این شیرینی تا بخشی از کتاب همراهمان بود و شیرین مزه می شد. اوایل کتاب که سخت خوانده می شد، سخت هم فهمیده می شد. پس از اینکه در جریان اتفاقات قرار گرفتیم کمی هموارتر شد؛ تا شروع صد صفحه ی دوم کتاب که به پرده برداری از آزمایشگاه مخفی و اسرار این‌چنینی می رسیم.
توصیفات از صفحه ی صدوسی تا انتهای صفحه ی دویست وسی‌و‌پنج به حدی زیاد و شور بود که کام خواننده را تلخ می کرد.
(به عقیده ی بنده) بعد از کارلوس روئیث ثافون، کوبوآبه دومین نویسنده ای است که این‌چنین اهل شلوغ‌کاری و توصیف و توضیح است. بحث من این است: انس گرفتن با مسئله ای که در کتاب با آن روبه رو هستیم؛ به خودی خو�� به قدری سخت است که توصیفاتی این‌چنین ظریف، موشکافانه و جزئی تنها کار را برای مخاطب سخت تر می کند.
برخلاف کتاب پیشینی که از این نویسنده خواندم_زن در ریگ روان_ این ایراد به آن وارد نبود. زیرا بستر آن کتاب بسیار ساده بود. یکی شدن با جهان آن کتاب بسیار سریع اتفاق می افتاد. در آنچنان بستر بی آلایشگی که هدف تنها طرح یک یا تنها دو مفهوم فلسفی_زیستی بود_
( خوگرفتن و انعطاف پذیری انسان در مواجه با شرایط ناشناخته و پیچیده)،( کنایه ای به اسطوره‌ی سیزیف، امید به زندگی و کشف معانی جدید برای زیستن)_حتی توصیف دانه‌ی عرقِ روی پیشانی از لحظه‌ی تراوش تا هنگامی که تسلیم جاذبه ی زمین می شود هم جای مطلب دیگری را تنگ نمی کند. از آن ثقیل تر، باعث دیده نشدن موضوع اصلی نمی شود. اما در این کتاب_ بهتر است نگوییم موضوع اصلی دیده نشد_ بگوییم موضوع یا موضوعات اصلی برای خفه نشدن زیر بار توضیحات و توصیفات عملاً در جنگ و تقلا بودند. همین تلاش مداوم برای در دست نگه داشتن رشته ی اصلی موضوع باعث می شد که از سرعت خوانش هم کاسته شود و برای من اصلاً خوشایند نبود.
بپردازیم به بن‌مایه داستان: این بخش را بی مقدمه تحریر می کنم.
واکنش پروفسور کاتسومی به عنوان شخصی که با حقیقتِ "نابودی و تغییر گونه‌ی انسانِ کنونی" مواجه شده بود؛ بسیار باور پذیر و به جا بود. پروفسور کاتسومی نمونه بارز شخص یا اشخاصی است که دستمایه اهداف و مقاصد سیاسی سرمایه داران می شوند.
ناگفته نماند، همان نهنگی که گروهِ معرف جامعه سرمایه داران(تانوموگی،تومویاسو،پروفسور یاماموتو) از این آب درحالِ گل‌آلود شدن صید کردند، در انتها خودشان را می بلعد.
در ارتباط با پیشگوییِ مسکوی شماره دو: خب بله! بسیار منطقی است که در آن زمان (1962) نویسنده چنان می پنداشته که کمونیسم بر جهان مسلط خواهد شد و تمام حکومت های جهان کمونیسمی خواهند شد. اما ما مخاطبانِ کتاب در این عصر می دانیم که چنین نشده است. با طنزی کنایی که ارجاع به بخشی از داستان هم دارد می توان گفت با بالا آمدن سطح آب های آزاد نه تنها پیشگویی ماشین های مسکو را بلکه خود شوروی را هم آب با خود شست و برد.
به بخش سوم و پایانی این بررسی رسیدیم. کالبدِ دو هدف نویسنده از ساخت و پرداخت این رمان را می شکافیم و سپس این آدم ماهی را به آب های دوردست حافظه می سپاریم.
یکی از اهداف پررنگ نویسنده نوشتن بستری بوده است که در آن خطی بودن زمان را زیر رادیکال نقض ببرد. راوی و روایت هر دو در زمان حال به سر می برند. اما پیشروی نمودار زندگی بر حسب زمان به صورت خطی یا حتی ثابت نیست. بلکه برای هر کدام از مضامین زمان( گذشته،حال، آینده) یک نمودار مجزا وجود دارد؛ که با روی هم افتادن این سه نمودار علاوه بر معنای زمانی، برمبنای محور زندگی هم تعریف پذیر می شوند.
ساده تر بگویم: هر نمودار به خودی خود در زندگی معنا نمی شود. زیرا گذشته به صرف اینکه گذشته است هیچ معنا و مفهومی برای انسان ندارد. این زمانی که ما آن را گذشته می نامیم، در روزگاری حال معنا می شده و کمی قبل تر از آن معنای آینده می داده و جلوتر که آمدیم رخت ماضی و گذشته بر تن کرده است.
در چهارچوب محور زندگی برحسب زمان،"حال" یک نمودار سینوسی است که تا بینهایت جریان دارد و آینده به صورت یک نمودار کسینوسی از زیرِ سینوسِ حال شروع به رشد می کند و همینطور که دور محور حال می پیچد گاهی هم با آن برخورد می کند. این نقاط برخورد همان لحظاتی در زندگی هستند که تمام فکر و ذهن ما معطوف به آینده است؛ در حالی که در "اکنون"ترین حال ممکن به سر می بریم. اینجا آینده بخشی از حال شده است. چه بسا که گاهی آینده از دَم پیشی می گیرد و ما در حال تخیل در زیستگاه آینده هستیم و انگار حالا این زندگی حال است که در زیر متن جریان می یابد. اما گذشته کدام نمودار است؟
گذشته یک کُتانژانت است. خط هایی منظم و متناوب از زمان که همیشه دور از حال و آینده به سر می برند. خیلی دور تر از آینده شروع می شود. لحظه ای به حال بدل می شود( نقطه ی برخورد نمودار کتانژانت و سینوس) و باز سپس دور می شود و با گذشتن، گذشته بودنش را به رخ می کشد. هر از گاهی این نمودار کتانژانت مثل یک فکر احمقانه از دور دست می آید؛ جرئت انجام آن فکر احمقانه لحظه ی حالمان را می سازد. سپس در قالبِ تجربه دور و دور تر می شود. در کتاب "آدم ماهی" حال را روایت می کنند امّا شما تماماً درگیر آینده هستید. این پیچ و واپیچ نمودارهای زمان را به دور هم حس می کنید. در نهایت در می یابید که، زمان به هیچ وجه نمی تواند سیر خطی داشته باشد!
دومین هدفِ نویسنده به تصویر کشیدن یک پیشرفت علمی فوق بشری است. این واقعیت که با پیشرفت های عجیب و سریعِ حال حاضر در دنیا نمی شود آینده ی متصوره در کتاب را به کلی تخیلی دانست و تماماً رد کرد...دقیقاً همین نکته...نقطه‌ی ترسناک ماجراست. نمونه چیزهایی که نویسنده از آن ها دم می زند را اکنون مقابل چشمانمان داریم. ابرکامپیوتر پیشگو را با کمی احتیاط می توان هوش مصنوعی(Ai) دانست و پرورش جنین در بسترهای آزمایشگاهی را هم کمی محتاط تر می توان به آزمایش های کشت جنین در آزمایشگاه های رویانِ امروزه ربط داد.
تلاش بر این بود که تمام لایه های این کتاب را مورد بررسی قرار دهیم. خوشبختانه این اسارتِ قلم کوبوآبه است که مخاطب را تا مدت ها اسیر جوانب مختلف آثار خود می کند.
به هرحال با تمام کمی و کاستی ها این بررسی را شروع می کنیم:
چهارمین عصر بینایخ...من با عنوان آدم ماهی موافق تر هستم.نه اینکه سلیقه ی نویسنده را زیر سوال برده باشم.ابداً. اما اگر خودِ شخص کوبوآبه هم چنین اسمی را می شنید مطمئنم رای به پسندیدن می گذاشت. از دید بنده "آدم ماهی" انتخاب هوشمندانه و دلچسبی برای نام کتاب است.
همیشه سخن مترجم برایم دارای اهمیت بوده و هست. مقدمه ی شیوا مقانلو بسیار مفید، به جا، بدون زیاده‌گویی های معمول و حتی می توان گفت پیش از شروع کتاب خواندن مقدمه اش بسیار لازم است.
همانطور که شاید برای خیلی‌هایمان پیش آمده باشد( و پیش می آید؛) زمان هایی هست که تنها با در دست گرفتن یک کتاب نجواهایی در سرمان می پیچد:«حتم دارم بهترین کتابی می شود که تا به حال خواندم»،«برخلاف طرح جلدش باید داستان گیرایی داشته باشد»،« مطمئنم قرار است امواج واژگان تازه‌ی بی شماری از سوی کتاب به سمت من روانه شوند» و ...
پیش از شروع این کتاب حس می کردم خواندنش چندان ساده نیست. و بله! در جریانِ کتاب قرارگرفتن و با آن همسو شدن بسیار سخت بود، امّا این سختی دشوار نبود؛ بلکه چون با عنصر تحریک کننده کنجکاوی همدست شده بود شیرین هم می نمود. البته این شیرینی تا بخشی از کتاب همراهمان بود و شیرین مزه می شد. اوایل کتاب که سخت خوانده می شد، سخت هم فهمیده می شد. پس از اینکه در جریان اتفاقات قرار گرفتیم کمی هموارتر شد؛ تا شروع صد صفحه ی دوم کتاب که به پرده برداری از آزمایشگاه مخفی و اسرار این‌چنینی می رسیم.
توصیفات از صفحه ی صدوسی تا انتهای صفحه ی دویست وسی‌و‌پنج به حدی زیاد و شور بود که کام خواننده را تلخ می کرد.
(به عقیده ی بنده) بعد از کارلوس روئیث ثافون، کوبوآبه دومین نویسنده ای است که این‌چنین اهل شلوغ‌کاری و توصیف و توضیح است. بحث من این است: انس گرفتن با مسئله ای که در کتاب با آن روبه رو هستیم؛ به خودی خو�� به قدری سخت است که توصیفاتی این‌چنین ظریف، موشکافانه و جزئی تنها کار را برای مخاطب سخت تر می کند.
برخلاف کتاب پیشینی که از این نویسنده خواندم_زن در ریگ روان_ این ایراد به آن وارد نبود. زیرا بستر آن کتاب بسیار ساده بود. یکی شدن با جهان آن کتاب بسیار سریع اتفاق می افتاد. در آنچنان بستر بی آلایشگی که هدف تنها طرح یک یا تنها دو مفهوم فلسفی_زیستی بود_
( خوگرفتن و انعطاف پذیری انسان در مواجه با شرایط ناشناخته و پیچیده)،( کنایه ای به اسطوره‌ی سیزیف، امید به زندگی و کشف معانی جدید برای زیستن)_حتی توصیف دانه‌ی عرقِ روی پیشانی از لحظه‌ی تراوش تا هنگامی که تسلیم جاذبه ی زمین می شود هم جای مطلب دیگری را تنگ نمی کند. از آن ثقیل تر، باعث دیده نشدن موضوع اصلی نمی شود. اما در این کتاب_ بهتر است نگوییم موضوع اصلی دیده نشد_ بگوییم موضوع یا موضوعات اصلی برای خفه نشدن زیر بار توضیحات و توصیفات عملاً در جنگ و تقلا بودند. همین تلاش مداوم برای در دست نگه داشتن رشته ی اصلی موضوع باعث می شد که از سرعت خوانش هم کاسته شود و برای من اصلاً خوشایند نبود.
بپردازیم به بن‌مایه داستان: این بخش را بی مقدمه تحریر می کنم.
واکنش پروفسور کاتسومی به عنوان شخصی که با حقیقتِ "نابودی و تغییر گونه‌ی انسانِ کنونی" مواجه شده بود؛ بسیار باور پذیر و به جا بود. پروفسور کاتسومی نمونه بارز شخص یا اشخاصی است که دستمایه اهداف و مقاصد سیاسی سرمایه داران می شوند.
ناگفته نماند، همان نهنگی که گروهِ معرف جامعه سرمایه داران(تانوموگی،تومویاسو،پروفسور یاماموتو) از این آب درحالِ گل‌آلود شدن صید کردند، در انتها خودشان را می بلعد.
در ارتباط با پیشگوییِ مسکوی شماره دو: خب بله! بسیار منطقی است که در آن زمان (1962) نویسنده چنان می پنداشته که کمونیسم بر جهان مسلط خواهد شد و تمام حکومت های جهان کمونیسمی خواهند شد. اما ما مخاطبانِ کتاب در این عصر می دانیم که چنین نشده است. با طنزی کنایی که ارجاع به بخشی از داستان هم دارد می توان گفت با بالا آمدن سطح آب های آزاد نه تنها پیشگویی ماشین های مسکو را بلکه خود شوروی را هم آب با خود شست و برد.
به بخش سوم و پایانی این بررسی رسیدیم. کالبدِ دو هدف نویسنده از ساخت و پرداخت این رمان را می شکافیم و سپس این آدم ماهی را به آب های دوردست حافظه می سپاریم.
یکی از اهداف پررنگ نویسنده نوشتن بستری بوده است که در آن خطی بودن زمان را زیر رادیکال نقض ببرد. راوی و روایت هر دو در زمان حال به سر می برند. اما پیشروی نمودار زندگی بر حسب زمان به صورت خطی یا حتی ثابت نیست. بلکه برای هر کدام از مضامین زمان( گذشته،حال، آینده) یک نمودار مجزا وجود دارد؛ که با روی هم افتادن این سه نمودار علاوه بر معنای زمانی، برمبنای محور زندگی هم تعریف پذیر می شوند.
ساده تر بگویم: هر نمودار به خودی خود در زندگی معنا نمی شود. زیرا گذشته به صرف اینکه گذشته است هیچ معنا و مفهومی برای انسان ندارد. این زمانی که ما آن را گذشته می نامیم، در روزگاری حال معنا می شده و کمی قبل تر از آن معنای آینده می داده و جلوتر که آمدیم رخت ماضی و گذشته بر تن کرده است.
در چهارچوب محور زندگی برحسب زمان،"حال" یک نمودار سینوسی است که تا بینهایت جریان دارد و آینده به صورت یک نمودار کسینوسی از زیرِ سینوسِ حال شروع به رشد می کند و همینطور که دور محور حال می پیچد گاهی هم با آن برخورد می کند. این نقاط برخورد همان لحظاتی در زندگی هستند که تمام فکر و ذهن ما معطوف به آینده است؛ در حالی که در "اکنون"ترین حال ممکن به سر می بریم. اینجا آینده بخشی از حال شده است. چه بسا که گاهی آینده از دَم پیشی می گیرد و ما در حال تخیل در زیستگاه آینده هستیم و انگار حالا این زندگی حال است که در زیر متن جریان می یابد. اما گذشته کدام نمودار است؟
گذشته یک کُتانژانت است. خط هایی منظم و متناوب از زمان که همیشه دور از حال و آینده به سر می برند. خیلی دور تر از آینده شروع می شود. لحظه ای به حال بدل می شود( نقطه ی برخورد نمودار کتانژانت و سینوس) و باز سپس دور می شود و با گذشتن، گذشته بودنش را به رخ می کشد. هر از گاهی این نمودار کتانژانت مثل یک فکر احمقانه از دور دست می آید؛ جرئت انجام آن فکر احمقانه لحظه ی حالمان را می سازد. سپس در قالبِ تجربه دور و دور تر می شود. در کتاب "آدم ماهی" حال را روایت می کنند امّا شما تماماً درگیر آینده هستید. این پیچ و واپیچ نمودارهای زمان را به دور هم حس می کنید. در نهایت در می یابید که، زمان به هیچ وجه نمی تواند سیر خطی داشته باشد!
دومین هدفِ نویسنده به تصویر کشیدن یک پیشرفت علمی فوق بشری است. این واقعیت که با پیشرفت های عجیب و سریعِ حال حاضر در دنیا نمی شود آینده ی متصوره در کتاب را به کلی تخیلی دانست و تماماً رد کرد...دقیقاً همین نکته...نقطه‌ی ترسناک ماجراست. نمونه چیزهایی که نویسنده از آن ها دم می زند را اکنون مقابل چشمانمان داریم. ابرکامپیوتر پیشگو را با کمی احتیاط می توان هوش مصنوعی(Ai) دانست و پرورش جنین در بسترهای آزمایشگاهی را هم کمی محتاط تر می توان به آزمایش های کشت جنین در آزمایشگاه های رویانِ امروزه ربط داد.
تلاش بر این بود که تمام لایه های این کتاب را مورد بررسی قرار دهیم. خوشبختانه این اسارتِ قلم کوبوآبه است که مخاطب را تا مدت ها اسیر جوانب مختلف آثار خود می کند.
May 13, 2023
ova knjiga mi se mnogo više dopala nego 密会 iako je u početku a i malo pri kraju bilo konfuzno meni je bilo jako zanimljivo jer mi se dopadaju unethical machinecore human experiments. naravno kraj je bio klasično dumerski/egzistencionalni void da čak ni pisac nije znao o čemu piše ali bitno je da je bilo zabavno
May 3, 2025
Do mniej więcej 30% było super, potem pogrążylo się w chaosie, masie niepotrzebnych szczegółów i jaimiś ogólnym bajzlu. Duże rozczarownie.
August 8, 2024
خیلی زیبا تمام شد.
تابستان ۴۰۳
تابستان ۴۰۳
November 5, 2023
کتاب ایده خیلی جذابی داشت و اینکه نویسنده تقریبا ۷۰ سال پیش در مورد هوش مصنوعی صحبت میکنه و الان داریم میبینیم که هوش مصنوعی چه کارایی میتونه انجام بده.
با اینکه داستان خوبی داره ولی برای من یجاهایی کسل کننده بود مخصوصا توضیحاتی که در مورد نمونه‌های آزمایشگاهی آورده شده بنظرم اطلاعات زیاد بود و گفتنش برای شخصی که از زیست شناسی چیزی نمیدونه کسل کنندس.
نمره این کتاب ۳/۵.
با اینکه داستان خوبی داره ولی برای من یجاهایی کسل کننده بود مخصوصا توضیحاتی که در مورد نمونه‌های آزمایشگاهی آورده شده بنظرم اطلاعات زیاد بود و گفتنش برای شخصی که از زیست شناسی چیزی نمیدونه کسل کنندس.
نمره این کتاب ۳/۵.
July 13, 2016
This book should be read by everybody, not just fans of science fiction. This book is not only about science fiction, it incorporates few genres in itself, detective stories included.
Written in 50s it still retains much of its impact and still takes on important questions, which we should think over even now. I'm not gonna post them, you should read and think for yourself.
Enjoy the reading!
Written in 50s it still retains much of its impact and still takes on important questions, which we should think over even now. I'm not gonna post them, you should read and think for yourself.
Enjoy the reading!
May 9, 2019
Professor Katsumi is drawn into a secret project to transform the human race in anticipation of the effects of massive climate change. This novel is an attempt to discuss the moral issues involved and is meant to be thought provoking.
February 28, 2021
'Inter Ice Age 4' is a hard science fiction, one of the earlier works of Kobo Abe. It is translated by Dale Saunders, who also translated his later masterpieces like 'Woman in the Dunes'.
This is the first book of Kobe that I have read, though I am acquainted with 'Woman in the Dunes' through the film. Abe's signature style seems to be framing the novel in a way, so that one cannot understand where it is going. The initial part of the book focusses on a forecasting machine, a computer which can predict the future. It moves on to genetically engineered aquans, variants of living beings that can thrive underwater, even humans. How both of them are connected will be revealed in the last part of the novel. Some critics have classified this book as a comment on racism, which is partly true, because it depicts the attitude of humans towards a civilization different from them. It demonstrates their feeling of identity crisis as humans, once they realize that they will be replaced by a different breed of humans. Additionally, it also demonstrates the incapability of humans to visualize or accept a future, which is different from their usual cognizance.
In the postscript, the author writes, 'I too, therefore believe that I must understand the future not as something to be judged but something that rather sits in judgement on the present. Thus, such a future is neither utopia nor hell and cannot become an object of curiosity. In short, it is nothing more or less than future society.'
A lot of novels are either Utopian or Dystopian. But this is one, which keeps it open ended, letting the reader decide, which one it is. It is a gripping read, with lots of twists and turns.
This is the first book of Kobe that I have read, though I am acquainted with 'Woman in the Dunes' through the film. Abe's signature style seems to be framing the novel in a way, so that one cannot understand where it is going. The initial part of the book focusses on a forecasting machine, a computer which can predict the future. It moves on to genetically engineered aquans, variants of living beings that can thrive underwater, even humans. How both of them are connected will be revealed in the last part of the novel. Some critics have classified this book as a comment on racism, which is partly true, because it depicts the attitude of humans towards a civilization different from them. It demonstrates their feeling of identity crisis as humans, once they realize that they will be replaced by a different breed of humans. Additionally, it also demonstrates the incapability of humans to visualize or accept a future, which is different from their usual cognizance.
In the postscript, the author writes, 'I too, therefore believe that I must understand the future not as something to be judged but something that rather sits in judgement on the present. Thus, such a future is neither utopia nor hell and cannot become an object of curiosity. In short, it is nothing more or less than future society.'
A lot of novels are either Utopian or Dystopian. But this is one, which keeps it open ended, letting the reader decide, which one it is. It is a gripping read, with lots of twists and turns.
October 5, 2020
Way back in 1958, Kōbō Abe saw the possibility of global warming. In Inter Ice Age 4, he writes a combination sci-fi/mystery novel which investigates a plot to create aquatic versions of humans and animals (mostly by getting their hands on fetuses early in the game). The story is all wrapped up with a Japanese super-computer whose main goal is to provide forecasts. When a Russian computer called Moscow II forecasts the eventual victory of Communism over Capitalism, the Japanese try to "go small" with their computer forecasts by predicting the life of a random man. When the random man is murdered, and his mistress commits suicide, the computer scientists try to figure what is going on and run smack into the whole aquatic script.
Inter Ice Age 4 was written before Woman in the Dunes and is, I believe, the earliest of Kobo Abe's novels to be translated into English. By now, I have read almost of of Abe's work in English and find him to be a superb writer.
Inter Ice Age 4 was written before Woman in the Dunes and is, I believe, the earliest of Kobo Abe's novels to be translated into English. By now, I have read almost of of Abe's work in English and find him to be a superb writer.
Displaying 1 - 30 of 141 reviews